Σε μια εποχή που ο δυτικός πολιτισμός φαίνεται εντελώς αφυδατωμένος από κάθε δημιουργικό ρεύμα, όταν στο επίπεδο της αναζήτησης του νοήματος κυριαρχούν οι υποκατάστατες ψευδοθρησκείες (όπως εκείνην των αφυπνισμένων – ‘woke’) ή ερείπια ταυτοτήτων που κρατούνται όρθια μονάχα από μια κάποια προσποίηση ή νοσταλγία για τις ‘κοινωνικές θεότητες’ του 20ου αιώνα (ο σημερινός κομμουνισμός ως ‘προλεταριακό σικ’ μεγαλοαστών), ο Χριστιανισμός παίρνει την εκδίκησή του.
Φαντάζει σήμερα, το μοναδικό σημείο αναφοράς εντός της Δύσης, ικανό να σταθεί όρθιο σε μια εποχή γενικευμένης παρακμής. Είναι εκείνη η πλευρά του πολιτισμού μας που ακόμα μπορεί να ενοποιεί μια λαϊκή θρησκευτικότητα με μια υψηλή οντολογία –και άρα δύναται προοπτικά να συνενώσει τους πληβειοποιημένους της κατεστραμμένης, μαζικής δημοκρατίας, με κομμάτια των διανοούμενων τάξεων.
Και βέβαια στέκεται πίσω από όλα τα σημαντικά ιδεολογικά επιτεύγματα της νεωτερικότητας –στο ερώτημα του γιατί πολιτικές έννοιες όπως φιλελευθερισμός, εκκοσμίκευση, εξισωτισμός βρήκαν την πληρέστερη ιδεολογική έκφρασή τους στη Δύση κι όχι αλλού, η κληρονομιά του Χριστιανισμού είναι η απάντηση.
Ακόμα και για τις υπερβολές, καθώς ακόμα και η ακτιβιστική αθεΐα που κατακεραυνώνει το σουβλιστό αρνί της Κυριακής του Πάσχα, αλλά ψήνει σουβλάκια την Μεγάλη Παρασκευή για να προκαλέσει τους πιστούς χριστιανική αίρεση είναι –εκείνην που παρεξήγησε την ιδέα περί εξανθρωπισμού του θείου, προσλαμβάνοντάς τη ως θεοποίηση του ανθρώπου.
Ακόμα και η παρακμή, που ζούμε, ενέχει ως κατάσταση κεντρική σημασία σε αυτά που ο Χριστιανισμός μας αφηγείται: αν η μεγάλη πρόκληση του Ισλάμ είναι ο «άλλος» –δηλαδή ο άπιστος ο οποίος εν τέλει μέλει να υποταγεί στο Κοράνι διά του ξίφους– ο Χριστιανισμός κατατρύχεται από την αγωνία του ‘πτωτικού εαυτού’. Μιας υπερτροφικής αυτεξουσιότητας, δηλαδή, που καταλήγει στην ύβρη. Αφού, πρώτη, τη θεμελιώνει, μετά κατατρύχεται διαρκώς από το άγχος μήπως εκείνη εκτραπεί…
Στις μέρες μας, ο πολιτισμός της Δύσης βιώνει την μεγάλη Αποκαθήλωση όλων όσων τον κράτησαν όρθιο κατά τους προηγούμενους αιώνες. Ζει την δική του Μεγάλη Παρασκευή. Το αναστάσιμο μήνυμα, επομένως, λαμβάνει στην εποχή μας επιπλέον νοηματοδότηση· η συνειδητοποίηση, και η προσμονή μιας αναγέννηση
****
Φωτογραφια απο χθες (με ειδικο φιλτρο που πιανει την ενεργεια) ακριβως πανω στο "Χριστος Ανεστη" στον Ορθοδοξο Ναο της Αγιας Σοφιας στο Λος Αντζελες των ΗΠΑ.Τήν εστειλε ομογενής στον Ευγένιο Τζαβάρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου