Πρώτα μας αποδόμησαν, μας μετουσίωσαν, μας έκαναν ακίνδυνους, πειθήνια ανθρώπινα ζώα σαλονιού ανίκανα να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, να προστατέψουν παιδιά και οικογένειες, να αντιδράσουν στην κακοποίηση. Τώρα, στριμωγμένη από την πολυπολική γεωπολιτική, η έξυπνη, εξουθενωμένη Δύση, το Great Hospice που περιγράφει ο Eduard Limonov, επινοεί ένα ολοκαίνουργιο τεχνολογικό όπλο για να διατηρήσει μια κουρασμένη ηγεμονία, να υποτάξει τους λαούς στην υπεροχή της, τη γελοία δημοκρατία που κυριαρχείται από το χρήμα. λιτανεία δικαιωμάτων. Είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, ναι, το ίδιο το περιεχόμενο του κεφαλιού μας, αποστειρωμένο από δεκαετίες προπαγάνδας, νευρογλωσσικού προγραμματισμού, ψυχοκοινωνικών πειραμάτων.
Το στρατιωτικό-βιομηχανικό κατεστημένο (οι δύο όροι είναι συμβατικοί) έκανε ένα ακόμη βήμα στον δρόμο προς την ανθρώπινη χειραγώγηση, τον τρόπο να μεταμορφώσει τον απαρχαιωμένο homo sapiens σε έναν εξ αποστάσεως παρακολουθούμενο κυβερνοάνθρωπο, ακόμη και ως όπλο. Ετερογένεια άκρων για το φτωχό δυτικό ανθρωπάκι, ειρηνιστής, τρέμουλο, φοβισμένος, υπομονετικά προγραμματισμένος για γενιές. Το ΝΑΤΟ, ο στρατιωτικός μηχανισμός που υπερασπίζεται ό,τι έχει απομείνει από τη δυτική κυριαρχία στον κόσμο, έχει πράγματι προσθέσει στους παραδοσιακούς τομείς του πολέμου - ξηρά, θάλασσα, αέρας - και στον πιο σύγχρονο χώρο και κυβερνοχώρο, έναν νέο τομέα: τον γνωστικό.
Δεν πρόκειται μόνο για τη μετάδοση ορισμένων ιδεών ή συμπεριφορών, όπως στην παραδοσιακή προπαγάνδα και τις ψυχολογικές (psyop) επιχειρήσεις, αλλά για την αλλαγή της γνώσης, επηρεάζοντας τη διαδικασία με την οποία φτάνουμε σε ιδέες, ιδέες, πεποιθήσεις, επιλογές και συμπεριφορές. Στόχος δεν είναι ο εχθρικός στρατός, αλλά ο απλός άνθρωπος, που χρησιμοποιείται ως όπλο στις μάχες.
«Ο γνωστικός πόλεμος είναι ένα από τα πιο συζητημένα θέματα στο ΝΑΤΟ», δήλωσε ο ερευνητής François Du Cluzel. Ο Γάλλος στρατιωτικός επιστήμονας είναι ο συγγραφέας ενός θεμελιώδους άρθρου με τίτλο «Γνωστικός Πόλεμος» για τη δεξαμενή σκέψης του ΝΑΤΟ Innovation Hub. Ο γνωστικός πόλεμος επικαλύπτεται με τον πόλεμο πληροφοριών, την κλασική προπαγάνδα και τις ψυχολογικές επιχειρήσεις, διεισδύοντας βαθιά στον εγκέφαλο των αποδεκτών. Στον πόλεμο της πληροφορίας, γίνονται προσπάθειες να ελεγχθεί η ροή των ειδήσεων. Οι ψυχολογικές λειτουργίες περιλαμβάνουν τον επηρεασμό των αντιλήψεων, των πεποιθήσεων και των συμπεριφορών. Ο στόχος του γνωστικού πολέμου είναι να «οπλίσει τους πάντες» και «ο στόχος δεν είναι να επιτεθεί στο τι σκέφτονται τα άτομα, αλλά στο πώς σκέφτονται». Είναι ένας πόλεμος ενάντια στη γνωστικότητα, τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τις πληροφορίες και τις μετατρέπει σε γνώση. Στοχεύει άμεσα στον εγκέφαλο:
Προφανώς ανησυχητικό να διαβάζεις - σε ένα περιοδικό στρατηγικών μελετών της κορυφαίας στρατιωτικής συμμαχίας στον κόσμο - τέτοιες έννοιες και στόχους, που αρνούνται στη ρίζα τους την ατομική ελευθερία και τη δημοκρατία - τα τοτέμ και τα ταμπού της Δύσης - και μάλιστα φτάνουν στο σημείο να διαβρώνουν την ανθρώπινη φύση. ανθρωπολογική δομή και η ουσία του ανθρώπου. Οι Dr. Strangelovers του NATO, για να πετύχουν τον στόχο τους να οπλίσουν τον καθένα μας, στρέφονται σε όλα τα πιο καινοτόμα πεδία γνώσης: ψυχολογία, γλωσσολογία, νευροβιολογία, λογική, κοινωνιολογία, ανθρωπολογία, επιστήμες συμπεριφοράς, «και άλλα». Αυτό το σκοτεινό «και άλλο» μπορεί να σημαίνει οποιοδήποτε πείραμα στη ζωντανή σάρκα του συγκεκριμένου ανθρώπου, έναν τεράστιο πιθανό κίνδυνο για τη ζωή μας, την ελευθερία μας, ίσως και για την ίδια την επιβίωση του είδους homo sapiens.
Μια γιγάντια λειτουργία κοινωνικής αρχιτεκτονικής που «πάντα ξεκινά με την κατανόηση του περιβάλλοντος και του στόχου. ο στόχος είναι να κατανοήσουμε την ψυχολογία του πληθυσμού στόχου». Ο στόχος στην επιχειρηματική γλώσσα προσδιορίζει τους δυνητικούς αγοραστές ενός προϊόντος ή τους παραλήπτες ενός διαφημιστικού μηνύματος, αλλά σημαίνει αντικειμενικό, cible. Μας λένε ξεκάθαρα: ο στόχος είμαστε εμείς, μόνο εσύ κι εγώ.
Βάση παραμένουν οι παραδοσιακές τεχνικές προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, βελτιωμένες από την τρέχουσα τεχνολογία και την πρόοδο της γνώσης. «Τώρα η συμπεριφορά μπορεί να προβλεφθεί και να υπολογιστεί σε τέτοιο βαθμό», συνεχίζει ο Du Cluzel, «ότι τα συμπεριφορικά οικονομικά που βασίζονται στην τεχνητή νοημοσύνη θα πρέπει να ταξινομηθούν ως σκληρή επιστήμη παρά ως ήπια επιστήμη». Η διάκριση δεν είναι μικρή, καθώς η διαφοροποίηση αφορά τη μεθοδολογική αυστηρότητα, την ακρίβεια και την αντικειμενικότητα της γνώσης και των τεχνικών. Με απλά λόγια, οι φυσικές επιστήμες θεωρούνται «σκληρές», ενώ οι κοινωνικές επιστήμες (ψυχολογία, κοινωνιολογία κ.λπ.) χαρακτηρίζονται ως «μαλακές». Το άλμα έγινε: οι επιστήμονες στην υπηρεσία της τεχνοδομής εξουσίας πιστεύουν ότι έχουν φτάσει σε βεβαιότητες, στην ανάπτυξη αδιαμφισβήτητων μεθοδολογιών με σίγουρα, προβλέψιμα, επαναλαμβανόμενα αποτελέσματα σε μεγάλη κλίμακα.
Το σκεπτικό δεν κάνει κόκαλα: αφού σχεδόν όλοι είναι ενεργοί στο Διαδίκτυο και στα κοινωνικά δίκτυα, τα άτομα δεν είναι πλέον παθητικοί αποδέκτες προπαγάνδας. με τη σημερινή τεχνολογία συμμετέχουν ενεργά στη δημιουργία και διάδοσή της. Η γνώση σχετικά με τον τρόπο χειρισμού αυτών των διαδικασιών «εξοπλίζεται εύκολα». Το παράδειγμα είναι η υπόθεση Cambridge Analytica. Χρησιμοποιώντας δεδομένα που παρέχονται εθελοντικά στο Facebook, συντάχθηκαν ακριβή ατομικά ψυχολογικά προφίλ που αφορούσαν μεγάλο πληθυσμό ψηφοφόρων. Κανονικά, οι πληροφορίες χρησιμοποιούνται για τη μετάδοση εξατομικευμένων διαφημίσεων, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς, όπως η χειραγώγηση των εκλογών και ο προσδιορισμός του αποτελέσματός τους. Ο γνωστικός πόλεμος «εκμεταλλεύεται τις αδυναμίες του ανθρώπινου εγκεφάλου», αναγνωρίζοντας τη σημασία των συναισθημάτων στην οδήγηση της γνώσης. Κυβερνοψυχολογία,
Άλλες τεχνολογίες περιλαμβάνουν το NeuroS/T (Emerging Neurosciences and Technology) καθώς και τις NBICs (νανοτεχνολογία, βιοτεχνολογία, τεχνολογία πληροφοριών, γνωστική επιστήμη), συμπεριλαμβανομένων των εξελίξεων στη γενετική μηχανική. Το NeuroS/T μπορεί να είναι φαρμακολογικοί παράγοντες, σύζευξη εγκεφάλου-μηχανής, αλλά και ψυχολογικά ενοχλητικές πληροφορίες. Η επιρροή στο νευρικό σύστημα μέσω της γνώσης ή της τεχνολογίας μπορεί να προκαλέσει αλλαγές στη μνήμη, την ικανότητα μάθησης, τους κύκλους ύπνου, τον αυτοέλεγχο, τη διάθεση, την αυτοαντίληψη, τη λήψη αποφάσεων, την εμπιστοσύνη και την ενσυναίσθηση, τη φυσική κατάσταση και το σθένος. Ο Du Cluzel γράφει, «Η δυνατότητα του NeuroS/T να δημιουργεί διορατικότητα και την ικανότητα να επηρεάζει τη γνώση, τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά των ατόμων έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις υπηρεσίες ασφάλειας και πληροφοριών και τις στρατιωτικές και πολεμικές πρωτοβουλίες». Η ενόραση είναι η ικανότητα να βλέπεις μια κατάσταση,
Ο πόλεμος που επικεντρώνεται σε μεμονωμένες γνωστικές διαδικασίες αντιπροσωπεύει μια ριζική απομάκρυνση από τις παραδοσιακές μορφές πολέμου, οι οποίες, τουλάχιστον κατ' αρχήν, προσπαθούσαν να κρατήσουν τους αμάχους έξω. Στον γνωστικό πόλεμο, ο πολίτης είναι ο στόχος (στόχος) και ο εγκέφαλός του το πεδίο μάχης. Αλλάζει τη φύση του πολέμου, τους ηθοποιούς, τη διάρκεια και τον τρόπο που διεξάγεται ο πόλεμος.
Σύμφωνα με τον Du Cluzel, «ο γνωστικός πόλεμος έχει μια καθολική εμβέλεια, από το άτομο μέχρι τα κράτη και τις πολυεθνικές εταιρείες». Δεν κερδίζεται πλέον με την κατάληψη εδάφους ή με την προσαρμογή των συνόρων σε έναν χάρτη, επειδή «η εμπειρία μας διδάσκει ότι ενώ ο πόλεμος στη φυσική σφαίρα μπορεί να αποδυναμώσει έναν εχθρικό στρατό, δεν επιτυγχάνει όλους τους στόχους». Με τον γνωστικό πόλεμο, ο τελικός στόχος αλλάζει: «Όποια και αν είναι η φύση και ο σκοπός του πολέμου, τελικά καταλήγει σε μια σύγκρουση μεταξύ ομάδων που θέλουν κάτι διαφορετικό και η νίκη σημαίνει στη συνέχεια την ικανότητα να επιβάλεις την επιθυμητή συμπεριφορά σε ένα επιλεγμένο κοινό». Ως εκ τούτου, ουσιαστικά πρόκειται για τη λειτουργία μιας ιδεολογικής και συμπεριφορικής μετατροπής στον πληθυσμό-στόχο.
Εχθρός δεν είναι μόνο οι άμαχοι στα κατεχόμενα, αλλά και οι ίδιοι οι πολίτες, που σύμφωνα με το ΝΑΤΟ αποτελούν εύκολους στόχους για εχθρικές γνωστικές επιχειρήσεις. «Ο άνθρωπος είναι ο πιο αδύναμος κρίκος. Αυτό πρέπει να αναγνωριστεί για την προστασία του ανθρώπινου κεφαλαίου του ΝΑΤΟ». Μετά έρχεται η ειλικρινής ομολογία: «Ο στόχος του γνωστικού πολέμου δεν είναι μόνο να βλάψει τους στρατιώτες, αλλά και τις κοινωνίες. Αυτός ο τρόπος πολέμου μοιάζει με σκιώδη πόλεμο και απαιτεί τη συμμετοχή ολόκληρης της κυβέρνησης για να τον πολεμήσει». Επομένως, ο πόλεμος μπορεί να γίνει με ή χωρίς τον στρατό, και είναι δυνητικά ατελείωτος, «γιατί για τέτοιου είδους σύγκρουση δεν μπορείτε να συνάψετε μια συνθήκη ειρήνης ή να υπογράψετε μια παράδοση».
Είναι σαφές ότι πίσω από τον γνωστικό πόλεμο διεξάγεται μια μάχη για τον έλεγχο του εγκεφάλου μας, δηλαδή των ιδεών, των συναισθημάτων και των συναισθημάτων, του ανώφλου των πεποιθήσεων και των συγκεκριμένων επιλογών. Καθένας από εμάς γίνεται όπλο, τηλεκατευθυνόμενο ή χειραγωγούμενο από εκείνους που ασκούν έλεγχο στον πολιτισμό, την επικοινωνία και την εκπαίδευση. Ο Du Cluzel σημειώνει ότι «ο εγκέφαλος θα είναι το πεδίο μάχης του 21ου αιώνα και ότι τα ανθρώπινα όντα είναι η περιοχή που πρέπει να κατακτηθεί».
Όπως συμβαίνει σε κοινωνίες φορτωμένες με υποκρισία, επιχειρεί μια αδύνατη ηθική δικαίωση. «Ο άνθρωπος είναι πολύ συχνά η κύρια ευπάθεια και αυτό πρέπει να αναγνωριστεί για να προστατεύσουμε το ανθρώπινο κεφάλαιο του ΝΑΤΟ, αλλά και για να μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε τα τρωτά σημεία των αντιπάλων μας». Ωστόσο, το θέμα είναι η ρητή παραδοχή ότι «ο στόχος του γνωστικού πολέμου είναι να βλάψει τις κοινωνίες, όχι μόνο τον στρατό». Η μελέτη περιγράφει αυτό το φαινόμενο ως τον οπλισμό της επιστήμης του εγκεφάλου. Αλλά φαίνεται προφανές ότι η ανάπτυξη του γνωστικού πολέμου θα οδηγήσει σε μια στρατιωτικοποίηση της ανθρώπινης κοινωνίας, από την ψυχολογία, από τις στενές κοινωνικές σχέσεις μέχρι το ίδιο το μυαλό.
Αυτή η καθολική στρατιωτικοποίηση αντανακλάται στον παρανοϊκό τόνο της έκθεσης, η οποία προειδοποιεί για «μια ολοκληρωμένη πέμπτη στήλη, όπου όλοι συμπεριφέρονται εν αγνοία τους σύμφωνα με τα σχέδια ενός από τους ανταγωνιστές μας». Ιδού οι πραγματικοί plotters! Με άλλα λόγια, το έγγραφο δείχνει ότι το ΝΑΤΟ βλέπει τον δικό του πληθυσμό ως απειλή, πιθανά εχθρικά κελιά ύπνου, πέμπτες στήλες που αμφισβητούν τη σταθερότητα των «δυτικών φιλελεύθερων δημοκρατιών».
Η ανάπτυξη νέων μορφών υβριδικού πολέμου έρχεται σε μια εποχή που οι στρατιωτικές εκστρατείες στοχεύουν εθνικούς πληθυσμούς σε πρωτοφανές επίπεδο. Οι Ottawa Times ανέφεραν ότι ο καναδικός στρατός εκμεταλλεύτηκε την πανδημία για να οδηγήσει σε πόλεμο πληροφοριών εναντίον του πληθυσμού, δοκιμάζοντας τακτικές προπαγάνδας σε πολίτες. Οι εσωτερικές αναφορές υποδηλώνουν ότι αυτές οι ειδήσεις ξεπερνούν την επιφάνεια ενός κύματος νέων αντισυμβατικών τεχνικών πολέμου που χρησιμοποιούνται από δυτικούς στρατούς σε όλο τον κόσμο. «Ο γνωστικός πόλεμος επιδιώκει να αλλάξει όχι μόνο αυτό που σκέφτονται οι άνθρωποι, αλλά και πώς ενεργούν», έγραψε η καναδική κυβέρνηση σε επίσημη δήλωση.
«Οι επιθέσεις στο γνωστικό πεδίο περιλαμβάνουν την ενσωμάτωση της κυβερνητικής, της πληροφορίας/παραπληροφόρησης, της ψυχολογίας και των ικανοτήτων κοινωνικής μηχανικής. Ο γνωστικός πόλεμος τοποθετεί το μυαλό ως χώρο μάχης και αμφισβητούμενο πεδίο. Σκοπός του είναι να σπείρει παραφωνία, να πυροδοτήσει αντιφατικές αφηγήσεις, να πολώσει τις απόψεις και να ριζοσπαστικοποιήσει ομάδες. Ο γνωστικός πόλεμος μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να ενεργούν με τρόπους που μπορούν να διαταράξουν ή να κατακερματίσουν μια κατά τα άλλα συνεκτική κοινωνία». Σχετικά με τη συνοχή των δυτικών κοινωνιών ας τραβήξουμε ένα ευσεβές πέπλο.
Για τον Du Cluzel, ο γνωστικός πόλεμος είναι η τέχνη της χρήσης τεχνολογίας για την αλλαγή της γνώσης των ανθρώπινων στόχων. Αυτές οι τεχνολογίες «ενσωματώνουν τους τομείς των NBIC: νανοτεχνολογία, βιοτεχνολογία, τεχνολογία πληροφοριών και γνωστική επιστήμη. Το σύνολο σχηματίζει ένα είδος κοκτέιλ που επιτρέπει περαιτέρω χειρισμό του εγκεφάλου». Η νέα μέθοδος επίθεσης «υπερβαίνει κατά πολύ» τον πόλεμο πληροφοριών ή τις ψυχολογικές επιχειρήσεις. «Ο γνωστικός πόλεμος δεν είναι απλώς ένας αγώνας ενάντια σε αυτό που σκεφτόμαστε, είναι ένας αγώνας ενάντια στον τρόπο που σκεφτόμαστε και μπορούμε να αλλάξουμε τον τρόπο που σκέφτονται οι άνθρωποι».
Διακυβεύεται ο έλεγχος του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τις πληροφορίες και τις μετατρέπει σε γνώση. Με άλλα λόγια, ο γνωστικός πόλεμος δεν είναι απλώς ένα άλλο όνομα για τον πόλεμο πληροφοριών. Είναι ένας πόλεμος ενάντια στον ατομικό μας επεξεργαστή, τον εγκέφαλο. Ο ερευνητής του ΝΑΤΟ τονίζει ότι «αυτό είναι εξαιρετικά σημαντικό για εμάς στον στρατό» επειδή «έχει τη δυνατότητα, να αναπτύξει νέα όπλα και νέους τρόπους να βλάψει τον εγκέφαλο, να εμπλέξει τη νευροεπιστήμη και την τεχνολογία σε πολλές διαφορετικές προσεγγίσεις για να επηρεάσει την ανθρώπινη οικολογία, επειδή όλοι γνωρίζετε ότι είναι πολύ εύκολο να μετατρέψετε την πολιτική τεχνολογία σε στρατιωτική τεχνολογία».
Όσο για το ποιος μπορεί να είναι ο στόχος του γνωστικού πολέμου, ο Du Cluzel επιβεβαιώνει ότι επηρεάζει τους πάντες. «Ο γνωστικός πόλεμος έχει καθολική εμβέλεια, ξεκινώντας από το άτομο και τελειώνοντας με κράτη και πολυεθνικούς οργανισμούς. Το πεδίο εφαρμογής του είναι παγκόσμιο και στοχεύει να πάρει τον έλεγχο των ανθρώπινων όντων».
Αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε στο όμορφο παραμύθι της ελευθερίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της δημοκρατίας και της ηθικής υπεροχής του δυτικού φιλελεύθερου μοντέλου, τότε ο γνωστικός πόλεμος μάλλον έχει ήδη φτάσει σε εμάς, μας έχει χειραγωγήσει και μας έχει αλλάξει στον πυρήνα.
Πρωτότυπη στήλη Roberto Pecchioli :
https://www.ideeazione.com/il-cervello-umano-arma-semisegreta-dellospizio-occidente/
Μετάφραση Costantino Ceold
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου