ΠΑΥΛΟΥ ΚΥΡΑΓΓΕΛΟΥ ......ΛΟΓΟΙ

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΒΙΒΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ

[...Το πρόβλημα στη σύνταξη ενός κειμένου, που ν' αναλύει ικανοποιητικά από πλευράς επιστημονικής ένα ευαγγελικό εδάφιο, είναι πολλαπλό.

Η πρώτη παράμετρος της πολλαπλότητος αυτής είναι ότι ο αναλυτής καλείται ν' αναλύση ένα κείμενο γραμμένο μεν στην απλή ελληνική της εποχής τη γνωστή μας κοινή, κι αυτό φαίνεται αρχικά σαν κάτι απλό. Ανακύπτουν όμως οι εξής δυσκολίες:

α)επειδή το ευαγγελικό κείμενο (Καινή Διαθήκη) βασίζεται ή παραπέμπει στο αντίστοιχο παλαιοδιαθηκικό (Παλαιά Διαθήκη), ο αναλυτής πρέπει να είναι γνώστης των παραλλήλων χωρίων και των παλαιοδιαθηκικών όρων, που εκφράζονται με λέξεις, που παραμένουν δύσκολες ή και αμετάφραστες στους Ο.

β)επειδή τα 4 Κανονικά Ευαγγέλια στα αναφερόμενα εδάφια δεν συμπίπτουν επακριβως, ο αναλυτής πρέπει να λαμβάνει υπ' όψιν του όχι μόνον και τα μη κανονικά κείμενα (Απόκρυφα Ευαγγέλια), αλλά και τα γραπτά των πρόσφατα ανακαλυφθέντων κεμένων (1948) του Κουμράν στη Νεκρά Θάλασσα και της πεδιάδας του Χηνοβοσκίου (Ναγκ Χαμάντι) στην Αίγυπτο (1947), με ορατό τον κίνδυνο της αποκλίσεως απ' την επίσημη δογματική ή τουλάχιστον ιστορική, θέση της Εκκλησίας και

γ)επειδή το νεοδιαθηκικό κείμενο βασίζεται στη διδασκαλία του Ιησού, που ρητώς ορίζεται πως διατυπώνεται αλληγορικά με την ειδική τεχνική της παραβολής (Ματθ.ΙΓ', 34 Μαρκ. Δ', 2 + Λουκ. Δ'. 23), ο αναλυτής θα πρέπει να γνωρίζη όχι μόνον τα ειδικά δεδομένα (κοινωνικά, οικονομικά, επαγγελματικά κλ.π.) του χρόνου και τόπου της παραβολής, αλλά να είναι σε θέση να ερμηνεύση, κατά περίπτωσιν, το νόημα της παραβολής σε τρία (3) τουλάχιστον επίπεδα έχων κατα νουν ότι αυτο, που λέγεται παραβολή (στους Συνοπτικούς) ή παροιμία (στον Ιωάννη) δηλ. το εβραϊκό maschal, είναι κατά τον Π.Ι. Μπρατσιώτην, “λέξις πολυσήμαντος, δηλούσα και την παροιμίαν και την παραβολήν και τον θείον χρησμόν και τον σίλλον και την γνώμην σοφού και την αλληγορίαν”.

Η δεύτερη παράμετρος της πολλαπλότητος αυτής έγκειται στην παρατήρηση, ότι το κείμενο για κρυπτογραφικούς λόγους (πολιτικής σκοπιμότητας κατά τον John Alegro) ειδικές λέξεις, που αποδίδουν κρίσιμες έννοιες, αποτελούν στην ελληνική μορφή τους παραποιημένους λατινικούς ή αραμαϊκούς τύπους, ώστε μέσα από ειδικά λογοπαίγνια να μεταδίδεται ένα κρυμμένο ή κρυπτικό μήνυμα. Κατά τον Alegrο οι λεκτικοί αυτοί τύποι ανάγονται σε αρχαιότερους σουμεριακούς της σφηνοειδούς γραφής. Κατά την άποψή μου υπάρχει πράγματι μια τριπλή νοηματικότητα σε κάθε ευαγγελική λέξη κάτω από ένα: α)εβραϊκό – αραμαϊκό β)λατινικό γ)ελληνοαιγυπτιακό τύπο, όπως φαίνεται απ' το γεγονός, ότι η επιγραφή επί του σταυρού του Ιησού είναι τρίγλωσση (ελληνικά – λατινικά – εβραϊκά). Αν και σε επίσημα κείμενα δίγλωσσες ή τρίγλωσσες επιγραφές ήσαν σε χρήση και έχουν βρεθή, σε ανασκαφές, στην προκειμένη περίπτωση μπορούμε να διίδουμε μια είδηση σε 3 επίπεδα κατανοήσεως, όπως αναφέρεται απ' τον Ηράκλειτο, που κάνει λόγο για:

1)ομιλούντα – 2)σημαίνοντα – 3)κρύπτοντα

Η τρίτη παράμετρος της πολλαπλότητος αυτής έγκειται στον αριθμοσοφικό και περαιτέρω μαθηματικό μανδύα, τον οποίο έχει περιβληθή η ευαγγελική διήγηση. Ο αριθμός πράγματι είναι ένα από τα 3 εργαλεία, που χρησιμοποίησε ο Θεός για τη Δημιουργία, σύμφωνα με το παλαιοδιαθηκικό Σοφ. Σολομ. ΙΑ, 20:

πάντα μέτρω και αριθμώ και σταθμώ διέταξας

Τα εργαλεία αυτά χρησιμοποιήθηκαν σύμφωνα με τη λειτουργικότητα του δυαδικού συστήματος, όπως αναφέρεται στο παλαιοδιαθηκικό Σοφ. Σειράχ ΜΒ, 24:

πάντα δισσά εν κατέναντι του ενός εποίησεν

Το δυαδικό σύστημα, βάσει του οποίου λειτουργεί το λογισμικό σύστημα στους Η/Υ (computers) απεδείχθη απ' τον Leibnitz πως είναι ο τρόπος σκέψεως στο κινεζικό I CHING των 64 εξαγράμμων και αντανακλά το αρχικό σχέδιο του Δημιουργού, γνωστό σαν “απαγορευτική αρχή του Pauli”, σύμφωνα με την οποία μόνον 2 ηλεκτρόνια μπορούν να καταλαμβάνουν ένα τροχιακό, και δη “το εν κατέναντι ενός”.

Η τέταρτη παράμετρος της πολλαπλότητος αυτής έγκειται στον κλασματικό χαρακτήρα της, που προκύπτει απ'τη νοηματική σκέδαση της λειτουργικότητος του κειμένου. Έτσι παρατηρούμε όχι μόνον τη συχνή αναγωγή του νεοδιαθηκικού κειμένου σε παλαιοδιαθηκικές αναφορές, ώστε να φαίνεται συνεχώς και συνεπώς το ότι ο Ιησούς “ουκ ήλθε καταλύσαι αλλά πληρώσαι τον Νόμον”, αλλά και την αλληλοσυμπλήρωση μεταξύ τους των ευαγγελικών εδαφίων, ώστε ν' αποδίδονται ιδιαίτερες νοηματικές αποχρώσεις εν είδει φασματικής αναλύσεως κατόπιν ειδικής πρισματικής επεξεργασίας ή φωτεινής προσπτώσεως και αναλύσεως. Κατά συνέπειαν ο αναλυτής ενός τέτοιου κειμένου κατά την πρόοδο της εργασίας του θα πρέπει να λαμβάνη υπ' όψιν του τη νοηματική μετατόπιση από Ευαγγελίου εις Ευαγγέλιον, από Συνοπτικούς προς Τέταρτον, από Καινής Διαθήκης εις Παλαιάν, από Κανονικά Ευαγγέλια σε κουμρανικές και χηνοβοσκικές γραφές και αποκαλυψιακά δεδομένα.

Η πέμπτη παράμετρος της πολλαπλότητος αυτής, που μπορεί να θεωρηθή και ως διεισδύουσα σύνοψη των προηγουμένων, είναι τα δεδομένα του χώρου (locus), όπου διαδραματίζονται τα δρώμενα στο Ιω. ΚΑ'. Ο χώρος αυτός, που είναι η λίμνη της Γαλιλαίας, γνωστή ευρύτερον ως Γεννησαρέτ, είναι μια υδάτινη δεξαμενή, στην οποία εισέρχεται ο ποταμός Ιορδάνης, ορμώμενος απ' τους πρόποδες του όρους Ερμών και διαχωρίζοντας τη Γαλιλαία απ' τη Γαλαάδ, τον τόπο συμφερόντων του Αβραάμ (δυτικά = L) απ' τον τόπο συμφερόντων του Λωτ (ανατολικά = D).

Ο ποταμός Ιορδάνης, στα εβραϊκά Γιαρδεΐν (=εκροή) και στα αραβικά ελ Σεριγιέ ελ κεμπίρ (= Η Μεγάλη Δεξαμενή) πηγάζει απ' τους δυτικούς πρόποδες του όρους Ερμών σε ύψος 520 μ. Το αφιερωμένο στο θεό Πάνα σπήλαιο, που λεγόταν Πάνειον, βρίσκεται πάνω απ' την πηγή του ποταμού, κοντά στην πόλη Πανεάνα, τη γνωστή Καισάρεια του Φιλίππου, που τη λένε Μπανιγιάζ στ' αραβικά.

Ακολούθως ο Ιορδάνης μπαίνει στη λίμνη Μπαχρ Ελούλα ή Χουλέ (Bahr Huleh στ' αραβικά), τη Μερώμ (του Ιησού Ναυή) ή Σαμαχωνίτιδα (του Ιωσήπου) και μετά από 100 στάδια στη λίμνη Γεννησαρέτ. Η Γεννησαρέτ, γνωστή σαν “λίμνη της Γαλιλαίας” ή, επί το μεγαλοπρεπές “θάλασσα της Γαλιλαίας”, αναφέρεται αρχικά σαν Μαχαναρέθ (Δευτ. Γ' 17) και κατοπινά Κενερώθ ή Χενερέθ (Ιη. Ναυή ΙΑ', 2) ή Κενερέθ (Ιη. Ναυή ΙΘ', 35) και Γεννησάρ (Α' Μακκαβ. ΙΑ', 67) ή Γεννησαρέτ τελικά. Η ονομασία Χενερέθ στους Αριθμούς (ΛΔ' 11) συνυπάρχει με την ονομασία Άρβηλα ή Αρβηλά, (είδαμε δε ότι ΑΡΒΙΛΙ = 153). Το μήκος της από Β. προς Ν. Είναι 21 χλμ. (=ΚΑ') και το βάθος της των 50 -70 μ. αυξάνει απότομα στα 250 μ. προς Β.

Η λέξη Κενερέθ απ' τη Χενερέθ, μέσα απ' την εβραϊκή λέξη Kinnor (=κιννύρα, μουσικό όργανο), νομίζω πως πάει χρονολογικά μέχρι τον Κινύραν, βασιλέα της Κύπρου, που εισήγαγε τα θρηνητικά άσματα (πρβλ. γαλλιάμβους και Galla) και γενικώς τα όργια του Ταμούζ από τη Συρία & Παλαιστίνη, εφ' όσον η μέν λέξη “κιννύρα” αναφαίνεται μόλις στο Α' Βασιλ. Ι', 5, η δε ονομασία Χενερέθ τουλάχιστον 500 έτη ενωρίτερον στο Αριθμ. ΛΔ, 11.

Ωστόσο η ύπαρξη κιννυρίδων (=μικρά ορνιθάρια) σε σεση με την εβραϊκή λέξη Kinnim (=φωλιές πουλιών) δεν πρέπει ν' αποκλεισθή σε μια περιοχή πλούσια σε ψάρια, όπως ο Ιορδάνης κι η Χενερέθ, ούτε να παραβλεφθή το ότι η λέξη “χέννιον” σημαίνει 1)είδος ιχθύος και 2)είδος ορτυγίου, που το ταρίχευαν και το τρώγανε οι Αιγύπτιοι (τακτική, που βλέπομε ακριβώς να τηρήται στην Έξοδο).

Η ονομασία “χέννιον” για τ' αποδημητικά αυτά πουλιά οδηγεί σε κρίσιμες ετυμολογικές συσχετίσεις, ιδιαίτερα με το είδος, την εικόνα και το συμβολισμό του πουλιού, που μας είναι γνωστό σαν χήνα και οι αρχαιοι το λέγανε χην ή χαν (στα δωρικά) κατ' αρκτικήν συγκοπήν του η απ' την λέξη ηχήν (διότι το πουλί ηχεί, φωνάζει δυνατά**. Αυτό που φαίνεται σαν πάπια (ή έστω χήνα) στα αιγυπτιακά ιερογλυφικά να κατευθύνεται προς τ' αριστερά του παρατηρητού μ' ένα ήλιο από πάνω της και που μεταφράζεται SHERA (ο Υιός του θεού Ρα), είναι στην πραγματικότητα ένας χηναλώπηξ ένα είδος πάπιας ή χήνας που σημαίνει το παιδί. Έτσι αντιλαμβανόμαστ τη θεία Μητέρα, την Όννα (Ετρούσκοι) να παριστάνεται μ' ένα χηνάριο στα πόδια της, που στην πραγματικότητα είναι χηναλώπηξ.

Όμως η λέξη “χηνίσκος” σημαίνει και τον κυβερνήτην (Αρτεμιδ. Δαλδ. 21 23), προφανώς πλοίου ή ναυτικής μοίρας, εφ' όσον η ίδια λέξη (χηνίσκος0 σημαίνει 1)μέρος του πλοίου και 2)κόσμημα πλοίου. Επομένως ο τίτλος “Επιστάτα” (μάλιστα αιγυπτιακός0 με τον οποίον απευθύνονται οι αλιείς (και μετά μαθηταί Του) προς τον Ιησούν, δείχνει την αναγνώριση εξουσίας Κυβερνήτου (πλοίων) ή Χηνίσκου, εφ' όσον και οι Απόστολοι είναι “στρατηγοί κατά πλουν πεμπόμενοι” (δηλ. στο Στόλο ή Κάλα). Αλλά είδαμε ότι ο Χηνίσκος είναι ο “Υιός του Ανθρώπου”, δηλ. ο Υιός της Παρθένου, ο ενανθρωπήσας Θεός, ο οποίος κατευθύνει τους 7 Αλιείς (ανθρώπων) στη λίμνη Χενερέθ, προφανώς Χεννερέθ κατόπιν των ανωτέρω, με τα αλιευόμενα χέννια (=αιρόμενα χέννια = Κεννερέθ και, κατόπιν της αποβολής του ενός των δύο διπλών συμφώνων, Κενερέθ) και τα διαφεύγοντα χένια ή κιννυρίδας παραμένοντα εντός των Kinnim παρά την πρόσκληση του Χηνίσκου.

Κατά συνέπειαν των ανωτέρω, η φράση του Ιησού στο Λουκ. Θ' 58, Ματθ. Η', 20 “αι αλώπεκες φωλεούς έχουσι και τα πετεινά του ουρανού κατασκηνώσεις” μεταφράζεται σε “οι χηναλώπεκες φωλεούς έχουσι, ίνα κατασκηνώσουσι”, ο δε Υιός του Ανθρώπου (δηλ. ο Χηνίσκος) ουκ έχει που την κεφαλήν κλίνη”.

Η φράση “γάλακτι χηνός”, που χρησιμοποιείται για να χαρακτηρισθή ένα σπανιώτατο και πολυδάπανο έδεσμα, (στη σημερινή έκφραση “και του πουλιού το γάλα”) μπορεί να θεωρηθή συνώνυμη της φράσεως “εις γην ρέουσαν γάλα και μέλι”, που χαρακτηρίζει τη Χαναάν, περιοχή διαρρεόμενη απ' τον ποταμό Ιορδάνη, που διαχωρίζει τη Γαλιλαία απ' τη Γαλαάδ, πηγάζοντας απ' το σπήλαιο του Πανός, του θεού των αιγοπροβάτων, που παράγουν το γάλα, που κατακλύζει τις αγορές και τα νοικοκυριά της περιοχής, χαρίζοντάς τους την “ευτυχία” (Γαδ) = αγαλλίαση.

**Ετυμολογικά επιλεγόμενα: Η λατινική λέξη anser που σημαίνει τη χήνα ή goose στ' αγγλικά (πληθ. Geese, gander ο χήνος), έχει να κάνη και με το gooseberry (φραγκοστάφυλο) και με τον ιατρικό αφ' ενός, στρατιωτικό αφ' ετέρου όρο goose step (= βάδισμα της χήνας). Ωστόσο ο όρος Anser cinereus (= χην ο τεφρός), που δείχνει τον αρχικό πρόγονο όλων των ειδών, υπενθυμίζει τη λατινική λέξη cinerarium (=τφροδόχη) και τις συναφείς cinerosus = τεφρώδης, cinereus = τεφρόχρους και cinerarius = τεφροειδής, για να καταλήξη στην ειδική ονομασία Cinerarius = δούλος που βοστρυχίζει την κόμη του κυρίου του, πλοκεύς, κομμωτής, κουρέας. Η αντίστοιχη λέξη κινύρα (= μουσικό όργανο για θρηνωδίες) απ' τον κύπριο βασιλέα Κινύραν, που συνάδει με τη νεκρική σημασία της τεφροδόχου, μπορεί να σημαίνη και τα προσκεφάλαια από πουπουλόχηνα (εν χρήσει και σήμερα) και την προσέγγιση ενός cinerarii ή κομμωτού σε κάποιον μακρυμάλλη η καρηκομόωντα (κατά τον Όμηρο) ή ctrinitum (όπως ο Τραϊανός) ή Ναζωραίο (όπως ο Ιησούς). Ιδιαίτερα οι 7 σειρές των μαλλιών του Σαμψών (= Ηλίου) υποδηλώνουν τις 7 στοιβάδες του ατόμου (K, L, M, N, O, P, Q) και τις τροχιές των 7 πλανητών, όπου 7^2 = 49 οι εναπομείνασες ιερές αγελάδες του Απόλλωνος = Ηλίου (βλ. & Οδύσσεια, α', 1-10) και 49 οι πραγματικές ημέρες μάχης στην Ιλιάδα.....]

=================
Σε τρυγημένους αμπελώνες
Βρεθήκαμε σε μια στείρα εποχή•
με τα χωράφια της από καιρό ωργωμένα,
τους αμπελώνες τρυγημένους
και τα κυνήγια θηρεμένα όλα —
πλήθος οί σαύρες μέσα στους αμέτρητους τους λάκκους.
Ανασκαμμένη η συνείδηση μας,
με προκαθωρισμένους τους ορίζοντες,
εγκαταλειμμένη σ' ένα τοπίο απροσδόκητο
— με της φιλίας όλα τα δέντρα ξερριζωμένα,
όλα τα καταλύματα κατοικημένα,
όλα τα κορφοτόπια βιασμένα.
Με οδηγό μια παρατήρηση απελπισμένη
ρυμοτομήσαμε ένα απελπιστικά στείρο κύκλο,
δίπλα σε μία θάλασσα χωρίς καράβια,
κάτω, απ ένα ουρανό χωρίς μια στέγη.
Ψάχνοντας στα χαλάσματα του παλαιού αλφάβητου,
να συναρμολογήσουμε μια νέα γλώσσα αποτύχαμε,
βουβά ένας βλέποντας τον άλλον,
με δίχως υλικά για μια, υποτυπώδη έστω, οικοδόμηση.
βρεθήκαμε απροετοίμαστοι σ ένα νεκρό τοπίο, •
χωρίς το όνομα του κυβερνήτη μας του Παρελθόντος
ή την εικόνα του δημιουργού μας του Παρόντος,
με το Μέλλον φυλακισμένο στων χεριών μας τα δεσμά,
Βρισκόμαστε έπειτα από μια ξηρασία απομακρυσμένη•
αποσυντίθενται στους λάκκους τους, μαύρα στοιβάγματα,
οι γυρίνοι,
ακαταδίωκτο οί σαύρες πλήθος δίπλα τους κινούνται,
τρέχουν αόρατες μέσα στις αγκαθιές,
σωρούς από βούρλα,
πυκνοκατοικημένα από σαλιγκάρια.
Της μοίρας μας τον απροσδιόριστο αέρα αναπνέουμε,
φερμένον από ενα πέλαγος ανώνυμο, ανέκφραστο.
Του Παρελθόντος τελευταία θύματα και του Παρόντος
πρώτα,
με το Μέλλον παγιδευμένο στων χεριών μας τα δεσμά,
παγιδευτήκαμε μαζί του σε μια εποχή χωρίς καρπούς,
σε μια τόσο τρυγημένη περίοδο,
πού να της δώση όνομα δεν τόλμησε κανείς.

Π.ΚΥΡΑΓΓΕΛΟΣ

=====
ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ ΜΙΑ ΛΕΞΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Προ γαρ ηλίου δύσεως ώφθη μετέωρα περί πάσαν την γην άρματα και φάλαγγες ένοπλοι, διάττουσαι των νεφών και κυκλούμεναι τας πόλεις (Ευσεβίου Εκκλ. Ιστορία Γ, 8,5)

Αν ο Άρης είναι ο θεός του πολέμου κι αν ο Κριός είναι το σπίτι του, τότε ένας Ιπτάμενος Κριός είναι σίγουρα ένα πολεμικό αεροπλάνο, μέσα στο οποίο βρίσκεται ένας Άρης (αεροπόρος). Έτσι ο Κριός, που πάνω του διαφεύγουν ο Φρίξος με την Έλλη, είναι σίγουρα ένα ιπτάμενο όχημα, κάτι “που βρίσκεται ψηλά”, αφού η Έλλη ζαλίζεται και, τελικά, πέφτει...

Γιατί Μιχαήλ και Γαβριήλ;

“Οι ουρανοί είναι δικοί σας”. Μ' αυτό το διαφημιστικό σλόγκαν (λόγιο), η Ελληνική Αεροπορία καλεί τους νέους στις τάξεις της. Αλλά σε ποιον ανήκουν ουσιαστικά οι ουρανοί, δηλ. ο Αέρας; Φυσικά, στον Άρχοντα του Αέρος. Ποιος είναι αυτός ο Άρχων φαίνεται καθαρά στην προς Εφεσίους Επιστολή του Παύλου, όπου (Β,2) μιλάει για τον “άρχοντα της εξουσίας του αέρος”, που προσδιορίζεται με την έννοια του “πνεύματος του νυν ενεργούντος εν τοις υιοίς της απειθείας”. Ο Παύλος βέβαια είναι ο ειδικός επί των θεμάτων του “αέρος”, αφού στην Β' προς Κορινθίους Επιστολή του μας μιλάει (ΙΒ, 2-4) για ένα συγκεκριμένο άνθρωπο, που γνωρίζει (πολλοί λένε ότι πρόκειται για τον ίδιο) πως ανέβηκε μέχρι τον τρίτο ουρανό (“αρπαγέντα τον τοιούτονν έως τρίτου ουρανού”) (1). Πέρα απ' αυτόν τον ειδικευμένο μάρτυρα όμως (τον Παύλο) παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα κι η λαϊκή έκφραση “τον πήρε και τον σήκωσε” (ενν. στον αέρα), για άνθρωπο,που είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, έγινε όργανο του Διαβόλου(2). Και τίθεται το ερώτημα: ποιός μπορεί ν' αντισταθεί στον Άρχοντα της εξουσίας του αέρος; Την απάντηση την βρίσκουμε μέσα στην Αποκάλυψη πάλι (ΙΒ, 7-9):

“7.και εγένετο πόλεμος εν τω ουρανώ. Ο Μιχαήλ και οι άγγελοι αυτού – του πολεμήσαι μετά του Δράκοντος. Και ο Δράκων επολέμησε και οι άγγελοι αυτού, 8.και ουκ ίσχυσεν, ουδέ τόπος ευρέθη αυτώ έτι εν τω ουρανώ. 9.και εβλήθη ο Δράκων – ο όφις ο μέγας ο αρχαίος, ο καλούμενος Διάβολος και ο Σατανάς, ο πλανών την οικουμένην όλην, εβλήθη εις την γην, και οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν”.

Βλέπουμε εδώ την περιγραφή μιας κανονικής αερομαχίας, της Πρώτης στην Ιστορία, που αναφέρεται σαν πόλεμος εν τω ουρανώ, ανάμεσα σε δυο ισχυρούς αντιπάλους στον πιστό στη Θεία Θέληση αρχάγγελο ή ταξιάρχη Μιχαήλ και στον Άρχοντα της εξουσίας του Αέρος, που εδώ βλέπουμε καθαρά ποιος είναι και πως κατονομάζεται: Διάβολος και Σατανάς, με την μορφή του Δράκου, δηλ. του αρχαίου (Ξαρχικού) και μεγάλου Φιδιού. Έτσι φαίνεται καθαρά τόσο η θεολογική όσο και η αεροπορική λογική της επιλογής του αρχαγγέλου Μιχαήλ σαν προστάτη αγίου της Ελληνικής Αεροπορίας, που γιορτάζεται την 8ην Νοεμβρίου μαζί με τον Γαβριήλ. Η 8η Νοεμβρίου αντιστοιχεί περίπου στο μέσον του ζωδίου του Σκορπιού (μεσοδιάστημα) κι αυτό έχει ειδική σημασία, αφού ο Σκορπιός στον αρχαίο ζωδιακό (ειδικά αιγυπτιακό), παριστάνεται με φίδι, δηλ. τον αρχαίο Όφιν ή Δράκοντα. Το ότι ο Δράκων είναι αστρονομικό-αστρολογικό φαινόμενο ή μέγεθος φαίνεται απ' το κείμενο στην Αποκάλυψη(ΙΒ,4), όπου αναφέρεται πως η ουρά του “σύρει το τρίτον των αστέρων του ουρανού”. Το κόκκινο χρώμα του (πυρρός) κι η εξουσία του Σκορπιού απ' τον Άρη (το “πνεύμα του κακού” - Νερκάλ), μας πείθουν τελικά για την περιγραφή της ταυτότητάς του, όπως παραπάνω δόθηκε.

Παραμένει βέβαια, μετά απ' όλη αυτή την εξήγηση, το ερώτημα για τον Γαβριήλ, γιατί να εορτάζεται κι αυτός μαζί με το Μιχαήλ σαν προστάτης της Ελληνικής Αεροπορίας, αφού δεν αναφέρεται κι αυτός στην ουράνια (αεροπορική) μάχη μαζί με το Μιχαήλ. Η εξήγηση είναι απλή, παρά το ότι δεν βγαίνει άμεσα: ο Γαβριήλ είναι ο αρχάγγελος του Ευαγγελισμού αυτός που πήγε το μήνυμα της Παρθενοσυλλήψεως στην Παρθένο. Αυτήν ακριβώς την Παρθένο παραμονεύει ο Δράκων, για να της αρπάξει το παιδί (τον Θείο Υιό) μόλις γεννήσει κι αυτός είναι ο λόγος της αερομαχίας στον ουρανό, όπως αναφέρεται στην Αποκάλυψη: ο Γαβριήλ είναι ο εκτελεστής (μέσω του Ευαγγελισμού) της Θείας Εντολής για την Παρθενοσύλληψη (επιτελικό αεροπορικό σχέδιο) κι ο Μιχαήλ ο υπερασπιστής της επιτυχίας του (επιχειρησιακή αεροπορική κίνηση). Έτσι λοιπόν είναι κι οι δύο υπεύθυνοι της ουράνιας ευταξίας και της αποκρούσεως των σχεδίων του Δράκοντος ή Άρχοντος του Αέρος.

Κριός και Αργώ

Ας επανέλθουμε στις αρχικές σκέψεις μας για τον Κριό του Φρίξου. Πέφτοντας η Έλλη, στην προσπάθεια για το πέρασμα του Ελλήσποντου, το ταξίδι συνεχίζεται απ' τον Φρίξο (πολλοί λένε πως συνοδεύεται απ' τον οπλοδιδάσκαλό του Κριό) μέχρι που φτάνει στη χώρα του Αιήτη (γιού του Ήλιου) που του παρέχειάσυλο, και το κριάρι σφάζεται, σαν ευχαριστήρια θυσία, κι αφιερώνεται το χρυσόμαλο δέρμα του στο άλσος του Άρη. Παρατηρούμε βέβαια πως αυτό, που ονομάζεται “χρυσόμαλο δέρας”, δίνεται για φύλαξη στο άλσος του Άρη, θεού του πολέμου και κυβερνήτη του Κριού (αστρολογικά), πράγμα που σημαίνει, σε σημερινή επιστημονική γλώσσα, πως δίνεται για φύλαξη ή συντήρηση σε κάποιο ειδικό στρατόπεδο, το φυλάει δε ο Δράκων. Έχουμε δηλ. ένα Εσφαγμένο Κριό ή Αμνό, που τον παραφυλάει ο Δράκων, κι είναι ακριβώς αυτή η εικόνα η ίδια που βλέπουμε στην Αποκάλυψη (ΙΒ,11) σα συνέχεια των όσων είπαμε για το Μιχαήλ, όπου αναφέρεται ότι “αυτοί ενίκησαν αυτόν (τον Δράκοντα ή Διάβολον) δια το αίμα του αρνίου”. Έχουμε δηλ. εδώ από δύο πηγές (Ελλ. Μυθολογία και Αποκάλυψη) αναφορά σε μια συγκεκριμένη πράξη, τη θυσία του Κριού ή Αμνού, που έκτοτε λέγεται Εσφαγμένος Αμνός (ή Κριός) το δε “αίμα” του χρησίμευσε για τη “νίκη”.

Αυτός ο Κριός ή το Χρυσόμαλον Δέρας πρέπει νάναι κάτι πολύ σημαντικό για την Ελληνική Αεροπορία, αφού οι εκλεκτοί των Ελλήνων (οι Αργοναύτες) κάνουν ολόκληρη υπερπόντια εκστρατεία (όπως θα λέγαμε σήμερα) για να το πάρουν και να το φέρουν πίσω στην Πατρίδα. Έτσι, έχοντας επικεφαλής τον Ιάσονα πηγαίνουν στην Κολχίδα και το παίρνουν. Εδώ πρέπει να σημειώσουμε τα εξής 3 άκρως κρίσιμα δεδομένα, προκειμένου να καταλάβουμε το εσωτερικό νόημα του Μύθου: 1)Η λέξη Ιάσων είναι δωρικός τύπος της ιωνικής λέξης Ιήσων, που στη μικρασιατική διάλεκτο έγινε Ιησούς-γιατρός ή σωτήρας. 2)Ο Ιάσων και οι Αργοναύτες επιβιβάζονται στην Αργώ, που είναι αεροπλάνο και όχι σκάφος θαλάσσης, αφού, προκειμου να περάσει τις Συμπληγάδες Πέτρες, κάνει τεστ (δοκιμή) με ένα περιστέρι, κι αυτό, κατά την άποψή μου, σημαίνει αναγνώριση ρευμάτων αέρος κι όχι θαλάσσης, πρόκειται δηλ. για δοκική αεροστροβίλων (κι όχι υδροστροβίλων) σκάφους 3)Τον Κριό στέλνει στα παιδιά η μητέρα τους Νεφέλη για να σωθούν. Αλλά η λέξη Νεφέλη σημαίνει “δίχτυ που πιάνουν τα πουλιά”, κι αυτή είναι μια καθαρά αέρινη σημασία, που δηλώνει ένα “μητρικό αεροσκάφος” (κάτι σαν εναέριο αεροπλανοφόρο).

Η ινδονησιακή λέξη Merpati, παραφθορά (κατά την άποψή μου) της απωλεσθείσας δωρικής λέξης “μερκάτι” που σημαίνει περιστέρι, φαίνεται νάχει σχέση με την εβραϊκή λέξη merkabah-όχημα θείου φωτός (ενν. ιπτάμενο) και συσχετίζεται α)με το περιστέρι, που στέλνει για δοκιμή ο Ιάσων, β)με την συνώνυμη λέξη πελειάς-περιστέρι, γ)με τον Πελία, θείο του Ιάσονος, που τον στέλνει στην αποστολή, δ)με το ξύλο της Δωδώνης, που μιλάει και τοποθετείται στην πλώρη της Αργούς, απ' το μαντείο που ιδρύθηκε από πελειάδες-περιστερές.

Το Merkabah ή Νεφέλη

Ξεκινώντας απ' τον εσωτερικό εβραϊκό όρο Maasen Merkabah – Το έργο του Οχήματος, όπως είναι παρμένος απ' την εικόνα στο κεφ. Α' του Ιεζεκιήλ, κι αφού συσχετίσουμε, εν παρόδω πληροφοριακά (μια που είναι εκτός θέματος) τη διαδικασία των Δύο διδασκαλιών για το όχημα με την ανάλογη βουδιστική (Hahajana – Μεγάλο Όχημα και Minajana – Μικρό Όχημα) ας προχωρήσουμε στην διαπίστωση της επίσημης (κρατικής) εκμεταλλεύσεως εκ μέρους των Η.Π.Α. (συγκεκριμένα της N.A.S.A.) των αεροπορικών πληροφοριών που παρέχονται στο βιβλίο του Ιεζεκιήλ (Α' και Ι'), όπως αναλύονται στο βιβλίο του Μπλούμριχ με τίτλο “Ηνεώχθησαν οι ουρανοί”, που αναφέρεται στα σχετικά πειράματά του στη N.A.S.A. Στο βιβλίο The book of knowledge: The keys of Enoch του J.J. Hurtak, στο οποίο αναφέρθηκα στο άρθρο μου για την Αποκάλυψη, δίνονται τα ακόλουθα δύο σχεδιαγράμματα για αεροσκάφη τύπου Merkabah.

Έχοντας κατά νουν πως ο γιος της Ευφραάθα (Εφφραθά κατά τους Ο'), απ' όπου πήρε το παλιό της όνομα η Βηθλεέμ, είναι ο Ωρ, λεξικό πρότυπο του Ώρου, μυητικού συμβόλου του Ιησού (ετυμολογικού κρυπτογραφικού της Αφροδίτης), αντιλαμβανόμαστε ότι ο Ιησούς (ή Ιάσων) ή Φως του Κόσμου όπως αυτοαποκαλείται: [Ιω. Η', 12] μπορεί να ονομαστεί Αύρος ή Αύγος (αφού αυρά ή αυλά-αυγά ή αυγή, το φως της αυγής) και, με σύμπτυξη του ΑΥ σε Ω, Ώρος, περιγραφόμενος μέσα στη ρηματική διακύρηξη: “μόνο μια ψυχή, η μεγάλη ψυχή του Ώρου, γέννησε, αυτοδιαμοιραζόμενη, όλες τις ψυχές, που σφαδάζουν στο Σύμπαν”. Η περιγραφή αυτή δίνεται με το γνωστό γλαφυρό τρόπο του A.E. Van Vogt στο βιβλίο του Ptath, οπότε έχουμε την περιεχόμενη ειδωλική απόδοση της μερκαμπικής ή αργοναυτικής πορείας του σαν κλείδα της θεϊκής, μέσω ενσαρκώσεων και μετενσαρκώσεων, διασποράς του.

To Merkabah (ή Merkavah) ορίζεται σαν “όχημα θείου φωτός, χρησιμοποιούμενο απ' τους Κυρίους (Masters), για να διεισδύσουν και αφιχθούν... μέσα στις πολλές διαστάσεις του Θείου Νου”. Ο ορισμός αυτός που δίνεται με αναφορά στον Ιεζεκιήλ (Α, 4-28) και στο Β' Βασιλειών (Β' 11) συνδέεται άμεσα με την έννοια της “φωτεινής νεφέλης” στην Καινή Διαθήκη (π.χ. Ματθ. ΙΖ,5 ή Μαρκ.Θ,7), ιδιαίτερα στα εδάφια εκείνα, που έχει μια ξεκάθαρη αεροπορική (αεροδρομική) έννοια: Μαρκ. ΙΓ,26 (“ερχόμενον εν νεφέλαις”), Λουκ. ΚΑ,27 (“ερχόμεννο εν νεφέλη μετά δυνάμεως” [προφανώς στρατιωτικής]) και Αποκαλ. Α,7 (“έρχεται μετά των νεφελών”). Ιδιαίτερα το εδάφιο Ι',1 στην Πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή του (ειδικού στα αεροπορικά όπως είδαμε) Παύλου (“υπό την νεφέλην ήσαν”) μας συνδέει άμεσα με την Παλαιά Διαθήκη, όπου το βασανιστικό μοτίβο της Νεφέλης στην Έξοδο επισκιάζει κάθε άλλη εικόνα στον άξονα της Ερυθράς. Έτσι βλέπουμε την ορδή που οδηγεί ο Ουσαρσήφ (Μωυσής) έξω απ' την Αίγυπτο να βρίσκεται πίσω απ' την ορδή και μπροστά απ' τους Αιγυπτίους. Και ξαφνικά: ενώ η μέρα συνεχίζει για τους ανθρώπους της ορδής, στο μέρος των Αιγυπτίων ξαφνικά νυχτώνει (η σωστή λέξη: σκοτεινιάζει). Πρόκειται βέβαια για την περίφημη Μαύρη Ακτίνα, το σκοτεινό όπλο ενός UFO ή Νεφέλης, δηλ. Μητρικού Σκάφους, που περιπολεί πάνω απ' τον “περιούσιο λαό” τη στιγμή της “Εξόδου”. Το ότι η Νεφέλη (ή σκάφος του “Θεού” του Μωυσή) είναι απλά ένα κοσμοσκάφος (UFO) φαίνεται απ' το ότι κάθε φορά , που η Νεφέλη κατεβαίνει (προσγειώνεται για άμεσες οδηγείες προς τον Μωυσή), κατεβαίνει μαζί της κι ένα μυστηριώδες αντικείμενο, που οι Ο' μεταφράζουν “στύλος”. Πρόκειται βέβαια για ένα τρίποδα στηρίξεως, που χρησιμοποιούν τα UFO αυτής της τεχνολογίας για προσεδάφιση. Φυσικά ο πραγματικός Θεός δεν χρειάζεται “νεφέλες”, τρίποδα και γενικά “υλικά μέσα” εμφανίσεως, ενώ ένας τεχνητός θεός, σαν τον Νόμμο των Ντόγκον, όπως έχει περιγραφεί στο βιβλίο Ο ΑΓΝΩΣΤΟΣ ΣΕΙΡΙΟΣ του Ρ. Τεμπλ, έχει βέβαια ανάγκη από μεταλλικά σκάφη (βροντές) με προωθητήρες (φωτιές) και ανθρώπινες απώλειες (τιμωρία αμαρτωλών). Το παράπλευρο σχήμα με το αρχαίο αιγυπτιακό αεροπλάνο αποδεικνύει την υψηλή τεχνολογία της περιοχής στον τομέα της αεροπορικής βιομηχανίας, πολύ περισσότερο που και οι Έλληνες της Μ. Ελλάδας, τουλάχιστον, επιδίδονταν στο συναρπαστικό σπορ, όπως προκύπτει απ' την κατασκευή αεροπλάνου, της γνωστής Περιστεράς, απ' τον Έλληνα Αρχύτα (βλ. σχετική ανακοίνωση του Κ. Χασάπη).

Το ότι ο Αρχύτας ονόμασε τον πτητικό μηχανισμό του Περιστερά, δείχνει τις γνώσεις, που είχε ο αρχαίος κατασκευαστής, για τα κρυπτογραφημένα και μυστικά διαφυλαγμένα απόρρητα της ναυσιπλοίας (διάβαζε αεροπλοίας) της Αργούς, όπως τα ανέλυσα παραπάνω (στην παραγ. Κριός και Αργώ). Παρόμοια και οι Κολομβιανοί έχουν να παρουσιάσουν με την συλλογή Μπάνκο ντε Κολόμπια, το παρακείμενο χρυσό τεχνούργημα, που ο ΙβάνΣάντερσον (ερευνητής) θεωρεί μοντέλο αρχαίου αεροπλάνου. Χωρίς να ξεχνάμε: 1ον)οτι εκεί, στην περιοχή Περού-Κολομβίας, βρίσκεται η κοιλάδα της Νάζκα με τους αεροδιαδρόμους της, 2ον)ότι όπως έχω αποδείξει οι λέξεις Κολομβία-Περού σημαίνουν περιστέρι.

Ωστόσο οι Ινδοί (κατά τον Όμηρο, α, 22-24, οι ανατολικοί Αιθίοπες), πολύ πιο προοδευμένοι τεχνολογικά, δε μασάνε τις θεωρίες περί Νεφέλης, και γι' αυτό δεν μασάνε και τα λόγια τους: μιλάνε ξεκάθαρα για τεχνολογία αέρος- αέρος, δηλ. για τα περίφημα Βιμαάνας, που οι οδηγίες κατασκευής τους βρίσκονται στη Σαμανρανγκάνα Σουτραντάρα και αναδημοσιεύτηκαν στο περ. ΤΑ ΑΙΝΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΜΠΑΝΤΟΣ τ. 7-8 (Ιούλ.-Αυγ. '79, σελ. 38). Η λέξη βιμάνα, κατ' εμέ, είναι κι αυτή ελληνική (4) και αποδίδει τη φράση “βήμα+άνω” ή “βήμα+άναξ”, και σημαίνει το θρόνο, που βρίσκεται ψηλά, όπως αναφέρεται και για τους κινέζους βασιλιάδες (αυτοκράτορες), τους Γιους του Ουρανού, πως ταξίδευαν στον ουρανό. Το καύσιμο ανυψώσεως, ο υδράργυρος (5), αναφέρεται καθαρά, Ινδιάνικο (και όχι ινδικό) είναι το αεροπλάνο του Γκουσμάο, περιστατικό που περιγράφεται στο βιβλίο του Robert Charroux με τίτλο “Η άγνωστη ιστορία των ανθρώπων πριν 100.000 χρόνια” (Πείραμα και ανύψωση:30/10/1709,βλ. Σελ. 204-205).

Τελειώνοντας μια τόσο περιφερειακή – και ατελή – αναφορά σ' ένα θέμα τόσο αιθέριο και ατελείωτο, ας πούμε πως wright στα αγγλικά σημαίνει Δεξιό, Ορθό, Σωστό. Όμως δεν είναι Σωστό (wright) πως οι αδελφοί Wright ανακάλυψαν, τον προηγούμενο αιώνα, το αεροπλάνο, όπως και οι Μογκολφιέρι το αερόστατο. Η αρχή έγινε, πολύ πιο παλιά από κάποιον Αρχύτα. Κι αυτός ήταν – τι άλλο; - Έλληνας μαθηματικός και φιλόσοφος...

Υ.Γ. Όσοι αγνοούν τον μεγάλο φιλόσοφο Αρχύτα δεν φταίνε. Ο Αριστοτέλης έγραψε ειδικό βιβλίο γι' αυτόν, αλλά κι αυτό, όπως πολλά άλλα, “χάθηκε”.

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

1.Το πλήρες κείμενο στη Β' Κορ.ΙΒ έχει ως εξής:[(2)οίδα άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών 14. είτε εν σώματι ουκ οίδα, είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν. Αρπαγέντα, τον τοιούτον έως τρίτου ουρανού(3)και οίδα τον τοιούτον άνθρωπον, είτε εν σώματι είτε εκτός του σώματος ουκ οίδα, ο Θεός οίδεν.(4)ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν άρρητα ρήματα, α ουκ εξόν ανθρώπω λαλήσαι.] Βλέπουμε εδώ πως δένει το παυλικό “ουκ εξόν λαλήσαι” με το αποκαλυψιακό “σφράγισον τους λόγους”. Επιπλέον η έννοια της αρπαγής, όπως βγαίνει απ' τις λέξεις “αρπαγέντα” και “ηρπάγη”, μας θυμίζει την αρπαγή του Ηλία με το πύρινο άρμα (άρμα Ισραήλ, Δ' Βασιλ. Β',11) και το Δ, 17, στην Α' προς Θεσαλονικείς “αρπαγησάμεθα εν νεφέλαις” αλλά και τις ακόμή πιο σύγχρονες αρπαγές των αφγανών γυναικών απ' τους βαρβάρους σοβιετικούς των ελικοπτέρων κατά την πρόσφατη εισβολή τους στο Αφγανιστάν.

2.Μεταφορικά για εκνευρισμό ( ο εκνευρισμένος απειλεί για τον αντίπαλο: “θα τον πάρει και θα τον σηκώσει”), κυριολεκτικά για ανύψωση, όπως γίνεται στα δαιμονόληπτα μέντιουμ. Σχετική είναι η πασίγνωστη ιστορία του Σίμωνος του Μάγου, που ανυψώθηκε μπροστά στο Νέρωνα, αλλά γκρεμίστηκε με αρά του Πέτρου. Φυσικά οι ανυψώσεις ή αιωρήσεις αγίων αποδίδονται απ' την Εκκλησία στην αγιωσύνη τους.

3.Ωστόσο και ο Διάβολος, την ώρα των πειρασμών στην έρημο, ανυψώνει τον Ιησού (προφανώς πετώντας) και τον ανεβάζει στο πτερύγιον (ψηλό εξωτερικό άκρο) του ιερού, όπως αναφέρει και ο Μάρκος (Δ,5) και ο Λουκάς (Δ,9), προτρέποντας τον να πέσει κάτω και να μην πάθει τίποτα, αφού είναι ο Υιός του Θεού. Ο Μάρκος επίσης (Δ,8), αναφέρει πως τον ανέβασε και στο ψηλότερο όρος της Γης. Μια που τα Ιμαλάϊα είανι το αναντίρρητα ψηλότερο βουνό της Γης, φαίνεται πως οι φήμες για μετάβαση του Ιησού εκεί έχουν βάση, αλλά όχι όπως το θέτουν οι θεοσοφιστές: βρέθηκε εκεί για να αντιμετωπίσει το Σατανά (άρα και τους σατανιστές της περιοχής) κι όχι, όπως βλάσφημα ισχυρίζονται, για να διδαχθεί.

4.Η σανσκριτική θεωρείται γνήσια δωρική διάλεκτος ( λέξη μεταφράζεται απ' τον Κ. Γεωργανά “ως εάν κρητικά”.

5.Εσφαλμένα ο Νικ. Βαχαμίδης στο βιβλίο του για την Ατλαντίδα “Η ανεύρεσις της προκατακλυσμιαίας Ατλαντίδος”, αναφέρεται σε υδρογόνο. Ο υδράργυρος (Mg) αντιστοιχεί αστρολογικά, στον Ερμή, αποδιδόμενο στα λατινικά, σαν Mercurius, τόσο κοντά στο εβραΐκό Merkabah.

6.Η “περιστερά του Αρχύτα” περιγράφεται σαν ξύλινο ομοίωμα πουλιού, που πετούσε με την ενέργεια βάρους ηρτημένου σε τροχαλία και πεπιεσμένου αέρα, που διέφευγε από κάποια σχισμή...Αντιγραφή από.http://intruder1901.blogspot.com/

ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΤΟ ΕΠΙΜΕΛΗΘΗΚΕ Ο ΝΕΟΕΛΛΗΝ[http://neoellhn.blogspot.com/]ΦΟΡΟ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΜΝΗΜΗΣ ΣΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΚΥΡΑΓΓΕΛΟ...ΟΛΟΙ ΟΣΟΙ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΤΟΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ....