ΕΙΝΑΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΠΑΝΕΞΥΠΝΕ!
Τὸ κοινοβουλευτικὸ καθεστὼς τῆς ὑγειονομικῆς δικτατορίας βαθαίνει (καὶ θὰ βαθύνει ἀκόμα περισσότερο). Βάσει πρόσφατης κοινῆς ὑπουργικῆς ἀπόφασης (ἄρθρο 1 παρ. 4 ἀριθμ. Δ1α/ΓΠ.οἰκ. 60400/3.10.2021 ΚΥΑ) οἱ ἀνεμβολίαστοι ἀποκλείονται ἀπὸ τὶς συνελεύσεις πάσης φύσεως σωματείων καὶ συλλόγων (δὲν γίνονται οὔτε κἄν δεκτοὶ μὲ ράπιντ τέστ). Δεκτοὶ γίνονται μόνο οἱ πλήρως ἐμβολιασμένοι καὶ οἱ νοσήσαντες τὸ τελευταῖο ἑξάμηνο. Δεδομένου ὅτι οἱ ἐκλογὲς συλλόγων καὶ σωματείων, ὅπως προβλέπεται, πραγματοποιοῦνται διὰ ζώσης, οἱ ἀνεμβολίαστοι ἀποκλείονται καὶ ἀπὸ τὴν συμμετοχή τους στὶς ἐκλογές. Δὲν χρειάζεται νὰ τονίσουμε τὴν ἐξαιρετικὴ σοβαρότητα αὐτῆς τῆς ἀπόφασης καὶ νὰ ἀναλογισθοῦμε τὶς ζοφερὲς προοπτικὲς ποὺ αὐτὴ ἐγκυμονεῖ. Ὁ νοῶν νοεῖτο. Μὲ αὐτοὺς ποὺ ἀρνοῦνται νὰ χρησιμοποιήσουν στοιχειωδῶς τὸ μυαλό τους ἔχουμε, ἄλλωστε, πάψει νὰ ἀσχολούμαστε πρὸ πολλοῦ.
Ὁ σταδιακὸς ἀποκλεισμὸς τῶν «ἀνυπάκουων» καὶ τῶν «στιγματισμένων» ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ καὶ δημόσια ζωὴ κλιμακώνεται τώρα καὶ μὲ τὸν ἀποκλεισμό τους ἀπὸ τὸ δικαίωμα τοῦ συνέρχεσθαι καὶ τοῦ συνεταιρίζεσθαι.
Τὸ «Τεῖχος τῆς Δημοκρατίας» ὀρθώνεται ὅλο καὶ ψηλότερα ἀπέναντι σὲ ὅσους δὲν συμμορφώνονται πρὸς τὶς ὑποδείξεις καὶ τὶς ἐντολές του, σὲ αὐτοὺς ποὺ ἀρνοῦνται νὰ ὑποταχθοῦν σὲ ἕνα κράτος-Λεβιάθαν.
Τὰ βρωμερὰ πολιτικὰ περιτρίμματα τῆς Νέας Δημοκρατίας, μὲ τὴν ἀγαστὴ συναίνεση καὶ συνεργασία τῆς ἀντιπολίτευσης, ὑλοποιοῦν σταθερά, βῆμα πρὸς βῆμα, τὴν μετατροπὴ τῆς κοινωνίας σὲ μία ἀληθινὴ ὀργουελικὴ δυστοπία. Καὶ στὴν προσπάθειά τους αὐτὴ πρόθυμος ἀρωγὸς εἶναι ὁλόκληρο τὸ πολιτικὸ σύστημα καὶ οἱ πολιτειακοὶ θεσμοὶ τῆς χώρας, μαζὶ καὶ ὁλόκληρο τὸ πολιτικὸ φάσμα ἀπὸ τὴν ἄκρα Δεξιὰ μέχρι τὴν ἄκρα Ἀριστερά.
Ἡ πιὸ τρανὴ ἀπόδειξη ὅτι ὁ ἐχθρὸς τῆς κοινωνίας ἕνας καὶ πολυκέφαλος: εἶναι τὸ μέτωπο τοῦ «Τείχους τῆς Δημοκρατίας», ποὺ μετατρέπεται γοργὰ σὲ μία τεράστια ἀνοικτὴ φυλακὴ ὑψίστης ἀσφαλείας γιὰ τοὺς ὑπηκόους του.
Ὅπως γίνεται στὸν κύκλο τῶν «ἡμαρτημένων πολιτειῶν», ἡ δημοκρατία, στὴν τελικὴ φάση τῆς παρακμῆς της, μετατρέπεται «φυσιολογικὰ» σὲ τυραννία. Ἡ ὑγειονομικὴ δικτατορία εἶναι τὸ ἀναγκαῖο συμπλήρωμα τῆς τραπεζοκρατίας, τοῦ ἐθνομηδενισμοῦ καὶ τῆς ἀποδόμησης ὅλων τῶν φυσικῶν ταυτοτήτων καὶ δεσμῶν τῶν ἀνθρώπων.
Ὁ ἀσύστολος χρηματοπιστωτικὸς καπιταλισμὸς δὲν σταματᾶ οὔτε στὴν ἴδια τὴν βιολογικὴ οὐσία τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους.
Ὅσοι ἀντιστέκονται στὴν ἐπιβολὴ τοῦ καθεστῶτος τῆς Δημοκρατικῆς Τυραννίας τοῦ Κεφαλαίου, τοῦ ἀναδυόμενου καθεστῶτος τοῦ Δυτικοῦ Δεσποτισμοῦ, ὑπερασπιζόμενοι τὴν στοιχειώδη ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια, ἀποκλείονται σταδιακὰ ἀπὸ τὴν κοινωνικὴ ζωὴ καὶ τὴν ἴδια τὴν ἐπιβίωση.
Τώρα ποὺ ἡ Δημοκρατία καταργεῖ σταδιακὰ τὰ ἴδια τὰ δημοκρατικὰ δικαιώματα -πρᾶγμα λογικὸ καὶ ἀναμενόμενο, ἀφοῦ ἔχει προηγουμένως καταργήσει στὴν πράξη τὸ ἴδιο τὸ Σύνταγμα- τὰ περὶ συνταγματικῶν διατάξεων, πολιτικῶν δικαιωμάτων κ.λπ. γίνονται ὅλο καὶ περισσότερο «ἄλλα λόγια ν’ ἀγαπιόμαστε». Ὄχι, φυσικά, ὅτι εἶναι λάθος νὰ ἐπικαλεῖσαι τὴν νομοθεσία γιὰ ὑπερασπίσεις τὸν ἑαυτό σου σὲ ἕνα κράτος ποὺ καταπατεῖ ἀσύστολα τὸν ἴδιο του τὸν ἀνώτατο πολιτειακὸ νόμο, εἰδικὰ ὅταν βρίσκεσαι μὲ τὴν πλάτη στὸν τοῖχο. Ὅταν ὅμως τὸ Σύστημα ἀναλαμβάνει τόσο σοβαρὰ διακυβεύματα, γιὰ νὰ ἑδραιώσει τὰ συμφέροντά του, τὸ παίγνιο εἶναι ἤδη προκαθορισμένο καὶ στὴν πρώτη γραμμὴ μπαίνει ἡ ἀνατροπή του. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ ἐπιστροφὴ στὴν πρὸ covid ἐποχῆ ἐντὸς Συστήματος εἶναι ἀδύνατη, ὅπως ἀδύνατη ἦταν ὑπὸ τοὺς ἴδιους ὅρους ἡ ἐπιστροφὴ στὴν πρὸ μνημονίων ἐποχή, διότι ἁπλούστατα ἡ μεταρρύθμιση εἶναι πλέον ἀδύνατη. Εἶναι πιὰ ρεαλιστικότερο νὰ ἀνατρέψεις τὸ σύστημα παρὰ νὰ τὸ μεταρρυθμίσεις, εἰδικὰ μάλιστα ἐπικαλούμενος στὰ σοβαρὰ τήν... Δημοκρατία.
Τὰ περιθώρια στενεύουν.
Ὁ ἰὸς γίνεται ὅλο καὶ περισσότερο ὁ ἰὸς τῆς ἀλήθειας γιὰ ὅλους.
Δὲν θὰ ὑποκύψουμε ὅσο καὶ νὰ χτυπιοῦνται.
---Μὲ νέα ΚΥΑ, στὶς 8/10, προβλέπεται ἡ ἠλεκτρονικὴ συμμετοχὴ στὶς ἐκλογὲς γιὰ τὶς ἀρχαιρεσίες συλλόγων καὶ σωματείων. «Μᾶς τὴν φέρανε» καὶ πάλι. Ἀπὸ δικηγόρους εἴχαμε ἐνημερωθεῖ γιὰ τὴν ΚΥΑ τῆς 3ης Ὀκτωβρίου ἀλλὰ ὄχι καὶ γιὰ τὴν μετέπειτα. Κρατᾶμε, ὡστόσο, τὴν ἀνάρτηση λόγω τοῦ γενικότερου περιεχομένου της. Δὲν προλαβαίνουμε πλέον νὰ διαβάζουμε ΚΥΑ. Ἔρχεται ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη.
---Ἡ νεώτερη καὶ σύγχρονη μορφὴ δημοκρατίας εἶναι ἡ λεγομένη ἀντιπροσωπευτική, ποὺ εἶναι καὶ τὸ γνήσιο πολιτικὸ τέκνο τοῦ καπιταλισμοῦ. Ἡ ὀλιγαρχικὴ διακυβέρνηση, μὲ ἐπικεφαλῆς πάντοτε μία ἄρχουσα τάξη, εἶναι ὁ γενικὸς τύπος ὅλων τῶν καθεστώτων ποὺ ἔχει γνωρίσει τὸ ἀνθρώπινο εἶδος. Καὶ τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν δημοκρατία, εἴτε τὴν ἀρχαῖα εἴτε τὴν νεώτερη. Στὴν ἀρχαῖα ἀθηναϊκὴ δημοκρατία (ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸ δημοκρατικὸ πρότυπο γιὰ πολλοὺς) ὁ λαὸς εἶχε αὐξημένες ἁρμοδιότητες ἀλλὰ ἡ πραγματικὴ ἐξουσία βρισκόταν στὰ χέρια τῶν μελῶν τῶν μεγάλων ἀριστοκρατικῶν οἰκογενειῶν ἤ τῶν δημαγωγῶν. Ὁ «χρυσοῦς αἰών» τῶν Ἀθηνῶν βασιζόταν στὸ ἀνεπτυγμένο ἐμπόριο, στὴν ἀπομύζηση τῶν μελῶν τῆς ἀθηναϊκῆς συμμαχίας καὶ στὴν ἐργασία τῶν δούλων. Πράγμα φυσικό, γιατὶ ὁ πολιτισμὸς στηρίζεται στὴν ἐκμετάλλευση. Γιὰ τὴν νεώτερη καὶ σύγχρονη δημοκρατία, εἶναι γνωστὸ ὅτι στὴν πραγματικότητα ἀποτελεῖ αἱρετὴ ὀλιγαρχία. Ἡ δημοκρατία ἦταν πάντα συνυφασμένη μὲ τὸν φατριασμό, τὴν δημαγωγία, τὴν διαφθορὰ τῶν κυβερνώντων καὶ τὶς ἀχαλίνωτες ἐπιθυμίες του δήμου. Γι’ αὐτὸ στὴν φάση τῆς παρακμῆς της συχνὰ μεταπίπτει σὲ τυραννία. Ὅπως συμβαίνει καὶ σήμερα. Δὲν εἶναι τυχαῖο ποὺ ὅλοι οἱ μεγάλοι πολιτικοὶ φιλόσοφοι τῆς ἀρχαιότητας ἦταν κατὰ τῆς δημοκρατίας. Σήμερα ἡ δημοκρατία δὲν ἐμπεριέχει μονάχα ὅλα τὰ πάγια μειονεκτήματά της ἀλλὰ περιλαμβάνει ἐπίσης καὶ τὴν κυριαρχία τῶν σύγχρονων μεγιστάνων τοῦ πλούτου. Οἱ πραγματικὲς ἀποφάσεις γιὰ τὰ σημαντικότερα ζητήματα δὲν λαμβάνονται πλέον στὰ κοινοβούλια ἀλλὰ στὶς ἄτυπες βουλὲς τῶν ἰσχυρῶν κοινωνικῶν μικροομάδων, ἀπέναντι στὶς ὁποῖες ὁ μεμονωμένος ψηφοφόρος εἶναι ἐντελῶς ἀνίσχυρος. Γι’ αὐτὸ καὶ ἡ συγκέντρωση τῆς ἐξουσίας σὲ λιλιπούτειες ἀλλὰ πανίσχυρες ὁμάδες συμφερόντων συνυφαίνεται μὲ τὴν ἐπέκταση τοῦ ἐκλογικοῦ δικαιώματος καὶ τὴν παραχώρηση τῶν λεγομένων ἀτομικῶν δικαιωμάτων.Ὅπως καὶ νἄχει, εἶναι καλύτερο νὰ κατέβουμε ἀπὸ τὰ παγωμένα ὕψη τῶν ὀνείρων μας γιὰ ἰδεώδεις πολιτεῖες καὶ νὰ κατέλθουμε στὴν ζέουσα πραγματικότητα. Ὁ πολιτικὸς αὐταρχισμὸς ἀποτελεῖ τὴν σταθερὴ τάση τῆς ἐποχῆς. Οἱ ἴδιες οἱ δυτικὲς δημοκρατίες μετασχηματίζονται γοργὰ σὲ τυραννίες μὲ κοινοβουλευτικὴ πρόσοψη. Τὰ σύγχρονα προβλήματα δὲν μποροῦν νὰ ἐπιλυθοῦν μὲ δημοκρατικὲς διαδικασίες. Ἡ μεταπολεμικὴ μαζικὴ δημοκρατία ποὺ γνώρισε ἡ Δύση, ὅπου γιὰ πρώτη φορὰ εἶχε λυθεῖ τὸ πρόβλημα τῆς σπάνης τῶν ἀγαθῶν, ἔχει παρέλθει ἀνεπιστρεπτί. Στὴν κοινωνία τῆς παγκόσμιας ἐπικοινωνίας δὲν μπορεῖ νὰ ἐπιλυθεῖ δημοκρατικὰ τὸ πρόβλημα τῆς κατανομῆς ἀγαθῶν μεταξὺ ὀκτὼ καὶ αὔριο δέκα δισεκατομμυρίων ἀνθρώπων, ποὺ θέλουν νὰ καταναλώσουν μὲ βάση τὸ δυτικὸ πρότυπο. Τὸ ζήτημα τῆς κατανομῆς στὸ ἐξωτερικὸ καὶ στὸ ἐσωτερικὸ τῶν χωρῶν ἐπιβάλλει οὕτως ἤ ἄλλως δεσποτικὲς λύσεις. Τὸ ζήτημα εἶναι σὲ κάθε περίπτωση πρὸς ὄφελος ποιῶν; Ἡ ἴδια ἡ δημοκρατία ἀπεμπολεῖ σταθερὰ τὴν δημοκρατία. Ἡ ἐπιστροφὴ στὶς μαζοδημοκρατικὲς κοινωνίες τοῦ μεταπολέμου εἶναι ἁπλῶς ἀνέφικτη. Αὐτὸ ποὺ χρειάζεται εἶναι μία στιβαρὴ ἡγεσία ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντεπεξέλθει στὰ φλέγοντα προβλήματα τῆς ἐποχῆς μας καὶ μπορεῖ νὰ τὰ ἀντιμετωπίσει πρὸς ὄφελος τοῦ ἔθνους καὶ ὄχι τῆς σημερινῆς ὀλιγαρχίας τοῦ πλούτου. Ὅσο γιὰ μᾶς, ὡς φθίνον ἔθνος ποὺ βαδίζει σταθερὰ πρὸς τὴν ἐξαφάνιση, ἡ ἀνάγκη στιβαρῆς κυβέρνησης, ἱκανῆς νὰ κάνει τὶς ριζοσπαστικὲς τομὲς καὶ νὰ ἐπιβάλλει τὶς ἀπαραίτητες θυσίες γιὰ τὴν ἐθνική μας ἐπιβίωση εἶναι ἐντελῶς ἐπιβεβλημένη. Δὲν καταργεῖται ἡ δεσποτεία τῆς σημερινῆς παρασιτικῆς χειριστοκρατίας μὲ δημοκρατικὰ εὐχολόγια καὶ συναινετικὲς σοῦπες. Αὐτὸ ποὺ χρειαζόμαστε δὲν εἶναι δημοκρατία, ἀλλὰ ἐθνικὴ ἡγεσία, ποὺ βάζει πάνω ἀπὸ τὰ ἐπὶ μέρους συμφέροντα καὶ ἐναντίον τους τὸ ἐθνικὸ ὄφελος. Τὸ κοινωνικὸ συμβόλαιο τῆς μεταπολίτευσης ἔχει πεταχθεῖ στὸν κάλαθο τῶν ἀχρήστων. Καὶ μαζὶ καὶ ἡ σάπια δημοκρατία του. Ὅταν μιλᾶμε γιὰ ἐθνικὸ κοινοτισμὸ αὐτὸ ἀκριβῶς ἐννοοῦμε: τὴν ὑπαγωγὴ κάθε ἐπὶ μέρους βούλησης στὸ κοινὸ ἐθνικὸ συμφέρον, τὸ ὁποῖο περιλαμβάνει πρωτίστως τὸ ὄφελος τῶν νεωτέρων καὶ ἐπερχομένων γενεῶν. Σημαίνει τὴν δικτατορία τῶν πιὸ ἱκανῶν, παραγωγικῶν καὶ ταλαντούχων στρωμάτων τῆς κοινωνίας στὴν σημερινὴ χειριστοκρατία τῆς κομματοκρατίας, τῆς διαφθορᾶς καὶ τοῦ παρασιτισμοῦ, μὲ ἐπικεφαλῆς μί
ας ἰθύνουσα πολιτικὴ τάξη ποὺ διαπνέεται ἀπὸ τὸ ἐθνικὸ ὄραμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου