Αν κάποιος πιστεύει ότι είναι αντιδραστική υστερία ο ισχυρισμός ότι η ριζοσπαστική Αριστερά επιθυμεί να καταστρέψει την παραδοσιακή οικογένεια, τότε ας διασκεδάσει τις ανησυχίες του με το βιβλίο της Sophie Lewis "Abolish the Family" (2022). Αυτό το "Μανιφέστο για τη φροντίδα και την απελευθέρωση" εκθέτει το γιατί και το πώς της εξάλειψης των παραδοσιακών νοικοκυριών.
Όσον αφορά το γιατί, δεν θα σας εκπλήξει το γεγονός ότι ο στόχος είναι να καταστραφεί η παραγωγικότητα και ο πλούτος που δημιουργεί ο καπιταλισμός. Η Lewis αναφέρει άλλους, όπως ο Pat Parker, που δηλώνουν οριστικά ότι η οικογένεια πρέπει να φύγει, καθώς είναι "η βασική μονάδα του καπιταλισμού και για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε στην επανάσταση πρέπει να καταστραφεί". Η Lewis σημειώνει ακόμη ότι ο λόγος για την κατάργηση του γάμου είναι βαθιά συνυφασμένος με την κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας, η οποία θα έθετε τέλος στην εθελοντική ανταλλαγή.
Είναι το "πώς" του οικογενειακού μηδενισμού που παρουσιάζει η Lewis που παρέχει παράξενες αλλά και συγκλονιστικά αποτελεσματικές προκλήσεις στην παραδοσιακή οικογενειακή ζωή. Αφηγείται τις διάφορες -και εντελώς αποτυχημένες- απόπειρες σοσιαλιστικών ουτοπιών. Χαιρετίζει τα κτίρια phalanstery του Ζοζέφ Φουριέ (τεράστιοι κοιτώνες που φιλοξενούν ακριβώς 1600 άτομα που έχουν οριστεί να ζουν εκεί), όπου "τα τακτικά προσεκτικά επιμελημένα σεξουαλικά πάρτι διευθύνονται από ειδικές "νεράιδες"". Και συνεχίζει: "Ο αυθεντικός φεμινισμός, λοιπόν, είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την κατάργηση της οικογένειας, το queer σεξ και τον σοσιαλιστικό ουτοπισμό. Καλό είναι να το ξέρεις, σωστά; Ζήτω το phalanstère!"
Η Lewis ενισχύει αυτή τη δήλωση σε μια ενότητα με τίτλο "Ο Queer ιθαγενής και ο Maroon 19ος αιώνας". Ισχυρίζεται ότι οι ιθαγενείς Αμερικανοί παρουσίαζαν ανώτερους τρόπους ύπαρξης και δεν εφάρμοζαν "καμία μορφή πατριαρχίας- μεγάλωναν τα παιδιά συλλογικά, τιμούσαν περισσότερα από δύο φύλα, έθεταν μόνο χαλαρές κοινωνικές αυστηρότητες στη σεξουαλική απόλαυση, υπολόγιζαν τους μη ανθρώπινους συγγενείς στους οικείους τους και ενίοτε αντιλαμβάνονταν τις μητρικές πρακτικές (όπως ο θηλασμός) ως πρακτικές που περιλαμβάνουν τα φύλα
Για την Lewis, όλες αυτές οι πρακτικές πρέπει να εγκωμιαστούν ως μορφές αντίστασης στη βάση της πυρηνικής οικογένειας. Η άποψη ότι η κανονικοποίηση αυτών των πρακτικών συμβάλλει πράγματι στη διάλυση της παραδοσιακής οικογένειας είναι ασφαλώς σύμφωνη με τον συγγραφέα. Δεν πρέπει να πιστεύει κανείς ότι οι πρακτικές που χαιρετίζει η Lewis αντιπροσωπεύουν απλώς μια βακχική επιθυμία για παράξενη σεξουαλική έκφραση για τον εαυτό της. Αντίθετα, η συγγραφέας παρουσιάζει τις πρακτικές αυτές ως μια σκόπιμη μεθοδολογία μέσω της οποίας μπορεί να εκμηδενιστεί η παραδοσιακή οικογένεια.
Άλλες απόπειρες καταστροφής της οικογένειας που φαίνεται να αρέσουν στην Lewis περιλαμβάνουν το "συνεργατικό, ομαδικό μοντέλο γάμου" του Ρόμπερτ Όουεν, ένα μοντέλο που απέτυχε με θεαματικό τρόπο. Άλλες εναλλακτικές ρυθμίσεις διαβίωσης περιλαμβάνουν τις μηχανορραφίες της συντρόφισσας Αλεξάνδρα Κολλοντάι, η οποία διαβεβαίωνε τους οπαδούς της ότι οι γυναίκες και τα παιδιά θα ήταν καλύτερα επειδή "η κομμουνιστική κοινωνία φροντίζει κάθε παιδί και εγγυάται τόσο σε αυτό όσο και στη μητέρα του υλική και ηθική υποστήριξη. Η κοινωνία θα θρέψει, θα αναθρέψει και θα εκπαιδεύσει το παιδί". Πράγματι, από αυτή την άποψη, μπορούμε να συμφωνήσουμε τουλάχιστον εν μέρει με τον Καρλ Μαρξ και τον Φρίντριχ Ένγκελς, των οποίων η πρώτη υποσημείωση στο The German Ideology δήλωσε απερίφραστα: "Ότι η κατάργηση της ατομικής οικονομίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την κατάργηση της οικογένειας, είναι αυτονόητο".
Για να μην ξεπεραστεί από αυτούς τους συντρόφους και τα όνειρά τους για την εξάλειψη της οικογένειας, η Lewis μας κατευθύνει σε μια ενότητα για την "Απελευθέρωση των γκέι και των λεσβιών -και των παιδιών". Πριν από πενήντα χρόνια, ακτιβιστές έκαναν έναν κατάλογο αιτημάτων στο Εθνικό Συνέδριο των Δημοκρατικών στο Μαϊάμι, και το έκτο μέρος του μανιφέστου τους δήλωνε: "Η ανατροφή των παιδιών πρέπει να είναι κοινή ευθύνη ολόκληρης της κοινότητάς τους. Οποιαδήποτε νομικά δικαιώματα έχουν οι γονείς πάνω στα "δικά" τους παιδιά θα πρέπει να διαλυθούν και κάθε παιδί θα πρέπει να είναι ελεύθερο να επιλέξει το πεπρωμένο του. Θα πρέπει να δημιουργηθούν δωρεάν κέντρα εικοσιτετράωρης φροντίδας παιδιών, όπου οι αδερφές και οι λεσβίες θα μπορούν να μοιράζονται την ευθύνη της ανατροφής των παιδιών".
Για να μην ξεπεράσουν τους γκέι ακτιβιστές της δεκαετίας του '70, οι σημερινές συντρόφισσες κατά της συγγενικότητας Michele Barrett και Mary McIntosh παρουσιάζουν ένα όραμα απόλυτου μηδενισμού. Δηλώνουν με τόλμη: "Ελπίζουμε ότι μέχρι τώρα θα έχει γίνει σαφές ότι δεν θα βάζαμε τίποτα στη θέση της οικογένειας". Η παντελής απουσία των παραδοσιακών οικογενειακών δομών στην πράξη είναι κάτι που η Lewis είδε με τα ίδια της τα μάτια - και το γιόρτασε. Διηγήθηκε έναν καταυλισμό σκηνών που προκλήθηκε από την covid-policy στο κέντρο της Φιλαδέλφειας, όπου οι κάτοικοι είχαν τις σοσιαλιστικές ευλογίες "μιας κατάληψης, με κουζίνα, κέντρο διανομής, ιατρική σκηνή, κατάστημα με είδη χρήσης ουσιών, ακόμη και ένα αυτοσχέδιο μόνιμο ντους - ένα μαχητικό χωριό με επικεφαλής άστεγους Φιλαδέλφειανς και επαναστάτες της εργατικής τάξης". Αυτή προφανώς ήταν μια προτιμότερη μορφή διαβίωσης, καθώς ήταν ένα "σπίτι - με μια νέα, αληθινή, κοινή έννοια της λέξης ... μια πρακτική της πλανητικής επανάστασης".
Σε μια τελευταία ρητορική ακροβασία, η Lewis περιγράφει τον στόχο της τελικής κατεδάφισης της οικογένειας. Επιμένει ότι
το κράτος επιστρέφει τους ιδιαίτερα εξαρτημένους ανθρώπους στην αγκαλιά των λίγων φροντιστών τείνει να αναγνωρίζει και να επιμένει στη στέρηση της φροντίδας, στην αμφισβήτηση των "γονικών δικαιωμάτων" και στη φαντασίωση ενός κόσμου στον οποίο όλοι οι άνθρωποι φροντίζονται εξ ορισμού από πολλούς. Αυτό που λέμε είναι ότι η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΩΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΩΝ και ο ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΥ ΔΙΑΧΩΡΙΣΜΟΥ αποτελούν πολιτικές επιταγές. (η έμφαση στο πρωτότυπο)
Με άλλα λόγια, αυτό είναι το τέλος των γονέων που μεγαλώνουν οι ίδιοι τα παιδιά τους και το τέλος της ελεύθερης συνένωσης, που αντικαθίσταται από το κράτος ως γονέα και με κεντρικά ελεγχόμενες ρυθμίσεις διαβίωσης.
Υπό το πρίσμα της παρακμής της παραδοσιακής οικογένειας στη Δύση, θα μπορούσε κανείς να μπει στον πειρασμό να σκεφτεί ότι αυτές οι αλλαγές είναι τυχαίες. Όπως εξηγεί το έργο της Lewis Ο Ryan McMaken έχει δίκιο όταν λέει ότι υπάρχουν πολλαπλές αιτίες για την παρακμή και την αποξένωση της οικογένειας. Υπάρχουν οικονομικοί, πολιτικοί και ηθικοί καταλύτες. Αλλά μην κάνετε κανένα λάθος, κάθε άλλο παρά τυχαία είναι. Η Lewis και οι σύντροφοί της στη ριζοσπαστική Αριστερά έχουν δηλώσει τις σκόπιμες προσπάθειές τους να καταστρέψουν την οικογένεια, και οφείλουν οι απανταχού άνθρωποι καλής θέλησης να πάρουν στα σοβαρά αυτές τις απειλές για την κατάληψη των παιδιών και της περιουσίας σας, αποκαλύπτοντας το έργο των αντι-οικογενειακών ψευτοδιανοούμενων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου