Προκλητική ρητορική: Ζήτημα αποστρατικοποίησης 23 νησιών του Αιγαίου έθεσε με νέες δηλώσεις του ο Τούρκος υπουργός άμυνας Γιασάρ Γκιουλέρ, βάζοντας στο στόχαστρο του κυρίως το Καστελόριζο. Πηγαίνοντας ένα βήμα παραπέρα ο Γκιουλέρ υποστηρίζει πως η Ελλάδα παραβιάζει το πρωτόκολλο της Βέρνης στο Αιγαίο και κάνει έρευνες στη δυνητική υφαλοκρηπίδα της Τουρκίας. Μάλιστα, ανέφερε ότι τον Ιούλιο το ιταλικό ερευνητικό πλοίο «Ievoli Relume» συνέχισε την δραστηριότητα πόντισης καλωδίων στην Κάσο αφού πρώτα έλαβε προφορική έγκριση από τις τουρκικές Αρχές αναγνωρίζοντας έτσι την δικαιοδοσία τους στην συγκεκριμένη περιοχή.
Η ελληνική απάντηση: Πηγές του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας ανέφεραν ότι «η Ελλάδα παραμένει προσηλωμένη στο Διεθνές Δίκαιο, όπως και στο Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας, έχοντας μάλιστα υπογράψει τη σχετική διεθνή σύμβαση (UNCLOS). Θέσεις οι οποίες αντίκεινται στο Διεθνές Δίκαιο δεν συμβάλλουν στην εμπέδωση κλίματος αμοιβαίας εμπιστοσύνης και στη βελτίωση των διμερών σχέσεων».
Το μήνυμα Μητσοτάκη από την Κύπρο: Οι αναφορές του Τούρκου Υπουργού βρήκαν τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στην Κύπρο. «Δεν έχουμε αυταπάτες ότι αυτή η βελτίωση του κλίματος συνεπάγεται αυτόματα και τη μεταβολή των θέσεων της Τουρκίας. Όμως ακλόνητοι παραμένουμε κι εμείς. Σε θέματα εθνικής κυριαρχίας, διεθνούς δικαίου, του δικαίου της θάλασσας» επισήμανε ο πρωθυπουργός.
Απο το “Βήμα”
Ο έρωτας Γεραπετρίτη-Φιντάν
ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ ΤΩΝ ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΩΝ: ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ Ο κ. ΜΗΤΣΟΤΑΚΗΣ ΝΑ ΠΑΡΑΔΩΣΕΙ
του Παντελή Σαββίδη
ΣΧΟΛΙΟ: ή δεν έχουν καταλάβει που και πως έχουν μπλέξει ή έχουν επικίνδυνες ψευδαισθήσεις.
Η ελληνική θέση περί μίας διαφοράς όχι, μόνο, δεν πρόκειται να γίνει δεκτή απο την Άγκυρα αλλά καθώς η Αθήνα μπήκε σε συνομιλίες, η Τουρκία θα θέσει όλες τις αναθεωρητικές απαιτήσεις της και θα προσθέσει και άλλες.
Στα 23 αυτά νησιά των οποίων την αποστρατιωτικοποίηση απαιτεί η Τουρκία, διαφορετικά θα αμφισβητήσει την κυριαρχία τους, υπάρχει πληθυσμός. Η Τουρκία δεν αμφισβητεί βραχονησίδες, όπως έλεγαν μέχρι σήμερα οι θιασώτες των ήρεμων νερών. Αμφισβητεί ελληνική κυριαρχία και το κάνει σταδιακά. Η Αθήνα παρασύρεται. Οι συνεχείς υποχωρήσεις θα έχουν το τίμημά τους. Η στρατιωτικοποίηση των νησιών δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος να ανησυχεί την Τουρκία αν δεν θέλει να κλιμακώσει. Η απαίτηση αποστρατιωτικοποίησης υποδηλώνει τις προθέσεις της Άγκυρας.
Υπάρχει και ένας άλλος λόγος που η Τουρκία υπαγορεύει δημοσίως, και εντόνως, τις απαιτήσεις της. Θέλει να δορυφοροποιήσει την Ελλάδα την μόνη που, ακόμη, στα Βαλκάνια δεν έχει υποταχθεί πλήρως και το κάνει δημοσίως για να γίνει συνείδηση στην κοινή γνώμη.
Η Αθήνα δεν μπόρεσε να διαμορφώσει πολιτική που να καταστήσει αποτελεσματικά τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, ευρωτουρκικές. Σε θεσμικό επίπεδο το πέτυχε μετά το Ελσίνσκι αλλά σε πρακτικό δεν απέδωσε τα αναμενόμενα αποτελέσματα.
Αντιθέτως, με τις συναντήσεις Μητσοτάκη-Ερντογάν το πλαίσιο συνομιλιών έγινε και πάλι διμερές. Εμφανές λάθος της Αθήνας.
Αν η Αθήνα συνομιλεί για να κερδίσει χρόνο, καλώς. Αλλα η τακτική αυτή έχει έναν κίνδυνο και μια προϋπόθεση. Ο κίνδυνος είναι τα πρακτικά. Τι καταγράφεται ως θέσεις της στις συνομιλίες απο τις οποίες θέσεις δεν θα μπορεί να κάνει πίσω. Η Τουρκία καταρθώνει σε ανάλογες διαδικασίες να αποδέχεται ο συνομιλητής της μια θέση την οποία επιδιώκει η Άγκυρα, να καταγράφεται στα πρακτικά και την κρίσιμη στιγμή που θα δεσμευόταν σε κάτι η ίδια να αποχωρεί. Η Άγκυρα παίζει όπως θέλει την Αθήνα.
Η προϋπόθεση είναι να έχεις πολιτική για το μετά. Εντάξει, κερδίζεις χρόνο. Για να τον κάνεις τί; Ποια είναι η πολιτική σου για μετά; Και εδώ η Αθήνα πάσχει. Δεν ξέρει τι θέλει.
Επαναλαμβάνει τη θέση της μιας διαφοράς, θέση ορθή. Αλλά την θέση αυτή θα πρέπει να μπορείς να την υποστηρίξεις όχι, μόνο, διπλωματικά. Οι επιλογές της Αθήνας στο θέμα αυτό είναι και αδύναμες και αλλοπρόσαλες. Παρήγειλε ορισμένα οπλικά συστήματα αλλά δεν είναι σαφής ο στόχος τους. Τι επιδιώκει με αυτά; Και κάτι ακόμη. Το ελληνικό δόγμα είναι αποτρεπτικό. Ποια στοιχεία αποτροπής καλλιεργεί η κυβέρνηση στην δημόσια σφαίρα και στον ευρύτερο, πλην των Ενόπλων Δυνάμεων, κρατικό μηχανισμό;
Όλη η εικόνα του ελληνικού κράτους είναι εικόνα παράδοσης και παραίτησης της κοινωνίας. Οι ευρωστατιστικές το αποδεικνύουν. Χώρες της ΕΕ που μπήκαν στις ευρωπαίκές δομές καθημαγμένες είναι σήμερα καλύτερα απο την Ελλάδα. Τι φταίει; Είμαστε ανίκανοι ως λαός; Δεν έχουμε ηγεσία; Όλα μαζί;
Το παιχνίδι στην ευρύτερη περιοχή είναι σκληρό και παίζεται, γενικώς, αναθεωρητικά. Το εσωτερικό μέτωπο είναι διασπασμένο και η κυβέρνηση με την πολιτική της διευρύνει τα ρήγματα. Το μπλόκ στο οποίο συμμετέχει η χώρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αδύναμο να την υποστηρίξει στο επίπεδο διασφάλισης της ακεραιότητάς της παρά μόνο με soft πολιτική.
Η μόνη επιλογή είναι οι ΗΠΑ με όλες τις επιφυλάξεις. Διότι στο παρελθόν η εμπιστοσύνη στις ΗΠΑ δημιούργησε εθνικές τραγωδίες.
Έχοντας υπόψη το ιστορικό Ελλάδας-ΗΠΑ, θα μπορούσε να αναζητηθεί μια προσέγγιση στη βάση συμφέροντος και με τις ΗΠΑ και με το Ισραήλ, το οποίο κυριάρχησε κατά κράτος στη Μέση Ανατολή.
Χρειάζεται, όμως, επιδεξιότητα την οποία απο ό,τι φαίνεται η Αθήνα δεν διαθέτει ώστε απο τη μια να προωθήσεις τα συμφέροντά σου στην ευρύτερη περιοχή και απο την άλλη να μην ταυτιστείς με απάνθρωπες, εγκληματικές και καταδικαστέες απο το Διεθνές Δίκαιο πρακτικές στο πεδίο.
Ένα προνομιακός χώρος για να ασκήσει πολιτική και να είναι χρήσιμη η Ελλάδα στην Ε.Ε. και τις ΗΠΑ είναι τα Βαλκάνια αλλά ούτε βαλκανική πολιτική διαθέτει η Αθήνα. Η πρότασή μας είναι να δημιουργηθεί μια σοβαρή και καλά στελεχωμένη μονάδα του ΥΠΕΞ στη Θεσσαλονίκη που θα ασχολείται με την διαμόρφωση πολιτικής στα Βαλκάνια, το μειονοτικό και τις διάφορες κινήσεις ομάδων με αναφορές στο εξωτερικό. Επικεφαλής της να έχει ικανότατους διπλωμάτες και επαρκές προσωπικό. Η χημεία της Αθήνας με τα βαλκάνια είναι εκρηκτική. Δεν τα γνωρίζει και όποτε επιχείρησε να τα προσεγγίσει η προσέγγισή της είχε κολονακιώτικα χρακτηριστικά.
Υπάρχει μια αισιοδοξία, περισσότερο στην κοινή γνώμη και στους αναλυτές, με την αναμενόμενη πολιτική της κυβέρνησης Τράμπ. Αλλά στην Αθήνα διεμηνύθη, μέσω Κατσιματίδη, στενού φίλου του Τράμπ, ότι η Ελλάδα του Μητσοτάκη δεν βρίσκεται στο “τραπέζι” του Τράμπ. Το μήνυμα είναι σαφές. Ελήφθη;
Στις εκλογές κατέρχονται κόμματα και τα κόμματα ψηφίζει ο λαός. Η Νεα Δημοκρατία κέρδισε τις εκλογές και η πρωθυπουργία, αναλόγως των συγκυριών και του συμφέροντος της χώρας, μπορεί να αλάζει πρόσωπο, όχι κόμμα, που την ασκεί. Η αμφισβήτηση της πρωθυπουργίας Μητσοτάκη δεν σημαίνει αμφισβήτηση της λαϊκής εντολής.
Η χώρα πρέπει να τηρήσει την αξιοπιστία της στην ευρύτερη γεωπολιτική περιοχή της (Βαλκάνια, Μέση Ανατολή, Καύκασος), την διαχρονική αίσθηση που μετέδωσε στους λαούς ως δύναμη φιλειρηνική και με υποστήριξη στις καταπιεσμένες εθνότητες, μια παράδοση που έχει βάθος χρόνου και παράλληλα, να μπορέσει να υποστηρίξει τα εθνικά της συμφέροντα.
Η κυβέρνηση με επικεφαλής τον κ. Μητσοτάκη δεν μπορεί να το πετύχει. Η αντιπολίτευση βρίσκεται σε φάση εσωτερικών διεργασιών που αργούν να συντελεστούν. και η προσαρμογή, στη βάση του εθνικού συμφέροντος, στο νέο διεθνές πλαίσιο είναι αναγκαία για να μην θρηνήσει η χώρα εδαφική απώλεια.
Η Ελλάδα είναι τελευταία στην ΕΕ κατά τους δείκτες των Βρυξελών. Διολισθαίνει και αδυνατεί να υποστηρίξει την κυριαρχία της και τα κυριαρχικά δικαιώματά της. Τείνει να κατστεί δορυφόρος της Τουρκίας.
Και ο λαός αποχαυνωμένος παρακολουθεί. Κάτι άλλο πρέπει να γίνει πριν καταλήξουμε σε νέα εθνική καταστροφή. Υπάρχει κάποιος που να γνωρίζει τι; Η Τουρκία δεν είναι μη αντιμετωπίσιμη δύναμη. Αρκεί να οργανωθεί και να αποφασίσει να αντισταθεί η Ελλάδα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου