Νίκος Πλουμπίδης: Ο «μπάρμπας» έφυγε τραγουδώντας τη "Διεθνή".
Ήταν εκείνος που προσπάθησε να ανταλλάξει τη ζωή του με τη ζωή του Μπελογιάννη: χάθηκαν και οι δύο αφήνοντας για χρόνια το παράνομο, τότε, ΚΚΕ παραζαλισμένο και αποδιοργανωμένο, στραμμένο εναντίον του ίδιου του του εαυτού, στον απόηχο της «υπόθεσης Πλουμπίδη» από την οποία άργησε να συνέλθει.
Ο Νίκος Πλουμπίδης πέθανε συνεπής κομμουνιστής, πιστός ιδεολόγος, σπουδαίος άνθρωπος.
Πέθανε με την ελπίδα, με την πίστη, της αποκατάστασής του.
Τα τελευταία του λόγια προς τους δημοσιογράφους που παρακολούθησαν την εκτέλεσή του στο Δαφνί, στις 14 Αυγούστου του 1954 ήταν:
«Υπήρξα τίμιος αγωνιστής, πάλεψα για το καλό του λαού και για το κόμμα μου. Και αφήνω στο γιο μου φεύγοντας ένα τίμιο όνομα. Να είστε πάντα καλά. Βλέπετε, εγώ σε λίγο φεύγω με ψεύτικες και άδικες κατηγορίες. Το κόμμα μου, το ξέρω, θα βρει την αλήθεια και θα με δικαιώσει. Γεια χαρά παιδιά. Ζήτω το ΚΚΕ».
Το κόμμα του, το ΚΚΕ, βρήκε την αλήθεια τέσσερα χρόνια μετά την εκτέλεσή του.

Ποιος ήταν ο Νϊκος Πλουμπίδης

Ο Νίκος Πλουμπίδης γεννήθηκε στα Λαγκάδια Αρκαδίας στις 31 Δεκεμβρίου 1901. Μεγάλωσε μέσα στη φτώχεια και τις στερήσεις μιας φτωχής αγροτικής οικογένειας. Έγινε δάσκαλος και ανέπτυξε συνδικαλιστική και πολιτική δράση. Το 1926 έγινε μέλος του ΚΚΕ και πολύ σύντομα άρχισε να ανεβαίνει στην κομματική ιεραρχία. Το 1929, όταν συνελήφθη, οι γιατροί διαπίστωσαν πως έπασχε από φυματίωση και του έδωσαν έξι μήνες ζωή. «Αφού πρόκειται να πεθάνω σε έξι μήνες, ας τους ζήσω όσο μπορώ πιο έντονα, πιο αγωνιστικά», ήταν η απάντηση του. Το 1931 απολύθηκε από δάσκαλος επειδή αρνήθηκε να υπογράψει τη δήλωση νομιμοφροσύνης που ζητούσαν από τους δημόσιους υπαλλήλους για να τους διατηρήσουν στη θέση τους. Από τότε αφιερώθηκε ολοκληρωτικά στην κομματική δουλειά.
Εκλέχθηκε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Συνομοσπονδίας των Δημοσίων Υπαλλήλων και μέλος της Γραμματείας της Ενωτικής ΓΣΕΕ. Τον Αύγουστο του 1935 πήρε μέρος στο 7ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Στο 6ο Συνέδριο του ΚΚΕ εκλέχθηκε αναπληρωματικό μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και το 1938 μέλος του Πολιτικού Γραφείου. Το Μάη του ’39 ο Μπάρμπας, (όπως ήταν το ψευδώνυμο της παρανομίας) πιάστηκε και εξορίστηκε. Δραπέτευσε, με εντολή του ΚΚΕ, και πήρε ενεργό μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Ως μέλος του ΠΓ καθοδηγούσε την Κομματική Οργάνωση Αθήνας (ΚΟΑ) του ΚΚΕ και οργάνωσε την εξέγερση του αθηναϊκού λαού στις 5 Μάρτη 1943, με γενική πολιτική απεργία και παλλαϊκή διαδήλωση που ματαίωσε τα σχέδια των Γερμανών και των κουίσλινγκς να στείλουν Έλληνες εργάτες στα γερμανικά εργοστάσια. Στη διάρκεια του εμφυλίου δούλεψε στην Αθήνα, παράνομα.
Μετά την ήττα του ΔΣΕ παρέμεινε στην Αθήνα ως επικεφαλής του μεγαλύτερου παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ.

Η υπόθεση Μπελογιάννη

Το 1950 η ΚΕ του ΚΚΕ αποφασίζει να στείλει το Νίκο Μπελογιάννη στην Ελλάδα με εντολή να ανασυγκροτήσει, σε συνεργασία με τον Πλουμπίδη, τον παράνομο μηχανισμό. Όμως, λίγους μήνες αργότερα, ο Μπελογιάννης συλλαμβάνεται τυχαία. Όταν οι αρχές ανακαλύπτουν ποιον έχουν στα χέρια τους τον δικάζουν ως επικεφαλής του παράνομου κομμουνιστικού μηχανισμού.
Για να μπορέσουν όμως να τον εκτελέσουν του φορτώνουν την κατηγορία της κατασκοπίας (παράβαση του μεταξικού Αναγκαστικού Νόμου 375 περί κατασκοπίας). Με βάση το ψυχροπολεμικό κλίμα της εποχής, ο Μπελογιάννης είναι καταδικασμένος σε θάνατο παρά τις διεθνείς εκκλήσεις χάριτος. Εκείνη τη στιγμή εμφανίζεται ως από μηχανής θεός ο «Μπάρμπας».
Ο Πλουμπίδης στέλνει ιδιόχειρη επιστολή στην Ασφάλεια δηλώνοντας πως αρχηγός του παράνομου μηχανισμού του ΚΚΕ (άρα και «υπεύθυνος» για τις κατηγορίες της «κατασκοπίας») είναι ο ίδιος κι όχι ο Μπελογιάννης. Προσφέρεται να παραδοθεί και να (κατα)δικαστεί μόλις μετατραπεί η θανατική ποινή του Μπελογιάννη.
Δυστυχώς, οι συνθήκες παρανομίας δεν του δίνουν τη δυνατότητα να ενημερώσει την ηγεσία του ΚΚΕ η οποία ξαφνιάζεται. Μέσα στην αμηχανία των στιγμών, ο ραδιοσταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα»  χαρακτηρίζει αρχικά την επιστολή Πλουμπίδη ως «χαφιέδικο κατασκεύασμα» προσθέτοντας πως ο Πλουμπίδης βρίσκεται στο εξωτερικό. Μάλιστα την ανακοίνωση κάνει ο ίδιος ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ  Νίκος Ζαχαριάδης μέσω της ελληνόφωνης εκπομπής "Φωνή της Αλήθειας".  Όταν αποδεικνύεται η γνησιότητα της επιστολής Πλουμπίδη, το Πολιτικό Γραφείο από το Βουκουρέστι χαρακτηρίζει τον Πλουμπίδη πράκτορα της Ασφάλειας που δρούσε μέσα στις γραμμές του κόμματος.
Τελικά, ο Μπελογιάννης εκτελείται.

Σύλληψη και εκτέλεση του Πλουμπίδη

Ο Πλουμπίδης συνελήφθη από τις αστυνομικές αρχές στις 25 Νοεμβρίου 1952, πέντε μήνες μετά την εκτέλεση του Ν. Μπελογιάννη, στο κρυσφήγετό του στον Κολωνό και σε πολύ προχωρημένο στάδιο φυματίωσης.
Επτά μήνες αργότερα τον Ιούλιο του 1953, το έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών τον καταδίκασε "δις εις θάνατο".
Στη δίκη του, όσο κι αν οι στρατοδίκες κατέβαλαν προσπάθειες, ο Πλουμπίδης δεν βρήκε να πει μία λέξη εναντίον του κόμματος που τον είχε καταδικάσει.
«Σήμερα, κύριοι, δε δικάζετε άτομα. Δικάζετε το ΚΚΕ. Και επ’ αυτού δηλώνω, παρόλο ότι σήμερα όχι μόνο δεν έχω την τιμή να εκπροσωπώ το Κόμμα μου, αλλά έχω και πολεμική εναντίον μου, δηλώνω, ότι αναλαμβάνω πλήρως τις ευθύνες για την πολιτική του Κόμματός μου». «Ματαιοπονείτε, αν πιστεύετε ότι θα με κάνετε να στραφώ ενάντια στο Κόμμα μου», απάντησε στον πρόεδρο του δικαστηρίου με σταθερή φωνή, όταν αυτός προσπαθούσε να τον φέρει σε αντιπαράθεση με το ΚΚΕ. Κι όταν τον ειρωνεύτηκε ο βασιλικος επίτροπος «Τι αγωνίζεσαι Πλουμπίδη; Χαφιέ σε λέει ο Ζαχαριάδης» κείνος απάντησε:
«Έχει εσφαλμένες πληροφορίες ο αρχηγός του Κόμματος». Ο επίτροπος συνέχισε να προκαλεί: «Σε εξευτέλισαν Πλουμπίδη» για να πάρει την απάντηση: «Τιμή μου είναι η τιμή του Κόμματός μου».
Μετά την καταδικαστική απόφαση παρέμεινε για μισό περίπου μήνα στο παράρτημα-φυλακή του σανατορίου "Σωτηρία".
 Tην αυγή της 14ης Αυγούστουτου 1954 μεταφέρθηκε στο δάσος του Δαφνιού όπου και εκτελέστηκε επιδεικνύοντας αξιοθαύμαστη καρτερικότητα, ακλόνητη αφοσίωση στο κόμμα και τις ιδέες του αρνούμενος θεία μετάληψη και κάλυψη των ματιών του, τραγουδώντας την "Διεθνή".
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΜΑΝΟΥ
*(το ρεπορτάζ περιλαμβάνει μαρτυρίες και αποσπάσματα από το «Αρχείο Οικογένειας Νίκου Πλουμπίδη»)
http://provocateur.gr/