Ιστορική συγκριτική μελέτη του Lotus Sutra, του Κορανίου και της Καινής Διαθήκης!!!!!

Από: Paul de Lacvivier

Σε αυτό το άρθρο, θα επιχειρήσουμε να προσδιορίσουμε την ιστορική αξία του Lotus Sutra, του Κορανίου και των Ευαγγελίων από τη σκοπιά των λεγόμενων πρωτογενών ιστορικών πηγών, όπως τα χειρόγραφα.

Υπάρχουν διάφοροι τρόποι σύγκρισης θρησκειών. Μπορούμε να μελετήσουμε το δόγμα τους, δηλαδή να αναλύσουμε το περιεχόμενο των θρησκευτικών διδασκαλιών μιας δεδομένης θρησκείας ή να συγκρίνουμε τη συνάφεια, την αλήθεια και τη συνοχή τους. Για παράδειγμα, μπορούμε να κάνουμε δογματικές συγκρίσεις μεταξύ των διδασκαλιών του Ιησού, ο οποίος αποκάλυψε ότι ο Θεός είναι Αγάπη και ότι θα κριθούμε σύμφωνα με τη φιλανθρωπία μας. το Κοράνι, το οποίο έχει ανυψώσει την υπακοή στο καθεστώς της απόλυτης αρετής. και ο Βουδισμός, που επιδιώκει με κάθε μέσο να επιτύχει το εσωτερικό «τίποτα». Μπορούμε επίσης να συγκρίνουμε τις θρησκείες σύμφωνα με τους ιστορικούς καρπούς τους και την ανάπτυξή τους ανά τους αιώνες. Ο Καθολικισμός, που έχει μετρήσει πολλούς αγίους και μάρτυρες σε σταθερή και συνεχή βάση εδώ και 2000 χρόνια, υπό την αιγίδα της μίας, αγίας, αποστολικής και καθολικής Εκκλησίας. Ισλάμ, που πάντα επεκτεινόταν μέσω των κατακτήσεων στο όνομα των ιερών πολέμων, της τζιχάντ, και που συνεχίζει να απεικονίζεται στις ειδήσεις μας από τα λεγόμενα «τρομοκρατικά» περιστατικά, ενώ σχηματίζει ανόμοιες και πολυάριθμες αιρέσεις, αφού το Ισλάμ δεν ήταν ποτέ ενωμένο. και τέλος, ο Βουδισμός, ο οποίος ανέπτυξε τις αιρέσεις και τις σχολές του κατά το δοκούν, υποτάσσοντας οικειοθελώς στα εγκόσμια συμφέροντα και τη βασιλική εξουσία (σε αντάλλαγμα, φυσικά, την προστασία), ενώ σχημάτισε πολυάριθμες, ανόμοιες αιρέσεις. Στην Ιαπωνία, όπως και στις περισσότερες χώρες της Άπω Ανατολής, τα μπονζέ έχουν παραδοσιακά γυναίκες, χρήματα και συμπεριφέρονται σαν κοσμικές οικογένειες με κληρονομική διαδοχή κ.λπ. η οποία ανέπτυξε τις αιρέσεις και τις σχολές της κατά το δοκούν, υποτάσσοντας οικειοθελώς στα εγκόσμια συμφέροντα και τη βασιλική εξουσία (με αντάλλαγμα φυσικά την προστασία), ενώ σχημάτισε πολυάριθμες, ανόμοιες αιρέσεις. Στην Ιαπωνία, όπως και στις περισσότερες χώρες της Άπω Ανατολής, τα μπονζέ έχουν παραδοσιακά γυναίκες, χρήματα και συμπεριφέρονται σαν κοσμικές οικογένειες με κληρονομική διαδοχή κ.λπ. η οποία ανέπτυξε τις αιρέσεις και τις σχολές της κατά το δοκούν, υποτάσσοντας οικειοθελώς στα εγκόσμια συμφέροντα και τη βασιλική εξουσία (με αντάλλαγμα φυσικά την προστασία), ενώ σχημάτισε πολυάριθμες, ανόμοιες αιρέσεις. Στην Ιαπωνία, όπως και στις περισσότερες χώρες της Άπω Ανατολής, τα μπονζέ έχουν παραδοσιακά γυναίκες, χρήματα και συμπεριφέρονται σαν κοσμικές οικογένειες με κληρονομική διαδοχή κ.λπ.

Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να συγκρίνουμε τους καρπούς και τα πεπρωμένα των θρησκευτικών οργανώσεων κάθε θρησκείας. Μια άλλη μέθοδος είναι η σύγκριση της αρετής και της ιερότητας των ιδρυτών.

Σε αυτό το δοκίμιο, δεν θα υιοθετήσουμε καμία από τις παραπάνω προσεγγίσεις, αλλά απλώς θα αξιολογήσουμε την ιστορική τεκμηριωτική αξία του Lotus Sutra, του Κορανίου και των Ευαγγελίων, καθένα από τα οποία θεωρείται σημαντικό «Βιβλίο» στη θρησκεία του.

Απλώς θα συγκεντρώσουμε την πιο πρόσφατη έρευνα για αυτά τα θέματα.

Βρισκόμαστε στη σφαίρα του μύθου για το Lotus Sutra, στη σφαίρα του σκοτεινού, ανιστορικού συνονθύλευμα για το Κοράνι και στη σφαίρα της νηφάλιας ιστορικής μαρτυρίας για την Καινή Διαθήκη.

I - Η σύνθεση του Lotus Sutra
Το Lotus Sutra είναι η σούτρα αναφοράς για τις περισσότερες αιρέσεις του βουδισμού της Άπω Ανατολής. Υπάρχουν αμέτρητες άλλες σούτρα, λίγο πολύ απόκρυφα, προς όλες τις κατευθύνσεις, αλλά το Lotus Sutra είναι το σημείο αναφοράς.

Υποτίθεται ότι μεταγράφει τις διδασκαλίες του Βούδα στο τέλος της ζωής του, και επομένως είναι το πιο πλήρες.

Στην πράξη, έρχεται αργότερα, και περιέχει πολλά θρυλικά γεγονότα. Είναι το θεμέλιο του κινεζικού και ιαπωνικού βουδισμού, και ολόκληρης της κινεζικής σφαίρας.

Μέχρι σήμερα, η έρευνα δεν είναι ακόμη σε θέση να καταλήξει σε ένα σαφές συμπέρασμα ως προς την ακριβή ημερομηνία ύπαρξης του Βούδα. Η τελευταία ημερομηνία του θανάτου του υπολογίζεται στο 83 π.Χ. (υπόθεση Nakamura). Άλλες θεωρίες τοποθετούν την ημερομηνία του θανάτου του στον έβδομο αιώνα π.Χ., αλλά σύμφωνα με την πιο πρόσφατη ιστοριογραφία, μια ημερομηνία θανάτου γύρω στις αρχές του τέταρτου αιώνα π.Χ. θα ήταν η πιο λογική, και οι ερευνητές γενικά συμφωνούν σε αυτήν την τάξη μεγέθους. Η ερευνητική συναίνεση επιβεβαιώνει επίσης ότι μέσα σε εκατό χρόνια από το θάνατο του Βούδα, υπήρξε μια πρώτη και στη συνέχεια μια δεύτερη συνέλευση των μαθητών του Βούδα για να αποφασίσουν ένα σύνολο κειμένων (το επίκεντρο των οποίων ήταν οι αποφάσεις για τον καθορισμό των κανόνων της μοναστικής πειθαρχίας, όχι του δόγματος). Αυτές οι συνελεύσεις απέτυχαν να διατηρήσουν την ενότητα και γρήγορα προκάλεσαν διασπάσεις και διαιρέσεις, δημιουργώντας αμέτρητες αιρέσεις που δεν επέστρεψαν ποτέ ξανά σε ενοποιημένη μορφή (η διάσπαση στο ζήτημα της πειθαρχίας καταδεικνύει, επιπλέον, ότι το ίδιο το δόγμα ήταν ήδη πολύ ασαφές και δεν επέτρεπε την ενότητα). Σύμφωνα με τη βουδιστική παράδοση, τα πρώτα Σούτρα και Νόμοι κωδικοποιήθηκαν μέσα σε εκατό χρόνια από το θάνατο του Βούδα.

Ωστόσο, σύμφωνα με την επικρατούσα ιστοριογραφική θεωρία, τα «Σούτρα» όπως τα γνωρίζουμε σήμερα ιδρύθηκαν γύρω στο έτος 0. Δηλαδή τουλάχιστον 300 χρόνια μετά τον θάνατο του Βούδα, σύμφωνα με την επικρατούσα θέση. Όσον αφορά τα χειρόγραφα, τα παλαιότερα χρονολογούνται από τον 1ο αιώνα μ.Χ., αλλά το ίδιο το Lotus Sutra χρονολογείται από τον 6ο-7ο αιώνα Κ.Χ.

Σε κάθε περίπτωση, τα αρχαία χειρόγραφα είναι αποσπασματικά και διάσπαρτα και, ακόμη περισσότερο, όταν αναλογιστούμε τις αντίστοιχες κινεζικές μεταφράσεις τους, δεν είναι καθόλου συνεπή μεταξύ τους και παρουσιάζουν πολυάριθμες διαφορές έως και αντιφάσεις. Ακόμη και το ίδιο το Lotus Sutra είναι ασαφές ως προς τη σύνθεσή του, και στην πραγματικότητα βασίζεται στις διάφορες παραδόσεις διαφορετικών αιρέσεων.

Εν ολίγοις, η περίοδος της ζωής του Βούδα δεν είναι γνωστή, ούτε η περίοδος σύνθεσης των σούτρα που υποτίθεται ότι σχετίζονται με το κήρυγμά του. Επιπλέον, αυτές οι σούτρα υπόκεινται σε αμέτρητες παραλλαγές από χειρόγραφο σε χειρόγραφο και διαφέρουν σημαντικά από τη μια γλώσσα στην άλλη και από τη μια αίρεση στην άλλη. Είναι επίσης γεγονός ότι η ζωή του Βούδα, όπως είναι παραδοσιακά γνωστή, είναι επίσης γεμάτη από ευσεβείς θρύλους, που θυμίζουν μερικά από τα απόκρυφα γραπτά της χριστιανικής παράδοσης.

Με άλλα λόγια, λίγοι ιστορικοί θεωρούν το Lotus Sutra και άλλες σούτρα ως «ιστορικές πηγές» που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να γράψουν ιστορία, καθώς δεν έχουν ιστορική αυθεντικότητα και αξία ως ιστορικά έγγραφα.

Η μελέτη σήμερα είναι πολύ επιρρεπής στον σχετικισμό που έχει γίνει το δόγμα πάρα πολλών μελετών.

II - Η σύνθεση του Κορανίου

Σύμφωνα με την πιο πρόσφατη έρευνα, είναι γνωστό ότι το αρχικό Κοράνι προήλθε από μια ιουδαιοχριστιανική λειτουργία. Με άλλα λόγια, η σύνθεση του Κορανίου βασίστηκε σε χριστιανικά κείμενα γραμμένα στα αραμαϊκά-συριακά για τους Άραβες κατά τους ειδωλολατρικούς χρόνους [1]. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί από το γεγονός ότι χριστιανοί εβραϊκής καταγωγής δραστηριοποιούνταν στην Αραβική Χερσόνησο από την εποχή της καταστροφής του Ναού και της επακόλουθης εκδίωξης των Εβραίων από την Παλαιστίνη. Το περιεχόμενο του Κορανίου είναι επίσης ανόμοιο και αποτελεί ένα είδος συνονθύλευμα, με μέρη που προσδιορίζονται ως προερχόμενα από απόκρυφα ευαγγέλια, μανιχαϊστικά (ή ζωροαστρικά) θρησκευτικά κείμενα και άλλα θρησκευτικά κείμενα της Μέσης Ανατολής που μεταγράφονται απευθείας στο Κοράνι. Η ημερομηνία του θανάτου του Μωάμεθ αναφέρεται ως το 632. (Ορισμένες θεωρίες αμφισβητούν την ίδια την ύπαρξη του Μωάμεθ λόγω της σπανιότητας, αν όχι της απουσίας, ιστορικών πηγών για αυτόν εκείνη την εποχή).

Σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση, ο τρίτος χαλίφης (αλλά σύμφωνα με ορισμένες παραδόσεις ήταν ο τέταρτος χαλίφης) διέταξε τη σύνταξη του Κορανίου, οπότε και διέταξε να καούν όλες οι παραλλαγές.

Νομικά έγγραφα από την αυτοκρατορία που ιδρύθηκε μετά το θάνατο του Μωάμεθ σώζονται από τα τέλη του 8ου και 9ου αιώνα, αλλά δεν υπάρχουν αναφορές του Κορανίου σε αυτά τα πρώτα έγγραφα της ισλαμικής παράδοσης.

Στην πραγματικότητα, τα παλαιότερα σωζόμενα χειρόγραφα του πραγματικού Κορανίου χρονολογούνται από τον 9ο αιώνα. Πρέπει να σημειωθεί ότι η ανάγνωση του Κορανίου είναι διφορούμενη και μπορεί να διαβαστεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους. Τα κείμενα που το ερμηνεύουν είναι εξίσου ανόμοια και πολυάριθμα, τόσο που τον 10ο αιώνα δόθηκε εντολή να περιοριστούν οι πιθανές αναγνώσεις του Κορανίου σε επτά.

Τα παλαιότερα χειρόγραφα αυτού που λέγεται ότι είναι το Κοράνι, με ημερομηνία 654 και 772, δείχνουν πολλές διαφορές από το σημερινό Κοράνι (γύρω στο 750), η διάταξη είναι πολύ διαφορετική και πολλές σούρες λείπουν. Το Κοράνι ισχυρίζεται ότι είναι σαφές, αλλά περίπου το ένα πέμπτο του είναι εντελώς ακατανόητο (ιδιότητα της αραβικής γραφής). Η τρέχουσα επίσημη, κατοχυρωμένη με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας έκδοση του Κορανίου ιδρύθηκε το 1923.

Εν ολίγοις, η ιστορική αξία του Κορανίου είναι χαμηλή και είναι επίσης πολύ πιθανό να συντάχθηκε και να παραποιήθηκε εκ των υστέρων. Σε κάθε περίπτωση, είναι ένα βιβλίο γεμάτο προβλήματα λόγω των πολλών ασυνεπειών στο περιεχόμενό του και στον τρόπο ανάγνωσής του, που επιτρέπει πολυάριθμες και αντιφατικές αναγνώσεις. Το σίγουρο είναι ότι το Κοράνι δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ιστορική πηγή, τόσο λόγω αμφιβολιών για την αυθεντικότητά του, όσο και λόγω του ασαφούς και αντιφατικού περιεχομένου του.

Η κύρια δυσκολία στο θέμα του Κορανίου έγκειται στο γεγονός ότι το Ισλάμ απαγορεύει αυστηρά την ακαδημαϊκή έρευνα και τη θρησκευτική ερμηνεία του Κορανίου, έτσι σε αντίθεση με την έρευνα για το Lotus Sutra και τα Ευαγγέλια, η ιστορική έρευνα για το Κοράνι υστερεί και αντιμετωπίζει πολλές δυσκολίες.

Για την Καινή Διαθήκη, έχουμε: πάνω από 5.500 χειρόγραφα στα ελληνικά, 10.000 στα λατινικά, 9.000 σε άλλες γλώσσες και πάνω από 36.000 αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη στα γραπτά των Πατέρων της Εκκλησίας.

III - Η σύνθεση των Ευαγγελίων

Πολυάριθμες ιστορικές πηγές εκτός των Ευαγγελίων υποστηρίζουν την ιστορική ύπαρξη του Ιησού Χριστού: οι ημερομηνίες γέννησης και θανάτου του είναι γνωστές με πολύ μεγάλη ακρίβεια για την εποχή (μερικοί μιλούν για το 6 ή 6 π.Χ., με ημερομηνία θανάτου που ορίζεται στο 30 ή 33 μ.Χ., που είναι σπάνιος βαθμός ακρίβειας για τέτοιους χρόνους). Από όλα τα «βιβλία» των διαφόρων θρησκειών, τα Ευαγγέλια είναι τα πιο επιτιθέμενα και μελετημένα από μελετητές: παρόλα αυτά, η ιστορική αξία των Ευαγγελίων είναι κοινώς αποδεκτή ως υψηλή από την επιστημονική κοινότητα, έστω και εχθρική.

Το παλαιότερο χειρόγραφο έγγραφο της Καινής Διαθήκης είναι η επιστολή του Αγίου Παύλου προς τους Ρωμαίους, που στάλθηκε το 51 Κ.Χ. Τα τέσσερα Ευαγγέλια γράφτηκαν επίσης από τους τέσσερις αποστόλους ή μαθητές του Ιησού Χριστού πριν από το 100 μ.Χ., ή γύρω στο 100 μ.Χ. στην περίπτωση του Αγίου Ιωάννη. Εξετάζοντας το περιεχόμενο των Ευαγγελίων, οι ιστορικοί συμφωνούν ότι οι απόστολοι ανέφεραν επίσης πολλά εδάφια που ήταν πολύ επαίσχυντα για τους εαυτούς τους, και δεδομένης της γενικής νηφαλιότητας των αφηγήσεων και της απουσίας του «θαυμαστού» είδους, οι ιστορικοί συμφωνούν ότι το περιεχόμενο των Ευαγγελίων δεν μπορούσε να φανταστεί ή να παραποιηθεί και ότι ο βαθμός αληθότητάς του είναι πολύ υψηλός σε σχέση με τα εσωτερικά κριτήρια του κειμένου.

Το πρώτο χειρόγραφο που βρέθηκε είναι το Ευαγγέλιο του Αγίου Ιωάννη, του 150 (για τους αρχαίους αυτούς χρόνους, είναι πολύ σπάνιο να βρεθεί ένα χειρόγραφο τόσο νωρίς σε σχέση με το έτος σύνθεσής του, στην προκειμένη περίπτωση γύρω στα 50 χρόνια μετά τη συγγραφή του).

Από την άλλη πλευρά, η χρονολογία γραφής των απόκρυφων (κείμενα που εξαλείφθηκαν πολύ νωρίς από την Καθολική Εκκλησία) και άλλων χειρογράφων που απορρίφθηκαν εκτός Κανόνα, είναι μεταξύ 150 και 4ου αιώνα και διαθέτουμε μόνο ως χειρόγραφα έγγραφα των οποίων τα παλαιότερα χρονολογούνται από το 330. Η διαφορά στην ιστορική ποιότητα μεταξύ των κειμένων του Κανόνα και των απόκρυφων είναι αναμφισβήτητη.

Για την Καινή Διαθήκη, έχουμε: πάνω από 5.500 χειρόγραφα στα ελληνικά, 10.000 στα λατινικά, 9.000 σε άλλες γλώσσες και πάνω από 36.000 αποσπάσματα από την Καινή Διαθήκη στα γραπτά των Πατέρων της Εκκλησίας (μόνο 11 χωρία της Καινής Διαθήκης όπως τη γνωρίζουμε δεν αναφέρονται από τον Κανόνα). Τα 5.000 περίπου χειρόγραφα της Καινής Διαθήκης γραμμένα στα ελληνικά (μόνο ένα Ευαγγέλιο είναι στα αραμαϊκά, τα άλλα στα ελληνικά) είναι πάνω από 99,5% πανομοιότυπα, κάτι που είναι εξαιρετικά υψηλό για χειρόγραφα χειρόγραφα. Τα χειρόγραφα έχουν ανασκαφεί σε όλη τη Μεσόγειο, χωρίς καμία γεωγραφική ή χρονολογική προκατάληψη και αυτή η συνάφεια των χειρογράφων δεν οφείλεται σε ερευνητική προκατάληψη.

Όσο για την Παλαιά Διαθήκη, εκτιμάται ιδιαίτερα και η αρχειακή της αξία, με όλο και περισσότερα αρχαιολογικά στοιχεία να υποστηρίζουν την ιστορική αξία της Παλαιάς Διαθήκης.

Εν ολίγοις, τα Ευαγγέλια, οι Επιστολές και οι Πράξεις είναι πολύ αξιόπιστα ιστορικά έγγραφα και μπορούν να χρησιμοποιηθούν στην ιστορία (ανεξαρτήτως πίστης), για να μάθουμε για ιστορικά γεγονότα της εποχής.

Συμπέρασμα

Τα παραπάνω αποτελούν απλώς μια σύντομη εισαγωγή στο θέμα και εάν θέλετε να το εξετάσετε σε μεγαλύτερο βάθος, μπορείτε να ανατρέξετε σε υπάρχουσες ακαδημαϊκές μελέτες για το θέμα.

Το θέμα ήταν να δείξουμε ότι, γενικά και λεπτομερώς, το Lotus Sutra, το Κοράνι και η Καινή Διαθήκη είναι εντελώς ανόμοια βιβλία και, ιστορικά μιλώντας, είναι εντελώς διαφορετικοί κόσμοι: βρισκόμαστε στη σφαίρα του μύθου για το Lotus Sutra, στη σφαίρα του σκοτεινού, ανιστορικού συνονθύλευμα για το Κοράνι και στο πεδίο της Νέας Δοκιμασίας.

Η μελέτη σήμερα είναι πολύ επιρρεπής στον σχετικισμό που έχει γίνει το δόγμα πάρα πολλών μελετών. Παρ' όλα αυτά, η μελέτη σημαίνει πρώτα και κύρια τον προσδιορισμό των γεγονότων ως έχουν - αυτό που ονομάζουμε «αλήθεια», δηλαδή την επάρκεια μιας κρίσης σε μια πραγματικότητα. Εναπόκειται στον καθένα από εμάς να βγάλει συμπεράσματα από αυτά τα γεγονότα που εδραιώνονται από την επιστήμη, γεγονότα που εδραιώνονται μέσω μιας μεθοδολογίας που παρέχει επιστημονική βεβαιότητα περιορίζοντας ταυτόχρονα τον τομέα αυτών των βεβαιοτήτων. Αυτό είναι συχνά το εμπόδιο όταν πρόκειται για τη μελέτη θρησκευτικών ή ανθρωπολογικών φαινομένων, καθώς το χριστιανικό γεγονός είναι πολύ πιο γνωστό και επιτίθεται από τα παγανιστικά γεγονότα, τα οποία είναι λιγότερο γνωστά, λιγότερο προερχόμενα και πάντα επαινούμενα - αν και όσοι ξέρουν να ψάχνουν ξέρουν να βρίσκουν πηγές.

Τελευταία από το RTV —  ΜΕΣΑ στο ΒΑΤΙΚΑΝΟ: Πάπας Φραγκίσκος, Μπιλ Κλίντον και Άλεξ Σόρος

Βιβλιογραφία:

Michel Rouche, Les origines du Christianisme, 30-457, Hachette supérieur, 2021 (πανεπιστημιακό εγχειρίδιο για ερευνητές· σελίδα 33 παρουσιάζει την προέλευση του Κορανίου ως βασισμένο σε χριστιανικές γραφές. Υπενθυμίζει επίσης την ιστορική ύπαρξη των μυστηρίων και την πρωτοκαθεδρία της Εκκλησίας από την αρχή, καθώς και η πρωτοκαθεδρία της Εκκλησίας από την αρχή της Εκκλησίας. σύντροφο και σαφές δόγμα από την αρχή, συμπεριλαμβανομένης της Αποστολικής Εξήγησης).
Masatoshi Ueki, 法華経とは何か ("What is the Lotus Sutra"), Chuko Shinsho, 2020.
Guy Pagès, La preuve par le Coran, DMM, 2021 (Ο Abbé Pagès εξετάζει το κείμενο του Κορανίου που βασίζεται σε μια πρόταση προς πρόταση, αλλά εστιάζει σε κείμενο ως πρωτότυπο κείμενο. σε σημαντική προηγούμενη έρευνα).

[1] Michel Rouche, Les origines du christianisme, σελ. 33. Δείτε επίσης την έρευνα του καθηγητή Christoph Luxenberg (ο οποίος δημοσίευσε με ψευδώνυμο για να αποφύγει απειλές για το πρόσωπό του από ισλαμιστές). Δείτε επίσης τους Alphonse Mingane, Adolph von Harnac και Theodor Noldek.

Δημοσιεύτηκε στο Fetzen Fliegen