Μικρή άσκηση ματριξιανής αριθμητικής
αρά το ότι είναι αρκετά νωρίς ακόμη γι’ αυτό, καί παρά το ότι μέχρι τότε θα μεσολαβήσουν λίαν αξιοπρόσεκτα γεγονότα (διάβαζε: εκλογές), ωστόσο θα παραθέσω μιά μικρή ανάπτυξη «ματριξιανού» σκεπτικού… που στοχεύει σε κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. Απλώς, γιά να δήτε κι εσείς το πώς ψάχνω· κι αν υπάρξει κάποια επιτυχία, ν’ ακολουθήσετε τον συγκεκριμένο τρόπο σκέψης γιά περαιτέρω έρευνες.
α. Η νέα χιλιετία – πότε άρχισε;
Λοιπόν, πολύς ο λόγος (εδώ καί κάποια χρόνια) γιά τη νέα χιλιετία. Άλλοι λέγανε ότι η νέα χιλιετία ξεκινάει ακριβώς το 2000, άλλοι το 2001 (διότι το 2000 είναι το όριο, που τελειώνει την προηγούμενη). Η σύγχυση, βέβαια, είναι ακριβώς η ίδια μ’ αυτήν που έχουν αρκετά άτομα, όταν τους ζητάνε να πουν την ηλικία τους – ή την ηλικία των παιδιών τους. Οφείλεται στο ότι κάθε ημερομηνία έχει ακέραιο μέρος χρόνων καί «κλασματικό», το οποίο είναι ό,τι περισσεύει μετά τη συμπλήρωση του ακεραίου αριθμού ετών.
Πχ ένα παιδί έχει γεννηθεί στις 20 Αυγούστου του 2010. Αυτή τη στιγμή (που γράφεται το άρθρο) είναι οκτώ ετών – καί όχι εννέα, όπως θα έλεγαν πολλές μανάδες… οι οποίες μπερδεύουν την έκφραση: «πάει προς τα εννέα (έτη ηλικίας)», με την σωστή απάντηση γιά την ηλικία του παιδιού.
Επομένως, η σωστή (μαθηματικώς) έναρξη της νέας χιλιετίας ήταν όντως το 2000. 2000 έτη μΧ συμπληρωμένα στον «μετρητή», σημαίνει πως ξεκινάμε τη νέα χιλιετία από το μηδέν – καί προσθέτουμε μετρώντας δευτερόλεπτα, λεπτά, …χρόνια. Η εικόνα, δηλαδή, είναι αυτή:
Εκτός απ’ το μαθηματικό ξεκαθάρισμα, τώρα, υπάρχει (στο αξιολογώτατο σάϊτ Enterprise Mission) ένα μνημειώδες άρθρο γιά την αρχή της νέας χιλιετίας (ωραίος τίτλος: «Επειδή είναι πιό αργά, απ’ ό,τι νομίζετε!»)· αρκετά μεγάλο (πέντε ογκώδεις συνέχειες τίγκα στο κείμενο καί στις εικόνες), αλλά που πρέπει να το διαβάσει κανείς προσεκτικά από την αρχή μέχρι το τέλος, γιά να καταλάβει τα πώς καί τα γιατί του ημερολογιακού προβλήματος.
Ανακατεύει πολλά – από πειράματα Φυσικής, μέχρι τον Ζάκ ντέ Μολαί καί τον Τζών Ντήη· μέχρι την (εντελώς μασωνική) πολεοδομική τοπογραφία της Ουάσινγκτων, καί την πορεία του Σείριου στον ουρανό. Αξίζει, όμως, «με χίλια».
Το συμπέρασμα είναι (πάλι) πως όντως η νέα χιλιετία ξεκίνησε με τα πρώτα δευτερόλεπτα της 1ης Ιανουαρίου 2000.
β. Το Μάτριξ του 2019
Πίσω, στα δικά μας.
Καί λοιπόν; Τί σημασία έχει η πρωτοχρονιά του 2000;
Η σημασία της βρίσκεται στο εξής:
Εφ’ όσον αναγνωρίζουμε την επέμβαση του Μάτριξ στην καθημερινότητά μας (καί) με τη βοήθεια κάποιων αριθμών, επικεντρωνόμαστε στον «υπερδιαστατικό αριθμό» 19.47…
…διότι φέτος συμπληρώνεται το 19 (το ακέραιο μέρος του αριθμού) μετά το σημείο αγκυρώσεως «01-01-2000».
Κι όσο γιά το κλάσμα 0.47, πολλαπλασιάζουμε 365 μέρες x 0.47 καί βρίσκουμε 171.55 ημέρες. Οπότε, το χρονικό αυτό ορόσημο πέφτει στις…
Πάμε υπολογισμό:
Τώρα, βέβαια, θα μου πείς ότι, αφού ο χρόνος πάντα έχει 365 μέρες (άντε, 366), το 0.47 του έτους πάντα θα πέφτει επάνω (ή πολύ κοντά) στο θερινό ηλιοστάσιο. Όμως, φέτος έχουμε καί το 19άρι!… άρα, ειδικά φέτος, οδηγούμαστε σε διπλή ματριξιανή «πύλη» την ίδια μέρα!
Επόμενο ερώτημα: τί θα γίνει εκείνη τη μέρα.
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω. Υποθέτω, όμως, πως είτε θα έχουμε αποκαλύψεις τρομερών μυστικών (που θα φέρουν τα πάνω κάτω), είτε κάποιο «χτύπημα της μοίρας». (Διάβαζε: μετεωρίτης στο Γιέλλοουστόουν.) Πάντως, ως ιστορικό παράδειγμα (γιά συγκρίσεις) υπάρχει η «πύλη» του έτους 1947 με το περιστατικό του Ρόσγουελλ.
Λέγεται, λοιπόν, ότι οι ηπαπαραίοι έριξαν άγρια «αντίστροφη μηχανική» στον πεσμένο (καί τσακισμένο) ιπτάμενο δίσκο, από την οποία ανεκάλυψαν (α) τις οπτικές ίνες, καί (β) το τρανζίστορ. Δεν είναι τυχαίο ότι τον επόμενο ακριβώς χρόνο ανακοινώθηκε η ανακάλυψη του τρανζίστορ – καί οι εφευρέτες του τιμήθηκαν με το βραβείο Νομπέλ! (Τις οπτικές ίνες δεν ήξεραν πώς να τις φτιάξουν, διότι η τεχνολογία υλικών δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένη τότε. Γι’ αυτό άργησαν λιγάκι να εμφανιστούν αυτές στην πιάτσα.)
Μόνο που στην όλη ιστορία υπάρχει ένα -χμ- ψεγαδάκι:
Η μέχρι τότε εξέλιξη της κατασκευής ημιαγωγών ΔΕΝ δικαιολογεί την ανακάλυψη του τρανζίστορ ως το επόμενο λογικό βήμα! Δηλαδή, από τους ημιαγωγούς πχ του 1943 (εν μέσωι Β’ ΠΠ) μέχρι το τρανζίστορ του 1947-48 υπάρχει λογικό άλμα… που ένα τέτοιο δεν δικαιολογείται πουθενά στην ιστορία των επιστημών καί της τεχνολογίας! (Όπως υφίσταται καί φωτογραφία του 1955 ενός απ’ τους τιμηθέντες λεβέντες μπροστά σε μαυροπίνακα, με σχεδιασμένο ένα τρανζίστορ τύπου S. Μόνο που αυτού του είδους τα τρανζίστορ το 1955 δεν υπήρχαν ούτε ως σκέψη!)
Άλλο ενδιαφέρον συμπέρασμα, είναι πως οι εξωγήϊνοι του Ρόσγουελλ μας έδωσαν καί τον ήχο της ρόκ μουσικής!… διότι με τέρμα την ένταση στους τρανζιστοράτους ενισχυτές, πέφτει παραμόρφωση άγρια! (Λόγωι του φαινομένου του «ψαλλιδισμού», που παρουσιάζουν τα τρανζίστορ.) Μ’ άλλα λόγια, αν δεν υπήρχε το -εξωγήϊνο- τρανζίστορ, δεν θα υπήρχαν πχ οι Ρόλλινγκ Στόουνς!
Τέλος πάντων, είδατε τί έκανε το 1947. Άρα, βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει γιά το τί θα μας φέρει η 20η Ιουνίου 2019!
γ. Σημείο ενάρξεως «ματριξιανού» χρόνου – ποιό είναι;
Στο σημείο αυτό (καί γιά να είμαι αντικειμενικός), πρέπει οπωσδήποτε ν’ αναφέρω ότι, σύμφωνα με τις μελέτες μου, το πραγματικό χρονικό σημείο αγκυρώσεως της εποχής μας δεν είναι το (ανύπαρκτο) «έτος μηδέν»… ώστε να μετράμε 2000 χρόνια μετά, συν 19, κτλ. Αυτό το σημείο βρίσκεται (κατά τη γνωμάρα μου) στο έτος 7 πΧ, δηλαδή κανονικά μαθηματικά στο -6 (μιά που στο -χριστιανικό- ημερολόγιο γιά δογματικούς λόγους πηδάμε από το 1 πΧ στο 1 μΧ, χωρίς μηδέν απ’ ανάμεσα), καί δή την 1η Σεπτεμβρίου του έτους εκείνου – που ήταν η τότε πρωτοχρονιά.
Βέβαια, παίζει καί να μιλάει το συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας, που κατά κάποιον τρόπο «επιβάλλει» τα γεγονότα με μετρήσεις βασισμένες στο σήμερα γενικώς παραδεκτό «έτος μηδέν». Οπότε, το πραγματικό «έτος μηδέν» (το -6) δεν μετράει στους ματριξιανούς υπολογισμούς μας.
Δεν γνωρίζω, αλλά γνωρίζω έναν «αστικό μύθο» – που συνέθεσα εδώ καί χρόνια από σκόρπια λόγια παλαιοτέρων παππούδων, που «κάτι είχαν ακουστά». Προσέξτε τώρα:
Εάν το -6 είναι το πραγματικό «έτος μηδέν», τότε το πραγματικό έτος-πύλη 1947 είναι το 1941!
…Λέει, λοιπόν, ο αστικός μύθος, ότι κάποια μέρα του 1941 (στην υπόδουλη, υπό Κατοχήν τότε χώρα μας) ένα ναζιστικό υποβρύχιο μπήκε σ’ ένα δίκτυο σπηλαιώσεων κάπου στην Ελλάδα, αφού πρώτα βρήκε υποθαλάσσια είσοδο προς τα σπήλαια. Εκεί, αναδύθηκε σε κάποιο σημείο, καί το πλήρωμά του δοκίμασε κάποια «πειράματα», χρησιμοποιώντας τα πανίσχυρα ηλεκτρικά συστήματα του σκάφους (μπαταρία – κεραίες).
Δεν μπόρεσα να βρω στο Διαδίκτυο τεκμήρια μιάς τέτοιας ιστορίας, διότι προφανώς η αποστολή αυτή ήταν (καί παραμένει) υπεραπόρρητη. Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς τί γύρευαν οι ναζήδες: επικοινωνία με εξωγήϊνους πολιτισμούς, περιμένοντας ν’ ανοίξει μιά «πύλη» – αφού άνοιγε αυτή, εννοείται.
Βέβαια, μιά κεραία επικοινωνεί καλύτερα με τον ουρανό, όταν βρίσκεται στην ύπαιθρο – κι όχι μέσα σε σπήλαιο (με αρκετά μέτρα γής από πάνω του). Όμως, γιά τα συγκεκριμένα σπήλαια πολλά θρυλούνται… οπότε, ίσως οι λεβέντες να περίμεναν να τους βοηθήσει το αιθερικό πεδίο του τόπου.
Λέγεται, ακόμη, ότι το υποβρύχιο εξακολουθεί ακόμη καί σήμερα να βρίσκεται παρατημένο εκεί, με τα κιβώτια των υλικών πεταμένα ένα γύρο στην «ακτή». Άρα γε, να φάγαν τα μούτρα τους καί να μή βρήκαν τίποτε, τελικά; Ποιός να ξέρει;! Αλλά καί υποβρύχιο εγκατελειμμένο σε καιρό πολέμου, σημαίνει δύο τινά: είτε ότι έπαθε μή επισκευάσιμες αβαρίες από ξύσιμο στα βράχια της εισόδου (οπότε ήταν επικίνδυνο να ξανακαταδυθεί σε ανοιχτή θάλασσα), είτε ότι όντως κάτι βρήκε πρώτα, καί ξανάρθε αργότερα (μάλλον αρχές του 1944) γιά επιβεβαίωση. Αλλά η ψιλοάτακτη αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα το 1944 υποχρέωσε το πλήρωμά του να το παρατήσει. (Ίσως με την ελπίδα να έρθουν μετά τον πόλεμο ως «τουρίστες», διά τα περαιτέρω.)
Η ιστορία αυτή (άσχετο αν έλαβε χώραν, ή όχι – ή πώς ακριβώς έγινε) δεν είναι καθόλου αβάσιμη· διότι, όσον αφορά τους ναζί, είναι εξακριβωμένο ότι: (α) είχαν σε μεγάλο βαθμό τη μούρλα να ψάχνουν στο Παράξενο καί σε παλαιούς πολιτισμούς, όπως στη χώρα μας (καί είχαν κάνει αξιοσημείωτες προόδους), καί (β) ήσαν ικανοί να θέσουν αρκετά μέσα στο κυνήγι τέτοιων ιδεών, αγνοώντας πεισματικά πιό επείγουσες (πολεμικές) ανάγκες τους. Όπως πχ είχαν δεσμεύσει (υπερπολύτιμα) ραντάρ στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας, τα οποία σημάδευαν τον Βόρειο Πόλο… με σκοπό ν’ αποδείξουν ότι ο Αϊνστάϊν έλεγε βλακείες!
Οπότε, υπάρχει μεγάλη λογική βάση στον αστικό μας μύθο.
δ. Ψάχνουμε (καί ξαναψάχνουμε) ημερομηνίες
Λογικά, λοιπόν, εφ’ όσον ξεκινάμε από το -6 της χρονολογίας μας, η διπλή πύλη που περιμένουμε δεν πέφτει φέτος, αλλά έπεσε στις 20 Ιουνίου 2013. Παρομοίως, η περίφημη ημερομηνία των Μάγιας (ξέρετε, «το τέλος του κόσμου» καί τα ρέστα), η 21η Δεκεμβρίου 2012 -το χειμερινό ηλιοστάσιο του 2012, δηλαδή-, πιθανόν ν’ αντιστοιχεί τελικά στις 21 Δεκεμβρίου 2006.
Βέβαια, όταν οι Μάγιας λένε «2012», εννοούν 2012. Έχουν τη δική τους ημερολογιακή μέτρηση καί τη δική τους αφετηρία, καί δεν τους πολυαπασχολούν τα δικά μας με το έτος -6, κτλ. Οπότε, απλά, ίσως κάποιος να έκανε λάθος στη μεταφορά από μαγιάνικες ημερομηνίες στις δικές μας. Σχετικά απίθανο, αλλά το κρατάμε ως ενδεχόμενο.
Τί σημαίνουν όλ’ αυτά; σημαίνουν ότι πρέπει να κάνουμε αποδελτίωση γεγονότων των συγκεκριμένων ημερομηνιών, καί να επιβεβαιώσουμε (ή ν’ απορρίψουμε) το ότι έχουν σημασία ως ματριξιανά χρονικά ορόσημα. Αν επιβεβαιώσουμε, τότε στις 20-06-2019 δεν πρέπει να περιμένουμε καί πολλά. Αν, όμως, όχι, τότε αναμένωμεν!
Φυσικά, επειδή η έρευνα δεν αποκλείει ερωτήματα (όσο απίθανα κι αν φαντάζουν), μπορεί καί να ισχύει διττότητα· δηλαδή, καί 20-06-2013, καί 20-06-2019. Όμως, δεν είναι καθόλου δύσκολο να το βρούμε αυτό.
Υγ: Σκέφτηκα πως θα μπορούσα να δώσω μιά …υπερφυσική διάσταση στην ανάρτηση, αναγράφοντας τη φοβερή φράση: «- Φοβού τας Ειδούς του Μαρτίου!» (Σαν σήμερα, 15 Μαρτίου ήταν που δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρ.) Αλλά δέ βαρυέσαι… δεν θ’ άλλαζε τίποτε με τη συγκεκριμένη σκηνοθεσία! Δεν είμαι καί τέτοιος τύπος, άλλως τε, να πουλάω μούρη «προχωρημένου μύστη».
Το μόνο που όντως θέλω από σας, είναι το εξής:
Αφού διαβάσατε (υποθέτω) προσεκτικά το κείμενο, περιμένω με ειλικρινή περιέργεια να μάθω τις ιδέες σας καί τα συμπεράσματά σας!
αρά το ότι είναι αρκετά νωρίς ακόμη γι’ αυτό, καί παρά το ότι μέχρι τότε θα μεσολαβήσουν λίαν αξιοπρόσεκτα γεγονότα (διάβαζε: εκλογές), ωστόσο θα παραθέσω μιά μικρή ανάπτυξη «ματριξιανού» σκεπτικού… που στοχεύει σε κάποια συγκεκριμένη ημερομηνία. Απλώς, γιά να δήτε κι εσείς το πώς ψάχνω· κι αν υπάρξει κάποια επιτυχία, ν’ ακολουθήσετε τον συγκεκριμένο τρόπο σκέψης γιά περαιτέρω έρευνες.α. Η νέα χιλιετία – πότε άρχισε;
Λοιπόν, πολύς ο λόγος (εδώ καί κάποια χρόνια) γιά τη νέα χιλιετία. Άλλοι λέγανε ότι η νέα χιλιετία ξεκινάει ακριβώς το 2000, άλλοι το 2001 (διότι το 2000 είναι το όριο, που τελειώνει την προηγούμενη). Η σύγχυση, βέβαια, είναι ακριβώς η ίδια μ’ αυτήν που έχουν αρκετά άτομα, όταν τους ζητάνε να πουν την ηλικία τους – ή την ηλικία των παιδιών τους. Οφείλεται στο ότι κάθε ημερομηνία έχει ακέραιο μέρος χρόνων καί «κλασματικό», το οποίο είναι ό,τι περισσεύει μετά τη συμπλήρωση του ακεραίου αριθμού ετών.
Πχ ένα παιδί έχει γεννηθεί στις 20 Αυγούστου του 2010. Αυτή τη στιγμή (που γράφεται το άρθρο) είναι οκτώ ετών – καί όχι εννέα, όπως θα έλεγαν πολλές μανάδες… οι οποίες μπερδεύουν την έκφραση: «πάει προς τα εννέα (έτη ηλικίας)», με την σωστή απάντηση γιά την ηλικία του παιδιού.
Επομένως, η σωστή (μαθηματικώς) έναρξη της νέας χιλιετίας ήταν όντως το 2000. 2000 έτη μΧ συμπληρωμένα στον «μετρητή», σημαίνει πως ξεκινάμε τη νέα χιλιετία από το μηδέν – καί προσθέτουμε μετρώντας δευτερόλεπτα, λεπτά, …χρόνια. Η εικόνα, δηλαδή, είναι αυτή:
Εκτός απ’ το μαθηματικό ξεκαθάρισμα, τώρα, υπάρχει (στο αξιολογώτατο σάϊτ Enterprise Mission) ένα μνημειώδες άρθρο γιά την αρχή της νέας χιλιετίας (ωραίος τίτλος: «Επειδή είναι πιό αργά, απ’ ό,τι νομίζετε!»)· αρκετά μεγάλο (πέντε ογκώδεις συνέχειες τίγκα στο κείμενο καί στις εικόνες), αλλά που πρέπει να το διαβάσει κανείς προσεκτικά από την αρχή μέχρι το τέλος, γιά να καταλάβει τα πώς καί τα γιατί του ημερολογιακού προβλήματος.
Ανακατεύει πολλά – από πειράματα Φυσικής, μέχρι τον Ζάκ ντέ Μολαί καί τον Τζών Ντήη· μέχρι την (εντελώς μασωνική) πολεοδομική τοπογραφία της Ουάσινγκτων, καί την πορεία του Σείριου στον ουρανό. Αξίζει, όμως, «με χίλια».
Το συμπέρασμα είναι (πάλι) πως όντως η νέα χιλιετία ξεκίνησε με τα πρώτα δευτερόλεπτα της 1ης Ιανουαρίου 2000.
β. Το Μάτριξ του 2019
Πίσω, στα δικά μας.
Καί λοιπόν; Τί σημασία έχει η πρωτοχρονιά του 2000;
Η σημασία της βρίσκεται στο εξής:
Εφ’ όσον αναγνωρίζουμε την επέμβαση του Μάτριξ στην καθημερινότητά μας (καί) με τη βοήθεια κάποιων αριθμών, επικεντρωνόμαστε στον «υπερδιαστατικό αριθμό» 19.47…
…διότι φέτος συμπληρώνεται το 19 (το ακέραιο μέρος του αριθμού) μετά το σημείο αγκυρώσεως «01-01-2000».
Κι όσο γιά το κλάσμα 0.47, πολλαπλασιάζουμε 365 μέρες x 0.47 καί βρίσκουμε 171.55 ημέρες. Οπότε, το χρονικό αυτό ορόσημο πέφτει στις…
Πάμε υπολογισμό:
- Ιανουάριος, 31 ημέρες.
- Φεβρουάριος, 28.
- Μάρτιος, 31.
- Απρίλιος, 30.
- Μάϊος, 31.
Τώρα, βέβαια, θα μου πείς ότι, αφού ο χρόνος πάντα έχει 365 μέρες (άντε, 366), το 0.47 του έτους πάντα θα πέφτει επάνω (ή πολύ κοντά) στο θερινό ηλιοστάσιο. Όμως, φέτος έχουμε καί το 19άρι!… άρα, ειδικά φέτος, οδηγούμαστε σε διπλή ματριξιανή «πύλη» την ίδια μέρα!
Επόμενο ερώτημα: τί θα γίνει εκείνη τη μέρα.
Ειλικρινά, δεν γνωρίζω. Υποθέτω, όμως, πως είτε θα έχουμε αποκαλύψεις τρομερών μυστικών (που θα φέρουν τα πάνω κάτω), είτε κάποιο «χτύπημα της μοίρας». (Διάβαζε: μετεωρίτης στο Γιέλλοουστόουν.) Πάντως, ως ιστορικό παράδειγμα (γιά συγκρίσεις) υπάρχει η «πύλη» του έτους 1947 με το περιστατικό του Ρόσγουελλ.
Λέγεται, λοιπόν, ότι οι ηπαπαραίοι έριξαν άγρια «αντίστροφη μηχανική» στον πεσμένο (καί τσακισμένο) ιπτάμενο δίσκο, από την οποία ανεκάλυψαν (α) τις οπτικές ίνες, καί (β) το τρανζίστορ. Δεν είναι τυχαίο ότι τον επόμενο ακριβώς χρόνο ανακοινώθηκε η ανακάλυψη του τρανζίστορ – καί οι εφευρέτες του τιμήθηκαν με το βραβείο Νομπέλ! (Τις οπτικές ίνες δεν ήξεραν πώς να τις φτιάξουν, διότι η τεχνολογία υλικών δεν ήταν τόσο ανεπτυγμένη τότε. Γι’ αυτό άργησαν λιγάκι να εμφανιστούν αυτές στην πιάτσα.)
Μόνο που στην όλη ιστορία υπάρχει ένα -χμ- ψεγαδάκι:
Η μέχρι τότε εξέλιξη της κατασκευής ημιαγωγών ΔΕΝ δικαιολογεί την ανακάλυψη του τρανζίστορ ως το επόμενο λογικό βήμα! Δηλαδή, από τους ημιαγωγούς πχ του 1943 (εν μέσωι Β’ ΠΠ) μέχρι το τρανζίστορ του 1947-48 υπάρχει λογικό άλμα… που ένα τέτοιο δεν δικαιολογείται πουθενά στην ιστορία των επιστημών καί της τεχνολογίας! (Όπως υφίσταται καί φωτογραφία του 1955 ενός απ’ τους τιμηθέντες λεβέντες μπροστά σε μαυροπίνακα, με σχεδιασμένο ένα τρανζίστορ τύπου S. Μόνο που αυτού του είδους τα τρανζίστορ το 1955 δεν υπήρχαν ούτε ως σκέψη!)
Άλλο ενδιαφέρον συμπέρασμα, είναι πως οι εξωγήϊνοι του Ρόσγουελλ μας έδωσαν καί τον ήχο της ρόκ μουσικής!… διότι με τέρμα την ένταση στους τρανζιστοράτους ενισχυτές, πέφτει παραμόρφωση άγρια! (Λόγωι του φαινομένου του «ψαλλιδισμού», που παρουσιάζουν τα τρανζίστορ.) Μ’ άλλα λόγια, αν δεν υπήρχε το -εξωγήϊνο- τρανζίστορ, δεν θα υπήρχαν πχ οι Ρόλλινγκ Στόουνς!
Τέλος πάντων, είδατε τί έκανε το 1947. Άρα, βάλτε τη φαντασία σας να δουλέψει γιά το τί θα μας φέρει η 20η Ιουνίου 2019!
γ. Σημείο ενάρξεως «ματριξιανού» χρόνου – ποιό είναι;
Στο σημείο αυτό (καί γιά να είμαι αντικειμενικός), πρέπει οπωσδήποτε ν’ αναφέρω ότι, σύμφωνα με τις μελέτες μου, το πραγματικό χρονικό σημείο αγκυρώσεως της εποχής μας δεν είναι το (ανύπαρκτο) «έτος μηδέν»… ώστε να μετράμε 2000 χρόνια μετά, συν 19, κτλ. Αυτό το σημείο βρίσκεται (κατά τη γνωμάρα μου) στο έτος 7 πΧ, δηλαδή κανονικά μαθηματικά στο -6 (μιά που στο -χριστιανικό- ημερολόγιο γιά δογματικούς λόγους πηδάμε από το 1 πΧ στο 1 μΧ, χωρίς μηδέν απ’ ανάμεσα), καί δή την 1η Σεπτεμβρίου του έτους εκείνου – που ήταν η τότε πρωτοχρονιά.
Βέβαια, παίζει καί να μιλάει το συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας, που κατά κάποιον τρόπο «επιβάλλει» τα γεγονότα με μετρήσεις βασισμένες στο σήμερα γενικώς παραδεκτό «έτος μηδέν». Οπότε, το πραγματικό «έτος μηδέν» (το -6) δεν μετράει στους ματριξιανούς υπολογισμούς μας.
Δεν γνωρίζω, αλλά γνωρίζω έναν «αστικό μύθο» – που συνέθεσα εδώ καί χρόνια από σκόρπια λόγια παλαιοτέρων παππούδων, που «κάτι είχαν ακουστά». Προσέξτε τώρα:
Εάν το -6 είναι το πραγματικό «έτος μηδέν», τότε το πραγματικό έτος-πύλη 1947 είναι το 1941!
…Λέει, λοιπόν, ο αστικός μύθος, ότι κάποια μέρα του 1941 (στην υπόδουλη, υπό Κατοχήν τότε χώρα μας) ένα ναζιστικό υποβρύχιο μπήκε σ’ ένα δίκτυο σπηλαιώσεων κάπου στην Ελλάδα, αφού πρώτα βρήκε υποθαλάσσια είσοδο προς τα σπήλαια. Εκεί, αναδύθηκε σε κάποιο σημείο, καί το πλήρωμά του δοκίμασε κάποια «πειράματα», χρησιμοποιώντας τα πανίσχυρα ηλεκτρικά συστήματα του σκάφους (μπαταρία – κεραίες).
Δεν μπόρεσα να βρω στο Διαδίκτυο τεκμήρια μιάς τέτοιας ιστορίας, διότι προφανώς η αποστολή αυτή ήταν (καί παραμένει) υπεραπόρρητη. Ωστόσο, δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς τί γύρευαν οι ναζήδες: επικοινωνία με εξωγήϊνους πολιτισμούς, περιμένοντας ν’ ανοίξει μιά «πύλη» – αφού άνοιγε αυτή, εννοείται.
Βέβαια, μιά κεραία επικοινωνεί καλύτερα με τον ουρανό, όταν βρίσκεται στην ύπαιθρο – κι όχι μέσα σε σπήλαιο (με αρκετά μέτρα γής από πάνω του). Όμως, γιά τα συγκεκριμένα σπήλαια πολλά θρυλούνται… οπότε, ίσως οι λεβέντες να περίμεναν να τους βοηθήσει το αιθερικό πεδίο του τόπου.
Λέγεται, ακόμη, ότι το υποβρύχιο εξακολουθεί ακόμη καί σήμερα να βρίσκεται παρατημένο εκεί, με τα κιβώτια των υλικών πεταμένα ένα γύρο στην «ακτή». Άρα γε, να φάγαν τα μούτρα τους καί να μή βρήκαν τίποτε, τελικά; Ποιός να ξέρει;! Αλλά καί υποβρύχιο εγκατελειμμένο σε καιρό πολέμου, σημαίνει δύο τινά: είτε ότι έπαθε μή επισκευάσιμες αβαρίες από ξύσιμο στα βράχια της εισόδου (οπότε ήταν επικίνδυνο να ξανακαταδυθεί σε ανοιχτή θάλασσα), είτε ότι όντως κάτι βρήκε πρώτα, καί ξανάρθε αργότερα (μάλλον αρχές του 1944) γιά επιβεβαίωση. Αλλά η ψιλοάτακτη αποχώρηση των Γερμανών από την Ελλάδα το 1944 υποχρέωσε το πλήρωμά του να το παρατήσει. (Ίσως με την ελπίδα να έρθουν μετά τον πόλεμο ως «τουρίστες», διά τα περαιτέρω.)
Η ιστορία αυτή (άσχετο αν έλαβε χώραν, ή όχι – ή πώς ακριβώς έγινε) δεν είναι καθόλου αβάσιμη· διότι, όσον αφορά τους ναζί, είναι εξακριβωμένο ότι: (α) είχαν σε μεγάλο βαθμό τη μούρλα να ψάχνουν στο Παράξενο καί σε παλαιούς πολιτισμούς, όπως στη χώρα μας (καί είχαν κάνει αξιοσημείωτες προόδους), καί (β) ήσαν ικανοί να θέσουν αρκετά μέσα στο κυνήγι τέτοιων ιδεών, αγνοώντας πεισματικά πιό επείγουσες (πολεμικές) ανάγκες τους. Όπως πχ είχαν δεσμεύσει (υπερπολύτιμα) ραντάρ στις ακτές της Βόρειας Θάλασσας, τα οποία σημάδευαν τον Βόρειο Πόλο… με σκοπό ν’ αποδείξουν ότι ο Αϊνστάϊν έλεγε βλακείες!
Οπότε, υπάρχει μεγάλη λογική βάση στον αστικό μας μύθο.
δ. Ψάχνουμε (καί ξαναψάχνουμε) ημερομηνίες
Λογικά, λοιπόν, εφ’ όσον ξεκινάμε από το -6 της χρονολογίας μας, η διπλή πύλη που περιμένουμε δεν πέφτει φέτος, αλλά έπεσε στις 20 Ιουνίου 2013. Παρομοίως, η περίφημη ημερομηνία των Μάγιας (ξέρετε, «το τέλος του κόσμου» καί τα ρέστα), η 21η Δεκεμβρίου 2012 -το χειμερινό ηλιοστάσιο του 2012, δηλαδή-, πιθανόν ν’ αντιστοιχεί τελικά στις 21 Δεκεμβρίου 2006.
Βέβαια, όταν οι Μάγιας λένε «2012», εννοούν 2012. Έχουν τη δική τους ημερολογιακή μέτρηση καί τη δική τους αφετηρία, καί δεν τους πολυαπασχολούν τα δικά μας με το έτος -6, κτλ. Οπότε, απλά, ίσως κάποιος να έκανε λάθος στη μεταφορά από μαγιάνικες ημερομηνίες στις δικές μας. Σχετικά απίθανο, αλλά το κρατάμε ως ενδεχόμενο.
Τί σημαίνουν όλ’ αυτά; σημαίνουν ότι πρέπει να κάνουμε αποδελτίωση γεγονότων των συγκεκριμένων ημερομηνιών, καί να επιβεβαιώσουμε (ή ν’ απορρίψουμε) το ότι έχουν σημασία ως ματριξιανά χρονικά ορόσημα. Αν επιβεβαιώσουμε, τότε στις 20-06-2019 δεν πρέπει να περιμένουμε καί πολλά. Αν, όμως, όχι, τότε αναμένωμεν!
Φυσικά, επειδή η έρευνα δεν αποκλείει ερωτήματα (όσο απίθανα κι αν φαντάζουν), μπορεί καί να ισχύει διττότητα· δηλαδή, καί 20-06-2013, καί 20-06-2019. Όμως, δεν είναι καθόλου δύσκολο να το βρούμε αυτό.
Υγ: Σκέφτηκα πως θα μπορούσα να δώσω μιά …υπερφυσική διάσταση στην ανάρτηση, αναγράφοντας τη φοβερή φράση: «- Φοβού τας Ειδούς του Μαρτίου!» (Σαν σήμερα, 15 Μαρτίου ήταν που δολοφονήθηκε ο Ιούλιος Καίσαρ.) Αλλά δέ βαρυέσαι… δεν θ’ άλλαζε τίποτε με τη συγκεκριμένη σκηνοθεσία! Δεν είμαι καί τέτοιος τύπος, άλλως τε, να πουλάω μούρη «προχωρημένου μύστη».
Το μόνο που όντως θέλω από σας, είναι το εξής:
Αφού διαβάσατε (υποθέτω) προσεκτικά το κείμενο, περιμένω με ειλικρινή περιέργεια να μάθω τις ιδέες σας καί τα συμπεράσματά σας!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου