ΜΕΡΟΣ Γ΄
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες
Όπως είδαμε σε αυτά τα άρθρα, η φωτιά του Προμηθέα στην ελληνική μυθολογία φαίνεται ότι έχει σχέση σε εκπληκτικό βαθμό με την φωτιά του Τοχίλ των Μάγια. Συνδέσαμε τις Μεγάλες Συμπτώσεις μεταξύ του Δία και του Κρόνου σε αυτήν την μυθολογική εξίσωση και υπάρχει λόγος που το κάναμε αυτό.
Οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν μια γιορτή στους αρχαίους χρόνους που μνημόνευε την διάσωση του Δευκαλίωνα από τον Παγκόσμιο Κατακλυσμό, αλλά επίσης και το πεπρωμένο της ανθρωπότητας. Όπως ξέρουμε, οι σύγχρονοι, αλλά και οι αρχαίοι Ολυμπιακοί Αγώνες, λαμβάνουν χώρα κάθε 4 χρόνια. Οι Μάγια συνήθιζαν να διαιρούν τον κύκλο Κατούν σε 4 περιόδους που ονομάζονταν Χοτούν κι έτσι είχαν περιόδους των 5 ετών και τιμούσαν το κλείσιμο αυτών των κύκλων με γιορτές.
Οι αρχαίοι Έλληνες επίσης χώριζαν το διάστημα ανάμεσα σε δύο Συμπτώσεις του Δία-Κρόνου σε 4 διαστήματα των 5 ετών (δάκτυλοι)1. Ο ‘δάκτυλος’, που χρησιμοποιούσαν για να μετρήσουν αυτήν την περίοδο, μας αποκαλύπτει πώς οι μυημένοι μάθαιναν να μετράνε αυτούς τους κύκλους και να τους απομνημονεύουν, χωρίς να χρειάζεται να γράφουν ή να διαβάζουν. Οι άνθρωποι έχουμε 20 δάκτυλα, 5 στο κάθε χέρι και 5 στο κάθε πόδι, που μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για να μετρήσουμε και να αναπαράγουμε μαθηματικές γλώσσες, όμοιες με την νοηματική γλώσσα που χρησιμοποιούν οι κωφοί.
Στα προϊστορικά χρόνια, ο αστρονόμος-ιερέας, με αυτό το σύστημα των 20 δακτύλων που είχαν αναπτύξει οι Μάγια, μπορούσε να μετρά τους αστρονομικούς κύκλους, χρησιμοποιώντας τα δάκτυλα μόνον, χωρίς τη χρήση της γραφής. Η περίοδος των 20 ετών, όπως το Κατούν ή Κύκλος της Μεγάλης Σύμπτωσης μπορούσε να διαιρεθεί σε 5, 4, 3 ή 360 τμήματα αν το επιθυμούσε κάποιος. Αλλά οι αρχαίοι Έλληνες επέλεξαν την διαίρεση των 4 ετών και γιόρταζαν μ’ αυτή την σειρά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Το άναμμα της φωτιάς στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ο δρόμος στον στίβο έχουν ένα εσωτερικό νόημα, που συνδέεται με τους αρχαίους αστρονόμους-ιερείς ή τους ‘μάντεις’, που εφηύραν τους μύθους, τους σχετικούς με αυτούς τους αγώνες, προκειμένου να διδάξουν τους μαθητές τους, αλλά και τους νεοεισαχθέντες μυημένους την τάξη των ουρανών. Δεν χάθηκαν όλοι αυτοί οι συμβολισμοί. Οι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν αναβίωσαν μόνο για τα χρήματα ή για να δούμε ποιος είναι ο ταχύτερος άνθρωπος στη Γη.
Τρία μόνον μετάλλια δίνονται στους αγώνες: το χρυσό, το ασημένιο και το χάλκινο, σε αντιστοίχιση με τις Εποχές του Ανθρώπου, τις οποίες περιγράφει ο Ησίοδος στα Έργα και Ημέρες.2 Η Εποχή του Σιδήρου λείπει από αυτόν τον κατάλογο των μεταλλίων σήμερα, αλλά -μην ξεχνάμε- υπάρχει η αλχημική γλώσσα που έχει σχέση.3 Οι Εποχές του Ανθρώπου είναι ένας ακόμη παγκόσμιος μύθος, που περιγράφει την ανθρώπινη εξέλιξη σε μακριές χρονικές περιόδους. Οι Ινδουιστές περιγράφουν καλύτερα αυτούς τους κύκλους και τους ονομάζουν Γιούγκα (Yugas = κύκλοι του χρόνου). Οι Ινδουιστές μυστικιστές αποκαλύπτουν ότι ο χρόνος και η εξέλιξη λαμβάνουν χώρα κυκλικά κι όχι γραμμικά, όπως οι σημερινοί επιστήμονες και οπαδοί της εξελικτικής θεωρίας μάς έχουν κάνει να πιστεύουμε.
Η ανθρωπότητα έχει περιόδους εξελικτικής ανόδου και εξελικτικής υποχώρησης, φυσικής και ψυχικής, πράγμα που σημαίνει ότι και η ανατομία μας και τα γνωσιακά μας χαρακτηριστικά επηρεάζονται από αυτές τις Γιούγκα. Το 1894, ο Sri Yuktesvar Giri, ο γκουρού του Yogananda, έγραψε ένα βιβλίο που το ονόμασε Ιερή Επιστήμη, στο οποίο εξηγεί πώς οι αρχαίες Βέδες χρησιμοποιούν έναν μαθηματικό τύπο για την μέτρηση του χρόνου, που βασίζεται στους φυσικούς αστρονομικούς κύκλους. Με τη χρήση αυτών των κύκλων, μπορούν εύκολα να υπολογισθούν οι περίοδοι της εξελικτικής ανόδου και της εξελικτικής υποχώρησης.
Τα ακόλουθα διαγράμματα εξηγούν πώς λειτουργεί αυτό το ρολόι με βάση τις 4 Ηλιακές Συνόδους, όπου η Εαρινή Ισημερία ορίζει το τρέχον έτος.
Η τρέχουσα θέση των 4 Ηλιακών Συνόδων (2013)
Γιούγκα και Ζωδιακές Εποχές – Έτος: 2013
Οι παραπάνω εικόνες δείχνουν την αστρονομική διευθέτηση των Γιούγκα στους Ζωδιακούς Αστερισμούς και υπενθυμίζουν στον αναγνώστη ότι αυτό βασίζεται στους φυσικούς ουράνιους ρυθμούς κι όχι σε εικασίες, προλήψεις ή αφηρημένα μαθηματικά μόνον.
Όπως είδαμε στον Κώδικα του Προμηθέα 2, υπάρχει μια κίνηση οπισθοχώρησης των εποχών σε σχέση με τις Μεγάλες Συμπτώσεις Δία-Κρόνου. Αυτή η κίνηση ονομάζεται μετάπτωση. Αλλά και οι 4 Ηλιακές Σύνοδοι επίσης μεταπίπτουν όσον αφορά στους ζωδιακούς αστερισμούς. Καθώς περνά ένα δευτερόλεπτο οι ημερομηνίες των ισημεριών και των ηλιοστασίων κινούνται λίγο πιο πριν κατά ένα ελάχιστο ποσό. Η Ηλιακή Μετάπτωση είναι στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη φυσική περίοδος του χρόνου, για την οποία θα μιλήσουμε εδώ, και είναι ο πλήρης κύκλος, όπως φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα.
Για να συμπληρωθεί ένας κύκλος χρειάζονται 26.000 χρόνια, που είναι μια πολύ μεγάλη χρονική περίοδος. Μιλάμε για ένα πολύ μικρό κλάσμα του χρόνου, που μας ενδιαφέρει εδώ περισσότερο και αφορά στο 1/5 του Ηλιακού Κύκλου Μετάπτωσης. Οι Ινδουιστές αρχικά διαίρεσαν τον κύκλο αυτό σε 20 τμήματα και το ίδιο έκαναν και οι Μάγια.
Σύγκριση των ημερολογίων των Μάγια και των Ινδουιστών
Όπως είδαμε το 1/20 αυτού του κύκλου αποτελείται από 1.300 έτη. Αυτά τα έτη εντούτοις δεν είναι ηλιακά ‘έτη’, αλλά είναι κύκλοι 360 ημερών που ονομάζονται ιδανικά έτη. Και οι Μάγια και οι Ινδουιστές χρησιμοποιούσαν ένα ‘έτος’ 360 ημερών για να καταγράψουν μακριές χρονικές περιόδους σ’ αυτόν τον κύκλο της Ηλιακής Μετάπτωσης. Αυτός ο κύκλος συνήθως ονομάζεται ‘Μέγα Έτος’ στην λαϊκή κουλτούρα, αλλά πρόκειται για μια λανθασμένη μετάφραση από τον Τίμαιο του Πλάτωνα.4
Ο Παυσανίας (110-180 μ.Χ.) έγραψε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες στο ‘Ελλάδος Περιήγησις’, αναφέροντας ότι οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν για να τιμήσουν τον αγώνα πάλης που διεξήχθη μεταξύ του Δία και του Κρόνου. Είναι φανερό ότι ξέρουμε το νόημα αυτών των αστρολογικών όρων, αλλά υπάρχουν και άλλοι συσχετισμοί, τους οποίους θα πρέπει να αναφέρουμε.
Η ‘θεά’ Ρέα5, όπως και οι περισσότερες γυναικείες μορφές της ελληνικής μυθολογίας, περιγράφει μια τροχιά, την οποία η αρσενική μορφή νυμφεύεται. Σε αυτή την περίπτωση ο Κρόνος νυμφεύεται την Ρέα. Εάν ενώσουμε τις λέξεις Κρόνος και Ρέα, αποκαλύπτεται ένα κρυμμένο μήνυμα: η ροή του χρόνου. Χρόνος ο Κρόνος και Ρέα η ροή.6
Εντούτοις η Ρέα δεν είναι ακριβώς η τροχιά του Κρόνου. Η Ρέα είναι το μονοπάτι του Ήλιου μέσω του Ζωδιακού, αλλά επίσης και οποιουδήποτε πλανήτη στο Ηλιακό Σύστημα, όπως το παρατηρούμε από την Γη (εκλειπτική). Στα αρχαία χρόνια οι πλανήτες ήταν 7. Ο Ήλιος, η Σελήνη, ο Ερμής, η Αφροδίτη, ο Άρης, ο Δίας και ο Κρόνος. Και παρατηρώντας την κίνηση τους κατά μήκος της Ρέας, δηλαδή της εκλειπτικής, λαμβάνουμε την φυσική ροή του χρόνου των Γιούγκα ή των Εποχών.
Το ρομάντζο του Κρόνου με την Ρέα είχε σαν αποτέλεσμα τους 12 Ολύμπιους θεούς, τους κυβερνήτες των 12 ουράνιων οίκων του Ζωδιακού. Κι ενώ οι αρχαιολόγοι και οι ιστορικοί διαφωνούν για την πραγματική τοποθεσία του όρους Όλυμπος στην Μεσόγειο, είναι φανερό ότι δεν πιάνουν το νόημα.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν φημισμένοι για τα αθλήματα στίβου, όπου 8 άνθρωποι έπρεπε να τρέξουν σε έναν στίβο που είχε ελλειπτικό σχήμα και κάθε άτομο έπρεπε να κρατάει την δική του πορεία. Στους αρχικούς Ολυμπιακούς Αγώνες της αρχαίας Ελλάδας αυτό ήταν το πρώτο ‘άθλημα’ και περιγράφει την μακριά πορεία της Ρέας με το καθένα από τα 8 ουράνια σώματα (Ήλιος, Ερμής, Αφροδίτη, Γη, Σελήνη, Άρης, Δίας, Κρόνος) μέχρι την γραμμή τερματισμού. Τότε οι ‘νικητές’ παραλάμβαναν τα μετάλλιά τους ως αντιπροσωπευτικά των Εποχών του Ανθρώπου σε έναν αλχημικό συμβολισμό.
Ο Ήλιος δεν έχει μια σταθερή πορεία, όπως μας τον παρουσιάζουν τα σύγχρονα διαγράμματα. Ο Ήλιος, ή καλύτερα το Ηλιακό Σύστημα, έχει δική του τροχιά, που είναι η αιτία για τον κύκλο των 26.000 ετών, το ‘Μεγάλο Έτος’, ή το Μάχα Γιούγκα (Μεγάλος Κύκλος) των Ινδουιστών.
Τα διαγράμματα δείχνουν πώς το Μεγάλο Έτος των 26.000 ετών χωριζόταν σε 20 τμήματα στους αρχαίους χρόνους, με τη χρήση 130 Μεγάλων Συμπτώσεων για να είναι δυνατός ο προσδιορισμός του 1/20 του Μεγάλου Έτους. Ας θυμηθούμε ότι οι Μάγια και οι Ινδουιστές μιλούσαν για τον Παγκόσμιο Κατακλυσμό, που συνέβη το 3100 π.Χ., γνωρίζοντας ότι χρειάζονται 260 Μεγάλες Συμπτώσεις για να ολοκληρωθεί το διάστημα από τον Μεγάλο Κατακλυσμό στην Μεγάλη Φωτιά, την οποία θα αντιληφθούμε όταν η περίοδος φτάσει στο τέλος της.
Οι Μεγάλες Συμπτώσεις ή Κύκλοι Κατούν για τις Εποχές
Η σημαντική ημερομηνία 21 Δεκεμβρίου 2020 στο δικό μας ημερολόγιο
και η αντίστοιχη 13.0.0.0.0 στο Ημερολόγιο Μακράς Μέτρησης των Μάγια
Το 260ό Κατούν δεν σηματοδοτεί αναγκαία την ημέρα που ‘ο κόσμος θα τελειώσει’, την Ημέρα της Κρίσης. Σηματοδοτεί την μετάβαση σε μια εποχή και μας δείχνει ότι κατά την ημερομηνία αυτή θα συμβεί η αφύπνισή μας.
Στο Μεσοαμερικανικό Σύστημα Μακράς Μέτρησης, η ημερομηνία ολοκληρώνει 13 Μπακτούν στις 21 Δεκεμβρίου 2020, αλλά δεν μπορούμε να πούμε με σιγουριά ότι η ημέρα της Κρίσης θα συμβεί αυτή ακριβώς την ημέρα.
Η εποχή Κάλι Γιούγκα7, που ονομάζεται Εποχή του Σιδήρου στην Δύση, είναι γνωστή ως εποχή της επιμηθεϊκής ανθρωπότητας, γιατί οι πρόγονοί μας ήξεραν για τον κύκλο της εξελικτικής υποχώρησης και πότε θα προέκυπτε αυτός. Στην πραγματικότητα διανύουμε την Σκοτεινή Εποχή (Dark Ages), εδώ και 1.270 χρόνια περίπου.
Δεν εξελισσόμεθα συνεχώς ως είδος γραμμικά, όπως μας λένε οι ‘ειδικοί’, που δεν έχουν ιδέα για το τι μιλάνε. Συγγνώμη, που ακούγεται προσβλητικό, αλλά αυτή είναι η αλήθεια.
Οι Ινδουιστές μιλούσαν επίσης για μικρές περιόδους μέσα σε αυτές τις Γιούγκα, οι οποίες ονομάζονται Σάντι (Sandhi = μετάλλαξη).
Κάλι Γιούγκα με τις υποπεριόδους Σάντι
Ιστορικές μορφές στις υποπεριόδους Σάντι
Σε αυτά τα στάδια της εξελικτικής ανόδου και υποχώρησης, η διαδικασία επιταχύνεται, καθώς περνάμε στο επόμενο στάδιο. Έχω αντιστοιχίσει το Ινδουιστικό ημερολόγιο με τους κύκλους των Μεγάλων Συμπτώσεων, αλλά και άλλους του Ηλιακού μας Συστήματος για να δημιουργήσω ένα χρονολόγιο, οικείο στο Γρηγοριανό ημερολόγιο.
Όπως βλέπουμε οι περίοδοι Σάντι ή η διαδικασία μετάλλαξης, που ολοκληρώνει αυτήν την Κάλι Γιούγκα Εποχή ή Εποχή του Σιδήρου, άρχισε το 1891 και συμπίπτει με την ανάπτυξη του ηλεκτρισμού (εναλλασσόμενο ρεύμα) από τον Νίκολα Τέσλα. Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει το γεγονός ότι, από εκεί και πέρα, η ζωή μας ‘μεταλλάχθηκε’ σε μεγάλο βαθμό. Εάν παρατηρήσουμε την ανθρώπινη ιστορία τα τελευταία 5.000 χρόνια, θα δούμε ότι το 3100 π.Χ. ήταν επίσης μια σημαντική περίοδος μετάλλαξης, και οι πολιτισμοί άρχισαν να εμφανίζονται ο ένας μετά τον άλλον: Μεσοποταμία, Αίγυπτος, Περού, Κίνα, Μ. Βρετανία, Κρήτη, Μεξικό. Δεν έχει σημασία πού συνέβαινε όσον αφορά στο χώρο, αλλά έχει σημασία σε ποιο σημείο της Ροής του Χρόνου. Οι ιστορικοί προσπαθούν να εξηγήσουν αυτά τα γεγονότα με πολιτικές και οικονομικές αναλύσεις, κλιματικές αλλαγές, πολέμους, κατακτήσεις κ.λπ. Όλα αυτά είναι μια χαρά, αλλά ποια δύναμη πίσω από αυτά ενορχηστρώνει αυτήν την συμφωνία; Θα έπρεπε να απαντήσουμε η Κάλι Γιούγκα.
Εάν για σκεφτούμε για 2”, θα καταλάβουμε γιατί κάθε αρχαίος πολιτισμός στον κόσμο θυμάται την μακριά και χαμένη ‘Χρυσή Εποχή’. Η προϊστορία δεν είναι αυτό που παρουσιάζει το μουσείο Smithsonian και ούτε οι άνθρωποι προσπαθούσαν να επιβιώσουν σε ένα εχθρικό περιβάλλον. Κι αυτό δεν είναι καν μύθος, είναι απλά ένα ψέμα.
Υπάρχει μια Δύναμη πίσω από την εξέλιξη. Ένας Νους που σχεδίασε το Σύμπαν με αρμονία από την μια άκρη στην άλλη. Αυτή η δημιουργική δύναμη ονομάζεται Χάος από τους αρχαίους Έλληνες και σημαίνει το εντελώς αντίθετο από ό,τι εννοεί η λέξη. Στην πραγματικότητα ο Έρως ήταν η αιτία για να γεννηθεί το Σύμπαν που είναι διατεταγμένο σαν μια ωραία συμφωνία, όπως μπορούμε να παρατηρήσουμε στο Ηλιακό μας Σύστημα ή στην ίδια την Φύση. Εκείνο που έγινε χαοτικό, με την κακή σημασία της λέξης, είναι η ικανότητά μας να αντιληφθούμε την Φύση και το Σύμπαν μέσα στο οποίο κατοικούμε.
Το ταξίδι των 5.000 τελευταίων χρόνων μας έφερε στην εποχή του τρόμου: το Βδέλυγμα του Ολέθρου, όπως το ονόμασε ο προφήτης Δανιήλ. Ήξερε ότι ερχόταν, ήδη από τον καιρό του. Επίσης αποκαλύφθηκε πώς θα τελειώσει η Εποχή του Σιδήρου. Στο Βιβλίο του Δανιήλ, ερμηνεύει ένα όνειρο που είδε ο Ναβουχοδονόσορ ΙΙ (περ. 634-562 π.Χ.), ο βασιλιάς της Βαβυλώνας, περίπου στην αρχή της Κάλι Γιούγκα.
«Το μυστήριο που ζήτησες να μάθεις, βασιλιά, δεν μπορούν να σου το φανερώσουν ούτε οι σοφοί, ούτε οι μάντεις, ούτε οι μάγοι ή οι αστρολόγοι, αλλά υπάρχει ένας Θεός στον Ουρανό, που φανερώνει τα μυστήρια. Αυτός θέλει να σου δείξει, βασιλιά Ναβουχοδονόσορ, τι θα συμβεί στις μέρες που έρχονται. Να, λοιπόν, ποιο ήταν το όνειρο και το όραμα που πέρασε από το μυαλό σου, την ώρα που κοιμόσουνα.
»Καθώς η Μεγαλειότης σου βρισκόσουν στο κρεβάτι, ήρθε στο πνεύμα σου ένα όραμα σχετικά με το τι πρόκειται να συμβεί στο μέλλον. Εκείνος που φανερώνει τα μυστήρια, σου φανέρωσε τι πρόκειται να συμβεί. Κι όσο για μένα, το μυστήριο αυτό δεν μου φανερώθηκε, επειδή είμαι πιο σοφός απ’ όλους τους άλλους, αλλά για ν’ αποκαλύψω σ’ εσένα, Μεγαλειότατε, την ερμηνεία του ονείρου και να μπορέσεις να μάθεις τι ήταν αυτό που πέρασε από το μυαλό σου.
»Η Μεγαλειότης σου κοίταξε και είδε ότι στάθηκε μπροστά σου ένα μεγάλο άγαλμα, με εξαιρετική λαμπρότητα και φοβερή όψη. Το κεφάλι του ήταν από καθαρό χρυσάφι, το στήθος του και οι βραχίονές του από ασήμι, η κοιλιά του και οι μηροί του από χαλκό, οι κνήμες του από σίδηρο, και τα πόδια του ήταν ένα μέρος από σίδηρο κι ένα μέρος από πηλό. Ενώ εσύ κοίταζες το άγαλμα, ένας βράχος κόπηκε, χωρίς να τον αγγίξει ανθρώπινο χέρι. Χτύπησε το άγαλμα στα πόδια, τα καμωμένα από σίδηρο και από πηλό, και τα συνέτριψε. Τότε, ο σίδηρος, ο πηλός, ο χαλκός, το ασήμι και το χρυσάφι έγιναν όλα κομμάτια, και διασκορπίστηκαν, όπως το άχυρο στο αλώνι το καλοκαίρι. Τα σάρωσε ο άνεμος και δεν έμεινε ίχνος απ’ αυτά. Ο βράχος, όμως, που χτύπησε το άγαλμα, έγινε ένα τεράστιο βουνό και σκέπασε όλη τη Γη.»8
Ήρθε η ώρα να αποκαλυφθεί τι σημαίνει ο βράχος.
Το ξύπνημα της Αγελάδας
Όπως αναφέραμε στον Κώδικα του Προμηθέα 1, υπήρχε προϊστορική λατρεία της αγελάδας θεάς στην Αίγυπτο. Η Άθωρ, όπως την αποκαλούσαν οι Ηλιοπολίτες, παρίστανε τον Γαλαξία. Πολύ κατάλληλο όνομα για την τροφή μας από τον Γαλαξία. Επίσης είδαμε ότι, πολύ καιρό πριν, πριν τον Παγκόσμιο Κατακλυσμό του 3100 π.Χ., ένα ‘φως’ σβήστηκε, χάσαμε την ‘φωτιά’ μας.
Η Ολυμπιακή φλόγα, για πάντα αναμμένη και άσβηστη, χρησιμοποιείται για να ανάψει ένας μεγάλος πυρσός κάθε 4 χρόνια, και τώρα ξέρουμε ότι αυτός ο μύθος, που παρουσιάζεται στις μέρες μας, έχει ένα εσωτερικό μήνυμα που συνδέεται με τον χρόνο και τους φυσικούς κύκλους.
Η Άθωρ είχε δύο όψεις: η μία ήταν η αγαπητή θεά Αγελάδα, που έτρεφε με το Ουράνιο Γάλα της, και η άλλη ήταν η τρομερή λιόντισσα, η διψασμένη για αίμα. Η μετάλλαξή της συμβολίζει την μετάλλαξη εκείνου που αναπαριστά, του Γαλαξία. Με την φοβερή της μορφή είναι γνωστή σαν Σεκχμέτ.
Μέχρι τις μέρες μας έχει μείνει ένα αρχαίο αιγυπτιακό κείμενο που ονομάζεται «Το Βιβλίο της Ουράνιας Αγελάδας», όπου η μεταμόρφωσή της περιγράφεται καθαρά και με λεπτομέρεια. Αλλά πριν παραθέσουμε κάποιο απόσπασμα από αυτό θα πρέπει να θυμήσουμε ότι ο Ρα δεν είναι ο Ήλιος, αλλά είναι το στοιχείο του Φωτός. Οι αιγυπτιολόγοι αναγνωρίζουν τόσους πολλούς ‘ήλιους’ στην αρχαία Αίγυπτο, γιατί πιστεύουν ότι οι Αιγύπτιοι ήταν ηλίθιοι και δεν ήξεραν τίποτα ή πολύ λίγα πράγματα για την αστρονομία. Όσα λίγα δηλαδή χρειάζονταν για να καλλιεργούν τις σοδειές τους κατά μήκος του Νείλου. Γι’ αυτούς η Σεκχμέτ είναι ο Ήλιος, ο Ρα είναι ο Ήλιος, ο Ώρος είναι ο Ήλιος, ο Κεπερά είναι ο Ήλιος, ο Ατόν είναι ο Ήλιος κ.ο.κ. Οι ηλίθιοι Αιγύπτιοι είχαν τόσους πολλούς ήλιους. Έτσι δεν φαίνεται;
Η αλήθεια είναι ότι οι Αιγύπτιοι ήταν εξαίρετοι αστρονόμοι κι αστρολόγοι, που ήξεραν όλα όσα υπήρχαν για να ξέρουν για τους ουρανούς και τους κύκλους του χρόνου. Ένα παράδειγμα για το πόσο καθυστερημένοι είναι οι αιγυπτιολόγοι σε σύγκριση με τους αρχαίους Αιγύπτιους, είναι ο κύκλος της Σώθιδος ή ο κύκλος του Σείριου9, που διαρκεί 1.460 έτη των 365 ημερών. Οι αιγυπτιολόγοι λένε ότι οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποίησαν την κίνηση του Σείριου στους ουρανούς, για να δημιουργήσουν αυτήν την περίοδο των 1.460 ετών, γιατί -λένε- το άστρο Σείριος ακολουθεί την μετάπτωση των ισημεριών και των ηλιοστασίων. Είναι πράγματι έτσι; Όχι βέβαια. Γιατί ο Σείριος είναι το μόνο άστρο, ανάμεσα σε όλα τα άλλα που μπορούμε να παρατηρήσουμε, που δεν κινείται εξαιτίας της ηλιακής τροχιάς μας. Ποιος είναι λοιπόν επιμηθεϊκός, οι αιγυπτιολόγοι ή οι Αιγύπτιοι;
Παρίσταναν την Άθωρ με ένα πολύ συγκεκριμένο χαρακτηριστικό πάνω της, το περίφημο μάτι του Ώρου (Μάτι της Ώρας). Ο Ατούν ήταν ο δημιουργός της κοσμολογίας της Ηλιούπολης και κουράστηκε από την ανηθικότητα των ανθρώπων. Παίρνει λοιπόν την μορφή του Ρα (Φωτός) και τα παιδιά του, οι ‘θεοί’, μαζεύονται και λένε στον Ρα:
«Ας ξεκινήσει το Μάτι σου και ας καταστρέψει για σένα, εκείνους που σε διασύρουν με κακές λέξεις, γιατί δεν υπάρχει μάτι που μπορεί σε οτιδήποτε να του παραβγεί και να σου αντισταθεί, όταν ταξιδεύει με την μορφή της Άθωρ». [απόσπασμα από το «Το Βιβλίο της Ουράνιας Αγελάδας»]
Στο «Βιβλίο της Ουράνιας Αγελάδας», η Άθωρ (Γαλαξίας) μεταμορφώνεται στην Σεκχμέτ και εξαπολύει μια μεγάλη φωτιά πάνω στην ανθρωπότητα για την ανήθικη συμπεριφορά της. Το ερώτημα παραμένει για το «Βιβλίο της Ουράνιας Αγελάδας», όπως και για το βιβλίο του Δανιήλ στην Βίβλο, εάν απεικονίζει ένα γεγονός στο παρελθόν ή προβλέπει κάτι στο μέλλον.
Η αλχημική κωδικοποίηση των εποχών ως μετάλλων προέρχεται από την χώρα από την οποία προήλθε η αλχημεία, δηλαδή την Αίγυπτο. Η Αίγυπτος ονομαζόταν Κεμέτ (Khemet) από τους αρχαίους Αιγύπτιους και τους Άραβες, που σε νεώτερους χρόνους ενσωμάτωσαν από τους Αιγύπτιους την Αρχαία Σοφία και ονόμαζαν αυτήν την συγκεκριμένη σοφία ‘Αλ Κεμέτ’, που σημαίνει ‘της Αιγύπτου’. Από εκεί προέκυψε η λέξη ‘Αλχημεία’. Ο προφήτης Ιεζεκιήλ αναφέρει επίσης αυτό το μάτι στην Βίβλο παραθέτοντας τα θεϊκά λόγια:
«Γι’ αυτό πράγματι θα αντιμετωπίσουν την οργή μου. Το μάτι Μου δεν θα λυπηθεί ούτε θα δείξει έλεος. Και αν θα κραυγάζουν στ’ αυτιά Μου με δυνατή φωνή, δεν θα τους ακούω.» (8:18)
Και πάλι ο Ιεζεκιήλ λέει λίγο παρακάτω:
«Το μάτι Μου δεν θα τους λυπηθεί ούτε θα δείξω έλεος, αλλά θα ανταποδώσω τα έργα τους επάνω στα κεφάλια τους.»10
Θυμάστε που αναφερθήκαμε στο ουράνιο στέμμα, που κάποτε είχαμε; Το ‘τέλος του κόσμου’ είναι ένα πολύ λεπτό θέμα και κάποιοι άνθρωποι που μιλάνε γι’ αυτό δεν είναι προσεκτικοί όσο θα έπρεπε, όταν αναφέρονται στα διάφορα φαινόμενα που θα ακολουθήσουν.
Το Μάτι της Άθωρ, το Μάτι του Ώρου, το Μάτι του Ρα, συμβολίζει το κέντρο του Γαλαξία, τον πυρήνα του Γαλαξία μας που έχει σχήμα σπείρας.
Όπως έχουμε παρατηρήσει με τα σύγχρονα ραδιοτηλεσκόπια, κάθε γαλαξίας έχει δυο βασικές περιόδους, η μία είναι της αδράνειας και η άλλη της αφύπνισης. Αυτές οι δυο περίοδοι ονομάζονταν από τους Ινδουιστές ‘Μέρες και Νύχτες του Βράχμα’ και διαφέρουν ως προς την δραστηριότητα, που επιδεικνύει ο Πυρήνας του Γαλαξία. Ο Γαλαξίας μας τώρα βρίσκεται εν ύπνω. Δεν βλέπουμε να έρχεται φως από τον πυρήνα του στους ουρανούς, όχι μόνον επειδή σκεπάζεται από βαριά σύννεφα πυκνού υδρογόνου, αλλά και επειδή αυτή την στιγμή διέρχεται μια περίοδο αδράνειας.
Αυτό το γεγονός των δυο περιόδων τράβηξε την προσοχή μου, όταν διάβαζα το βιβλίο του δόκτορος Paul Laviolette Earth under Fire. Στο συγκεκριμένο έργο εξηγεί πώς ο αδρανής πυρήνας του Γαλαξία δεν είναι πάντα εν ύπνω, αλλά κατά διαστήματα ξυπνά. Για παράδειγμα ο πλησιέστερος γαλαξίας, η Ανδρομέδα, είναι ενεργός και το ‘μάτι’ της λάμπει με ένα τεράστιο φως, που φτάνει σε όλους τους οργανισμούς, οι οποίοι την αποτελούν, άστρα, νεφελώματα, πλανήτες, δορυφόρους κ.λπ.
Η τελευταία αφύπνιση της μητέρας μας Άθωρ συνέβη το 3100 π.Χ.,11 ακριβώς όταν συνέβη ο Παγκόσμιος Κατακλυσμός. Στη συνέχεια περιέπεσε σε αδράνεια ξανά. Ο δόκτωρ Laviolette μπόρεσε να χρονολογήσει αυτές ‘τις αφυπνίσεις της αγελάδας’, γιατί αφήνουν το ίχνος τους πάνω στους παγετώνες της μητέρας Γης. Κάθε φορά που το κέντρο του Γαλαξία μας ξυπνά και λάμπει στο Ηλιακό μας Σύστημα, ο Ήλιος μεταλλάσσεται και αντιδρά σε αυτό το γεγονός, εκτοξεύοντας κοσμικές ακτίνες πάνω στην Γη, οι οποίες προκαλούν την συγκέντρωση ενός στοιχείου, που ονομάζεται βηρύλλιο-10, πάνω στους παγετώνες της Γης. Μαζεύοντας δεδομένα από τους παγετώνες της Γροιλανδίας, των Άλπεων, των Άνδεων και των Ιμαλαΐων, ο δόκτωρ Laviolette παρατήρησε τις κορυφώσεις του βηρυλλίου-10, που μας δείχνουν με χρονολογική σειρά πότε συνέβησαν αυτές οι αφυπνίσεις.
Η αφύπνιση του 3100 π.Χ. ήταν σύντομη και όχι τόσο δυνατή, όσο η προηγούμενη που συνέβη το 12000 π.Χ. Αλλά παρόλα αυτά συνέβη, όπως μας δείχνει η έρευνα. Παρατηρώντας ο ερευνητής ότι το γεγονός συνέπεσε με την καταγραφή του Ημερολογίου των Μάγια του έτους 3114 π.Χ. αναφέρει:
«Οι ιστορικοί όρισαν ότι η 13η Αυγούστου του 3114 π.Χ. αποτελεί για τους Μάγια την εκκίνηση της παρούσας 4ης εποχής του κόσμου. Είναι ενδιαφέρον ότι συνέβη σημαντική κορύφωση της γαλαξιακής κοσμικής ακτίνας περίπου το 3250 π.Χ. ±200 έτη, που ακολουθήθηκε από μια αιφνίδια κλιματική αλλαγή με χαμηλές θερμοκρασίες, το 3200 π.Χ. Κατά συνέπεια το Ημερολόγιο των Μάγια φαίνεται ότι σημειώνει κατά προσέγγιση την χρονολογία, κατά την οποία το Ηλιακό μας Σύστημα επηρεάστηκε από ένα υπερκύμα, ένα έντονο, δηλαδή, ενεργειακό κύμα, αν και η καταγραφή του γεγονότος της συγκεκριμένης κοσμικής ακτίνας στους παγετώνες, δείχνει ότι επρόκειτο για σχετικά μικρό γεγονός, συγκρινόμενο με εκείνο που συνέβη στο τέλος της προηγούμενης εποχής παγετώνων. Είναι παρόλα αυτά το πιο σημαντικό γεγονός που συνέβη, κατά την διάρκεια της παρούσας μεσοπαγετωνικής περιόδου.12
Η έρευνά του δείχνει επίσης ότι αυτές οι αφυπνίσεις, τις οποίες ονομάζει Υπερκύματα (Superwaves),13 συγχρονίζονται με τον κύκλο μετάπτωσης ή το Μεγάλο Έτος, για το οποίο ήδη έχουμε μιλήσει. Όπως είπα, υπάρχει ένα ευφυές σχέδιο στο Σύμπαν και η Ευφυής αυτή Δύναμη μπορεί να αναγνωριστεί από έλλογα πλάσματα, όπως είμαστε εμείς οι άνθρωποι, εάν βέβαια ασχοληθούμε με την Ζωή και την Λογική.
Ένας άνθρωπος που το έκανε αυτό, είναι ο Robert Lawlor, συγγραφέας του βιβλίου Ιερή Γεωμετρία: Φιλοσοφία και Πρακτική (Sacred geometry, Philosophy and Practice).
«Σήμερα στην θεωρία της σύγχρονης αστροφυσικής, το Σύμπαν εκλαμβάνεται ως ενιαίο και ασύλληπτα άπειρο, δονούμενο πεδίο ιονισμένου πλάσματος, σε μια μη αέρια ακόμη μορφή, μια εικόνα που δεν είναι πολύ διαφορετική από τον Νουνέτ ή τον κοσμικό ωκεανό του αιγυπτιακού μύθου ή την Πρακρίτι της ινδουιστικής κοσμολογίας. Εντός αυτού του πεδίου, διεγείρονται βαρυτικές αλληλεπιδράσεις, που προκαλούν στρέβλωση και πύκνωση και δημιουργία κομβικών μοτίβων. Η ανισορροπία και η αναταραχή, που προκαλείται από αυτά τα νέα γαλαξιακά κέντρα μάζας, κάτω από τις δυνάμεις συστολής, απελευθερώνει σύνθετους κυματισμούς, που προκαλούν βίαιες και αιφνίδιες αλλαγές στην πίεση και την πυκνότητα ολόκληρου του κοσμικού πλάσματος. Αυτές ονομάζονται γαλαξιακές ‘ηχητικές εκρήξεις’. Ηχητικές, πράγματι, γιατί αναπαράγουν τον όποιο ήχο προκαλεί η ταχεία ταλάντωση, σε κάθε αλλαγή πίεσης-πυκνότητας και σε οποιοδήποτε μέσο. Αυτοί οι περιστρεφόμενοι ηχητικοί κραδασμοί δημιουργούν ένα spin, σε ολόκληρο το γαλαξιακό νέφος, και μέσα στις εσωτερικές περιοχές που δημιουργούν, γεννιούνται τα άστρα. Ξεκάθαρα αυτό παριστάνει την αρχαία εικόνα της δημιουργίας του Σύμπαντος μέσω ηχητικών κυμάτων ή μέσω του Λόγου του Θεού. Η επιστήμη επιβεβαιώνει ότι τα ορατά άστρα και οι γαλαξίες ακολουθούν το σχέδιο των σπειροειδών εκρήξεων, ως συνέπεια των ωστικών κυμάτων από την εκκωφαντική φωνή του Σύμπαντος.»14
Ο Lawlor έγραψε το παραπάνω κείμενο, πριν ο δόκτωρ Laviolette εκδώσει την έρευνά του για τους Γαλαξιακούς Πυρήνες και τα Υπερκύματα. O Lawlor ήξερε, γιατί είχε μελετήσει την αρχαία επιστήμη που οι Πυθαγόρειοι κρατούσαν μυστική. Οι Αιγύπτιοι της Ηλιουπόλεως, που δίδαξαν τον Πυθαγόρα και τον Πλάτωνα, παρείχαν αυτήν τη γνώση υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα πουν σε κανέναν γι’ αυτήν, και η διάδοσή της θα λάβει χώρα δημόσια, μέσω των μύθων.
Ο μύθος της Ατλαντίδας, που ο Πλάτωνας αναφέρει στον πιο δυσνόητο διάλογό του, τον Κριτία, είναι η ανάκληση (ΣτΜ. από τη συλλογική μνήμη) μιας γαλαξιακής αφύπνισης, που ακολουθείται από περίοδο αδράνειας. Η βύθιση του παραδεισιακού και ουτοπικού ‘νησιού’ αναφέρεται στον χρόνο που ο Γαλαξιακός Πυρήνας έκλεισε με τα νερά του Κατακλυσμού. Το κείμενο των Μάγια Popol Vuh αναφέρει το ίδιο πράγμα, λέγοντας ότι το φως του Τοχίλ απομακρύνθηκε από μας με τον Μεγάλο Κατακλυσμό. Αλλά και ο Ησίοδος μας λέει το ίδιο πράγμα με τον μύθο του Προμηθέα.
Ο Πλάτωνας χρησιμοποίησε μια κωδική λέξη για να αναφερθεί σε μια άφθαρτη ουσία ή μέταλλο, που ονομαζόταν αδάμαντας ή αδαμαντίνη. Αυτό προκάλεσε απορία στους διανοούμενους για αιώνες. Ο Κριτίας του Πλάτωνα είναι τόσο πλήρης σε γρίφους, ώστε οι περισσότεροι άνθρωποι να μην μπορέσουν να κατανοήσουν τον μύθο της Ατλαντίδας.
Η Αδαμανθία (που ονομαζόταν επίσης Αμάλθεια) ήταν μια νύμφη, τροφός του Δία, όταν η Ρέα τον έκρυψε από τον πατέρα του Κρόνο. Η Αδαμανθία ανταμείφθηκε για την υπηρεσία της με το να τοποθετηθεί ανάμεσα στα άστρα σαν αίγα. Η τροφή που παρείχε θεωρούνταν μια από τις ισχυρότερες ουσίες στο Σύμπαν. Οι Άτλαντες είναι οι πρόγονοί μας της Χρυσής Εποχής, αλλά το νησί της Ατλαντίδας, που είχε λάβει σαν δώρο τον αδάμαντα, βρίσκεται όχι κάτω από τα κύματα του Ατλαντικού ωκεανού, αλλά στον ωκεανό του Γαλαξία.
Η Ρέα έκρυψε τον γιο της Δία, σε μια σπηλιά στο Ιδαίον Όρος, όπου η Αδαμανθία και οι τρεις αδελφές της τον ανέθρεψαν. Στο μεταξύ ο Κρόνος, που κατάπινε τα παιδιά που έκανε με την Ρέα, ξεγελάστηκε και κατάπιε έναν βράχο που του τον παρουσίασε η σύζυγός του σαν το σώμα του μωρού Δία.
«…Η δύναμη και τα θαυμαστά μέλη του πρίγκιπα [Δία] αυξήθηκαν γρήγορα και καθώς περνούσαν τα χρόνια, ο μέγας Κρόνος, ο πονηρός, εξαπατήθηκε από τις βαθυστόχαστες συμβουλές της Γαίας [και επανέφερε το παιδί του], ηττημένος από την τέχνη και την δύναμη του ίδιου του του γιου και πρώτα εξέμεσε την πέτρα, την οποία είχε καταπιεί τελευταία. Και ο Δίας γρήγορα την τοποθέτησε στο φαρδύ μονοπάτι της Γαίας στην αξιόλογη Πυθώ15 στα λαγκάδια του Παρνασσού, για να είναι ένα σημάδι από εκεί κι έπειτα, κι ένα θαύμα για τους θνητούς ανθρώπους.»16
Η Γαία δεν είναι η Γη, όπως πολύ πιστεύουν. Η Πανδώρα είναι η Γη και η Γαία αντιπροσωπεύει το Γαλαξιακό Επίπεδο, ‘την μητέρα της Ρέας’, δηλαδή την εκλειπτική. Η λέξη Γαία (γαι- είναι αρχαία μυκηναϊκή λέξη) είναι παράλληλη της αιγυπτιακής Geb. Ο Ησίοδος αναφέρει τον Πύθωνα (τον όφι), προς τιμήν της αρχαίας αιγυπτιακής λατρείας της Lussaset, της θεάς φίδι, η οποία αρχικά γέννησε το ‘Μάτι της Άθωρ’ στους προϊστορικούς χρόνους. Το όνομά της στην Βαβυλώνα ήταν Τιαμάτ και οι Βαβυλωνιακές πινακίδες, που αναφέρονται στον μύθο της Τιαμάτ, μιλάνε για το ‘Άστρο της Αίγας’ (muIUZA), ένα άστρο που ‘ανατέλλει μαζί με τον Σκορπιό’.17 Κι εδώ βλέπουμε γιατί ο Πλάτωνας αναφέρει την Αδαμανθία, που μετατράπηκε σε ‘αίγα’ ανάμεσα στα άστρα.
Ο Ώρος έχασε το μάτι του πολεμώντας με τον Σεθ και λέγεται ότι το μάτι του κείται στην πηγή του ποταμού Νείλου. Ότι οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ότι ο Νείλος είναι ο Γαλαξίας, δεν είναι μυστικό και ο αναγνώστης καταλαβαίνει γιατί. Στον μύθο του Όσιρι (δώρο από τους Ηλιοπολίτες αστρονόμους-ιερείς) μαθαίνουμε πώς το σώμα του Όσιρι κόπηκε σε κομμάτια, τοποθετήθηκε σε ένα φέρετρο και αφέθηκε στον Νείλο, όπου παρασύρθηκε και κατέληξε να ξεκουραστεί κάτω από ένα Δέντρο. Ο θάνατος του Όσιρι αναφέρεται στην αρχαία Αίγυπτο ως ‘ο μήνας που ο Ήλιος διέρχεται από τον Σκορπιό’.18
Η Αναγέννηση του Φοίνικα
Έχουμε ένα ακόμα στοιχείο στην Κόλαση του Δάντη, όπου η σκιά του Βιργίλιου του λέει, καθώς τον οδηγεί στο τελικό επεισόδιο του υπέροχου ταξιδιού:
«Απ’ όλα όσα σου έχω δείξει, από τότε που ήρθαμε εδώ, διαμέσου της πύλης που για κανέναν δεν κλείνει, δεν υπάρχει τίποτα πιο αξιοσημείωτο από αυτό το ποτάμι, του οποίου ο ατμός μας προφυλάσσει από την βροχή της φωτιάς. Στο μέσον της θάλασσας εκεί, βρίσκεται μια ερειπωμένη χώρα, η οποία ονομάζεται Κρήτη, που όταν κυβερνούσε ο βασιλιάς της (ο Κρόνος) [οι άνθρωποι της Χρυσής Εποχής] δεν είχαν καθόλου αμαρτίες.»19
Θυμάστε το όραμα του Δανιήλ και τον βράχο που κατέστρεφε το άγαλμα από χρυσό, ασήμι, χαλκό και σίδηρο στο όνειρο του Ναβουχοδονόσορα; Θυμάστε τον βράχο που ο Κρόνος κατάπιε και ‘εξέμεσε’; Αυτός ο βράχος δεν ήταν τίποτα άλλο από τον περίφημο φιλοσοφικό λίθο. Ακριβώς κάτω από το παραπάνω απόσπασμα από το βιβλίο του Δάντη, οι συγγραφείς του βιβλίου Hamlet’s Mill, G. de Santillana και Hertha von Dechend γράφουν:
«Ο Δάντης πηγαίνει πίσω σε μια αρχαία παράδοση, που αναφέρει ο Πλίνιος, σύμφωνα με την οποία ένας σεισμός άνοιξε ένα σπήλαιο μέσα σε ένα βουνό, όπου βρέθηκε ένα τεράστιο άγαλμα, για το οποίο δεν λέγονται πολλά, εκτός από το ότι ήταν ψηλό 46 πήχεις. Ο Δάντης μας δίνει την περιγραφή του περίφημου οράματος του Δανιήλ, όταν ο προφήτης ρωτήθηκε από τον βασιλέα Ναβουχοδονόσορα να του πει τι είχε δει σε εκείνο το τρομακτικό όνειρο.»20
Αυτός ο λίθος ήταν γνωστός στους Αιγύπτιους σαν Μπεν-Μπεν κι ήταν γνωστός σ’ αυτούς σαν το μέρος, όπου ο Φοίνικας (Bennu) είχε την φωλιά του. Φυλασσόταν στον Ναό του Φοίνικα στην Ηλιούπολη. Και να τι έγραψε ο Ηρόδοτος κατά την επίσκεψή του εκεί το 450 π.Χ.:
«Ένα άλλο ιερό πουλί είναι αυτό που ονομάζεται Φοίνικας. Τώρα δεν το έχω δει βέβαια, εκτός από μια ζωγραφιά του, γιατί οι Φοίνικες είναι σπάνιοι επισκέπτες στην χώρα. Στην πραγματικότητα, μου είπαν στην Ηλιούπολη, ότι εμφανίζονται ανά 500 χρόνια. Λένε ότι ο θάνατος του πατέρα του Φοίνικα τον παρακινεί να επισκεφτεί την Αίγυπτο. Τέλος πάντων, και αν η ζωγραφιά είναι αξιόπιστη, μπορώ να σας πω κάτι για το μέγεθος του Φοίνικα και τα χαρακτηριστικά του, και, πιο συγκεκριμένα, ότι τα φτερά του είναι εν μέρει χρυσά, αλλά κυρίως κόκκινα, και ότι η εμφάνιση και το μέγεθος μοιάζει περισσότερο με αετό. Υπάρχει ένα συγκεκριμένο κατόρθωμα που λένε ότι κάνει ο Φοίνικας. Δεν το πιστεύω ο ίδιος, αλλά μου λένε ότι το πουλί ξεκινά από την πατρίδα του, την Αραβία, για ένα ταξίδι προς το ιερό του Ήλιου, φέρνοντας τον πατέρα του φυλαγμένο μέσα σε μύρο κι ότι θάβει τον πατέρα του εκεί.»21
«Αγαπητέ μου Ηρόδοτε, θα πρέπει να περιμένεις πάρα πολύ κοντά στις όχθες του Νείλου, αλλά δεν θα βρεις ποτέ το πουλί που φαντάστηκες. Μπορώ να ακούσω τους Ηλιουπολίτες ιερείς να χαχανίζουν με την άγνοιά σου, ενώ άλλοι κουνούν το κεφάλι τους συγκλονισμένοι από την παιδική σου δυσπιστία, για πράγματα που ποτέ δεν κατάλαβες».
Ας δώσουμε λοιπόν στον ‘Πατέρα της Ιστορίας’, μια απόδειξη από την έρευνα του δόκτορα Laviolette για τα υπερκύματα:
«Οι παρατηρήσεις με τα ραδιοτηλεσκόπια έδειξαν ότι ο Πυρήνας του Γαλαξία (Τοξότης Α*) έχει εκραγεί 14 φορές τα τελευταία 6.000 χρόνια, κάθε φορά εκτοξεύοντας ένα σύννεφο από ιονισμένο αέριο (…) και περίπου το 80% απ’ αυτές τις εκρήξεις του Πυρήνα του Γαλαξία συνέβησαν με απόσταση 500 ετών η μια από την άλλη, αν και έχουν περάσει 700 χρόνια από το τελευταίο γεγονός. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα επομένως ότι θα ακολουθήσει μια ακόμα έκρηξη του Πυρήνα πάρα πολύ γρήγορα».22
Σαν να μην ήταν αυτό αρκετό οι Ίνκας μίλησαν για έναν κύκλο 500 ετών που ονομάζεται Pachakuti (Μεταμόρφωση της Γης),23 που ταιριάζει με τον αιγυπτιακό μύθο του Φοίνικα. Ο μύθος τον οποίο αναφέρουμε δεν είναι βέβαια μόνον αιγυπτιακός, γιατί βρίσκουμε αυτό το ‘πουλί’ στην σουμεριακή μυθολογία με το όνομα Ανζού, στην ινδική μυθολογία με το όνομα Garuda, και με το όνομα Fenghuang στην Κίνα. Πρόκειται για έναν ακόμα παγκόσμιο μύθο.
Η πέτρα Μπεν-Μπεν φυλασσόταν στον ναό στην Ηλιούπολη στην Αίγυπτο, κι αυτό που παρίστανε την φωλιά του Φοίνικα είχε το σχήμα πυραμίδιου ή κορωνίδας, που είναι το πάνω μέρος μιας πυραμίδας. Αυτή η πέτρα και ο Φοίνικας βρίσκονται επίσης σε διάφορες αναπαραστάσεις της σύγχρονης εποχής και η πιο γνωστή και εμφανής αναπαράσταση είναι η Μεγάλη Σφραγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Η πυραμίδα στο πλάι γράφει: ‘Δηλώνοντας την Αρχή’ (Annuit Coeptis) και κάτω ‘Νέα Τάξη των Εποχών’ (Novus Ordo Seclorum). Στο πίσω μέρος βλέπουμε έναν Φοίνικα να κρατάει ένα λάβαρο στο στόμα του, το οποίο γράφει ‘Από τα πολλά Ένα’ (E pluribus, unum). Βλ. στον παρόντα ιστότοπο το άρθρο .
Ο Φοίνικας κρατάει στο ένα πόδι ένα κλαδί ελιάς με 13 φύλλα και στο άλλο 13 βέλη, σύμβολα της ειρήνης και του πολέμου. Στο στήθος του πουλιού βρίσκεται ένα λάβαρο με 13 λωρίδες και επάνω από το κεφάλι του υπάρχουν 13 άστρα διατεταγμένα σε εξάγωνο, ώστε να συμβολίζουν το Άστρο της Βηθλεέμ ή την Μεγάλη Σύμπτωση, όπως την αναφέραμε στον Κώδικα του Προμηθέα 2. Η πυραμίδα έχει 13 σκαλιά που συμβολίζουν 13 Μεγάλες Συμπτώσεις, ενώ το έτος 1776, που γράφεται με ρωμαϊκούς αριθμούς, έχει τοποθετηθεί στο κάτω μέρος της πυραμίδας στο κάτω σκαλί, χωρίς να ακουμπάει ούτε την βάση της πυραμίδας ούτε το επόμενο σκαλί. Εάν αφαιρέσετε από το έτος 1776 το 13 έχετε 1763 το έτος που συνέβη η 227η Μεγάλη Σύμπτωση από τον Παγκόσμιο Κατακλυσμό και η τελευταία φορά που οι πρόγονοί μας είδαν τον Φοίνικα να αναγεννάται στους ουρανούς.
Μας δίνει έναν τρόπο να υπολογίσουμε τον χρόνο, πριν ο λίθος Μπεν-Μπεν μας δείξει το λαμπερό του μάτι ακόμα μια φορά. Και όπως διαπιστώνετε, στην διάρκεια αυτής της ανάγνωσης, ο συμβολισμός είναι πάρα πολύ εύκολος για να αποκωδικοποιηθεί.
Μετά από αυτήν την ‘αποκάλυψη’ μπορούμε να παρατηρήσουμε ότι ο Πλάτωνας, ο Δανιήλ, ο Ησίοδος κι επίσης οι Τέκτονες έχουν χρησιμοποιήσει την ίδια Αιγυπτιακή Γνώση, για να μεταφέρουν ένα μήνυμα διαμέσου των εποχών. Επίσης θα βοηθήσει τον αναγνώστη να εκτιμήσει σε ποιο χρονικό στάδιο βρισκόμαστε και πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σε τέτοιες εποχές. Ο λίθος που αναφέρθηκε ότι κατέστρεψε το Άγαλμα των Εποχών και περιγράφεται από τον Δανιήλ, στην πραγματικότητα δεν είναι ένας ‘λίθος’, γιατί η βραχώδης δομή είναι μια αναλογία για το μέρος που βρίσκεται στους ουρανούς. Ο Φοίνικας είναι ένα παγκόσμιο σύμβολο σε διάφορες κουλτούρες, και τον είδαμε να βγαίνει από την φωλιά του 5.000 χρόνια πριν. Εντυπωσίασε τους ανθρώπους τόσο πολύ που έμεινε για πάντα στο συλλογικό ασυνείδητο του είδους μας.
Τα είδη μαθαίνουν και εξελίσσονται, γιατί οι πρόγονοί τους είχαν εμπειρία του κόσμου. Αυτή η μνήμη ονομάζεται συλλογικό ασυνείδητο και παρέχει στα είδη την ικανότητα για αναγνώριση. Ο λέοντας αναγνωρίζει το θήραμά του, γιατί του το δίδαξε η μητέρα του, αλλά και η μητέρα του το διδάχτηκε από την μητέρα της κ.ο.κ. Υπάρχει μια ακόμα άποψη γι’ αυτήν την ανα-γνώριση του θηράματος, που έχει να κάνει με όλα τα προηγούμενα λιοντάρια, που κυνήγησαν και κατέγραψαν στην συλλογική τους μνήμη, την πληροφορία για το θήραμά τους. Πώς πρέπει να κινηθούν, πώς πρέπει να μαζευτούν και να ταξιδέψουν από μέρος σε μέρος, πότε να το κάνουν αυτό κ.λπ. Αυτό το ονομάζουμε ‘ένστικτο’ ή ‘εγγενή γνώση’ και είναι προϊόν της συλλογικής ασυνείδητης μνήμης. Με συγκεκριμένα σύμβολα έχουμε την δυνατότητα να ανα-γνωρίζουμε ασυνείδητα. Παράδειγμα: το σύμβολο που μας δείχνει τα χρήματα σαν ‘δύναμη’ και την βλέπουμε στις παρακάτω εικόνες.
Βλέπουμε την εικόνα του Φοίνικα που έχει εντυπωθεί στο συλλογικό ασυνείδητο, γιατί το είδαμε πολλές φορές στην ιστορία μας σαν ανθρώπινο είδος. Αλλά εάν δεν έχουμε διδαχθεί να το αναγνωρίζουμε συνειδητά, δεν θα μας συμβεί αυτό ποτέ. Γι’ αυτό το να ακούμε τους προγόνους μας είναι πάρα πολύ σημαντικό.
Οι Αφρικανοί Fiote στην Ακτή Λοανγκό μας λένε ότι ο ‘Δρόμος των Άστρων (Γαλαξίας) είναι μια πομπή κηδείας ενός μεγάλου άστρου που έλαμπε στον ουρανό, πιο φωτεινό κι από τον Ήλιο’.24 Οι Τσερόκι της Βόρειας Αμερικής ονομάζουν τον Πυρήνα του Γαλαξία, το Άστρο του Πνεύματος κι αναφέρουν, όπως κάνουν και οι Σούμο της Νικαράγουα, ότι αυτό το μέρος συλλέγει τις ψυχές όλων των ανθρώπων που κατοικούν στον Γαλαξία.25 Στον Ρωσικό μυστικισμό ο Πυρήνας του Γαλαξία ονομάζεται ‘Bujan’, δηλαδή ‘κέντρο της ουράνιας δύναμης’, ‘αιώνια κι ακόρεστη φωτιά που θα προκύψει κάτω από την πέτρα’. Στους μύθους των Φινλανδών αναφέρεται ότι ‘η ακόρεστη φωτιά βρίσκεται σε ένα λίκνο στον ομφαλό του ουρανού’.26 Η φωτιά του Τοχίλ που αναφέρεται στους Μάγια ήρθε από την ‘Καρδιά των Ουρανών’ και στην ελληνική μυθολογία αυτό το μέρος έχει μια ποικιλία ονομάτων, ανάμεσα στα οποία ‘η Χρυσή Σπηλιά της Ωγυγίας’, όπου ο Κρόνος έπεσε να κοιμηθεί και όπου ο παντοδύναμος Δίας, ο βασιλιάς των θεών, είχε κρυφτεί από την μητέρα του Ρέα.
Τελειώνω με ένα απόσπασμα από τις Βέδες σχετικά με τον Φοίνικα τον οποίο ονομάζουν οι Ινδουιστές Garuda:
«Ο Garuda της απόλυτης ομορφιάς, πυρπολώντας όλα τα σημεία του Σύμπαντος, αυτό το ισχυρό πλάσμα προικισμένο με δύναμη, το πουλί που είναι ικανό να πάρει με την θέλησή του οποιοδήποτε σχήμα, που πηγαίνει με την θέλησή του παντού, και που καλεί σε βοήθεια με την θέλησή του ενέργεια μεγάλη, λαμπερός όσο μια μεγάλη φωτιά, έλαμψε με τρομακτική λάμψη. Η λάμψη του ήταν ίση με την φωτιά στο τέλος της Γιούγκα, τα μάτια του ήταν φωτεινά, όπως η λάμψη του κεραυνού, και σύντομα, μετά την γέννησή του, αυτό το πουλί μεγάλωσε σε μέγεθος κι αυξήθηκε το σώμα του ανεβαίνοντας στους ουρανούς. Άγριος και σφοδρός ο βρυχηθμός του φαινόταν τρομερός σαν ένας δεύτερος Ωκεανός φωτιάς.
»… Εσύ Γκαρούντα είσαι η καθαρή γνώση. Εσύ προβάλλεις σε μας, όπως ο Surya (Ήλιος) προβάλλει με τις ακτίνες του. Εσύ δίνεις ζωή και θάνατο στο Σύμπαν. Εσύ κάνεις να φαίνεται σκοτεινό το μεγαλείο του Surya (Ήλιου). Κάθε στιγμή, εσύ μπορείς να τα καταστρέψεις όλα, εσύ σε όλα, τα φθαρτά και τα άφθαρτα. Εσύ υπέροχε, όπως η Agni (φωτιά), τα καις όλα, όπως ο Surya (Ήλιος) που στον θυμό του καίει όλα τα πλάσματα. Ω, τρομερέ εσύ, που αντιστέκεσαι ακόμα και στην φωτιά, που τα καταστρέφει όλα τον καιρό της Παγκόσμιας Διάλυσης».27
ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Παυσανίου, Ελλάδος Περιήγησις, 5.7.6-10. Σύστημα μέτρησης με το 20 διαιρούμενο ανά 5. Και αναφορές στους Ολυμπιακούς Αγώνες στον ιστότοπο http://www.theoi.com/Georgikos/Kouretes.html
2. Ησιόδου, Έργα και Ημέραι, 109-202.
3. ΣτΜ. Η Εποχή του Σιδήρου είναι εποχή υποχώρησης για την ανθρωπότητα.
4. Η πραγματική φράση στον Πλάτωνα είναι ‘Μέγας Χρόνος’.
5. ‘Ρείη.
6. ‘Ρείη Κρόνῳ: Ησιόδου, Θεογονία, 625 & 634.
7. ΣτΜ. H Κάλι Γιούγκα συνδέεται με τον δαίμονα της αποκάλυψης Κάλι και δεν πρέπει να συγχέεται με τη θεά Κάλι, καθώς αυτές είναι διαφορετικές λέξεις στη σανσκριτική γλώσσα. Το ‘Κάλι’ στην φράση Κάλι Γιούγκα σημαίνει ‘διαμάχη, διχόνοια, διένεξη ή ανταγωνισμός’, ενώ η θεά ‘Καάλι’ σημαίνει ‘χρόνος’.
8. Δανιήλ. 2:27.
9. ΣτΜ. Στην αιγυπτιακή μυθολογία, η Σοπντέτ ή Σώθις είναι το αστέρι Σείριος, σύμφωνα με όλους σχεδόν τους αιγυπτιολόγους, και η προσωποποίηση της θεάς με το ίδιο όνομα. Στα αιγυπτιακά Σοπντέτ σημαίνει ‘(αυτή που είναι) λαμπερή’, που φυσικά αναφέρεται στον Σείριο, γιατί είναι το πιο λαμπερό αστέρι στον νυχτερινό ουρανό. Απεικονίζεται ως γυναίκα που έχει στο κεφάλι της ένα αστέρι με πέντε ακτίνες.
10. Ιεζεκιήλ, 8:18, 9:10.
11. Laviolette Paul, Earth Under Fire, σ.103.
12. Όπως παραπάνω, σ.103.
13. Τα Υπερκύματα στην πραγματικότητα αναφέρονται στο διαστελλόμενο βαρυτικό κύμα, που έχει ενεργοποιηθεί στον Πυρήνα του Γαλαξία. Με απλά λόγια, είναι το ωστικό κύμα, που εκπέμπεται από τον πυρήνα ενός γαλαξία, κάθε φορά που αυτός ‘ενεργοποιείται’. Ωστόσο, ο πυρήνας μπορεί να παραμείνει ενεργός για εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια.
14. Lawlor Robert, Sacred Geometry, Philosophy and Practice, σ.23.
15. Πυθώ, η αρχαία ονομασία των Δελφών από τον όφι Πύθωνα και τον Απόλλωνα που τον σκότωσε.
16. Ησιόδου, Θεογονία, 492-506.
17. Giorgio Diaz de Santillana, Hertha von Dechend, Hamlet’s Mill: An Essay Investigating the Origins of Human Knowledge and Its Transmission Through Myth, σ.261.
18. Πλουτάρχου, Περί Ίσιδος και Οσίριδος, c.13.356c.
19. G. de Santillana, Hertha von Dechend, Hamlet’s Mill, σ.194.
20. Όπως παραπάνω, σ.195.
21. Ηροδότου, Ιστορίαι, Βιβλίο 2ο, κεφ. 73.
22. Laviolette, σ.356.
23. James Merejildo Arevalo, El Despertar del Puma, σ.25.
24. Hamlet’s Mill, σ.253.
25. Όπως παραπάνω, σ.243.
26. Όπως παραπάνω, σ.322.
27. Mahabharata, Βιβλίο 1, κεφ. XXIII.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ....
1 σχόλιο:
ΟΙ θ€ΟΥ$€$...
ΣΤΗΝ ΒΟΥΚΟΥΡΕΣΤΊΟΥ...
ΣΤΗΝ ΜΠΡΟΥΝΤΕΥΟΥΣΑ
ΛΈΝΕ ΚΆΤΙ ΤΈΤΟΙΕΣ...Μ!
Ο ΓΚΟΥΡΟΎ!?
ΑΥΤΌΣ ΣΤΗΝ ΧΛΙΔΑ.
ΟΙ ΥΠΌΛΟΙΠΟΙ ΣΤΗΝ
ΠΕΊΝΑ!
ΚΑΙ ΝΟΙΆΖΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ
ΓΝΏΣΗ ΣΑΣ...?
🤷
🦠
Δημοσίευση σχολίου