υτή η επικαιρότητα… Επεμβαίνει συνεχώς, εκεί που πάω να γράψω τα «δικά μου», καί μου αλλάζει τις προτεραιότητες στα άρθρα!
Εν πάσει περιπτώσει, δεν τρέχει τίποτε τελικώς· διότι, κάποια πράγματα που ούτως ή άλλως θα τα έλεγα, τα λέω· έστω καί εκτός σειράς. Έστω καί με αφορμή περιστατικά της επικαιρότητας.

Τις προηγούμενες μέρες (λέει η είδηση), κάτι τσιμπούκ ογλάνια (ίσον: τα παιδιά, που ανάβανε το τσιμπούκι του πασά -αλλά καί κάνανε στον πασά κι αυτό που φανταστήκατε-, καί λόγωι εγγύτητας με την εξουσία ήταν θρασύτατα) διαδηλώσανε έξω απ’ την Ελληνική πρεσβεία στο Λονδίνο, φωνασκώντας εμετικά συνθήματα εναντίον της χώρας μας. Δεν ξέρω τί άλλο φωνάζανε, πάντως το χειρότερο στιχούργημα ήταν το εξής:
Γέμισε το Αιγαίο κορμιά μεταναστών!
Είναι καί οι Έλληνες φονιάδες των λαών!
Κοίτα, λοιπόν, να δείς, τί μαθαίνει κανείς όσο ζή!… Δεν το περίμενα, πως είμαι καί δολοφόνος! (Πιθανώτατα υπονοβατώ, γι’ αυτό δεν το ξέρω. Πάω, καθαρίζω κόσμο, καί ξαναγυρίζω στο κρεββάτι μου – να υποθέσω.    ) Αλλά κι εσείς, ρέ κουφάλες, ναί, εσείς οι αναγνώστες μου λέω, είσαστε δολοφόνοι “μεταναστών” καί μου το κρύβατε, έεεεε; Πουλλλάκια μου!!! 
Μολογάτε, ρέ! Πόσα “μιτανάστο” …νομιστεράκια φάγατε, άκαρδοι άνθρωποι;

Τέλος πάντων, αυτά τα τσιμπούκ ογλάνια τη δουλειά τους κάνανε – συν το ότι κερδίσανε τα περίφημα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας, που αναλογούν στον καθέναν. Οι πατριώτες, όμως, δυστυχώς πάλι τσίμπησαν, καί ξόδεψαν νοητική ενέργεια ασχολούμενοι με σκουπίδια.
Τώρα, θα μου πείς, να μην αντιδράσει κανείς, όταν ακούγονται τέτοια σιχαμερά ανθελληνικά πράγματα; Ν’ αντιδράσει, άμα θέλει. Ναί. (Που -δυστυχώς- ταυτόχρονα είναι καί ο ακριβής σκοπός τέτοιων προβοκατόρικων ενεργειών… διότι, να είστε σίγουροι ότι οι διαδικτυακοί παρακρατικοί χαφιέδες ανέλαβαν πάλι δουλειά φακελλώματος των αντιδρώντων πατριωτών.)
Ή, πάλι (αν θέλει), να μην αντιδράσει καθόλου. Διότι, αν πάς φερ’ ειπείν έξω από δημόσιους καμπινέδες καί στήσεις αυτί, μάλλον αποκλείεται ν’ ακούσεις την Ενάτη Συμφωνία του Μπετόβεν. Κλανιές θ’ ακούσεις, καί στεναγμούς ανακουφίσεως (τότε, που επιτέλους έχει βγεί η κουράδα). Οπότε, από τσιμπούκ ογλάνια του συγκεκριμένου είδους, τί περιμένεις ν’ ακούσεις; πάλι ήχους εντέρου που αδειάζει θ’ ακούσεις.
Άρα, να μην ασχοληθούμε καθόλου; Γιά τα συνθήματα που ακούστηκαν, θα πρότεινα καθόλου. Καί η ζωή συνεχίζεται!
[Στο κάτω-κάτω, αν μιλάμε γιά πολιτικές θέσεις, εδώ έχουμε επίπεδο καθυστερημένης μαϊμούς – καί τίποτε παραπάνω. Γιά την οποία καθυστερημένη μαϊμού, ούτε η τουρκίτσα παίζει κάποιον άσχημο ρόλο σ’ όλ’ αυτά, ούτε οι ηπαπάρα, ούτε υπάρχουν κρυφές “ατζέντες” (γεωπολιτικές, ή άλλης φύσεως), ούτε μπαίνουν στην εξίσωση αγωγοί καί πετρέλαια, ούτε η κατευθυνόμενη παγκόσμια οικονομία, ούτε οι πόλεμοι, ούτε… ούτε…
Οπότε, τί να πάρεις στα σοβαρά από πολιτικές απόψεις χιμπαντζήδων; ]

Εμένα, όμως, κάτι άλλο μ’ ενοχλεί… γι’ αυτό καί κάθησα να γράψω δυό γραμμές. Κάτι, το οποίο δυστυχώς θεωρώ ότι δεν είναι (ακόμη) κοινό κτήμα των πατριωτών – καί δή, σε επίπεδο αυτονόητης αλήθειας. Ενώι θα έπρεπε.
Είπαμε, αν οι πατριώτες δεν έχουμε μιά ελάχιστη κοινή γραμμή πλεύσεως, δεν κάνουμε τίποτε.
Αυτό το “κάτι άλλο” είναι μιά θλιβερή κινηματογραφική ταινία με τελείως βαρετό σενάριο, που επαναλαμβάνεται συνεχώς καί συνεχώς καί συνεχώς. Την οποία ήδη θα έπρεπε να ξέρουμε απέξω, καί να την αγνοούμε πανηγυρικώς κάθε φορά που επαναπροβάλλεται.
Ποιά ταινία;

…Όπως στο Χόλλυγουντ παίζουν (με αμέτρητες παραλλαγές) διάφορα σενάρια, πχ “το αγόρι συναντάει το κορίτσι”, καουμπόϋκα, πειρατές, εξωγήϊνοι, αστυνομικά, παιδικά ξέρω ‘γώ – καί διάφορα άλλα, εδώ έχουμε το παιδί του κονομημένου / κατεστημένου, που γίνεται γιά καναδυό τέρμινα “επαναστάτης” (ανάμεσα στα 18 του καί τα 25 του), καί μετά κονομημένο / κατεστημένο το ίδιο.
Καμιά φορά, βέβαια, έχουμε καί παιδί μή κονομημένου· έτσι, γιά να παραλλάζει λίγο το σενάριο βραδερφέ, γιά να μην το βαρυούνται οι αποβλακωμένοι θεατές. (Παρεμπιπόντως, κι όπως λέει το παλιό ευφυολόγημα: το άκρον άωτον της ηλιθιότητας είναι να βλέπεις την ίδια ταινία, αλλά κάθε φορά να περιμένεις διαφορετικό τέλος.) Καί γιά να επιβεβαιωθεί ο Άρθουρ Καίσλερ, ειπών -στο περίπου- ότι: «Ο προλετάριος, αντί να γκρεμίσει τη σάπια σκάλα του κατεστημένου, κοιτάζει να την ανεβεί!»
Θέλετε παραδείγματα τέτοιων “επαναστατών” κι «επαναστατριών»;
Βαρυέμαι να σας παρουσιάσω περισσότερα, πάντως: (α) με λίγο ψάξιμο στα ιντερνέτια, θα βρήτε ολόκληρο τσούρμο “επαναστατών” του είδους, καί (β) τα πάμπολλα αυτά παραδείγματα δείχνουν πως το συγκεκριμένο σενάριο είναι ο κανόνας – κι όχι η τυχαία εξαίρεση.
Λοιπόν, έτσι θα συμβεί καί με τα συγκεκριμένα τσιμπούκ ογλάνια. Έτσι ακριβώς!
Σήμερα πουλάνε “επαναστατικότητα”, βρίζοντας την Ελλάδα. Αλλά αύριο (μετά τα 25 τους) θα μου φορέσουν τις γραββάτες καί τα ταγιέρ, θα “διαγράψουν” το “επαναστατικό” παρελθόν τους (νομίζουν!… διότι, ξέρετε, τουλάχιστον η δική μου μνήμη, ειδικά γιά άτομα που κάνουν κακό στην Ελλάδα, είναι ελεφαντίσια!), καί -σαν να μην τρέχει τίποτε- θα ζητάνε θέσεις καί εισοδήματα στη χώρα που τώρα βρίζουνε!!!!!
Έ, ακριβώς αυτά μ’ ενοχλούν εμένα! Η διπροσωπία κι η υποκρισία!
Συν το πούλημα τρέλλας, δηλαδή η κοροϊδία τους στα μούτρα των πάντων, καί ειδικά των πατριωτών Ελλήνων. Διότι, το να πάνε να ζήσουν (καί να βγάλουν εισόδημα) σε χώρα, την οποία βρίζουνε, δεν θα το κάνουν από σχιζοφρένεια. Θα το κάνουν εν πλήρει συνειδήσει.

[Κι άσε την αναποτελεσματικότητα! Πόσοι καί πόσοι τέτοιοι σήκωσαν τη γροθιά ως νεαροί, υποσχόμενοι πως θα φτιάξουν έναν καλύτερο κόσμο; Αμέτρητοι! Είπαμε, το έργο επαναλαμβάνεται συνεχώς.
Αλλά πούν’ τος ο «καλύτερος κόσμος» των “αγώνων” του κάθε «πολιτικοποιημένου» χαζοφοιτητή, ολάκαιρες δεκαετίες τώρα; Ίσα-ίσα, που χωνόμαστε διαρκώς όλο καί πιό μέσα στα σκατά. Γι’ αυτό καί προσωπικώς ζητάω εναγωνίως την αλοιφή γιά την καταπράϋνση της φαγούρας -που με πιάνει στα τέτοια μου-, κάθε φορά που ακούω τις λέξεις “φοιτητής” καί ”επαναστάτης”· μεμονωμένες, ή συνδυασμένες.
«- Κι εσύ, ρέ Εργοδότη, δεν διετέλεσες φοιτητής; Τί κατηγορείς τους άλλους;»
Ναί, υπήρξα κι εγώ νέος κάποτε!    Μόνο που δεν πουλούσα τρέλλα σε κανέναν, καί δή πολιτικής φύσεως. Όλα εκείνα τα χρόνια, αλλά καί πρίν, κι αργότερα, ξετίναζα τα βιβλία. Γι’ αυτό ξέρω σήμερα πέντε πράγματα, ΚΑΙ από πολιτική – σε αντίθεση με τους «επαναστάτες». Δες καί το πασίγνωστο αντιπαράδειγμα ημιαγράμματου «επαναστάτη», που με τα βιβλία είχε πάρει διαζύγιο. Χρειάζεται να προσθέσω περισσότερα; ]

Τώρα, βέβαια, αν είχαμε λιγάκι σοβαρό κράτος, θα τους ξηγούσε τ’ όνειρο καλά-καλά.
  • Ακυρώνοντας τα διαβατήριά τους.
  • Ακυρώνοντας τους τραπεζικούς τους λογαριασμούς στη χώρα μας καί μπλοκάροντας τους μελλοντικούς πιθανούς.
  • Τραβώντας τ’ αυτάκια των γονέων τους, με τίποτις τσουχτερά προστιματάκια.
  • Καί απαγορεύοντάς τους το δικαίωμα επανεισόδου στην Ελλάδα διά βίου.
Βέβαια, όπως καλώς γνωρίζετε, αυτά είναι λιγάκι ανέφικτα στο κοτζαμπάσηκο μασωνο-ίδρυμα του 1832. Όμως, η ιστορία αυτή έχει καί παρακάτω… που να μην είχε, η ρημάδα!

Λοιπόν, χέστε την όποια “επανάσταση” καί τις όποιες “ιδέες” των τσιμπούκ ογλανιών. Σε τελείως πρακτικό επίπεδο καί χωρίς καμμία πολιτική χροιά, έχουμε κι άλλα παρατράγουδα – εξ ίσου ενοχλητικά!
Αυτά τα κωλόπαιδα, μιά μέρα θα πάρουν πτυχία (διότι, το να πάρει κανείς πτυχίο, δεν εξαρτάται μονάχα από τη νοημοσύνη του) · καί, αν το τότε εγχώριο γκουβέρνο είναι επίσης ξενόδουλο καί μακρόθυμο στις διαπραττόμενες προδοσίες, πιθανώτατα θα επιστρέψουν εδώ. Όχι ακριβώς γιά να πιάσουν δουλειές, αλλά κατά 99% γιά να συνεχίσουν τη δουλειά του (σαφώς μεγαλο-κατιτίς -πχ δικηγόρου, γιατρού, επιχειρηματία, κτλ- “επιτυχημένου” καί κονομημένου) μπαμπά τους.

[ «-Καί πού το ξέρεις, ρέ Εργοδότη, ότι έχουν πλούσιους μπαμπάδες;»
Πλούσιοι μπορεί όχι, αλλά εύποροι σαφώς ναί. Κοστίζουν αρκετά οι σπουδές στην αγγλίτσα, βλέπετε! Ειδικά τώρα, που έφυγε απ’ την «Ε»Ε, το κόστος ανέβηκε γιά υπηκόοους Ελλάδας – διότι, τέρμα οι όποιες εκπτώσεις υπήρχαν στα δίδακτρα γιά τα μέλη της «Ε»Ε.
Καί, ναί, συμφωνώ, έχουμε καί κάποιες περιπτώσεις ανοήτων γονέων, που κάνουν το σκατό τους παξιμάδι, γιά να πάρει το χαζό τους πτυχίο εις την αλλοδαπήν – εφ’ όσον δεν μπόρεσε να περάσει τις εισαγωγικές εξετάσεις στην Ελλάδα.
Επίσης συμφωνώ ότι υπάρχουν κι ελάχιστες των ελαχίστων περιπτώσεις, όπου ένα όντως προικισμένο παιδί πρέπει αναγκαστικά να πάει έξω, διότι δεν βρίσκει εδώ την ειδικότητα που θέλει – καί στο καλό επίπεδο που θέλει. Αλλά μιλάμε γιά τον γενικό κανόνα.]

Οπότε, γεννάται το ερώτημα:
Εσύ, που έχεις έστω καί λίγη λογική μέσα σου, θα πας να ζητήσεις τις επαγγελματικές υπηρεσίες ενός τέτοιου κωλόπαιδου;
Δηλαδή, αν πρόκειται πχ γιά πολιτικό μηχανικό, θα πας να του ζητήσεις να σου φτιάξει το σπίτι; Αν πρόκειται γιά γιατρό, θα πας να σε θεραπεύσει; Αν πρόκειται γιά δικηγόρο, θα πας να σε υπερασπιστεί;
Δεν ξέρω εσείς, αλλά εγώ ΔΕΝ θα πήγαινα σε τέτοια άτομα, ακόμη κι αν με πληρώνανε (αντί να πληρώσω εγώ).
Καί κάτι πορδές απ’ το στόμα χαζομαμάδων, του τύπου: “- Έεεεεε, το παιδί ήταν νέο, αλλά τώρα σοβάρεψε!”, τις γράφω εκεί που δεν πιάνει το μελάνι. Διότι, μανδάμ, αν το παιδάκι σου πετάει τέτοια τούβλα τώρα που σπουδάζει (κι υποτίθεται ότι ανοίγει το μυαλό του), μην ελπίζεις ότι θ’ αλλάξει προς το καλύτερο στο μέλλον. Αντιθέτως, η μαλακία του θα γενικευτεί σε κάθε πλευρά της ζωής του – κι όχι μόνον στην πολιτική του έκφραση.
Η σοβαρότητα, μανδάμ, είναι θέμα αγωγής στα πρώτα χρόνια της ζωής μας. Καί δεν αγοράζεται στο σουπερμάρκετ – καί δή, όποτε μας καπνίσει εμάς. Κι εφ’ όσον δεν τη δώκατε τη σοβαρότητα του βλαμμένου σας τότε που έπρεπε, μην περιμένετε να του τη δώσει κάποιος άλλος τώρα, ή στο μέλλον.
Σφαλιάρες θα του δώσει η κοινωνία· ναί! Σοβαρότητα, όχι.
Αυτά!

Δίκην επιλόγου
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, ότι: αυτό το σενάριο του νεαρού “επαναστάτη” που …σοβαρεύει, καί γίνεται μέρος του κατεστημένου αργότερα…
(…‘ντάξ’, μή βαράτε, το διορθώνω: που στις περισσότερες περιπτώσεις ήταν εξαπανέκαθεν μέρος του κατεστημένου, απλώς αλλάζει φορεσιά μετά τα 25 του…)
…θα έπρεπε να το ξέρουν ΑΠΕΞΩ οι πατριώτες, καί να το θεωρούν αυτονόητο – μιά που επαναλαμβάνεται ίδιο κι απαράλλαχτο εδώ καί δεκαετίες.
Κι αν τόσα χρόνια οι πατριώτες δεν του δίνανε σημασία, τώρα που το βλέπουν εδώ επισημασμένο, δεν έχουν καμμία δικαιολογία να το προσπερνάνε. Οπότε, καλά θα κάνουν να το κοπανάνε ευθύς αμέσως στα μούτρα κάθε “επαναστάτη”, ξεδοντιάζοντάς τον εξ αρχής.
Βλέπετε πόσο εύκολη είναι η αντιμετώπιση της προπαγάνδας, όταν είσαι προετοιμασμένος;

Καλά κάνει, επομένως, το Αιγαίο καί γεμίζει (ψόφια) κορμιά “μιτανάστο”. Ώστε να χορτάσουν καί τα σκυλόψαρα – καί να μην ενοχλούν τους λουόμενους το καλοκαίρι.
Τί; Πώς; Δεν άκουσα;!
Δεν είπαμε ότι το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του; τί σκατά σκούζετε τώρα γιά τους “μιτανάστο”; Έ;
Αρκετά μας πρήξατε, λοιπόν. Εφεξής, τα τυχόν παράπονά σας στον κύριο Ρετζέπ Ταγγίπ· διεύθυνσις: Άνκαρα Σαράϊ, Τουρκιγιέ.
Καί να του ανάψετε καί το τσιμπούκι.

Υγ 1: Όπως είδατε, περιορίστηκα σε καθαρά πρακτικό επίπεδο – καί δεν ανοίχτηκα σε “συνομωσιολογικό”· λόγου χάριν, δεν αναρωτήθηκα αν αυτά τα τσιμπούκ ογλάνια είναι κάποιας συγκεκριμένης φυλής, απλά με ελληνοφανή ονοματεπώνυμα.
Διότι δεν παίζει σπουδαίο ρόλο. Είτε είναι αλλόφυλλα, είτε εγχώρια ηλίθια παπαγαλάκια τέτοιων ανθελληνικών αντιλήψεων, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο ακριβώς.

Υγ 2: Κι άλλο “συνομωσιολογικό”!…
Αυτή η Αριστερά, ρέ παιδί μου!… ιδίως το κουκουέ! Βλέποντας την πολιτική πορεία όλων ανεξαιρέτως των “επαναστατών” παραπάνω στους συνδέσμους, είναι λες καί τ’ αριστερά κόμματα καί αποκόμματα αποτελούν τα “τσικό” του καπιταλισμού! Λες καί είναι …φροντιστήρια καπιταλιστικών στελεχών! (Αλλά κι όχι μόνον εδώ – καί διεθνώς, τα ίδια ισχύουν. Βλέπε πχ Μπαρόζο.)
Εάν, δηλαδή, θες να γίνεις επιτυχημένο μέλος του κατεστημένου, πρέπει στα νιάτα σου να περάσεις οπωσδήποτε απ’ την Αριστερά!
Παρεκτός κι αν αυτός ακριβώς είναι ο -πέρα γιά πέρα συνομωτικός- ρόλος της Αριστεράς εξ αρχής!!!…
…Μόνο που εμείς οι υπόλοιποι δεν τον πήραμε πρέφα αμέσως! (Κι αυτά που λέει, αυτά γιά τις ελπίδες στους δυστυχισμένους παγκοσμίως, να είναι εξ ορισμού γιά να σκουπίζεσαι μετά το χέσιμο.)
Βλέπεις, απ’ τη μιά ο Μάρκο ντέ Σάντ χλευάζει πως η λέξη “μασώνος” δεν βρίσκεται στο λεξικό της Αριστεράς, κι απ’ την άλλη ακόμη κι ο Λένιν έγινε μασώνος!… (Στο ΟΤΟ, δηλαδή στην -τότε- στοά γιά αριστερούς καί αναρχικούς, όταν ήταν στην Ελβετία.)
…Άσχετο αν αυτό το γεγονός το κάνουν γαργάρα οι εδώ οπαδοί του. (Όπως καταπίνουν καί κάτι «θωρακισμένα τραίνα», καί κάτι Πάρβους, κτλ κτλ.)
Οπότε, με κάτι τέτοια, ημών των μή αριστερών μας μπαίνουν ιδέες πονηρές, καί αμαρτάνουμε σαρακοστιάτικα στον λογισμό γιά τους συνανθρώπους μας αριστερούς! 
Αλλά είπαμε, δεν το πάω στο συνομωσιολογικό.