τον Michael Snyder
Είναι δυνατόν η ιστορία να επαναλαμβάνεται; Στις 8 Απριλίου, η Μεγάλη Αμερικανική Έκλειψη του 2024 θα ολοκληρώσει το γιγαντιαίο «Χ» πάνω από την Αμερική που ξεκίνησε η Μεγάλη Αμερικανική Έκλειψη του 2017. Εν τω μεταξύ, ο κομήτης του διαβόλου θα τρέξει μέσα από το ηλιακό μας σύστημα για πρώτη φορά σε 71 χρόνια. Οι περισσότεροι από εσάς τα γνωρίζετε ήδη όλα αυτά. Αλλά αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι έχουμε δει το ίδιο μοτίβο πριν. Το 1811, μια ηλιακή έκλειψη τελείωσε το γιγαντιαίο "Χ" πάνω από την καρδιά της Αμερικής που είχε ξεκινήσει μια ηλιακή έκλειψη το 1806, και εν τω μεταξύ ο κομήτης του Tecumseh έγινε πρωτοσέλιδο σε όλο το έθνος καθώς έτρεχε στους ουρανούς. Περίπου τρεις μήνες μετά την ολοκλήρωση του γιγαντιαίου «Χ» πάνω από την Αμερική, κατακλυσμικοί σεισμοί άρχισαν να εκρήγνυνται κατά μήκος του ρήγματος της Νέας Μαδρίτης.
Πολλοί από εσάς δεν το γνωρίζετε αυτό, και γι' αυτό επιτρέψτε μου να κάνω ένα βήμα τη φορά.
Μια αξιοσημείωτη ολική ηλιακή έκλειψη διέσχισε ολόκληρες τις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες από τη δυτική ακτή έως την ανατολική ακτή στις 16 Ιουνίου 1806.
Στις 16 Ιουνίου 1806, μια ολική ηλιακή έκλειψη διέσχισε τη Βόρεια Αμερική από τη Μπάχα Καλιφόρνια στη Μασαχουσέτη. Αυτή ήταν μια έκλειψη μεγάλης διάρκειας με σχεδόν 5 λεπτά συνολικά στο σημείο της μεγαλύτερης έκλειψης. Ενώ οι δυτικές Ηνωμένες Πολιτείες ήταν αραιοκατοικημένες, αυτή η έκλειψη πέρασε πάνω από το Οχάιο, την Πενσυλβάνια, τη Νέα Υόρκη, το Βερμόντ, το Νιου Χάμσαϊρ, τη Μασαχουσέτη, το Κονέκτικατ και το Ρόουντ Άιλαντ.
Αυτό ήταν το πρώτο μισό του γιγαντιαίου "X" πάνω από την Αμερική στις αρχές του 1800.
Το δεύτερο μισό σχηματίστηκε από την πορεία μιας ηλιακής έκλειψης «δακτυλίου φωτιάς» που έλαβε χώρα στις 17 Σεπτεμβρίου 1811.
Αυτή η έκλειψη ήταν τόσο ευρέως αναμενόμενη που ακόμη και ο Thomas Jefferson έγραψε γι 'αυτήν...
Αλλά το 1811, όταν η ηλιακή έκλειψη που συνέβη την Ημέρα του Συντάγματος ήταν ορατή στην κεντρική Βιρτζίνια, αυτό ακριβώς έκανε ο Thomas Jefferson.
Στις 17 Σεπτεμβρίου, κατέγραψε επιμελώς τις παρατηρήσεις του στο ημερολόγιο καιρού του. Σημείωσε τις φορές που το φεγγάρι "ήρθε" για πρώτη φορά σε επαφή με τον ήλιο, όταν σχηματίστηκε ο δακτύλιος (σχήμα δακτυλίου), όταν έσπασε ο δακτύλιος και πότε τελείωσε η επαφή. Υπέδειξε επίσης τον κεντρικό χρόνο της επαφής και τον κεντρικό χρόνο του δακτυλίου. Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του Jefferson, ολόκληρο το γεγονός διήρκεσε 3 ώρες, 15 λεπτά και 34 δευτερόλεπτα.
Τα μονοπάτια αυτών των δύο εκλείψεων διασταυρώθηκαν κοντά στο Κλίβελαντ του Οχάιο...
Οι εκλείψεις του 1806 και του 1811 διασταυρώνονται στο Κλίβελαντ, το οποίο ιδρύθηκε το 1796. Δεν είναι ένας σταυρός Hepton και μία από τις εκλείψεις είναι δακτυλιοειδής, αλλά εξακολουθεί να είναι ίσως ο πιο έντονος σταυρός των ΗΠΑ μέχρι τους σημερινούς μας.
Περίπου τρεις μήνες μετά την έκλειψη του 1811 που ολοκλήρωσε το γιγαντιαίο «Χ» πάνω από την Αμερική, η ζώνη ρήγματος της Νέας Μαδρίτης άρχισε να τρελαίνεται.
Μέχρι σήμερα, δεν έχουμε δει ποτέ σεισμούς τέτοιας καταστροφικής δύναμης στις ηπειρωτικές Ηνωμένες Πολιτείες ...
Οι σεισμοί της Νέας Μαδρίτης ήταν οι μεγαλύτεροι σεισμοί στην αμερικανική ιστορία. Συνέβησαν στην κεντρική κοιλάδα του Μισισιπή, αλλά έγιναν αισθητές τόσο μακριά όσο η Νέα Υόρκη, η Βοστώνη, το Μόντρεαλ και ο πρόεδρος της Ουάσιγκτον Τζέιμς Μάντισον και η σύζυγός του Ντόλι τα ένιωσαν στον Λευκό Οίκο. Οι καμπάνες των εκκλησιών χτύπησαν στη Βοστώνη. Από τις 16 Δεκεμβρίου 1811 έως τον Μάρτιο του 1812 υπήρξαν πάνω από 2.000 σεισμοί στις κεντρικές μεσοδυτικές πολιτείες και μεταξύ 6.000-10.000 σεισμοί στο Bootheel του Μιζούρι, όπου βρίσκεται η Νέα Μαδρίτη κοντά στη διασταύρωση των ποταμών Οχάιο και Μισισιπή.
Στη γνωστή ιστορία του κόσμου, κανένας άλλος σεισμός δεν διήρκεσε τόσο πολύ ή δεν παρήγαγε τόσα πολλά στοιχεία ζημιών όσο οι σεισμοί της Νέας Μαδρίτης. Τρεις από τους σεισμούς βρίσκονται στον κατάλογο των κορυφαίων σεισμών της Αμερικής: ο πρώτος στις 16 Δεκεμβρίου 1811, μεγέθους 8,1 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. η δεύτερη στις 23 Ιανουαρίου 1812, στις 7.8. και η τρίτη στις 7 Φεβρουαρίου 1812, μεγέθους έως και 8,8 βαθμών.
Σύμφωνα με το USGS, σε ένα σημείο η γεωγραφία της περιοχής παραμορφώθηκε τόσο πολύ από τη σεισμική δραστηριότητα που ο ποταμός Μισισιπής άρχισε να ρέει προς τα πίσω προσωρινά ...
Το χειμώνα του 1811 και του 1812, η σεισμική ζώνη της Νέας Μαδρίτης δημιούργησε μια ακολουθία σεισμών που διήρκεσε αρκετούς μήνες και περιελάμβανε τρεις πολύ μεγάλους σεισμούς που εκτιμάται ότι ήταν μεταξύ μεγέθους 7 και 8. Οι τρεις μεγαλύτεροι σεισμοί του 1811-1812 κατέστρεψαν αρκετούς οικισμούς κατά μήκος του ποταμού Μισισιπή, προκάλεσαν μικρές δομικές ζημιές μέχρι το Σινσινάτι του Οχάιο και το Σαιντ Λούις του Μιζούρι και έγιναν αισθητοί μέχρι το Χάρτφορντ, το Κονέκτικατ, το Τσάρλεστον, τη Νότια Καρολίνα και τη Νέα Ορλεάνη της Λουιζιάνα. Στην περιοχή της Νέας Μαδρίτης, οι σεισμοί επηρέασαν δραματικά το τοπίο. Προκάλεσαν πτωχεύσεις τραπεζών κατά μήκος του ποταμού Μισισιπή, κατολισθήσεις κατά μήκος του Chickasaw Bluffs στο Κεντάκι και το Τενεσί, καθώς και ανύψωση και καθίζηση μεγάλων εκτάσεων γης στην πλημμυρική πεδιάδα του ποταμού Μισισιπή. Μια τέτοια ανύψωση που σχετίζεται με ρήγματα κοντά στη Νέα Μαδρίτη του Μιζούρι, ανάγκασε προσωρινά τον ποταμό Μισισιπή να ρέει προς τα πίσω. Επιπλέον, οι σεισμοί υγροποίησαν τα υπόγεια ιζήματα σε μια μεγάλη περιοχή και σε μεγάλες αποστάσεις με αποτέλεσμα τη σχισμή του εδάφους και τον βίαιο εξαερισμό του νερού και των ιζημάτων. Μια αφήγηση αυτού του φαινομένου ανέφερε ότι το Pemiscot Bayou «ανατινάχθηκε για μια απόσταση σχεδόν πενήντα μιλίων».
Αυτοί οι σεισμοί άνοιξαν τεράστιες ρωγμές στο έδαφος.
Μερικά από αυτά είχαν μήκος έως και πέντε μίλια και οι περισσότερες από τις ρωγμές "έτρεχαν από βορρά προς νότο".
Νομίζω ότι αυτή είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα λεπτομέρεια.
Λίγο πριν ξεκινήσουν οι σεισμοί, ο κομήτης του Tecumseh έκανε μια εντυπωσιακή εμφάνιση...
Των σεισμών προηγήθηκε η εμφάνιση ενός μεγάλου κομήτη, ο οποίος ήταν ορατός σε όλο τον κόσμο για δεκαεπτά μήνες και ήταν πιο φωτεινός κατά τη διάρκεια των σεισμών. Ο κομήτης, με τροχιά 3.065 ετών, παρατηρήθηκε για τελευταία φορά κατά τη διάρκεια του Ραμσή ΙΙ στην Αίγυπτο. Το 1811-1812, ονομάστηκε "κομήτης του Tecumseh" (ή "κομήτης του Ναπολέοντα" στην Ευρώπη).
Εδώ το 2024, ο «Κομήτης του Διαβόλου» έκανε μια θεαματική εμφάνιση λίγο πριν η Μεγάλη Αμερικανική Έκλειψη του 2024 ολοκληρώσει το γιγαντιαίο «Χ» πάνω από την Αμερική που ξεκίνησε η Μεγάλη Αμερικανική Έκλειψη του 2017.
Είναι ενδιαφέρον ότι το CBS News αναφέρει ότι μεγάλος αριθμός Αμερικανών θα συρρέει σε μια περιοχή στο νότιο Ιλινόις όπου τέμνονται τα μονοπάτια της Μεγάλης Αμερικανικής Έκλειψης του 2024 και της Μεγάλης Αμερικανικής Έκλειψης του 2017...
Ενώ πολλές είναι πιθανό να κατευθυνθούν όσο το δυνατόν πιο νότια, μερικές από τις μεγαλύτερες πόλεις στις μεσοδυτικές πολιτείες είναι πιθανό να τροφοδοτήσουν την ημέρα μετανάστευσης σε σημεία στο Μιζούρι και το Ιλινόις, πολλές από τις οποίες πιθανότατα βλέπουν μια ολική έκλειψη για δεύτερη φορά σε μια δεκαετία. Μια μικρή ζώνη με επίκεντρο το Carbondale του Ιλινόις, ήταν κατά μήκος της πορείας της ολότητας το 2017 και θα είναι και πάλι αυτό το μήνα.
Για πολλούς από αυτούς τους ανθρώπους, η Μεγάλη Αμερικανική Έκλειψη του 2024 θα είναι μια θαυμάσια ευκαιρία για πάρτι.
Καθώς το πιο δυσοίωνο σημάδι σε ολόκληρη την ιστορία της χώρας μας περνάει πάνω από τα κεφάλια μας, θα γιορτάζουν.
Αλλά την τελευταία φορά που είδαμε ένα γιγαντιαίο "Χ" πάνω από την καρδιά της Αμερικής, σίγουρα δεν ήταν κάτι για να γιορτάσουμε.
Οι επιστήμονες μας λένε ότι είναι απλώς θέμα χρόνου πριν ξεσπάσουν κατακλυσμικοί σεισμοί κατά μήκος της ζώνης ρήγματος της Νέας Μαδρίτης για άλλη μια φορά, και όταν φτάσει αυτή η ώρα, ο θάνατος και η καταστροφή που θα δούμε θα είναι εκτός χάρτη.
(theburningplatform.com)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου