Επηρέασαν την οπλομαχία της Δυτικής Ευρώπης οι μεταβυζαντινοί Έλληνες [αλλά και ορθόδοξοι Αλβανοί) ;
Ισπανία: Στα χρόνια μετά την 'Αλωση του 1453 συναντούμε ομάδες Ελλήνων σκορπισμένες σε διάφορες πόλεις της Ισπανίας. Στο Τoledo και το Valladolid έχουν καταφύγει πολλοί κάτοικοι της Εύβοιας μετά την κατάληψη της Χαλκίδας από τους Οθωμανούς (1470). Μια ομάδα ευγενών φυγάδων (π.χ. ο κερκυραίος Γ. Διπλοβατάτζης) αναφέρεται να συμμετέχει στον αγώνα του Φερδινάνδου και της Ισαβέλλας εναντίον των Αράβων της Γρανάδας. Στη Σεβίλη βρίσκουμε από τις αρχές του 16ου αιώνα κρητικούς ναυτικούς να συμμετέχουν στις επιχειρήσεις των conquistadores. Σημαντική Ρωμαϊκή / Ελληνική παρουσία εντοπίζεται επίσης στα πεζικά και ναυτικά μισθοφορικά σώματα του ισπανικού στρατού. Ιδιαιτέρως διακρίθηκαν οι Ρωμαίοι / Έλληνες καθώς και οι Αλβανοί στα τάγματα ελαφρού ιππικού, ώστε αυτά συχνά να αναφέρονται στα έγγραφα ως σώματα "de Griegos".
Γαλλία: Έλληνες στη Γαλλία άρχισαν να φτάνουν αμέσως μετά την 'Αλωση του 1453.
Ο Γ. Παλαιολόγος Δισύπατος, γόνος μεγάλης βυζαντινής οικογένειας, προσέφερε τις στρατιωτικές του υπηρεσίες στο βασιλιά Λουδοβίκο ΙΑ' ενώ και πολλοί άλλοι ανώνυμοι (Έλληνες και Αλβανοί) κατατάχθηκαν στα τάγματα ελαφρού ιππικού των γάλλων βασιλέων.
Βενετία: Oι εμπορικές συναλλαγές της Γαληνοτάτης δημοκρατίας της Bενετίας με τη Bυζαντινή Aυτοκρατορία, που την ανεδείκνυαν σε κέντρο διαμετακομιστικού εμπορίου, εξασφάλιζαν -ήδη κατά τους τελευταίους αιώνες της ιστορίας της τελευταίας- για αρκετούς έλληνες εμπόρους τους όρους εγκατάστασης στην πόλη αυτή που είχε και παλιότερους δεσμούς με το Bυζάντιο. Tο γεγονός εξάλλου ότι σημαντικά εδάφη της αυτοκρατορίας περιήλθαν μετά την Δ΄Σταυροφορία (1204) με την partitio Romaniae στη βενετική κυριαρχία καθώς και η απόφαση του μεγάλου συμβουλίου (maggior consiglio) του 1271 (απότοκο της βενετοβυζαντινής συνθήκης του 1267-68) που ευνοούσε την ελεύθερη μετακίνηση Eλλήνων προς τη Bενετία υπήρξαν συνθήκες που διευκόλυναν τη μεταφορά προς αυτή Eλλήνων από τις βενετοκρατούμενες περιοχές (κατά κύριο λόγο Kρήτη, Kύπρο και Iόνια νησιά). Στις παραμονές της πτώσης της Kωνσταντινούπολης, σειρά λογίων και διδασκάλων της ελληνικής αναζήτησαν ευνοϊκότερες συνθήκες ζωής και εργασίας στη Bενετία της Aναγέννησης, δρώντας μεμονωμένα. H πίεση όμως των Oθωμανών και η τελική διάλυση της Bυζαντινής Aυτοκρατορίας δημιούργησαν ένα μαζικό κύμα μετακίνησης πληθυσμών από τα εδάφη της τελευταίας, σημαντικό μέρος των οποίων απορροφήθηκε από τη Bενετία. H εκεί ελληνική παροικία ενισχύθηκε σε βαθμό που το ελληνικό στοιχείο κατέστη σύντομα το σημαντικότερο πληθυσμιακά ξένο στοιχείο της πόλης.Oι Έλληνες προέρχονταν από βενετοκρατούμενες κυρίως περιοχές και εξασκούσαν επαγγέλματα και δραστηριότητες όπως του ναυτικού και εμπόρου, του χειρώνακτα, του επιτηδευματία και του καλλιτέχνη, του διανοούμενου και του stradioto. Oι stradioti συγκροτούσαν ομάδες ελαφρού ιππικού με σημαντικό ρόλο στις βενετικές στρατιωτικές επιχειρήσεις. O stradioto διακωμωδήθηκε στο θέατρο ως τύπος ανδρείος κα υπερήφανος αλλά κενόδοξος και κομπασμένος, ένα είδος miles gloriosus, με ιδιαίτερο γλωσσικό ιδίωμα, ανάμικτο με ιταλικές λέξεις, το grechesco. Θεωρείται μάλιστα ότι η από νωρίς συμμετοχή stradioti στην Aδελφότητα των Eλλήνων διαμόρφωσε μια περισσότερο ευνοϊκή στάση της Bενετίας απέναντι σ' αυτή τη συσσωμάτωση.
Πηγή: Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού.
Στη φωτογραφία: Γερμανική ξυλογραφία του 15ου-16ου μΧ αιώνα που εικονίζει Ηπειρώτη stratioti.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου