ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ;;ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΙΔΗΡΑΣ ΓΕΝΕΑΣ;;

 

Thanasis Alampasis

 

Το τέλος της Ιστορίας: το τέλος της Σιδηράς Γενεάς

1. Προμηθέας και Άνθρωπος

Κατά τη διάρκεια της Τιτανομαχίας ο Προμηθέας τάχτηκε υπέρ του Δία και γι’ αυτό δεν τιμωρήθηκε όπως οι άλλοι Τιτάνες. Η συμβολή του στην ανάπτυξη του ανθρώπινου γένους ήταν πολύ σημαντική. Κατά τον Λουκιανό, ο Προμηθέας, με την αρωγή της Θεάς Αθηνάς, δημιουργεί τον πρώτο άνθρωπο από πηλό και φωτιά (κατά άλλους με το νερό του Πανοπέα της Φωκίδας) και με μορφή όμοια με αυτή των Θεών ("κατ' εικόνα και ομοίωσιν"). Αυτό έλαβε χώρα μετά την Τιτανομαχία. Κατά τους Ορφικούς αυτός ο πηλός ήταν το χώμα που ποτίστηκε από το αίμα των Τιτάνων.

Αργότερα ο Δίας, επειδή εξοργίστηκε από την αλαζονεία τους και φοβήθηκε τη δύναμή τους, τα χώρισε στα δύο. Τα ζώα δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο (μετά την Τιτανομαχία), αλλά από μίξη υλικών της Γης και της φωτιάς. Η δημιουργία των όντων και του ανθρώπου έγινε μέσα στη γη. Όταν κλήθηκαν όλα τα όντα της Γης να βγουν στο φως, ανατέθηκε στον Προμηθέα και στον Επιμηθέα να δώσουν στο κάθε ον τα χαρακτηριστικά που έπρεπε να έχει.

Ο Επιμηθέας έπεισε τον αδελφό του (Προμηθέα) να του επιτρέψει να αναλάβει μόνος αυτή τη δουλειά. Έτσι ο Επιμηθέας ονομάτισε και απέδωσε στο κάθε ον τα χαρακτηριστικά που ήθελε ο ίδιος, με τρόπο ώστε να μην μπορούν να αλληλοκαταστραφούν (αύτοίς αλληλοφθοριών διαφυγάς έπήρκεσε, Πλάτων Πρωταγόρας 321α). Όταν έφτασε στο τέλος η ώρα του Ανθρώπου, δεν είχε να του δώσει παρά λίγες τρίχες και νύχια ευπαθή και ανίσχυρα. Από αυτό το λάθος ο Προμηθέας ανέλαβε την προστασία του Ανθρώπου.

Η Φωτιά, οι Επιστήμες και τα Γράμματα

Βλέποντας την κατάντια του ανθρώπινου γένους και την αδυναμία του απέναντι στη Φύση, ο Προμηθέας αποφασίζει να του χαρίσει τη φωτιά. Έτσι, επισκεπτόμενος το εργαστήρι του Ήφαιστου, τοποθετεί τη φωτιά σε ένα κούφιο βλαστό νάρθηκα και τη δίνει κρυφά στους ανθρώπους (ο Νάρθηκας ή η Φέρουλα η κοινή, ή ο άρτυκας, ή ο γιγαντιαίος μάραθος, είναι φυτό της οικογενείας των Απιίδων με χοντρό κούφιο βλαστό και ύψος μέχρι 2,5 με 3 μέτρα).

Την Ολύμπια φωτιά, το Ιερό Πυρ, αποκλειστικό προνόμιο των Ολύμπιων Θεών που ο Προμηθεύς απέσπασε από τον Ήφαιστο και παρέδωσε στους βροτούς, δεν είναι άλλη από τη φωτιά της Γνώσης. Ως τόπος παράδοσης της θεϊκής Γνώσης αναφέρεται η πόλη Σικυώνα της Πελοποννήσου. Η Σικυωνία ήταν η χώρα που καταλάμβανε το κράτος της Σικυώνας. Η σύγχρονη ομώνυμη πόλη Σικυώνας στην Κορινθία, λίγο νοτιότερα της κωμόπολης του Κιάτου, έλκει την ονομασία της από την Αρχαία Σικυώνα.

Ο Προμηθέας στη συνέχεια έμαθε τους ανθρώπους να χειρίζονται τη φωτιά (της Γνώσης), να δημιουργούν εργαλεία και τους έμαθε τις Επιστήμες (που έκλεψε από την Αθηνά) και τα Γράμματα. Για να γλυτώσει την ανθρωπότητα από το μένος των Θεών, την έμαθε να τους λατρεύει και να τους κάνει θυσία.

Οι θυσίες

Όταν έμαθαν οι άνθρωποι να κάνουν θυσίες στους Θεούς τέθηκε θέμα για το ποια κομμάτια του ζώου θα ανήκαν στους Θεούς και ποια στους θνητούς. Αλλά ο Προμηθεύς είχε αγαπήσει πλέον πολύ τα ανθρώπινα δημιουργήματά του και είχε αποφασίσει να εξαπατήσει, για δεύτερη φορά, τους Ολύμπιους.

Έτσι, αφού πρότεινε στον Δία να λάβει τον υπέρτατο θεϊκό όρκο της Στυγός για την αιώνια αποδοχή της όποιας επιλογής του, στην συνέχεια τον προσεκάλεσε στην πρώτη θυσία που επιτέλεσαν οι άνθρωποι (που τοποθετείται επίσης στη Σικυώνα). Ο Ζεύς άφησε στον Προμηθέα να διαχωρίσει τα σφάγια του πρώτου θυσιαζόμενου ζώου σε δύο μερίδια ώστε να επιλέξει το καλύτερο. Όμως ο Προμηθεύς, εκμεταλλευθείς στο έπακρο τη θεϊκή εμπιστοσύνη, τοποθέτησε στο ένα δείγμα τα οστά, σκεπάζοντάς τα με το ορεκτικό λίπος ενώ στο άλλο τοποθέτησε το επίδικο κρέας, σκεπάζοντάς το με δέρμα. Ο Ζεύς, ανυποψίαστος για την παγίδα, επέλεξε το ωραιότερο στην εμφάνιση (δηλ. τα οστά) χάνοντας έτσι το καλύτερο (δηλ. το κρέας) που έλαβαν οι άνθρωποι. Όταν αποκαλύφθηκε η απάτη ήταν πολύ αργά και ο Κοσμοκράτορας Ζεύς, δεμένος με τον δοθέντα όρκο του, αναγκάσθηκε να αποδεχθεί το τετελεσμένο γεγονός.

Η Πανδώρα

Η ανησυχία όμως στον Όλυμπο εντεινόταν καθώς οι Ολύμπιοι παρατηρούσαν με φόβο την ταχεία εξέλιξη των δημιουργηθέντων ανθρώπων. Με τους ρυθμούς που ανέπτυσσαν αυτοί γρήγορα θα γινόταν αυτοδύναμοι και θα έπαυαν να είναι υποχείριά τους. Έτσι αποφάσισαν να επέμβουν. Αλλά επειδή η ανθρωπογονία είχε αποδοθεί εξ ολοκλήρου στον Προμηθέα, με πλήρη "θεία" αρμοδιότητα, δεν μπορούσαν να αναμιχθούν άμεσα. Έτσι αποφάσισαν να καταφύγουν στην πλάνη.

Οργισμένος ο Δίας ζητά από τον Ήφαιστο να του φτιάξει μια Γυναίκα. Έτσι δημιουργείται η Πανδώρα, από χώμα και θαλασσινό νερό. Ονομάστηκε Πανδώρα επειδή έλαβε πολλά χαρίσματα και δώρα από τους Θεούς. Μαζί με αυτά παρέλαβε και ένα κουτί (το κουτί της Πανδώρας - αν και στην πραγματικότητα πρόκειται για πιθάρι). Τέλος ο Ερμής την οδήγησε στον Επιμηθέα και εκείνος, παρά την συμβουλή του αδελφού του να μην δεχτεί δώρο από τον Δία, θαμπωμένος από την ομορφιά της την έκανε γυναίκα του. Όταν η Πανδώρα από περιέργεια άνοιξε το κουτί ξεχύθηκαν στους ανθρώπους όλα τα δεινά που οι Θεοί έκρυψαν μέσα στο κουτί. Έτσι από το κουτί της Πανδώρας προήλθαν τα δεινά των ανθρώπων, ο θάνατος, η αρρώστια, η πείνα, η δυστυχία κλπ. Έκρυβε όμως μέσα το κουτί μαζί με όλα τα δεινά και την ε λ π ί δ α.

Ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα - το Όρος Παρνασσός μυθολογείται ως ιερός τόπος γενέσεως του Ελληνικού Γένους

Ο Δίας θέλοντας να τιμωρήσει τους ανθρώπους, που έγιναν κακοί και άδικοι, και τον Προμηθέα για την κλοπή της Γνώσης, βρίσκει ευκαιρία να προκαλέσει Κατακλυσμό. Η αιτία ήταν οι γιοί του Λυκάονα, απόγονοι του Πελασγού. Επισκεπτόμενος τους γιούς του Λυκάονα, μεταμφιεσμένος σε ταξιδιώτη, του προσφέρθηκε ως φίλεμα μια σούπα φτιαγμένη από τα μέλη του σκοτωμένου αδελφού τους, του Νύκτιμου. Εξοργισμένος τους μετατρέπει σε λύκους και ανασταίνει τον Νύκτιμο. Το περιστατικό αυτό ήταν ασήμαντο για τον Όλυμπο, αυτό καθ' αυτό. Αλλά το μήνυμα που εξέπεμπε ήταν ηχηρό. Ήταν η πρώτη φορά που οι βροτοί ένοιωσαν αρκετά ισχυροί ώστε να αμφισβητήσουν την θεϊκή παντογνωσία. Το μέλλον για τους Ολύμπιους φάνταζε ζοφερό. Έτσι ο Δίας αποφασίζει να εξαφανίσει την ανθρωπότητα (Χάλκινο Γένος). Οι Ολύμπιοι τάχα αλλόφρονες, απεφάσισαν να παίξουν το τελευταίο τους "χαρτί". Θα χρησιμοποιούσαν το ύστατο τους όπλο τον Κατακλυσμό. Ο κατακλυσμός είχε ήδη χρησιμοποιηθεί δύο φορές.

Την πρώτη φορά από τον πατέρα του Δία, τον Κρόνο που κατέστρεψε την Χρυσή Γενεά του πατέρα του, Θεού Ουρανού αντικαθιστώντας την με την δική του την Αργυρή Γενεά.

Τη δεύτερη φορά από τον ίδιο τον Δία που κατέστρεψε την Αργυρή Γενεά του πατέρα του, Τιτάνα Κρόνου, αντικαθιστώντας την με την δική του την Χαλκεία Γενεά.

Τώρα, θα χρησιμοποιούσαν το μεγάλο όπλο για τρίτη και τελευταία φορά (καθώς δικαιούνταν προφανώς από τις Μοίρες να κάνουν χρήση άλλη μία φορά, καθώς ο Ουρανός δεν το είχε χρησιμοποιήσει ποτέ).

Έτσι, θα αναγκάζονταν οι Μοίρες να επιτρέψουν την Ανθρωπογονία για τέταρτη φορά και αυτή την φορά, πλέον, ο Ζεύς και οι Ολύμπιοι θα ήταν αρκετά προσεκτικοί ώστε να μην διαρρεύσουν το Πυρ (δηλ. η δύναμη της Γνώσης που ο Προμηθεύς αφαίρεσε από τους Θεούς παραδίδοντάς την στους βροτούς), δημιουργώντας οι άνθρωποι Επιστήμη και Πολιτισμό ώστε αυτοί να έχουν τους Θεούς παντοτινή ανάγκη και έτσι να διαιωνισθεί η κυριαρχία των Θεών στους αιώνες των αιώνων.

Το σχέδιο του Δία ανατρέπει ο Προμηθέας ο οποίος ενημερώνει τον γιό του, Δευκαλίωνα, βασιλιά της Φθίας για τις βουλές του Δία και τον προτρέπει να φτιάξει μια κιβωτό (λάρνακα), να την γεμίσει με εφόδια και ζώα και να μείνει μέσα μαζί με την γυναίκα του Πύρρα, κόρη του Επιμηθέα.

Ο Δευκαλίων, γιος του Προμηθέα, άκουσε τη συμβουλή του πατέρα του και έφτιαξε ένα πλοίο (λάρνακα ή κιβωτό), στο οποίο επιβιβάστηκε ο ίδιος με τη γυναίκα του, την Πύρρα. Μετά από εννέα μερόνυχτα ασταμάτητης βροχής, την δέκατη, το πλοίο παρασυρμένο από τον άνεμο που φυσούσε στην προσήνεμη πλευρά του σπρώχθηκε προς την προσήνεμη πλευρά του βουνού Παρνασσού , όπου και προσάραξε στην κορυφή του, τη Λυκώρεια.

Εντωμεταξύ περιχαρείς οι Ολύμπιοι παρακολουθούν από τα θεϊκά Ολύμπια δώματα την πλήρη καταστροφή στην Φθία, την Βοιωτία, την Αρκαδία και τις άλλες αναπτυγμένες περιοχές της Οικουμένης. Καθώς η καταστροφή συνεχιζόταν για εννέα μερόνυχτα έπεσαν για ύπνο πανευτυχείς. Όταν ξύπνησαν όλα ήταν πνιγμένα από τα απανταχού ύδατα. Θάλασσα και ξηρά δεν ξεχώριζαν. Καθώς, οι Θεοί εόρταζαν πανευτυχείς την καταστροφή της "Χαλκείας Γενεάς" και προετοίμαζαν την δημιουργία της τέταρτης "Σιδηράς Γενεάς", της αιωνίως και απόλυτα υποτεταγμένης, ο Πανόπτης Ζεύς διακρίνει μία κίνηση ενός αντικειμένου στην κορυφή του Παρνασσού. Ήταν το πλοίο - κιβωτός του Δευκαλίωνα, βασιλέα της Φθίας και της Βοιωτίας, γιού του Προμηθέα. Ο Προμηθεύς, ως μάντης, πριν συλληφθεί είχε προμαντεύσει τα Ολύμπια σχέδια και είχε προειδοποιήσει σχετικά τον γιό του για τον τρόπο που θα αποφύγει την επερχόμενη καταστροφή.

Ο Δευκαλίων και η Πύρρα ήταν οι μόνοι που σώθηκαν από τον κατακλυσμό, ακολουθώντας τα ουρλιαχτά των λύκων και ανεβαίνοντας σε μεγαλύτερο ύψος από αυτό των κατακλυσμικών υδάτων. Εκεί, στην κορυφή του Παρνασσού, ίδρυσαν μια πόλη την οποία ονόμασαν Λυκώρεια. Παραφθορά της θεωρείται η σημερινή ονομασία της υψηλότερης κορυφής του Όρους Παρνασσός, της Λιάκουρας. Εκεί ο Δευκαλίων έκανε θυσία προς τιμήν του Δία και ο Θεός πραγματοποίησε την πρώτη ευχή του Δευκαλίωνα, να ξαναγίνει το ανθρώπινο γένος. Με τον τρόπο αυτό ο Δευκαλίωνας με την Πύρρα ήταν αυτοί που δημιούργησαν το Τέταρτο Γένος, την Σιδηρά Γενεά των Ανθρώπων, αν και ο Ησίοδος καθαρά προλέγει "Ο Δίας όμως θα αφανίσει κι αυτό το γένος των βροτών" ("Ζεὺς δ᾽ ὀλέσει καὶ τοῦτο γένος μερόπων ἀνθρώπων"). Έτσι, η "χάλκινη γενεά" δεν εξαλείφθηκε. Απλά μετεξελίχθηκε στην νέα "Σιδηρά Γενεά" μεταδίδοντάς της όλες τις γνώσεις, με τις οποίες την είχε εφοδιάσει, ο πανούργος τιμωρημένος Προμηθέας, ο ευεργέτης των ανθρώπων.

Στον Όλυμπο επικράτησε απίστευτη κατήφεια. Τα σχέδια της αιώνιας κυριαρχίας των Θεών έναντι των βροτών είχαν καταρρεύσει οριστικά, η ύστατη ευκαιρία είχε χαθεί και δεν είχαν οι Θεοί το δικαίωμα από τις απόκοσμες παντοδύναμες Μοίρες να εξολοθρεύσουν τους σωθέντες. Ο Ζεύς, έξαλλος, διατάσσει τον προσωπικό αετό του να εγκατασταθεί στον Καύκασο και να κατατρώει καθημερινά το ήπαρ ( = συκώτι) του τιμωρημένου Τιτάνα (που φυσικά αναγεννάτο κάθε νύκτα) επιτείνοντας έτσι το μαρτύριό του. Ήταν το μόνο που μπορούσε να κάνει πλέον για να τιμωρήσει τον Προμηθέα... Το όνειρο της αιώνιας διακυβέρνησης των Θεών είχε οριστικά χαθεί…

Έλλην

Γιος του Δευκαλίωνα και της Πύρρας που επιβίωσαν του Κατακλυσμού είναι ο Έλλην. Ο Έλλην σύμφωνα με την αρχαία Ελληνική Μυθολογία έζησε στην Θεσσαλία και είναι ο γενάρχης των Ελλήνων. Μυθολογείται ως γιος του Δευκαλίωνος αλλά σε κάποιες αναφορές μυθολογείται ως υιός του ίδιου του Θεού Διός και της Πύρρας [«Apollodorus, Library, book 1, chapter 7, section 2», Wikipedia: Έλλην]. Η σύζυγος του Έλληνα, μητέρα όλων των Ελλήνων, είναι η Νύμφη Ορσηίς (ὄρσω = να εγείρω, προκαλώ, εξάπτω ή εγείρομαι).

Έτσι και η ετυμολογία του γένους «Έλλην» δε θα μπορούσε παρά να συνδέεται ευθέως με τον Δία. Ειδικότερα το όνομα «Έλλην» ετυμολογείται από τους Σελλούς (< θ. σελ- = φωτίζω), το ελληνικό φύλο της Ηπείρου που ήταν οι ιερείς στο Μαντείο του Δωδωναίου Δία, του πανάρχαιου πρώτου ελληνικού Μαντείου της Δωδώνης.

Ο Καύκασος, ο Ηρακλής και ο Κένταυρος Χείρων

Εξοργισμένος λοιπόν ο Δίας έδεσε τον Προμηθέα σε βράχια, στο όρος Καύκασο, και έβαλε έναν αετό να του τρώει το συκώτι κάθε πρωί. Επειδή όμως ο Προμηθέας ήταν αθάνατος, κάθε βράδυ τα σπλάχνα του γιατρεύονταν.

Με την παρέλευση του χρόνου, ο Ζεύς και οι υπόλοιποι Θεοί προσπαθούσαν να χαρούν την ηγεμονία τους, για όσο διάστημα αυτή κρατήσει, παρασύροντας ερωτικά Θεές και θνητές. Στο παιχνίδι αυτό της μοίρας πρωταγωνιστεί ο Δίας που θαμπωμένος από την ομορφιά της Νηρηίδας Θέτιδας θέλησε να την κάνει δική του. Στο ερωτικό αυτό παιχνίδι της μοίρας οι Δίας και Ποσειδώνας ανταγωνίζονται για τη Θέτιδα. Αλλά αυτό το είχε προβλέψει η απόκοσμη Μοίρα και ο απόγονός της Νηρηίδας Θέτιδας θα ήταν εκείνος ο γιος του Δία που θα έφερε την ιδιότητα να υπερισχύσει σε ισχύ του πατέρα του.

Ο μόνος που γνώριζε το υποχθόνιο παιγνίδι της μοίρας ήταν ο Προμηθέας. Αν και μισούσε υπερβολικά τον Δία αποφάσισε να ανταλλάξει την ελευθερία του με την αποκάλυψη του τρομερού κινδύνου. Ο Ζεύς δέχθηκε την ανταλλαγή και ρύθμισε το θέμα ώστε ο υιός του Ηρακλής, καθώς αναζητούσε την Χώρα των Εσπερίδων, να μεταβεί στον Καύκασο να σκοτώνει τον αετό, να σπάσει τις πανίσχυρες αλυσίδες του Ήφαιστου και να απελευθερώσει τον Προμηθέα, όπως και έγινε.

[Η αποκάλυψη του μυστικού από τον Προμηθέα στον Δία, που οδήγησε αργότερα σε γάμο της Θέτιδας με τον θνητό Πηλέα, ώστε ποτέ να γεννηθεί ο υιός εκείνος της Θέτιδας που θα εκθρόνιζε τον Δία, συμπυκνώνεται στη την ιερή "Χειρώνειο λαβή", ή "Μαίανδρο" ή "ελληνική κλείδα" που κατά την βλάσφημη εκδοχή του Μύθου συμβολίζει την ήττα των Θεών από τους θνητούς! Ειδικότερα.

Κατά την Ελληνική μυθολογία, ο βασιλιάς της Φθίας ο Πηλέας, είδε κάποτε στο φως του φεγγαριού μια πανώρια Θεά να χορεύει μαζί με τις κόρες των νερών. Ήταν η Θεά Θέτιδα, που η προφητεία του Προμηθέα την ανάγκαζε να παντρευτεί θνητό, ώστε να μη γεννηθεί αυτός, που θα ανέτρεπε τον Παντοδύναμο Δία! Ο Πηλέας τυραννιόταν απ’ τη θεϊκή ομορφιά, αλλά πώς μπορούσε αυτός θνητός, ν’ αποκτήσει τη Θέτιδα που ήταν μια Θεά; Ρώτησε όμως γι’ αυτό τον σοφότατο Χείρωνα που κατοικούσε ψηλά στο πολυβότανο Πήλιο.

«Εκείνος τον ορμήνεψε, στο ίδιο μέρος σαν τη δει, τη νύχτα να χορεύει, να την αρπάξει όσο γίνεται σφιχτά στην αγκαλιά του. Να μην αφήσει τη λαβή όσο εκείνη κι αν άλλαζε μορφή, κι ας γίνει φίδι, λιοντάρι ή φωτιά, νερό για να ξεφύγει». Ο Πηλέας στο πάθος του για τη Θεά ξεπέρασε και νίκησε καρτερικά όλες τις θυμωμένες μεταμορφώσεις της, κρατώντας την με μια λαβή σφιχτά στην αγκαλιά του. Η Θεά υπέκυψε και παραδόθηκε στον έρωτά του! Ο Πηλέας νικά τις μεταμορφώσεις της πεντάμορφης Θεάς, χρησιμοποιώντας την ιερή λαβή που ονομάζεται "Χειρώνειος λαβή", ή "Μαίανδρος" όπως έγινε αργότερα γνωστό , το διάσημο αρχαιοελληνικό σύμβολο της ήττας των Θεών...!]

Εντωμεταξύ ο Προμηθέας ως Τιτάνας δεν μπορούσε να εισέλθει στα δώματα του Ολύμπου. Η λύση δόθηκε από τον κένταυρο Χείρωνα. Ο Χείρων τραυματισμένος κατά λάθος από δηλητηριώδες βέλος του Ηρακλή, το οποίο είχε διαποτιστεί με το δηλητηριώδες αίμα της Λερναίας Ύδρας, βασανιζόταν φρικτά από την πληγή του. Έτσι ζήτησε από τον Δία να δώσει την αθανασία του σε κάποιον άλλον, ώστε να πεθάνει και να λυτρωθεί από τους πόνους. Με αυτήν την αίτηση η αθανασία του Κένταυρου Χείρωνα δόθηκε στον Προμηθέα που εφοδιασμένος πλέον με αυτόν τον τύπο αθανασίας έγινε δεκτός στον Όλυμπο.

Εκεί, δεν αντιμετωπίσθηκε με μίσος. Οι Θεοί είχαν πλέον ενηλικιωθεί, είχαν αρχίσει να κουράζονται από την επιτήρηση της ανθρώπινης κοινωνίας και είχαν αποδεχθεί το πεπρωμένο τους. Απλά ανέμεναν, με υπομονή, την εκβολή τους από τους Ολύμπιους Θρόνους τους και την απεμπολή της πίστης, για αυτούς, από τους ολοένα και περισσότερο απείθαρχους ανθρώπους. Δεν αποτελούσαν πλέον ομάδα. Ο καθένας σπαταλούσε τον εναπομένοντα χρόνο του, με όποιον τρόπο θεωρούσε καλύτερο. Έτσι και αλλιώς το τέλος όλων πλησίαζε… Ο άνθρωπος, οπλισμένος με τη φωτιά της γνώσης που ο Προμηθέας του χάρισε σύντομα θα εκθρόνιζε τους Θεούς… Υπό τον όρο ότι ο Προμηθεύς, ο ευεργέτης των βροτών, εξαπάτησε πράγματι τον Δία και παρέδωσε στον άνθρωπο την α λ η θ ι ν ή φλόγα της Γνώσεως… Αλλιώς θα ήταν οι Θεοί που θα είχαν τον τελευταίο λόγο...

[με πληροφορίες από SCIENCE WIKI: Προμηθεύς \Θεός, και από Wikipedia].

2. Ο Προμηθέας είναι εξέχουσα μυθική μορφή της Ελληνικής Μυθολογίας και θεωρείται ως ευεργέτης του ανθρώπινου γένους. Ως προελέχθη είναι ο Δημιουργός του ανθρώπου, συγκεκριμένα του αρσενικού γένους των ανθρώπων (του θηλυκού γένους των βροτών Δημιουργός είναι ο Θεός Ήφαιστος).

Κατά την κρατούσα της Μυθολογίας άποψη ο Προμηθέας είναι Τιτάνας, από τον Τιτάνα Ιαπετό. Γιος του Τιτάνα Ιαπετού και της Ωκεανίδας Ασίας ή Κλυμένης, ο Προμηθέας έχει αδέλφια του τους Ιαπετίδες, Επιμηθέας, Άτλας και Μενοίτιος. Ωστόσο.

Σύμφωνα με μία αποκρυφιστική μυθολογική παράδοση, ο Προμηθεύς είναι γιός τής Ήρας κατόπιν βιασμού της από τον Γίγαντα Ευρυμέδοντα (Ευρυμέδων). Ο Ευρυμέδοντας διέπραξε τη μεγίστη των ύβρεων βιάζοντας τη Θεά Ήρα όταν αυτή ήταν ακόμα Παρθένος. Η Ήρα έμεινε έγκυος και γέννησε τον Προμηθέα. Πολύ αργότερα, όταν ο Δίας έμαθε τα παραπάνω, έριξε τον Ευρυμέδοντα στα Τάρταρα και έδεσε τον Προμηθέα στον Καύκασο με την πρόφαση ότι είχε τάχα κλέψει το αληθινό ιερό Πυρ (τη φωτιά της Γνώσης) και την είχε δώσει στους ανθρώπους [Wikipedia: Ευρυμέδοντας]. Τη μυθολογική παράδοση που θέλει τον Προμηθέα να είναι γιος της Ήρας ενισχύει η μυθολογική και θεολογική ταύτιση του Προμηθέα με τον Ήφαιστο, τον μονογενή υιό της Ήρας.

Το όνομα Προμηθέας σημαίνει «συνετός», «προνοητικός». Παράγεται από την πρόθεση «προ» και το ουσιαστικό «μῆτις» ( =σκέψη). Η λέξη «μῆτις» παραπέμπει ευθέως στη Μήτιδα Αθηνά, την Πάνσοφη Θεά Αθηνά, από τη μητέρα της Μήτις, την πρώτη σύζυγο του Διός. Συνεπώς ετυμολογικά το όνομα Προμηθέας συνδέεται με τη Μήτιδα Αθηνά. Ωστόσο η σύνδεση αυτή δεν είναι ετυμολογική μόνο.

Στην Ελληνική Μυθολογία ο Προμηθέας εμφανίζεται σε στενή σύνδεση με την Θεά Αθηνά , π.χ. λέγεται ότι τιμωρήθηκε να δεθεί στον Καύκασο για την έκνομη αγάπη που έτρεφε για την Αθηνά (Schol. ad Apollon. Rhod. ii. 1249). Και λέγεται περαιτέρω, με τη βοήθειά της Αθηνάς, ότι ο Προμηθεύς ανέβηκε στον ουρανό, και εκεί κρυφά έριξε το κάτοπτρό του στο άρμα του Ήλιου, για να ρίξει το ιερό Πυρ στον άνθρωπο (Serv. ad Virg. Eclog. vi. 42). Ο Προμηθέας έμαθε τους ανθρώπους να χειρίζονται τη φωτιά, να δημιουργούν εργαλεία και τους έμαθε τις Επιστήμες (που έκλεψε από την Θεά Αθηνά) και τα Γράμματα [Wikipedia: Προμηθέας].

Περαιτέρω, όπως μας παραδίδει ο Ησίοδος , "Ο Δευκαλίων ήταν ο γιος του Προμηθέα και της Πρόνοιας" [Hesiod, Catalogs of Women Fragment 1 (from Scholiast on Apollonius Rhodius Arg. 3. 1086) (trans. Evelyn-White) (ελληνικό έπος C8ο ή C7th π.Χ.)]. Η Πρόνοια ή Ησιόνη είναι Ωκεανίδα νύμφη και σύζυγος του Προμηθέα. Ωστόσο.

Η νύμφη Πρόνοια ταυτίζεται με τη Θεά Αθηνά η οποία, σύμφωνα με πολλούς αρχαίους συγγραφείς, λατρεύεται ως "Αθηνά Πρόνοια" στους Δελφούς. Ως νύμφη των Ωκεανίδων μοιάζει επίσης με τη Μητέρα τής Αθηνάς, Μήτις [Pronoia Hêsionê , Theoi com]. Με την επίθετο «Προναία» ή «Προνοία» η Αθηνά έχει το δικό της τέμενος στους Δελφούς, με την έννοια της Αθηνάς ως ‘‘προσυπάρχουσας’’ [Wikipedia: Αθηνά]. Από τις παραπάνω μυθολογικές παραδόσεις συνάγεται ότι ο Δευκαλίων υπήρξε καρπός του ζεύγους Αθηνά - Προμηθεύς.

Τέλος, ως στο Μύθο προεκτέθη, ο Έλλην, ο γενάρχης των Ελλήνων, είναι υιός του Δευκαλίωνα και της Πύρρας, ενώ κατά μία άλλη παράδοση της Μυθολογίας είναι υιός του ίδιου του Διός, από την ιερή ένωση τού Θεού με τη θνητή Πύρρα. Η σύζυγος του Έλληνα, μητέρα όλων των Ελλήνων, είναι η Νύμφη Ορσηίς (ὄρσω = να εγείρω, προκαλώ, εξάπτω ή εγείρομαι).

3. Η Ύβρις, κόρη του Ερέβους και της Νύκτας, είναι Δαίμονας της Ελληνικής Μυθολογίας, προσωποποίηση της αφροσύνης, αυθάδειας και υπέρμετρης αλαζονείας, στην ουσία η ανατροπή του συσχετισμού μεταξύ του ανθρώπινου και του θείου νόμου, η οποία αντικατοπτρίζει την αρχαιοελληνική έννοια της ύβρεως.

Η ύβρις είναι βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των Αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική , αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο Θεϊκό Νόμο -- που επιβάλλει όρια στην ανθρώπινη δράση --, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ύβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους Θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.

Ύβρις είναι επίσης η σφοδρή επιθυμία για σαρκική επαφή, η ακολασία, η ασελγής πράξη, η μοιχεία και κάθε αισχρή και ασελγής πράξη και, κυρίως, ο βιασμός γυναικών. Ύβρη κατά την ελληνική κοσμοθεωρία διαπράττουν και τα ζώα των οποίων το ένστικτο υποκινεί η βαρβατίλα, όταν το ζώο είναι ατίθασο, άγριο, όταν το ζώο δεν έχει ημερέψει [The Liddell, Scott, Jones Ancient Greek Lexicon: ὕβρις].

Μια «ύβρις» πάντοτε προκαλεί την επέμβαση των Θεών, και κυρίως του Δία, που στέλνει στον υβριστή την «άτην», δηλαδή το θόλωμα, την τύφλωση του νου. Αυτή με τη σειρά της οδηγεί τον υβριστή σε νέες ύβρεις, ώσπου να διαπράξει μια πολύ μεγάλη ανοησία, να υποπέσει σε ένα πολύ σοβαρό σφάλμα, το οποίο προκαλεί την «νέμεσιν», την οργή και εκδίκηση δηλαδή των Θεών, που επιφέρει την «τίσιν», δηλ. την τιμωρία και τη συντριβή/καταστροφή του.

Ομόηχο για την Ύβρη είναι το φυτό θύμβρη καθώς ο δαίμων Ύβρις αναφέρεται στην Ελληνική Μυθολογία και ως Θύμβρις [Vollmer, Wilhelm / Binder, W.: „Dr. Vollmers Wörterbuch der Mythologie aller Völker, mit einer Einleitung in die mythologische Wissenschaft.“, 3. Aufl., Carl Hoffmann Verlag, Stuttgart, 1874, Onlineversion: "Bayerische Staatsbibliothek digital" (γερμ.)]

4. Η θύμβρη είναι ένα αρωματικό ποώδες φυτό, ετήσιο, ευδοκιμεί σε όλη την Μεσόγειο και ιδιαίτερα σε ξηρές και πετρώδεις περιοχές. Το φυτό, που σήμερα ονομάζεται θρούμπι, είναι ένα από τα αγαπημένα φυτά των Αρχαίων Ελλήνων και χρησιμοποιείται για περισσότερα από δύο χιλιάδες χρόνια. Από την αρχαιότητα (με το όνομα θύμβρη) χρησιμοποιείται σαν βότανο για τις διάφορες ασθένειες αλλά και σαν αρωματικό στη μαγειρική. Η ονομασία του προέρχεται από την αρχαία ελληνική πόλη Θύμβρη, η οποία βρισκόταν κοντά στην Τροία. Αν και θηλυκού γένους στην αρχαιότητα (η θύμβρη) στη νέα ελληνική κατηγοριοποιείται ως γένους ουδέτερο (το φυτό θρούμπι), με τη δόκιμη ωστόσο θηλυκή εκδοχή του στη νέα ελληνική να είναι "η θρούμπη".

Σημειώνεται ότι η θύμβρη είναι φυτό εξαιρετικά τοξικό για τα βοοειδή (τις αγελάδες π.χ.) στις οποίες η βόσκηση του φυτού επιφέρει ακαριαία το θάνατο. Σχετικά με τη σχέση της Ήρας με φυτό θύμβρη λεκτέο ότι ο ομηρικός χαρακτηρισμός της Ήρας ως Βοώπις παραπέμπει στο ιερό ζώο της Ήρας, την αγελάδα, που ήταν το προσφιλέστερο ζώο που θυσιάζονταν προς τιμήν της Θεάς , ενώ ομοιώματα αγελάδων είναι τα πιο αγαπημένα της αναθήματα. Με την προσωνυμία Βοώπις η Ήρα λατρεύεται ως Θεά που έχει μεγάλα μάτια (βλ. Ομήρου Ιλιάδα Ραψωδία Ο, στιχ. 49: «βοῶπι ποτνία Ἥρη» ή «βοῶπις ποτνία Ἥρη»).

5. Πῦαρ ή πυός είναι τὸ πρωτόρρυτον γάλα μετὰ τὸν τοκετόν , είναι δλδ το πρώτο γάλα γυναίκας ή ζώου μετά τον τοκετό, το πρωτόγαλα. Κατά την επικρατέστερη ετυμολογία η λέξη πυός συνδέεται με τη λέξη πύον ( = το υγρό, αδιαφανές, φλεγμονώδες εξίδρωμα στην εστία μιας φλεγμονής) καθώς το πρωτόγαλα (πυός) αποδίδει την ιδιότητα του ξινού που χαρακτηρίζει τα σάπια πράγματα όπως το πύον [The Liddell, Scott, Jones Ancient Greek Lexicon: πῦαρ, πυός, πύον]. Για παράδειγμα πύον περιέχει το σπυρί• σπυρί είναι φλεγμονή στο δέρμα που δημιουργεί ένα εξόγκωμα, συνήθως με πύον.

6. Σπυριάρα είναι αυτή που έχει φλεγμονές στο δέρμα που δημιουργούν εξογκώματα, συνήθως με πύον. "Σπυρί" όμως κατά κυριολεξία είναι "σπόρος". Σπυρί < αρχαία ελληνική σπυρός είναι ο σπόρος. Σπυριάρα (για καρπό) είναι αυτή που είναι γεμάτη σπόρους, η υπερώριμη («σπυριάρικο αγγούρι»). Σπόρος είναι η πράξη και το αποτέλεσμα του σπείρω, η σπορά, το σπάρσιμο. Σπόρος είναι καθετί που σπέρνεται για να βλαστήσει, το σπέρμα οποιουδήποτε καρπού ( «ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῡ σπεῑραι τὸν σπόρον αὐτοῡ», ΚΔ). Σπόρος είναι το σπέρμα, το γονιμοποιό έκκριμα τών γεννητικών οργάνων του άνδρα και τών αρσενικών ζώων. Σπόρος είναι το παιδί, τέκνο, απόγονος («τῆς κηρύλου δαμαρτος ἀπτῆνα σπόρον», Λυκόφρ.). Σπόρος είναι η αρχή, η αρχική αιτία («έσπειραν τον σπόρο του πολιτισμού και των γραμμάτων») [The Liddell, Scott, Jones Ancient Greek Lexicon: σπυρί , σπόρος, σπυριάρα]

7. Προσήνεμη είναι η προσβαλλόμενη από ανέμους. Στη ναυτική ορολογία προσήνεμος ή προσήνεμη πλευρά λέγεται η πλευρά του πλοίου, ή οποιουδήποτε σκάφους, λέμβου κλπ, κατά το χρόνο που προσβάλλεται από τον υφιστάμενο άνεμο ή τον κυματισμό (ως προϊόν του ανέμου). Ακριβώς, κατά τον ίδιο αυτό χρόνο και κατ΄ αντίθεση, η άλλη πλευρά του πλοίου καλείται υπήνεμος ή υπήνεμη πλευρά όπου και φέρεται ως προστατευμένη πλευρά. Η ορολογία μπορεί να χρησιμοποιηθεί αντίστοιχα και για βουνά, όπου προσήνεμη είναι η πλευρά του βουνού που είναι εκτεθειμένη στον άνεμο και υπήνεμη η πλευρά που προστατεύεται από το βουνό. [Wikipedia: Προσήνεμος]

8. Ο πανάρχαιος θεσμός των Λυκιδέων απαντάται σήμερα σε ορισμένα μυσταγωγικά τάγματα, με προεξέχοντα τον Τεκτονισμό. Αφορά στα ανήλικα υπό ένταξη μέλη και αποτελεί προπαρασκευαστική διεργασία για την κατοπινή ένταξή τους στο τεκτονικό τάγμα. Ο όρος "Λυκιδείς" έχει σχέση προς τον λύκο, το συμβολικό αυτό ζώο. Λυκιδεύς αποκαλείται το νεογνό του λύκου, ο οποίος ετυμολογικά σχετίζεται προς την Λύκη ( = το φως). Στην αρχαιοελληνική Γλώσσα υφίσταται μάλιστα και ο όρος "λυκάβας" (εκ του λύκη + βαίνω που σημαίνει την οδό του φωτός). Παράγωγα αυτού αποτελούν οι όροι "λυκόφως", "λυκαυγές", "Λυκώρεια" κ.ά. . Λύκειος (Φωτοβόλος), προσαγορεύεται ο Απόλλων, ο Θεός του Φωτός. Στην Αρχαία Λυκώρεια, την κορυφή του Παρνασσού, προσάραξε η λάρνακα του Δευκαλίωνος και της Πύρρας, μετά τον ομώνυμο κατακλυσμό και από τα ουρλιαχτά των λύκων αντιλήφθηκε ο προπάτοράς μας Δευκαλίων ότι έπαυσε η θεομηνία αυτή του Διός. [Ελληνικόν Άδυτον: Ο συμβολισμός των Λυκιδέων]

9. Το θεωνύμιο «Διόνῡσος» κατά την άποψη του συνόλου των ελληνιστών γλωσσολόγων είναι ένα «υβριδικό» σύνθετο θεωνύμιο που περιείχε ως πρώτο συνθετικό το θεωνύμιο "Δίας" στη γενική ( = τοῦ Διός) και ως δεύτερο συνθετικό κάποιον άγνωστο μη ελληνικό όρο με την σημασία «υιός». Έτσι το θεωνύμιο «Διόνῡσος» ετυμολογείται ως προϊόν μονολεκτισμού τού «Διός υἱός». [Σμερδαλέος: Το θεωνύμιο Διόνυσος]

Ληνός είναι το πατητήρι των σταφυλιών. Η λέξη Ληνός είναι ίσως αρχαιότερη λέξη της λατρείας του Διονύσου. Διόνυσος Ληνεύς είναι μια αρχαιότατη προσωνυμία του Διονύσου, Ληναί είναι το όνομα του λατρευτικού θιάσου γυναικών προς τιμή του Διονύσου, Λήναια η γιορτή αφιερωμένη στο Διόνυσο, Ληνός το πατητήρι των σταφυλιών.

Ο λάγυνος είναι ένας ελληνιστικός τύπος οινοχόης με επίπεδη βάση, με το αμφικωνικό πεπιεσμένο σώμα και τον μακρύ κυλινδρικό λαιμό, το πλέον δημοφιλές αγγείο κρασιού σε ολόκληρο τον ελληνιστικό κόσμο.

10. Η Σικυώνα ήταν αρχαία ελληνική πόλη χτισμένη στην περιοχή της Δυτικής Κορινθίας. Κατά την παράδοση πρώτοι κάτοικοί της ήταν Πελασγοί αυτόχθονες και, σύμφωνα με τον Παυσανία, πρώτος βασιλιάς της ήταν ο Αιγιαλέας από τον οποίο ονομάστηκε Αιγιάλεια όλη η περιοχή. Το τοπωνύμιο "Σικυών" ετυμολογείται από την αρχαία λέξη "σίκυος" που είναι ο σ π ό ρ ο ς αγγουριού ή κολοκυθιάς [The Liddell, Scott, Jones Ancient Greek Lexicon: σίκυος].

Ναός Ήρας Προδρομίας, Ολύμπιον Ιερό του Ολύμπιου Δία, Ιερό Λύκειου Απόλλωνα, Ναός Αρτέμιδος Λιμναίας (τα λείψανα του οποίου σώζονται ως τις μέρες μας), ήταν τα σπουδαιότερα Ιερά της Αρχαίας Σικυώνας (Παυσ. 2,7,3). Επίσης υπήρχε Ναός της Θεάς Αθηνάς που ήταν ο πιο λαμπρός και πιο πολυτελής από τους άλλους καθώς και ξόανο της Θεάς Αθηνάς εντός του Ναού που αμφότερα καταστράφηκαν από κεραυνό . Το μόνο που σωζόταν την εποχή του Παυσανία ήταν ο βωμός της Θεάς (Παυσ. 2,11,1).

Δύο ανεικονικά αγάλματα του Δία και της Αρτέμιδος έστεκαν στην Αγορά, ο Ζεύς Μειλίχιος και η Άρτεμις Πατρώα. Ο Δίας είχε μορφή πυραμίδας και η Άρτεμις τη μορφή κίονα (Παυσ. 2,9,6).

Χάλκινο Άγαλμα του Δία βρισκόταν σε υπαίθριο χώρο της αγοράς της Σικυώνας (Παυσ. 2,9,6). Άγαλμα Αρτέμιδος που ήταν επίχρυσο και βρισκόταν κοντά στο άγαλμα του Δία, σε υπαίθριο χώρο της αγοράς της Σικυώνας (Παυσ. 2,9,6).

Το Γυμναστήριο (ή Γυμνάσιο) βρίσκεται δυτικά του Βουλευτηρίου στην Αγορά της Αρχαίας Σικυώνας λίγα μέτρα νότια του ναού της Αρτέμιδος Λιμναίας. Το είχε φτιάξει ο Κλεινίας και σ' αυτό ασκούνταν οι έφηβοι. Στο χώρο του υπήρχαν αγάλματα, Ιερά και γλυπτικές εικόνες (Παυσ. 2.10.1, 2.10.7). Ο ναός και το άγαλμα του Ηρακλή βρισκόταν στο χώρο του Γυμναστηρίου, στη μέση του Ιερού Περιβόλου που λεγόταν Παιδιζήν (Παυσ. 2,10,1). Επίσης άγαλμα Αγοραίου Ερμή που βρισκόταν κοντά στο άγαλμα του Ηρακλή, εντός του Γυμναστηρίου της Σικυώνας (Παυσ. 2,9,8).

11. Το ροδάνι είναι ένας μικρός τροχός (κλωστικής μηχανής), που παίρνει κίνηση από έναν μεγαλύτερο. Έτσι περιστρέφεται με μεγαλύτερη ταχύτητα και κινεί το αδράχτι πάνω στο οποίο τυλίγεται το νήμα. Αποτελεί εξέλιξη του παλαιότερου γλωσσικού τύπου «ροδάνη» που σήμαινε το νήμα, τη στριμμένη κλωστή. Η λέξη "ροδάνισμα" που συνδέεται με τη φράση «πάει η γλώσσα του ροδάνι» που σημαίνει «είναι φλύαρος, μιλάει συνεχώς» προήλθε από τη συσχέτιση της συνεχούς ομιλίας με το θόρυβο και τη συνεχή κίνηση που δημιουργείται όταν το ροδάνι περιστρέφεται γρήγορα προκειμένου να τυλιχθεί το νήμα. "Φλυαρία" είναι η κενολογία, το να λέει κανείς πολλά και συνήθως περιττά, ασυναρτησίες ή ανούσια πράγματα.

Συνώνυμη της λέξης "ροδάνισμα" είναι η λέξη "λεσχηνεία". "Λεσχηνεία" σημαίνει την κενολογία, την φλυαρία (Πλάτ. Ἀξίοχ. 369D), δηλ. είναι ο ανόητος λόγος, η ανοητολογία, η ομιλία χωρίς νόημα, η μωρολογία, η αερολογία.

12. Η γλωσσική αιτιοκρατία που υποκρύπτουν οι αναγραμματισμοί των μετεχόντων Θεών και βροτών στην Ανθρωπογονία

Στον απατηλό Κόσμο των αισθήσεων οι «λέξεις» ταυτίζονται με τη φυσική πραγματικότητα των πραγμάτων και δεν είναι κατασκευή των χειριστών τους, όπως πρώτος ο Πλάτων είπε, συμπληρώνοντας ο ίδιος ότι «Κάθε λέξη αποτελεί μια ορισμένη δύναμη του πράγματος που δηλώνει». Αυτή ακριβώς η μεγαλειώδης Πλατωνική σύλληψη τής αιτιοκρατίας της Γλώσσας αναδύεται στη συνέχεια, όπου η ανθρωπογονία της Σιδηράς Γενεάς των βροτών που η Προφητεία προλέγει ότι ο Ζεύς θα αφανίσει, ξεδιπλώνεται γλωσσικά υπό την αιγίδα της ύβρεως, όπου το Έρεβος και η Νύξ πρωταγωνιστούν, με τις μηχανορραφίες, την πλάνη, τη βία, την απάτη, την οργή και το μίσος ανάμεσα σε Άμβροτους και βροτούς να δίνουν τον κυρίαρχο της Γενέσεως του γένους μας τόνο...

Α. Ο αναγραμματισμός των ονομάτων "Ευρυμέδοντας - Ήρα" δίνει πρώτη τη λέξη "ΑΝΗΜΕΡΕΥΤΟΣ". Ανημέρευτος είναι αυτός που δεν έχει ημερέψει ή δεν μπορεί να γίνει ήμερος, αυτός που δεν έχει εξημερωθεί. Ανημέρευτος είναι ο Ευρυμέδοντας που διέπραξε την ανόσια ύβρη να βιάσει την Παρθένο Ήρα.

Είναι η ύβρις που διέπραξε ο ανημέρευτος Ευρυμέδοντας να βιάσει την Παρθένο Ήρα, βιασμός από τον οποίο γεννήθηκε ο Προμηθεύς, είναι ο αναγραμματισμός των ονομάτων "Ευρυμέδοντας - Ήρα" που δίνει πρώτη τη λέξη "ΑΝΗΜΕΡΕΥΤΟΣ", είναι ύβρις του ανημέρευτου Ευρυμέδοντα η σφοδρή επιθυμία για σαρκική επαφή με την Παρθένο Ήρα, η ακολασία, η αισχρή ασελγής πράξη ενάντια στην ανήλικη Ήρα, είναι η ύβρις του βιασμού της Παρθένου από τον ανημέρευτο Ευρυμέδοντα όμοια με την ύβρη των ανημέρευτων ζώων που το ένστικτο υποκινεί η βαρβατίλα, όταν το ζώο είναι ατίθασο, άγριο, όταν δεν έχει ημερέψει, είναι η γέννηση του Προμηθέα ο καρπός της ύβρεως του βιασμού της Ήρας από τον ανημέρευτο Ευρυμέδοντα κατά τη μυθολογική εν λόγω παράδοση. Είναι η ύβρις του Γίγαντα Ευρυμέδοντα που προκάλεσε την επέμβαση του Δία που όταν πολύ αργότερα έμαθε τα καθέκαστα έριξε τον Ευρυμέδοντα στα Τάρταρα.

Β. Τίθεται εδώ το μέγα θεολογικό ερώτημα αν ο Προμηθεύς υπέμεινε την οργή του Δία εξαιτίας της ύβρεως του Ευρυμέδοντα να διαπράξει την ανοσία πράξη του βιασμού της ανήλικης Ήρας από την οποία αυτός γεννήθηκε, αν δηλαδή ο ίδιος ο Προμηθέας κουβαλά την ύβρη του Γίγαντα Ευρυμέδοντα. Τίθεται επίσης το σκληρό ερώτημα αν ο άδολος ευεργέτης των βροτών Προμηθεύς διέπραξε και ο ίδιος ύβρη έναντι των Θεών και ιδίως έναντι του Δία όταν έκλεψε από το εργαστήρι του Θεού Ήφαιστου το ιερό Πυρ το οποίο στη συνέχεια τοποθέτησε σε ένα κούφιο βλαστό νάρθηκα και παρέδωσε κρυφά στους βροτούς στην πόλη Σικυώνας της Πελοποννήσου. Τίθεται επιπρόσθετα το ερώτημα αν ο ευεργέτης των βροτών Προμηθεύς διέπραξε και ο ίδιος ύβρη έναντι της Αθηνάς επειδή έμαθε τους βροτούς να χειρίζονται τη φωτιά, να δημιουργούν εργαλεία και τους έμαθε τις Επιστήμες που έκλεψε από την Θεά Αθηνά, όπως εξάλλου και τα Γράμματα. Τίθεται επιπλέον το ερώτημα αν ο Προμηθέας διέπραξε ύβρη έναντι του Διός επειδή είχε αγαπήσει πλέον πολύ τα ανθρώπινα δημιουργήματά του και αποφάσισε να εξαπατήσει, για δεύτερη φορά, τους Ολύμπιους, και πάλι στη Σικυώνα, όταν παραπλανώντας τον Δία εξασφάλισε για τους ανθρώπους το καλύτερο μέρος του θυσιασμένου ζώου (δηλ. το κρέας). Τίθεται εν τέλει το ερώτημα αν ο Ζεύς τον Προμηθέα έδεσε στον Καύκασο με την πρόφαση ότι είχε κλέψει το α λ η θ ι ν ό Πυρ (τη φωτιά της α λ η θ ι ν ή ς Γνώσης) και την είχε δώσει στους ανθρώπους ή αν αυτό ο Κρονίδης Ζεύς έπραξε γιατί ο Προμηθεύς, χωρίς π ο τ έ να καταφέρει να αποσπάσει την α λ η θ ι ν ή Γνώση, τιμωρήθηκε στην πραγματικότητα για την ανοσία ύβρη του Ευρυμέδοντα έναντι της Παρθένου Ήρας. Κουβαλά ο Προμηθέας, ο μέγας αυτός ευεργέτης των βροτών που τόσο τους ανθρώπους ηγάπησε, την ύβρη του πατέρα του, του Γίγαντα Ευρυμέδοντα, για την ανοσία ύβρη του βιασμού της ανήλικης Παρθένου Ήρας από την οποία γεννήθηκε?

Όντας μικροί και ασήμαντοι οι βροτοί δε δικαιούμαστε και δε μπορούμε θεοδικία να κάνομε αν ο ευεργέτης και Δημιουργός Προμηθεύς διέπραξε ύβρη έναντι των Ολύμπιων. Πολλώ δε μάλλον τούτο δεν μπορούμε να κάνομε καθόσον στερούμαστε παντελώς Αληθινής Γνώσης μιας και ο Προμηθεύς ο υ δ έ π ο τ ε απέσπασε την α υ θ ε ν τ ι κ ή θεϊκή φωτιά της Γνώσης. Ως εκ τούτου οι βροτοί δε διαθέτουμε τα διανοητικά εργαλεία όχι να θεοδικήσουμε για το Δημιουργό μας, αλλά ούτε το προφανές να κάνουμε: να επικοινωνήσουμε με τη Γλώσσα την όποια γνώση νομίζουμε ότι διαθέτουμε, τούτο δε, διότι δεν είναι η Γλώσσα που οι βροτοί χρησιμοποιούμε αλλά είναι η Γλώσσα που χρησιμοποιεί εμάς, ως μαριονέτες της Ειμαρμένης · η οιωνοί Γλώσσα που οι χειριστές της χρησιμοποιούμε δεν είναι κοινωνικό αλλά αιτιοκρατικό φαινόμενο, καθώς οι κανόνες που διέπουν τη χρήση τής Γλώσσας υπαγορεύονται όχι από τον τρόπο με τον οποίον διαβιούν τα μέλη της κοινωνίας όπου χρησιμοποιείται αυτή, ούτε από τη μορφή της ζωής των χειριστών της, όπως ο Βίτγκενσταϊν είπε, αλλά ότι οι κανόνες που διέπουν τη χρήση της Γλώσσας υπαγορεύονται από τη Μοιροκρατία, όπως ο Πλάτων είπε, κατά τρόπον ώστε να προοριστεί και η τελευταία ακόμη πτυχή του τρόπου που διαβιούν τα μέλη της κοινωνίας όπου η Γλώσσα χρησιμοποιείται, πρόσθετα δε να προορισθεί επακριβώς η μορφή της ζωής και του πολιτισμού των κοινωνιών των χειριστών της· η Γλώσσα λειτουργεί εν προκειμένω ως υπηρέτης, ως πειθήνιο όργανο της Ειμαρμένης. Έτσι και τη Γλώσσα θα αφήσουμε να αποφανθεί για τις πράξεις του ευεργέτη των ανθρώπων, Προμηθέα.

Ο αναγραμματισμός του ονόματος "Προμηθεύς" (9 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΘΡΟΥΜΠΗΣ" (8 γράμματα).

Ο αναγραμματισμός της πόλης "Σικυώνας" (8 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΣΥΣΚΙΩΝ" (7 γράμματα). "Σύσκιος" είναι ο "πολύ σκοτεινός" καθώς οι λέξεις "ίσκιος" και "σκιά" (από τις οποίες ετυμολογείται η λέξη "σύσκιος") σημαίνουν τη σκοτεινή περιοχή που σχηματίζεται στη μία πλευρά ενός αντικειμένου [wiktionary: σύσκιος].

Ο αναγραμματισμός του φυτού "Νάρθηκας" (8 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΚΑΘΗΡΑΝ" (7 γράμματα). Δίνει επίσης τη λέξη "ΚΆΘΑΡΣΗ" (7 γράμματα). Κᾰθαίρω, (καθαρός) λέγεται για εξαγνισμένο άνθρωπο ή πράγμα, κατόπιν εξαγνισμού ή κάθαρσης (καθαρίζω). Με θρησκευτική σημασία, σημαίνει απολυμαίνω, εξαγνίζω, ενώ εξαγνισμός είναι ο καθαρισμός από ηθικό ρύπο, από στίγμα της αμαρτίας.

Με απόλυτο σεβασμό στον Προμηθέα, τον Δημιουργό και ευεργέτη του ανθρώπου, είναι ο αναγραμματισμός του ονόματος "Προμηθεύς" που δίνει πρώτη τη λέξη "ΘΡΟΥΜΠΗΣ" που είναι το αρωματικό ποώδες φυτό θύμβρη που είναι ομόηχο με την Ύβρη, καθώς είναι η Ύβρις που αναφέρεται στην Ελληνική Μυθολογία και ως Θύμβρις. Είναι το φυτό θύμβρη που δίνει ο αναγραμματισμός του ονόματος "Προμηθεύς" που ως συνώνυμο και ομόηχο με την Ύβρη/Θύμβρη παραπέμπει απευθείας στον μιαρό Ευρυμέδοντα και την ανοσία ύβρη του βιασμού της ανήλικης Παρθένου Ήρας, από την οποία μετά τον βιασμό της ο Προμηθέας γεννήθηκε• έτσι όχι τυχαία το φυτό θύμβρη (ομόηχο με την Ύβρη/Θύμβρη) που γεννάται από τον αναγραμματισμό του ονόματος "Προμηθεύς", είναι τοξικό για την Ήρα όταν η Θεά είναι Βοώπις, δηλαδή αγελάδα, καθώς η βόσκηση του φυτού της θύμβρης προκαλεί στα βοοειδή ακαριαία το θάνατο.

Είναι το φυτό θύμβρη που δίνει ο αναγραμματισμός του ονόματος "Προμηθεύς" που ως συνώνυμο και ομόηχο με την Ύβρη/Θύμβρη παραπέμπει πιθανόν σε ύβρη του Προμηθέα έναντι των Ολυμπίων, όταν απέσπασε από το εργαστήρι του Θεού Ήφαιστου το ιερό Πυρ της Γνώσης το οποίο στη συνέχεια τοποθέτησε σε ένα κούφιο βλαστό νάρθηκα και παρέδωσε κρυφά στους βροτούς στην πόλη Σικυώνας της Πελοποννήσου, διαπράττοντας πιθανόν στη συνέχεια νέα ύβρη όταν έμαθε στους ανθρώπους να χειρίζονται τη φωτιά, να δημιουργούν εργαλεία και τους έμαθε τις Επιστήμες και τα Γράμματα που έκλεψε από την Θεά Αθηνά, ενώ στη συνέχεια πιθανόν υποπίπτει και πάλι σε ύβρη όταν, έχοντας αγαπήσει πλέον πολύ τα ανθρώπινα δημιουργήματά του, αποφάσισε να εξαπατήσει, για άλλη μία φορά, τους Ολύμπιους, και πάλι στη Σικυώνα, παραπλανώντας τον Δία και εξασφαλίζοντας για τους ανθρώπους το καλύτερο μέρος του θυσιασμένου ζώου (δηλ. το κρέας), επιδεικνύοντας ίσως έναντι των Θεών υπέρμετρη αλαζονεία, ανατρέποντας τους συσχετισμούς μεταξύ του ανθρώπινου και του θείου νόμου, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό των Θεών.

Τίθεται ασφαλώς το ερώτημα πώς θα μπορούσε ο Προμηθέας να εξαπατήσει πραγματικά τον Πατέρα ανθρώπων και Θεών, Δία, αποσπώντας του την αυθεντική θεϊκή Γνώση, έτσι που τελικά ο άνθρωπος σύντομα θα εκθρόνιζε τους Ολύμπιους και θα κυριαρχούσε στους Θεούς οπλισμένος με τη θεϊκή φωτιά της Γνώσης, που ο Προμηθέας απέσπασε από τους Θεούς και τοποθέτησε σε ένα κούφιο βλαστό νάρθηκα και κρυφά παρέδωσε στους βροτούς στην πόλη Σικυώνας της Πελοποννήσου. Την απάντηση δίνει και πάλι η γλωσσική αιτιοκρατία.

Ο αναγραμματισμός του φυτού "Νάρθηκας" δίνει πρώτες τις λέξεις "ΚΑΘΗΡΑΝ" και "ΚΆΘΑΡΣΗ" (από το κᾰθαίρω) που έχει θρησκευτική σημασία και σημαίνει εξαγνίζω, καθώς ο Νάρθηκας, στο βλαστό του οποίου ο Προμηθεύς απέσπασε από τους Θεούς τη νομιζόμενη φωτιά της Γνώσης, έμελλε να γίνει για τους βροτούς εξαγνισμός, έμελλε να είναι καθαρισμός από ηθικό ρύπο, από το στίγμα της αμαρτίας, όταν οι βροτοί θα έφταναν στην Αλήθεια: η α υ θ ε ν τ ι κ ή θεϊκή Γνώση π ο τ έ δεν παρεδόθη στους βροτούς καθόσον ο Προμηθεύς από τον Δία απέσπασε τη φλόγα ό χ ι της θεϊκής αυθεντικής Γνώσης, με την οποία θέλησε να ευεργετήσει τους βροτούς, αλλά απέσπασε τη φλόγα της ατελούς γνώσης – ένα πλαστό, ένα κίβδηλο ομοίωμα της αυθεντικής θεϊκής Γνώσης με το οποίο, εν τέλει, ευεργέτησε τους μερόπους.

Έτσι και η πόλη Σικυώνας που ορίστηκε ως τόπος παράδοσης της θεϊκής δήθεν Γνώσης από τον Προμηθέα στους βροτούς, αντί να ταυτίζεται με το φώς της θεϊκής φλόγας που ο Προμηθεύς υποτίθεται ότι παρέδιδε στον άνθρωπο, βλέπουμε να συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: η πόλη Σικυώνας ταυτίζεται με το σ κ ό τ ο ς καθώς είναι ο αναγραμματισμός της πόλης "Σικυώνας" που δίνει πρώτη τη λέξη "ΣΥΣΚΙΩΝ"• "Σύσκιος" είναι ο πολύ σκοτεινός, ο τρισκότεινος, ο θεοσκότεινος τόπος της Σικυώνας.

Γ. Ο αναγραμματισμός του ζεύγους "Αθηνά - Προμηθέας" δίνει πρώτη τη λέξη "ΠΡΟΣΗΝΕΜΗ" που προμηνύει τη νέα ανθρωπογονία με αφορμή τον Κατακλυσμό του υιού τους - τον Κατακλυσμό τού Δευκαλίωνα που θα ακολουθούσε.

Είναι η ένωση της Αθηνάς Πρόνοιας με τον Προμηθέα από τους οποίους γεννήθηκε ο Δευκαλίων, είναι η ιερή ένωση που προμηνύει τον Κατακλυσμό και την περιπλάνηση της λάρνακας - πλοίου στα κατακλυσμικά ύδατα, είναι ο αναγραμματισμός του ζεύγους "Αθηνά - Προμηθέας" που δίνει πρώτη τη λέξη "ΠΡΟΣΗΝΕΜΗ" που προμηνύει τη διάσωση της ιερής λάρνακας που εν μέσω Κατακλυσμού φιλοξένησε τους δύο επίλεκτους, είναι η κατακλυσμική ναυτική ορολογία "προσήνεμη", είναι η πλευρά τού πλοίου τού Δευκαλίωνα που παρασυρμένο από τον άνεμο που φυσούσε στην προσήνεμη πλευρά του σπρώχθηκε προς την προσήνεμη πλαγιά τού Παρνασσού, οπότε και προσάραξε στην κορυφή του, τη Λυκώρεια απ'όπου ξεκίνησε η Νέα Ανθρωπογονία του Σιδερένιου Γένους των βροτών.

Δ. Ο αναγραμματισμός του ονόματος "Δευκαλίων" (9 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΛΥΚΙΔΕΩΝ" (8 γράμματα) που σημαίνει "το νεογνό του λύκου".

Είναι ο Δευκαλίων και η Πύρρα που σώθηκαν από τον κατακλυσμό ακολουθώντας τα ουρλιαχτά των λύκων ανεβαίνοντας στην κορυφή του Παρνασσού, τη Λυκώρεια που ετυμολογείται από τη λέξη "λύκος", με τον αναγραμματισμό του ονόματος "Δευκαλίων" να δίνει τη λέξη "λυκιδέων" που σημαίνει "τα νεογνά των λύκων", είναι οι Δευκαλίων και Πύρρα οι εκλεκτικοί διασωθέντες, είναι τα επίλεκτα νεογνά μέσα στη λάρνακα μετά τον Κατακλυσμό που διασώθηκαν, είναι τα ουρλιαχτά των λύκων από τα οποία ο προπάτοράς μας Δευκαλίων κατάλαβε ότι έπαυσε η θεομηνία του Διός.

Ε. Ο αναγραμματισμός του ονόματος "Πύρρα" (5 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΠΥΑΡ" (4 γράμματα). Πῦαρ είναι το πρωτόγαλα τής Πύρρας μετά τον τοκετό της στη γέννηση του Έλληνα, υιού του Δία και της Πύρρας. Ο αναγραμματισμός του ονόματός της (Πύρρα) δίνει το πρωτόγαλα "πῦαρ" που ετυμολογείται από το πύον (βλ. πύον που περιέχουν τα σπυριά) επειδή ο αναγραμματισμός του ιερού ζεύγους "Δίας - Πύρρα" δίνει πρώτη τη λέξη "ΣΠΥΡΙΑΡΑ"! Είναι η απόδειξη ότι ο Ζεύς ενώθηκε με την Πύρρα για να γεννηθεί ο Έλλην. Ειδικότερα.

Ο αναγραμματισμός του ζεύγους "Δίας - Πύρρα" (9 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΣΠΥΡΙΑΡΑ" (8 γράμματα). "Σπυρί" κατά κυριολεξία είναι "σπόρος". "Σπυριάρα" είναι η υπερώριμη Πύρρα, είναι αυτή που έχει δεχθεί τη σπορά του Διός, το σπέρμα δηλαδή του Θεού από το οποίο γεννήθηκε ο Έλλην.

Είναι ο αναγραμματισμός του ονόματος "Πύρρα" που δίνει πρώτη τη λέξη "ΠΥΑΡ", είναι το πῦαρ το πρωτόγαλα της Πύρρας μετά τον τοκετό της στη γέννηση του Έλληνα, υιού του Δία από την ένωσή του με την Πύρρα, είναι ο αναγραμματισμός του ονόματός της (Πύρρα) που δίνει το πρωτόγαλα πῦαρ που ετυμολογείται από το πύον (βλ. πύον που έχουν τα σπυριά) επειδή ο αναγραμματισμός του ιερού ζεύγους "Δίας - Πύρρα" δίνει πρώτη τη λέξη "ΣΠΥΡΙΑΡΑ", είναι αυτός ο αναγραμματισμός η απόδειξη ότι ο Δίας ενώθηκε με την Πύρρα για να γεννηθεί ο Έλλην.

Είναι το σπυρί κατά κυριολεξία ο σπόρος. Είναι η σπυριάρα Πύρρα, η υπερώριμη δλδ Πύρρα έτοιμη να δεχθεί τη σπορά του Διός, το σπέρμα δηλαδή του Θεού από το οποίο γεννήθηκε ο Έλλην. Σπόρος είναι ο Έλλην, ο υιός του Διός, είναι ο Έλλην που σπάρθηκε από τον Δία για να βλαστήσει, είναι ο Έλλην το σπέρμα του καρπού του Διός, είναι ο Έλλην ο σπόρος, το τέκνο, ο απόγονος του Θεού Δία, είναι ο Έλλην η αρχή, η αρχική αιτία που ο Παντεπόπτης Ζεύς όρισε να σπάσει την αλυσίδα της ύβρεως που ξεκίνησε από την ανοσία πράξη του βιασμού της Παρθένου Ήρας από τον πατέρα τού Προμηθέα, τον Γίγαντα Ευρυμέδοντα και, ενδεχομένως -- με τον απόλυτο σεβασμό που οι βροτοί οφείλουμε στον αλτρουισμό του ευεργέτη μας Προμηθέα--, συνεχίστηκε με την ύβρη του Προμηθέα να θεωρήσει εσφαλμένα ότι θα μπορούσε να αφαιρέσει από την κυριότητα του Δία το ιερό Πυρ της α λ η θ ι ν ή ς Γνώσεως και να το παραδώσει στους βροτούς …

ΣΤ. Δευτερευόντως, όλως επικουρικά, δύο ακόμη αναγραμματισμοί, του ονόματος "Έλλην" και της φυλής "Έλληνας", αποδεικνύουν αιτιοκρατικά γλωσσολογικά ότι ο Έλλην είναι υιός του Δία.

Ο αναγραμματισμός του ονόματος "Έλλην" (5 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΛΗΝΕ". Η λέξη Ληνός (που σημαίνει το πατητήρι των σταφυλιών από το οποίο παράγεται το κρασί) παραπέμπει ευθέως στον υιό του Διός Διόνυσο, τον Θεό του οίνου, είναι ο Διόνυσος Ληνεύς η αρχαιότερη μορφή της λατρείας του Διονύσου, ενώ το θεωνύμιο Διόνυσος ετυμολογείται ως «Διός υἱός».

Ο αναγραμματισμός της φυλής "Έλληνας" (7 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΛΑΗΝΕΣ". Λαήνα /οι λαήνες είναι στην Αρχαία Ελληνική ο λάγυνος, το πλέον δημοφιλές αγγείο κρασιού σε ολόκληρο τον ελληνιστικό κόσμο.

Είναι ο αναγραμματισμός του μυθολογικού ονόματος "Έλλην" που οδηγεί στον υιό του Διός (Διόνυσο) καθόσον δίνει πρώτη τη λέξη "ΛΗΝΕ" (το πατητήρι των σταφυλιών από το οποίο παράγεται το κρασί) , είναι ο Διόνυσος Ληνεύς η αρχαιότερη μορφή της λατρείας του Διονύσου, πρόσθετα δε είναι ο αναγραμματισμός της φυλής "Έλληνας" που επίσης οδηγεί στον υιό του Διός (Διόνυσο) καθόσον δίνει πρώτη τη λέξη "ΛΑΗΝΕΣ" το πλέον δημοφιλές αγγείο κρασιού για τις σπονδές στον Διόνυσο σε ολόκληρο τον ελληνιστικό κόσμο, όπερ συνάγεται αιτιοκρατικά γλωσσολογικά ότι ο Έλλην είναι πράγματι υιός του Διός.

Έτσι εχόντων των πραγμάτων αιτιοκρατικά και πάλι το γένος «Έλλην» ετυμολογείται από τους Σελλούς (< θ. σελ- = φωτίζω), το ελληνικό φύλο της Ηπείρου που ήταν οι Ιερείς στο Μαντείο τού Δωδωναίου Δία, του πανάρχαιου πρώτου ελληνικού Μαντείου της Δωδώνης. Άρα καλώς οι Έλληνες (οι Αρχαίοι Έλληνες) μπορούν να περηφανεύονται πως είναι γενιά του Κρονίδη Δία, του Μεγάλου.

Ζ. Σχετικά με την αποκάλυψη του μυστικού από τον Προμηθέα στον Δία, που οδήγησε αργότερα σε γάμο της Θέτιδας με τον θνητό Πηλέα, ώστε ποτέ να γεννηθεί ο υιός εκείνος της Θέτιδας που θα εκθρόνιζε τον Δία, που συμπυκνώνεται στη την ιερή λαβή που ονομάζεται "Χειρώνειος λαβή" ή "Μαίανδρος" με την οποία ο βροτός Πηλέας υπέταξε τη Θεά Θέτιδα, που κατά την βλάσφημη εκδοχή τής εν λόγω λαβής, αντί να συμβολίζει τη νίκη των Θεών καθώς ποτέ γεννήθηκε ο υιός που θα απειλούσε την κυριαρχία των Θεών, συμβολίζει την ήττα των Θεών (!) από τους θνητούς με την υποταγή της Θέτιδας, συμβαίνει το εξής συγκλονιστικό: η γλωσσική αιτιοκρατία κραυγάζει την ύ β ρ η των β λ ά σ φ η μ ω ν βροτών. Δες πώς.

Ο αναγραμματισμός της λαβής "Μαίανδρος" (9 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΡΟΔΑΝΙΣΜΑ"(9 γράμματα). Η λέξη "ροδάνισμα" που συνδέεται με τη φράση «πάει η γλώσσα του ροδάνι» σημαίνει τη φλυαρία, την κενολογία, το να λέει κανείς πολλά και ανούσια, το να λέει δλδ ο βροτός ασυναρτησίες.

Ο αναγραμματισμός της λαβής "Χειρώνειος λαβή" (14 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "ΛΕΣΧΗΝΕΙΑ"(10 γράμματα). Η λέξη "λεσχηνεία" (που γεννάται από τον αναγραμματισμό της λαβής "Χειρώνειος λαβή") είναι σ υ ν ώ ν υ μ η της λέξης "ροδάνισμα" (που γεννάται από τον αναγραμματισμό της λαβής "Μαίανδρος"). "Λεσχηνεία "σημαίνει την κενολογία, την φλυαρία, δηλ. είναι ο ανόητος λόγος, η ανοητολογία, η μωρολογία των βλάσφημων βροτών, λέξη που είναι συνώνυμη με τη λέξη "ροδάνισμα" που σημαίνει τη φλυαρία, την κενολογία, το να λέει ο βροτός ασυναρτησίες.

13. Το ενδεχόμενο ο Προμηθεύς να απέσπασε από τους Ολύμπιους Θεούς τη φλόγα ό χ ι της θεϊκής αυθεντικής Γνώσης, με την οποία θέλησε να ευεργετήσει τους βροτούς, αλλά να απέσπασε τη φλόγα της ατελούς γνώσης – ένα πλαστό, ένα κίβδηλο ομοίωμα της αυθεντικής θεϊκής Γνώσης με το οποίο, εν τέλει, ευεργέτησε τους μερόπους, δεν θα μπορούσε να διαφύγει της μεγαλειώδους Ελληνικής Σκέψης.

Η Πυθαγόρεια Σκέψη εισάγει για πρώτη φορά τη μαθηματική οντολογία του φυσικού Κόσμου, τη μαθηματική οντολογία της Φύσεως· «Ο Θεός ο Μέγας αεί γεωμετρεί» λένε οι Πυθαγόρειοι, αν και η τρομερή ανακάλυψη από την Πυθαγόρεια Αδελφότητα κάποιων αριθμών που υποδηλώνουν σφάλμα της μαθηματικής οντολογίας, σφάλμα δλδ της τελείας των Μαθηματικών επιστήμης, υποχρέωσε την Αδελφότητα σε όρκους σιωπής· είναι οι αριθμοί για τους οποίους κανείς ποτέ δεν πρέπει να μιλά, οι άρρητοι αριθμοί. Ο Πλάτων είπε "Το ον είναι και δεν είναι, υπάρχει και δεν υπάρχει". Ο μεγάλος αυτός της Φιλοσοφίας, ο Πλάτων, πρότεινε ότι οι απατηλές αισθήσεις μας παραπλανούν, ότι αντιλαμβανόμαστε μια διαστρεβλωμένη μόνο εικόνα της πραγματικότητας, απλές “σκιές” αυτών που πραγματικά υπάρχουν. Με την αλληγορία του Σπηλαίου που παρουσιάστηκε από τον Πλάτωνα στο έργο του «Πολιτεία», ο μεγάλος Έλληνας Φιλόσοφος διατυπώνει με τον πλέον εμφατικό τρόπο τη θέση του σύμφωνα με την οποία η πραγματικότητα που προσλαμβάνουμε με τις αισθήσεις μας είναι ψευδής καθώς πρόκειται για σύνθεση από απατηλά είδωλα, για σκιές της πραγματικότητας των αρχετύπων Ιδεών που στην αυθεντική υπόστασή τους υπάρχουν στον ουρανό. Είναι ο Πλάτων ο θεμελιωτής του Ιδεαλισμού. Τον 5ο αιώνα π.Χ. ο Αντιφών έγραψε στο έργο του «Περί αληθείας» ότι «Ο χρόνος δεν αποτελεί πραγματικότητα (υπόστασιν), αλλά μια έννοια (νόημα), ή μέτρο», αιώνες πριν ο Αϊνστάιν πει ότι "Ο χρόνος είναι μια πεισματάρικη ψευδαίσθηση - ο χρόνος που γνωρίζουμε είναι ο χρόνος που βλέπουμε στα ρολόγια". Ο Παρμενίδης (περίπου το 500 π.Χ.), ιδρυτής της Ελεατικής Σχολής υποστήριξε ότι «Το ον είναι άχρονο, αγέννητο, αδημιούργητο· δεν ήταν ούτε θα είναι ποτέ», υποστηρίζοντας παράλληλα ότι «ο χρόνος, η κίνηση, και η αλλαγή είναι ψευδαισθήσεις» εισάγοντας στη Φιλοσοφία την "Αρχή της ακινησίας ή σταθερότητας". Ακολούθησε ο μαθητής του Ζήνωνας ο Ελεάτης (περίπου το 495 – 430 π.Χ.) που έθεσε τα περίφημα παράδοξά του σχετικά με το χρόνο, το χώρο και την κίνηση, αποδεικνύοντας ότι η κίνηση είναι αδύνατη, ότι η κίνηση στο χώρο είναι ψευδαίσθηση. Ο Γοργίας κινούμενος πέρα ακόμη και από τους σκεπτικούς στήριξε τον απόλυτο μηδενισμό πάνω στον οποίο αιώνες αργότερα ο Νίτσε και ο σπουδαίος Χιούμ θα πατούσαν : «Το ον δεν υπάρχει· τίποτε από όσα σκεφτόμαστε και αντιλαμβάνεστε δεν υπάρχει · δεν υπάρχουν πράγματα, αυτά είναι μέσα στη φαντασία μας· πέρα από τις παραστάσεις των αισθήσεων μας δεν υπάρχει τίποτε απολύτως – ούτε καν ο εαυτός μας· δε μπορούμε να κοινωνήσουμε τη γνώση μας με τους άλλους καθότι η Γλώσσα αναφέρεται στον απατηλό Κόσμο των αισθήσεων μας και όχι στα ίδια τα πράγματα και τα γεγονότα».

Χωρίς το Προφίλ από τις παραπάνω σκέψεις να αμφίσταται ουσιωδώς έχει σχετικά με το πανάρχαιο φιλοσοφικό ζήτημα "της ύπαρξης ή μη του όντος" υποστηρίξει επανειλημμένα ότι "Ο αισθητός Κόσμος είναι δημιούργημα των αδύναμων ανθρώπινων αισθήσεων", ότι "Το ον ανύπαρκτα υπάρχει", ότι "Το ον είναι και δεν είναι, υπάρχει και δεν υπάρχει", ότι "Η ύπαρξη υπάρχει γιατί υπάρχει η ανυπαρξία, ή η ύπαρξη ανύπαρκτα υπάρχει" (όλως ενδεικτικά βλ. παραδοχές βίντεο Τέτρις προηγούμενης ανάρτησης).

14. Αν και μεγαλειώδης η Ελληνική Σκέψη, ως κορωνίδα, πράγματι, της ανθρώπινης σκέψης, είναι εντούτοις η αλαζονεία της Ελληνικής φιλοσοφικής υπεροχής που γλίστρησε στο ρείθρο της ύβρεως, είναι η ανημέρευτη ελληνική υπεροχή που θεομάχος κατέληξε να γίνει. Το ρυπαρόν της Χειρωνείου λαβής ή Μαιάνδρου, ως φιλοσοφικός συμβολισμός τής υποταγής τάχα των Θεών στους ανθρώπους, είναι ενδεικτικό της μιαρής ατραπού, της Ανοπαίας ατραπού που μερίδα της αλαζονικής Ελληνικής Σκέψης πήρε.

Η ελληνική ύβρις της υπερφίαλης, υπεροπτικής, ανόσιας, ρυπαρής και αλαζονικά βλάσφημης Ελληνικής Σκέψης, του Πλάτωνος, του Αριστοτέλη και του Σωκράτη προεξαρχόντων, σπόροι άπαντες του Διός από τον Έλληνα, το γιό του Κρονίδη Δία και της Πύρρας, που υπερεκτιμώντας το μεγαλείο, πράγματι, της ελληνικής διάνοιας, αμφισβήτησε φιλοσοφικά με βίαιο, αλαζονικό, βλάσφημο και προσβλητικό τρόπο το Ολύμπιο Πάνθεο, το θεμέλιο του Ελληνισμού, έτσι που το χρίσμα της βασιλεύουσας ελληνικής διάνοιας, που οι Θεοί στους ηνίοχους της Ελληνικής Φιλοσοφίας απένειμαν, κατέληξε κενολογία, ανοητολογία, μωρολογία που δε μπορούσε παρά να κινητοποιήσει την οργή, το μίσος των Θεών.

15. "Ζεὺς δ᾽ ὀλέσει καὶ τοῦτο γένος μερόπων ἀνθρώπων"

Είναι η ύβρις της υπερφίαλης, υπεροπτικής, ανόσιας, ρυπαρής και αλαζονικά βλάσφημης ανθρώπινης σκέψης, είναι η "Χαλκεία Γενεά" που με την αρωγή του Προμηθέα επιβίωσε του Κατακλυσμού, είναι η γενιά των μερόπων που μετεξελίχθηκε στην νέα "Σιδηρά Γενεά" παραλαμβάνοντας όλες τις γνώσεις της "Χαλκείας Γενεάς" με τις οποίες την είχε εφοδιάσει, ο πανούργος τιμωρημένος Προμηθέας, ο ευεργέτης των ανθρώπων, είναι ο άνθρωπος που οπλισμένος με τη φωτιά της γνώσης που ο Προμηθέας του χάρισε σύντομα θα εκθρόνιζε τους Θεούς… Αλλά τα πράγματα δεν έγιναν ακριβώς έτσι...

Ο Προμηθεύς απέσπασε από τους Ολύμπιους Θεούς τη φλόγα ό χ ι της θεϊκής α υ θ ε ν τ ι κ ή ς Γνώσης, με την οποία θέλησε να ευεργετήσει τους βροτούς, αλλά απέσπασε τη φλόγα της ατελούς γνώσης – ένα π λ α σ τ ό, ένα κ ί β δ η λ ο ομοίωμα της αυθεντικής θεϊκής Γνώσης με το οποίο, εν τέλει, ευεργέτησε τους μερόπους. Έτσι τον τελευταίο λόγο θα είχαν οι Ολύμπιοι...

Γνωρίζοντας ο Μαιμάκτης Ζεύς, δηλαδή ο Δίας ο ενθουσιώδης, ο ανήσυχος και ταραχώδης που με τους κεραυνούς του κηρύττει την έναρξη του χειμώνα προκαλώντας θεομηνία στον ουρανό, ότι δεν έχει από τίς απόκοσμες παντοδύναμες Μοίρες το δικαίωμα να κάνει για τρίτη φορά χρήση της θεομηνίας του Κατακλυσμού για τον αφανισμό των βροτών, τη γένεση από τους Δευκαλίωνα και Πύρρα της Σιδηράς Γενεάς των ανθρώπων ο Ζεύς επέτρεψε δίδοντας τους μια τελευταία ευκαιρία να σπάσουν την αλυσίδα της ύβρεως, που ξεκίνησε από τον βιασμό της Ήρας και τη γέννηση του Προμηθέα, συνεχίστηκε ίσως με την κλοπή της νομιζόμενης γνώσης από τον Προμηθέα και την παράδοσή της στη Σικυώνα στους βροτούς, και ολοκληρώθηκε και πάλι στη Σικυώνα, μάλλον με την εκ νέου εξαπάτηση του Δία από τον Προμηθέα για το καλύτερο μερίδιο των θυσιασμένων σφαγίων που ο Προμηθεύς εξασφάλισε για τους ανθρώπους. Μάλιστα γι'αυτό ο Παντογνώστης Ζεύς ενώθηκε με την Πύρρα, ένωση από την οποία γεννήθηκε ο Έλλην, ο σπόρος του Διός, ελπίζοντας και πιστεύοντας ο Ζεύς ότι οι απόγονοι του Έλληνα, οι Έλληνες, θα απόσχουν της ύβρεως, ότι θα αποκαταστήσουν τη διασαλευθείσα των πραγμάτων τάξη, πράγμα που τελικώς δεν συνέβη κινητοποιώντας την οργή του Δία για την εξάλειψη καί αυτής της Σιδηράς Γενεάς.

Και κάπως έτσι στο σημείο αυτό συναντιόμαστε με τον Ησίοδο, τον Πατέρα της Ελληνικής Μυθολογίας, που στη Θεογονία του πρόλεξε «Ο Ζεύς το Σιδερένιο Γένος των βροτών θα αφανίσει!». Αν "Το ον ανύπαρκτα υπάρχει", αν δηλαδή θεμέλιο του ανθρώπινου πολιτισμού απετέλεσε η φλόγα ό χ ι της θεϊκής αυθεντικής Γνώσης, με την οποία ο Προμηθεύς θέλησε να ευεργετήσει, αλλά μια ψευδεπίγραφη γνώση για τον Κόσμο που μας περιβάλλει, μια ατελής γνώση – ένα πλαστό, ένα κίβδηλο ομοίωμα της αυθεντικής θεϊκής Γνώσης με το οποίο, εν τέλει, ο Προμηθέας ευεργέτησε τους μερόπους, τότε η εσχατολογία της Ησιόδειας προφητείας αποδεικνύεται αλληγορική καθόσον αντί για κυριολεκτικό αφανισμό πρόκειται για ε ν ν ο ι ο λ ο γ ι κ ό οντολογικό αφανισμό της Σιδηράς Γενεάς των βροτών από τον Κρονίδη Δία, τον Μεγάλο.

16. Αν και η αυτοαναφορικότητα είναι έννοια παντελώς άγνωστη στο παρόν Προφίλ, εντούτοις, με πλήρη ενσυναίσθηση της μικρότητας και ταπεινότητάς του το Προφίλ δεν μπορεί να παραγνωρίσει την αιτιοκρατία της εμπλοκής του στην τελεία αιτιοκρατική της ανθρωπογονίας Τάξη, καθώς το Προφίλ εμπλέκεται με έναν αδιανόητο τρόπο αφενός με τη Λυκώρεια, την κορυφή του Παρνασσού όπου η λάρνακα του Δευκαλίωνα προσάραξε μετά τη θεομηνία του Κατακλυσμού, αφετέρου δε με την Αρχαία Σικυώνα, τον τόπο που ο Προμηθεύς παρέδωσε στους ανθρώπους την κλεμμένη από τους Ολύμπιους Γνώση.

Α. Η κορυφή του Παρνασσού, η Λυκώρεια, βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό πλάτος με την προγονική εστία του Προφίλ στο χωριό Σίμος (Ναυπακτίας), στις 38°32'7'' γεωγραφικό πλάτος.

Σε αυτή την πατρογονική εστία που βρίσκεται στο ίδιο ακριβώς γεωγραφικό πλάτος με τη Λυκώρεια, την κορυφή του Παρνασσού, το επίκεντρο του Κατακλυσμού του Διός και την κοιτίδα της ανθρωπογονίας, οι παππούδες του Προφίλ (από τη μητέρα και τον πατέρα του) κατήλθαν στα Ολέθρια του Πλούτωνος Παλάτια την ίδια ημέρα, στις 20-21 Νοεμβρίου με ένα χρόνο διάφορα. Η 21η - 22α του Νοεμβρίου του χριστιανικού Ημερολογίου είναι ημέρα που στο Ελληνικό Ημερολόγιο αντιστοιχεί στο μήνα Μαιμακτηριών, τον πέμπτο μήνα του Αρχαίου Αθηναϊκού Ημερολογίου που πήρε το όνομά του από τον Μαιμάκτη Δία, δηλαδή ο Δίας ο ενθουσιώδης, ο ανήσυχος και ταραχώδης που με τους κ ε ρ α υ ν ο ύ ς του κηρύττει την ε ί σ ο δ ο στο χ ε ι μ ώ ν α προκαλώντας θεομηνία στον ουρανό και στέλνοντας Κ α τ α κ λ υ σ μ ο ύ ς στη γη (εξού και 20-21 Νοεμβρίου τα "Εισόδια της χριστιανικής θεοτόκου" που στην πραγματικότητα σημαίνουν "η είσοδος στο χειμώνα", που αντικατέστησαν την ελληνική εορτή Μαιμακτήρια που πραγματοποιούνταν στην Αρχαία Αθήνα το τελευταίο δεκαήμερο του μήνα Μαιμακτηριώνα που σηματοδοτούσαν την είσοδο στο χειμώνα, με επικλήσεις στο Δία Μειλίχιο για έναν μειλίχιο - ήπιο χειμώνα). Είναι από τα παραπάνω προφανές ότι ο ίδιος Ζεύς που προκάλεσε τη θεομηνία του Κ α τ α κ λ υ σ μ ο ύ του Δευκαλίωνα, ήτοι ο ταραχώδης Μαιμάκτης Δίας τον οποίο οι Έλληνες επικαλούνταν την 21-22 Νοεμβρίου, που αντιστοιχεί στο τελευταίο δεκαήμερο του μήνα Μαιμακτηριώνα που σηματοδοτούσε την είσοδο στο χειμώνα, είναι ο ίδιος Ζεύς, ο Μαιμάκτης Δίας, που όρισε οι δύο παππούδες τού Προφίλ να πεθάνουν και ταφούν την ίδια ημέρα, την 21η - 22α Νοεμβρίου. Είναι η σφραγίδα του Μαιμάκτη Δία• η μαθηματική απόδειξη («Ο Θεός ο Μέγας αεί γεωμετρεί») είναι η τέλεια γεωγραφική ευθεία που ενώνει τη Λυκώρεια στον Παρνασσό και την προγονική εστία στο χωριό Σίμος. Για την ιστορία της ανάρτησης, ο αναγραμματισμός του χωριού "Σίμος" (5 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "μ ί σ ο ς" που είναι η οργή του Διός, η οργή των Ολύμπιων Θεών για τα της "Σιδηράς Γενεάς" των βροτών "Έργα και Ημέραι".

Β. Το Γυμνάσιο στην Αρχαία Σικυώνα όπου σώζονται τα λείψανα του ναού της Αρτέμιδος Λιμναίας βρίσκεται στο ίδιος ακριβώς γεωγραφικό πλάτος με το δικηγορικό Γραφείο που το Προφίλ διευθύνει στον αριθμό 100 επί της οδού Αιόλου στην Αθήνα, στις 37°58'59'' γεωγραφικό πλάτος.

Είναι το Γραφείο που βρίσκεται στην ίδια ευθεία με την Αρχαία Σικυώνα όπου ο Προμηθεύς παρέδωσε στους βροτούς τη φλόγα ό χ ι της θεϊκής αυθεντικής Γνώσης, με την οποία θέλησε να ευεργετήσει τους ανθρώπους, αλλά μια ψευδεπίγραφη γνώση, μια ατελή γνώση – ένα πλαστό, ένα κίβδηλο ομοίωμα της αυθεντικής θεϊκής Γνώσης με το οποίο, εν τέλει, ο Προμηθέας ευεργέτησε τους μερόπους.

Αν θεμέλιο του ανθρώπινου πολιτισμού απετέλεσε μια ψευδεπίγραφη γνώση για τον Κόσμο που μας περιβάλλει, μια ατελής γνώση που πηγάζει από τις απατηλές αισθήσεις μας – ένα πλαστό, ένα κίβδηλο ομοίωμα της αυθεντικής θεϊκής Γνώσης με το οποίο, εν τέλει, ο Προμηθέας ευεργέτησε τους μερόπους, τότε σωστά το Προφίλ "Alampasis" είπε "Η ύπαρξη υπάρχει γιατί υπάρχει η ανυπαρξία, ή η ύπαρξη ανύπαρκτα υπάρχει", βλαστίζοντας το Προφίλ από το σπόρο που έσπειραν οι Τρισμέγιστοι της Ελληνικής Φιλοσοφίας. Άρα ορθώς η γλωσσική αιτιοκρατία, από τον αναγραμματισμό του Προφίλ "Alampasis" (9 γράμματα) δίνει πρώτη τη λέξη "APLASIA" (7 γράμματα), που στην ελληνική σημαίνει "απλασία" [ = απλασία < α- (στερητικό) + πλάση] ήτοι σημαίνει τη "μη πλάση" [ = όλα όσα πλάστηκαν, όλα τα έμβια και άβια που δημιουργήθηκαν από τους Δημιουργούς Προμηθέα, Ήφαιστο και Επιμηθέα, α ν ύ π α ρ κ τ α υπάρχουν].

Αν έτσι ο Ζεύς και οι άλλοι Ολύμπιοι μεθόδευσαν τη Δημιουργία της Σιδηράς Γενεάς των ανθρώπων μετά τον Κατακλυσμό επειδή ο Προμηθέας ενημέρωσε τον Δευκαλίωνα για την πρόθεση του Θεού να αφανίσει τον άνθρωπο, εμποδίζοντας ο Προμηθεύς με τον τρόπο αυτό τη θέληση του Δία να αφανίσει τους βροτούς, ίσως αυτό εξηγεί γιατί η πόλη τής Σικυώνας αντί να ταυτίζεται με το φώς της θεϊκής φλόγας που ο Προμηθεύς υποτίθεται ότι παρέδωσε στον άνθρωπο, συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο: η πόλη Σικυώνας ταυτίζεται με το σ κ ό τ ο ς καθώς είναι ο αναγραμματισμός της πόλης "Σικυώνας" που δίνει πρώτη τη λέξη "ΣΥΣΚΙΩΝ" • "Σύσκιος" είναι ο πολύ σκοτεινός, ο τρισκότεινος, ο θεοσκότεινος τόπος της Σικυώνας. Ίσως γιατί στη Σικυώνα κλείνουν τα φώτα, πέφτει η αυλαία της Χαλκείας και της Σιδηράς Γενεάς.

Αλλά επειδή απ'όλα τα δεινά του ανθρώπου η ε λ π ί δ α μόνο απέμεινε στο κουτί της Πανδώρας, έτσι και η Σικυώνα αφήνει μια χαραμάδα ελπίδας• το τοπωνύμιο "Σικυών" ετυμολογείται από την αρχαία λέξη "σίκυος" που είναι ο σ π ό ρ ο ς. Ίσως στη Σικυώνα σπάρθηκε ο σπόρος για να βλαστήσει η επομένη της Χαλκείας και της Σιδηράς των βροτών Γενεά, ίσως ανώτερη των προηγούμενων, ίσως λιγότερο βλάσφημη και πιότερο ενάρετη.

Την παρούσα δημοσιεύω σήμερα στο Χειμερινό Ηλιοστάσιο, το αποκορύφωμά της Νύκτας και την αύξηση του Φωτός που έπεται , ανήμερα της συνόδου Δία – Κρόνου στην 00ο29’ του Υδροχόου, από την πόλη της Αρχαίας Σικυώνας, σε αποκατάσταση της διασαλευθείσας των πραγμάτων τάξης.