ΕΥΔΑΙΜΟΝ ΤΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ,ΤΟ Δ ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΤΟ ΕΥΨΥΧΟΝ ΚΡΙΝΟΜΕΝ...…

[Το μπλόγκ δημιουργήθηκε εξ αρχής,γιά να εξυπηρετεί,την ελεύθερη διακίνηση ιδεών και την ελευθερία του λόγου...υπό το κράτος αυτού επιλέγω με σεβασμό για τους αναγνώστες μου ,άρθρα που καλύπτουν κάθε διάθεση και τομέα έρευνας...άρθρα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο κι αντιπροσωπεύουν κάθε άποψη και με τά οποία δεν συμφωνώ απαραίτητα.....Τά σχόλια είναι ελεύθερα...διαγράφονται μόνο τά υβριστικά και οσα υπερβαίνουν τά όρια κοσμιότητας και σεβασμού..Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές..]




Τετάρτη 29 Φεβρουαρίου 2012

ΓΕΖΙΝΤΙ ΚΑΙ ΜΕΛΕΚ ΤΑΟΥΣ

Οι Γεζίντι: Μια ξεχασμένη μειονότητα 
Δρ. Ράτσος Άγγελος Ντόνεφ
Σύμφωνα με μια τουρκική παροιμία, στην Τουρκία υπάρχουν 66.5 εθνότητες («Türkiye’de 66.5 millet var»). Ο αριθμός των εθνοτήτων που αποτελούν το εθνικό μωσαϊκό στην Τουρκία δεν είναι εξακριβωμένο. Ο ανθρωπολόγος Peter Andrews έχει επισημάνει 47 εθνοτικές ομάδες.1 Αυτό που είναι σίγουρο όμως είναι ότι παρά την πολιτική της αφομοίωσης, υπάρχουν ακόμη σημαντικές μειονότητες στην Τουρκία; τουρκόφωνες, τουρκογενείς, χριστιανικές, αλλόθρησκες και άλλες. Οι Γεζίντι αποτελούν ένα παρά πολύ μικρό κομμάτι αυτού τού μωσαϊκού της Τουρκίας και κινδυνεύουν να εξαφανιστούν τελείως από τον εθνοτικό χάρτη. Λίγα είναι γνωστά σχετικά με τους Γεζίντι. Το άρθρο αυτό αποτελεί μια συνοπτική εισαγωγή σ’αυτήν την άγνωστη εθνoτική, ή μάλλον εθνο-θρησκευτική ομάδα.

Ποιοι είναι οι Γεζίντι; Κατ’αρχήν θα πρέπει να σημειωθεί ότι οι Γεζίντι είναι κουρδόφωνοι. Έχουν όμως την συνείδηση ότι αποτελούν ένα ιδιαίτερο κομμάτι του κουρδικού πληθυσμού. O αείμνηστος τούρκος ερευνητής Erol Sever σε συνάντηση που είχαμε στην Στοκχόλμη, το 1994, υποστήριζε ότι οι Γεζίντι είναι Ασσύριοι στην καταγωγή. Ο Sever όμως ήταν γνωστός για την συμπάθειά του προς τους Ασσύριους. Η μελέτη του δίνει ιστορικά στοιχεία σχετικά με την καταγωγή τους και περιέχει ένα διάγγελμα από των Εμίρη των Γεζίντι, Ανβάρ Μουβιγιέ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι οι Ασσύριοι και οι Γεζίντι ότι έχουν κοινή ιστορία και ότι και οι δυο οι λαοί είναι απόγονοι της Αρχαίας Ασσυριακής Αυτοκρατορίας.2

Υπάρχουν και άλλες ένδειξης σχετικά με τους δεσμούς των δυο κοινοτήτων. Στο τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Ασσύριος στρατιωτικός ηγέτης Αγά Πέτρος ζήτησε τη δημιουργία ενός αυτόνομου κράτους για τους Ασσύριους και τους Γιεζίντι.3

Πολλοί χριστιανοί ιεραπόστολοι ταξίδευσαν στην Οθωμανική Αυτοκρατορία τον 19. Αιώνα, στην προσπάθεια τους να προσηλυτίσουν στα δόγματα τους άλλους χριστιανούς (Έλληνες, Ασσύριους, Αρμένιους). Αυτοί οι ιεραπόστολοι, όπως ο Badger και Grant, έγραψαν βιβλία για τα ταξίδια τους όπου μεταξύ άλλων έχουν αναφερθεί και στους Γεζίντι.4 Η προκατάληψη τους σχετικά με αυτήν την μειονότητα είναι διάχυτη στα γραφτά τους. Δυστυχώς έγραψαν ανακρίβειες, ή πιο σωστά τους εξέτασαν από την οπτική γωνιά του χριστιανισμού.

O George Aryo αναφέρει ότι σύμφωνα με τον μύθο των Γεζίντι. ο Χαλέκ Σαλάμ το 6000 πχ ήταν η αρχική κινητήρια δύναμη, ο δημιουργός Θεός, κάτι σαν τον Κρόνο της Ελληνικής Μυθολογίας. Ο Χαλέκ Σαλάμ δημιούργησε των Ταούς Μαλάχ (Ταώς Άγγελος) τον οποίων λατρεύουν οι Γεζίντι. Οι Γεζίντι αποδέχονται την ύπαρξη του Καλού και του Κακού και αποδέχονται το δικαίωμα της εξ ίσου ύπαρξης των δυνάμεων αυτών.5

Ο Ταούς Μελέκ (Ταώς Άγγελος) ήταν άγγελος του Θεού, ο οποίος εκδιώχτηκε από τον παράδεισο. Στα μάτια άλλων θρησκειών ο Ταούς Μελέκ είναι ο Σατανάς και έτσι οι Γεζίντι θεωρούνται λάτρες του Σατανά. Όμως οι Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι εκτίμησαν το ρόλο της οντότητας που ονομάζουν Σατανά σύμφωνα με τους μυθολογία της δικιάς τους θρησκείας σαν άρχοντα του Κακού. Ο Μελέκ Ταούς μπορεί να θεωρηθεί ο Σατανάς, όμως όχι ο Σατανάς, ως Κύριος του Κακού όπως τον φαντάζονται οι μονοθεϊστικές θρησκείες.

Ο Αγγελος Ταώς

Πάντως μέχρι ένα βαθμό έχουν ευθύνη και οι Γεζίντι οι οποίοι πάντοτε προτίμησαν να μην εξηγήσουν την θρησκεία τους και η μυστηριώδεις στάση τους συνέβαλε στην εκτίμηση ότι κάτι έχουν να κρύψουν. Παρόμοια στάση κρατούν και άλλες εθνοθρησκευτικές ομάδες στην Μέση Ανατολή, όπως οι Αλαουϊτες (Νουσάϊρι) και οι Δρούζοι.

Κατά μια άλλη εκδοχή, οι Γεζίντι πιστεύουν ότι ο Θεός (Αζντά) δημιούργησε τον Μελέκ Ταούς και του ανέθεσε την δημιουργία της γης. Ο Αζντά έπλασε και έξη αγγέλους για να βοηθήσουν τον Μελέκ Ταούς στο έργο του και του έδωσε μια χούφτα σκόνη για να πλάσει τη γη. Ο Μελέκ Ταούς πρώτα έδωσε μορφή στον πρώτο άντρα και στην πρώτη γυναίκα και με το περίσσευμα έπλασε τη γη.

Όταν τελείωσε, ο Αζντά για να τον δοκιμάσει ζήτησε από τον Μελέκ Ταούς να υπακούει στους ανθρώπους. Ο Μελέκ Ταούς αντιστάθηκε με το σκεπτικό ότι αυτός δημιούργησε τους ανθρώπους και είπε στον Αζντά «εγώ υπακούω μόνο εσένα γιατί είσαι ο δημιουργός μου».6 Αυτή η ανταρσία του στοίχισε την παραμονή του δίπλα στον Άζντα και έτσι εξορίστηκε ο Μελέκ Ταούς.



Ναός των Γεζίντι στο Ιράκ

Οι Γεζίντι απεχθάνονται το μπλε χρώμα, όπως και οι Σαββαίοι άλλωστε, και ποτέ δεν αναφέρουν το όνομα του Σατανά. Πάντως οι θρησκεία τους έχει στοιχεία από τον χριστιανισμό, ειδικότερα το δόγμα των Νεστοριανών Ασσυρίων, τον Ισλαμισμό, το Ιουδαϊσμό, τον Μανιχαϊσμό, τον Ζωροαστρισμό και τον Γνωστικισμό.

Οι Γεζίτνι αντιμετώπισαν διωγμούς στην Οθωμανική Αυτοκρατορία από Τούρκους και Κούρδους. Στην περίοδο της Γενοκτονίας, κατά τη διάρκεια του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, σφάχτηκαν και Γεζίντι. Δυστυχώς όμως δεν υπάρχουν συστηματικές μελέτες σχετικά με τα δεινά που αντιμετώπισαν οι Γεζίντι εκείνο το διάστημα. Υπάρχουν όμως αρκετές ενδείξεις σχετικά με τη βοήθεια που παρείχαν οι Γεζίντι στους Χριστιανούς που ζητούσαν καταφύγιο από τις σφαγές.

Ο καθολικός ιερέας Rhétoré που υπηρετούσε στην πόλη Ντιάρμπεκιρ θεωρούσε τους Γεζίντι ως τους μόνους «προστάτες» των χριστανών. Τον Νοέμβρη του 1916 περίπου 600 Αρμένιοι και 200 Ασσύριοι κατέφυγαν στα Βουνά του Σιντζάρ όπου ζούσαν οι Γεζίντι.7 Ενώ Αρμένιος ιστορικός Ράιμοντ Κεβορκιάν επισημάνει ότι 4-5 χιλιάδες Αρμένιοι κατέφυγαν στο Σιντζάρ.8

Ο συρο-ορθόδοξος (Ασσύριος) επίσκοπος Αρμάλτο στα απομνημονεύματα του σχετικά με την περίοδο της γενοκτονίας επισημάνει ότι οι χριστιανοί που διέφυγαν στην Οροσειρά Σιντζάρ δούλεψαν στα χωράφια των Γεζίντι οι οποίοι μοιράστηκαν την σοδιά μαζί τους.9 Αυτή η πράξη των Γεζίντι «ήταν μια επίδειξη φιλοξενίας αλλά και αίσθημα αλληλεγγύης έναντι θυμάτων που είχαν ίδιους διώκτες».10

Αποσπάσματα από δυο έγγραφα από τα αρχεία του Γενικού Επιτελείου Στρατού της Τουρκίας αποδείχνουν την από κοινού δράση των Γεζίντι, των Ασσυρίων και των Αρμενίων κατά του Οθωμανικού στρατού το 1915.

Έγγραφο 111

Υπουργείο Πολέμου

Γραφείο αλληλογραφίας

Γραμματεία

Κρυπτογράφημα από το διοικητή του τρίτου στρατού Mahmut Kamil Paşa

15 Νοέμβρη 1915



2. Στην επαρχία της Μοσούλης, οι Αρμένιοι που κατέφυγαν στα Βουνά Σιντζάρ ενώθηκαν με τους γηγενείς Γεζίντι και επικοινώνησαν με τους εξεγερθέντες του Μίντγιατ και τους ζήτησαν να επιμείνουν στην εξέγερσή τους. Ζητούμε μια διαταγή για να κάνουμε ότι είναι απαραίτητο για να τιμωρήσουμε τους [εξεγερθέντες του Μίντγιατ] για την ενθάρρυνση των εξεγερθέντων στα Βουνά Σιντζάρ και την καταστολή της εξέγερσης.



Έγγραφο 212

Ανώτατη Στρατιωτική Αρχή του Αυτοκρατορικού Οθωμανικού Σρατού:

17 Νοέμβρη 1915

Κρυπτογράφημα από την διοίκηση του Έκτου Στρατού

Ο διοικητής του τρίτου στρατού αναφέρει ότι οι εξεγερθέντες που επιτέθηκαν στο χωριό Χιέζακ της πόλης Μίντγιατ, στην πρόταση που υποβάλαμε να παραδώσουν τα όπλα τους ανταποκρίθηκαν ανοίγοντας πυρ ενάντια στο απόσπασμα του Ömer Naci Beg.13 Εκατό χιλιόμετρα δυτικά της περιοχής, στο Σιντζάρ, οι Γεζίντι και οι Αρμένιοι είναι αυτήν την περίοδο εν εξέγερση από κοινού.

...

Το κρυπτογράφημα έχει μεταφερθεί.

18 Νοεμβρίου 1915

Υπογραφή

Ως εκδίκηση, τον Μάρτιο του 1918, οι Τούρκοι έστειλαν έναν μικρό στρατό για να κατακτήσει την περιοχή Σιντζάρ και να τιμωρήσουν τους Χριστιανούς και τους Γεζίντι. Τα οθωμανικά στρατεύματα αποδείχθηκαν υπερπλυθείς για τους Γεζίντι και προκάλεσαν μεγάλη καταστροφή. Η χριστιανική αποικία που βρήκε καταφύγιο στην οροσειρά υποχρεώθηκε να τραπεί σε φυγή, και οι περισσότεροι Γεζίντι υποχρεώθηκαν να συνθηκολογήσουν.

Σήμερα οι περισσότεροι Γεζίντι ζουν στο Ιράκ, στην Οροσειρά Σιντζάρ και στην περιοχή ‘Ακρα-Σαϊκάν. Στην Τουρκία ζουν στις πόλεις Μάρντιν, Σίιρτ, Ντιγιάρμπακιρ, Ούρφα και Γκαζίαντεπ. Στην περίοδο της ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας υπήρχαν περίπου εκατό χιλιάδες Γεζίντι.14 Σε ομιλία της η Γεζίντι Μαρία Σίντο το 1987 ανέφερε ότι τότε είχαν μείνει 8000 χιλιάδες Γεζίντι στην Τουρκία και πρόσθεσε ότι «[η] εθνοκτονία σε βάρος της κοινότητας Γεζιτών βρίσκεται στην τελική φάση της ολοκλήρωσης της».15 Ενώ σήμερα δε φαίνεται να ξεπερνούν τους 600.

Στην Τουρκία δεν υπάρχει καμία νομοθετική κατοχύρωση των θρησκευτικών δικαιωμάτων τους και στα δελτία ταυτότητας, όπου η αναγραφή θρησκείας είναι υποχρεωτική οι αρχές βάζουν ένα κόκκινο Χ , μη αναγνωρίζοντας την θρησκεία των Γεζίντι.

Η μόνη χώρα όπου οι Γεζίντι αισθάνονται σχετικά ασφαλείς είναι η Αρμενία, όπου ο κουρδόφωνος πληθυσμός ως επί τον πλείστον είναι Γεζίντι.16 Στην Τουρκία, το Ιράκ, το Ιράν και τη Συρία έχουν πάντα καταδιωχτεί ακόμα και από τους Κούρδους.

Οι Γεζίντι έχουν αυστηρό κώδικα συμπεριφοράς και δεν μπορούν να παντρευτούν άτομα από άλλες θρησκείες. Πρόσφατα στο Ιράκ μια οικογένεια Γεζίντι εκτέλεσε μέλος της οικογένειας που ερωτεύτηκε έναν Σουνίτη Άραβα νεαρό. Ακόμα και οι γάμοι μεταξύ Γεζίντι από διάφορες κάστες απαγορεύονται αυστηρά. Υπάρχουν τρεις κάστες: οι σεΐχηδες, οι φακίρηδες (το ιερατικό σώμα) και το ποίμνιο. Στην Τουρκία οι νεαροί Γεζίντι αντιμετωπίζουν πρόβλημα λόγω μύωσης του πληθυσμού τους και προσπαθούν να βρουν ταίρι στο Ιράκ ή στη Γερμανία όπου υπάρχουν περισσότεροι Γεζίντι απ’ότι στην Τουρκία. Σήμερα πλέον εκτός από την Αρμενία, η μόνη χώρα όπου οι Γεζίντι έχουν ελπίδες ύπαρξης είναι η Γερμανία. Στην Τουρκία όπου έζησαν για πολλούς αιώνες έχουν αμυδρές ελπίδες επιβίωσης. Η συστηματική πολιτική εξόντωσης μειονοτήτων στην Τουρκία συνέβαλε στην εξαφάνιση μιας άλλης γηγενής κοινότητας.πηγή gbatzas-eleftheroipolites.blogspot.com
=======
Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΓΩΝΙ..γράφει ο terrapapers]

Το παγώνι, πέρα απ την οικογένεια των φασιανιδών και με καταγωγή από τα δάση της Ινδίας, ήταν κάποτε ένας άγγελος γεμάτος περηφάνια. Λατρευόταν σε ναούς και μαντριά για την παντεποπτική του ικανότητα και το ταλέντο να αντανακλά το θεϊκό και ακατάπαυστο πυρ, διασπώντας το σε φασματικές κουτσουλιές ύλης και προστατεύοντας τις εύθραυστες αυτές δημιουργίες του. Δυστυχώς όμως, όλο αυτό, μέσα σε ένα γενικότερο κλίμα οικογενειακής αντιδικίας.
Ήταν απλά, ο άσωτος, επαναστάτης, γιος και αδελφός, (ο πρώτος απ’ τους επτά) μιας διαγαλαξιακής φαμίλιας τσοπαναρέων, που αρνήθηκε να υποταχτεί στην προσταγή να μοιραστεί την λάμψη του με τα ευτελή ανθρωποειδή, αλλά εν τέλη ακολούθησε τον μαύρο και άχαρο δρόμο της προστασίας του βασιλείου των γαιοπλασμάτων.
Του δόθηκε το όνομα Μελέκ Ταούς, ή άγγελος παγώνι, ή Σεϊτάν, ή Εωσφόρος και λατρεύτηκε σε πολλούς μύθους, με πολλές οντολογικές διαμορφώσεις και σε πολλά χρώματα, για να ταιριάξει και με τη νοητική μας γκαρνταρόμπα. Άσπρο, χρυσό, μαύρο και με ιριδίζοντα κέρατα!
Έτσι, επιτέλους, φτερωτός και καμαρωτός, ο παντεπόπτης μπανιστιρτζής έσπευσε να κουμαντάρει τα πήλινα δοχεία που κληρονόμησε απαρχής χρόνου. ..και εκείνα όμως τον λατρέψανε, τοποθετώντας τον συμβολικά στον ουρανό, να ανατέλλει και να δύει ως Αυγερινός και Αποσπερίτης και να σουλατσάρει με ερπετικούς ελιγμούς στις δημιουργίες, χαρούμενος απ την οργασμική πανσπερμία της ίδιας του της λάμψης.
Μιλάμε δηλαδή για μεγάλη ψωνάρα και με την τάση, ενίοτε, να ξεγελά τους διάφορους πολιτισμούς και να παίρνει την γυναικεία μορφή και υπόσταση μια άλλης αδελφής ψυχής, της Αφροδίτης. Η εκδήλωση αυτής της κατεργαριάς του, προσδιορίστηκε από το κoπάδι των μελιστάλαχτων κατειλημένων ανθρωπιδών, ως Venus Project και έλαμψε στο στερέωμα ως η νέα εποχή πολεμικών αντεγκλήσεων, παλιμπαιδισμού και αποσάρθρωσης των εγκεφαλικών συνάψεων.
Η εποχή που θα μείνει γνωστή στα εκστασιασμένα πλήθη, ως η εποχή της θεϊκής μαστούρας, της επονομαζόμενης και Ιερής Μέθης του Εωσφορικού κελεύσματος και της θυσιαστικής καύσης των κυττάρων μας στην τελετουργική του υψικάμινο!
1436
Για να σοβαρευτούμε (χα χα χα ) τώρα και με την προοτροπή του ίδιου του ασόβαρου σκοτεινού αγγέλου, ίσως θα πρέπει να διεισδύσουμε στα άδυτα της πιο εγγενούς ομάδας απ’ όλα τα αγαπημένα του παιδιά. Της μυστικής αδελφότητας των Γεζίντι, που την ξέρουν οι πάντες, η οποία αποτέλεσε την μαύρη πτέρυγα της λατρείας του Μελέκ Ταούς, του θεού παγωνιού. Με προεκτάσεις και συμβολικές που περνάνε από τους προχριστιανικούς Γνωστικούς, την μυθολογία Κθούλου, τον μίστερ Κρόουλυ και την Μονή ΤΑΩ – Νταού Πεντέλης. Ο Νταβέλης (Devilish) δεν ξέρουμε που εμπλέκεται, αλλά σίγουρα έβαλε κι αυτός την ουρά του, υπό το βλέμμα της τσακιρομάτας αρχιέρειας Έλενας Πέτροβνας Μπλαβάτσκυ.
Η μαύρη θρησκεία των Γεζίντι,  τα Στραν και ο Μελέκ Ταούς, για άλλους και Μελκάρτ, Μελχισεδέκ ή Μελικέρτης, ακολούθησε το μυστικό δόγμα της πίστης στον αντίπαλο θεό και δημιουργό, τον Σατανά-Σετ, πολύ πριν τον Χριστιανισμό και Ιουδαϊσμό.
Λίγα επιτρέπεται να γίνουν γνωστά, για αυτήν την παράξενη λατρεία και αυτό γιατί οι ίδιοι τηρούν σιγή σχετικά με τις παραδόσεις τους, για να τις διατηρήσουν ανόθευτες, αλλά κυρίως λόγω έλλειψης μόρφωσης. Δεν υπάρχουν γραπτά κείμενα, τα απαγορεύει η θρησκεία τους. Τα βιβλία είναι για τους Δαιμόνους, (όχι τους δαίμονες που προσκυνούν αυτοί; Τους άλλους!) για τους ανθρώπους, σαν ελόγου τους, είναι τα στραν (μακρόσυρτα λυπητερά τραγούδια-διηγήσεις).
28

gezinti324
40
Ο Γεζίντ Φαρφαρ είναι ο θεός καταστροφέας. Ο διάβολος. Οι μουσουλμάνοι αποστρέφονται τον όρο «Γεζίντ», τον ταυτίζουν με το κακό και αποφεύγουν να τον χρησιμοποιούν. Οι Γεζίντες ζουν σε χώρες μουσουλμάνων. Είναι Κούρδοι του Βορείου Ιράκ. Η γλώσσα τους είναι διάλεκτος της κουρδικής. Ο προπάτοράς τους ήταν ο χαλίφης Γεζίντ που έζησε κοντά στο 800 μ.κ.ε.
Η θρησκεία και τα τελετουργικά των Γεζίντ  είναι ένα μείγμα μουσουλμανικών και χριστιανικών προτύπων. Τρώνε χοιρινό κρέας, πίνουν κρασί, αποστρέφονται την περιτομή, επισκέπτονται ξυπόλητοι το ναό τους, έχουν ως θρησκευτικό σύμβολο το παγώνι («σεϊτάν-τάο»), φορούν λευκά ρούχα, θεωρούν πως στο κατώφλι των ναών βρίσκεται ο διάβολος τον οποίο εξαργυρώνουν με νομίσματα, προσκυνούν το μαύρο φίδι που στολίζει την είσοδο του ναού, πιστεύουν στη μετενσάρκωση, δεν τρώνε μαρούλια, ούτε μπάμιες.
Λατρεύουν τον διάβολο για τον οποίο πιστεύουν πως ο θεός τον συγχώρεσε και τον έθεσε επικεφαλής των αγγέλων ως υπεύθυνο για τη γη και όπως βλέπουμε, αυτός τα ‘κάνε μπουρδέλο.
Σύμφωνα με την πίστη τους, ο θεός δημιούργησε επτά αγγέλους. Ο πρώτος από αυτούς ήταν ο Μελέκ Ταούς. Ο θεός διέταξε τους αγγέλους να του φέρουν σκόνη από την γη, ώστε να δημιουργήσει το σώμα του Αδάμ. Τότε τους είπε να προσκυνήσουν το δημιούργημά του. Όλοι το έκαναν, εκτός από τον επαναστάτη άγγελο, ο οποίος είπε στο θεό:
“Πως μπορώ να υποταχτώ σε ένα άλλο πλάσμα! Είμαι από την λάμψη σου, το φως σου, ενώ ο Αδάμ φτιάχτηκε από χώμα”. Τότε ο θεός τον επαίνεσε, τον έθεσε επικεφαλής όλων των αρχαγγέλων και του ανέθεσε τον γήινο κόσμο.
Μέχρι πρόσφατα οι περισσότεροι λάτρεις του εωσφόρου, αρνήθηκαν να μάθουν γράμματα, θεωρώντας ότι οι παραδόσεις τους μπορούν να μεταδίδονται μόνο με τα τραγούδια, τα έθιμα και τις διηγήσεις τους. Πολλές από τις αλλόδοξες ομάδες που γειτονεύουν με τα χωριά και τις γειτονιές των Γεζίντι λένε πως είναι αιμομίκτες, βίαιοι και κλέφτες. Λένε επίσης ότι έχουνε ουρά, ότι είναι τελείως απολίτιστοι και ότι δεν είναι καν άνθρωποι. (αν πω πως ξαφνιάζομαι θα είναι ψέματα)
Όμως το κυριότερο όλων που τους προσάπτουν, είναι ότι λατρεύουν τον Ιμπλίς ή Σεϊτάν, τον Σατανά. Αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους οι Γεζίντι έχουν υποστεί πάμπολλες διώξεις εδώ και 6 αιώνες τουλάχιστον. Είναι επίσης ο λόγος που πολλές φορές αντιμετωπίζονται με καχυποψία και φόβο από το ορθόδοξο Ισλάμ.
Ένας θρύλος αναφέρει ότι αν χαράξεις ένα κύκλο στο έδαφος γύρω από ένα Γεζίντι, αυτός δε θα μπορέσει να βγει ποτέ, παρά μόνο αν σπάσει κάποιος τον κύκλο απ’ έξω. Αυτό έχει σχέση με το σύμβολο του ουροβόρου φιδιού, που καταπίνει την ουρά του σ’ έναν αέναο σαμσαρικό τροχό μετενσαρκώσεων και την αδυναμία κάποιου να αποδράσει. Δεν βοηθάει κι ο θεός τους και κάθονται εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα κύκλο!!!
3
9

Αλλά ας σοβαρευτούμε (πόσο να σοβαρευτούμε όταν γράφουμε ηλίθιες γραφικότητες; Ας προσπαθήσομε… )ακόμα περισσότερο όσο πλησιάζουμε στην πύλη του εσώτερου χάους με όλες τις φασματικές ιριδίζουσες στρεβλώσεις και τον Πυλωρό να προεκτείνει την σκιά του!
Κατά τον Λάβκραφτ η πύλη που ανοίχτηκε για το πέρασμα των μεγάλων παλαιών νοείται ως μια δύναμη που δεν ανήκει στο δικό μας χώρο, αλλά ενεργεί και διαμορφώνεται από άλλους νόμους. Οι περιγραφές που δίνει για τον φρουρό της πύλης, τον Γιογκ Σοθόθ και την εκδήλωσή του στο δικό μας χωροχρονικό συνεχές δεν είναι σαφείς, αλλά κάνουν νύξη για κάτι πελώριο και αόριστα ερπετοειδές, ένα κράμα χταποδιού, σαρανταποδαρούσας και αράχνης. Καλά το χταπόδι στην σχάρα με λαδόξυδο, μια χαρά είναι, τα υπόλοιπα όμως;…
Ο Κέννεθ Γκραντ τον περιγράφει σαν μια μάζα από ιριδίζουσες φυσαλίδες ή σφαίρες. Ενώ ή Μπλαβάτσκυ μας δίνει μια εικόνα για τις τελετές των Γεζίντι, κατά τις οποίες λέγεται ότι εμφανίζονταν τεράστιες σφαίρες φωτιάς που παίρνουνε την μορφή των πιο αλλόκοτων ζώων. !!!
Ο Γιογκ Σοθόθ σχετίζεται έμμεσα με τον θεό των Γεζίντι. Το όνομά του ίσως να αναλύεται ετυμολογικά σε “Αιώνα του Σετ-Θωθ” ή “Πατέρας Θεός Σετ-Θωθ”, του αντίστοιχου αιγυπτιακού Σατανά που αποτέλεσε μια άλλη όψη του φιδιού-παγωνιού.
Αλλά και σε άλλες παραλλαγές με την ίδια ρίζα της λέξης Αμαλήκ, ξαναβρίσκουμε τον Μελέκ Ταούς, τον βιβλικό δαίμονα Αντραμμελέχ και τους μυστηριώδεις Αμαληκίτες ή Υξώς. Αυτοί ήρθανε από τα ανατολικά από την Αραβία και αναγνώρισαν στον αιγυπτιακό θεό Σετ τον δικό τους Σουτέχ ή Μπααλ και εγκαθίδρυσαν έτσι την λατρεία αυτού του σκοτεινού θεού αντί του φωτεινού του αδελφού, του Όσιρι. Οι Αμαληκίτες και το όνομα Αμαλήκ σχετίζονται με το φίδι της Εδέμ, τον Σαμαήλ, Φαρμάκι του Θεού, έναν από τους επτά αγγέλους που ζευγάρωσαν με τις κόρες των ανθρώπων.
“Αλλά τη μορφή τους κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να γνωρίσει, εκτός μονάχα στα χαρακτηριστικά των τέκνων που Εκείνοι γέννησαν στην ανθρωπότητα”.
Ο Λάβκραφτ γράφει για τους φοβερούς Υξώς:
“Για την λατρεία τους λέγεται ότι το κέντρο βρίσκεται στις απάτητες ερήμους της Αραβίας, όπου η Ιρέμ, η πόλη των Κιόνων, ονειρεύεται κρυμμένη και ανέγγιχτη”.
Και αλλού:
“Ίσως ήταν αυτός που ορισμένες μυστικές λατρείες της Γης ανέφεραν ψιθυριστά σαν Γιογκ Σοθόθ κι ο οποίος ήταν μια θεότητα κάτω από άλλα ονόματα”.
21

Βλέπουμε λοιπόν ότι ασχέτως με τις διαφορές σε εξωτερικά, τοπικά ή πολιτισμικά, χαρακτηριστικά, ο Γιογκ Σοθόθ ταυτίζεται με τον Μελέκ Ταούς, τον Ουμρ ατ Ταουίλ καθώς και με κάθε άλλη παρεμφερή θεότητα που εμπεριέχει στο χαρακτήρα της το συμβολισμό του Πυλωρού ή του Φρουρού της Πύλης. Έτσι γενικότερα στην ανθρώπινη συνείδηση κάποιοι από τους αρχαίους Δρακοβασιλιάδες ανθρωποποιήθηκαν, ενώ άλλοι, όπως ο Σετ, διατήρησαν σε μεγάλο ποσοστό την αρχαϊκή φιδίσια μορφή.
Ειδικά στη περίπτωση της Γνωστικής παράδοσης, πολύ πριν τον Χριστιανισμό, όπου ταυτιζόταν ο Θεός δημιουργός αυτού του σύμπαντος, με οποιαδήποτε ερπετοειδή θεότητα, ενώ ο αληθινός Θεός για αυτούς βρισκόταν έξω απ’ τις δημιουργίες.
“Αυτή η λατρεία της Φασματικής Ύαινας επέζησε όταν όλες οι άλλες μορφές του θεού της είχαν πια χαθεί…Ο δρ Τζων Ντη ήταν ο πρώτος που τον κάλεσε από τους χώρους του Ντάαθ κατά τις ιστορικές εποχές και τον ονόμασε Χορονζόν.
Ο Άλιστερ Κρόουλυ που ήρθε σε επαφή μαζί του κατά την δική μας εποχή, επίσης τον αποκάλεσε Χορονζόν, ενώ ο Λάβκραφτ τον ‘έπιασε’ διαισθητικά ως μια τερατώδη και άμορφη βλέννα που είναι γνωστή ως Γιογκ-Σοθόθ” Nightside of Eden by Kenneth Grant

“Κι ενώ υπάρχουν εκείνοι, έγραφε ο Τρελός Άραβας, που έχουν αποτολμήσει να επιδιώξουν κάποιες ματιές πέρα από το Πέπλο, και να δεχτούν ΕΚΕΙΝΟΝ ως οδηγό, θα ήταν πιο συνετοί αν είχαν αποφύγει κάθε δοσοληψία μαζί ΤΟΥ. Γιατί είναι γραμμένο στο βιβλίο του Θωθ, πόσο τρομερό είναι το αντίτιμο έστω μίας μοναδικής ματιάς. Ούτε και μπορεί εκείνοι που περνούν να επιστρέψουν ποτέ, γιατί στις απεραντοσύνες πέρα από τον κόσμο μας υπάρχουν μορφές του σκότους που αρπάζουν και κρατούν.
Το Πράγμα που αργοσέρνεται στη νύχτα, το κακό που αψηφά το Πρεσβύτερο Σημείο, το Κοπάδι που φρουρεί τη μυστική πύλη την οποία ο κάθε τάφος είναι γνωστό ότι διαθέτει και που τρέφεται από εκείνα που ξεχύνονται από τους ενοίκους τους – όλες εκείνες οι Μαυρίλες είναι ελάσσονες συγκρινόμενες με ΕΚΕΙΝΟΝ που φρουρεί την Πύλη…Εκείνον, που θα οδηγήσει τον απερίσκεπτο πέρα απ’ όλους τους κόσμους και προς την Άβυσσο των ακατανόμαστων οι οποίοι καταβροχθίζουν τα πάντα. Γιατί Αυτός είναι ο ΟΥΜΡ ΑΤ ΤΑΟΥΙΛ, ο Υπέρτατα Αρχαίος, τον οποίο ο γραφέας αποδίδει ως Ο ΠΑΡΑΤΑΘΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ”.
Πηγήhttp://www.terrapapers.com/?p=505
terrapapers

======
Η ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΠΑΓΩΝΙΟΥ[ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΑΛΑΝΟΣ]



 O μύθος του Κουτιού της Πανδώρας είναι λίγο πολύ γνωστός, αλλά ελάχιστοι γνωρίζουν τη συνέχεια και τις προεκτάσεις του.

Κάποια εποχή οι θεοί έφτιαξαν ένα πλάσμα υπέροχης ομορφιάς, μια γυναίκα που την έλεγαν Πανδώρα. Μαζί της η Πανδώρα έφερε ένα πελώριο βάζο που μέσα του υπήρχαν σφραγισμένα τα δώρα των θεών. Για τον ένα ή τον άλλο λόγο, το βάζο αυτό έμεινε στην παράδοση σαν το Κουτί της Πανδώρας και σαν τέτοιο θα το ονομάζουμε. Ήταν ένα σφραγισμένο δώρο και μπορούσε κανείς να το ανοίξει ή να το κρατήσει κλειστό. Υπήρχε, βλέπετε, το δικαίωμα της εκλογής… ένα δικαίωμα που αποτέλεσε έναν από τους πρώτους κανόνες του παιχνιδιού. Η Πανδώρα διάλεξε να το ανοίξει.



Ήταν φυσικό η ανθρωπότητα ν’ ακολουθήσει το δρόμο που έφτιαχναν οι συνέπειες εκλογής.

Ό,τι υπήρχε μέσα ξεχύθηκε στον κόσμο των ανθρώπων κι εκεί παραμένει ακόμη. Το μόνο που δεν πρόλαβε να φύγει ήταν η Ελπίδα.

Είναι ειρωνικό το πόσα ηθικοπλαστικά συμπεράσματα βγάζουν οι αμύητοι από αυτό το μύθο. Ας τα προσπεράσουμε σαν επιφανειακές αλήθειες και ας προχωρήσουμε στη δική μας συνέχεια και ανάλυση του μύθου. Άλλωστε, πολλοί έχουν προσέξει ότι κάτι δεν πάει καλά με τα επίσημα «ηθικά διδάγματα της ιστορίας. Υποτίθεται ότι από το Κουτί της Πανδώρας ξέφυγαν όλα τα κακά που καταδυναστεύουν τον άνθρωπο, εκτός από την Ελπίδα. Μα… τότε και η Ελπίδα ανήκει σ’ αυτά τα κακά; Προσπαθήστε ν’ αναλύσετε αυτό το μύθο με την Ελπίδα που μένει και με τα κακά που φεύγουν (αν φεύγουν, πού είναι το πρόβλημα;) και θα δείτε ότι δεν βγαίνει κανένα νόημα ή συμπέρασμα. Αν δεν έφευγαν τα κακά, θα μας έμεναν μαζί με την Ελπίδα; Αν πάλι μόνο το ότι ξέφυγε μπορεί να επηρεάσει τον άνθρωπο, τότε τι σημασία έχει η Ελπίδα που έμεινε κλεισμένη μέσα;

Είναι φανερό ότι υπάρχει κάποιο κενό σ’ αυτό το μύθο. Όμως όλα μπορούν να εξηγηθούν, αν δεχτούμε ότι το Κουτί συμβολίζει τον έλεγχο του ανθρώπου στα όσα υπήρχαν μέσα. Δεν υπήρχαν καλά ή κακά στο Κουτί της Πανδώρας.

Υπήρχαν πράγματα που ξέφυγαν από τον έλεγχο του ανθρώπου… αλλά ίσως και των θεών που τα έκλεισαν εκεί.

Χρειάζονται τα Μάτια του Παγωνιού για να τα δει κανείς και η Φωλιά του Παγωνιού για να τα ξαναφέρει στον έλεγχο ανθρώπων και θεών. Η άγνωστη συνέχεια αυτού του μύθου εξηγεί πιο αναλυτικά την όλη ιστορία.

Ξέρουμε τι έμεινε στο Κουτί της Πανδώρας –η Ελπίδα– αλλά τι ξέφυγε; Ξέφυγε ένα πράγμα με πολλά ονόματα, αλλά εδώ θα περιοριστούμε στο πιο απλό απ’ όλα. Ξέφυγαν οι Λέξεις.

Όπως είπαμε, το περιεχόμενο του Κουτιού δεν ήταν καλό ή κακό· δεν είχε σημασία το ίδιο το περιεχόμενο όσο ο έλεγχός του, και το χάσιμο του ελέγχου συμβολίζεται με το άνοιγμα του Κουτιού. Οι Λέξεις δεν ήταν κι αυτές καλές ή κακές· ήταν απλά σύμβολα συνεννόησης. Δεν είχαν υπόσταση, αλλά περιέγραφαν πράγματα δίνοντάς τους έτσι υπόσταση. Όταν όμως οι λέξεις ξέφυγαν από τον έλεγχο, απόκτησαν δική τους οντότητα κι έγιναν οι ίδιες πραγματικότητες. Αλλά ας πάμε λίγο πιο πίσω…

Οι θεοί ξεπήδησαν από το Χάος. Το Χάος δεν σήμαινε στην αρχαιότητα αυτό που σημαίνει σήμερα. Ουσιαστικά σήμαινε το Κενό, το Ανύπαρκτο, το Τίποτε. Οι Λέξεις ήταν αυτές που έδωσαν συγκεκριμένες μορφές στο Τίποτε. Όσο ήταν ελεγχόμενες αυτό ήταν καλό, γι’ αυτό, στη μυθολογική γλώσσα, οι θεοί μπορούσαν ν’ αλλάξουν μορφή. Αρκούσε μια Λέξη για υπάρξει Δημιουργία. *

Με μια Λέξη οι θεοί αναδημιουργούσαν τον εαυτό τους.

Στην απόκρυφη παράδοση υπάρχουν αυτές οι Λέξεις Γνωστές σαν Ονόματα Δύναμης. Οι χριστιανοί μπορεί να θυμηθούν το Λόγο… Αλλά, γιατί να δώσουμε μόνο αποκρυφιστικό τόνο στα γεγονότα; Οι φυσικοί ας θυμηθούν τη φύση της ύλης σαν μια καμπύλωση του κενού. Στην ανώτερη φυσική, η ύλη είναι δημιούργημα του κενού. Αρκεί να καμπυλώσει ο χώρος για να έχουμε ύλη από τη μια μεριά της καμπύλης κι ενέργεια από την άλλη. Στη φυσική καμπυλώνεται το Τίποτε για να δημιουργηθεί το Κάτι.

Έτσι, ας μην βλέπουμε τόσο συγκαταβατικά τη γλώσσα του μύθου. Μπορεί να πει με λίγες λέξεις το ίδιο πράγμα που λέει η επιστήμη με χιλιάδες λέξεις κι άλλες τόσες εξισώσεις.

Ονόματα Δύναμης στη Μαγεία. Λόγος στη Θρησκεία. Καμπύλωση του Χώρου στη φυσική. Και… Λέξεις για το συγγραφέα.

Οι Λέξεις, λοιπόν, ήταν τα εργαλεία της Δημιουργίας. Οι Λέξεις έδωσαν ιδιότητες στο Κενό και οι ιδιότητες έδωσαν μορφή στις Λέξεις. Ο ρεαλιστής αναγνώστης μπορεί να εκφράσει το ίδιο πράγμα με όρους κβαντομηχανικής και σχετικότητας, αλλά το μόνο που θα αποδείξει είναι αυτό ακριβώς: Ότι είναι σκλάβος των Λέξεων αντί γι’ Αφέντης τους.

Είτε, λοιπόν, το δούμε από την πλευρά της επιστήμης είτε από την πλευρά της απόκρυφης παράδοσης, το γεγονός παραμένει: οι Λέξεις γέννησαν την Ύπαρξη από το Κενό. Η Πραγματικότητα είναι μια Λέξη.

Όταν θεοί και άνθρωποι έχασαν τον έλεγχο των Λέξεων, έχασαν και τον έλεγχο της Πραγματικότητας. Ως τότε –μιλώντας πάντα με τη γλώσσα του μύθου– η Πραγματικότητα ήταν μια πλαστική κατάσταση που γινόταν συγκεκριμένη δίνοντάς της ένα Όνομα. Η Πραγματικότητα μπορούσε ν’ αλλάξει κατά βούληση.

Χάνοντας τον έλεγχο των Λέξεων η Πραγματικότητα έγινε αυθύπαρκτη, η κάθε Λέξη πάγωσε σε μια συγκεκριμένη Μορφή και το Σύμπαν έγινε μια πελώρια φυλακή.

Για να έχετε μια απλή εικόνα, φανταστείτε ότι, ελέγχοντας τις λέξεις, η Πραγματικότητα ήταν σαν υγρός, νωπός πηλός. Μπορούσε να πάρει οποιαδήποτε μορφή και μετά ν’ αλλάξει σε κάποια άλλη, κατά βούληση. Χάνοντας τον έλεγχο των Λέξεων, ο πηλός αυτός ψήθηκε σε συγκεκριμένες συμπαγείς μορφές.

Το Σύμπαν άρχισε έτσι ν’ απολιθώνεται χάνοντας την ελευθερία του. Οι βασικές αυτές συμπαγείς μορφές του στερεοποιημένου πηλού έγιναν οι Νόμοι του Σύμπαντος, οι Φυσικοί Νόμοι. Οι Νόμοι αυτοί φυλάκισαν θεούς κι ανθρώπους –όχι ότι υπάρχει καμιά διαφορά ανάμεσα στα δύο. Οι Λέξεις αυτές καλουπώθηκαν σε πράγματα ή καταστάσεις που ονομάστηκαν θεοί ή άνθρωποι.

Αυτό το πάγωμα του Σύμπαντος σε συγκεκριμένες, δεσμευτικές πραγματικότητες άρχισε να λειτουργεί σαν καρκίνωμα και να εξαπλώνεται στους κόσμους. Οι καρκινικές μεταστάσεις ονομάστηκαν Απόλυτες Αλήθειες και χωρίστηκαν σε επιμέρους κατηγορίες. Θρησκείες, επιστήμες, φιλοσοφίες και ιδεολογίες είναι κακοήθη νεοπλάσματα με βασικό χαρακτηριστικό τους την Απόλυτη Αλήθεια.

Ωστόσο, σ’ αυτόν το μυθικό οργανισμό, υπήρξαν αντιδράσεις σ’ αυτή την καταστροφική πορεία. Οι απόκρυφες παραδόσεις της μαγείας, ορισμένα μυστικιστικά δόγματα της θρησκείας και μερικές μεγάλες διάνοιες της επιστήμης άρχισαν να λειτουργούν σαν λευκά αιμοσφαίρια και αντισώματα στο όλο αρρωστημένο σύστημα.

Έτσι γεννήθηκε η Φωλιά του Παγωνιού.

Έτσι, ίσως ενδιαφέρεστε να μάθετε πώς ξεχωρίζει ένα καρκινικό κύτταρο από ένα υγιές, ή, πιο σημαντικό, πώς θα διακρίνετε ένα λευκό αιμοσφαίριο ή αντιγόνο από ένα καρκινικό στη μαγεία, τη θρησκεία, την επιστήμη, τη φιλοσοφία, τις ιδεολογίες.

Το Σύμπαν ήταν πολύ μεγάλο για να εξαπλωθεί παντού η αρρώστια των Λέξεων. Οι θεοί είχαν κρατήσει αρκετές Λέξεις κάτω από τον έλεγχό τους. Οι Λέξεις αυτές δεν είχαν παγώσει και πήξει κάτω από συγκεκριμένα καλούπια, κι έτσι μπορούσαν ν’ αποκτήσουν οποιαδήποτε μορφή. Αντίθετα, εκείνες που είχαν ξεφύγει από το κουτί της Πανδώρας είχαν απολιθωθεί σε συγκεκριμένα αντικείμενα ή αξίες, διαμορφώνοντας έτσι αυτό που ο άνθρωπος ονομάζει πραγματικότητα. Σαν αποτέλεσμα, είχαν παγιδευτεί στην ίδια τους τη συγκεκριμένη μορφή. Δεν είχαν την ελευθερία που έχουν οι ελεγχόμενες…

Οι ελεύθερες Λέξεις ή θεοί δεν δεσμεύονται από τις τεχνητές πραγματικότητες, κι έτσι μπορούν όχι μόνο να προσαρμόζονται στην κάθε πραγματικότητα, αλλά και να δημιουργούν προσωρινές πραγματικότητες. Είπαμε ότι πολεμούν τον αντίπαλο με τα ίδια του τα όπλα. Και η βασική μέθοδος του πολέμου είναι απλή:

Ακυρώνουν ή διαλύουν τις παγωμένες, συγκεκριμένες πραγματικότητες δημιουργώντας στον ίδιο χώρο το αντίθετό τους.

Είναι εύκολο να καταλάβει τώρα κανείς ότι, αρκεί να εισάγεις νέες Λέξεις στο σύστημα των φυσικών νόμων για ν’ αλλάξεις ή ν’ ακυρώσεις τη συγκεκριμένη του πραγματικότητα. Αρκεί να εισάγεις μια κατάσταση που να έρχεται σε αντίθεση με τους φυσικούς νόμους του συστήματος πραγματικότητας για ν’ ανατρέψεις αυτή την πραγματικότητα.

Εδώ υπάρχει ένα λεπτό σημείο. Δεν μπορείς ν’ αντικαταστήσεις τους φυσικούς νόμους με άλλους φυσικούς νόμους. Η φυλακή δεν καταρρέει έτσι, αλλά απλώς μεταμορφώνεται σε άλλη φυλακή. Η τεχνική απαιτεί να εισάγεις κάτι που να έρχεται σε αντίθεση με τους φυσικούς νόμους του συστήματος, χωρίς να τους καταργεί.

Το Σύμπαν κάποτε έπεσε στην παγίδα της Συγκεκριμένης Μορφής, της Συγκεκριμένης Πραγματικότητας. Αλλά ποιος δεν ξέρει ότι από τη στιγμή που ένα σύστημα παγώνει, αυτό σημαίνει και το θάνατό του; Επίσημες κι ορθόδοξες θρησκείες, επιστήμες και ιδεολογίες μας οδηγούν σε τέτοια συγκεκριμένα, παγωμένα συστήματα. Τα ονομάζουν Παραδείσους, Ουτοπίες ή οτιδήποτε σχετικό. Μα, αν ο Παράδεισος ή η Ουτοπία ήταν κάτι συγκεκριμένο, αυτό και όχι άλλο, μας περιγράφουν κάτι χειρότερο από οποιαδήποτε κόλαση φαντάστηκε ποτέ κανείς. Ένα αιώνιο πάγωμα σε μια συγκεκριμένη κατάσταση, δίχως ίχνη ελευθερίας. Όσο για την ελευθερία που υπόσχονται αυτά τα ορθόδοξα συστήματα, δεν είναι παρά άλλη μια παγωμένη λέξη, μια «ελευθερία» από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει κανείς.

Θυμηθείτε: Σε κανένα θρησκευτικό παράδεισο και σε καμιά επιστημονική ή ιδεολογική ουτοπία δεν υπάρχει έξοδος. Μπαίνεις εκεί και μένεις για πάντα εκεί. Αν αυτό δεν είναι η έσχατη φυλακή και η έσχατη κόλαση, τι είναι;

Σε γενικές γραμμές η Φωλιά του Παγωνιού λειτουργεί κυρίως μέσω της παράταξης που έρχεται σε αντίθεση με τη θρησκευτική ή επιστημονική ορθοδοξία. Δεν θα ήταν λάθος αν συμπεραίνατε ότι ένα συνειδητό μέλος της Φωλιάς του Παγωνιού ενεργεί σαν αιρετικός ιεροκήρυκας ή σαν μάρτυρας της επιστήμης στις περιόδους που κυριαρχεί η θρησκεία και σαν αιρετικός επιστήμονας ή μάρτυρας της θρησκείας στις περιόδους που κυριαρχεί η επιστήμη.

Ένα τέτοιο πλάσμα, λοιπόν, δε έχει πιστεύω, ιδεολογία, συνείδηση;

Συνείδηση έχει. Μη συγχέετε την Παγωμένη Συνείδηση με την Πλαστική Συνείδηση και, πάνω απ’ όλα, μη συγχέετε την ηθική των Παγωμένων Κανόνων της κάθε εποχής με τη συνείδηση ενός πλάσματος που γνωρίζει τον εαυτό του και το σύμπαν....Γ.Μπαλάνος

6 σχόλια:

mnk είπε...

Εξαιρετικό!
...κι επίκαιρο.
;)

Ανώνυμος είπε...

Καλώς τήν mnk μας!!επίκαιρο δέν λές τίποτα!!φιλάκια

Κ.Δ είπε...

Το τελευταίου κομματάκι για το κουτί της Πανδώρας του μπαλάνου όλα τα λεφτά... λόγω τρόπου και όχι περιεχομένου.

Το περιεχόμενο αυτού αν αφαιρέσεις τις άσκοπες "παγωνίστικες" φανφάρες ... το ξέραμε πάντα. Το γιατί κρεμόμαστε από τις λέξεις το κυρώνει ακριβώς αυτή η αστοχία... που του έδωσε έμπνευση και νομιμοποίησε τη σκέψη του...

Ανώνυμος είπε...

Κ.Δ.καλημέρα καί καλό μήνα...δέν θά διαφωνήσω με την κριτική σου..να είσαι καλά

zoyzoy είπε...

Υπέροχη ανάρτηση Φωτεινή!
Έψαχνα στο χώρο σου κανένα άρθρο για ερπετοειδή και'πεσα στο παγόνι:))

Εχεις υπ'οψιν σου κάτι απ'αυτά!
http://afipnisoy.blogspot.com/2012/02/5-8.html?showComment=1330691623184#c9172880344959680221

Καλό μήνα να'χεις
με φιλιά θαλασσινά!

Ανώνυμος είπε...

Καλώς το Ζουζούνι μας..και σε σκεφτόμουν[ελειπα καιρό και μου λείψατε ολοι]χαχαα ειδες τι σου κάνω;;εψαχνες ερπετα παγώνια σου είχα..θα δω τωρα το λίνκ που μου δίνεις και θα σου πώ..Καλό μήνα να εχουμε..ασπασμους