ΜΕΡΟΣ 4ον-ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ!!!ΓΚΟΣΠΕΛ ,ΣΟΟΥΛ-ΜΑΧΑΛΙΑ ΤΖΑΚΣΟΝ- ΑΡΙΘΑ ΦΡΑΝΚΛΙΝ

 

ΜΕΡΟΣ 4ον

ΓΚΟΣΠΕΛ Με τον όρο  (αγγλικά: gospel, ευαγγέλιο) αναφερόμαστε στη μουσική η οποία προήλθε από την παράδοση της εκκλησιαστικής λειτουργίας προτεσταντικών εκκλησιών στην Αμερική, και αναπτύχθηκε γύρω στα 1870, με σαφείς μουσικές επιρροές από τα σπιρίτσουαλς και τα μπλουζ.Χαρακτηριστικό της μουσικής γκόσπελ είναι οι εκφραστικοί αυτοσχεδιασμοί σε στιλ ρετσιτατίβο (είδος μουσικής απαγγελίας), το μελισματικό τραγούδι και η πληθωρική εκφραστικότητα.Μέσα στους ναούς, οι πιστοί και οι κήρυκες περιέρχονται σε έκσταση και τραγουδούν, ενώ επιφωνήματα, ευχές και επιδοκιμασίες ακούγονται από το εκκλησίασμα. Οι Πεντηκοστιανές κυρίως εκκλησίες, ακολουθώντας την επιταγή του Ψαλμού 150 της Παλαιάς Διαθήκης "πάσα πνοή αινεσάτω τον Κύριον", "εν ψαλτηρίω και κιθάρα", "εν χορδαίς και οργάνω", επέτρεψαν την χρήση μουσικών οργάνων στις εκκλησίες τους, όπως το ντέφι, το πιάνο, το εκκλησιαστικό όργανο, το μπάντζο, η κιθάρα κ.ά.Λουθηρανικοί χορωδιακοί ύμνοι και ψαλμοί υπήρξαν οι σπουδαιότερες μουσικές εκφράσεις που οι μαύροι αφομοίωσαν και ανέπλασαν. Από εκεί γεννήθηκαν τα σπιρίτσουαλς και τα γκόσπελ ως επέκταση αυτών. Τραγουδισμένα a capella (χωρίς μουσική συνοδεία) ή και με τη βοήθεια μουσικών οργάνων, χορωδίες μέσα στις εκκλησίες, περιπλανώμενοι τραγουδιστές (Μπλάιντ Γουίλι Τζόνσον), σολίστ και των δύο φύλων (Μαχάλια Τζάκσον, Τζέιμς Κλίβελαντ) και ιεροκήρυκες (αιδεσιμώτατος Τζ. M. Γκέιτς) κάνουν συνεχείς αναφορές στην Παλαιά Διαθήκη και παραλληλίζουν το πεπρωμένο των Εβραίων της Αιγύπτου με εκείνο των μαύρων των HΠΑ.

ΜΑΧΑΛΙΑ ΤΖΑΚΣΟΝ

Η Μαχάλια Τζάκσον (Mahalia Jackson, 26 Οκτωβρίου 1911 – 27 Ιανουαρίου 1972) ήταν Αμερικανίδα gospel τραγουδίστρια. Με την πανίσχυρη κοντράλτο φωνή της αναφερόταν ως "Η Βασίλισσα των Gospel". Έγινε μία από τις σημαντικότερες τραγουδίστριες Gospel στον κόσμο και αναγνωρίστηκε διεθνώς ως τραγουδίστρια και ακτιβίστρια για τα πολιτικά δικαιώματα. Ηχογράφησε περίπου 30 άλμπουμ (κυρίως για την Columbia Records) κατά τη διάρκεια της καριέρας της, και στα 45άρια της Gramophone record περιλαμβάνονται αρκετά χρυσά.

"Τραγουδώ τη μουσική του Θεού γιατί με κάνει να αισθάνομαι ελεύθερη", είπε κάποτε η Τζάκσον για την επιλογή της σχετικά με τα Gospel, προσθέτοντας ότι, "Μού δίνει ελπίδα. Με τα blues, όταν τελειώσεις έχεις ακόμη τα blues

---

Η ΣΟΟΥΛ

 δημιουργήθηκε από τη συγχώνευση της γκόσπελ, του R&B, της σπιρίτσουαλ και της doo-woop μουσικής. Οι πρώτοι σόουλ μουσικοί (λίγο μετά από το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο), καινοτομώντας μετέτρεψαν ουσιαστικά την γκόσπελ, σε μια πιο κοσμική μορφή τέχνης, με δυνατά φωνητικά και χρήση χάλκινων πνευστών μουσικών οργάνων.Ωστόσο, η άμεση εξάρτησή της από τις ικανότητες των ενορχηστρωτών, οδήγησε στη μετατροπή της, από ένα είδος που κινείτο με γνώμονα τα φωνητικά, σε ένα που βασιζόταν στους μουσικούς και τους ήχους των οργάνων τους. Ο τερματισμός της άμεσης εξάρτησης της σόουλ από τα φωνητικά έλαβε χώρα, κυρίως, σε Νέα Υόρκη, Μέμφις, Ντιτρόιτ και Φιλαδέλφεια, λόγω των ιδρύσεων των δισκογραφικών εταιρειών Atlantic (1947), Stax (1959), Tamla (1959), η οποία το 1960 εξελίχθηκε στη Motown, και International (1971), αντίστοιχα. Στη Νέα Υόρκη, πολύ σημαντικό ρόλο έπαιξε ο παραγωγός και κριτικός Τζέρυ Ουέξλερ, ο οποίος ανακάλυψε την Αρίθα Φράνκλιν. Παρ' όλα αυτά, τo κίνημα της σόουλ υποστηριζόταν και από πολλούς λευκούς, οι οποίοι, παρά τα στερεότυπα της εποχής, δεν θεωρούσαν την αφρικανική κουλτούρα κακή ή εξευτελιστική, αλλά απλώς διαφορετική, σε αντίθεση με τους περισσότερους, κάτι στο οποίο είχε βοηθήσει και η τζαζ, μαζί με τα κοινωνικά και πολιτικά της επιτεύγματα. Αρχικά, αποτελούσε τη μουσική που άκουγαν οι νέοι μαύροι στις γιορτές και τις συναθροίσεις τους. Όταν, όμως, τα κινήματα υπέρ των πολιτικών δικαιωμάτων των μαύρων, άρχισαν να γιγαντώνονται, η σόουλ έγινε ένα από τα σύμβολα συσπείρωσής τους. Αν και το μουσικό αυτό είδος, δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα, η άνοδός του, το βοήθησε στο να αντιπροσωπεύσει μια από τις πρώτες και σημαντικότερες επιτυχίες των κινημάτων αυτών. Έτσι, υιοθετήθηκαν πολλά στοιχεία από το ροκ εν ρολ, όπως, η προσωπική έκφραση και η πολιτική εξέγερση. Καθώς, λοιπόν, και το μπλουζ έχανε την αίγλη του, η σόουλ εισήγαγε ένα νέο στυλ, στο οποίο η κομψότητα του χορού έπαιζε το σημαντικότερο ρόλο. Κατά τη δεκαετία του 1970, το φαινόμενο της σόουλ άρχισε να χάνεται, λόγω της ανόδου της φανκ και της εμφάνισης της ντίσκο μουσικής. Παρ' όλα αυτά, την επόμενη δεκαετία ήλθε μια έμμεση αναβίωσή της, με την άνοδο του χιπ χοπ. Λίγα χρόνια μετά, η σόουλ έμοιαζε να αναγεννιέται, όταν το είδος της urban soul έκανε την εμφάνισή του και κυριάρχησε στα μουσικά δρώμενα

ΑΡΙΘΑ ΦΡΑΝΚΛΙΝ

Η τραγουδίστρια της σόουλ Αρίθα Φράνκλιν (Aretha Franklin) υπήρξε ένας ζωντανός θρύλος της λαϊκής μουσικής των ΗΠΑ και μια από τις σπουδαιότερες φωνές στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα. Η «βασίλισσα της σόουλ», όπως τήν αποκαλούσαν, ερμήνευσε σπουδαία και κλασσικά πλέον τραγούδια, όπως τα «Respect» και «I Say a Little Prayer». Βραβεύτηκε με 18 Γκράμι και τιμήθηκε με 25 χρυσούς δίσκους,ενώ οι πωλήσεις των δίσκων της ξεπερνούν τα 75 εκατομμύρια αντίτυπα. Με 112 τραγούδια στα τσαρτ του Billboard, ήταν η τραγουδίστρια με την μεγαλύτερη παρουσία στους πίνακες επιτυχιών των ΗΠΑ.
Η Αρίθα Λουίζ Φράνκλιν γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1942 στο Μέμφις του Τενεσί. Ήταν κόρη του ιεροκήρυκα Κλάρενς Φράνκλιν και της συζύγου του Μπάρμπαρα, μιας ολοκληρωμένης πιανίστριας και τραγουδίστριας. Το 1948 οι γονείς της χώρισαν και η μικρή Αρίθα μεγάλωσε με την γιαγιά της και την σπουδαία τραγουδίστρια της μαύρης μουσικής Μαχάλια Τζάκσον. Την εποχή εκείνη άρχισε να εκδηλώνει το ενδιαφέρον της για την μουσική, μαθαίνοντας πιάνο και παρακολουθώντας τα ζωηρά και θεατρικά κηρύγματα του πατέρα της στην εκκλησία των Βαπτιστών του Ντιτρόιτ, που προσέλκυαν πλήθος προσωπικοτήτων της μαύρης κοινότητας, όπως του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, του Τζάκι Γουίλσον και του Σαμ Κουκ.

Με την ενθάρρυνση του πατέρα της ασχολήθηκε με την μουσική εγκαταλείποντας το σχολείο. Σε ηλικία 14 ετών, έχοντας αποκτήσει ήδη το πρώτο της παιδί, πραγματοποίησε την πρώτη της ηχογράφηση με θρησκευτικά τραγούδια. Με την θρησκευτική μουσική (γκόσπελ) ασχολήθηκε μέχρι το 1961, οπότε κυκλοφόρησε τον πρώτο της «κοσμικό» δίσκο με τον τίτλο «Aretha: With The Ray Bryant Combo», από τον οποίο ξεχώρισαν τα τραγούδια «Won’t Be Long» και «Rock-a-Bye Your Baby with a Dixie Melody».

Τον Νοέμβριο του 1966, άφησε την «Κολούμπια» για την «Ατλάντικ», ξεκινώντας την πιο πετυχημένη περίοδο της καριέρας της. Η πρώτη της επιτυχία, που ανέβηκε στο Νο9 του αμερικάνικού πίνακα επιτυχιών ήταν το τραγούδι «I Never Loved a Man (The Way I Love You)» από τον ομώνυμο δίσκο, που κυκλοφόρησε τον Μάρτιο του 1967. Βέβαια, η Φράνκλιν κέρδισε την αθανασία με ένα άλλο κομμάτι του δίσκου, το «Respect», που είχε πρωτοκυκλοφορήσει ο Ότις Ρέντινγκ δύο χρόνια νωρίτερα, και έγινε ο ύμνος του κινήματος για τα δικαιώματα των μαύρων στις ΗΠΑ.Τον επόμενο χρόνο η επιτυχία της συνεχίστηκε με τον δίσκο «Lady Soul and Aretha Now» από τον οποίο ξεχώρισαν τα τραγούδια «Chain of Fools», «Ain’t No Way», «Think» και «I Say a Little Prayer». Την ίδια χρονιά τιμήθηκε με το πρώτο Γκράμι της για το «Respect», έγινε εξώφυλλο στο περιοδικό «Time» και ερμήνευσε το τραγούδι «Precious Lord, Take My Hand» στην κηδεία του Μάρτιν Λούθερ ΚινγκΑπό τα μέσα της δεκαετίας του '70 η δημοτικότητά της άρχισε να φθίνει, αλλά το 1980 επανεμφανίσθηκε δυναμικά στο προσκήνιο, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Think», στην μουσική κωμωδία του Τζον Λάντις «Οι ατσίδες με τα μπλε» («The Blues Brothers»). Την ίδια περίοδο συνεργάστηκε με καλλιτέχνες της νέας γενιάς, που την βοήθησαν να διατηρήσει την αίγλη της και σε νεώτερα ακροατήρια. Ξεχώρισαν τα τραγούδια «Sisters Are Doin' It for Themselves» με την Άνι Λένοξ (1985) και «I Knew You Were Waiting (for Me)» με τον Τζορτζ Μάικλ (1986) . To 1998 επανήλθε στον θρόνο της με το άλμπουμ «A Rose Is Still a Rose», από το οποίο ξεχώρισε το ομώνυμο κομμάτι το οποίο ερμήνευσε με την Λορίν Χιλ.Πιστή οπαδός του Δημοκρατικού Κόμματος τραγούδησε στις ορκωμοσίες των προέδρων Τζίμι Κάρτερ (1977), Μπιλ Κλίντον (1993) και Μπαράκ Ομπάμα (2009). Το 1987 έγινε η πρώτη γυναίκα που εισήχθη στο «Πάνθεον του Ροκ εντ Ρολ» («Rock and Roll Hall of Fame»). Έλαβε τιμητικούς τίτλους από τα πανεπιστήμια Χάρβαρντ, Πρίνστον, Μπέρκλι κ.α και είχε το δικό αστέρι στην «Λεωφόρο της Δόξας» στο Χόλιγουντ. Τιμήθηκε με τα ανώτερα παράσημα των ΗΠΑ (Μετάλλια Τεχνών και Ελευθερίας), ενώ ένας αστεροειδής φέρει το όνομά της (Asteroid 249516 Aretha).Στην προσωπική της ζωή, η Αρίθα Φράνκλιν είχε αποκτήσει 4 παιδιά (τα τρία εκτός γάμου) και είχε τελέσει δύο βραχύβιους γάμους. Το 2010, διαγνώστηκε με καρκίνο και τραγούδησε για τελευταία φορά τον Νοέμβριο του 2017 για λογαριασμό του ιδρύματος του Έλτον Τζον κατά του AIDS. Άφησε την τελευταία της πνοή στο σπίτι της στο Ντιτρόιτ, στις 16 Αυγούστου 2018.
Πηγή: https://www.sansimera.gr