Τί λέ ρέ Εργοδότη, πάλι; Πού τη βρήκες την τραγωδία; Σε μιά γραφική φιγούρα που κυκλοφοράει με γκόμενο καί σκυλί (που χέζει μπροστά στην κάμερα) καί δεν ξέρει τί εκστομίζει; Ή σε ανόητους ανθρώπους, που ψηφίζουν ό,τι τους ρίξουν μπροστά τους;

Έ, λοιπόν, συμφωνώ μαζί σας· αυτά όντως είναι αστεία. (Έως γελοία.) Όπως γελοία είναι η βεβαιότητα μερικών ότι το συγκεκριμένο άτομο είναι ο επόμενος πρώθυ, επειδή -καί καλά!- «είναι το μόνο», που μπορεί να τα βάλει με τον κουκλοχαιρετάκια.

Δυστυχώς, από τέτοιων ηλιθίων το «μυαλό» δεν πέρασε το ότι η πολιτική είναι μάρκετινγκ· όπως ακριβώς το να πουλάς αυτοκίνητα, οδοντογλυφίδες, ή σουτιέν ξέρω ‘γώ. Καί ότι τα κόμματα απευθύνονται το καθένα σε συγκεκριμένο κοινό («target group»), το οποίο πολύ δύσκολα μπορούν να διευρύνουν – αφαιρώντας ψήφους από άλλα κόμματα άλλων πολιτικών προσανατολισμών, εννοείται.

Δηλαδή, πού μας οδηγεί αυτός ο φοβερός καί τρομερός συλλογισμός, περί «επόμενου πρώθυ»; στο ότι -κατά τη γνωμούλα τους- θα τον ψηφίσουν καί αυτοί, που οι οπαδοί του τους ειρωνεύονται ως «κυρ-Παντελήδες». Δηλαδή, ο συντηρητικός Έλλην αρσενικός θα κάτσει -με το συμπάθειο- να τον φάει, επειδή δήθεν ενθουσιάστηκε με το συγκεκριμένο άτομο καί τις σεξουαλικές του προτιμήσεις!… (Ναί, πώς;! Όσο συνέχισε να ψηφίζει το ΓΑΠατο, που τον αποκαλούσε διεφθαρμένον!)

Εντάξει, είναι γνωστό πως η μ@λακία δεν πάει στα βουνά. Στους ανθρώπους πάει.

. . . . . . . . . . .

Αλλά η τραγωδία, στην οποία αναφέρομαι, δεν ήρθε ακόμη.

Θα έρθει.

. . . . . . . . . . .

Μάθημα Ιστορίας και Γεωπολιτικής

Γιά τη διαχρονική συμπεριφορά τους απέναντί μας, των ξένων «φίλων» καί «συμμάχων» μας.

. . . . . . . . . . .

i. Α’ ΠΠ

Όταν ξέσπασε ο Α’ ΠΠ, η Ελλάδα είχε ήδη νικήσει σε δύο Βαλκανικούς Πολέμους καί είχε επεκταθεί· με την απελευθέρωση (καί όχι «κατάκτηση», καταπώς γράφουν κάποιοι σκατιάδες) καταδικών της περιοχών. Ωστόσο, ήταν απρόθυμη να συμμετάσχει στον Α’ ΠΠ (που δεν την πολυαφορούσε, εδώ που τα λέμε), διότι ανασυνέτασσε δυνάμεις. (Δεν ήταν καί μικρές οι απώλειές μας!) Καί πολύ σωστά, διότι η συνετή εθνική στρατηγική εντέλλει να προχωράς με σίγουρα βήματα, έστω καί μικρά. Δεν είναι μόνο το τί απελευθερώνεις (ακόμη καί το τί κατακτάς), αλλά καί πώς θα το κρατήσεις μετά εις το διηνεκές.

Μας τά ‘πε ο Δημοσθένης, εδώ καί πολλούς αιώνες: «Το φυλάξαι τ’ αγαθά, του κτήσασθαι χαλεπώτερον εστίν.»

. . . . . . . . . . .

Όμως, επειδή ήμασταν προτεκτοράτο της αγγλίτσας, δεν μας άφησε η αγγλίτσα ν’ αγιάσουμε.

«- Βγαίνετε στον πόλεμο μαζί μας;», ρώτησε η αγγλίτσα.

«- Όχι!»

«- Βγαίνετε στον πόλεμο μαζί μας;», ξανά η αγγλίτσα.

«- Όχι είπαμε, ρέ! Κουφοί είσαστε;»

«- Δεν βγαίνετε; Τώρα θα δήτε!»

Βομβαρδισμός Πειραιά καί Αθήνας από «συμμαχικά» πολεμικά πλοία, λοιπόν… Δύο κράτη η Ελλάδα, γεγονός ο πρώτος διχασμός των Ελλήνων μέσα στον 20ο αιώνα, κυνηγητό των «αντιφρονούντων» (οι αραπάδες στρατιώτες του Σαράϊγ -περί αυτού του λαμογίου, εδώ κι εδώ– κυνήγησαν / πυροβόλησαν / σκότωσαν ευζώνους, επειδή οι τελευταίοι ήσαν κυρίως φιλοβασιλικοί, δηλαδή οπαδοί της ουδετερότητας της χώρας), καί γενικώς χαμός.

Μονόφθαλμοι «ιστορικοί» της σήμερον …δικαιολογούν τις ενέργειες αυτές των «συμμάχων», επειδή ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος Α’ ήταν -όντως- Γερμανόφιλος, κι επειδή οι πράκτορες των Γερμανών αλώνιζαν στην Αθήνα. (Όντως, ο διαβόητος βαρώνος Σένκ τηλεγραφούσε στο Βερολίνο τις κινήσεις των άγγλων στην Ελλάδα, ακόμη καί …μέσα από το παλάτι!)

Επίσης, οι ίδιοι φελλοί υπερτονίζουν το γεγονός ότι ο βασιλικός οίκος της Ελλάδας ήταν συγγενείς με τον Κάϊζερ. Ναί, αλλά καί ο βασιλικός οίκος της αγγλίτσας ήταν συγγενείς με τον Κάϊζερ, «κύριοι»! Γιατί το κάνετε γαργάρα αυτό;

[Διότι, αν το «θυμηθούν», τότε πρέπει να ξεράσουν καί τα πραγματικά αίτια, γιά τα οποία έγιναν ο Α’ καί ο Β’ ΠΠ! Δεν εξηγείται με τη λογική το ότι δύο συγγενείς βασιλικοί οίκοι (όχι απλά) αφήνουν (αλλά παροτρύνουν) τους λαούς τους ν’ αλληλοσφάζονται επί τέσσερα χρόνια. Άρα, κάποιον άλλο λάκκο έχει η φάβα.

Νά γιατί πάθαν Αλτσχάϊμερ οι «ιστορικοί» αυτοί στη συγγένεια βασιλικών οίκων αγγλίτσας τε καί γερμανίτσας!]

. . . . . . . . . . .

Βγαίνει, λοιπόν, η Ελλάδα στον Α’ ΠΠ, υπό την ηγεσία του Βενιζέλου.

  • Θες επειδή έπρεπε, κι ήταν προς το συμφέρον μας (καί δεν το είχαμε πολυκαταλάβει εξ αρχής, αλλά το πήραμε χαμπάρι μετά),
  • θες που τσιμπήσαμε στην αγγλοκίνητη παραμυθολογική (κι εφάμιλλη των Ψίψιλον) / παραθρησκευτική -βλέπε «προφητείες»– προπαγάνδα του «ξανθού εξαδάκτυλου ρήγα», υπό την ηγεσία του οποίου θα παίρναμε τημΜπόλιν (ο Γεώργιος Ε’ της αγγλίτσας δεν ήταν ξανθός, καί υποθέτω ούτε εξαδάκτυλος· αλλά, τημΜπόλιν να την πάρουμε, κοντέψαμε!),
  • θες επειδή οι γόνοι των «καλών οικογενειών» της εποχής (ανάμεσά τους καί πολλοί αξιωματικοί) ήταν τέκτονες… επειδή η μόδα τότε ήταν να είναι αγγλόφιλοι, τέκτονες, καί κοσμοπολίτες,…
  • …αλλά κι επειδή τα τότε εθνικά μας συμφέροντα ταυτιζόντουσαν με τα της αγγλίτσας (αμφότεροι θέλαμε τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας / τουρκίτσας),

η συμμετοχή μας στον Α’ ΠΠ, τελικά μας βγήκε σε καλό. Έστω καί με κάποια καθυστέρηση. (Διότι οι -ηττημένοι σύμμαχοι των γερμαναράδων- Βούλγαροι εδέησαν να τσακιστούν να φύγουν από την ανατολική Μακεδονία δύο χρόνια μετά τη λήξη του Α’ ΠΠ, το 1920!)

[Βέβαια, όταν τελικά η αγγλίτσα θεώρησε ότι η τουρκίτσα δεν πρέπει να διαλυθεί εντελώς, μας πήρε καί μας σήκωσε.

Μπερδεγουέη, ποιοί «ιστορικοί» αναρωτήθηκαν αν οι τυφεκισθέντες στο Γουδί, κι άλλοι τόσοι καί περισσότεροι ένοχοι που τη γλύτωσαν (όπως τούτος εδώ), ήταν τέκτονες, που σημαίνει ότι υπακούσανε στα κελεύσματα της αγγλίτσας καί φρόντισαν να ηττηθούμε; Κανένας «ιστορικός», έ; ]

. . . . . . . . . . .

Στις θελήσεις της αγγλίτσας, τώρα, ποιός να φέρει αντιρρήσεις; Ποιός ν’ ασκήσει «αντιπολίτευση», ώστε η Ελλάδα να μην βγεί στον Α’ ΠΠ;

Ο οποίος το 1915, όταν του πρότειναν οι άγγλοι να συμμετάσχει η Ελλάδα στον Α’ ΠΠ μαζί τους, με αντάλλαγμα την Κύπρο, …αρνήθηκε!!!!! (Καθόλου δασκαλεμένος, μωρέ! Μπάααα, σε καλό σας, που πάτε καί σκέφτεστε τέτοια! 🙂 )

[Μπερδεγουέη, το «Ζαΐμης» δεν μου μοιάζει καί πολύ Ελληνικό· μου ακούγεται σαν απόδοση του Ισπανο-ιουδαϊκού «Χαΐμε». Διότι το Χ στουθ ιθπανοφώνουθ γράφεται με J.]

…Ο οποίος μιλούσε ως ίσος προς ίσον με τον (μετέπειτα σέρ) Μπάζιλ Ζαχάρωφ, τον ανάλογα με τα κέφια του (καί τα κέφια των αφεντικών του) προμηθευτή όπλων καί πυρομαχικών στον στρατό μας στη Μ. Ασία;

[Η τεκτονική ιδιότητα αμφοτέρων δεν εξηγεί το πώς ένας τουλουμπατζής (αντλιωρός) της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας Κωνσταντινουπόλεως (και οθωμανός υπήκοος) έφτασε να είναι περιζήτητος στα σαλόνια της Αθήνας καί συνομιλητής του εγχωρίου πρωθυπoυργού. Ούτε εξηγεί το πού βρήκε το απαραίτητο χοντρό αρχικό κεφάλαιο, ώστε να γίνει μεγαλέμπορος όπλων. Από μισθούς της Πυροσβεστικής; 🙂

Εάν, όμως, το «Ζαχάρωφ» στην πραγματικότητα είναι «Χαζάρωφ», τότε…]

Κανείς δεν έφερε αντιρρήσεις στην αγγλίτσα!

Καμμία εγχώρια «αντιπολίτευση» δεν έφερε αντιρρήσεις στις ωμές επεμβάσεις των «συμμάχων» του 1914-18. Κρατήστε το αυτό.

Βέβαια, η Ελλάδα τότε διπλασιάστηκε σε έκταση, επειδή απελευθερώθηκαν υπόδουλες περιοχές μας. Εντάξει, αλλά αυτό συνέβη γιά μία καί μοναδική φορά, διότι οι «σύμμαχοι» δεν μπορούσαν να κάνουν αλλοιώς (να μας εμποδίσουν, δηλαδή). Κρατήστε το κι αυτό.

. . . . . . . . . . .

ii. Β’ ΠΠ

Οι άγγλοι, άριστοι μαθητές της Ιστορίας (όπως καί κάθε λαός με σοβαρή ηγεσία), κι έχοντας υπ’ όψιν τους τα διδάγματα του Α’ ΠΠ, σκέφτηκαν …Ελληνικά: κάλλιο γαϊδουρόδενε, παρά γαϊδουρογύρευε! Κι έτσι, φρόντισαν εγκαίρως εν όψει του επερχομένου Β’ ΠΠ, να μην υπάρχει στην Ελλάδα άτομο, ή ομάδα ατόμων, που θ’ αντιταχθεί στα σχέδιά τους. (Πού να τρέχεις, τώρα, να κατεβάσεις στόλο στον Πειραιά γιά βομβαρδισμό της τελευταίας στιγμής τζαναμπέτηδων υπηκόων προτεκτοράτου; Άσε που κοστίζουν αρκετά χρήματα τα καύσιμα των πολεμικών πλοίων! 🙂 )

. . . . . . . . . . .

Τώρα, βέβαια, θα με ρωτήσετε πού το ήξεραν ότι έρχεται Β’ ΠΠ… αφού η Γερμανία είχε υπογράψει ταπεινωτική συνθήκη ειρήνης, καί από ένοπλες δυνάμεις είχε τα χάλια της, παρά την εμπρηστική ρητορική του Χίτλερ. Έ, το ήξεραν, αφού οι ίδιοι τον προγραμμάτιζαν! Όποιος προγραμματίζει το μέλλον, δεν έχει ανάγκη να γίνει προφήτης.

Θα με ξαναρωτήσετε, γιατί; Αφού από την όλη ιστορία οι άγγλοι βγήκαν χοντρά ζημιωμένοι. (Από πρίν τον πόλεμο ακόμη, η Γερμανία έπαψε να πληρώνει τις πολεμικές αποζημιώσεις του Α’ ΠΠ, επειδή της χάρισαν το χρέος …από την καλή τους την καρδιά! 🙂 )

Επειδή ο παγκόσμιος σχεδιασμός μέχρι καί σήμερα οφείλεται σ’ ένα συγκεκριμένο ιερατείο, το οποίο υπηρετούσαν (καί υπηρετούν) καί αρκετοί κυβερνώντες κύκλοι της αγγλίτσας. Οι οποίοι υπέσκαψαν μέχρι καί τα συμφέροντα της ίδιας τους της χώρας: διέλυσαν την αυτοκρατορία τους! Οι δέ ηπαπαραίοι χρηματοδοτούσαν χοντρά τον Χίτλερ, άσε που του έστελναν υλικά καί πρώτες ύλες …ακόμη καί διαρκούντος του Β’ ΠΠ! (Περί αυτών των πράγματι εξοργιστικών γεγονότων, ξεστραβωνόμαστε εδώ. Αν το βρήτε πουθενά το συγκεκριμένο βιβλίο.)

Προς τον σκοπό αυτό, μάλλον έφαγαν λάχανο τον βασιλιά τους Γεώργιο Ε’ (εδώ, αλλά κυρίως με εκτεταμένη ανάλυση εδώ) κι έδιωξαν (μ’ ένα μάλλον χαζό πρόσχημα) τον επόμενο βασιλιά (γιά να βάλουν στη θέση του ένα φιλοαμερικανικό ανδρείκελλο), καί ταυτόχρονα εξουδετέρωσαν τον «επικίνδυνο» (ίσως καί ιουδαϊκής καταγωγής!…) φιλοναζιστή Μόζλυ.

. . . . . . . . . . .

Αφού, λοιπόν, έσκασαν όλες οι πιθανές αντιπολιτευτικές φωνές στην αγγλίτσα, τί θα γινόταν στην Ελλάδα, το προτεκτοράτο τους; Σωστά μαντέψατε: άπαντες τον σκασμό κι εδώ! Εγκαίρως.

Δικτατορία, επομένως, από το καλοκαίρι του 1936… μετά από αλλεπάλληλα στρατιωτικά «κινήματα», εναλλαγές κυβερνήσεων, κι απροσδόκητους ( ; ) θανάτους έξι (6!!!) (τέως) πρωθυπουργών μέσα στο 1936. (Εντάξει, οι δύο πέθαναν μετά την κήρυξη της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου 1936.)

Να πούμε, όμως, ότι ναί μέν ο Μεταξάς είχε αποδεχθεί την εντολή του βασιλιά Γεωργίου Β’ γιά δικτατορία, αλλά ουσιαστικοί δικτάτορες ήσαν ο Γεώργιος Β’ καί ο στρατηγός Παπάγος, ο -ως λέγεται- καί νόθος αδελφός του Γεωργίου Β’. Είναι χαρακτηριστικό ότι η όποια «αντιπολίτευση» προήλθε μέσα από το καθεστώς· κυρίως από το κίνημα στην Κρήτη το καλοκαίρι του 1938. Λέγεται πως ιθύνοντες νόες του ήσαν ο Παπάγος, καί οι επίσης στρατιωτικοί Πλατής καί Κάβδας, αλλά ως «μπροστινοί» εμφανίστηκαν διάφοροι άλλοι, μεταξύ των οποίων ο Αριστομένης Μητσοτάκης… (Τί νομίσατε; Θα έλειπε η φαμίλια από οποιαδήποτε αναταραχή; )

Αργότερα, αρχές του 1939, ακολούθησε το λεγόμενο «κίνημα των Γερμανοφίλων». Πάντως, ούτε το ένα κίνημα, ούτε το άλλο κατέληξαν σε κάποια πολιτική αλλαγή. Εξουδετερώθηκαν εν τήι γενέσει τους.

Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα αλώνιζε η πρεσβεία της αγγλίτσας με τα σπουδαία προσώπατα πρέσβυ Πάλαιρετ (κανονικά είναι «Παλαιρέ», καθ’ ό Νορμανδός – το επίθετο απαντά καί στη Γαλλία) καί το σίχαμα «παπα-Δημήτρη» (Ντέηβιντ) Μπαλφούρ (κι εδώ ο τόνος στη λήγουσα – παρομοίως Νορμανδός), καθώς καί με την αγγλίδα ερωμένη του Γεωργίου Β’. Κι όλη η Ελλάδα έπλεε σε μιά τεκτονική θάλασσα! (Δηλαδή, έπλεε μέσα στα …»χωρικά ύδατα» της αγγλίτσας! Κανονικό προτεκτοράτο, λέμε…) Ο ίδιος ο Ιωάννης Μεταξάς, ως τέκτονας πιό μικρού βαθμού, υπάκουε στον «σεβάσμιο» της στοάς του, ένα αρχιλαμόγιο «δημοσιογράφο» ονόματι Ιωάννη Διάκο.

. . . . . . . . . . .

Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ένας ακόμη από τους σοβαρούς λόγους, γιά τους οποίους δολοφονήθηκε ο Ιωάννης Μεταξάς (ο κύριος είναι πως δεν επέτρεψε να γίνει η Ελλάδα κλωτσοσκούφι του Άξονα καί να εξοντωθούν οι Έλληνες, καταπώς επιθυμούσε το ιερατείο, που λέγαμε παραπάνω), είναι ότι -γνωρίζοντας τον τεκτονισμό από μέσα- ήθελε να μετατρέψει τις εγχώριες στοές σε καθαρά Ελληνικού εθνικού προσανατολισμού.

Προς τούτο, τις «έκλεισε». (Αν δεν κάνω λάθος, δεν έστειλε την Αστυνομία να τις κλείσει, αλλά αναίρεσε το διάταγμα του 1928, που επέτρεπε τη λειτουργία τους ως «φιλανθρωπικά σωματεία».)

Ωστόσο, ο τεκτονισμός δεν είναι μόνο παραθρησκεία, ή συνάξεις ιδιορρύθμων ατόμων. Είναι κυρίως όργανο του αγγλοφώνου ιμπεριαλισμού. Η αιχμή του δόρατός του! Είναι το σύνολο των «τοποτηρητών» (διάβαζε: των νταβατζήδων) της αγγλίτσας καί των ηπαπάρα σε κάθε χώρα, μή καί παρεκκλίνει κανένας ηγέτης από τη δουλοπρέπεια καί κάνει τα δικά του υπέρ της χώρας του.

Έτσι, όποιον πάει ν’ αφαιρέσει αυτό το παιχνιδάκι από τα χέρια του ανακτόρου του Μπάκινγκχαμ (καί σήμερα του Λευκού Οίκου), μετά οι «υπερεσίες» (ίσως καί οι «αδελφοί» του τέκτονες) τον στέλνουν γιά μετενσάρκωση.

. . . . . . . . . . .

Ο πρώτος μή άγγλος, που κατάλαβε καλά τον ρόλο του τεκτονισμού, ήταν ο τσάρος Παύλος Α’. Αυτός πιό πρίν είχε καταλάβει καί τον ρόλο των μεσαιωνικών καλογερικών πολεμικών «ταγμάτων» της Καθολικής Εκκλησίας· πρότεινε στο ένα, που είχε απομείνει στις μέρες του καί τελούσε υπό διάλυση (επειδή αρνήθηκαν να πολεμήσουν τον Ναπολέοντα, επειδή δεν θα σήκωναν τα όπλα εναντίον «αδελφών χριστιανών»), τους Ιωαννίτες Ιππότες, να μεταφέρουν την έδρα τους στη Ρωσσία καί να γίνουν ορθόδοξοι. Αυτοί ευχαρίστησαν γιά την προστασία που τους παρείχε, αλλά αρνήθηκαν. (Σήμερα είναι απλά μιά οργάνωση-«σφραγίδα» σε κάποιο από τα αμέτρητα γραφεία του Βατικανού, γιά φιέστες καί τιμητικές βραβεύσεις. Καμμία σχέση με σπαθοφόρους ιππείς καί καλόγερους τρομερούς πολεμιστές!)

Τέλος πάντων, ο Παύλος Α’ μετά στράφηκε προς τις τεκτονικές στοές της χώρας του, που πήγε να τις κάνει καθαρά Ρωσσικού εθνικού προσανατολισμού. (Τί, δηλαδή;! Μόνον η αγγλίτσα θα διέθετε τέτοιο εργαλείο; ) Πράγματι, ξεκίνησε να τις μεταστρέφει, αλλά τον δολοφόνησαν μέσα στο ανάκτορο μιά ομάδα από τέκτονες άγγλους υπηκόους καί επίσης τέκτονες φιλοάγγλους Ρώσσους ευγενείς. Μάλιστα, σκέφτηκαν να βάλουν διάδοχό του …άγγλο!!! (Ευτυχώς, έγινε τσάρος ο γυιός του.)

[Μπερδεγουέη, όλοι ασχολούνται με τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά κανείς δεν ρωτάει τί γίνεται σήμερα με τις στοές μέσα στη Ρωσσία. Ζούν; Υπάρχουν; Αλωνίζουν ελεύθερα; Πώς τις βλέπει ο Βαλόντια;

Έ, δεν θα κάνω καί τον ερευνητή δημοσιογράφο, τώρα!]

Χαμηλόβαθμος τέκτων (3ου βαθμού) αυτών ακριβώς των Ρωσσικών «εθνικών» στοών ήταν καί ο Καποδίστριας. Γι’ αυτό καί τον δολοφόνησαν με τεκτονικό τρόπο. Καταλαβαίνετε, όμως, πόσο του ζάλισαν τον εγκέφαλο, τί φροντιστήριο του έκαναν οι άγγλοι, καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού, που τον έφεραν με δικό τους πολεμικό πλοίο στην Ελλάδα, ν’ αναλάβει καθήκοντα κυβερνήτη.

. . . . . . . . . . .

Δολοφονείται, λοιπόν, ο Μεταξάς, δολοφονείται αργότερα κι ο Κορυζής («αυτοκτόνησε με δύο σφαίρες», όπως έγραψαν κοροϊδευτικά οι Γερμανοί στο τηλεγράφημα της πρεσβείας τους προς Βερολίνο), καί τα υπόλοιπα γνωστά. Την κοπανάει η σάπια αγγλόδουλη «ηγεσία», αφήνοντας τον λαό έρμαιο στους κατακτητές. Κατοχή, πείνα, ένας ξεγυρισμένος εμφύλιος που ξεκίνησε μεσούσης ακόμη της Κατοχής (από το 1943), ένας σχεδόν πενταετής ξεγυρισμένος (κι εντελώς αχρείαστος) ανταρτοπόλεμος μετά την Κατοχή, κι άντε να διεκδικήσει η Ελλάδα τα εθνικά της δίκαια!… Με τα χίλια ζόρια μας άφησαν να πάρουμε τα Δωδεκάνησα, κι αφού πέρασαν τέσσερα (4) χρόνια μετά το τέλος του πολέμου.

Φυσικά, όταν ομαλοποιήθηκαν κάπως τα πράγματα, οι «σύμμαχοι» συνέχισαν τις «περιποιήσεις» προς εμάς, κυρίως κάνοντας την πάπια στα διαρκή εγκλήματα των τουρκαλάδων. Χώρια τα οικονομικά τους εγκλήματα εναντίον μας.

Ας ξέρουν, όμως, ότι υπέγραψαν λευκή επιταγή – καί θα πληρώσουν πανάκριβα.

. . . . . . . . . . .

iii. Γ’ ΠΠ

Ετούτος εδώ δεν ήρθε ακόμη· ή, μάλλον, ήδη ξεκίνησε, αλλά όχι ακόμη στην ένοπλη φάση του.

Τα δεδομένα έχουν αλλάξει κατά πολύ από την εποχή του Β’ ΠΠ. Σήμερα, αφ’ ενός ο πόλεμος διαθέτει τρομακτικό οπλοστάσιο (από πυρηνικά, έως ρομπότ στρατιώτες – δηλαδή, ο ανθρώπινος παράγων μετράει ελάχιστα πλέον), αφ’ ετέρου έχει κι άλλες μορφές, όχι μόνο μπάμ-μπούμ. Διεξάγεται στο οικονομικό πεδίο, στην προπαγάνδα, στην αποδόμηση κρατών / εθνών / εθνικών αξιών, καί ενόπλως διεξάγεται κατά 99% όχι ευθέως, αλλά μέσωι τρίτων (κορόϊδων). Καί κατά προτίμηση όχι στρατών, αλλά ενόπλων ανταρτικών ομάδων, αποτελουμένων κυρίως από ποινικά καθάρματα.

Επίσης, όσον αφορά τους λαούς, έχουν αλλάξει κι εκεί τα δεδομένα. Σήμερα ο πατριωτισμός έχει καταστεί απόβλητος από τις κοινωνίες (καί σχεδόν παράνομος), οι δε περισσότερες κοινωνίες (της δικής μας συμπεριλαμβανομένης) αριστερίζουν· καί δή, κοιτάζουν προς τη λεγόμενη «μοντέρνα» Αριστερά (δικαιωματισμός, τραβεστί, κτλ).

. . . . . . . . . . .

Επειδή, τώρα, η ένοπλη φάση του Γ’ ΠΠ έρχεται τρέχοντας (κι όποιος δεν το βλέπει αυτό, είναι απλά ηλίθιος), καί λαμβάνοντας υπ’ όψιν μας τα παραπάνω, τί βλέπουμε στην Ελληνική κοινωνία;

Απροθυμία να πολεμήσει (καί πολύ σωστά!), γιά διαφόρους λόγους.

Όσοι δεν γουστάρουν Ελλάδα, είναι αυτονόητο γιατί. Οι πατριώτες, πάλι, γνωρίζοντας Ιστορία καί βιώνοντας το καθημερινο φτύσιμο των «συμμάχων» προς την Ελλάδα, αφ’ ενός δεν θέλουμε (δεν έχουμε κανέναν λόγο) να συμμετάσχουμε σ’ έναν πόλεμο που δεν αφορά τη χώρα μας, αφ’ ετέρου έχουμε την πικρία του παρελθόντος: αν ξαναπάμε να πολεμήσουμε γιά τη Δύση, θα ξαναεισπράξουμε σκατά στα μούτρα μας – όσον αφορά τα εθνικά μας δίκαια. Άρα, τζάμπα κόπος.

Αν θέλει η Δύση να πολεμήσει, να πάει μόνη της. Δεν θα τα βάλουμε εμείς με Ρώσσους καί Κινέζους γιά χάρη αγνωμόνων παλιανθρώπων.

[…Κι αν τα βάζαμε, το τίμημα θα ήταν βαρύτατο! Καλύτερα οι Δυτικοί να παραδοθούν από τώρα, προκειμένου να τους γενοκτονήσουν οι Σίνες (που λέει καί μιά ψυχή), παρά να δώσουν σ’ εμάς τους Έλληνες όσα ανταλλάγματα έχω στο μυαλό μου, προκειμένου να πάμε σε πόλεμο με δύο πυρηνικές υπερδυνάμεις με δυόμιση δίς κόσμο! 🙂

Τί το πέρασαν; Θα ξεθυμώσει αυτή τη φορά ο Αχιλλέας μονάχα με μιά γκόμενα, που στο κάτω-κάτω δική του ήταν; Ή με μερικούς επαίνους γιά το πώς πολεμούν οι ήρωες; Ρέ, άει στα σιχτήρια!!!]

. . . . . . . . . . .

Απ’ την άλλη, πάλι, τα φαινόμενα δείχνουν ότι οι Δυτικοί είναι αλλού ‘ντ’ αλλού.

  • Μας έχουν τελείως κλασμένους, διότι σχεδιάζουν καθαρά την εξόντωσή μας (βλέπε συνεχιζόμενο αφοπλισμό μας), διότι σκοπεύουν να βάλουν τους τουρκαλάδες (μαζί με τα εντός Ελλάδος λάθρο) να μας γενοκτονήσουν.
  • Νομίζουν ότι μπορούν να κρατάνε απασχολημένη με πολέμους τη Ρωσσία ες αεί, ώστε αυτή να εξαντλείται: τελείωσε η Ουκρανία, θ’ αρχίσει ξέρω ‘γώ η Γεωργία. (Μετά, έχει σειρά έτερο κορόϊδο.)
  • Νομίζουν ότι στο τέλος θα την πέσουν επάνω σε μιά ετοιμοθάνατη Ρωσσία (δωροδοκώντας την Κίνα με τη Σιβηρία, γιά ν’ απέχει από σύμμαχος των Ρώσσων), καί θα την πατήσουν από κάτω.

Άμ, δέ!!! Δεν πρόκειται να γίνει τίποτε απ’ αυτά.

Ωστόσο, η βλακεία καί η παλιανθρωπιά των Δυτικών επιβάλλει το να δεθεί ξανά η Ελλάδα χειροπόδαρα σε κάθε περίπτωση· είτε, δηλαδή, συμμετάσχουμε στον Γ’ ΠΠ, είτε μας την πέσουν οι τουρκαλάδες.

. . . . . . . . . . .

Όμως, πώς θα «δεθεί» η Ελλάδα;

Η εποχή δεν σηκώνει ούτε βομβαρδισμό Αθήνας-Πειραιά, ούτε δικτατορία. Σηκώνει, όμως, κυνοβουλευτικά παπατζηλίκια.

Σ’ όσους την ψάχνουμε τη δουλειά, ήταν γνωστό από παλιά ότι τα πράγματα θα οδηγούσαν -με το ένοπλο ξέσπασμα του Γ’ ΠΠ- σε «οικουμενική» κυβέρνηση. Όμως, αφού ο κουκλοχαιρετάκιας τους κάνει μιά χαρά τη δουλειά, των «συμμάχων», μπήκε σ’ εφαρμογή το δεύτερο (αλλά ισοδύναμο) σχέδιο: αφήνουν τον ζαβό να κυβερνάει, όμως εξουδετερώνοντας κάθε μορφής αντιπολίτευση.

Το βλέπουμε, δεν το βλέπουμε;

  • Τα λεγόμενα «πατριωτικά» κόμματα βγάζουν τα μάτια τους μεταξύ τους. (Αυτός ήταν καί ο ρόλος Μιχαλολιάκου, να διαλύσει σε χίλια κομμάτια ό,τι θυμίζει εθνικισμό. Ποιά «πολιτική ευθύνη» αναλαμβάνεις τρείς μέρες πρό των εκλογών, ρέ παπάρα; κηδεμόνας του Ρουπακιά ήσουνα; )
  • Το ΚΚΕ είναι στην κοσμάρα του.
  • Τα διάφορα μεταξύ φθοράς καί αφθαρσίας άχροα άοσμα καί άγευστα λοιπά κόμματα (Πλεύση Ελευθερίας, Ποτάμι, κτλ), συν τα πεθαμένα / ετοιμοθάνατα (Πασόκ), απλώς υπάρχουν γιά να εισπράττουν τα μισθά, μήνας μπαίνει μήνας βγαίνει.

Δηλαδή, όλα τα κόμματα (πλήν Νουδού) λίγο-πολύ εξουδετερωμένα.

Τί έμενε;

  • Ο Σύριζα.

Έ, λοιπόν, όσο της πλάκας κι αν ήταν αυτό το (κεντροαριστερό) κόμμα της «μοντέρνας» Αριστεράς, ήταν το μόνο υπολογίσιμο (γιά τους δικούς του χ, ψ λόγους) να χαλάσει τη σούπα του απόλυτου μονάρχη κουκλοχαιρετάκια. Γι’ αυτό ακριβώς του επέβαλλαν οι ηπαπαραίοι ως αρχηγό το Στέφανο (στο ουδέτερο! 🙂 ) :

  • Ή γιά να το καταστήσουν εντελώς ανυπόληπτο, καθιστώντας το τελείως γελοίο, ώστε να μην το λαμβάνει κανείς στα σοβαρά καί να μην ακούγεται ο λόγος του.
  • Ή γιά να το κάνουν να σκάσει.
  • Ή γιά να το κάνουν κομμάτια, κατά προτίμηση κάτω του ορίου εισόδου στη Βουλή.
  • Ή γιά να το αποδιαλύσουν εντελώς.

Ώστε να μείνει τελείως ανεξέλεγκτος ο κουκλοχαιρετάκιας, ν’ ασελγεί εις βάρος της Ελλάδας.

Αυτός είναι ο ρόλος του νέου παληάτσου «αρχηγού».

[Θα μου πείς, ο προηγούμενος ήταν σοβαρώτερος; σαφώς όχι. Αλλά, έστω καί με τα ψέμματα, κατάφερε κι έγινε κυβέρνηση. Καί ποτέ δεν είπε στα ίσα ότι τον παίρνει από πίσω, προσπαθώντας να πουλήσει αμφίβολης αξίας προσωπική γοητεία στους ψηφοφόρους του.]

Ήδη βλέπουμε τις συνέπειες: ακόμη καί μέσα στο κόμμα «του», πολλά άτομα δεν βλέπουν το Στέφανο ως σοβαρό πρόσωπο. Ήδη ακούγονται κουβέντες γιά διάσπαση… κι άντε ν’ αντιμετωπίσεις το -έστω, μαϊμούδικο- 41% με κομματίδια του 5%.

. . . . . . . . . . .

Τώρα, θα μου πείς, ισχύει καί το κυνικό ερώτημα: κι άντε, φεύγουν από τον Σύριζα οι ψηφοφόροι του. Πού θα πάνε; Έχουν εναλλακτική; Ή καλύτερα να κάτσουν στ’ αυγά τους;

Σιγά το δύσκολο! Θα κάνουν ό,τι κάνουν όσοι δεν ψηφίζουν, ή όσοι ρίχνουν λευκό καί άκυρο. Όσοι, δέ, επιμείνουν σε ιδεολογικά προτάγματα, έ! όλο καί κάτι θα βρεθεί καί γι’ αυτούς! Όλο καί κάποιο κόμμα νεφελώδους ιδεολογίας (καί σαφώς δεκανίκι του κατεστημένου) θα σκάσει μύτη λίγο πρίν τις επόμενες εκλογές (αν κι όποτε γίνουν αυτές), ωθούμενο «με χίλια» από τα μιλημένα ΜΜΕ, γιά να τους «στεγάσει». Ήδη υπάρχουν αρκετά …στην εφεδρεία, μόνο που δεν έχουν (ακόμη) κόσμο. (Αν θυμάστε, όμως, ούτε κι η ΧΑ είχε κόσμο τριάντα χρόνια πρίν.)

. . . . . . . . . . .

Επίλογος

Ναί, σωστά. Όμως, όλα τά ‘παμε, αλλά το πού βρίσκεται η τραγικότητα, δεν το είπαμε.

Αγαπητοί αναγνώστες, το τραγικό βρίσκεται σε όσα άσχημα περιμένουν την Ελλάδα. Που θα τ’ αντιμετωπίσει -σε επίπεδο κυνοβουλίου- άφωνη.

Η μόνη δυνατά ακουόμενη φωνή αντίδρασης που βγάζει η χώρα μας, πλέον, είναι τα γραπτά καί τα βίντεο των πατριωτών στα ιστολόγια καί στις πλατφόρμες φιλοξενίας βίντεο.