Ο σχεδιασμός των μαζικών απελάσεων των Γερμανών πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου πού κρατήθηκε μυστικός μέχρι σήμερα!!!

 

Από τον Guido Grandt

Ο σχεδιασμός των μαζικών απελάσεων των Γερμανών πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κρατήθηκε μυστικός μέχρι σήμερα!

Τα γεγονότα δείχνουν ότι αυτό το έγκλημα δεν επινοήθηκε από τους Συμμάχους μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου!

Σπάζοντας ένα ταμπού!

---

Το 1959, το Ομοσπονδιακό Υπουργείο Εκτοπισμένων, Προσφύγων και Θυμάτων Πολέμου στη Βόννη δημοσίευσε έναν «χρονολογικό πίνακα της ιστορίας και της πορείας της απέλασης...».

Στη συνέχεια παραθέτω ένα συνοπτικό χρονικό του, με τα ουσιαστικά στοιχεία από τα οποία προκύπτει ότι έγιναν διεκδικήσεις γερμανικών εδαφών και προγραμματίστηκαν μαζικές απελάσεις πριν ή κατά τη διάρκεια -και όχι μόνο μετά το τέλος- του Β' Παγκοσμίου Πολέμου!

– Τον Δεκέμβριο του 1938, ο Πρόεδρος της Τσεχοσλοβακίας Eduard Benesch (επίσης γράφεται Edvard Beneš) και ο μετέπειτα υπουργός Hubert Ripka συζήτησαν την απέλαση των Σουδετών Γερμανών μετά από έναν «αναμενόμενο επιτυχημένο πόλεμο».

– 19 Νοεμβρίου 1939: Ο εξόριστος Πολωνός πρωθυπουργός, στρατηγός Władysław Eugeniusz Sikorski, ανακοίνωσε σε συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο: «Η Βρετανία και η Γαλλία συμφωνούν ότι η Πολωνία χρειάζεται πρωτίστως μια μεγαλύτερη ακτή από αυτή που της παραχωρήθηκε στη Συνθήκη των Βερσαλλιών».

– 15 Αυγούστου 1941: Έναρξη των απελάσεων των Βόλγα-Γερμανών στη Σιβηρία και την Κεντρική Ασία καθώς και η διάλυση της Δημοκρατίας των Βόλγα-Γερμανών στη Σοβιετική Ένωση.

– 24 Σεπτεμβρίου 1941: Ο εξόριστος Πολωνός υπουργός Εξωτερικών Edward Raczynski δήλωσε περίπου τέσσερα χρόνια πριν από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου: «Τα μελλοντικά σύνορα της Πολωνίας θα πρέπει να προστατεύουν το ζωτικό συμφέρον της Πολωνίας για ευρεία πρόσβαση στη θάλασσα, επαρκή προστασία από ξένες επιρροές και επίσης οικονομική ανάπτυξη σε μία ανάλογη με τον αριθμό του πληθυσμού της».

– Σεπτέμβριος 1941: Ο Έντουαρντ Μπένεσς ζήτησε και πάλι την εκδίωξη των Σουδητών Γερμανών.

– 16 Δεκεμβρίου 1941: Εκείνη την εποχή, ο Σοβιετικός δικτάτορας Josef Stalin και ο υπουργός Εξωτερικών του Vyacheslav Mikhailovich Molotov απαιτούσαν ήδη την «παραχώρηση της Ανατολικής Πρωσίας» στην Πολωνία από τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Robert Anthony Eden στη Μόσχα.

– Σεπτέμβριος 1942: Η βρετανική κυβέρνηση ενημέρωσε την εξόριστη κυβέρνηση της Τσεχοσλοβακίας στο Λονδίνο ότι κατ' αρχήν δεν είχαν αντίρρηση για την εκδίωξη των Σουδετών Γερμανών.

– 14 Μαρτίου 1943: Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Franklin Delano Roosevelt συζήτησε με τον Βρετανό υπουργό Εξωτερικών Eden στην Ουάσιγκτον την εκχώρηση της Ανατολικής Πρωσίας στην Πολωνία και την εκδίωξη των Γερμανών από αυτή την περιοχή.

– 12 Μαΐου 1943: Ο Ρούσβελτ έδωσε στον Μπένες το πράσινο φως για τη σχεδιαζόμενη εκδίωξη των Σουδητών Γερμανών, τάχθηκε επίσης υπέρ αυτών από την Ανατολική Πρωσία και από την Τρανσυλβανία.

---

---

– 6 Ιουνίου 1943: Ο Ρώσος πρεσβευτής Alexander Jefremovich Bogomolow συμφώνησε στην εκδίωξη των Σουδητών Γερμανών.

– 28 Νοεμβρίου-1 Δεκεμβρίου 1943: Στη Διάσκεψη της Τεχεράνης, ο Ρούσβελτ, ο Τσόρτσιλ και ο Στάλιν συζήτησαν, μεταξύ άλλων, τα «νέα» πολωνικά σύνορα. Ο Βρετανός επικεφαλής της κυβέρνησης, Ουίνστον Λέοναρντ Σπένσερ Τσόρτσιλ, πρότεινε τη γραμμή Όντερ ως δυτικά σύνορα της Πολωνίας και την εκχώρηση όλης της Άνω Σιλεσίας στην Πολωνία. Το δυτικό και ανατολικό Neisse δεν αναφέρθηκε. Ο Ρούσβελτ και ο Τσόρτσιλ συμφώνησαν στην απαίτηση του Στάλιν για την περιοχή του Κένιγκσμπεργκ. Σε αντάλλαγμα, ο τελευταίος συμφώνησε με την «πρόταση της Πολωνίας». Ο Ρούσβελτ πρότεινε μια «ανταλλαγή πληθυσμού» για τις πληγείσες περιοχές. Ο Στάλιν θεώρησε μια τέτοια εφαρμογή πιθανή.

– 22 Φεβρουαρίου 1944: Ο Τσόρτσιλ ενημέρωσε τη βρετανική Βουλή των Κοινοτήτων ότι η Πολωνία θα λάβει αποζημίωση σε βάρος της Γερμανίας στα βόρεια και δυτικά. Ομοίως, ο Χάρτης του Ατλαντικού δεν ίσχυε για τη Γερμανία. Επομένως, οι «εδαφικές μεταβιβάσεις» και οι «προσαρμογές των συνόρων» σε βάρος της εχθρικής χώρας θα ήταν επιτρεπτές. Στη λεγόμενη «Χάρτα του Ατλαντικού», ο Ρούσβελτ και ο Τσόρτσιλ συμφώνησαν στις 14 Αυγούστου 1941: «Οι υπογράφοντες χώρες δεν επιθυμούν εδαφικές αλλαγές που δεν ανταποκρίνονται στις ελεύθερα εκφραζόμενες επιθυμίες των ενδιαφερομένων λαών». σημείο 2 του χάρτη του Ατλαντικού) όχι για τη Γερμανία !

– Αύγουστος 1944: Ο Κόκκινος Στρατός εισέβαλε σε τμήματα της Ανατολικής Πρωσίας.

– Οκτώβριος 1944: Γερμανοί από τη βόρεια Τρανσυλβανία και την Ουγγαρία εκκενώθηκαν επίσημα στην Αυστρία και τη Σιλεσία. Τον ίδιο μήνα ξεκίνησε η πτήση από το Memelland και την Ανατολική Πρωσία προς την Πομερανία.

– 21 Νοεμβρίου 1944: Έναρξη του εγκλεισμού εθνικά Γερμανών και εκκαθάριση της περιουσίας τους στη Γιουγκοσλαβία.

– 10 Δεκεμβρίου 1944: Ο Πρόεδρος της Προσωρινής Γαλλικής Κυβέρνησης Σαρλ Ντε Γκωλ και ο Υπουργός Εξωτερικών του Ζορζ Μπιντό συνήψαν στη Μόσχα τη συνθήκη σοβιετικής-γαλλικής φιλίας με τους Ρώσους. Ταυτόχρονα συμφώνησαν να παραχωρήσουν την αριστερή όχθη του Ρήνου στη Γαλλία, την Ανατολική Πρωσία, την Πομερανία και τη Σιλεσία στην Πολωνία.

– 15 Δεκεμβρίου 1944: Ενώπιον της Βρετανικής Βουλής των Κοινοτήτων, ο Τσόρτσιλ ενέκρινε μια δυτική επέκταση της Πολωνίας με διακόσια μίλια ακτών της Βαλτικής Θάλασσας και την πλήρη εκδίωξη των Γερμανών από τις περιοχές που υπάγονταν στην Πολωνία. Παρά τις έντονες ανησυχίες ορισμένων ευρωβουλευτών σχετικά με τη «μαζική μετακίνηση».

– 17 Δεκεμβρίου 1944: Ο προσωρινός επικεφαλής του πολωνικού υπουργικού συμβουλίου εξόριστος στο Λονδίνο, Tomasz Stefan Arciszewski, απαίτησε από τον Churchill Ανατολική Πρωσία, Άνω Σιλεσία και τμήματα της Πομερανίας την Πολωνία. Δεν ήθελε τον Μπρεσλάου και τον Στέτιν.

– Δεκέμβριος 1944 έως Ιανουάριος 1945: Γερμανοί από τη Ρουμανία, την Ουγγαρία και τη Γιουγκοσλαβία εκτοπίστηκαν στη Σοβιετική Ένωση. Σύμφωνα με έγγραφα του Γερμανικού Ερυθρού Σταυρού, συνολικά 874.000 Γερμανοί πολίτες απελάθηκαν στη Σοβιετική Ένωση. Το 45 τοις εκατό των αποκαλούμενων «απαγωγέων επανόρθωσης» πέθανε (βλ. de Zayas (Die deutsche Expellees), σελ. 174 ).

– 3-12 Φεβρουαρίου 1945: Στη Διάσκεψη της Κριμαίας στη Γιάλτα, στην οποία συμμετείχαν ο Ρούσβελτ, ο Στάλιν και ο Τσόρτσιλ, αποφασίστηκε να αποζημιωθεί η Πολωνία για τις παραχωρήσεις στα ανατολικά με «σημαντικά εδαφικά κέρδη» στη δύση και στο βορρά. Ο οριστικός καθορισμός των δυτικών συνόρων της Πολωνίας αναβλήθηκε για τη διάσκεψη ειρήνης. Ένα μυστικό πρωτόκολλο προέβλεπε, μεταξύ άλλων, αποζημιώσεις για να «χρησιμοποιήσουν» τους Γερμανούς ως «εργάτες».

– 28 Φεβρουαρίου 1945: Ξεκίνησαν τα μέτρα κατά των Γερμανών και των Γερμανών που είχαν μείνει πίσω στην Πολωνία. Αυτό περιλάμβανε, για παράδειγμα, διαμονή σε στρατόπεδα εργασίας και κατάσχεση περιουσιακών στοιχείων.

– Φεβρουάριος 1945 έως Απρίλιος 1945: Μαζικές απελάσεις Γερμανών από τις περιοχές που κατείχε ο Κόκκινος Στρατός στη Σοβιετική Ένωση.

– Μάιος 1945 έως Ιούνιος 1945: Πολωνικές πολιτοφυλακές ανάγκασαν την επίσημα διατεταγμένη, «άγρια» εκδίωξη των Γερμανών από περιοχές υπό την πολωνική διοίκηση ανατολικά της γραμμής Oder-Neisse.

– 14 Ιουνίου 1945: Έναρξη εκδίωξης των Σουδητών Γερμανών με εντολή τοπικών Τσέχων στρατιωτικών διοικητών.

- Τέλη Ιουνίου 1945: Ξαφνική εκδίωξη όλων των Γερμανών που ζούσαν σε απόσταση εκατό με διακόσια χιλιόμετρα ανατολικά του Όντερ και του δυτικού Νάις.

– 17 Ιουλίου έως 2 Αυγούστου 1945: Στη διάσκεψη στο Πότσνταμ, η λεγόμενη «Διακήρυξη του Πότσνταμ» όριζε μεταξύ άλλων (άρθρο XIII): «Οι τρεις κυβερνήσεις (Μεγάλη Βρετανία, ΗΠΑ, Σοβιετική Ένωση/dA) αναγνωρίζουν ότι η μεταφορά του γερμανικού πληθυσμού ή τμημάτων του που έμειναν πίσω στην Πολωνία, την Τσεχοσλοβακία και την Ουγγαρία πρέπει να μεταφερθεί στη Γερμανία».

- Οκτώβριος 1945 έως 1948: Απέλαση των Γερμανών από την Πολωνία και από τις υπό πολωνική διοίκηση γερμανικές επαρχίες πέρα ​​από τη γραμμή Oder-Neisse. Οι μεμονωμένες μεταφορές διήρκεσαν ακόμη και μέχρι το 1950.

– 2 Ιουνίου 1946: Πάπας Πίος XII. (Eugenio Maria Giuseppe Giovanni Pacelli) σε μια ομιλία του για τα δεινά των αιχμαλώτων πολέμου και των εκτοπισμένων ζήτησε «Τερματισμός του συστήματος των φυλακών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης».

– 24 Μαρτίου 1948: Μόλις τώρα καταργήθηκαν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης για τους Γερμανούς στη Γιουγκοσλαβία.

(Πηγή: "Timeline of the prehistory and the course of the expulsion..." From the Federal Ministry for Expelled Persons, Refugees and War Victims, Βόννη 1959, παρατίθεται από: Heinz Nawratil: "Black Book of Expulsion 1945 to 1948 - The Last Chapter of an Unresolved Past», Βιέννη 2013, σσ. 23-27).

Ακόμα κι αν επαναλαμβάνομαι: Όπως αποκαλύπτει αυτό το χρονικό, η εκδίωξη και η εδαφική κατανομή των Γερμανών είχαν ήδη συζητηθεί και αποφασιστεί πριν και κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου!

Ωστόσο, αυτά τα στοιχεία λείπουν από τη συμβατική ιστοριογραφία!