«(Το 2020) είδαμε αύξηση των ψυχικών νόσων σε όλες τις ηλικίες, είδαμε πολύ μεγάλη αύξηση στα παιδιά. Ουσιαστικά, τι κάναμε σε αυτήν την πανδημία; Bάλαμε τα παιδιά μας μπροστά. Το φαντάζεστε; Δηλαδή να επιτεθεί κάποιος ληστής και να πάρω εγώ το παιδί μου, να το βάλω μπροστά και να πω "βάρα το παιδί μου, εγώ να προλάβω να φύγω"! Aυτό κάναμε σε αυτήν την πανδημία. Τους στερήσαμε εκπαίδευση, τους στερήσαμε κοινωνική συναναστροφή... δημιουργήσαμε παιδιά τα οποία δεν έχουν μέλλον και επίσης δημιουργήσαμε παιδιά τα οποία έχουν άνισο μέλλον».●«Ο πόλεμος αν δεν υπήρχε, θα έπρεπε θα εφευρεθεί... Ουσιαστικά, δόθηκε μια ευκαιρία σε πάρα πολλούς που παραπαίανε μετά από αυτά που είχαν συμβεί στην πανδημία και στη διαχείριση της, να βρουν ένα άλλοθι. Μιλάμε για οικονομική κρίση, για παράδειγμα. Είναι αστείο να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας (και να λέμε) ότι η οικονομική κρίση είναι ο πόλεμος απλώς. Η οικονομική κρίση είναι άμεση συνέπεια της διαχείρισης των λοκντάουν, της παράλογης, παρακρουστικής διαχείρισης του κορωνοϊου. Ο πληθωρισμός ήταν ήδη στα ύψη πριν καν ξεκινήσει ο πόλεμος και θα ανέβαινε ακόμη περισσότερο στα ύψη ακόμη και αν ο Πούτιν δεν ήταν ένας απολυταρχικός δικτάτορας. Θα συνέβαινε αυτό, ήταν γραμμένο πρακτικά στα τεφτέρια των οικονομικών επιστημών βασικής αρχής. Τι κάνεις; Kλείνεις την οικονομία, δίνεις επιδόματα, τυπώνεις χρήμα, δεν έχεις παραγωγή, δεν έχεις τρόφιμα, δεν έχεις τίποτα και ξαφνικά λες ότι τώρα τα περιμένω να είναι όλα μια χαρά. Φυσικά, δεν θα είναι μια χαρά... Και ο πόλεμος μπορεί να σου δώσει μια ευκαιρία να κρυφτείς πίσω από το "φταίει για όλα ο Πούτιν"... Οι άνθρωποι αυτοί πρέπει να προσεύχονται στον Πούτιν, παρόλο που τον βρίζουν από το πρωί μέχρι το βράδυ».
●«Είδαμε στο πλαίσιο της πανδημίας να εγείρονται πλέον τα πιο χαμηλά, χαμερπή ένστικτα του πληθυσμού από χειραγώγηση. Υπήρχαν -και το ξέρουμε πολύ καλά πλέον- ομάδες ψυχολόγων, πολύ καλά εκπαιδευμένες στο marketing και στο advertising... που ουσιαστικά οι κυβερνήσεις τις εκμεταλλεύτηκαν μέσα από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης για να χειραγωγήσουν όχλους, να δημιουργήσουν αντίληψη όχλου, να δημιουργήσουν αντίληψη φατριάς, φυλής, φυλής κανιβάλων... που ο ένας κανίβαλος πρέπει να σκοτώσει τον άλλο κανίβαλο γιατί αυτός είναι ο εχθρός. Ο εχθρός δεν είναι ότι έχουμε έναν ιό, ο εχθρός δεν είναι ότι η διαχείρισή μας είναι χάλια, ο εχθρός δεν είναι ότι οι ηγέτες μας είναι ανίκανοι. Ο εχθρός είναι ο συνάνθρωπος σου, είναι ο διπλανός σου, είναι αυτός που εργάζεται δίπλα σου, είναι ο φίλος σου, είναι ο αδελφός σου, είναι ο πατέρας σου, είναι ο γιος σου. Η κοινωνία τινάχτηκε στον αέρα με ένα σύστημα ενισχυμένης ψυχολογίας του πλήθους».
●«Αν υπήρχε ένας ηθικός φραγμός ή αν υπήρχε ένας περιορισμός ότι ο πόλεμος, ξέρετε, είναι κάτι πολύ μακρινό, είναι κάτι πολύ ακραίο... με τις ακρότητες που κάναμε τα τελευταία χρόνια, τα πλέον ακραία πλέον δικαιολογούνται. Οι φραγμοί έχουν φύγει. "Ε, και ένας πόλεμος, τι έγινε; Eδώ σας κλείσαμε όλους για μήνες και δεν μπορούσατε να βγείτε έξω. Ε, αν γίνει πόλεμος, θα μπορείτε να βγείτε κι έξω. Μπορεί να σας φάει καμιά βόμβα, αλλά δεν έγινε και τίποτε. Ήταν χειρότερα πριν, τώρα μπορείτε να κυκλοφορείτε!" Οι φραγμοί πέσανε».
●«H πολλή λοιμοξιωλογία βλάπτει στην υγεία... Δεν μπορούμε να κυνηγάμε τον κάθε ιό σαν κοινωνικό σύνολο. Σαν επιστήμονες να τον κυνηγήσουμε. Στα εργαστήριά μας, στη δουλειά μας, στον υπολογιστή μας, στην ανάλυση των δεδομένων. Ας κρατήσουμε κάποια πράγματα λίγο περισσότερο στην επιστημονική κοινότητα. Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλουμε τον γενικό πληθυσμό για κάθε έναν ιό».
●«Τα (επιστημονικά) μοντέλα είναι ένα εργαλείο... Τα μοντέλα είναι σαν να σκιαγραφείς λίγο πολύ σε έναν καμβά τι θες να ζωγραφίσεις στην Καπέλα Σιξτίνα. Ή σε ένα τσιγαρόχαρτο... Τι σχέση έχει ένα τσιγαρόχαρτο με την Καπέλα Σιξτίνα; Aυτή είναι η σχέση που έχουν τα μοντέλα με την πραγματικότητα. Μερικές φορές την προσεγγίζουν. Τις περισσότερες φορές είναι μια προσπάθεια ημι-αποτυχημένη εκ γενετής. Δεν λέω να μη γίνει. Δεν λέω να μην εξασκείται κάποιος στο σκιτσάρισμα αλλά είναι άλλο με αυτό το τσιγαρόχαρτο να βγαίνεις στη τηλεόραση πρωί, μεσημέρι, βράδυ και να το σερβίρεις "σύμφωνα με το μοντέλο μου, σύμφωνα με το μοντέλο μας, σύμφωνα με το μοντέλο τους...". Αυτό ήταν μια τρομερή παραποίηση. Αυτό που σερβίραμε στην κοινωνία ήταν τσιγαρόχαρτα. Ενώ είχαμε την ευκαιρία να τους δείξουμε ότι υπάρχει και η Καπέλα Σιξτίνα, ότι υπάρχουν οι τοιχογραφίες του Μποτιτσέλι και του Σινιορέλι... εμείς τους δείχναμε τσιγαρόχαρτα από το πρωί μέχρι το βράδυ από ανθρώπους που ζουν με τσιγαρόχαρτα στην ψωροεπιστήμη τους».
( Γιάννης Ιωαννίδης, από τη χθεσινή του συνέντευξη στο Γιώργο Σαχίνη στο "ΚΡΗΤΗ TV", https://www.youtube.com/watch?v=Mw6fFTg37Wk ) η επιμέλεια από τον
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου