Πώς η στρατηγική της μάχης μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό πουλήθηκε στο κοινό ως ηθικά δίκαιη

 

Από  τόν καθηγητή Glenn Diesen   Γκλεν Ντίσεν

Για σχεδόν τρία χρόνια, οι χώρες του ΝΑΤΟ μποϊκοτάρουν τις διπλωματικές επαφές με τη Ρωσία, ακόμη και όταν εκατοντάδες χιλιάδες άνδρες έχουν πεθάνει στο πεδίο της μάχης. Η απόφαση των διπλωματών να απορρίψουν τη διπλωματία είναι ηθικά αποκρουστική, καθώς η διπλωματία θα μπορούσε να μειώσει την υπερβολική βία, να αποτρέψει την κλιμάκωση και ακόμη και να οδηγήσει σε μια πορεία προς την ειρήνη. Ωστόσο, οι ελίτ των πολιτικών-μέσων ενημέρωσης πούλησαν επιδέξια την απόρριψη της διπλωματίας στο κοινό ως απόδειξη της ηθικής τους δικαιοσύνης.

Αυτό το άρθρο θα περιγράψει πρώτα πώς το ΝΑΤΟ σχεδίαζε έναν μακρύ πόλεμο για να εξαντλήσει τη Ρωσία και να την βγάλει νοκ άουτ από τις τάξεις των μεγάλων δυνάμεων. Δεύτερον, αυτό το άρθρο θα δείξει πώς οι ελίτ των πολιτικών μέσων ενημέρωσης κοινοποίησαν ότι η διπλωματία είναι προδοτική και ο πόλεμος είναι ενάρετος.

Ο μακρύς πόλεμος του ΝΑΤΟ

Για να εξαντληθεί η Ρωσία σε έναν μακρύ πόλεμο, ο στόχος ήταν να διασφαλιστεί ότι οι Ρώσοι και οι Ουκρανοί θα σκοτώνουν ο ένας τον άλλον για όσο το δυνατόν περισσότερο. Ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Λόιντ Όστιν περιέγραψε τον στόχο των ΗΠΑ στον πόλεμο της Ουκρανίας ως αποδυνάμωση του στρατηγικού αντιπάλου τους: «Θέλουμε να δούμε τη Ρωσία αποδυναμωμένη στο βαθμό που δεν μπορεί να κάνει τα πράγματα που έχει κάνει με την εισβολή στην Ουκρανία».[1] Στα τέλη Μαρτίου 2022, ο Ζελένσκι αποκάλυψε σε συνέντευξή του στον Economist: «Υπάρχουν εκείνοι στη Δύση που δεν τους πειράζει ένας μακρύς πόλεμος επειδή θα σήμαινε εξάντληση της Ρωσίας, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει την κατάρρευση της Ουκρανίας και έρχεται με κόστος ουκρανικές ζωές».[2]

Οι Ισραηλινοί και Τούρκοι μεσολαβητές επιβεβαίωσαν ότι η Ρωσία και η Ουκρανία συμφώνησαν στους όρους μιας ειρηνικής διευθέτησης στην Κωνσταντινούπολη, στην οποία η Ρωσία θα αποσύρει τις δυνάμεις της και η Ουκρανία θα αποκαταστήσει την ουδετερότητά της. Ωστόσο, γιατί οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους να δεχτούν την επιστροφή της Ουκρανίας στην ουδετερότητα, όταν η εναλλακτική λύση ήταν να χρησιμοποιήσουν τον ισχυρό πληρεξούσιο στρατό που είχαν δημιουργήσει στην Ουκρανία για να αιμορραγήσουν και να αποδυναμώσουν τη Ρωσία;[3]

Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών αναγνώρισε ότι υπάρχουν «κράτη μέλη του ΝΑΤΟ που θέλουν να συνεχιστεί ο πόλεμος – αφήστε τον πόλεμο να συνεχιστεί και η Ρωσία γίνεται πιο αδύναμη. Δεν ενδιαφέρονται πολύ για την κατάσταση στην Ουκρανία».[4] Ο πρώην πρωθυπουργός του Ισραήλ επιβεβαίωσε επίσης ότι οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο «μπλόκαραν» την ειρηνευτική συμφωνία, καθώς υπήρξε μια «απόφαση της Δύσης να συνεχίσει να χτυπά τον Πούτιν» για να καταστρέψει έναν στρατηγικό αντίπαλο.[5] Ο απόστρατος Γερμανός στρατηγός, Harald Kujat, πρώην επικεφαλής της γερμανικής Bundeswehr και πρώην πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, υποστήριξε επίσης ότι αυτός ήταν ένας πόλεμος που προκλήθηκε σκόπιμα από το ΝΑΤΟ, ενώ οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο σαμποτάρισαν όλους τους δρόμους προς την ειρήνη "για να αποδυναμώσουν τη Ρωσία πολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά".[6] Συνεντεύξεις με Αμερικανούς και Βρετανούς ηγέτες τον Μάρτιο του 2022, αποκάλυψαν ότι είχε ληφθεί απόφαση για «παράταση της σύγκρουσης και ως εκ τούτου αιμορραγία του Πούτιν» καθώς «το μόνο τελικό παιχνίδι τώρα είναι το τέλος του καθεστώτος Πούτιν».[7]

Ο Τσας Φρίμαν, πρώην υφυπουργός Άμυνας των ΗΠΑ για θέματα διεθνούς ασφάλειας και διευθυντής κινεζικών υποθέσεων στο υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ, επέκρινε την Ουάσινγκτον για τον στόχο να παρατείνει τις μάχες για να «πολεμήσει μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό».[8] Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ υποστήριξε ότι οι ΗΠΑ ήταν σε ευνοϊκή θέση, καθώς θα μπορούσαν να πολεμήσουν τη Ρωσία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό: «Μου αρέσει το δομικό μονοπάτι στο οποίο βρισκόμαστε εδώ. Όσο βοηθάμε την Ουκρανία με τα όπλα που χρειάζονται και την οικονομική υποστήριξη, θα πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο».[9] Ο ηγέτης των Ρεπουμπλικάνων Mitch McConnell ήταν εξίσου σαφής:

«Οι πιο βασικοί λόγοι για να συνεχίσουμε να βοηθάμε την Ουκρανία να υποβαθμίσει και να νικήσει τους Ρώσους εισβολείς είναι τα ψυχρά, σκληρά, πρακτικά αμερικανικά συμφέροντα. Βοηθώντας τους φίλους μας στην Ανατολική Ευρώπη να κερδίσουν αυτόν τον πόλεμο είναι επίσης μια άμεση επένδυση στη μείωση των μελλοντικών δυνατοτήτων του Βλαντιμίρ Πούτιν να απειλήσει την Αμερική, να απειλήσει τους συμμάχους μας και να αμφισβητήσει τα βασικά μας συμφέροντα».[10]

Ο γερουσιαστής Μιτ Ρόμνεϊ υποστήριξε ότι η χρηματοδότηση του πολέμου ήταν «η καλύτερη εθνική αμυντική δαπάνη που νομίζω ότι έχουμε κάνει ποτέ», καθώς «μειώνουμε και καταστρέφουμε τον ρωσικό στρατό για ένα πολύ μικρό χρηματικό ποσό» και «δεν χάνουμε ζωές στην Ουκρανία». Ο Αμερικανός βουλευτής Dan Crenshaw γιόρτασε επίσης τον πόλεμο δι' αντιπροσώπων καθώς «η επένδυση στην καταστροφή του στρατού του αντιπάλου μας, χωρίς να χάσουμε ούτε ένα αμερικανικό στράτευμα, μου φαίνεται καλή ιδέα».[11]

Ο απόστρατος στρατηγός των ΗΠΑ Keith Kellogg ζήτησε ομοίως την παράταση του πολέμου στην Ουκρανία, καθώς η εξουδετέρωση της Ρωσίας θα επέτρεπε στις ΗΠΑ να επικεντρωθούν στην Κίνα: «αν μπορείτε να νικήσετε έναν στρατηγικό αντίπαλο που δεν χρησιμοποιεί αμερικανικά στρατεύματα, είστε στο αποκορύφωμα του επαγγελματισμού». Ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Jens Stoltenberg μοιράστηκε αυτή τη λογική, καθώς υποστήριξε ότι η ήττα της Ρωσίας στο πεδίο της μάχης θα διευκολύνει τις ΗΠΑ να επικεντρωθούν στην Κίνα. Ο Στόλτενμπεργκ σημείωσε επίσης ότι «αν κερδίσει η Ουκρανία, τότε θα έχετε τον δεύτερο μεγαλύτερο στρατό στην Ευρώπη, τον ουκρανικό στρατό, σκληραγωγημένο, στο πλευρό μας, και θα έχουμε έναν αποδυναμωμένο ρωσικό στρατό».[12]

Η διπλωματία ως προδοσία και ο πόλεμος ως αρετή

Όταν ελήφθη η απόφαση για έναν μακρύ πόλεμο, οι πολιτικοί και τα μέσα ενημέρωσης άρχισαν να κατασκευάζουν αφηγήσεις και μια ηθική υπόθεση για έναν μακρύ πόλεμο, που θα έπειθε το κοινό ότι η διπλωματία είναι προδοτική και ο πόλεμος είναι ενάρετος.

Η παρουσίαση του κόσμου ως αγώνα του καλού εναντίον του κακού θέτει τα θεμέλια για αποτελεσματική πολεμική προπαγάνδα, καθώς η διαρκής ειρήνη μπορεί να επιτευχθεί νικώντας τον κακό αντίπαλο, ενώ οι διαπραγματεύσεις συνεπάγονται τη θυσία απαραίτητων αξιών και αρχών. Για το σκοπό αυτό, η αναλογία του Χίτλερ είναι πολύ αποτελεσματική, καθώς η διπλωματία γίνεται επικίνδυνος κατευνασμός, ενώ η ειρήνη απαιτεί στρατιωτική νίκη. Θυμίζοντας το «ο πόλεμος είναι ειρήνη» του Τζορτζ Όργουελ, ο Στόλτενμπεργκ υποστηρίζει ότι τα όπλα είναι ο δρόμος προς την ειρήνη.

Το δυτικό κοινό καθησυχάστηκε ότι η τροφοδότηση του πολέμου ήταν απαραίτητη για να ωθήσει τον Πούτιν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, ωστόσο, κατά τη διάρκεια σχεδόν τριών ετών πολέμου η Δύση δεν πρότεινε ποτέ διαπραγματεύσεις. Διαβάζοντας τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, έχει κανείς την εντύπωση ότι η Ρωσία δεν θα διαπραγματευτεί. Ωστόσο, η Ρωσία δεν αντιτάχθηκε ποτέ στη διπλωματία ή τις διαπραγματεύσεις, ήταν η Δύση που έκλεισε την πόρτα. Οι λεγόμενες «ειρηνευτικές σύνοδοι κορυφής» πραγματοποιήθηκαν για να δώσουν στο κοινό την εντύπωση ότι οι κυβερνήσεις επιδιώκουν την ειρήνη, αν και η Ρωσία δεν προσκλήθηκε και ο δεδηλωμένος σκοπός ήταν να κινητοποιήσει την κοινή γνώμη και τους πόρους εναντίον της Ρωσίας.

Τον Νοέμβριο του 2022, ο πρόεδρος του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στρατηγός Mark Milley, υποστήριξε την έναρξη διαπραγματεύσεων με τη Ρωσία. Η Ουκρανία είχε μόλις καταλάβει μεγάλες εκτάσεις εδάφους στη Χερσώνα και το Χάρκοβο και ο στρατηγός Milley υποστήριξε ότι η Ουκρανία δεν θα ήταν σε καλύτερη θέση να διαπραγματευτεί μια ειρηνευτική συμφωνία. Ο στρατηγός Milley είχε δίκιο σε αυτή την εκτίμηση, αλλά παραμέλησε ότι ο κύριος στόχος του πολέμου ήταν να συνεχίσει να αιμορραγεί τη Ρωσία. Ο στρατηγός Milley αναγκάστηκε να ανακαλέσει τις δηλώσεις του που απειλούσαν να τερματίσουν τον πόλεμο.[13]

Η ΕΕ σχεδόν πάντα υποστηρίζει την άμεση διπλωματία και τις διαπραγματεύσεις σε συγκρούσεις ανά τον κόσμο. Στην Ουκρανία, ο επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ στην αρχή του πολέμου, Josep Borrell, υποστήριξε ότι ο πόλεμος θα κερδηθεί στο πεδίο της μάχης.[14] Η επερχόμενη επικεφαλής εξωτερικής πολιτικής της ΕΕ, Kaja Kallas, απέρριψε κάθε ανάγκη για διπλωματία κατά τη διάρκεια του πολέμου: «Γιατί να του μιλήσετε [Πούτιν], είναι εγκληματίας πολέμου».[15] Η διπλωματία συνεπάγεται τώρα να κάθεστε σε ένα δωμάτιο με ανθρώπους που συμφωνούν μαζί σας και να χτυπάτε ο ένας τον άλλον στον ώμο επειδή έχετε απομονώσει τον αντίπαλο. Η ΕΕ ολοκλήρωσε τη μετάβασή της από ένα ειρηνευτικό σχέδιο σε ένα γεωπολιτικό σχέδιο.

Όποιος προτείνει την αποκατάσταση της διπλωματίας ή την έναρξη διαπραγματεύσεων σπιλώνεται αμέσως ως ακροαριστερό ή ακροδεξιό φιλορωσικό ανδρείκελο. Δεν είναι καθόλου πρωτότυπο να παρουσιάζουμε την αντίθεση στον πόλεμο ως το μέρος του αντιπάλου, ωστόσο η κατηγορία της προδοσίας είναι ένα ισχυρό εργαλείο για τη συντριβή της διαφωνίας. Ο Ούγγρος πρωθυπουργός Βίκτορ Ορμπάν ταξίδεψε στην Ουκρανία, τη Ρωσία, την Κίνα και τις ΗΠΑ (για να συναντηθεί με τον Τραμπ) για να διερευνήσει τη δυνατότητα χάραξης μιας πορείας προς την ειρήνη. Η ΕΕ απάντησε τιμωρώντας την Ουγγαρία και οι ελίτ των πολιτικών-μέσων ενημέρωσης προσπάθησαν να τον απονομιμοποιήσουν ως μαριονέτα του Πούτιν. Το ίδιο σενάριο εφαρμόζεται σε όποιον προτείνει τον τερματισμό του πολέμου.

Το επιχείρημα ενάντια στο επικίνδυνο προηγούμενο της «επιβράβευσης» της επιθετικότητας του Πούτιν με εδάφη ήταν ένα άλλο φαινομενικά ηθικό επιχείρημα κατά των ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων. Ωστόσο, αυτό το επιχείρημα βασίζεται στην εσφαλμένη υπόθεση ότι ο πόλεμος ξεκίνησε ως εδαφική διαμάχη. Όπως μάθαμε από την ειρηνευτική συμφωνία της Κωνσταντινούπολης, η Ρωσία συμφώνησε να αποσύρει τα στρατεύματά της με αντάλλαγμα η Ουκρανία να αποκαταστήσει την ουδετερότητά της. Επιπλέον, ο πόλεμος δι' αντιπροσώπων έχει χαθεί και η Ουκρανία θα χάνει μόνο περισσότερους άνδρες και εδάφη κάθε μέρα που περνάει.

Η επερχόμενη αντίδραση

Καθώς οι ουκρανικές γραμμές του μετώπου καταρρέουν και οι αιτίες τους στη συνέχεια εντείνονται, οι Αμερικανοί πιέζουν την Ουκρανία να μειώσει την ηλικία στρατολόγησης, καθώς η θυσία της νεολαίας θα μπορούσε να κρατήσει τον πόλεμο για λίγο περισσότερο. Το ουκρανικό κοινό δεν θέλει πλέον να πολεμήσει, οι λιποταξίες αυξάνονται δραστικά και η «στρατολόγηση» συνίσταται στην αρπαγή αμάχων από τους δρόμους και στη ρίψη τους σε φορτηγά που τους μεταφέρουν σχεδόν απευθείας στην πρώτη γραμμή. Μια πρόσφατη δημοσκόπηση της Gallup διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει ούτε μία περιφέρεια στην Ουκρανία όπου η πλειοψηφία υποστηρίζει τη συνέχιση του πολέμου.[16]

Ο Oleksyi Arestovych, πρώην σύμβουλος του προέδρου Zelensky, προέβλεψε το 2019 ότι η απειλή επέκτασης του ΝΑΤΟ θα «προκαλέσει τη Ρωσία να ξεκινήσει μια μεγάλης κλίμακας στρατιωτική επιχείρηση κατά της Ουκρανίας». Στη συνέχεια, το ΝΑΤΟ θα χρησιμοποιήσει τον ουκρανικό στρατό για να νικήσει τη Ρωσία: «Σε αυτή τη σύγκρουση, θα υποστηριχθούμε πολύ ενεργά από τη Δύση - με όπλα, εξοπλισμό, βοήθεια, νέες κυρώσεις κατά της Ρωσίας και την πολύ πιθανή εισαγωγή ενός αποσπάσματος του ΝΑΤΟ, μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων κλπ. Δεν θα χάσουμε και αυτό είναι καλό».[17]

Ο πόλεμος δεν πήγε όπως είχε προγραμματιστεί και η Ουκρανία καταστρέφεται και ο Arestovych αναγνωρίζει την τρέλα της συνέχισης του πολέμου. Υπάρχει μια αυξανόμενη συνειδητοποίηση στην ουκρανική κοινωνία ότι το ΝΑΤΟ σαμποτάρισε την ειρήνη για να πολεμήσει τη Ρωσία μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό. Οι Ουκρανοί θα δυσανασχετούν με τη Ρωσία για τις επόμενες δεκαετίες, αν και θα υπάρχει επίσης μίσος κατά της Δύσης. Οι προπαγανδιστές του πολέμου στα δυτικά μέσα ενημέρωσης σίγουρα θα ενεργήσουν σαστισμένοι και θα κατηγορήσουν τη ρωσική προπαγάνδα.

---

[1] G. Carbonaro, «Οι ΗΠΑ θέλουν τη Ρωσία "αποδυναμωμένη" ώστε να μην μπορεί ποτέ να εισβάλει ξανά», Newsweek, 25 Απριλίου 2022.

[2] Ο Economist. «Volodymyr Zelensky on why Ukraine must defeat Putin» (Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι εξηγεί γιατί η Ουκρανία πρέπει να νικήσει τον Πούτιν), The Economist, 27 Μαρτίου 2022.

[3] Η ειρηνευτική συμφωνία του Μινσκ δεν προοριζόταν ποτέ να εφαρμοστεί, αλλά χρησιμοποιήθηκε ως ευκαιρία για την οικοδόμηση ενός μεγάλου ουκρανικού στρατού, κάτι που παραδέχτηκαν τόσο η Γερμανία όσο και η Γαλλία.

[4] R. Semonsen, «Former Israeli PM: West Blocked Russo-Ukraine Peace Deal», The European Conservative, 7 Φεβρουαρίου 2023.

[5] N. Bennett, «Bennett speaks out», κανάλι YouTube του Naftali Bennett, 4 Φεβρουαρίου 2023.

[6] Έμμα, «Russland will verhandeln!» [Η Ρωσία θέλει να διαπραγματευτεί!], Emma, 4 Μαρτίου 2023.

[7] Ν. Φέργκιουσον, «Ο Πούτιν παρερμηνεύει την ιστορία. Το ίδιο, δυστυχώς, κάνουν και οι ΗΠΑ», Bloomberg, 22 Μαρτίου 2022.

[8] A. Maté, «US fighting Russia 'to the last Ukrainian': veteran US diplomat», The Grayzone, 24 Μαρτίου 2022.

[9] A. Maté, «US, UK saboted peace deal because they 'don't care about Ukraine': fmr. NATO adviser», The Grayzone, 27 September 2022.

[10] M. McConnell, «McConnell on Zelenskyy Visit: Helping Ukraine Directly Serve Core American Interests» (Ο McConnell στην επίσκεψη Zelenskyy: βοηθώντας την Ουκρανία εξυπηρετεί άμεσα τα βασικά αμερικανικά συμφέροντα), επίσημος ιστότοπος του Mitch McConnell, 21 Δεκεμβρίου 2022.

[11] L. Lonas, 'Crenshaw, Greene clash on Twitter: 'Still going after that slot on Russia Today', The Hill, 11 Μαΐου 2022.

[12] T. O'Conner, «Έτσι, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ανησυχούν για την Κίνα και θέλουν να στραφούν προς την Ασία, τότε πρέπει να διασφαλίσετε ότι ο Πούτιν δεν θα κερδίσει στην Ουκρανία», Newsweek, 21 Σεπτεμβρίου 2023.

[13] K. Demirjian, Milley προσπαθεί να διευκρινίσει την υπόθεσή του για τον τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία μέσω διαπραγματεύσεων, The Washington Post, 16 Νοεμβρίου 2022.

[14] Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων: Παρατηρήσεις του Ύπατου Εκπροσώπου Josep Borrell κατά την άφιξή του | ΕΥΕΔ, https://www.eeas.europa.eu/eeas/foreign-affairs-council-remarks-high-representative-josep-borrell-upon-arrival-1_en

[15] «Γιατί να μιλήσουμε με τον Πούτιν; Είναι εγκληματίας πολέμου», δήλωσε η πρωθυπουργός της Εσθονίας Kaja Kallas,

[16] B. Vigers, Οι μισοί Ουκρανοί θέλουν γρήγορο, διαπραγματευτικό τέλος στον πόλεμο, Gallup, 19 Νοεμβρίου 2024, οι μισοί Ουκρανοί θέλουν γρήγορο, διαπραγματευτικό τέλος στον πόλεμο

[17] A. Arestovich, «Voennoe Obozrenie» [Στρατιωτική Επιθεώρηση], Apostrof TV, 18 Φεβρουαρίου 2019.