ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΩΡΑ Ο ΚΑΚΟΣ ΧΑΜΟΣ ΣΤΟ ΣΟΥΔΑΝ ΚΑΙ ΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΟΥ ΣΑΧΕΛ
ΚΑΙ ΤΙ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ
Φαίνεται ότι δεν απασχολεί κανένα ιδιαίτερα το τι γίνεται τώρα πχ στο Σουδάν, όπου πάνω απο 8εκ άνθρωποι βρίσκονται στα όρια της εξαφάνισης από την πείνα, εγκλωβισμένοι μέσα σε ένα διαρκή "εμφύλιο" τοπικών μαφιών, που είναι όμως ένας ακόμη πόλεμος δι αντιπροσώπων τρίτων, στην προσπάθεια αναβίωσης μιας αποικιοκρατίας νο2 με νέους παίκτες.
Οπως αναμένονταν από το 22, η επόμενη περιοχή θερμών συγκρούσεων "δια αντιπροσώπων " θα μεταφέρονταν μετά την Ουκρανία στην ΥποΣαχάρια Αφρική, γνωστή ως ζώνη του Σαχέλ. Όπως και έγινε.
Γιατί όμως?
Η περιοχή Σαχέλ αποτελείται από τη Μαυριτανία, το Μάλι, το Τσαντ, τον Νίγηρα και την Μπουρκίνα Φάσο, ενώ συμπεριλαμβάνεται στην ίδια ζώνη ενδιαφέροντος και το Σουδάν, παρ' ότι αυτό είναι πρώην Αγγλική αποικία από τότε που αντικατέστησε την Οθωμανική αυτοκρατορία στην χώρα.
Από αυτές τις χώρες, το Μάλι απολάμβανε ανέκαθεν την κεντρική θέση στα στρατηγικά ενδιαφέροντα της Γαλλίας, επειδή βρίσκεται στο σταυροδρόμι μεταξύ της πρώην Γαλλικής Δυτικής Αφρικής και της Γαλλικής Βόρειας Αφρικής, το γνωστό Μαγκρέμπ. Ο Νίγηρας παραμένει σημαντικός λόγω των κοιτασμάτων ουρανίου που διαθετει, η Μαυριτανία δυτικότερα λόγω των κοιτασματων σιδήρου και ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου στα ανοιχτά της, ισοδύναμου με αυτού νότια της Κρητης. Το Σουδάν για τα ορυχεία χρυσού στον νότο, τα μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκαν μετά το 09 και για την διαχείριση των υδάτων του Νείλου (αλλά και των προσφύγων), που απειλούν την ασφάλεια και συνοχή της Αιγύπτου, ήταν πάντα κρίσιμο για τις βλέψεις της Τουρκίας και λόγω της επαφής του με την Λιβύη.
Όλη η ζώνη Σαχέλ, πλην του Σουδάν, μέχρι πρότινος ήταν μια ζώνη "γαλλικού φράγκου " (CSF), μέσω του οποίου ασκούσε την επιρροή της η Γαλλία (παρά το ευρώ).
Ο Μακρόν, κατά την πρώτη του προεδρική θητεία του (2017–2022), προσπάθησε να δώσει μια νέα ματιά στην πολιτική της Γαλλίας για την Αφρική. Ομως στο Μάλι και σε ολόκληρη την περιοχή του Σαχέλ, η Γαλλία δεν μπόρεσε να χειριστεί αποτελεσματικά το πρόβλημα της τζιχαντιστικής διείσδυσης, που ενισχύεται μεθοδικά από την διείσδυση της Τουρκίας στην περιοχή με κεφάλαια από το Κατάρ, για λογαριασμό και της Ρωσίας.
Από το 2017, ο Μακρόν προσπάθησε να αναδιαμορφώσει την πολιτική της Γαλλίας για την Αφρική, ανατρέποντας την επιθετική νεοαποικιακή που προσπάθησε να επιβάλει άγρια, αλλά και ανεπιτυχώς, ο Ολαντ κατά την προεδρία του, Υπογραμμίζοντας το γεγονός ότι η Γαλλία φιλοδοξεί να συμμετάσχει σε στρατηγικές συνεργασίες με αφρικανικές χώρες ισότιμα, δέχτηκε τις επιθέσεις της Λεπέν, που ονειρεύεται ακόμη μια νέα αποικιοκρατική περίοδο της Γαλιας για την περιοχή.
Χαρακτήρισε ο Μακρόν τη γαλλική αποικιοκρατία πραγματικά βάρβαρη και έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Σημείο που τον έφερε σε πλήρη σύγκρουση με την ρητορική της Λεπέν, που επιδιώκει την ανασύσταση της Γαλλικής αποικιοκρατίας στην περιοχή μέσω στρατιωτικής βίας. Το ίδιο προσπαθεί και η Μελόνι για την Ιταλία, με ένα comeback της κυρίως στην Λιβύη, απ' όπου μπορεί να δεχτεί σημαντικές ποσότητες φυσικού αερίου μέσω αγωγών για τον εφοδιασμό της διψασμένος για ενέργεια Κεντρικής Ευρώπης, μετά την αποκοπή της από το φτηνό Ρωσικό αέριο που στράφηκε τελεσίδικα προς την Ανατολή ως πιο συμφέρουσα και σταθερή αγορά για την επιβίωση της Ρωσίας.
Κρίσιμη είναι η περιοχή για τα γεωστρατηγικά συμφέροντα της Γαλλίας, αλλά κατ' επέκταση και της ΕΕ, λόγω:
Των κοιτασμάτων ουρανίου του Νίγηρα, απ όπου τροφοδοτεί το 16% των αναγκών των πυρηνικών της σταθμών. Μεγάλων κοιτασμάτων φυσικού υδρογόνου στο Μάλι, απο τα λίγα διαθεσιμα στον κόσμο, που μπορούν να προμηθεύσουν την ΕΕ με φτηνό καύσιμο υδρογόνο αμέσως, χωρίς τα υψηλά κόστη που θα έχει μέχρι το 2050 η παραγωγή του επόμενου στρατηγικού καυσίμου από ΑΠΕ και νερό (πρόσφατα ανακαλύφθηκε αντίστοιχο κοίτασμα και στην Αλβανία, που θα την βοηθήσει στο παζάρι της να γίνει μέλος της ΕΕ χωρίς υποχωρήσεις στα δικά της μεγαλοϊδεατικά σχέδια στα Δυτικά Βαλκάνια).Τα μεταλλεία κρίσιμων μετάλλων για την "Πράσινη Μετάβαση" (κοβάλτιο, λίθιο, παλλάδιο κλπ) του Σαχέλ+Σουδάν, που είναι ισοδύναμα αυτών της Ρωσίας.Το μεγακοίτασμα φυσικού αερίου που ανακαλύφθηκε πρόσφατα στο Σουδάν (30τρισ κυβικά μέτρα, όσο περίπου και το νότια της Κρήτης εντός της Ελληνικής ΑΟΖ), και άλλο τοσο στην ΑΟΖ της Μαυριτανιας. Είναι αυτό το αέριο που θεωρείται από την ΕΕ ικανό, μαζί με το αντίστοιχο του Κολπου μεσω του αγωγοϋ IMEC, να την απεξαρτήσουν τελείως από το Ρωσικό φυσικό αέριο με έναν αγωγό κόστους 12δισ€ μέσω Αιγύπτου, που το έχει εντάξει στα χρηματοδοτούμενα έργα της "Πράσινης" Μετάβασης. Πρέπει να υπογραμμιστεί ότι λόγω των θεσμοθετημένων στρατιωτικών δεσμών με τις πρώην αποικίες της, η Γαλλία παρενέβη στρατιωτικά περισσότερες από 50 φορές σε διάφορες αφρικανικές χώρες τις τελευταίες έξι δεκαετίες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, τα προβλήματα που προέρχονται από την τρομοκρατία που ασκοϋν οι Τζιχαντιστές στην περιοχή του Σαχέλ, ειδικά στο Μάλι και στο Σουδάν, έχουν θέσει μεγάλες προκλήσεις στην πολιτική της Γαλλίας για την Αφρική σε σημείο που η Γαλλία αναγκάστηκε να ανακοινώσει την αποχώρηση των στρατευμάτων της από το Μάλι τον Φεβρουάριο του 2022, κάτω από την οικονομική και δημοσκοπική πίεση στο προηγούμενο διάστημα.
Το κενό της Γαλλίας έσπευσαν να το καλύψουν αμέσων άλλοι, μεταφέροντας σε αυτή την περιοχή την επόμενη γεωστρατηγικη κρίση ως συνέχεια της Ουκρανικής. Έτσι:
Ο Μπάιντεν διέταξε πριν δύο χρόνια την στρατιωτική επιστροφή των ΗΠΑ στο Σουδάν, παρεμβαίνοντας πάλι στον ατελείωτο εκεί εμφύλιο πόλεμο τζιχαντιστών-κράτους- τοπικών φυλάρχων, που συντηρείται οικονομικά από την Τουρκία με την εμπλοκή Ρώσων μισθοφόρων και λαθρεμπόρων χρυσού, που καλύπτει τις ανάγκες των Εμιράτων. Αθρωπιστικοί έλεγε οι λόγοι, αλλά όλοι κατανοούν ότι έτσι επιδίωκαν οι ΗΠΑ να ελέγξουν μια ακόμα πηγή ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρώπης από το LNG τους. Αποτέλεσμα αυτής της προθεσης εμπλοκής, που δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, ήταν και η πρόσφατη ανάφλεξη των εμφύλιων συγκρούσεων που αναζωπυρώθηκαν μετά την ανταρσία παραστρατιωτικών στον νότο του Νότιου Σουδάν, με την την υποστήριξη των ΗΑΕ, που βλέπουν να απειλούνται σοβαρά λόγω της στρατιωτικής και ενεργειακής παρουσίας της Τουρκίας (με την υποστήριξη των African Corps της ρωσικής πρώην Wagner και του Ιράν) που βρίσκονται εκεί και για την υπεράσπιση των μεγάλων κινεζικών επενδύσεων στα ορυχεία της περιοχής.Η Ρωσία, κυρίως μέσω της Τουρκίας, διατηρεί θύλακες επιρροής στην περιοχή, με σημαντικοτερη την στρατιωτικη παρουσία της Τουρκίας στον Σουδάν και στην Λιβύη και της επιρροής που απέκτησε από την κοντόφθαλμη πολιτική της Μέρκελ (και την πλήρη απουσία της Ελλάδας μετά την περίοδο της εξωτερικής πολιτικής υπό τον Νίκο Κοτζιά, με αρνητική μόνο την εμπλοκή μας με την εξαγωγή του predator στο Σουδαν με άδεια εξαγωγής από την κυβέρνηση του ΚυΜ). Η πολιτική και στρατιωτική διείσδυση της Τουρκίας στο Σουδάν θεωρείται θανάσιμη απειλή για την Αίγυπτο και τις Σαουδική Αραβια-ΗΑΕ, που την έκανε μεγαλύτερη και το πραξικόπημα στον Νίγηρα (με προτροπή της Ρωσιας, μέσω του μισθοφορικου στρατου τυπου Wagner που διατηρεί στην περιοχή).
Είναι βαθύτατα νυχτωμένοι όσοι θεωρούν τις επεμβάσεις της Ρωσίας στην περιοχή ως "απελευθερωτικες", ίσως και Αριστερές. Ο Πουτιν προσπαθεί να εδραιωθεί, έμμεσα ή αμεσα στην περιοχή αντικαθιστωντας το ΔΝΤ με το αντίστοιχο που στήθηκε ήδη στο Πεκίνο για να προωθήσει το αντιδολάριο UNIT στον ίδιο ρόλο που είχε τα τελευταία 50 χρόνια το πράσινο νόμισμα. ΑποικιοκρατÌα νο2 Ανατολικού τύπου. Η προθυμία της Αλγερίας και της Αιγύπτου να ενταχθούν στο cluster χωρών BRICS και η αναζοπύρωση της διαμάχης της Αλγερίας με το Μαρόκο για τον έλεγχο περιοχών της Δ.Σαχάρας, έθεσαν σε ακόμη μεγαλύτερη γεωπολιτική αστάθεια όλη την ευρύτερη περιοχή, απειλώντας ή ακυρώνοντας και τις κινεζικές επενδύσεις δημιουργίας παράκτιων αγωγών μεταφοράς Νιγηριανού αερίου προς την Ισπανία.Έτσι, μέσω της δράσης τρίτων νεοαποικιακών δυνάμεων σε όλη αυτή την ζώνη που ξεκινάει από τον Ατλαντικό και φτάνει μέχρι το Κέρας της Αφρικής στον Ινδικό Ωκεανό, επιχειρείται το "κόψιμο" της Αφρικής στα δύο. Στο Νότιο τμήμα της εντείνεται η διαμάχη Κίνας- Ινδίας για τον έλεγχο της νομισματικής και πολιτικής ενοποίησης της Μαύρης Ηπείρου, όσο στον Βορρά, από την ζώνη του Σαχέλ μέχρι την Μεσόγειο κυριαρχεί η βία και οι συγκρούσεις δι' αντιπροσώπων για τον έλεγχο πόρων και των περασμάτων τους προς την Ευρώπη. Η δειλή, μέχρι τώρα, ευρωπαϊκή πολιτική στήριξης των χωρών της περιοχής της ζώνης Σαχελ με ουσιαστικά μέτρα για την οικονομική τους ανάπτυξη, μέχρι τώρα καλύπτονταν από την Κίνα. Αυτό το πετυχαίνει μέσω εξαγορών κρίσιμων μεταλλείων, του εμβληματικού έργου του τοίχους δέντρων για τον περιορισμό επέκτασης της Σαχάρας που χρηματοδοτεί, του δικτύου φυσικού αερίου από την Νιγηρία προς το Μαρόκο- Ιβηρική χερσόνησο μέσω παραθαλάσσιου αγωγού της Δυτικής Αφρικής, των δικτύων σιδηροδρόμων, κυρίως της Νιγηρίας. Και, με το πιο σημαντικό ίσως, την νομισματική προετοιμασία της Νιγηρίας με την έκδοση ψηφιακού νομίσματος για να ενταχθεί στο κυοφορούμενο αντι-δολάριο Ρωσιας-Κίνας- Ιραν, που αντιμάχεται την αντίστοιχη προσπάθεια εισαγωγής του ΑUA (δες σχετικά στο σχόλιο #1), όπου πρωτοστατεί η Νότιος Αφρική (καθόλου τυχαία δεν είναι η στοχοποίηση της γενέτειρας του Ελον Μασκ από τους δασμούς του Τραμπ ως σχετική με όλα τα πιο πάνω).Λόγω όλων αυτών, διαφαίνεται εδώ και πολλούς μήνες ότι, μετά την Ουκρανία, αυτή θα ήταν μία από τις τέσσερις κύριες περιοχές των επόμενων θερμών συγκρουσεων δια αντιπροσώπων, για την οριοθέτηση των ζωνών της μετα-παγκοσμιοποίησης. Και δυστυχώς αυτό επιβεβαιώνεται πάλι. Μετά την ήττα των Ρωσια/Ιραν στην Παλαιστινη και την νικη της Ρωσίας στο Ουκρανικο, οι άλλες τρεις φαίνεται οτι θα είναι:
1) η περί το Πακιστάν, για την αποκοπή της Ινδίας από την διαφαινόμενη ενεργειακή σύνδεση της με την Ρωσία και το νέο ψηφιακό αντιδολάριο που ετοιμάζεται με την Κίνα, αλλά και από τον ρόλο που μπορεί να παίξει, μαζί με την Βραζιλία και την Νότια Αφρική στην επόμενη παγκόσμια αρχιτεκτονική ως τρίτος πόλος εξισορρόπησης των άλλων δύο.
2) στην περιοχή του Βορείου Ιράκ και της Συρίας, μέσω του Κουρδικού και
3) στην Καραϊβική-βορεια Νότια Αμερική, για τον έλεγχο των αντίστοιχων ζωνών κρίσιμων πόρων
Όλα αυτά που γίνονται τώρα στο Μάλι, την Μπουκίνα Φάσο, το Σουδάν και στον Νίγηρα, πάλι έχουν σαν θύμα-μεγάλη χαμένη την ΕΕ. Αυτο προέρχεται από την αδυναμία της σημερινής της ηγεσίας στο να της προσδώσει χαρακτηριστικά συνοχής και για να παίξει τον ρόλο της ως σταθεροποιητικού παράγοντα ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Κίνα,.αλλά και για να επιβιώσει η ίδια από τους πόρους που δεν έχει χωρίς να καταφύγει πάλι στην αποικιοκρατία.
Έτσι ένας φαύλος κύκλος συμπληρώνεται αφού αυτή η έλλειψη, λόγω του εγκλωβισμού της ΕΕ σε αποτυχημένες νεοφιλελέ πολιτικές, πριμοδοτούν την φτώχεια και την ακροδεξιά, που κυριολεκτικά φύεται σε τέτοια περιβάλλοντα συγκρούσεων, που έχουν σαν τελικό κόστος τεράστιες ανθρωπιστικές κρίσεις. Και αυτές που, όπως φαίνεται εδώ, δεν ενδιαφέρουν ή ευαισθητοποιούν κανέναν ιδιαίτερα, μέχρι να εμφανιστούν ως νέες προσφυγικες ροές, για να έχει λόγο ύπαρξης και η ακροδεξιά από αυτές.
Είναι και αυτό ένα αποτέλεσμά της άγνοιας, που συντηρείται από την ελεγχόμενη (μη)πληροφόρηση και προπαγάνδα των εμπλεκομένων, που τα ρίχνουν τελικά όλα σε θρησκευτικές ή εθνοτικές διενέξεις, συσκοτίζοντας τους πραγματικούς λόγους τέτοιων συγκρούσεων, όπως πχ του Σουδάν, όπου "καλοί" δεν υπάρχουν.
Πάντα αυτές οι συγκρούσεις έχουν σχέση με τον έλεγχο της ροής της ενέργειας και του χρήματος. Η αποκέντρωση της παραγωγής/διακίνησης και των δύο είναι ο μόνος τρόπος διακοπής αυτού του φαύλου κύκλου.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου