αί δεν θα επανέλθω.

 

Προσπερνώντας την τεράστια ΝΕΟΤΑΞΙΤΙΚΗ ΑΠΑΤΗ καί το εξ ίσου τεράστιο ΝΕΟΤΑΞΙΤΙΚΟ ΨΕΜΜΑ του κοροϊδοϊού, οι σχετικώς σοβαροί συν-Έλληνες ασχολούνται αυτόν τον καιρό με τα τεκταινόμενα στις ηπαπάρα… δημιουργώντας έτσι (χωρίς να το θέλουν) μιά νέα προφητειοσαλάτα καί προφητειολαγνεία. Όχι πιά «- Θα πάρωμεν τημΜπόλιν καί την Αγιασοφιάν!» (είπε ο γέρων Γερόντιοc), αλλά: «- Θα συλληφθούν οι κακοί, θα τους πάνε στο Γκουαντάναμο, θα τους εκτελέσουν!» (είπε ο Αλ, ο Έλ, ο Μπράντ, ο Λούϊς, ο Ξέρω ‘Γώ), κτλ κτλ.

Γνώμη του γράφοντος (καί δή, κατ’ επανάληψιν διατυπωμένη), είναι ένα τεράστιο ΟΧΙ στην προφητειολαγνεία κάθε μορφής. Είτε ηπαπαραίων «εγκρίτων» συνομωσιολόγων ( ; ), είτε γεροντάδων, είτε …Έλ-Φουρακάδων. (Ένα μεγάλο μέρος, μάλιστα, των όσων τραβάμε σήμερα, οφείλεται σ’ αυτούς τους τελευταίους.) Γνώμη μου είναι, καί θα είναι, ότι όλοι οι άλλοι κάνουν μέν τη δουλειά τους, αλλά καλά θα κάνουμε κι εμείς να κοιτάξουμε να κάνουμε τη δική μας.

Προς τούτο, έχω κατά καιρούς γράψει διάφορα, αν καί διαφαίνεται πως ελάχιστοι πιαίρν’νι απού φλουϊέρα. Θα τα επαναλάβω, όμως, διότι αύριο (20 Ιανουαρίου 2021) είναι ακόμη μία κρίσιμη ημερομηνία στο εκλογικό θρίλλερ των ηπαπάρα, καί προβλέπω πως από μεθαύριο 21 του μηνός στην Ελλάδα θα τρέχουμε όλοι σαν τον Βέγγο… ανεξάρτητα από το τί θα γίνει εκείθεν του Ατλαντικού.

Τα σενάρια, βέβαια, είναι τρία:

  • Συνεχίζει ο Ντόναλντ να κάθεται στον Οίκο.
  • Φεύγει, κι έρχεται ο σαπιόγερος καί τα κάνει όλα ώπα.
  • Ξεσπάει χάος με απρόβλεπτη διάρκεια / εξέλιξη / ημερομηνία λήξεως.

Ό,τι καί να γίνει, πάντως, εμείς έχουμε κάτι δουλίτσες να κάνουμε πιό μπροστά… ώστε το τρέξιμο να μας βρεί προπονημένους!

 

Ό,τι καί να γίνει…

Απλά, η πρώτη περίπτωση είναι η λιγάκι πιό ευνοϊκή γιά την Ελλάδα, διότι κερδίζουμε ακόμη 4 χρόνια ζωής. (Νά, λοιπόν, πώς φτάνουμε στη θρυλούμενη έναρξη του Γ’ ΠΠ, στα 2024-25!…) Μόνο, μή νομίζετε τίποτε πολυτέλειες καί παλάτια ονειρεμένα· ούτε τίποτε πασοκικού τύπου χλίδες (με το κρατικό χρήμα). Μιλάω γι’ απλή επιβίωση, με τα στοιχειώδη. Μάθετε να τη βγάζετε μ’ ένα γιαούρτι ημερησίως, διότι μ’ όσα έρχονται, ακόμη κι ο Πάγκαλος θα γίνει στυλάκι!  🙂

Γιά να είμαι ακριβής, δεν κερδίζουμε τέσσερα χρόνια ζωής, αλλά ακόμη 4 χρόνια αργού θανάτου· διότι οι εις βάρος των εθνικών μας συμφερόντων ενέργειες των διαφόρων (γερμανίτσας, καί άλλων) στα σίγουρα θα συνεχιστούν. Μόνο που υπάρχουν ΑΚΟΜΗ δίοδοι διαφυγής, ακόμη καί υπό τέτοιες συνθήκες. Αν έχουμε μυαλό καί τις αξιοποιήσουμε…

Η δεύτερη περίπτωση σαφέστατα / δηλωμένα / ξεκάθαρα είναι εναντίον μας, η δέ τρίτη (αν καί εκ φύσεως ουδέτερη έως ψιλο-ευνοϊκή γιά μας) θα δώσει ευκαιρία στην τουρκίτσα να μας επιτεθεί – καί να τελειώσει οριστικά ο ιστορικός μας βίος.

Διότι, μή νομίζετε ότι τώρα θα υπάρξει κάποιος Μεχμέτ Β’ Φατίχ («Πορθητής») του 1453, που θα τη σπάσει μέν στους (διεφθαρμένους κι εγωϊστές) Βυζαντινούς της παρακμής, αλλά θα καταλάβει την ανάγκη να συνεχίσουν αυτοί οι αξιόπτυστοι Βυζαντινοί τη διοίκηση της κρατικής μηχανής, διότι δεν μπορεί να γίνει αλλοιώς. (Δεν μπορούσαν οι δικοί του αγράμματοι γορίλλες να διοικήσουν κράτος.) Έτσι, λοιπόν, τους τράβηξε μιά αλλαξοθρησκεία καί μιά περιτομή, καί ησύχασαν κι αυτοί κι αυτός. (Σ’ όσους, πάλι, δεν γούσταραν να τους κόψει το πουλί, τους έκοψε το κεφάλι – καί παρομοίως ησύχασαν κι αυτοί κι αυτός.)

Ωστόσο, σήμερα ουδείς μας έχει ανάγκη, ακόμη κι αν διαθέτουμε καμιά δεκαριά διδακτορικά έκαστος! Ακόμη κι αν (ό μή γένοιτο) πάμε να περιτμηθούμε από μόνοι μας καί ν’ αλλαξοπιστήσουμε. (Έ, εντάξει, όχι εμείς, αλλά κάτι δεσποτάδες πχ… το βλέπω από τώρα.)

Οπότε, αφού δεν μας έχουν ανάγκη… δεν το συνεχίζω.

 

Μιά που τό ‘φερε η κουβέντα, η κατάσταση σήμερα έχει τρομερή ομοιότητα με την άνοιξη του 1453! Τόση, που -προσωπική εκτίμηση- ξεπερνάει το 95%!!!

Αμφιβάλλετε; Ιδού!

  • Έχουμε γεμίσει προδότες. (Όπως καί τότε.)
  • Έχουμε γεμίσει κοπανατζήδες στο εξωτερικό. (Όπως καί τότε.)
  • Έχουμε γεμίσει «εσωστρεφείς», που «δεν θα πάνε να πολεμήσουν γιά τα συμφέροντα». (Τότε είχαμε καλόγερους που ψέλνανε σα να μήν τρέχει τίποτε, ενώι οι λίγοι γενναίοι πολεμούσαν στις επάλξεις.)
  • Τα στρατιωτικά πράγματα είναι γιά κλάμματα, καί περιμένουμε να τη βγάλουμε με μπαλώματα – όπως καί τότε.
  • Έχουμε γεμίσει λάθρο. Όπως τότε είχαμε γεμίσει Φράγκους, Καταλανούς, Τουρκαλάδες, Ενετούς, Γενουάτες… κάθε καρυδιάς καρύδι. Ακόμη κι εβραίους. (Σήμερα, ξεπουλάμε τα αμυντικά μας στο «σύμμαχο» Ισραήλ.)
  • Έχουμε ένα κράτος εχθρικώτατο προς τους πολίτες του. Όπως καί τότε. (Τότε, η εξαίρεση στο ανθελληνικό αρχοντολόϊ ήταν ο Παλαιολόγος. Οι λοιποί, όμως, του σκάβανε τον λάκκο κι αυτουνού, όπως σκάβανε τον λάκκο του λαού.)
  • Έχουμε μιά Εκκλησία, που κοιτάζει πώς θα διατηρήσει τα προνόμιά της υπό οποιοδήποτε καθεστώς. (Βλέπε καί τον αρχιλαμόγιο Σχολάριο, του τότε.)
  • Έχουμε μαλάκες, που δεν ξέρουν πού πατάν καί πού βρίσκονται. Καί περιμένουν να επανέλθουν τα πράγματα -καί δή, από μόνα τους!- στη δεκαετία του 1990! (Τότε, το 1453, είχαμε άλλους παρεμφερείς, που λέγανε: «- Θα μας σώσει η Παναγία!» Το γιατί, όμως, να μπεί στον κόπο να τους σώσει η Παναγία, τέτοιοι πού ‘τανε, δεν το αναρωτήθηκαν ποτέ.)
  • Έχουμε άλλους παπάρες, ευκατάστατους καί κοσμοπολίτες αυτούς, που νομίζουν ότι σε νέα Τουρκοκρατία θα την περάσουν μπέϊκα, επειδή «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα». Κι επειδή αυτοί δεν ποντάρουν σε -κατά τη γνωμάρα τους- καμμένα χαρτιά, όπως η Ελλαδίτσα. (Τά ‘παμε παραπάνω τί τους περιμένει, αλλά την ιστορία του Λουκά Νοταρά, του ειπόντος: «- Κάλλιον φακιόλιον Ανατολίτου, ή Λατινική καλύπτρα!», δεν την έχουν διαβάσει.)

[Όϊ όϊ όϊιιιιι!!! Πριν την Άλωση, είχε μεταφέρει στη Βενετία το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του, λέει η Γουΐκι! Αντιδυτικός, κατά τ’ άλλα! Μαντέψτε, λοιπόν, καί σήμερα πού τά ‘χουν τα λεφτά τους οι πλούσιοι!

Έλα, ευκολάκι σας βάζω!  🙂  ]

  • Έχουμε, τέλος (όπως καί τότε), τους πανηλίθιους Ευρωπαίους (σκέτα Ζά, λέμε, που τα τυφλώνει το ανθελληνικό μίσος), που δεν έβαλαν μυαλό ούτε με το Πουατιέ, ούτε με τις δύο πολιορκίες της Βιέννης (πρώτη–δεύτερη), καί γλείφουν τον κώλο του Ρετζεπίκα καί νταντεύουν το κάθε «ανήλικο» λαθροτζιχάντι Αφρικής τε καί Ασίας… με το ζωντοβολικό σκεπτικό: ο εχθρός των καταραμένων Ελλήνων, φίλος μου!!!

[Το 1453 άνοιγαν σαμπάνιες, που έπεσε η Κωνσταντινούπολη στα χέρια των Οθωμανών. Αν καί δεν έκλεισε αιώνας, που οι Τουρκαλάδες τους χτύπησαν την πόρτα κι αυτωνών. Δεν τους κατακτούσε η Τουρκιά, λέω ‘γώ, να γελάμε μέχρι σήμερα; Κρίμα!  🙂  ]

Οπότε, με τέτοια άτομα τριγύρω μας, τί περιμένετε να γίνει μετά; Έ;

Ό,τι έγινε την 29η Μαΐου 1453 θα γίνει καί τώρα. Νομοτελειακώς.

Έτσι κι αλλοιώς, μην περιμένετε καί πολλά πράγματα από μυαλοφυγόδικους – κι αυτό είναι το καλύτερο σενάριο, το: «μην περιμένετε πολλά».

 

Απ’ την άλλη, βέβαια, έχουμε καί -εντός, ή εκτός εισαγωγικών- πατριώτες, τους γνωστούς καί προβαλλόμενους απ’ τα Ιντερνέτια, λέγω (διότι η τιβή δεν θέλει να τους δεί ούτε ζωγραφιστούς), που θέλουν (έτσι λένε) να περισώσουν ό,τι μπορεί να σωθεί. Δεν διαφωνώ· πλήν όμως, καί τούτοι κάνουν λάθη.

  • Άλλοι κοιτάζουν να μπούν στη Βουλή.

Αλλά, αφ’ ενός, πατριωτικό κόμμα αρχών -καί με ποσοστό ένα ακλόνητο 30% κατ’ ελάχιστον- έπρεπε να έχει ΉΔΗ δημιουργηθεί εδώ καί 40 χρόνια (αλλά τότε μαλακιζόμασταν πανεθνικώς, οι μισοί με τους Έλ καί τους Ψίψιλον, κι οι άλλοι μισοί με τα …πατριωτικά …μπλέ-πράσινα κόμματα), όχι την τελευταία στιγμή (καί με γνώμονα το βλέποντας καί κάνοντας). Κι όχι ακόμη (ακόμη!!!…) να βρίσκονται σε επίπεδο εκκλήσεων περί «ενότητας του πατριωτικού χώρου». (Δηλαδή, αποτέλεσμα πότε θα δούμε; Σε πενήντα χρόνια; )

Κι αφ’ ετέρου, οι λεβέντες αυτοί δεν μας είπαν τί θα κάνουν με τις ξένες βάσεις καί τις ξένες επεμβάσεις, άπαξ κι εκλεγούν! (Κι άσε το τί προτίθενται να κάνουν με τις στοές… Ψιλά γράμματα ζητάω.)

[Πολύ φοβάμαι ότι ένα τηλεφώνημα του «κυρίου» πρέσβεως, την επομένη των εκλογών, θα τους κάνει να κλάσουν πατάτες – με το συμπάθειο. Κι αν όχι, επειδή (θα μας πούν ότι) δήθεν αυτοί είναι «έξυπνοι» καί θα πετύχουν εθνωφελείς συμβιβασμούς, τουμπάροντας τον «κύριο» πρέσβη… Αλλά, συμβιβασμοί με πεινασμένα λιοντάρια καί κόμπρες ΔΕΝ γίνονται, κύριοι. Βάλτε το καλά στα μυαλουδάκια σας, αυτό.]

  • Άλλοι (τυχάρπαστοι αυτοί) κοιτάζουν απλά να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη· καί, μιά που ο πατριωτισμός έχει ρεύμα… ανεβαίνουν στο τραίνο.
  • Άλλοι τυγχάνουν ξερόλες κι εγωϊστές.
  • Άλλοι θέλουν (γιά να ξεκουνηθούν) οπωσδήποτε αρχηγό λίγο-πολύ …Υιό Θεού, καί ως τέτοιον περιμένουν τον Μεγαλέξανδρο – ακατέβατα. (Άντε, κάνουν κι ένα σκόντο, καί δίνουν προβιβάσιμο βαθμό στις εξετάσεις καί στον Βατάτζη.)
  • Άλλοι, πάλι, το τερματίζουν: όχι θνητός γι’ αρχηγός, αλλά αγγελούδια κι εξωγήϊνοι. (Ανδρομέδιοι, ή παρόμοιοι.)
  • Άλλοι έτσι, άλλοι αλλοιώς.

Όπως, πάλι, καταλαβαίνετε, προκοπή δεν γίνεται ούτε με δαύτους.

 

Τί να κάνουμε τότε, ρέ έξυπνε Εργοδότη;

Επαναλαμβάνω – γιά τελευταία, στερνή φορά:

  • Αποθηκεύουμε τρόφιμα / φάρμακα / είδη πρώτης ανάγκης. Ξεκινάμε από απόψε, ει δυνατόν.
  • Βρίσκουμε ή κατασκευάζουμε εμείς, αλλά πάντα αποκρύπτουμε, οπλισμό. (Τα δηλωμένα όπλα θα σας τα κατάσχουν. Είμαι σίγουρος γι’ αυτό.)
  • Τέλος, κι επειδή δεν έχουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων, αναμένουμε.

Αλλά, το κυριώτερο: αλλάζουμε νοοτροπία σε πολλά θέματα.

Ήτοι – καί γιά παράδειγμα:

  • Με τον γείτονά μας Έλληνα μπορεί να διαφέρουμε σε πολλά, αλλά μπορούμε να συνεννοηθούμε· δεν είναι απορριπτέος εξ αρχής.
  • Δημιουργούμε ολιγομελείς (πενταμελείς) ομάδες με άτομα, με τα οποία συνεννοούμαστε απόλυτα – καί με κατανομή καθηκόντων.
  • Ξεχνάμε τελείως, παρατάμε το αρχηγοκεντρικό / πυραμιδικό μοντέλο διοικήσεως, καί υιοθετούμε το δικτυοκεντρικό. (Μεγαλέξανδροι, τέλος! Δεν προσλαμβάνουμε άλλους! lol!!!) Στο κάτω-κάτω, ο φύσει αρχηγός θα φανεί από μόνος του ποιός είναι – στα δύσκολα.
  • Δεν στηριζόμαστε πουθενά, παρά μόνο στους εαυτούς μας. Μεγαλέξανδροι, Έλ, Κουνέλ, ηπαπαραίοι καί λοιποί «σύμμαχοι», «φιλέλληνες» του εξωτερικού, προφητείες, γεροντάδες, ομόδοξοι αδελφοί μας (άλλως: Ξανφόν Γκιένος), στρατοί, αστυνομίες, έντιμοι δικαστές, κτλ κτλ κτλ… ωραία η παράσταση, αλλά έλαβε τέλος, κυρίες καί κύριοι!
  • Βάζουμε τα καλά μας αισθήματα (διάθεση γιά φιλανθρωπίες καί τα ρέστα) στη ναφθαλίνη. Δεν δίνουμε κανενός είδους βοήθεια σε λάθρο, βρωμά, καί λοιπά βαδίζοντα σκουπίδια. Ούτε δίνουμε στόχο σε χαφιέδες. Κι όταν αντιληφθούμε τέτοια όντα σε ακτίνα μικρότερη των πέντε μέτρων, αλλάζουμε πεζοδρόμιο.

Αυτά, πολύ χοντρικά.

 

Αυτά είχα να πω. Δεν υπάρχει χρόνος, κυρίες καί κύριοι! Από αύριο αναμείνατε καταιγιστικές εξελίξεις…

…καί -το απεύχομαι μέν, αλλά υποθέτω- μάλλον εις βάρος μας.

Όσοι-ες έχετε βρεί κάποια λύση (εκτός απ’ την προτεινόμενη δική μου), ώστε να ξεπεράσετε το αδιέξοδο, καλώς. Οι λοιποί-ές, τα παράπονά σας στον Άγιο Πέτρο.