Πώς ηττήθηκε η Δύση!!!

Πέπε Εσκομπάρ

Ο Emmanuel Todd, ιστορικός, δημογράφος, ανθρωπολόγος, κοινωνιολόγος και πολιτικός αναλυτής, είναι μέρος μιας ετοιμοθάνατης φυλής: ένας από τους ελάχιστους εναπομείναντες εκπροσώπους της παλιάς σχολής γαλλικής διανόησης – κληρονόμος όσων όπως ο Braudel, ο Sartre, ο Deleuze και ο Foucault θαμπώνουν διαδοχικούς νέους. Γενιές Ψυχρού Πολέμου από τη Δύση μέχρι την Ανατολή.

Το πρώτο ψήγμα που αφορά το τελευταίο του βιβλίο, La Défaite de L'Occident («Η ήττα της Δύσης») είναι το μικρό θαύμα που εκδόθηκε την περασμένη εβδομάδα στη Γαλλία, ακριβώς στη σφαίρα του ΝΑΤΟ: μια χειροβομβίδα ενός βιβλίου, από ένας ανεξάρτητος στοχαστής, βασισμένος σε γεγονότα και επαληθευμένα δεδομένα, που ανατινάζει όλο το οικοδόμημα της Ρωσοφοβίας που χτίστηκε γύρω από την «επιθετικότητα» του «Τσάρου» Πούτιν.

Τουλάχιστον ορισμένοι τομείς των αυστηρά ελεγχόμενων από τους ολιγάρχες εταιρικών μέσων ενημέρωσης στη Γαλλία απλά δεν μπορούσαν να αγνοήσουν τον Τοντ αυτή τη φορά για διάφορους λόγους. Κυρίως επειδή ήταν ο πρώτος δυτικός διανοούμενος, ήδη από το 1976, που είχε προβλέψει την πτώση της ΕΣΣΔ στο βιβλίο του La Chute Finale , με την έρευνά του βασισμένη στα σοβιετικά ποσοστά βρεφικής θνησιμότητας.

Ένας άλλος βασικός λόγος ήταν το βιβλίο του Apres L'Empire το 2002 , ένα είδος προεπισκόπησης της παρακμής και της πτώσης της αυτοκρατορίας που δημοσιεύτηκε λίγους μήνες πριν από το Shock & Awe in Iraq.

Τώρα ο Todd, σε αυτό που έχει ορίσει ως το τελευταίο του βιβλίο («Έκλεισα τον κύκλο») επιτρέπει στον εαυτό του να κάνει ρήξη και να απεικονίσει σχολαστικά την ήττα όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά και της Δύσης συνολικά – με την έρευνά του να επικεντρώνεται και γύρω από τον πόλεμο στην Ουκρανία.

Λαμβάνοντας υπόψη το τοξικό περιβάλλον του NATOstan όπου η ρωσοφοβία και η κουλτούρα ακύρωσης κυριαρχούν και κάθε παρέκκλιση είναι τιμωρούμενη, ο Τοντ ήταν πολύ προσεκτικός να μην χαρακτηρίσει την τρέχουσα διαδικασία ως ρωσική νίκη στην Ουκρανία (αν και αυτό υπονοείται σε όλα όσα περιγράφει, που κυμαίνονται από διάφορους δείκτες κοινωνική ειρήνη στη συνολική σταθερότητα του «συστήματος Πούτιν», το οποίο είναι «προϊόν της ιστορίας της Ρωσίας και όχι έργο ενός ανθρώπου»).

Μάλλον εστιάζει στους βασικούς λόγους που οδήγησαν στην πτώση της Δύσης. Μεταξύ αυτών: το τέλος του έθνους-κράτους. αποβιομηχάνιση (που εξηγεί το έλλειμμα του ΝΑΤΟ στην παραγωγή όπλων για την Ουκρανία). ο «βαθμός μηδέν» της θρησκευτικής μήτρας της Δύσης, ο Προτεσταντισμός. η απότομη αύξηση των ποσοστών θνησιμότητας στις ΗΠΑ (πολύ υψηλότερη από ό,τι στη Ρωσία), μαζί με τις αυτοκτονίες και τις ανθρωποκτονίες· και την υπεροχή ενός αυτοκρατορικού μηδενισμού που εκφράζεται από την εμμονή με το Forever Wars.

Ανάλυση

Η κρίση στην Ουκρανία δεν θα τελειώσει έως ότου οι χορηγοί του ΝΑΤΟ ωθήσουν το Κίεβο στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων

15 Ιανουαρίου, 11:45 GMT

Η κατάρρευση του προτεσταντισμού

Ο Τοντ αναλύει μεθοδικά, διαδοχικά, τη Ρωσία, την Ουκρανία, την Ανατολική Ευρώπη, τη Γερμανία, τη Βρετανία, τη Σκανδιναβία και τέλος την Αυτοκρατορία. Ας εστιάσουμε σε ποιες θα ήταν οι 12 καλύτερες επιτυχίες της αξιοσημείωτης άσκησής του.

1. Κατά την έναρξη της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO) τον Φεβρουάριο του 2022, το συνδυασμένο ΑΕΠ της Ρωσίας και της Λευκορωσίας ήταν μόνο το 3,3% του συνδυασμού της Δύσης (στην περίπτωση αυτή η σφαίρα του ΝΑΤΟ συν Ιαπωνία και Νότια Κορέα). Ο Τοντ εκπλήσσεται πώς αυτό το 3,3% που είναι ικανό να παράγει περισσότερα όπλα από ολόκληρο τον δυτικό κολοσσό, όχι μόνο κερδίζει τον πόλεμο, αλλά μειώνει τις κυρίαρχες έννοιες της «νεοφιλελεύθερης πολιτικής οικονομίας» (ποσοστά ΑΕΠ) σε χαλασμό.

2. Η «ιδεολογική μοναξιά» και ο «ιδεολογικός ναρκισσισμός» της Δύσης – ανίκανοι να κατανοήσουν, για παράδειγμα, πώς «όλος ο μουσουλμανικός κόσμος φαίνεται να θεωρεί τη Ρωσία ως εταίρο παρά ως αντίπαλο».

3. Ο Todd αποφεύγει την έννοια των «Weberian States» – προκαλώντας μια νόστιμη συμβατότητα του οράματος μεταξύ του Πούτιν και του Αμερικανού ασκούμενου της ρεαλπολιτικής, John Mearsheimer. Επειδή είναι αναγκασμένοι να επιβιώσουν σε ένα περιβάλλον όπου μόνο οι σχέσεις εξουσίας έχουν σημασία, τα κράτη ενεργούν τώρα ως «πράκτορες του Χόμπσια». Και αυτό μας φέρνει στη ρωσική έννοια του έθνους-κράτους, που επικεντρώνεται στην «κυριαρχία»: την ικανότητα ενός κράτους να ορίζει ανεξάρτητα τις εσωτερικές και εξωτερικές του πολιτικές, χωρίς καμία ξένη παρέμβαση.

4. Η κατάρρευση, βήμα προς βήμα, της κουλτούρας WASP, που οδήγησε, «από τη δεκαετία του 1960», σε «μια αυτοκρατορία στερημένη από κέντρο και έργο, έναν ουσιαστικά στρατιωτικό οργανισμό που διαχειρίζεται μια ομάδα χωρίς πολιτισμό (με την ανθρωπολογική έννοια) ". Αυτός είναι ο Τοντ που ορίζει τα νεοσυντηρητικά των ΗΠΑ.

5. Οι ΗΠΑ ως «μετα-αυτοκρατορική» οντότητα: απλώς ένα κέλυφος στρατιωτικού μηχανισμού που στερείται μια κουλτούρα που βασίζεται στις πληροφορίες, που οδηγεί σε «έντονη στρατιωτική επέκταση σε μια φάση μαζικής συρρίκνωσης της βιομηχανικής τους βάσης». Όπως τονίζει ο Todd, «ο σύγχρονος πόλεμος χωρίς βιομηχανία είναι οξύμωρο».

6. Η δημογραφική παγίδα: Ο Τοντ δείχνει πώς οι στρατηγοί της Ουάσιγκτον «ξέχασαν ότι μια πολιτεία της οποίας ο πληθυσμός απολαμβάνει υψηλό μορφωτικό και τεχνολογικό επίπεδο, ακόμη και αν μειώνεται, δεν χάνει τη στρατιωτική της ισχύ». Αυτή ακριβώς είναι η περίπτωση της Ρωσίας στα χρόνια του Πούτιν.

7. Εδώ φτάνουμε στο επίκεντρο του επιχειρήματος του Todd: η μετα-Max Weber επανερμηνεία του The Protestant Ethic and the Spirit of Capitalism , που δημοσιεύτηκε λίγο περισσότερο από έναν αιώνα πριν, το 1904/1905: «Αν ο Προτεσταντισμός ήταν η μήτρα για την άνοδο του η Δύση, ο θάνατός της, σήμερα, είναι η αιτία της αποσύνθεσης και της ήττας».

Ο Τοντ ορίζει ξεκάθαρα πώς η Αγγλική «Ένδοξη Επανάσταση» του 1688, η Αμερικανική Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας του 1776 και η Γαλλική Επανάσταση του 1789 ήταν οι πραγματικοί πυλώνες της φιλελεύθερης Δύσης. Κατά συνέπεια, μια διευρυμένη «Δύση» δεν είναι ιστορικά «φιλελεύθερη», γιατί δημιούργησε επίσης «ιταλικό φασισμό, γερμανικό ναζισμό και ιαπωνικό μιλιταρισμό».

Με λίγα λόγια, ο Τοντ δείχνει πώς ο Προτεσταντισμός επέβαλε τον καθολικό αλφαβητισμό στους πληθυσμούς που έλεγχε, «επειδή όλοι οι πιστοί πρέπει να έχουν άμεση πρόσβαση στις Αγίες Γραφές. Ένας εγγράμματος πληθυσμός είναι ικανός για οικονομική και τεχνολογική ανάπτυξη. Η προτεσταντική θρησκεία δημιούργησε, τυχαία, ένα ανώτερο, αποτελεσματικό εργατικό δυναμικό». Και είναι με αυτή την έννοια ότι η Γερμανία ήταν «στο επίκεντρο της δυτικής ανάπτυξης», ακόμα κι αν η Βιομηχανική Επανάσταση έλαβε χώρα στην Αγγλία.

Η βασική διατύπωση του Τοντ είναι αδιαμφισβήτητη: «Ο κρίσιμος παράγοντας της ανόδου της Δύσης ήταν η προσκόλληση του Προτεσταντισμού στην αλφαβητοποίηση».

Επιπλέον, ο Προτεσταντισμός, τονίζει ο Todd, βρίσκεται δύο φορές στο επίκεντρο της ιστορίας της Δύσης: μέσω της εκπαιδευτικής και οικονομικής ώθησης -με τον φόβο της καταδίκης και την ανάγκη να αισθάνεσαι επιλεγμένος από τον Θεό, δημιουργώντας μια εργασιακή ηθική και μια ισχυρή, συλλογική ηθική - και μέσω την ιδέα ότι οι άνδρες είναι άνισοι (θυμηθείτε το White Man's Burden).

Η κατάρρευση του προτεσταντισμού δεν μπορούσε παρά να καταστρέψει την εργασιακή ηθική προς όφελος της μαζικής απληστίας: δηλαδή του νεοφιλελευθερισμού.

Ανάλυση

Η πολιτική βία στον Ισημερινό με τις ρίζες του στον νεοφιλελευθερισμό, «υποταγή στις ΗΠΑ»

17 Αυγούστου 2023, 03:40 GMT

Ο τρανσέξουαλ και η λατρεία του ψεύτικου

8. Η απότομη κριτική του Todd στο πνεύμα του 1968 θα άξιζε ένα εντελώς νέο βιβλίο. Αναφέρεται σε «μία από τις μεγάλες ψευδαισθήσεις της δεκαετίας του 1960 – μεταξύ της αγγλοαμερικανικής σεξουαλικής επανάστασης και του Μάη του 68 στη Γαλλία». «Να πιστεύουμε ότι το άτομο θα ήταν μεγαλύτερο αν απελευθερωνόταν από το συλλογικό». Αυτό οδήγησε σε μια αναπόφευκτη καταστροφή: «Τώρα που είμαστε ελεύθεροι, μαζικά, από μεταφυσικές πεποιθήσεις, θεμελιώδεις και παράγωγες, κομμουνιστές, σοσιαλιστές ή εθνικιστές, ζούμε την εμπειρία του κενού». Και κάπως έτσι γίναμε «ένα πλήθος μιμητών που δεν τολμούν να σκεφτούν μόνοι τους – αλλά αποκαλύπτονται τόσο ικανοί για μισαλλοδοξία όσο οι πιστοί των αρχαίων χρόνων».

9. Η σύντομη ανάλυση του Todd για το βαθύτερο νόημα του τρανσέξουαλ συντρίβει εντελώς την Εκκλησία του Woke – από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη σφαίρα της ΕΕ, και θα προκαλέσει σειριακές κρίσεις οργής. Δείχνει πώς ο τρανσέξουαλ είναι «μία από τις σημαίες αυτού του μηδενισμού που ορίζει τώρα τη Δύση, αυτή την ορμή να καταστρέψει, όχι μόνο πράγματα και ανθρώπους, αλλά και την πραγματικότητα».

Και υπάρχει ένα πρόσθετο αναλυτικό πλεονέκτημα: «Η τρανσέξουαλ ιδεολογία λέει ότι ένας άντρας μπορεί να γίνει γυναίκα και μια γυναίκα μπορεί να γίνει άντρας. Αυτή είναι μια ψευδής επιβεβαίωση, και από αυτή την άποψη, κοντά στη θεωρητική καρδιά του δυτικού μηδενισμού». Επιδεινώνεται, όταν πρόκειται για τις γεωπολιτικές προεκτάσεις. Ο Τοντ δημιουργεί μια παιχνιδιάρικη ψυχική και κοινωνική σύνδεση μεταξύ αυτής της λατρείας του ψεύτικου και της ταλαντευόμενης συμπεριφοράς του Ηγεμόνα στις διεθνείς σχέσεις. Παράδειγμα: ο ιρανικός πυρηνικός δεσμός αγκυροβόλησε υπό τον Ομπάμα και έγινε ένα σκληροπυρηνικό καθεστώς κυρώσεων υπό τον Τραμπ. Τοντ: «Η αμερικανική εξωτερική πολιτική είναι, με τον δικό της τρόπο, ρευστή έμφυλη».

10. Η «υποβοηθούμενη αυτοκτονία» της Ευρώπης. Ο Τοντ μας θυμίζει πώς η Ευρώπη στην αρχή ήταν το γαλλογερμανικό ζευγάρι. Στη συνέχεια, μετά την οικονομική κρίση του 2007/2008, αυτό μετατράπηκε σε «έναν πατριαρχικό γάμο, με τη Γερμανία ως κυρίαρχη σύζυγο να μην ακούει πλέον τον σύντροφό του». Η ΕΕ εγκατέλειψε κάθε αξίωση υπεράσπισης των συμφερόντων της Ευρώπης - αποκόπτοντας την ενέργεια και το εμπόριο με τον εταίρο της τη Ρωσία και επιβάλλοντας κυρώσεις στον εαυτό της. Ο Τοντ προσδιορίζει, σωστά, τον άξονα Παρισιού-Βερολίνου που αντικαταστάθηκε από τον άξονα Λονδίνο-Βαρσοβία-Κίεβο: αυτό ήταν «το τέλος της Ευρώπης ως αυτόνομου γεωπολιτικού παράγοντα». Και αυτό συνέβη μόλις 20 χρόνια μετά την κοινή αντίθεση Γαλλίας-Γερμανίας στον πόλεμο των νεοσυντηρητικών στο Ιράκ.

11. Ο Τοντ ορίζει σωστά το ΝΑΤΟ βυθίζοντας στο «ασυνείδητό τους»: «Σημειώνουμε ότι ο στρατιωτικός, ιδεολογικός και ψυχολογικός μηχανισμός του δεν υπάρχει για να προστατεύει τη Δυτική Ευρώπη, αλλά για να την ελέγχει».

12. Μαζί με αρκετούς αναλυτές στη Ρωσία, την Κίνα, το Ιράν και μεταξύ των ανεξάρτητων στην Ευρώπη, ο Τοντ είναι σίγουρος ότι η εμμονή των ΗΠΑ –από τη δεκαετία του 1990– να αποκόψουν τη Γερμανία από τη Ρωσία θα οδηγήσει σε αποτυχία: «Αργά ή γρήγορα, θα συνεργαστούν , καθώς «οι οικονομικές τους εξειδικεύσεις τις ορίζουν ως συμπληρωματικές». Η ήττα στην Ουκρανία θα ανοίξει το δρόμο, καθώς μια «βαρυτική δύναμη» αποπλανεί αμοιβαία τη Γερμανία και τη Ρωσία.

Πριν από αυτό, και σε αντίθεση με σχεδόν οποιονδήποτε δυτικό «αναλυτή» στην επικρατούσα σφαίρα του NATOstan , ο Τοντ καταλαβαίνει ότι η Μόσχα είναι έτοιμη να κερδίσει εναντίον ολόκληρου του ΝΑΤΟ, όχι μόνο της Ουκρανίας, επωφελούμενος από ένα παράθυρο ευκαιρίας που εντόπισε ο Πούτιν στις αρχές του 2022. Ο Τοντ στοιχηματίζει σε ένα παράθυρο 5 ετών, δηλαδή ένα τελικό παιχνίδι μέχρι το 2027. Είναι διαφωτιστικό να συγκρίνουμε με τον υπουργό Άμυνας Σόιγκου, κατά παράδοση, πέρυσι: το SMO θα τελειώσει μέχρι το 2025.

Όποια και αν είναι η προθεσμία, ενσωματωμένη σε όλο αυτό είναι μια ολοκληρωτική νίκη της Ρωσίας – με τον νικητή να υπαγορεύει όλους τους όρους. Χωρίς διαπραγματεύσεις, χωρίς κατάπαυση του πυρός, χωρίς παγωμένη σύγκρουση – καθώς ο Ηγεμόνας περιστρέφεται τώρα απελπισμένος.

Κόσμος

Ο επίσημος του ΝΑΤΟ ηχεί συναγερμό, προειδοποιεί για «μεταβολή» παγκόσμιων δυνάμεων

17 Ιανουαρίου, 21:42 GMT

Το Νταβός εκδίδει τον Θρίαμβο της Δύσης

Η άφθονη αξία του Τοντ, τόσο εμφανής στο βιβλίο, είναι να χρησιμοποιεί την ιστορία και την ανθρωπολογία για να μεταφέρει την ψεύτικη συνείδηση ​​της δυτικής κοινωνίας στο ντιβάνι. Και έτσι, εστιάζοντας, για παράδειγμα, στη μελέτη πολύ συγκεκριμένων οικογενειακών δομών στην Ευρώπη, καταφέρνει να εξηγήσει την πραγματικότητα με τρόπο που ξεφεύγει εντελώς από τις πλυμένες εγκεφάλους συλλογικές μάζες της Δύσης που μένουν στον στροβιλο-νεοφιλελευθερισμό.

Είναι αυτονόητο ότι το βιβλίο του Todd που βασίζεται στην πραγματικότητα δεν θα γίνει επιτυχία μεταξύ των ελίτ του Νταβός. Αυτό που συμβαίνει αυτή την εβδομάδα στο Νταβός ήταν απίστευτα διαφωτιστικό. Όλα είναι ανοιχτά.

Από όλους τους συνήθεις υπόπτους – την τοξική ΕΕ Μέδουσα φον ντερ Λάιεν. Ο πολεμοχαρής Στόλτενμπεργκ του ΝΑΤΟ ; Η BlackRock, η JP Morgan και διάφορα honchos δίνουν τα χέρια με το ιδρωμένο παιχνίδι φούτερ τους στο Κίεβο – το μήνυμα «Triumph of the West» είναι μονολιθικό.

Ο πόλεμος είναι Ειρήνη. Η Ουκρανία δεν χάνει (η δική μου με πλάγιους χαρακτήρες) και η Ρωσία δεν κερδίζει. Εάν διαφωνείτε μαζί μας – σε οτιδήποτε – θα λογοκριθείτε για «ρητορική μίσους». Θέλουμε τη Νέα Παγκόσμια Τάξη -ό,τι νομίζετε εσείς οι ταπεινοί αγρότες- και τη θέλουμε τώρα.

Και αν όλα αποτύχουν, μια προκατασκευασμένη Ασθένεια Χ έρχεται να σας πάρει.

https://sputnikglobe.com/20240118/how-the-west-was-defeated-1116245840.html