ΕΦΕΣΙΑ ΑΡΤΕΜΙΔΑ-ΕΦΕΣΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.......

 

Thanasis Alampasis

 

Άρτεμις Μέγας Θεός παρ’ Έφεσον: ο φέρων το Φώς Θεός

1. Μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων

Ο Μέγας Ναός της Αρτέμιδος στην Έφεσο το καλούμενο και Αρτεμίσιο της Εφέσου κατασκευάστηκε το 440 π.Χ. και θεωρείται ένα από τα Επτά θαύματα του αρχαίου Κόσμου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι χρειάστηκαν 120 χρόνια για να αποπερατωθεί ενώ είχε αρχικά ξεκινήσει από τον βασιλιά της Λυδίας, Κροίσο.

Η λατρεία της Θεάς στην πόλη, ξεκίνησε από τις Αμαζόνες, πιθανά την Σμύρνα ή Μυρίνα, όταν κατέλαβαν την Έφεσο και έστησαν εκεί το πρώτο ξόανο και έκαναν θυσίες και χορούς [Wikipedia, Ναός της Αρτέμιδος της Εφέσου]. Γεγονός είναι ότι οι φιλολογικές πηγές αποδίδουν την ίδρυση του ιερού της Αρτέμιδος στις Αμαζόνες, δείγμα τόσο της παλαιότητας, όσο και του εξωτικού χαρακτήρα της λατρείας της Θεάς.

[Οι Αμαζόνες φέρονται ως κόρες του Θεού Άρη και της νύμφης Αρμονίας (Σχολ. σε Ομ., Ιλ. 3.189. Κόρες του Άρη: Λυσ. 2 Επιτάφ.). Δεν υπάρχει αξιόπιστη ετυμολογία του ονόματος «Αμαζών», που πρωτοαπαντά στην Ιλιάδα. Οι περισσότερες όψιμες πηγές ωστόσο το ετυμολογούν από το στερητικό «α-» και το «μαζός» ( = μαστός), επειδή λέγεται ότι οι Αμαζόνες συνήθιζαν σε νηπιακή ηλικία να ακρωτηριάζουν τον ένα ή και τους δύο μαστούς τους ώστε να μην εμποδίζονται στις στρατιωτικές τους δραστηριότητες (Διόδ. Σ. 2.45.3· Ιουστ. 2.4.5· Απολλδ. 2.5.9· Αρρ., Αν. 7.13.2. Σχολ. σε Ομ., Ιλ. 3.189· Ευστ. 402.36· Στραβ. 11.5.1· Πτολ., Τετράβ. παράγρ. 69. Πρβ. Φιλόστρ., Ηρ. 19.19.30-31: οι Αμαζόνες δε θηλάζουν τα μωρά τους ώστε να διατηρήσουν τους μαστούς τους νεανικούς για τις μάχες.)]

Ο Μεγαλειώδης Ναός της Αρτέμιδας ήταν από απαστράπτον μάρμαρο, υψωνόταν σαν δάσος από 127 στήλες πάνω σε ένα υπερυψωμένο βάθρο πλάτους 72 μέτρων και μήκους 126 μέτρων. Δεν φημιζόταν μόνο ως ο ωραιότερος Ναός του Ελληνικού Κόσμου, αλλά ήταν επίσης ένας από τους μεγαλύτερους, σχεδόν διπλάσιος σε μέγεθος από τον Παρθενώνα των Αθηνών. Η κεντρική αίθουσα του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν μπορούσε να στεγαστεί και έτσι παρέμεινε χωρίς οροφή, ανοικτή κάτω από τον ουρανό. Γύρω από το ναό υπήρχε μια διπλή σειρά από λιτούς, ιωνικούς κίονες, 19 μέτρα ύψους με τεράστια λαξευμένα κιονόκρανα. ‘Όπως και στον προηγούμενο ναό, η βάση μερικών κιόνων ήταν στολισμένη με μεγάλες χρωματιστές ζωφόρους που έδιναν μια εντύπωση μεγαλοπρέπειας.

Σήμερα τα απομεινάρια δεν θυμίζουν σε τίποτα τον μεγαλοπρεπή Ναό που κάποτε υπήρχε.

Όπως αναφέρει και ο Αντίπατρος ο Σιδώνιος, ο οποίος θεωρείται ο εμπνευστής της λίστας με τα επτά θαύματα του αρχαίου Κόσμου, το μεγαλείο του Ναού της Αρτέμιδος υπερβαίνει κάθε άλλο από τα υπόλοιπα μνημεία. «Έχω δει τους μεγαλοπρεπείς Κρεμαστούς κήπους της Βαβυλώνας, το Άγαλμα του Ολυμπίου Διός, τον Κολοσσό της Ρόδου και τις Πυραμίδες της Αιγύπτου, όπως ακόμα και το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, αλλά όταν βλέπω τον Ναό της Αρτέμιδος που αγγίζει τον ουρανό τα υπόλοιπα μνημεία χάνουν την λαμπρότητά τους. Εκτός από τον Όλυμπο, ο ήλιος δεν φάνηκε πουθενά αλλού τόσο μεγαλοπρεπής όσο εδώ». – βλ. Αντίπατρος, Ελληνική μυθολογία, (IX, 58).

Όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στους Παράλληλους Βίους (Αλέξανδρος, 3), ο Μέγας Αλέξανδρος γεννήθηκε την ίδια νύχτα που ο Ηρόστρατος πυρπόλησε το ναό της Άρτεμης στην Έφεσο. Ο Πλούταρχος έγραψε ότι η Θεά ήταν «πολύ απασχολημένη φροντίζοντας τη γέννηση του Αλεξάνδρου για να στείλει βοήθεια στον απειλούμενο ναό της». Οι ντόπιοι Πέρσες μάγοι το ερμήνευσαν αυτό ως οιωνό κι άλλων καταστροφών που θα ακολουθούσαν. «Έτρεχαν πέρα-δώθε χτυπώντας τα πρόσωπα τους και κραυγάζοντας ότι θρήνος και μεγάλη συμφορά για την Ασία είχε γεννηθεί εκείνη τη μέρα», ένας εμπρηστής που ήταν γραφτό να καταστρέψει ολόκληρη την Ανατολή. Οι Εφέσιοι συνέλαβαν τον Ηρόστρατο, τον θανάτωσαν και απαγόρευσαν τη μνεία του. Σήμερα, στα γερμανικά η λέξη Herostrat δηλώνει τον εγκληματία που «διψά για δόξα», ενώ ο όρος Herostratic fame στην αγγλική Γλώσσα δηλώνει την «δόξα με κάθε μέσο». [Wikipedia, Αλέξανδρος, Ηρόστρατος . Αλέξανδρος ο Μακεδόνας, ο μέγας στρατηλάτης της ιστορίας» του Peter Green.]

Οι εφέσιοι αμέσως μετά ξεκίνησαν την οικοδόμηση ενός ακόμη ωραιότερου ναού, αρχιτέκτονας του οποίου αναφέρεται ο Δεινοκράτης (κατ’ άλλους Χειροκράτης). Οι εργασίες στο ναό αυτό συνεχίζονταν ακόμη όταν στην πόλη έφτασε ο Αλέξανδρος το 334 π.Χ. Εντυπωσιασμένος από την αίγλη του Ιερού, προσφέρθηκε να καλύψει όλα τα έξοδα για την ανοικοδόμηση, με την προϋπόθεση να αναγράφεται το όνομά του στην αναθηματική επιγραφή. Αυτή την προσφορά, σύμφωνα με το Στράβωνα, την απέρριψαν οι εφέσιοι με τη δικαιολογία πως ήταν ανάρμοστο σε έναν Θεάνθρωπο να «αναθέσει» ναό σε κάποιον άλλο. Τελικά το κτήριο ολοκληρώθηκε περί τα μέσα του 3ου αι. π.Χ. [με πληροφορίες από Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού: Έφεσος, Ναός Αρτέμιδος , Μ. Ασία. Συγγραφή: Γαλιατσάτου Παναγιώτα , Καμάρα Αφροδίτη.]

Ένα από τα βασικά προνόμια του ναού ήταν ότι χρησίμευε ως άσυλο, ήταν δηλαδή καταφύγιο για όποιον καταδιωκόταν. Ο Αλέξανδρος επέκτεινε τα όρια της προστατευμένης περιοχής σε απόσταση ενός σταδίου γύρω από το ναό. Στην Έφεσο λοιπόν που λατρεύεται η Αειπάρθενος Άρτεμις στο Αρτεμίσιο, τον Παρθενώνα όπου πρωταγωνιστούν οι παρθένες (Αχιλλεύς Τάτιος, τὰ κατὰ Λευκίππην καὶ Kλειτoφῶντα 4.1.4. 7.13.2-4. Ξενοφών, Εφεσιακά 1.2.2) και ήταν ταυτόχρονα άσυλο, εκεί όπου η Θέαινα καλούνταν Μεσίτρια και Σώτειρα, εκεί όπου η Άρτεμις χαρακτηρίζονταν και ως Επίσκοπος (Πλούταρχος, Ηθικά 302C), τα μεγάλα Μυστήρια της ευσεβείας της δεν περιορίζονταν στο Άλσος της μόνο - τον παράδεισο όπου εντοπιζόταν το Παλλάδιον, το Αχειροποίητο δλδ Ξόανο της Θεάς, αλλά είχε αποκτήσει παγκόσμιες διαστάσεις.

Η Άρτεμις Εφεσία λατρευόταν σε όλη τη Μεσόγειο: στη Νεάπολη της Σαμάρειας, τη Μασσαλία της Γαλλίας, τη Ρώμη (το λόφο Αβεντίνη), το Augustodonum της Γαλλίας ακόμη και στο Ημεροσκοπείον της Ισπανίας στα νότια της Βαλεντίας (Valencia) [πρβλ. Στράβων, 4.1.4-8. Παυσανίας 4.31.8 | C.M. Tomas, At Home in the City of Artemis. Religion in Ephesos in the literary imagination of the Roman Period. Ephesos. Metropolis of Asia. An interdisciplinary approach to its archaeology, religion and culture, (ed. H. Koster), Harvard 1995 81-118 ]

Οι τίτλοι της Θεάς αναφέρονται κυρίως στην ισχύ και το μεγαλείο, καθώς και στη σχέση της με την πόλη. Η Άρτεμις αναφέρεται ως «Δέσποινα Εφεσία» σε μια αποσπασματική επιγραφή πάνω σε αργυρό πλακίδιο του 6ου αι. π.Χ., που είναι και η αρχαιότερη επιγραφή από το ιερό [Hogarth, D.G., Ionia and the East: six lectures delivered before the University of London (Oxford 1908), σελ. 120-144· Wankel, H., Die Inschriften von Ephesos, 1a. Nr. 1-47 (Texte) (IK 11.1, Bonn 1979), σελ. 1-5.]. Σε μεταγενέστερες επιγραφές και φιλολογικές αναφορές γίνεται χρήση των τίτλων «Ούπις Άνασσα», «Μεγάλη η Άρτεμις Εφεσίων», «Μεγίστη Θεά Εφεσία Άρτεμις» και «Άρτεμις Μέγας Θεός παρ’ Έφεσον».

Κεντρικό στοιχείο της Αρτεμιδικής λατρείας στην Έφεσο ήταν το θαυμαστό Άγαλμα της Αρτέμιδος της Εφεσίας που φυλασσόταν εντός του Αρτεμισίου της Εφέσου. Είναι το επονομαζόμενο «Πολύμαστον» (Diana multimammia) των συγγραφέων της εποχής, το οποίο είναι γνωστό από μεγάλο αριθμό παραστάσεων σε νομίσματα, μετάλλια και αντίγραφα σε φυσικό μέγεθος των Ρωμαϊκών χρόνων. Ανάγεται πιθανότατα στον 4ο αι. π.Χ.

Μια επιγραφή που χρονολογείται από το 300 π.Χ., συνδέει το Πολύμαστον της Άρτεμης Εφεσίας με την Κρήτη: «Στον Θεραπευτή των ασθενειών, στον Απόλλωνα, Δώρο του Φωτός στους θνητούς, ο ευτυχής έχει δημιουργήσει αναθηματική προσφορά [ένα Άγαλμα] της Κρητικής Κυρίας της Εφέσου, Φορέα του Φωτός"[Temple of Artemis at Ephesus, by N Pantovic].

Η απουσία θηλών στους μαστούς που φέρει το Πολύμαστον οδήγησε σε μια σειρά από ταυτίσεις (αυγά, σταφύλια, βελανίδια), καμία από τις οποίες δεν είναι πειστική. Πιο πρόσφατη είναι η θεωρία του Seiterle, ο οποίος ταύτισε τους «μαστούς» με όρχεις θυσιασμένων ταύρων, θεωρία που σε γενικές γραμμές έγινε δεκτή ευνοϊκά.. Βασικό πρόβλημα της θεωρίας αυτής είναι η απουσία ενδείξεων για θυσίες ταύρων στην Αρτεμιδική λατρεία. Έτσι το μυστήριο παραμένει ως τις μέρες μας άλυτο, χωρίς στους αιώνες να δίδεται πειστική εξήγηση σχετικά με τον αποσυμβολισμό των δίχως θηλών μαστών της Θεάς.

Ανεξάρτητα πάντως από τις διαφωνίες σχετικά με τους μαστούς, άπαντες συμφωνούν στον αποσυμβολισμό των παραστάσεων που φέρει το Αγαλμα • αναπαριστά τη Θεά να φοράει ένδυμα πλούσια διακοσμημένο με παραστάσεις ταύρων, γρυπών, σφιγγών, σειρήνων, ελαφιών, λεόντων και μελισσών, σαφής και αναμφισβήτητη αναφορά στην Πότνια Θηρών», φορά πόλο, ζώνη και υποδήματα, πάνω στα οποία είχαν καταγραφεί τα περίφημα Εφέσια Γράμματα, τα έξι μαγικά ξόρκια που γνώρισαν ευρύτατη διάδοση στον ελληνιστικό και το ρωμαϊκό Κόσμο.

Τα Εφέσια Γράμματα αποτελούν δύο σειρές - τύπους με τους οποίους αποδίδονταν κατά τις ακόλουθες σειρές:

Πρώτος τύπος αναφοράς: "Άσκι - Κατάσκι - Λιξ - Τετράξ - Δαμναμενεύς - Αίσιον ".

Δεύτερος τύπος αναφοράς: "Βέδυ - Ζαμψ - Χθων - πλήκτρον - Σφιγξ - Κνάξβι - Χθύπτης - Φλέγμων - Δρωψ ".

Τα Εφέσια Γράμματα κρύβουν τη δύναμη της Μαγείας της Θεάς. Χρησιμοποιούνταν σε τελετές μαγείας και απαγγέλλονταν κατά την τέλεση αποκρυφιστικών Μυστηρίων της Αρτεμιδικής λατρείας. Κατά την Αρτεμιδική λατρεία τα Εφέσια Γράμματα φέρουν μαγικές ιδιότητες της Θεάς ως Άρτεμις Αλεξίκακος (αυτή που αποκρούει το κακό) έτσι που ο απαγγέλλων χαμηλοφώνως ή ο φέρων πάνω του (ως φυλακτό) τα Εφέσια Γράμματα, προστατεύεται από το κακό. Ερευνητές διαχρονικά προσπάθησαν να δώσουν διάφορες ερμηνείες με διάφορους και ποικίλους τρόπους, χωρίς όμως να βρεθεί μια αξιόλογη ερμηνεία.

Η λατρεία της Εφεσίας Αρτέμιδας δέχτηκε ισχυρό πλήγμα από τη λεηλασία του Ναού από τους γότθους το 262 μ.Χ.. Η καταστροφή ολοκληρώθηκε με την επικράτηση του χριστιανισμού όταν επί Βυζαντίου ξεκίνησε η απομάκρυνση τμημάτων, για την επαναχρησιμοποίησή τους ως οικοδομικό υλικό στην Κωνσταντινούπολη, για την ανέγερση της Αγίας Σοφίας. Φαίνεται πως απομεινάρια του ναού διατηρήθηκαν έως το 395 μ.Χ., όταν ο ρωμαίος αυτοκράτορας Flavius Theodosius Augustus απαγόρευσε την Αρτεμιδική λατρεία. [με πληροφορίες από Εγκυκλοπαίδεια Μείζονος Ελληνισμού: Άρτεμις Εφεσία (Λατρεία), Έφεσος (Αρχαιότητα), Ναός Αρτέμιδος.]

2. Μαστός

Ο μαστός είναι ο πυρήνας της Δ η μ ι ο υ ρ γ ί α ς. Συμβολίζει τη γονιμότητα και τη μητρότητα. Ο Ησίοδος ξεκινά την ιροτάτη Θεογονία με την Γαία την "Εὐρύστερνο" ( = την Γαία με τους μεγάλους μαστούς και τον πλατύ θώρακα που βρίσκεται κάτω από αυτούς) , την Γαία ως τη Μήτρα της Δημιουργίας, την Παγκόσμια Μητέρα Γαία.

"ἤτοι μὲν πρώτιστα Χάος γένετ᾽·

αὐτὰρ ἔπειτα

Γαῖ᾽ εὐρύστερνος, πάντων ἕδος ἀσφαλὲς αἰεὶ

ἀθανάτων οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου" [Ησίοδος , Θεογονία 116-153].

Η Άρτεμις της Εφέσου, η πολύμαστη Θεά, εμφανίζεται με πολλούς μαστούς για να συμβολίζει την γονιμότητα, την Παγκόσμια Μητέρα, τη γονιμοποιό αρχετυπική Μητέρα.

Μαστός σημαίνει ΜΑΜΆ

Η ετυμολογία της λέξης μάς ανάγει στην αρχική ρίζα μαδ - , έπειτα στο επίθετο μαδ(αρ)ος, που σημαίνει υγρός, μαλακός, άτονος, κατόπιν στο ουσιαστικό «μαζός» που είναι και Ιωνικός τύπος και που αναφέρεται στον Όμηρο και στον Ιπποκράτη, αλλά και στον Ηρόδοτο, ή «μασδός», που είναι δωρικός τύπος και που με ανομοίωση του «δ» σε «θ» γίνεται «μασθός» και τελικά του «θ» σε «τ» γίνεται «μαστός».

Αν αναδράμουμε στην αρχική ρίζα, θα συναντήσουμε το ΜΑ-, που αποτελεί άναρθρη κραυγή που βγάζουν τα βρέφη, όταν αυτά ζητάνε γάλα. Με αναδιπλασιασμό του ΜΑ (της άναρθρης κραυγής που τα βρέφη ζητούν γάλα από τη θηλή του μαστού) προκύπτουν τα μεσαιωνικά και νεοελληνικά ΜΑΜΆ και μάνα, τα λατινικά ΜΑΜ-ΜΑ (ΜΑΜ-ΜΑ στα λατινικά σημαίνει μαστός , εξού και στα ρωμαϊκά χρόνια το Πολύμαστον αποκαλείται Multimammia), ΜΑΤΗΡ (δωρικός τύπος), ΜΗΤΗΡ (ιωνικός τύπος), εξού και MA-TER (μητέρα) στη λατινική, ακόμη , το γερμανικό MAST (μαστός, θρέψιμο) [Ανθολογία Μαστού: Σύγχρονη Μαστολογία, Λυδία Ιωαννίδου-Μουζάκα].

Η παρουσία πολλών μαστών στο Πολύμαστον συμβολίζει την γονιμότητα της Δημιουργίας. Το ερώτημα ωστόσο παραμένει: ποιος ο συμβολισμός της απουσίας θηλών από τους μαστούς...

3. Πολύμαστον

Ο αναγραμματισμός της λέξης «Πολύμαστον» (10 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη «ΑΜΟΛΥΝΤΟΣ» (9 γράμματα).

Η αμόλυντος / ο ἀμόλυντος, από το ρ. μολύνω (με ηθική σημασία) α μ ί α ν τ ο ς, καθαρός, άσπιλος, αγνός.

ἀμίαντος , είναι αυτός που δεν μιάνθηκε, ο αμόλυντος, ο αγνός, ο καθαρός, αυτός που δεν επιτρέπεται να μιανθεί, ο άσπιλος, ο ιερός. Αμίαντος είναι ο μὴ μιανθείς· τοῦ ἀνοσίου πέρι, μὴ μεμιασμένος ἐκ τῆς κηλῖδος τῆς ἀσεβείας, Πλάτων Νόμ. 777Ε.

ἀμίαντος σημαίνει και "ο φάος" (Πινδ. Ἀποσπ. 106.). Φάος είναι το Φ ῶ ς , πληθ. φάεα, σπανιότερα (τα) φῶτα (ὡς παρὰ Στράβ.). Στην Αιολική η λέξη είναι "φαῦος", δηλ. φάϝος, ἴδε φαυοφόρος = φωσφόρος = ο φέρων το φώς · φαυοφόρος στην Αιολ. είναι η "ἱέρειαν"(«φαυοφόροι· Αἰολεῖς, ἱέρειαι», Ἡσύχ.· πρβλ. φάος) [The Liddell, Scott, Jones Ancient Greek Lexicon: αμόλυντος, ἀμίαντος, φάος, φαυοφόρος].

Είναι ο αναγραμματισμός της λέξης «Πολύμαστον» που δίνει πρώτη τη λέξη «ΑΜΟΛΥΝΤΟΣ», είναι η Αμόλυντος Άρτεμις, η Αειπάρθενος Άρτεμις, ἀμίαντος Μέγας Θεός παρ Έφεσον, είναι το ἀμίαντο Πολύμαστον, είναι η λέξη αμίαντος που σημαίνει Φ ώ ς, είναι η Άρτεμις Εφεσία η φαυοφόρος Κυρία, δηλαδή η φωσφόρος Θέαινα, ο ΦΈΡΩΝ ΤΟ ΦΩΣ ΘΕΌΣ.

Άρα σωστά η επιγραφή που χρονολογείται από το 300 π.Χ., που συνδέει το Πολύμαστον της Άρτεμης Εφεσίας με την Κρήτη, αναφέρεται στην Άρτεμη Εφεσία ως Φορέα του Φωτός: «Στον Θεραπευτή των ασθενειών, στον Απόλλωνα, Δώρο του Φ ω τ ό ς στους θνητούς, ο ευτυχής έχει δημιουργήσει αναθηματική προσφορά [ένα Άγαλμα] της Κρητικής Κυρίας της Εφέσου, Φ ο ρ έ α του Φ ω τ ό ς".

Μένει μόνο να απαντηθεί το πανάρχαιο ερώτημα: Ποιος ο συμβολισμός της απουσίας θηλών από τους μαστούς στο Πολύμαστον...

Είδαμε ότι ο μαστός συμβολίζει τη Δημιουργία. Ότι συμβολίζει τη γονιμότητα και τη μητρότητα. Ότι από τον αναδιπλασιασμό της ρίζας μα-, που είναι η άναρθρη κραυγή που τα βρέφη ζητάνε γάλα από τη θηλή του μαστού, προκύπτουν το μεσαιωνικό και νεοελληνικό "μαμά" που σημαίνει "μητέρα" και το ομόηχο λατινικό "mam-ma" που σημαίνει "μαστός" . Ότι ο μαστός είναι από αρχαιοτάτων χρόνων το αρχέτυπο της Παγκόσμιας Μητέρας. Ότι οι μεγάλοι μ α σ τ ο ί της Γαίας είναι ο πυρήνας της Δ η μ ι ο υ ρ γ ί α ς (βλ. Ησιόδου Θεογονία: "Γαῖ᾽ εὐρύστερνος"). Ότι η παρουσία πολλών μαστών στο Πολύμαστον της Αρτέμιδος συμβολίζει τη γονιμότητα της Δημιουργίας, είναι η Άρτεμις Εφεσία το αρχέτυπο της Παγκόσμιας Μητέρας.

Σχετικά με το πανάρχαιο μυστήριο της α π ο υ σ ί α ς θηλών από τους μαστούς που το Πολύμαστον φέρει, την απάντηση δίδει η κυρίαρχη Γλωσσική Αιτιοκρατία.

Φῶς λέγεται τὸ περὶ τὴν θηλὴν τοῦ μαστοῦ μελαψὸν δέρμα, «ὁ δὲ περὶ τῇ θηλῇ μελαινόμενος κύκλος φῶς» Πολυδ. Β΄, 163.

Έτσι εχόντων των πραγμάτων η α π ο υ σ ί α θηλών από το Πολύμαστον δεικνύει την α π ο υ σ ί α Φωτός από τη Δημιουργία• αυτό είναι το Φώς που η Άρτεμις Εφεσία, ο φέρων το Φώς Θεός, με το Πολύμαστον κομίζει: οι δίχως θηλές μαστοί συμβολίζουν τη δίχως Φώς Δημιουργία.

----Άσκι - Κατάσκι - Λιξ - Τετράξ - Δαμναμενεύς - Αίσιον .

Βέδυ - Ζαμψ - Χθων - πλήκτρον - Σφιγξ - Κνάξβι - Χθύπτης - Φλέγμων - Δρωψ .

Τα Εφέσια Γράμματα οἰκτίρουν την ύβρη της Δημιουργίας της Σιδηράς Γενεάς των βροτών.

ἤδη γὰρ φάος οἴχεθ᾽ ὑπὸ ζόφον: κι όπως το φως βυθίστηκε στα σκότη.

Εφέσια Γράμματα και ολέθριος Χάρων

Το όνομά του ο Χάρων οφείλει στο άγριο και σπινθηροβόλο βλέμμα του, στο χαρωπό βλέμμα του • ο Χάρων ετυμολογείται από τη λέξη "χᾰροπός" που χαρακτηρίζει το βλέμμα του (Χάρων κληθεὶς οὕτως ἐκ τῶν ἀπαστραπτόντων καὶ ἀγρίων ὀφθαλμῶν αυτοῦ)· χᾰροπός: ὁ ἔχων ὀφθαλμοὺς πλήρεις χαρᾶς· ἐντεῦθεν, ὁ ἔχων ἀπαστράπτοντας ὀφθαλμούς· Ἡ λέξις χᾰροπός ἐν ἀρχῆ δὲν ἐσήμαινεν ὡρισμένον τι χρῶμα ἀλλ’ ἐδήλου τὴν ἀπαστράπτουσαν λάμψιν τῶν ὀφθαλμῶν τῶν ἀρπακτικῶν ζῴων, εξού και αποκαλείται «χάρων· ὁ λ έ ω ν , ἀπὸ τῆς χαροπότητος των ματιών του αρπακτικού λέοντα» (πρβλ. Ἠσύχ.)

----Λογικό είναι καθώς τα οὔρεα (όρη) απ' την εὐρύστερνο (με τους μεγάλους μαστούς) Γαία γεννήθηκαν , όπως η ιεροτάτη Θεογονία του ιερού Ησιόδου μαρτυρεί.

Γαῖ᾽ εὐρύστερνος (...) Γαῖα (...) γείνατο δ᾽ οὔρεα μακρά, θεᾶν χαρίεντας ἐναύλους,Νυμφέων, αἳ ναίουσιν ἀν᾽ οὔρεα βησσήεντα.

Η Γαία γέννησε και τα όρη τα ψηλά, τις όλο χάρη κατοικίες των θεών Νυμφών, που κατοικούνε στα βουνά τα φαραγγώδη.

-----Ζήτω η Αιτιοκρατία!

Σχετικά με την Αιτιοκρατία του σοκαριστικού ατυχήματος στην Α μ ά ρ υ ν θ ο ανήμερα των Φ ώ τ ω ν και την ολική τ ε τ ρ α-πληγία που υπέστη ο 24χρονος που βούτηξε να πιάσει τον σταυρό, και τη σχέση που το ατύχημα έχει με τη Μαγεία της Ά ρ τ ε μ η ς, λεκτέα τα παρακάτω.

Στην Α μ ά ρ υ ν θ ο βρίσκεται ο Ναός της Ά ρ τ ε μ η ς Αμαρυσίας που η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως το 2017. Τον Ναό της Άρτεμης Αμαρυσίας στην Αμάρυνθο το Προφίλ επισκέφθηκε τον Σεπτέμβριο του 2017 αναρτώντας σχετικό ποστ.

Η Αιτιοκρατία όρισε η ανάρτηση που αναφέρεται στην Άρτεμη Εφεσία ως "ο φέρων το Φ ώ ς Θεός" να δημοσιευθεί ανήμερα της χριστιανικής εορτής των Φ ώ τ ω ν.

Το κείμενο της ανάρτησης αναφερόμενο στο Πολύμαστον και συγκεκριμένα στην εσθήτα ( = ένδυμα) της Ά ρ τ ε μ η ς, αναφέρει ότι "(...) αναπαριστά τη Θεά να φοράει ένδυμα πλούσια διακοσμημένο με παραστάσεις ταύρων, Γ ρ υ π ώ ν, σφιγγών, σειρήνων, ελαφιών, λεόντων και μελισσών, …". Ο Γ ρ ύ ψ είναι ιερό πτηνό, μεταξύ άλλων Ολύμπιων και, της Α ρ τ έ μ ι δ α ς.

Ο άτυχος 24χρονος είναι οδηγός φορτηγού της Scania. Το σήμα της Scania - Saab είναι ο ελληνικός Γ ρ ύ π α ς [Το λογότυπο της Scania εμφανίζει έναν Γ ρ ύ π α , στοιχείο δανεισμένο από το εθνόσημο της επαρχίας Σκάνιας (σουηδικά: Skåne‎) , Wikipedia: Scania].

Τα Εφέσια Γράμματα που χρησιμοποιούνται σε τελετουργικά μαγείας της Αρτεμιδικής λατρείας και βρέθηκαν χαραγμένα στο βάθρο του Αγάλματος της Εφεσίας Ά ρ τ ε μ η ς (Πολύμαστον) είναι: "Άσκι - Κατάσκι - Λιξ - Τ ε τ ρ ά ξ - Δαμναμενεύς - Αίσιον ".

Ο αναγραμματισμός της λέξης Τετράξ (6 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη Τέτρᾰ (5 γράμματα).

Τ έ τ ρ ᾰ : αντί τέτορα (ο αριθμός 4), σημαίνει τέσσαρα (4) ως πρόθεμα στις σύνθετες λέξεις • π.χ. στη σύνθετες λέξεις "τ ε τ ρ α-πληγία" ή "τετρό-μινο" ("tetromino") που χρησιμοποιούνται στο Τέτρις.

Με τ ε τ ρ α-πληγία διαγνώσθηκε ο άτυχος νεαρός στην Αμάρυνθο , όπου και ο ναός της Ά ρ τ ε μ η ς Αμαρυσίας.

Είναι η Μαγεία της Άρτεμης Εφεσίας. Είναι τα Εφέσια Γράμματα και η Δύναμη της Μαγείας, υπό την αιγίδα της κυρίαρχης Αιτιοκρατίας.