Ένα άρθρο του Youssef Hindi (E&R
- Υλισμός της Παλαιάς Διαθήκης
- Προέλευση του βιβλικού υλισμού
- Η προέλευση του Μεγάλου Ισραήλ
*
Για οσους επιθυμούν να εμβαθύνουν τη γνώση και την κατανόησή τους για αυτό το τεράστιο θέμα ας ανατρεξει στο βιβλίο Κατανόηση της ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης.
Από την αρχή της εθνοκάθαρσης στη Γάζα, πολλά ταμπού έχουν καταρριφθεί και η πραγματικότητα της ισραηλινής πολιτικής και του σχεδίου έχει μετατοπιστεί απότομα από το καθεστώς μιας «θεωρίας συνωμοσίας» σε αυτό ενός «γνωστού γεγονότος». Το σχέδιο της ίδρυσης ενός Μεγάλου Ισραήλ, από το Νείλο μέχρι τον Ευφράτη αναφέρεται τώρα σε ορισμένα μεγάλα μέσα ενημέρωσης [1], όπως και η μεσσιανική διάσταση του σιωνισμού [2].
Το Μεγάλο Ισραήλ είναι ένα σημαντικό θέμα που πρέπει να αντιμετωπιστεί σοβαρά. Οι σιωνιστές, τόσο οι θρησκευόμενοι όσο και οι άθεοι, ισχυρίζονται ότι το βασίλειο του αρχαίου Ισραήλ, στην εποχή του Σολομώντα, εκτεινόταν από το Νείλο μέχρι τον Ευφράτη. Το σιωνιστικό σχέδιο στοχεύει στην αποκατάσταση αυτού του βασιλείου εντός των συνόρων «του» [3]. αλλά θα δείξουμε εδώ ότι είναι μυθικά και ότι είναι το αποτέλεσμα της οικειοποίησης της ιστορίας μιας αυτοκρατορίας που δεν είχε τίποτα εβραϊκό γι 'αυτό.
Υλισμός της Παλαιάς Διαθήκης
Από την αρχαιότητα, μετά την επιστροφή από την εξορία στη Βαβυλώνα, οι Εβραίοι ήλπιζαν – και μερικοί από αυτούς εργάζονται – για την έλευση μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας. Ας αναφέρουμε για παράδειγμα τον Ιουδαίο φιλόσοφο Φίλωνα τον Αλεξανδρέα (20 π.Χ., + 45), ο οποίος, απευθυνόμενος στους ομοθρήσκους του, τους συμβούλεψε να μην ερεθίζουν τους σοφιστές (οι οποίοι ήταν πολύ επικριτικοί προς τους Ιουδαίους) και να περιμένουν υπομονετικά την τιμωρία τους, η οποία θα έρθει την ημέρα που θα εγκαθιδρυθεί η εβραϊκή αυτοκρατορία σε όλο τον κόσμο [4].
Πράγματι, η βιβλική υπόσχεση που δόθηκε στα παιδιά του Ισραήλ πρέπει να εκπληρωθεί σε αυτόν τον κόσμο. Η μετά θάνατον ζωή δεν αναφέρεται πουθενά στην Τορά και οι ανταμοιβές που ανακοινώνονται στους Εβραίους είναι αποκλειστικά υλικές.
Ο Bernard Lazare είχε επισημάνει [5] ότι ο Ιουδαϊσμός στερείται πνευματικότητας και μεταφυσικής [6]. Το σημαντικό πράγμα για τους Ιουδαίους, γράφει ο B. Lazare, «ήταν η ζωή. Προσπάθησαν να το εξωραΐσουν με κάθε ευτυχία, και αυτοί οι φρενήρεις ιδεαλιστές ήταν, με μια εντυπωσιακή και εξηγήσιμη αντίθεση, οι πιο δυσεπίλυτοι αισθησιαστές. Ο Γιαχβέ τους είχε αναθέσει έναν ορισμένο αριθμό ετών στη γη. Τους ζήτησε, κατά τη διάρκεια αυτής της ύπαρξης, πολύ σύντομη για τις προτιμήσεις των Εβραίων, πιστή και σχολαστική λατρεία. Σε αντάλλαγμα, ο Εβραίος απαίτησε θετικά πλεονεκτήματα από τον Κύριό του. Ήταν η ιδέα του συμβολαίου που κυριάρχησε σε ολόκληρη τη θεολογία του Ισραήλ. Όταν ο Ισραηλίτης εκπλήρωσε τις δεσμεύσεις του προς τον Γιαχβέ, απαίτησε αμοιβαιότητα. Αν θεωρούσε τον εαυτό του αδικημένο, αν έκρινε ότι τα δικαιώματά του δεν έγιναν σεβαστά, δεν είχε κανένα καλό λόγο να προσωριστεί, γιατί το λεπτό ευτυχίας που έχασε ήταν ένα λεπτό που του έκλεψαν και που δεν θα μπορούσε ποτέ να του αποκατασταθεί. [7]
Επομένως, ο θάνατος είναι, για έναν Εβραίο, μια δυστυχία από μόνος του, σε αντίθεση με τον χριστιανό και τον μουσουλμάνο, για τους οποίους η αληθινή ζωή αρχίζει μετά το θάνατο.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Κοράνι κατηγορεί τους Εβραίους ως εξής:
«Και πραγματικά βρίσκεις τους Εβραίους, περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον, προσκολλημένους στη ζωή, περισσότερο από τους (πολυθεϊστές) συνεργάτες. Ένας από αυτούς επιθυμεί να παρατείνει τη ζωή του χίλια χρόνια. Αλλά η μακροζωία δεν θα τον κρατούσε μακριά από το μαρτύριο. (Σούρα 2:96)
Αυτή η αρνητική αντίληψη του θανάτου στον Ιουδαϊσμό μπορεί να εξηγηθεί από τον βιβλικό υλισμό, την προέλευση του οποίου θα εντοπίσουμε εδώ.
Προέλευση του βιβλικού υλισμού
Ας ξεκινήσουμε με την αρχή της Τορά. Δημιουργία, όπως περιγράφεται. Σύμφωνα με το πρώτο βιβλίο της Πεντατεύχου, η Γένεση, ο Παράδεισος και ο Κήπος της Εδέμ βρίσκονταν στη γη, πιο συγκεκριμένα στην Ανατολή, στη Μεσοποταμία, κοντά στον Ευφράτη (Γένεση 2:14):
«Και ο Γιαχβέ φύτεψε έναν κήπο στην Εδέμ, προς την ανατολή, και τοποθέτησε σε αυτόν τον άνθρωπο που είχε πλάσει». (Γένεση 2:8)
Σύμφωνα με τον Χριστιανισμό και το Ισλάμ, ο Παράδεισος βρίσκεται στη μετά θάνατον ζωή. Αν στο Ευαγγέλιο, σε αντίθεση με το Κοράνι, δεν υπάρχει καμία εκδοχή της Δημιουργίας που να διορθώνει εκείνη της Τορά, υπάρχει ωστόσο πολύ συχνά αναφορά στη Βασιλεία των Ουρανών, η οποία δεν είναι αυτού του κόσμου και όπου η τελική ανταμοιβή περιμένει τους πιστούς:
»Τότε ο Ιησούς σήκωσε τα μάτια του στους μαθητές του και τους είπε: "Μακάριοι εσείς που είστε φτωχοί, γιατί δική σας είναι η βασιλεία των ουρανών!
... Να χαίρεστε εκείνη την ημέρα και να χαίρεστε, γιατί ιδού, η ανταμοιβή σας είναι μεγάλη στον ουρανό... (Λουκάς 6:20-23)
Ακριβώς όπως η κόλαση περιμένει εκείνους που θα υποστούν τιμωρία στη Μέλλουσα Ζωή:
́ ́Μη φοβάσαι αυτούς που σκοτώνουν το σώμα και μετά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα περισσότερο. Θα σε διδάξω ποιον πρέπει να φοβάσαι: να φοβάσαι Εκείνον που, αφού σε σκοτώσει, έχει τη δύναμη να ρίξει στην κόλαση. Ναι, σας λέω, να Τον φοβάστε. (Λουκάς 12:4-5)
Ομοίως, το Κοράνι υπόσχεται τιμωρία και τιμωρία στη Μέλλουσα Ζωή. Και, σε αντίθεση με την εβραϊκή Βίβλο, το Κοράνι υποτιμά αυτόν τον εφήμερο υλικό κόσμο, σε σύγκριση με την αιώνια ζωή στη μετά θάνατον ζωή:
«Να ξέρετε ότι η ζωή αυτού του κόσμου δεν είναι παρά παιχνίδι, επιπολαιότητα, στολισμός, αντιπαλότητα υπερηφάνειας μεταξύ σας, κονταρομαχίες για την ποσότητα των αγαθών ή τον αριθμό των παιδιών. Μοιάζει με ντους: η βλάστηση που γεννά γοητεύει τους αρνητές, μετά πανικοβάλλεται και βλέπεις να κιτρινίζει και μετά θα πέσει στα σκουπίδια. Στην τελευταία ζωή θα υπάρξει τρομερή τιμωρία, η επιείκεια του Θεού και η ικανοποίησή Του. Όσο για τη ζωή αυτού του κόσμου, δεν είναι παρά η απόλαυση της ψευδαίσθησης.
Θύελλα (αρετών) για μια επιείκεια από τον Κύριό σας, σε έναν κήπο του οποίου η απεραντοσύνη ισούται με εκείνη του ουρανού και της γης: είναι έτοιμος για εκείνους που πιστεύουν στον Θεό και στον Αγγελιοφόρο Του: αυτή είναι η χάρη του Θεού, Αυτός ικανοποιεί με αυτό όποιον θέλει. (Σούρα 57:20-21)
Η εβραϊκή εσχατολογία είναι αρκετά διαφορετική. Η ανάσταση δεν λαμβάνει χώρα στη μετά θάνατον ζωή, αλλά στη γη:
»Τότε [ο Γιαχβέ] μου είπε: "Υιέ ανθρώπου, αυτά τα οστά είναι ολόκληρος ο οίκος του Ισραήλ". Λένε: «Τα κόκαλά μας έχουν στερέψει, η ελπίδα μας έχει χαθεί, έχει τελειώσει μαζί μας!»
Καλά! Προφητεύστε και πείτε τους: "Αυτό λέει ο Γιαχβέ: Ιδού, ανοίγω ξανά τους τάφους σας και θα σας αναστήσω από τους τάφους σας, ω λαός μου. Και θα σας φέρω πίσω στη γη του Ισραήλ. (Ιεζεκιήλ 37:11-12)
Οι Ιουδαίοι τότε θα ανασταίνονταν και θα επέστρεφαν στη γη, στη γη του Ισραήλ, για την αιωνιότητα, εν ειρήνη. Μια επίγεια ειρήνη που περιγράφεται στο βιβλίο του Ησαΐα (το τελευταίο μέρος γράφτηκε όχι από τον προφήτη Ησαΐα, αλλά από ιερείς γραμματείς την εποχή της περσικής κυριαρχίας):
«Ο λύκος και το αρνί θα τρέφονται δίπλα-δίπλα, το λιοντάρι όπως το βόδι θα τρώει άχυρο και το φίδι θα τρέφεται με χώμα. Όχι άλλα παραπτώματα, όχι άλλη βία σε όλο το άγιο βουνό μου (Όρος Σιών): είναι ο Γιαχβέ που μίλησε. (Ησαΐας 65:25)
Σε αυτά τα δύο αποσπάσματα, από το βιβλίο του Ιεζεκιήλ και του Ησαΐα, η υπόσχεση της ανάστασης και της ειρήνης αφορά μόνο τον λαό και τη γη του Ισραήλ.
Ακόμη και στο βιβλίο του Ενώχ – το οποίο δεν έχει ενσωματωθεί στο βιβλικό σώμα κειμένων αλλά έχει τροφοδοτήσει την εβραϊκή μυστικιστική παράδοση (Καμπάλα) – η εσχατολογία είναι υλιστική. Οι δίκαιοι θα κατοικήσουν στη γη και όχι σε έναν παράδεισο στη μέλλουσα ζωή:
«Εκείνες τις ημέρες η γη θα δώσει πίσω την παρακαταθήκη της, και ο Σιεόλ θα δώσει πίσω αυτό που έχει λάβει, και η κόλαση θα δώσει πίσω αυτό που χρωστάει. Αυτός (ο Εκλεκτός) θα διαλέξει ανάμεσά τους τους δίκαιους και τους αγίους, γιατί η ημέρα που θα σωθούν είναι κοντά. Ο Εκλεκτός, αυτές τις μέρες, θα καθίσει στο θρόνο μου και όλα τα μυστικά της σοφίας θα προέλθουν από τις προτάσεις του στόματός του... Τα πρόσωπά τους (αυτά των δικαίων) θα λάμπουν από χαρά, επειδή εκείνες τις ημέρες θα αναστηθεί ο Εκλεκτός. Και η γη θα χαρεί, και οι δίκαιοι θα κατοικήσουν σε αυτήν, και οι εκλεκτοί θα περπατήσουν και θα περπατήσουν πάνω της. (Βιβλίο του Ενώχ 51:1-5)
Αυτός ο βιβλικός υλισμός, και η αρνητική εβραϊκή αντίληψη του θανάτου, έχει πιθανώς τις ρίζες του στη θρησκεία της Μεσοποταμίας.
Αυτό δεν πρέπει να προκαλεί έκπληξη, επειδή η εβραϊκή Βίβλος περιέχει ίχνη αναμνήσεων που χρονολογούνται από τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας π.Χ. ; μια περίοδο κατά την οποία καταγράφονται νομαδικές σημιτικές ομάδες από τη Μεσοποταμία έως τη νότια Παλαιστίνη και οι οποίες, όπως συμπεραίνει ο Jean Bottéro, είναι αναμφίβολα οι πρόγονοι του Ισραήλ [8]. Επιπλέον, υπάρχουν ίχνη στην Τορά του κοσμολογικού οράματος των αρχαίων Εβραίων, το οποίο είχαν δανειστεί από τους Μεσοποτάμιους. Για παράδειγμα, υπάρχει αναφορά σε ένα απόσπασμα της Εξόδου των «υπόγειων υδάτων» (Έξοδος 20:3)· μια αντίληψη της Μεσοποταμίας που φανταζόταν το σύμπαν ως μια τεράστια κοίλη σφαίρα, εντελώς βυθισμένη στα «Ανώτερα Νερά» της «Μεγάλης Αβύσσου», χωρισμένη από τα «Κάτω Νερά» από τον «Θόλο» του Ουρανού (μια περιγραφή που βρίσκεται επίσης στη Γένεση 1:6-8, η οποία αντικρούεται από το Κοράνι στη Σούρα 23:18). Στον ορίζοντα της Γης, πίστευαν οι Μεσοποτάμιοι, ψηλά βουνά σχημάτιζαν τόσες πολλές στήλες για να στηρίξουν τον Θόλο του Ουρανού. Επιπλέον, αυτοί οι στύλοι που στηρίζουν τη γη αναφέρονται στην Αγία Γραφή (1Σαμουήλ 2:8· Ησαΐας 24:18. Ιώβ 38:4-6). Το Κοράνι αντικρούει την ύπαρξη αυτών των πυλώνων που στηρίζουν τη γη και τον ουρανό: «Είναι ο Θεός που έχει ανυψώσει τους ουρανούς χωρίς πυλώνες για να δείτε». (Σούρα 13:2)· «Δημιούργησε τους ουρανούς χωρίς υποστήριξη για να τους δεις». (Σούρα 31:10).
Όπως και με τους αρχαίους Εβραίους και τους Ιουδαίους απογόνους τους, η πιο αγαπημένη ελπίδα των Σουμερίων ήταν, όπως φαίνεται, να φτάσουν σε προχωρημένη ηλικία. Ένα κείμενο των Σουμερίων μαρτυρεί την παραίτηση μπροστά στο θάνατο και την απελπισία που προκάλεσε:
«Μόνο οι θεοί ζουν για πάντα κάτω από τον ήλιο. Όσο για τον άνθρωπο, οι ημέρες του είναι μετρημένες. Ό, τι κι αν κάνει, είναι απλά αερολογίες! [10]
Ο θάνατος ήταν μια τρομακτική προοπτική για τους Σουμέριους. Ο Άδης, η «Χώρα χωρίς Επιστροφή», ο «Μεγάλος Κάτω», το arallu, ήταν ένας τεράστιος υπόγειος χώρος που βρισκόταν προς τα δυτικά, ο οποίος περιείχε μια τεράστια πόλη που περιβάλλεται από επτά τείχη. Ένας κόσμος – μετέωρος – όπου ο νεκρός έπρεπε να ζήσει μια αιώνια θλιβερή και δυστυχισμένη ζωή. Ένας κόσμος σιωπής και σκιάς:
«Εκεί που η σκόνη τρέφει την πείνα τους και το ψωμί τους είναι πηλός.
Όπου δεν βλέπουν το φως, παραμένουν στο σκοτάδι, είναι ντυμένοι, σαν πουλιά, με ένα ένδυμα από φτερά. Στην πόρτα και την κλειδαριά απλώνεται η σκόνη... »
Μόνο, ίσως, οι βασιλιάδες, περιτριγυρισμένοι από πολλούς θησαυρούς, θα μπορούσαν να αγοράσουν από τους θεούς του Κάτω Κόσμου μια ζωή πέρα από τον τάφο λίγο λιγότερο ζοφερή [11].
Αυτή η κόλαση των Σουμερίων βρίσκεται στην εβραϊκή Βίβλο, καθώς και στο απόσπασμα από το βιβλίο του Ενώχ που αναφέρθηκε παραπάνω, με το όνομα «σιεόλ». Είναι ο ίδιος απειλητικός κόσμος, στα βάθη της γης, που περιγράφουν τα κείμενα των Σουμερίων. Αυτός ο κόσμος των νεκρών αναφέρεται σε αρκετές βιβλικές περικοπές:
«Στο άκουσμα της πτώσης του, έκανα τους ανθρώπους να τρέμουν, όταν τον κατέβασα στον Σιεόλ μαζί με εκείνους που κατέβηκαν στο λάκκο, και παρηγορήθηκαν στις υπόγειες περιοχές, όλα τα δέντρα της Εδέμ, τα πιο όμορφα, τα καλύτερα στο Λίβανο, όλοι οι πότες νερού.
Κατέβηκαν επίσης μαζί του στον Σιεόλ στα θύματα του σπαθιού... (Ιεζεκιήλ 31:16-17)«Γι' αυτόν τον λόγο ο Σιεόλ θα διευρύνει το στήθος του και θα ανοίξει ένα στόμα χωρίς μέτρο, ώστε όλη αυτή η λαμπρότητα, αυτός ο πλούτος και αυτό το θορυβώδες και χαρούμενο πλήθος να κατακλυστεί από αυτό». (Ησαΐας 5:14)
«Ήδη ήμουν τυλιγμένος στα δεσμά του Σιεόλ, πιασμένος στα δίχτυα του θανάτου... (Ψαλμός 18:5)
«Γιατί μεγάλη είναι η καλοσύνη σου προς εμένα: έσωσες την ψυχή μου από τον Σιεόλ». (Ψαλμός 86:13)
Ωστόσο, παραμένει μια σημαντική διαφορά μεταξύ της θρησκείας της Μεσοποταμίας και της εβραϊκής Βίβλου. Στην τελευταία, οι νεκροί πρέπει να αναστηθούν και να ζήσουν ξανά στη γη:
«Μου είπε: "Γιε του ανθρώπου, μπορούν αυτά τα οστά να ζήσουν ξανά;".
Είπα: «Κύριε ο Θεός, το ξέρεις».
Και μου είπε: "Προφήτευσε πάνω από αυτά τα οστά και πες τους: "Ξερά κόκαλα, άκουσε το λόγο του Γιαχβέ!"Έτσι λέει ο Κύριος ο Θεός σε αυτά τα οστά: Ιδού, θα κάνω μια πνοή να περάσει μέσα από σας, και θα ζήσετε ξανά. Θα σου βάλω νεύρα, θα κάνω σάρκα να μεγαλώσει γύρω σου, θα σε τυλίξω με δέρμα. Τότε θα βάλω το πνεύμα μέσα σου και θα ζήσεις. Και θα ξέρετε ότι είμαι ο Γιαχβέ. (Ιεζεκιήλ 37:3-6)
«Είθε οι νεκροί σας να επανέλθουν στη ζωή και τα πτώματά μου να αναστηθούν! Ξυπνήστε και τραγουδήστε ύμνους, εσείς που κοιμάστε στο χώμα! Ναι, όπως η πρωινή δροσιά είναι η δροσιά σας: χάρη σε αυτήν, η γη αφήνει τις σκιές της. (Ησαΐας 26:19)
«Πολλοί που κοιμούνται στο χώμα της γης θα ξυπνήσουν, μερικοί στην αιώνια ζωή, άλλοι θα γίνουν αντικείμενο ατιμίας και αιώνιας φρίκης». (Δανιήλ 12:2)
Η προέλευση του Μεγάλου Ισραήλ
Σύμφωνα με την Ιουδαϊκή εσχατολογία, στους Μεσσιανικούς χρόνους, οι υποσχέσεις της παγκόσμιας κυριαρχίας θα εκπληρωθούν και οι νεκροί από τον εκλεκτό λαό θα αναστηθούν για να ζήσουν στον Ισραήλ και να κυβερνήσουν τον υπόλοιπο κόσμο, όπως προειπώθηκε σε αυτό το απόσπασμα από το βιβλίο του Ησαΐα:
«Σηκωθείτε, λάμψτε, γιατί το φως σας έχει έρθει, και η δόξα του Γιαχβέ λάμπει επάνω σας (Ισραήλ). Ναι, ενώ το σκοτάδι καλύπτει τη γη και μια σκοτεινή ομίχλη καλύπτει τα έθνη, πάνω σας λάμπει ο Γιαχβέ, πάνω σας εμφανίζεται η δόξα του. Και οι λαοί θα περπατήσουν στο φως σας, οι βασιλιάδες στη λαμπρότητα της αυγής σας. Κοιτάξτε ψηλά και κοιτάξτε! Ιδού, όλοι μαζεύονται και έρχονται σε σας: οι γιοι σας έρχονται από μακριά, με τις κόρες σας που μεταφέρονται στην αγκαλιά τους.
Σε αυτό το θέαμα θα ακτινοβολείτε, η καρδιά σας θα χτυπά με συγκίνηση και θα επεκτείνεται, γιατί ο πλούτος του ωκεανού θα ρέει προς εσάς και η χλιδή των λαών θα σας επιστρέφει...
Και οι γιοι του ξένου θα χτίσουν τα τείχη σου, και οι βασιλιάδες τους θα σε υπηρετήσουν. Γιατί ο λαός, η δυναστεία που αρνείται να σας υπηρετήσει, θα χαθεί. Αυτός ο λαός θα είναι καταδικασμένος να καταστραφεί...
Και θα πιπιείτε το γάλα των λαών και θα πιείτε από τα στήθη των αρχόντων. (Ησαΐας 60:1-17)"Άνθρωποι από έξω θα είναι εκεί για να ταΐσουν τα ποίμνιά σας. Οι γιοι των ξένων θα είναι οι αλέτρι σας και οι αμπελουργοί σας. Και θα ονομαστείτε ιερείς του Κυρίου, και θα ονομαστείτε διάκονοι του Θεού μας. Θα απολαύσετε τον πλούτο των εθνών και θα αντλήσετε δόξα από το μεγαλείο τους. (Ησαΐας 61:5-6)
Το βασίλειο του Ισραήλ, το γεωγραφικό κέντρο αυτής της παγκόσμιας αυτοκρατορίας, έχει διαστάσεις και σύνορα που ορίζονται με μεγάλη ακρίβεια στην εβραϊκή Βίβλο:
«Εκείνη την ημέρα ο Κύριος έκανε διαθήκη με τον Άβραμ, λέγοντας: "Στους απογόνους σας δίνω αυτή τη γη, από τον χείμαρρο της Αιγύπτου [12] μέχρι τον Μεγάλο Ποταμό, τον Ευφράτη, που είναι η γη των Κενιτών, των Κενιτσιτών, των Καδνουθίων, των Χετταίων, των Περιζιτών, των Ρεφαΐτων, των Αμορραίων, των Χαναναίων, των Γκιργασιτών, και των Ιεβουσαίων". (Γένεση 15:18)
Εν ολίγοις, το Μεγάλο Ισραήλ, το οποίο οι σιωνιστές ηγέτες προσπαθούν να οικοδομήσουν για σχεδόν έναν αιώνα, πρέπει να εκτείνεται από το Νείλο μέχρι τον Ευφράτη. Το ερώτημα που θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε τώρα είναι: ποια είναι η προέλευση του σχεδίου και των συνόρων του Μεγάλου Ισραήλ;
Αντίθετα με ό,τι μας λέει η ιουδαϊκή παράδοση, η βασιλεία του Σολομώντα δεν έφτασε ποτέ σε τέτοιες διαστάσεις, και οι γιοι του Ισραήλ δεν ήταν ποτέ επικεφαλής καμίας αυτοκρατορίας. Προφανώς, οι βιβλικοί συγγραφείς διαμόρφωσαν με βάση τη φανταστική αυτοκρατορία τους τα σύνορα μιας από τις πραγματικές αυτοκρατορίες που τους κυριάρχησαν.
Δύο αυτοκρατορίες, γνωστές στον Ιούδα και το Ισραήλ, έλεγχαν την περιοχή που εκτεινόταν από το Νείλο μέχρι τον Ευφράτη:
Η Ασσυριακή Αυτοκρατορία, στα μέσα του έβδομου αιώνα υπό τη βασιλεία του Ασσουρμπανιπάλ (668-627 π.Χ.).
- Η ιστορική καρδιά της Ασσυρίας (με κόκκινο χρώμα) και η ασσυριακή αυτοκρατορία κατά τη μέγιστη επέκτασή της στα μέσα του έβδομου αιώνα π.Χ. (με πορτοκαλί χρώμα)
Η Περσική Αυτοκρατορία υπό τον Καμβύση και τον Δαρείο (522-486 π.Χ.).
- Η Περσική Αυτοκρατορία
Η Βαβυλωνιακή Αυτοκρατορία, από την άλλη πλευρά, δεν έφτασε στο Νείλο, παρόλο που τα δυτικά σύνορά της δεν ήταν μακριά από αυτό (Γάζα) [13].
Η χρονολόγηση των κειμένων από βιβλικές μελέτες και αρχαιολογία μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ήταν η Ασσυριακή Αυτοκρατορία που χρησίμευσε ως πρότυπο για τη βιβλική δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ. Πράγματι, αν βασιστούμε στο έργο του Richard E. Friedman, το απόσπασμα από τη Γένεση (15:18) που αναφέρθηκε παραπάνω, που υπόσχεται στους απογόνους του Άβραμ (αργότερα ονομάστηκε Αβραάμ) την περιοχή μεταξύ του Χειμάρρου (του Νείλου) της Αιγύπτου και του Ευφράτη, θα ήταν από τον συγγραφέα J [14], δηλαδή έναν από τους παλαιότερους συγγραφείς, που έζησε κατά την ασσυριακή περίοδο.
Από την πλευρά του, ο Thomas Römer, βασιζόμενος ιδίως στο αρχαιολογικό έργο των Finkelstein και Silberman, καταλήγει στο συμπέρασμα ότι:
«Τώρα είναι πολύ σαφές ότι η ιδέα μιας «Αυτοκρατορίας του Σολομώντα» είναι καθαρή μυθοπλασία και ότι τα κεφάλαια 3 έως 11 του πρώτου βιβλίου των Βασιλέων προβάλλουν τις πραγματικότητες της Νεο-Ασσυριακής Αυτοκρατορίας στο «Ισραήλ» για να το προικίσουν με ένα ένδοξο παρελθόν ...
Αν και η συζήτηση για τη «χαμηλή χρονολόγηση» δεν έχει ακόμη διευθετηθεί οριστικά, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η βιβλική αφήγηση αντικατοπτρίζει το πλαίσιο της ασσυριακής εποχής περισσότερο από εκείνο του δέκατου αιώνα. Τον δέκατο αιώνα, το μέγεθος της Ιερουσαλήμ δεν ήταν αυτό μιας αυτοκρατορικής πρωτεύουσας... [15]
Στον Ιουδαϊσμό, οι προβολές του παρελθόντος είναι επίσης ελπίδες και ένα μεσσιανικό σχέδιο που οι εβραϊκές ελίτ εργάζονται για να επιτύχουν εδώ και αιώνες [16].
Αν το Μεγάλο Ισραήλ δεν καλύπτει καμία πραγματικότητα του παρελθόντος, είναι σήμερα ένα πολύ πραγματικό σχέδιο σε εξέλιξη από τους σιωνιστές μεσσιανιστές. και όχι μόνο, αφού στοχεύει ξεδιάντροπα στην παγκόσμια διακυβέρνηση. Έτσι, ο Jacques Attali, τραπεζίτης και σύμβουλος των προέδρων της Γαλλικής Δημοκρατίας από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, δήλωσε το 2010 ότι η Ιερουσαλήμ προορίζεται να γίνει:
«Η πρωτεύουσα του πλανήτη που μια μέρα θα ενωθεί γύρω από μια παγκόσμια κυβέρνηση». [17]
Αυτή η πρόταση συνοψίζει το διπλό βιβλικό μεσσιανικό σχέδιο: την ίδρυση του Μεγάλου Ισραήλ, μιας εδαφικής αυτοκρατορίας στο κέντρο του παγκόσμιου imperium των γιων του Ισραήλ (όπως προφητεύτηκε στο Δευτερονόμιο και στο βιβλίο του Ησαΐα).
Το βιβλικό σχέδιο της παγκόσμιας κυριαρχίας, τα εργαλεία για την πρόσβαση σε αυτό (χρήμα και τοκογλυφία), η αυτοκρατορική ιδέα και τα σύνορα του Μεγάλου Ισραήλ. Όλα αυτά έχουν δανειστεί από ξένες κουλτούρες, πολιτισμούς και αυτοκρατορίες για να γίνουν ένα εσχατολογικό έργο ακραίου κινδύνου.
Σημειώσεις
[1] https://www.humanite.fr/monde/guerr...
https://www.humanite.fr/monde/colon...
https://www.courrierinternational.c...
[2] Dominique de Villepin, «Προς το Μεγάλο Ισραήλ... ", TV5 Monde Info, 28 Σεπτεμβρίου 2024. https://www.youtube.com/watch?v=WEN...
[3] Όλα τα ιστορικά στοιχεία που θα φέρω εδώ είναι παρμένα από αυτό το βιβλίο: Youssef Hindi, Occident et Islam Tome 2: Le paradoxe théologique du judaïsme. Πώς ο Γιαχβέ σφετερίστηκε τη θέση του Θεού, Sigest, 2018.
[4] Παρατίθεται από τον Bernard Lazare, L'antisémitisme, son histoire et ses causes, 1894, rééd. Kontre kulture, 2012, σ. 27. https://kontrekulture.com/produit/l...
[[5] B. Lazare, ό.π. Ό.π. σ. 174.
[Η μεταφυσική εμφανίστηκε αργά και σταδιακά στον Ιουδαϊσμό, με την Καμπάλα. Βλέπε Youssef Hindi, Occident &; Islam – Tome I, Sigest, 2015, κεφάλαιο I.
[[7] B. Lazare, ό.π. Ό.π. σ. 174.
[8] Jean Bottéro, The Birth of God, the Bible and the Historian, Gallimard, 2017, σ. 47-48.
[9] Πρβλ. J. Bottéro, όπ.π. Ό.π. σ. 62.
[[10] Gilgamesh, Ancient Babylonian Version, III, IV, 6-8: ANET3, σ. 79. R. Labat, Θρησκείες, σ. 164. Στο Georges Roux, La Mésopotamie, Seuil, 1985, 1995, σ. 125.
[[11] S. N. Kramer, "The death of Ur-Nammu and his descent to the Nether-world", JCS, 21, 1967, σ. 104-122. Στο G. Roux, όπ.π. Ό.π. σ. 126.
[[12] Ποιοι σιωνιστές, θρησκευτικοί ή όχι, ταυτίζονται με το Νείλο.
[[13] Το 601 π.Χ., ο Ναβουχοδονόσορ δεν πέτυχε στην εκστρατεία του στην Αίγυπτο, ωστόσο, σύμφωνα με το δεύτερο βιβλίο των Βασιλέων, «ο βασιλιάς της Αιγύπτου δεν βγήκε ξανά από τη γη του, γιατί ο βασιλιάς της Βαβυλώνας είχε πάρει όλα όσα ανήκαν στον βασιλιά της Αιγύπτου, από τον χείμαρρο της Αιγύπτου μέχρι τον ποταμό Ευφράτη» (Β ́ Βασιλέων 24:7).
[[14] Ρ. Ε. Φρίντμαν, Who Written the Bible?, 1987, Exergue, 2012, σ. 272.
[15] Thomas Römer, L'Invention de Dieu, Seuil, 2014, σ. 128.
[16] Πρβλ. Youssef Hindi, Occident et Islam Tome 1: Sources et genèse messianiques du sionisme, Sigest, 2015·
Pierre-Antoine Plaquevent και Youssef Hindi, Israel and the World War of Religions, Culture &; Racines/Stragegika, 2024.
[17] Jacques Attali, Δημόσια Sénat, 14/09/2010.
https://www.egaliteetreconciliation.fr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου