*Το αρθράκι προέκυψε,από συρραφή σχολίων πού εγιναν στο μπλόγκ από τον αγαπητό Μποτίλια και αφορούσαν σε αναφορά σε <<Κρόνια Αριστερά>> και <<Κρόνιο Δία>>
Γράφει ο Διονύσης Κλαδάς
Επειδή έχω μπουχτίσει ενδιαμέσως το παραμύθι, να εξηγήση για ποιο λόγο η δεξιά λογική δεν είναι κρόνια; Σε ποια βάση είναι η δεξιά ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, τον διεθνισμό και είναι υπέρ τής οικογένειας; Δεν διακήρυξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσφάτως στο φόρουμ τών σιονιστών στις ΗΠΑ, ότι θα πολεμήσει τον "νατιβισμό", ότι δηλαδή θα ξεπατώση τούς Έλληνες μέσα στην Ελλάδα; Και δεν είναι η πρόεδρος του γερμανικού "εθνικιστικού" κόμματος AFD δεδηλωμένη λεσβία, που έχουν υιοθετήσει μάλιστα με το πορνίδιο με το οποίο συζεί και παιδάκι που εκμαυλίζουν; Δεν είναι ο τσεκουράτος πρώην επενίτης που κάνει τούς πιο δουλοπρεπείς τεμενάδες στο ισραήλ; Δεν είναι η δεξιά αυτή, που με τον φαρισαϊκό πουριτανισμό εξουδετέρωσε τις παραδοσιακές αξίες, δίνοντας στην συνέχεια την σκυτάλη στο αριστερό παρακλάδι τής μπίλντερμπεργκ, για να αποπερατώση το μπάχαλο; Και αυτοί που επέβαλαν τον "ρεφορισμό" μέσα στην λέσχη μπίλντερμπεργκ το 1974 σε ποιον πολιτικό υπόνομο ανήκαν;
Και επειδή εγινε λόγος και για τον Δία, μήπως μπορεί να εξηγήση κάποιος,σε ποιο μέρος τού λόγου ανήκει ό "Κρόνιος Δίας", το ιερό τού οποίου κάηκε στην Ολυμπία, με τις πυρκαγιές στην Ηλεία, όταν ο Βουλγαράκης δήλωνε ότι "κάηκαν και κάτι δέντρα"; Αριστερός και αυτός; Ή σε ποιό μέρος τού λόγου ανήκει ο "Λύκειος Δίας" στο ιερό τού οποίου στην λίμνη Λέρνη κατοικοέδρευε η λερναία ύδρα;
Μήπως έχουμε ακούσει ολοι μας κάπου,τήν ρήση "Δεν υπάρχει δεξιά, δεν υπάρχει αριστερά, υπάρχουν μόνο τα Κόκαλα τών Ελλήνων τα Ιερά";
Σήμερα ο ωλετήρας δεν λέγεται πλέον Τσίπρας (τουλάχιστον προς ώρας), αλλά Μητσποτάκης, Δένδιας, Σαρκοβορίδης, Γεωργιάδης. Και με το ματσούκι που κλιμακώνουν, θα υποχρεωθούν τάχιστα πολλοί να συνετιστούν. Όμως είναι θεμητό να μην περιμένουμε τα παθήματα να γίνουν μαθήματα. Στον χορό τού Ζαλόγγου που έχουμε κληθεί, δεν χωράνε χρωματιστά φανελάκια ομάδων, παραταξιακά σύνδρομα, επιφανειακά σχήματα και εύκολες ρήσεις. Κάθε λέξη υπέχει βάρους. Και στον δημόσιο διάλογο αρμόζει αυτή να καταγράφεται με σύνεση, επίγνωση και υπευθυνότητα. Πίστις σημαίνει πρωτίστως μαρτυρία. Δεν υπερασπίζομαι την αριστερά. Γνωρίζω - ως ένα βαθμό - τα εγκλήματά της και την αντιστρατεύομαι. Σφαιρική όραση όμως ανέδειξε μόνον ο ΚΑΝΕΝΑΣ. Αυτός που δεμένος στο κατάρτι κατάργησε το εγώ.
Εδώ και χιλιετίες ζούμε ως κοινωνίες υπό καθεστώς συσκοτίσεων και σκοπίμων παρεξηγήσεων και είναι ανόητο να απαιτούμε από τούς συνομιλητές μας να γνωρίζουν σώνει και καλά σε βάθος αυτά που αρέσκονται να πραγματεύονται. Δεν είναι διόλου απαραίτητη προϋπόθεση να έχει εξαντλήση κάποιος από γνωσιολογική πλευρά κάποιο θέμα, περί τού οποίου επιθυμεί να εκφέρη την άποψή του. Τουναντίον είναι και θεμιτό και πρόσφορο να εκφράζεται ο καθείς κατά το δοκούν, εφ' όσον μιλάει από καρδιάς και με διάθεση να συμβάλη στο κοινό καλό. Συζήτηση σημαίνει συν - ζήτηση. Αναζητούμε δηλαδή κάτι από κοινού. Χωρίς να τίθενται οι όποιες προϋποθέσεις για την συμμετοχή σε αυτήν την διαδικασία. Κάθε άποψη συμβάλει παραγωγικά. Εάν μεν περιέχει στοιχεία ορθότητος, συμβάλει στο ξεκαθάρισμα. Εάν πάλι επιδέχεται κριτική, προσφέρει λαβή ώστε να γίνη διάλογος. Χωρίς λόγο δεν μπορεί να υπάρξη αντίλογος.
Σήμερα καθ' όλη την διάρκεια τής ημέρας σκεπτόμουν τον Κρόνιο-Δία, χωρίς να γνωρίζω τον λόγο. Επειδή αποδίδω βάρος στις συγχρονικότητες, διάβασα το σχόλιο και "τσίμπησα".
Επί τού συγκεκριμένου πρώτη παρατήρηση είναι, ότι δεν υπάρχει καν κάποιος Δίας, για τούς προγόνους μας. Υπάρχει ο Ζεύς - τού Διός. Αυτός δηλαδή, που "δένει" και "λύει" τα σύμπαντα, ως απεργαζόμενος γένεση και φθορά τών πάντων. Θα πρέπει όμως να αναρωτηθούμε, για ποιον λόγο οι πρόγονοί μας επέλεξαν μια διττή (όχι διπλή) ονομασία για τών ανώτατο τών θεών. Είχαν ως στόχο να υποδηλώσουν μόνον μια "εξωτερικώς" νοούμενη διττή λειτουργικότητα, ή μήπως μέσα στην ονομασία, η οποία λογικό είναι να υπέχη κάποιας βαθύτερης μυστηριακής υφής, ενσωμάτωσαν μια διττή υπόσταση, με ένα συμβολισμό που στοχεύει να αναδείξη κάτι βαθύτερο; Προσωπικά εκτιμώ ότι ισχύει και το δεύτερο. Ποιο μπορεί να είναι όμως το δυσυπόστατον τού Διός; Το δωδεκάθεο αποτελεί σύμφυση και συγκερασμό (στην ουσία κάποιον συμβιβασμό ένεκα συγκεκριμένης σκοπιμότητος) δυο τελείως διαφορετικών και εν τέλει αντιδιαμετρικών και αντιπάλων θρησκειών. Η πρώτη είναι η Ουράνεια λατρεία και η δεύτερη είναι η χθόνια (η κρόνια) λατρεία. Η αντιπαλότητα τών δυο λατρειών αποδίδεται στο τέμπλο τού Ναού τής Περγάμου, που έκλεψαν οι γερμανοί και εκθέτουν στο ομόνυμο μουσείο τού Βερολίνου. Εκεί παρίστανται πτερωτές μορφές που παλεύουν με μορφές που το κάτω τμήμα τους έχει σχήμα όφεως. Είναι η πάλη ουρανίων και χθονίων. Στο Όλυμπο έγιναν και οι χθόνιοι δεκτοί, όμως με συγκεκριμένες προϋποθέσεις (όπως πχ. περιγράφει ο καθηγητής Κακριδής στην πεντατομη "Μυθολογία" του). Είπαν στην Δήμητρα: Σε δεχόμαστε στον Όλυμπο, αλλά θα σταματήσης να τρώς κρέας. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Τα τελετουργικά ανθρωποθυσιών έπαψαν να γίνονται δημοσίως, στα πλαίσια κυριαρχίας τής κρόνιας λατρείας ως επίσιμης θρησκείας.
Γράφει ο Διονύσης Κλαδάς
Επειδή έχω μπουχτίσει ενδιαμέσως το παραμύθι, να εξηγήση για ποιο λόγο η δεξιά λογική δεν είναι κρόνια; Σε ποια βάση είναι η δεξιά ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, τον διεθνισμό και είναι υπέρ τής οικογένειας; Δεν διακήρυξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσφάτως στο φόρουμ τών σιονιστών στις ΗΠΑ, ότι θα πολεμήσει τον "νατιβισμό", ότι δηλαδή θα ξεπατώση τούς Έλληνες μέσα στην Ελλάδα; Και δεν είναι η πρόεδρος του γερμανικού "εθνικιστικού" κόμματος AFD δεδηλωμένη λεσβία, που έχουν υιοθετήσει μάλιστα με το πορνίδιο με το οποίο συζεί και παιδάκι που εκμαυλίζουν; Δεν είναι ο τσεκουράτος πρώην επενίτης που κάνει τούς πιο δουλοπρεπείς τεμενάδες στο ισραήλ; Δεν είναι η δεξιά αυτή, που με τον φαρισαϊκό πουριτανισμό εξουδετέρωσε τις παραδοσιακές αξίες, δίνοντας στην συνέχεια την σκυτάλη στο αριστερό παρακλάδι τής μπίλντερμπεργκ, για να αποπερατώση το μπάχαλο; Και αυτοί που επέβαλαν τον "ρεφορισμό" μέσα στην λέσχη μπίλντερμπεργκ το 1974 σε ποιον πολιτικό υπόνομο ανήκαν;
Και επειδή εγινε λόγος και για τον Δία, μήπως μπορεί να εξηγήση κάποιος,σε ποιο μέρος τού λόγου ανήκει ό "Κρόνιος Δίας", το ιερό τού οποίου κάηκε στην Ολυμπία, με τις πυρκαγιές στην Ηλεία, όταν ο Βουλγαράκης δήλωνε ότι "κάηκαν και κάτι δέντρα"; Αριστερός και αυτός; Ή σε ποιό μέρος τού λόγου ανήκει ο "Λύκειος Δίας" στο ιερό τού οποίου στην λίμνη Λέρνη κατοικοέδρευε η λερναία ύδρα;
Μήπως έχουμε ακούσει ολοι μας κάπου,τήν ρήση "Δεν υπάρχει δεξιά, δεν υπάρχει αριστερά, υπάρχουν μόνο τα Κόκαλα τών Ελλήνων τα Ιερά";
Σήμερα ο ωλετήρας δεν λέγεται πλέον Τσίπρας (τουλάχιστον προς ώρας), αλλά Μητσποτάκης, Δένδιας, Σαρκοβορίδης, Γεωργιάδης. Και με το ματσούκι που κλιμακώνουν, θα υποχρεωθούν τάχιστα πολλοί να συνετιστούν. Όμως είναι θεμητό να μην περιμένουμε τα παθήματα να γίνουν μαθήματα. Στον χορό τού Ζαλόγγου που έχουμε κληθεί, δεν χωράνε χρωματιστά φανελάκια ομάδων, παραταξιακά σύνδρομα, επιφανειακά σχήματα και εύκολες ρήσεις. Κάθε λέξη υπέχει βάρους. Και στον δημόσιο διάλογο αρμόζει αυτή να καταγράφεται με σύνεση, επίγνωση και υπευθυνότητα. Πίστις σημαίνει πρωτίστως μαρτυρία. Δεν υπερασπίζομαι την αριστερά. Γνωρίζω - ως ένα βαθμό - τα εγκλήματά της και την αντιστρατεύομαι. Σφαιρική όραση όμως ανέδειξε μόνον ο ΚΑΝΕΝΑΣ. Αυτός που δεμένος στο κατάρτι κατάργησε το εγώ.
Εδώ και χιλιετίες ζούμε ως κοινωνίες υπό καθεστώς συσκοτίσεων και σκοπίμων παρεξηγήσεων και είναι ανόητο να απαιτούμε από τούς συνομιλητές μας να γνωρίζουν σώνει και καλά σε βάθος αυτά που αρέσκονται να πραγματεύονται. Δεν είναι διόλου απαραίτητη προϋπόθεση να έχει εξαντλήση κάποιος από γνωσιολογική πλευρά κάποιο θέμα, περί τού οποίου επιθυμεί να εκφέρη την άποψή του. Τουναντίον είναι και θεμιτό και πρόσφορο να εκφράζεται ο καθείς κατά το δοκούν, εφ' όσον μιλάει από καρδιάς και με διάθεση να συμβάλη στο κοινό καλό. Συζήτηση σημαίνει συν - ζήτηση. Αναζητούμε δηλαδή κάτι από κοινού. Χωρίς να τίθενται οι όποιες προϋποθέσεις για την συμμετοχή σε αυτήν την διαδικασία. Κάθε άποψη συμβάλει παραγωγικά. Εάν μεν περιέχει στοιχεία ορθότητος, συμβάλει στο ξεκαθάρισμα. Εάν πάλι επιδέχεται κριτική, προσφέρει λαβή ώστε να γίνη διάλογος. Χωρίς λόγο δεν μπορεί να υπάρξη αντίλογος.
Σήμερα καθ' όλη την διάρκεια τής ημέρας σκεπτόμουν τον Κρόνιο-Δία, χωρίς να γνωρίζω τον λόγο. Επειδή αποδίδω βάρος στις συγχρονικότητες, διάβασα το σχόλιο και "τσίμπησα".
Επί τού συγκεκριμένου πρώτη παρατήρηση είναι, ότι δεν υπάρχει καν κάποιος Δίας, για τούς προγόνους μας. Υπάρχει ο Ζεύς - τού Διός. Αυτός δηλαδή, που "δένει" και "λύει" τα σύμπαντα, ως απεργαζόμενος γένεση και φθορά τών πάντων. Θα πρέπει όμως να αναρωτηθούμε, για ποιον λόγο οι πρόγονοί μας επέλεξαν μια διττή (όχι διπλή) ονομασία για τών ανώτατο τών θεών. Είχαν ως στόχο να υποδηλώσουν μόνον μια "εξωτερικώς" νοούμενη διττή λειτουργικότητα, ή μήπως μέσα στην ονομασία, η οποία λογικό είναι να υπέχη κάποιας βαθύτερης μυστηριακής υφής, ενσωμάτωσαν μια διττή υπόσταση, με ένα συμβολισμό που στοχεύει να αναδείξη κάτι βαθύτερο; Προσωπικά εκτιμώ ότι ισχύει και το δεύτερο. Ποιο μπορεί να είναι όμως το δυσυπόστατον τού Διός; Το δωδεκάθεο αποτελεί σύμφυση και συγκερασμό (στην ουσία κάποιον συμβιβασμό ένεκα συγκεκριμένης σκοπιμότητος) δυο τελείως διαφορετικών και εν τέλει αντιδιαμετρικών και αντιπάλων θρησκειών. Η πρώτη είναι η Ουράνεια λατρεία και η δεύτερη είναι η χθόνια (η κρόνια) λατρεία. Η αντιπαλότητα τών δυο λατρειών αποδίδεται στο τέμπλο τού Ναού τής Περγάμου, που έκλεψαν οι γερμανοί και εκθέτουν στο ομόνυμο μουσείο τού Βερολίνου. Εκεί παρίστανται πτερωτές μορφές που παλεύουν με μορφές που το κάτω τμήμα τους έχει σχήμα όφεως. Είναι η πάλη ουρανίων και χθονίων. Στο Όλυμπο έγιναν και οι χθόνιοι δεκτοί, όμως με συγκεκριμένες προϋποθέσεις (όπως πχ. περιγράφει ο καθηγητής Κακριδής στην πεντατομη "Μυθολογία" του). Είπαν στην Δήμητρα: Σε δεχόμαστε στον Όλυμπο, αλλά θα σταματήσης να τρώς κρέας. Τι σημαίνει αυτό στην πράξη; Τα τελετουργικά ανθρωποθυσιών έπαψαν να γίνονται δημοσίως, στα πλαίσια κυριαρχίας τής κρόνιας λατρείας ως επίσιμης θρησκείας.
Έτσι ο καθείς έλεγε Δίας και εννοούσε ότι ήθελε. Διότι με το συμβιβασμό που είχε επέλθει χωράνε διαφορετικά πράγματα μέσα. Ακόμη και ο Κρόνος. Όμως ο Δίας είναι ο Ουράνια Θεότητα και τον κρόνο τον έριξε στα Τάρταρα. Κατά συνέπεια ο "κρόνιος δίας" είναι απάτη. Όμως ακόμη πάνε στην Ολυμπία και τον προσκυνούν.
Έκανα αυτές τις επισημάνσεις μόνο για να καταδείξω, ότι οφείλουμε να σκεφθούμε λίγο βαθύτερα και να μην παραμείνουμε στην εξωτερική σφαίρα κάποιων στερεότυπων και συνθηματολογιών. Επέλεξα δυστυχώς ένα δρυμή τρόπο, χωρίς αυτό να είναι διόλου αναγκαίο. Γι αυτό εγώ ζητάω συγγνώμη. Διότι η αντιπαλότητά μου εξαντλείται εναντίον σκοπίμων παρανοήσεων και δεν επεκτείνεται σε βάρος φίλων, που μπορεί να έχουν διαφορετική γνώμη από εμένα, την οποία όμως δικαιούνται ως επιθυμούν να διατυπώνουν. Μπορούμε να πορευτούμε επιτυχώς μόνον ως άνθρωποι σε κοινή αναζήτηση και όχι ως δήθεν επαϊόντες και μη επαϊόντες. Γι' αυτόν τον λόγο η τοποθέτησή μου έγινε με την μορφή (ρητορικών) ερωτημάτων και όχι με ποστουλάτα.
Δεν ξέρω κατά πόσο εξήγησα με κατανοητό τρόπο στα όρια που παρέχει ένα σχόλιο την εξωτερικά αντιφάσκουσα ονομασία του "κρόνιου-δια". Όμως αυτή η σύμφυση τελείως αντιδιαμετρικών δεδομένων κάτω από κοινό θρησκευτικό επικάλυμμα ισχύει για τις περισσότερες θρησκείες, εντός τών οποίων εκδηλώνονται συχνά βραδυφλεγείς αλλά αδυσώπητες διαμάχες, οι οποίες σε προηγούμενες περιόδους εκφραζόντουσαν μέσω διαφορετικών ορατών ξεχωριστών και ανοιχτά αντιτιθέμενων μετώπων. Ο στόχος μας πρέπει να είναι, την ισοπαλία που επιτεύχθηκε να προωθήσουμε ως την νίκη. Επειδή όμως η διαμάχη είναι καλυμμένη, απαιτείται κάποια οξυδέρκεια.