*Εγώ ξέρω να κολυμπάω Μογγόλε,εσύ πότε ηταν η τελευταία φορά που εκανες ασκηση για το πέρασμα του Ευφράτη;;αει σιχτίρ. πιά....
Νίκος Σταθόπουλος Νίκος Σταθόπουλος
Νίκος Σταθόπουλος Νίκος Σταθόπουλος
Σάββατο 31 Αυγούστου 2019
ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΩΣ..ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ...
Γράφει ο Βασίλης Στοϊλόπουλος
Μετανάστευση, σαν «προφανές πεπρωμένο».
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζων Ο΄ Σάλιβαν ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον Αύγουστο του 1845 την ιστορική φράση: «Το προφανές πεπρωμένο». Αναφέρονταν στον εποικισμό της «Άγριας Δύσης» από νεοφερμένους Ευρωπαίους μετανάστες και στην σταδιακή εξολόθρευση των γηγενών Ινδιάνων της Αμερικής. Λες και επρόκειτο για «θεϊκή βούληση»!
Η φράση αυτή ακούγεται και σήμερα σε κύκλους εφησυχασμένων και από τους εκτός πραγματικότητας αιθεροβάμονες ...που εξακολουθούν ν΄ αντιλαμβάνονται το σύγχρονο μεταναστευτικό ζήτημα (σε συνδυασμό με την δημογραφική κατάρρευση της χώρας) σαν «το προφανές πεπρωμένο» για τη χώρα μας - και μάλιστα με ιδεαλιστικό προπέτασμα και αυτοκαταστροφικό μοραλισμό.
Έτσι γίνονται, διακόσια χρόνια μετά, επίκαιροι και οι στίχοι του Χάινριχ Χάινε :
«Γάλλους και Ρώσους ανήκει η στεριά,
Η θάλασσα ανήκει στους Βρετανούς,
Εμείς όμως κατέχουμε ΣΤΟ ΑΕΡΙΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ
Την κυριαρχία αδιαμφισβήτητα.»
Μετά και από τη σημερινή συνάντηση Μέρκελ-Μητσοτάκη στο Βερολίνο η πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» στο μεταναστευτικό δεν αλλάζει, όπως ακλόνητη παραμένει και η πίστη στην καλή πρόθεση του Ερντογάν στο ευρωτουρκικό ντηλ για τη μετανάστευση. Την ώρα που ο σιωπηλός εποικισμός της Αθήνας συνεχίζεται αμείωτος. Για όσους θέλουν ακόμα να βλέπουν.
Ευσπλαχνική Εκκλησία και δίκαιη Πολιτεία.
Όντως, κάμποσοι εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ έφυγαν από την κυβέρνηση και τη θέση τους πήραν αρκετοί νεοφιλελεύθεροι της ΝΔ. Αυτό, το «διπλό πρόσωπο του Ιανού» πουθενά δεν είναι τόσο ορατό όσο στην ελλειμματική υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος στο μεταναστευτικό. Σύσσωμη σχεδόν η πολιτική τάξη και η ελίτ της Ελλάδας ζουν και αναπνέουν ακόμα με το ίδιο «μερκελικό φρόνημα» ανωτερότητας στο μεταναστευτικό και δεν αντιλαμβάνονται ότι ευσπλαχνική πρέπει να είναι η Εκκλησία, όχι όμως η Πολιτεία, που οφείλει να είναι προπάντων δίκαιη. Κι ας γνωρίζουν ότι η χώρα σε αυτόν τον αιώνα θα αντιμετωπίσει προβλήματα εθνικής επιβίωσης ή και τον καταποντισμό της σε «περιφερειακό εθνάριο» φολκλόρ με το «ένδοξο παρελθόν». Κι ας γνωρίζουν ότι με την υποχώρηση της παγκοσμιοποίησης αναδύεται ήδη μια Νέα Τάξη Πραγμάτων: ο εθνοκεντρισμός παγκόσμιων (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία) αλλά και περιφερειακών δυνάμεων (Αγγλία, Ινδία, Βραζιλία, Ιράν, Ιαπωνία, Τουρκία, κ.α.).
Όμως, έτσι όπως ήρθαν εδώ τα πράγματα, όσο ταπεινωτική είναι η συναίνεση της λαϊκής πλειοψηφίας στο μεταναστευτικό, άλλο τόσο μάταιη φαντάζει και η όποια αντίδρασή της. Αλλά πάλι, και η αυτοθωράκιση πίσω από ιδεαλιστικές παρωπίδες και ο εγκλεισμός «στο αέρινο βασίλειο του ονείρου» γίνονται διαρκής εξευτελισμός.
Όμως, έτσι όπως ήρθαν εδώ τα πράγματα, όσο ταπεινωτική είναι η συναίνεση της λαϊκής πλειοψηφίας στο μεταναστευτικό, άλλο τόσο μάταιη φαντάζει και η όποια αντίδρασή της. Αλλά πάλι, και η αυτοθωράκιση πίσω από ιδεαλιστικές παρωπίδες και ο εγκλεισμός «στο αέρινο βασίλειο του ονείρου» γίνονται διαρκής εξευτελισμός.
ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΙΚΟΣ ΕΠΟΙΚΙΣΜΟΣ ΑΝΤΙ ΘΕΡΜΟΥ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟΥ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ...
Μουσουλμανικός εποικισμός αντί θερμού επεισοδίου στο Αιγαίο
Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
«Ξυπνήστε, άνθρωποί μου, ξυπνήστε! Μέσα στο φόβο σας να βαδίσετε ενάντια στο ρεύμα, μην τυχόν και σας περάσουν για ρατσιστές (παρεμπιπτόντως, αυτό είναι μια λανθασμένη έκφραση, γιατί το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με μια ράτσα, μια φυλή, αλλά με μια θρησκεία), δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι μια Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει. Τόσο τυφλωμένοι είστε από τη μυωπία και την ηλιθιότητα του Politically Correct, που δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι έχει αρχίσει να διεξάγεται ένας θρησκευτικός πόλεμος. Ένας πόλεμος που ονομάζεται Τζιχάντ. Ένας πόλεμος που ίσως δεν στοχεύει στην κατάληψη των εδαφών μας (ίσως;), αλλά σίγουρα στοχεύει στην κατάληψη των ψυχών μας και στην εξαφάνιση της ελευθερίας μας» έγραφε η Ιταλίδα δημοσιογράφος,πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας Οριάνα Φαλάτσι στο βιβλίο της Οργή και Περηφάνια το 2003, αποτυπώνοντας μια παρηκμασμένη και εξισλαμισμένη Ευρώπη που αργά αλλά σταθερά μετατρεπόταν σε αραβική επαρχία.
Tα λόγια της Φαλάτσι είναι κάτι παραπάνω από προφητικά. Είναι λόγια που περιγράφουν με απόλυτη ακρίβεια την Ευρώπη, Ευραμπία όπως την αποκαλούσε η ίδια, των επόμενων ετών και το ι«σχέδιο των μουσουλμάνων» να την κατακτήσουν μέσω της μετανάστευσης όπως είχε υποστηρίξει στα βιβλία της. «Οι γιοι του Αλλάχ ήσαν πάντοτε αξεπέραστοι στην τέχνη να εισβάλλουν, να κατακτούν, να υποτάσσουν. Κι η διακαώς ποθούμενη λεία τους ήταν πάντα η Ευρώπη, ο χριστιανικός κόσμος... Στην υποδουλωμένη Ευρώπη, το θέμα της ισλαμικής γονιμότητας έχει κηρυχθεί ταμπού, που κανείς δεν τολμά να θίξει... Κι αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του Μπουμεντιέν (σ.σ. πρώην προέδρου της Αλγερίας) ενώπιον της Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1974: "Κάποια μέρα εκατομμύρια άνθρωποι θα εγκαταλείψουν το νότιο ημισφαίριο για να εισβάλουν στο βόρειο. Σίγουρα όχι ως αλλοδαποί. Θα έρθουν ως κατακτητές και θα το καταλάβουν, εποικίζοντάς το με τα παιδιά τους. Το σώμα των γυναικών μας θα μας εξασφαλίσει τη νίκη"». Ενδεχομένως σε κάποιους οι απόψεις της σπουδαίας αυτής δημοσιογράφου να φανούν ακραίες, αρκεί όμως να κοιτάξει τί συμβαίνει στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.
Χθες Πέμπτη, όπως πληροφορήθηκα από κάτοικο της Λέσβου, 13 βάρκες έφτασαν στην Σκάλα Συκαμιάς αποβιβάζοντας 546 άτομα και άλλες 3 βάρκες σε Θερμή, Σκάλα Μυστεγνών και περιοχής Λάμνας Μολύβου όπου αποβίβασαν 104 άτομα. Στο σύνολο χθες στη Λέσβο έφτασαν 650 άτομα. Το νησί έχει πληθυσμό 85.330 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Εκτός από τους μετανάστες που στοιβάζονται ήδη και εκτός από εκείνους τους οποίους έρχονται από την Τουρκία με την αρωγή και τις ευλογίες του νεο-Οθωμανού Ερντογάν. Πλέον ο Τούρκος πρόεδρος, που ευελπιστεί να μείνει στην ιστορία ως αντίστοιχη φιγούρα του Χαλίφη, δε χρειάζεται να οργανώσει θερμό επεισόδιο. Του αρκεί το άριστα ενορχηστρωμένο εποικιστικό του σχέδιο, δημιουργώντας μουσουλμανικό πληθυσμό και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως πατερούλης των απανταχού Μουσουλμάνων.
Το θέμα πλέον δεν αφορά την προσφυγική κρίση και ούτε είναι ανθρωπιστικό. Είναι θέμα επιβίωσης του Ελληνικού πληθυσμού που δέχεται μια άνευ προηγουμένου υβριδική επίθεση ενώ η Ευρώπη κωφεύει κατά την πάγια τακτική της. Ας μη λησμονούμε ότι πάντοτε αυτός ήταν ο ρόλος της Ευρώπης, να παίζει τα ανθρωπιστικά χαρτιά της εκ του ασφαλούς γνωρίζοντας ότι υπάρχει το γεωγραφικό εμπόδιο της Ελλάδας. Εκτιμά ότι όπως ο γεωγραφικός ελληνικός χώρος αποτέλεσε ασφάλεια γι΄αυτήν με την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την είσοδο των Οθωμανών, ανάλογα και τώρα η Ελλάδα ως αποθήκη ψυχών θα θυσιαστεί για τη γηραιά ήπειρο.
Όμως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Διότι ήδη έχουν βιώσει μέσω της τρομοκρατίας και της επίκλησης Allahu Akbar των πόλεμων των πόλεων. Και θα ολοκληρώσω το σημερινό editorial με μια δυστοπική εικόνα από το βιβλίο Soumission (Υποταγή) του Γάλλου συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ που κυκλοφόρησε στη Γαλλία σχεδόν ταυτόχρονα με τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo.
«Γαλλία, 2022. Μετά από μια καθοριστική εκλογική αναμέτρηση στη χώρα κυριαρχούν η αβεβαιότητα και ο φόβος. Η κοινωνική βία εξαπλώνεται αλλά συγκαλύπτεται. Ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ έχει ολοκληρώσει τη δεύτερη θητεία του παρά την εκρηκτική άνοδο της Ακροδεξιάς.Στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών τα παραδοσιακά κόμματα, της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, καταποντίζονται. Στον δεύτερο (και τελικό) γύρο οι δύο βασικοί αντίπαλοι για την ανάληψη της εξουσίας είναι το Εθνικό Μέτωπο (Front National) της Μαρίν Λεπέν και η Μουσουλμανική Αδελφότητα (Fraternité Musulmane), ένα μετριοπαθές (κατά τα φαινόμενα) ισλαμικό κόμμα υπό τη χαρισματική ηγεσία του Μοχάμεντ Μπεν Αμπές. Τότε συμβαίνει το εξής παράλογο. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις (δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί μαζί) συνασπίζονται εναντίον της Ακροδεξιάς και στηρίζουν τον μουσουλμάνο υποψήφιο, ο οποίος και κερδίζει τελικώς τις εκλογές! Ο μουσουλμάνος Πρόεδρος, αναλαμβάνοντας πλέον την εξουσία καταργεί την θρησκευτική ελευθερία και επιβάλλει ως υποχρεωτική την μαντήλα.»
Αυτό το φανταστικό σενάριο που περιγράφεται είναι άραγε το μέλλον που έρχεται ή ο φόβος του θα αποτελέσει το άλλοθι για κάτι πολύ χειρότερο;
Γιώτα Χουλιάρα
Geopolitics & Daily News
Γράφει η Γιώτα Χουλιάρα
«Ξυπνήστε, άνθρωποί μου, ξυπνήστε! Μέσα στο φόβο σας να βαδίσετε ενάντια στο ρεύμα, μην τυχόν και σας περάσουν για ρατσιστές (παρεμπιπτόντως, αυτό είναι μια λανθασμένη έκφραση, γιατί το πρόβλημα δεν έχει να κάνει με μια ράτσα, μια φυλή, αλλά με μια θρησκεία), δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι μια Αντίστροφη Σταυροφορία έχει ήδη αρχίσει. Τόσο τυφλωμένοι είστε από τη μυωπία και την ηλιθιότητα του Politically Correct, που δεν καταλαβαίνετε ή δεν θέλετε να καταλάβετε ότι έχει αρχίσει να διεξάγεται ένας θρησκευτικός πόλεμος. Ένας πόλεμος που ονομάζεται Τζιχάντ. Ένας πόλεμος που ίσως δεν στοχεύει στην κατάληψη των εδαφών μας (ίσως;), αλλά σίγουρα στοχεύει στην κατάληψη των ψυχών μας και στην εξαφάνιση της ελευθερίας μας» έγραφε η Ιταλίδα δημοσιογράφος,πολεμική ανταποκρίτρια και συγγραφέας Οριάνα Φαλάτσι στο βιβλίο της Οργή και Περηφάνια το 2003, αποτυπώνοντας μια παρηκμασμένη και εξισλαμισμένη Ευρώπη που αργά αλλά σταθερά μετατρεπόταν σε αραβική επαρχία.
Tα λόγια της Φαλάτσι είναι κάτι παραπάνω από προφητικά. Είναι λόγια που περιγράφουν με απόλυτη ακρίβεια την Ευρώπη, Ευραμπία όπως την αποκαλούσε η ίδια, των επόμενων ετών και το ι«σχέδιο των μουσουλμάνων» να την κατακτήσουν μέσω της μετανάστευσης όπως είχε υποστηρίξει στα βιβλία της. «Οι γιοι του Αλλάχ ήσαν πάντοτε αξεπέραστοι στην τέχνη να εισβάλλουν, να κατακτούν, να υποτάσσουν. Κι η διακαώς ποθούμενη λεία τους ήταν πάντα η Ευρώπη, ο χριστιανικός κόσμος... Στην υποδουλωμένη Ευρώπη, το θέμα της ισλαμικής γονιμότητας έχει κηρυχθεί ταμπού, που κανείς δεν τολμά να θίξει... Κι αρκεί να θυμηθούμε τα λόγια του Μπουμεντιέν (σ.σ. πρώην προέδρου της Αλγερίας) ενώπιον της Συνέλευσης του ΟΗΕ το 1974: "Κάποια μέρα εκατομμύρια άνθρωποι θα εγκαταλείψουν το νότιο ημισφαίριο για να εισβάλουν στο βόρειο. Σίγουρα όχι ως αλλοδαποί. Θα έρθουν ως κατακτητές και θα το καταλάβουν, εποικίζοντάς το με τα παιδιά τους. Το σώμα των γυναικών μας θα μας εξασφαλίσει τη νίκη"». Ενδεχομένως σε κάποιους οι απόψεις της σπουδαίας αυτής δημοσιογράφου να φανούν ακραίες, αρκεί όμως να κοιτάξει τί συμβαίνει στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου.
Χθες Πέμπτη, όπως πληροφορήθηκα από κάτοικο της Λέσβου, 13 βάρκες έφτασαν στην Σκάλα Συκαμιάς αποβιβάζοντας 546 άτομα και άλλες 3 βάρκες σε Θερμή, Σκάλα Μυστεγνών και περιοχής Λάμνας Μολύβου όπου αποβίβασαν 104 άτομα. Στο σύνολο χθες στη Λέσβο έφτασαν 650 άτομα. Το νησί έχει πληθυσμό 85.330 κατοίκους, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Εκτός από τους μετανάστες που στοιβάζονται ήδη και εκτός από εκείνους τους οποίους έρχονται από την Τουρκία με την αρωγή και τις ευλογίες του νεο-Οθωμανού Ερντογάν. Πλέον ο Τούρκος πρόεδρος, που ευελπιστεί να μείνει στην ιστορία ως αντίστοιχη φιγούρα του Χαλίφη, δε χρειάζεται να οργανώσει θερμό επεισόδιο. Του αρκεί το άριστα ενορχηστρωμένο εποικιστικό του σχέδιο, δημιουργώντας μουσουλμανικό πληθυσμό και παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως πατερούλης των απανταχού Μουσουλμάνων.
Το θέμα πλέον δεν αφορά την προσφυγική κρίση και ούτε είναι ανθρωπιστικό. Είναι θέμα επιβίωσης του Ελληνικού πληθυσμού που δέχεται μια άνευ προηγουμένου υβριδική επίθεση ενώ η Ευρώπη κωφεύει κατά την πάγια τακτική της. Ας μη λησμονούμε ότι πάντοτε αυτός ήταν ο ρόλος της Ευρώπης, να παίζει τα ανθρωπιστικά χαρτιά της εκ του ασφαλούς γνωρίζοντας ότι υπάρχει το γεωγραφικό εμπόδιο της Ελλάδας. Εκτιμά ότι όπως ο γεωγραφικός ελληνικός χώρος αποτέλεσε ασφάλεια γι΄αυτήν με την πτώση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και την είσοδο των Οθωμανών, ανάλογα και τώρα η Ελλάδα ως αποθήκη ψυχών θα θυσιαστεί για τη γηραιά ήπειρο.
Όμως αυτή τη φορά τα πράγματα είναι διαφορετικά. Διότι ήδη έχουν βιώσει μέσω της τρομοκρατίας και της επίκλησης Allahu Akbar των πόλεμων των πόλεων. Και θα ολοκληρώσω το σημερινό editorial με μια δυστοπική εικόνα από το βιβλίο Soumission (Υποταγή) του Γάλλου συγγραφέα Μισέλ Ουελμπέκ που κυκλοφόρησε στη Γαλλία σχεδόν ταυτόχρονα με τις επιθέσεις στο Charlie Hebdo.
«Γαλλία, 2022. Μετά από μια καθοριστική εκλογική αναμέτρηση στη χώρα κυριαρχούν η αβεβαιότητα και ο φόβος. Η κοινωνική βία εξαπλώνεται αλλά συγκαλύπτεται. Ο πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ έχει ολοκληρώσει τη δεύτερη θητεία του παρά την εκρηκτική άνοδο της Ακροδεξιάς.Στον πρώτο γύρο των γαλλικών προεδρικών εκλογών τα παραδοσιακά κόμματα, της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς, καταποντίζονται. Στον δεύτερο (και τελικό) γύρο οι δύο βασικοί αντίπαλοι για την ανάληψη της εξουσίας είναι το Εθνικό Μέτωπο (Front National) της Μαρίν Λεπέν και η Μουσουλμανική Αδελφότητα (Fraternité Musulmane), ένα μετριοπαθές (κατά τα φαινόμενα) ισλαμικό κόμμα υπό τη χαρισματική ηγεσία του Μοχάμεντ Μπεν Αμπές. Τότε συμβαίνει το εξής παράλογο. Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις (δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί μαζί) συνασπίζονται εναντίον της Ακροδεξιάς και στηρίζουν τον μουσουλμάνο υποψήφιο, ο οποίος και κερδίζει τελικώς τις εκλογές! Ο μουσουλμάνος Πρόεδρος, αναλαμβάνοντας πλέον την εξουσία καταργεί την θρησκευτική ελευθερία και επιβάλλει ως υποχρεωτική την μαντήλα.»
Αυτό το φανταστικό σενάριο που περιγράφεται είναι άραγε το μέλλον που έρχεται ή ο φόβος του θα αποτελέσει το άλλοθι για κάτι πολύ χειρότερο;
Γιώτα Χουλιάρα
Geopolitics & Daily News
Παρασκευή 30 Αυγούστου 2019
ΠΟΣΟ ΠΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ; ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΤΗΣ;
ΠΟΣΟ ΠΑΛΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΡΑΓΕ Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ; ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΜΠΝΕΥΣΤΗΣ ΤΗΣ;
-
Κάποτε, το καλοκαίρι του 2002, είχα πει σε τηλεοπτικό σταθμό της Μυτιλήνης και συγκεκριμένα στο TVM : «Εάν δεν φυλάξουμε τα σύνορα του νησιού, σε 10 με 20 χρόνια, η Λέσβος δεν θα ανήκει στους Ελληνες και μάλιστα χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα». Είχα ήδη ξεκινήσει την πολύκροτη –τότε- έρευνα για τα «μυστικά περάσματα των Δουλεμπόρων»( τότε μπορούσαμε ακόμη να τους αποκαλούμε έτσι!), και είχα πάρει ήδη μια συνέντευξη από στρατηγό του Ντοστούμ, του Τούρκου πολέμαρχου στο Αφγανιστάν που είχε βρεθεί ως … λαθρομετανάστης, σε έναν καταυλισμό της Μυτιλήνης, στις πρώην παιδικές κατασκηνώσεις του αεροδρομίου.
Και καθώς παρατηρούσα στενά το ζήτημα, τόσο εγώ όσο και οι 40 αρθρογράφοι των AegeanTimes, υπέπεσε στην αντίληψή μου, μια λεπτομέρεια, την οποία και ερευνήσαμε δημοσιογραφικά. Ολες οι βάρκες που χρησιμοποίησαν οι λαθρομετανάστες, μπορεί να διέφεραν σε μήκος αλλά ήταν ίδια μάρκα. Όπως επίσης και οι μηχανές οι οποίες χρησιμοποιούσαν αυτά τα σκάφη. Πράγμα που σήμαινε ότι ο προμηθευτής στην Τουρκία ήταν ένας και μοναδικός.
Την επόμενη χρονιά, αν και είχα δεχτεί πιέσεις τεράστιες από το λόμπυ της …. «Ελληνοτουρκικής Φιλίας», που στην ουσία σχεδίαζε όσα συμβαίνουν σήμερα στα νησιά μας, λόγω του ότι ήταν η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων, άπαντες ήθελαν … ηρεμία και ασφάλεια. Με αποτέλεσμα να ανοίξουν στόματα. Και τα στόματα έδειξαν ότι ένας Τούρκος πολιτικός από το κόμμα του Ερντογάν, που πολιτεύεται στο Αϊβαλί, είχε ένα αδερφό, ο οποίος ήταν ο προμηθευτής του 80% των σκαφών που χρησιμοποιούσαν οι Διακινητές στις μεταφορές τους…
Με βάση την δικιά μας έρευνα, συνελήφθησαν αργότερα, Τούρκοι πολιτικοί καθώς και μια Γαλλίδα διπλωματική υπάλληλος που διατηρούσε επιχείρηση πώλησης σωστικών μέσων και σκαφών στην Αλικαρνασσό! Καθώς και πολλοί άλλοι που οι παλιοί θυμούνται…
Από τότε μέχρι σήμερα, ΔΕΝ άλλαξε απολύτως τίποτα! Απλά η Ελλάδα έχασε τον έλεγχο των θαλασσίων συνόρων καθώς και την Διοίκηση των νήσων Λέσβου και Σάμου. Χρειάστηκε να παραιτηθεί ένας παραλίγο Πρωθυπουργός της Αγγλίας, ο Εντ Μίλιμπαντ και να προσληφθεί ως Διοικητής μιας τεράστιας ΜΚΟ, για να καταλάβουν άπαντες, ότι ο έλεγχος, η διαχείριση και η Διοίκηση των νησιών, έχουν παραδοθεί σε ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΚΟ, οι οποίες κάνουν απόλυτο κουμάντο. Οι Ελληνικές Αρχές έχουν σηκώσει προ πολλού τα χέρια ψηλά και η Τουρκία ετοιμάζεται να διεκδικήσει τα νησιά αυτά, μιας και ήδη ελέγχει τις συγκεκριμένες ΜΚΟ.
Και να φανταστείτε, ότι όλο αυτό το σχέδιο, το έχει εμπνευστεί ένας τούρκος Δημαρχάκος κι ο επιχειρηματίας αδερφός του…
Λύσεις υπάρχουν ακόμη και τώρα. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι που κατέχουν τις λύσεις, δεν ακούγονται . Ισως γιατί κανείς δεν αντέχει να ακούσει πόσο ΑΠΛΗ είναι η αλήθεια και πόσο ακόμη πιο απλούστερη είναι η εφαρμογή μιας μόνιμης λύσης στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης!!!
ΥΓ.
Τότε η Μυτιλήνη ευτύχησε να έχει Λιμενάρχη και αρχηγό της ΕΥΠ δύο Κρητίκαρους. Που έκαναν το παν για να σώσουν το νησί. Και έκαναν πολλά παραπάνω από όσα μπορούσαν. Και φυσικά αντί για να τους τιμήσει το Ελληνικό Κράτος, πλήρωσαν βαρύ τίμημα στην μετέπειτα καριέρα τους!!! Κι έμεινε καταευχαριστημένη και η σύζυγος του Ερντογάν, η Εμινέ με την πρόωρη καρατόμηση τους! Τι; Είπα κάτι λάθος;;;
-
Κάποτε, το καλοκαίρι του 2002, είχα πει σε τηλεοπτικό σταθμό της Μυτιλήνης και συγκεκριμένα στο TVM : «Εάν δεν φυλάξουμε τα σύνορα του νησιού, σε 10 με 20 χρόνια, η Λέσβος δεν θα ανήκει στους Ελληνες και μάλιστα χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα». Είχα ήδη ξεκινήσει την πολύκροτη –τότε- έρευνα για τα «μυστικά περάσματα των Δουλεμπόρων»( τότε μπορούσαμε ακόμη να τους αποκαλούμε έτσι!), και είχα πάρει ήδη μια συνέντευξη από στρατηγό του Ντοστούμ, του Τούρκου πολέμαρχου στο Αφγανιστάν που είχε βρεθεί ως … λαθρομετανάστης, σε έναν καταυλισμό της Μυτιλήνης, στις πρώην παιδικές κατασκηνώσεις του αεροδρομίου.
Και καθώς παρατηρούσα στενά το ζήτημα, τόσο εγώ όσο και οι 40 αρθρογράφοι των AegeanTimes, υπέπεσε στην αντίληψή μου, μια λεπτομέρεια, την οποία και ερευνήσαμε δημοσιογραφικά. Ολες οι βάρκες που χρησιμοποίησαν οι λαθρομετανάστες, μπορεί να διέφεραν σε μήκος αλλά ήταν ίδια μάρκα. Όπως επίσης και οι μηχανές οι οποίες χρησιμοποιούσαν αυτά τα σκάφη. Πράγμα που σήμαινε ότι ο προμηθευτής στην Τουρκία ήταν ένας και μοναδικός.
Την επόμενη χρονιά, αν και είχα δεχτεί πιέσεις τεράστιες από το λόμπυ της …. «Ελληνοτουρκικής Φιλίας», που στην ουσία σχεδίαζε όσα συμβαίνουν σήμερα στα νησιά μας, λόγω του ότι ήταν η χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων, άπαντες ήθελαν … ηρεμία και ασφάλεια. Με αποτέλεσμα να ανοίξουν στόματα. Και τα στόματα έδειξαν ότι ένας Τούρκος πολιτικός από το κόμμα του Ερντογάν, που πολιτεύεται στο Αϊβαλί, είχε ένα αδερφό, ο οποίος ήταν ο προμηθευτής του 80% των σκαφών που χρησιμοποιούσαν οι Διακινητές στις μεταφορές τους…
Με βάση την δικιά μας έρευνα, συνελήφθησαν αργότερα, Τούρκοι πολιτικοί καθώς και μια Γαλλίδα διπλωματική υπάλληλος που διατηρούσε επιχείρηση πώλησης σωστικών μέσων και σκαφών στην Αλικαρνασσό! Καθώς και πολλοί άλλοι που οι παλιοί θυμούνται…
Από τότε μέχρι σήμερα, ΔΕΝ άλλαξε απολύτως τίποτα! Απλά η Ελλάδα έχασε τον έλεγχο των θαλασσίων συνόρων καθώς και την Διοίκηση των νήσων Λέσβου και Σάμου. Χρειάστηκε να παραιτηθεί ένας παραλίγο Πρωθυπουργός της Αγγλίας, ο Εντ Μίλιμπαντ και να προσληφθεί ως Διοικητής μιας τεράστιας ΜΚΟ, για να καταλάβουν άπαντες, ότι ο έλεγχος, η διαχείριση και η Διοίκηση των νησιών, έχουν παραδοθεί σε ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΚΟ, οι οποίες κάνουν απόλυτο κουμάντο. Οι Ελληνικές Αρχές έχουν σηκώσει προ πολλού τα χέρια ψηλά και η Τουρκία ετοιμάζεται να διεκδικήσει τα νησιά αυτά, μιας και ήδη ελέγχει τις συγκεκριμένες ΜΚΟ.
Και να φανταστείτε, ότι όλο αυτό το σχέδιο, το έχει εμπνευστεί ένας τούρκος Δημαρχάκος κι ο επιχειρηματίας αδερφός του…
Λύσεις υπάρχουν ακόμη και τώρα. Το πρόβλημα είναι ότι οι άνθρωποι που κατέχουν τις λύσεις, δεν ακούγονται . Ισως γιατί κανείς δεν αντέχει να ακούσει πόσο ΑΠΛΗ είναι η αλήθεια και πόσο ακόμη πιο απλούστερη είναι η εφαρμογή μιας μόνιμης λύσης στο πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης!!!
ΥΓ.
Τότε η Μυτιλήνη ευτύχησε να έχει Λιμενάρχη και αρχηγό της ΕΥΠ δύο Κρητίκαρους. Που έκαναν το παν για να σώσουν το νησί. Και έκαναν πολλά παραπάνω από όσα μπορούσαν. Και φυσικά αντί για να τους τιμήσει το Ελληνικό Κράτος, πλήρωσαν βαρύ τίμημα στην μετέπειτα καριέρα τους!!! Κι έμεινε καταευχαριστημένη και η σύζυγος του Ερντογάν, η Εμινέ με την πρόωρη καρατόμηση τους! Τι; Είπα κάτι λάθος;;;
Πέμπτη 29 Αυγούστου 2019
ΚΑΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ,ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ Η ΕΛΛΑΔΑ...
Η γέννηση και ο θάνατος του υπερσύγχρονου εργοστασίου αυτοκινήτων στον Βόλο: Ετσι καταστράφηκε η Ελλάδα
Έως τα μέσα της δεκαετίας του ’70 η χώρα διέθετε ελαφριά και βαριά βιομηχανία, εξαγωγική σε πολύ μεγάλο βαθμό, με την ανέλιξη εμβληματικών επιχειρήσεων, όπως η Χαλυβουργική, η «Α.Γ. Πετζετάκις Α.Ε.», η «Ιζόλα», η Πειραϊκή Πατραϊκή και η «Softex» να εκτοξεύουν τους δείκτες της ανάπτυξης και να εμπνέουν εκατοντάδες επίδοξους επενδυτές.
Η οικογένεια Θεοχαράκη ίδρυσε την ΤΕΟΚΑΡ Ε.Π.Ε και η πρώτη μονάδα άνοιξε στο Αιγάλεω, κατασκευάζοντας τις κιβωτάμαξες των ελαφρών φορτηγών Datsun Pick-Up. Η ελληνική «έκδοση» της κιβωτάμαξας είχε μια τροποποίηση σε σχέση με την πρότυπη ιαπωνική, την ανυψωμένη βάση της ώστε να αυξάνεται ο ωφέλιμος χώρος στο εσωτερικό.
Το 1978 η εταιρεία τέθηκε σε νέες βάσεις και έτσι ξεκίνησαν τα σχέδια για την ανέγερση μεγάλης μονάδας συναρμολόγησης στον Βόλο, ενώ η ΤΕΟΚΑΡ Ε.Π.Ε. μετατράπηκε σε ΑΕ. Το πλάνο ήταν μεγαληπέβολο και το επόμενο βήμα το κατέδειξε.
Η οικογένεια Θεοχαράκη πρότεινε στη Nissan τη δημιουργία εργοστασίου συναρμολόγησης στην Ελλάδα, σε μια εποχή που η ιαπωνική αυτοκινητοβιομηχανία είχε 48 μονάδες σε όλο τον κόσμο, από τις οποίες οι περισσότερες ήταν θυγατρικές.
Οι ανεξάρτητες ήταν ελάχιστες και οι ιδιοκτήτες τους, όπως στην περίπτωση Θεοχαράκη, ήταν τοπικοί επιχειρηματίες, οι οποίοι διατηρούσαν πλήρως τον μετοχικό έλεγχο της επιχείρησης και η συνεργασία με τη Nissan περιοριζόταν σε τεχνικά θέματα.
Μπορεί η ελληνική αγορά να ήταν μικρή, ωστόσο η πρόταση του Θεοχαράκη προσέφερε στη Nissan την ευκαιρία να διασφαλίσει το μερίδιο της στην ευρύτερη ευρωπαϊκή αγορά.
Με τη συγκατάθεση της Nissan, έδρα της μονάδας συναρμολόγησης επιλέχθηκε ο Βόλος διότι πληρούσε μια σειρά από προϋποθέσεις, όπως η ύπαρξη λιμανιού που διασφάλιζε την εισαγωγή εξαρτημάτων από την Ιαπωνία και η ίση απόσταση από τα δύο σημαντικά εμπορικά κέντρα της χώρας, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Οι εγκατάστασεις παραγωγής κατελάμβαναν 16.500 τ.μ., σταδικά όμως επεκτάθηκαν και η έκταση τους ανήλθε σε 35.000 τ.μ.
Οι κυριότερες εργασίες που εκτελούνταν μέσα στον χώρο του εργοστασίου ήταν: η συναρμολόγηση των μεταλλικών μερών, βαφή, τοποθέτηση των διακοσμητικών τμημάτων, συναρμολόγηση του πλαισίου και ο τελικός έλεγχος για τις απαραίτητες διορθώσεις, που απαιτούσαν οι τυχούσες ατέλειες.
Το πιο εντυπωσιακό τμήμα του εργοστασίου ήταν το βαφείο – ένα από τα πλέον σύγχρονα της Ευρώπης, στο οποίο είχε δοθεί πολύ μεγάλη σημασία στην αντισκωριακή προστασία του αμαξώματος.
Η συναρμολόγηση ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1980 με το ελαφρύ φορτηγό Datsun Pick Up 1600, ενώ σύντομα ακολούθησε το επιβατηγό Datsun Cherry. Το πρώτο έτος λειτουργίας (1980) συναρμολογήθηκαν 4.685 αυτοκίνητα, η συντριπτική πλειονότητα των οποίων αφορούσε σε ελαφρά φορτηγά.
Τα οχήματα εισάγονταν από την Ιαπωνία σε φάση προσυναρμολόγησης. Στα ελαφριά φορτηγά η κιβωτάμαξα κατασκευαζόταν είτε πανομοιότυπη προς το ιαπωνικό πρότυπο είτε τροποποιημένη.
Χαρακτηριστικό της ΤΕΟΚΑΡ Α.Β.Ε.Ε. ήταν η συνεχής βελτίωση των εγκαταστάσεων, βάσει των τελευταίων τεχνολογιών και των ιαπωνικών μεθόδων παραγωγής, οι οποίες τροποποιήθηκαν και προσαρμόστηκαν στα εγχώρια δεδομένα.
Το 1986 η ηλεκτροσυγκόλληση των μερών του αμαξώματος αυτοματοποιήθηκε, ενώ στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 εφαρμόστηκε ρομποτικό σύστημα για τη συναρμολόγηση του αμαξώματος, το οποίο συγκροτήθηκε από τη διεύθυνση της επιχείρησης χωρίς τη συνεργασία των Ιαπώνων.
Το ρομποτικό σύστημα της Nissan ήταν συγκροτημένο για παραγωγή μεγάλης κλίμακας και ως εκ τούτου έκρινε ότι η εφαρμογή του στην Ελλάδα θα ήταν ασύμφορη.
Οι Έλληνες επιχειρηματίες απευθύνθηκαν στη μεγαλύτερη εταιρεία κατασκευής ρομπότ στον κόσμο, την ιαπωνική FANUK Ltd, από την οποία προμηθεύτηκαν τα απαραίτητα μηχανήματα, που έδωσαν μεγαλύτερη ευελιξία στην παραγωγή και διευκόλυναν τη διαδοχική κατασκευή αμαξωμάτων διαφορετικών οχημάτων, διατηρώντας παράλληλα την ποιότητα σε σταθερό επίπεδο.
Πέραν της συναρμολόγησης, το εργοστάσιο έφτασε να κατασκευάζει τα καθίσματα και τα μεταλλικά μέρη της κιβωτάμαξας των ελαφρών φορτηγών.
Η παραγωγή προσαρμοζόταν στα καινούργια μοντέλα της ιαπωνικής αυτοκινητοβιομηχανίας χωρίς χρονική υστέρηση, ταυτόχρονα με την υπόλοιπη Ευρώπη. Κατά τις εκτιμήσεις της μητρικής Nissan, η ΤΕΟΚΑΡ βρισκόταν στην πρώτη θέση μεταξύ όλων των μονάδων συναρμολόγησης που λειτουργούσαν παγκοσμίως με το δικό της brand και αποτελούσε πρότυπο διεθνώς.
Το Βόλο επισκέφτηκε τότε ο ίδιος ο πρόεδρος της Nissan Γιουτάκα Κούμε, ο οποίος αντιλήφθηκε σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ότι το άνοιγμα στην Ευρώπη, μέσω Βόλου, που σχεδίαζε ήταν εντελώς ανεπιθύμητο από την ελληνική κυβέρνηση!
Μετά την πρώτη ξενάγηση, ξεκίνησαν οι διαβουλεύσεις κι εκεί οι Ιάπωνες ρώτησαν να μάθουν ποιος από τους παρισταμένους είναι ο δήμαρχος Βόλου, για να ακούσουν έκπληκτοι ότι ο δήμαρχος αποφάσισε να μην παραβρεθεί στη συνάντηση!
Την εποχή εκείνη που η ελληνική εκδοχή του σοσιαλισμού ήταν στο φόρτε της, κάθε επαφή με εκπροσώπους του διεθνούς καπιταλισμού ήταν περίπου μιασματική για έναν σοσιαλιστή εκπρόσωπο της αυτοδιοίκησης (και όχι μόνο).
Ο πρόεδρος της Nissan δεν έγινε δεκτός από κανένα κυβερνητικό στέλεχος, με την τότε υφυπουργό Βιομηχανίας Βάσω Παπανδρέου να έχει προφανώς πολύ σημαντικότερες δουλειές.
Την ίδια στιγμή Μάργκαρετ Θάτσερ έκανε τον… κόπο να ταξιδέψει έως το Βόλο, έχοντας πληροφορηθεί τα σχέδια της πολυεθνικής εταιρίας για μια μεγάλη πανευρωπαϊκή επένδυση.
Την 2η ημέρα της παραμονής των Ιαπώνων στη Θεσσαλία, εμφανίστηκαν 2 λιμουζίνες της αγγλικής πρεσβείας. Συνοδεία διπλωματών, η πρωθυπουργός της Βρετανίας συνομίλησε με την γιαπωνέζικη αντιπροσωπεία, που χωρίς χρονοτριβή αποφάσισε να επενδύσει στο Σάντερλαντ, όπου λειτουργεί έως και σήμερα η μονάδα της Nissan.
Η ιστορική ευκαιρία για να γίνει η Ελλάδα ανταγωνιστική διεθνής σε έναν από τους ταχύτερα αναπτυσσόμενους κλάδους της παγκόσμιας βαριάς βιομηχανίας είχε χαθεί, χωρίς κανείς ποτέ να λογοδοτήσει για αυτό.Έκτοτε κανένας επενδυτής δεν αποτόλμησε ξανά να επιχειρήσει στον συγκεκριμένο τομέα εντός συνόρων.
Η στάση της ελληνικής κυβέρνησης στο εν λόγω θέμα δεν μπορεί να είναι άσχετη με το γεγονός ότι ο όμιλος Θεοχαράκη – ο οποίος σε 15 χρόνια συναρμολόγησε και διέθεσε στην αγορά περίπου 170.000 αυτοκίνητα – έλαβε μία και μόνο κρατική παραγγελία, το 1983 (για 70 αυτοκίνητα για τη ΔΕΗ και την αστυνομία)!
Οι κρατικές αρχές προτιμούσαν να εισάγουν για τις ανάγκες τους από το να απευθυνθούν σε μια ελληνική αυτοκινητοβιομηχανία, που συν τις άλλοις έδειχνε ότι με την κατάλληλη κυβερνητική στήριξη θα εξασφάλιζε τεράστια οφέλη στην ελληνική αγορά και χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας.
Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το ότι η ΤΕΟΚΑΡ απευθυνόταν στην περιορισμένων δυνατοτήτων ελληνική αγορά και δεν πραγματοποίησε εξαγωγές (πέραν μιας παρτίδας 600 μονάδων στην Ιρλανδία το 1985 για να καλύψει ανάγκες της μητρικής Nissan) οδήγησε στη σταδιακή μείωση του τζίρου. Η εταιρεία παρήγαγε κάτω από το όριο των πραγματικών δυνατοτήτων της – το οποίο ανερχόταν στις 36.000 μονάδες σε δύο βάρδιες – διότι δεν είχε που να διαθέσει τα οχήματα.
Επιπλέον, η επιχείρηση επλήγη από την ασταθή κρατική πολιτική σχετικά με τη βιομηχανική παραγωγή εν γένει και την κατανάλωση των αυτοκινήτων στην Ελλάδα ειδικότερα. Την περίοδο 1991-1992 το κράτος θέσπισε νομοθεσία σχετικά με την απόσυρση των παλιών αυτοκινήτων, χωρίς καμία προειδοποίηση. Η αναπάντεχη εφαρμογή του μέτρου δεν επέτρεψε στην ΤΕΟΚΑΡ να προγραμματίσει την παραγωγή της για να αντιμετωπίσει την αύξηση της ζήτησης.
Όταν πια προσπάθησε να εγκλιματιστεί, έχοντας ήδη χάσει ένα σημαντικό ποσοστό της αγοράς, η κυβέρνηση, εν τω μέσω των παραγγελιών, έπαυσε την απόσυρση χωρίς να λάβει υπόψη τις προετοιμασίες για προσαρμογή στην αύξηση της ζήτησης στις οποίες εν τω μεταξύ είχε προβεί η εταιρεία.
Με τη λήξη της απόσυρσης, η πλειονότητα των καταναλωτών είτε είχε ήδη ικανοποιήσει την ανάγκη της για αυτοκίνητο είτε περίμενε την εξαγγελία νέας απόσυρσης. Η επερχόμενη αδράνεια στην αγορά του αυτοκινήτου άφησε την επιχείρηση με απόθεμα που δεν μπορούσε να διαθέσει στην αγορά.
Απαράβατη αρχή για την ανάπτυξη οποιασδήποτε βιομηχανίας είναι ο μακροπρόθεσμος προγραμματισμός της παραγωγής και των επενδύσεων, συνθήκες που ήταν και παραμένουν άγνωστες στη χώρα.
Το 1995 έπεσαν οι τίτλοι τέλους για την ΤΕΟΚΑΡ, ένα λουκέτο – σύμβολο της αποβιομηχανοποίησης της χώρας τις δεκατίες του ’80 και του ’90. Ένα ακόμη τρανό δείγμα της σαθρής νοοτροπίας, που χαντάκωσε την ελληνική επιχειρηματικότητα και την εγχώρια παραγωγή πλούτου, υπέρ του αλόγιστου δανεισμού με νομοτελειακή κατάληξη τη χρεοκοπία.
https://www.newspepper.gr
Ο ΠΡΟΔΡΟΜΟΣ....
Ο Πρόδρομος της αληθινής Ζωής
«Αποτομή Τιμίας Κεφαλής Ιωάννου του Προδρόμου» λέει το εκκλησιαστικό εορτολόγιο. Αύριο, προπαραμονή του Φθινοπώρου.
Μία από τις τρείς ετήσιες εορτές του Αγίου Ιωάννη, αυτού του σπουδαίου όντος. Που ζωγραφίζεται αναμαλλιασμένος, στεγνός, άγριος, με προβιά, με ράβδο, με φτερά. Πολύ κοντά στην καρδιά μου – αν και αυτό δεν έχει σημασία παρά μόνο για εμένα.
Πάντα δίπλα στον Χριστό, σαν Πρόδρομός του. Και στην Μαρία την οποία από την κοιλιά της μάνας... του, κυοφορούμενος, ακροάσθηκε και σκίρτησε από αγαλλίαση.
Ο Ιωάννης άνοιξε και προετοίμασε τον δρόμο του Ιησού. Παλεύοντας με τον εαυτό του και άλλα ανθρωποφάγα θηρία στην ερημιά. Τρεφόμενος με ακρίδα και άγριο μέλι. Λιώνοντας σάρκα για να αποστάξει φως. Εναντίον των παθών, των ανοησιών, της υποκρισίας, του όχλου, της εξουσίας, του χυδαίου πλούτου. Προετοίμασε τις ψυχές ώστε να μην αντισταθούν στον Θείο Λόγο που εκόμιζε στην Ανθρωπότητα ο Ιησούς. Τις καθάριζε συμβολικά με το καθαρό τρεχούμενο νερό του ποταμού. Βάπτισε και τον ίδιο όταν επιτέλους εμφανίσθηκε, αθόρυβος και λιγομίλητος. Και παρότρυνε τους συντρόφους και συνοδοιπόρους του να ακολουθήσουν πλέον Εκείνον.
Επέστρεψε στην ακάνθινη μοναξιά του και σχεδίασε το τέλος του. Για να δυναμώσει τον Ελθόντα. Καρατομήθηκε από ένα άθλιο, σαπισμένο εξουσιαστή. Και επέστρεψε στον Αποστολέα Του έχοντας εκπληρώσει την αποστολή του. Σωστός Αρχάγγελος.
«Αποτομή Τιμίας Κεφαλής Ιωάννου του Προδρόμου» λέει το εκκλησιαστικό εορτολόγιο. Αύριο, προπαραμονή του Φθινοπώρου.
Μία από τις τρείς ετήσιες εορτές του Αγίου Ιωάννη, αυτού του σπουδαίου όντος. Που ζωγραφίζεται αναμαλλιασμένος, στεγνός, άγριος, με προβιά, με ράβδο, με φτερά. Πολύ κοντά στην καρδιά μου – αν και αυτό δεν έχει σημασία παρά μόνο για εμένα.
Πάντα δίπλα στον Χριστό, σαν Πρόδρομός του. Και στην Μαρία την οποία από την κοιλιά της μάνας... του, κυοφορούμενος, ακροάσθηκε και σκίρτησε από αγαλλίαση.
Ο Ιωάννης άνοιξε και προετοίμασε τον δρόμο του Ιησού. Παλεύοντας με τον εαυτό του και άλλα ανθρωποφάγα θηρία στην ερημιά. Τρεφόμενος με ακρίδα και άγριο μέλι. Λιώνοντας σάρκα για να αποστάξει φως. Εναντίον των παθών, των ανοησιών, της υποκρισίας, του όχλου, της εξουσίας, του χυδαίου πλούτου. Προετοίμασε τις ψυχές ώστε να μην αντισταθούν στον Θείο Λόγο που εκόμιζε στην Ανθρωπότητα ο Ιησούς. Τις καθάριζε συμβολικά με το καθαρό τρεχούμενο νερό του ποταμού. Βάπτισε και τον ίδιο όταν επιτέλους εμφανίσθηκε, αθόρυβος και λιγομίλητος. Και παρότρυνε τους συντρόφους και συνοδοιπόρους του να ακολουθήσουν πλέον Εκείνον.
Επέστρεψε στην ακάνθινη μοναξιά του και σχεδίασε το τέλος του. Για να δυναμώσει τον Ελθόντα. Καρατομήθηκε από ένα άθλιο, σαπισμένο εξουσιαστή. Και επέστρεψε στον Αποστολέα Του έχοντας εκπληρώσει την αποστολή του. Σωστός Αρχάγγελος.
Το λατρεύω τον Ιωάννη. Τον νιώθω κι ας είμαι χώμα. Ήταν ο πιονιέρος του Πνεύματος μέσα στην Ύλη. Αυτός εβίωσε την σαρκοφάγα μοναξιά, αυτός πρωταντίκρυσε τους κακούς και τους ελαττωματικούς, τις γειτονιές της γέενας, τους λεπρούς της ερήμου, τους ψεύτικους Θεούς – δοκησίσοφους, ζάπλουτους, γαλαζοαίματους, λαοπλάνους, τα τσογλάνια του όχλου, τους κανίβαλους και τους δαίμονες και τους είπε αυτοθυσιαστικά και παλληκαρίσια «γρηγορείτε! ήγγικεν η ώρα!».
Το ακέφαλο βασανισμένο σώμα του έγινε η γέφυρα για να περάσει στην σκληρή γη της Επαγγελίας ο αγαπημένος του Ιησούς. Πάντα πιστεύω πως ο Ιωάννης δεν θυσιάστηκε μόνο για εμάς αλλά πρωτίστως για τον «κολλητό» του. Αν δεν αγαπάς πάνω από το μέτρο δεν θυσιάζεσαι!
Την ευλογία του να έχουμε!
Το ακέφαλο βασανισμένο σώμα του έγινε η γέφυρα για να περάσει στην σκληρή γη της Επαγγελίας ο αγαπημένος του Ιησούς. Πάντα πιστεύω πως ο Ιωάννης δεν θυσιάστηκε μόνο για εμάς αλλά πρωτίστως για τον «κολλητό» του. Αν δεν αγαπάς πάνω από το μέτρο δεν θυσιάζεσαι!
Την ευλογία του να έχουμε!
Τετάρτη 28 Αυγούστου 2019
ΠΑΛΙ ΣΕ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΟΡΜΗΞΑΝ ΟΙ "ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ" ΤΗΣ ΜΟΣΑΝΤ..
Πάλι σε Χριστιανική Εκκλησία όρμηξαν οι "αναρχικοί" της Μοσάντ.
Οι πράκτορες δίνουν ρεσιτάλ γελοιότητας ήδη από την επιλογή του ονόματος της "επαναστατικής" οργάνωσης. Σαν τα logo που χρησιμοποιεί το Lidl για τα δικά του προϊόντα ...ακριβώς για να μην απομνημονεύονται από τους καταναλωτές.
Οι Μάγισσες της Μοσάντ ...που εμπνέονται στα Village Cinemas...βανδάλισαν παρεκκλήσι .
Ενώ υπάρχουν τόσα άλλα ενδιαφέροντα δόγματα κι αιρέσεις...έχουν γίνει εμμονικοί με την επίσημη θρησκεία της χώρας.
Γιατί δεν πατάνε ποτέ σε Συναγωγές, σε Σαϊεντολόγους, σε Ιεχωβάδες, σε Μέντιουμ κι Αστρολόγους , σε Τεκτονικές Στοές ή στα τζαμιά της Πακιστανικής Κοινότητας στην Αθήνα να τους αφυπνίσουν ...να σταματήσουν να πιστεύουν στο φανταστικό τους φιλαράκι;
Οι πράκτορες δίνουν ρεσιτάλ γελοιότητας ήδη από την επιλογή του ονόματος της "επαναστατικής" οργάνωσης. Σαν τα logo που χρησιμοποιεί το Lidl για τα δικά του προϊόντα ...ακριβώς για να μην απομνημονεύονται από τους καταναλωτές.
Οι Μάγισσες της Μοσάντ ...που εμπνέονται στα Village Cinemas...βανδάλισαν παρεκκλήσι .
Ενώ υπάρχουν τόσα άλλα ενδιαφέροντα δόγματα κι αιρέσεις...έχουν γίνει εμμονικοί με την επίσημη θρησκεία της χώρας.
Γιατί δεν πατάνε ποτέ σε Συναγωγές, σε Σαϊεντολόγους, σε Ιεχωβάδες, σε Μέντιουμ κι Αστρολόγους , σε Τεκτονικές Στοές ή στα τζαμιά της Πακιστανικής Κοινότητας στην Αθήνα να τους αφυπνίσουν ...να σταματήσουν να πιστεύουν στο φανταστικό τους φιλαράκι;
Την εμφάνισή της με βανδαλισμούς σε εκκλησία στα Σεπόλια έκανε μια οργάνωση του αντιεξουσιαστικού χώρου με το όνομα «Πυρήνας Αναρχικών Μαγισσών».
Την ευθύνη για βανδαλισμούς στο παρεκκλήσι του Αγίου Μελέτη στα Σεπόλια ανέλαβε σήμερα η πρωτοεμφανιζόμενη οργάνωση «Πυρήνας Αναρχικών Μαγισσών».
Όπως αναφέρει η οργάνωση σε ανακοίνωσή της σε ιστότοπο του αντιεξουσιαστικού χώρου έθεσε τη συγκεκριμένη εκκλησία στο στόχαστρο ως απάντηση στις επιχειρήσεις της ελληνικής αστυνομίας σε τέσσερις καταλήψεις στα Εξάρχεια.
Τέλος εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στους συλληφθέντες και καταλήγουν με τη φράση «Τις καταλήψεις δεν θα τις πάρετε ποτέ. Να αμυνθούμε με επιθέσεις στους χώρους του κράτους, του κεφαλαίου, της πατριαρχίας».
Όπως αναφέρει η οργάνωση σε ανακοίνωσή της σε ιστότοπο του αντιεξουσιαστικού χώρου έθεσε τη συγκεκριμένη εκκλησία στο στόχαστρο ως απάντηση στις επιχειρήσεις της ελληνικής αστυνομίας σε τέσσερις καταλήψεις στα Εξάρχεια.
«Επιτεθήκαμε σε ένα χώρο αυτού του μισογύνικου κρατικού θεσμού, που λέγεται εκκλησία. Στο παρεκκλήσι του αγιου μελέτη στα Σεπόλια (γεια σου Γιάννη Αντετοκούμπο - όλες οι λαθρομετανάστριες είμαστε περήφανες για εσένα) καταστρέψαμε με σπρέυ πολλές από τις ευλογημένες εικόνες. Αν συνεχιστεί έτσι, εκτός από τη μέρα του αγέννητου παιδιού, που θέσπισαν για τον περιορισμό της αυτοδιάθεσης των σωμάτων μας, να ετοιμάζονται να θεσπίσουν και τη μέρα της ευλογημένης καμμένης εκκλησίας», σημειώνουν στην ανάρτησή τους.
Η οργάνωση αναφέρεται επίσης σε επιθέσεις στο Μεξικό μετά τον βιασμό μιας 17χρονης ενώ εξαπολύει επίθεση κατά της ΛΑΕ για τη στάση της στη Συμφωνία των Πρεσπών.Τέλος εκφράζουν την αλληλεγγύη τους στους συλληφθέντες και καταλήγουν με τη φράση «Τις καταλήψεις δεν θα τις πάρετε ποτέ. Να αμυνθούμε με επιθέσεις στους χώρους του κράτους, του κεφαλαίου, της πατριαρχίας».
Me Too εναντίον ….. «Γέρου και Ερωτευμένου».
Βασίλης Στοϊλόπουλος
Me Too εναντίον ….. «Γέρου και Ερωτευμένου».
Ακόμα και ο δημιουργός του Φάουστ και του Μεφιστοφελή, του Ερμάνου και του Βερθέρου, ο πνευματικός κινηματίας της οργισμένης εποχής του “Sturm und Drang” («Θύελλα και ορμή»), ο Βόλφγκανγκ Γκαίτε (φ. 1), δεν κατάφερε τελικά να γλιτώσει από την μετανεωτερικό κανιβαλισμό και τον ηθικολογικό φασισμό των “Me Too”, των δήθεν «ποιητών του πλανητικού προοδευτισμού». Νεολαίοι μιας φεμινιστικής «κολλεκτίβας καλλιτεχνών» από την Φρανκφούρτη επιτέθηκαν προχθές με καλυμμένο το πρόσωπο το σπίτι του Γκαίτε στη Βαϊμάρη (φ. 2), πετώντας στον κήπο ρολά από κ@@@χαρτα και ανεβάζοντας στο διαδίκτυο επικριτικά σχόλια για τον άνθρωπο που χαρακτηρίστηκε σαν «η κορυφαία έκφραση του γερμανικού πνεύματος». Σκοπεύουν μάλιστα μεθαύριο, στις 28 Αυγούστου, επέτειο των 270 χρόνων από τη γέννηση του ποιητή, να διοργανώσουν έκθεση με τον προβοκατόρικο τίτλο "LOLita".
Χρησιμοποιώντας τα «μέτρα και σταθμά» της σημερινής, φασιστοειδούς επέλασης του δικαιωματισμού και της τυραννίας της πολιτικής ορθότητας, 187 χρόνια από το θάνατό του, ο Γκαίτε κατηγορήθηκε ως «παλιόγερος σεξιστής» και για αντιφιμενιστικές ερωτικές μηχανορραφίες και φιλοφρονήσεις ……(των αρχών του 19ου αιώνα!) Η κατηγορία : Το έργο του «βρίθει ερωτικής ιεραρχίας σε βάρος των γυναικείων μορφών, που ενίοτε τις χαρακτηρίζει ναΐφ». Με την 14χρονη Γρέτχεν, τον πρώτο έρωτα του 15χρονου τότε Γκαίτε, στον Φάουστ να είναι το πιο διάσημο παράδειγμα. Η άλλη κατηγορία, που ίσως έχει περισσότερο ενδιαφέρον, είναι πως ο «αντιφατικός» Γκαίτε είχε άστατη και ουσιαστικά αδέσμευτη ερωτική ζωή, καλοέβλεπε τις όμορφες, και μάλιστα ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, αλλά και ότι ερωτεύονταν, παρότι γέρος, πολύ νεώτερές του.
«Λευκά είναι τα μαλλιά σου, κι όμως θ’ αγαπήσεις» έγραφε ο αισθησιακός ρομαντικός ποιητής, πολιτικός και διανοούμενος Γκαίτε. Είναι γνωστό όμως ότι για τις γυναίκες της εποχή του, όπως φαίνεται σε κείμενο του διαφωτιστή Georg Zimmermann από εκείνη την εποχή, ο Γκαίτε περνούσε παντού ως «ο ωραιότερος, ο πιο ζωντανός, ο πιο θερμός, ο πιο θυελλώδης, ο πιο γλυκύς, ο πιο αποπλανητικός» και βεβαίως «ο πιο επικίνδυνος άνδρας». Μάλιστα, η εκρηκτική 24χρονη Μπεττίνα Μπρεντάνο, το 1809, αν και παντρεμένη, είχε δηλώσει «με αναίδεια» : «Πρέπει ν’ αποκτήσω πάση θυσία ένα παιδί από τον Γκαίτε. Θα γεννηθεί ένας ημίθεος», προκαλώντας αλλεπάλληλα σκάνδαλα.
Περιμένει όμως κανείς οι επικριτές του της «κολλεκτίβας καλλιτεχνών» να γνωρίζουν ότι ο Γκαίτε «αγαπούσε την αγάπη περισσότερο απ’ ότι τις γυναίκες» ; Ή ότι «η αγάπη ήταν το τελευταίο του στήριγμα, και τον απασχολούσε από την φοιτητική του ζωή μέχρι τα βαθειά του γεράματα» ; Και ότι «ο Γκαίτε αισθάνονταν και τραγουδούσε την κάθε του αγάπη, σαν να ήταν η τελευταία, η μοναδική» ; Αν και με διαφορετικά ονόματα : Γκρέτε, Μανταλλένα, Μαξιμιλιάνε, Λίλη, Κριστιάνε, Κορόνα, Λόττε, Σαρλόττε, Ουρλίκε… Καθόλου τυχαίο μάλιστα ότι στην πολύ «προχωρημένη» ηλικία των 74 ετών είχε την ιδέα να γράψει το ποίημα «Γέρος και ερωτευμένος» («Alt und verliebt», στο Elegie von Marienbad, Σεπτέμβριος 1823). Για τον βιογράφο του πάντως, «Οι γυναίκες (και νεαροί άνδρες;) ήταν μόνο αντικείμενα, πάνω στα οποία αποκαλύπτονταν αυτή η αγάπη στις διαφορετικές της μορφές (πνευματική, ψυχική, σωματική-ερωτική αγάπη). Αν δεν μπορούσε να συνεχίσει μια τέτοια αγάπη τότε γι αυτόν δεν έμπαινε θέμα ηθικής αναστολής, ούτε εγκατάλειψης, αλλά είχε να κάνει είτε με το ότι δεν έβρισκε πλέον την ποθητή μορφή αγάπης ή ότι σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούσε το στενό δέσιμο, γιατί ο πόθος θα έφερνε πάθη.» Σε κάθε φάση της ζωής του «αποκαλύπτει σε όλους τη διπλή του προσωπικότητα: είναι Φάουστ και Μεφιστοφελής, μέσα στον απέραντο πλούτο των αντιθέσεων έχει τις «ρίζες» της η ποιητική του ευφορία. Εκφράζει το παν και το αντίθετο του παντός». Και όντως, στα 81 του ερωτεύτηκε την τελευταία του αγάπη, την 18χρονη Ουρλίκε φον Λέβετσωφ. «Είναι το τελειωτικό, είναι το ύστατο, είναι το αντίο στον έρωτα, σ΄ αυτό το πάθος που τον είχε εμπνεύσει, που σχεδόν στάθηκε οδηγός σ΄ ολόκληρη τη ζωή του ποιητή.»
Αν όλα αυτά είναι «σεξισμός» τότε απλά …….. αλλοίμονό μας !
Χρησιμοποιώντας τα «μέτρα και σταθμά» της σημερινής, φασιστοειδούς επέλασης του δικαιωματισμού και της τυραννίας της πολιτικής ορθότητας, 187 χρόνια από το θάνατό του, ο Γκαίτε κατηγορήθηκε ως «παλιόγερος σεξιστής» και για αντιφιμενιστικές ερωτικές μηχανορραφίες και φιλοφρονήσεις ……(των αρχών του 19ου αιώνα!) Η κατηγορία : Το έργο του «βρίθει ερωτικής ιεραρχίας σε βάρος των γυναικείων μορφών, που ενίοτε τις χαρακτηρίζει ναΐφ». Με την 14χρονη Γρέτχεν, τον πρώτο έρωτα του 15χρονου τότε Γκαίτε, στον Φάουστ να είναι το πιο διάσημο παράδειγμα. Η άλλη κατηγορία, που ίσως έχει περισσότερο ενδιαφέρον, είναι πως ο «αντιφατικός» Γκαίτε είχε άστατη και ουσιαστικά αδέσμευτη ερωτική ζωή, καλοέβλεπε τις όμορφες, και μάλιστα ανεξαρτήτως κοινωνικής θέσης, αλλά και ότι ερωτεύονταν, παρότι γέρος, πολύ νεώτερές του.
«Λευκά είναι τα μαλλιά σου, κι όμως θ’ αγαπήσεις» έγραφε ο αισθησιακός ρομαντικός ποιητής, πολιτικός και διανοούμενος Γκαίτε. Είναι γνωστό όμως ότι για τις γυναίκες της εποχή του, όπως φαίνεται σε κείμενο του διαφωτιστή Georg Zimmermann από εκείνη την εποχή, ο Γκαίτε περνούσε παντού ως «ο ωραιότερος, ο πιο ζωντανός, ο πιο θερμός, ο πιο θυελλώδης, ο πιο γλυκύς, ο πιο αποπλανητικός» και βεβαίως «ο πιο επικίνδυνος άνδρας». Μάλιστα, η εκρηκτική 24χρονη Μπεττίνα Μπρεντάνο, το 1809, αν και παντρεμένη, είχε δηλώσει «με αναίδεια» : «Πρέπει ν’ αποκτήσω πάση θυσία ένα παιδί από τον Γκαίτε. Θα γεννηθεί ένας ημίθεος», προκαλώντας αλλεπάλληλα σκάνδαλα.
Περιμένει όμως κανείς οι επικριτές του της «κολλεκτίβας καλλιτεχνών» να γνωρίζουν ότι ο Γκαίτε «αγαπούσε την αγάπη περισσότερο απ’ ότι τις γυναίκες» ; Ή ότι «η αγάπη ήταν το τελευταίο του στήριγμα, και τον απασχολούσε από την φοιτητική του ζωή μέχρι τα βαθειά του γεράματα» ; Και ότι «ο Γκαίτε αισθάνονταν και τραγουδούσε την κάθε του αγάπη, σαν να ήταν η τελευταία, η μοναδική» ; Αν και με διαφορετικά ονόματα : Γκρέτε, Μανταλλένα, Μαξιμιλιάνε, Λίλη, Κριστιάνε, Κορόνα, Λόττε, Σαρλόττε, Ουρλίκε… Καθόλου τυχαίο μάλιστα ότι στην πολύ «προχωρημένη» ηλικία των 74 ετών είχε την ιδέα να γράψει το ποίημα «Γέρος και ερωτευμένος» («Alt und verliebt», στο Elegie von Marienbad, Σεπτέμβριος 1823). Για τον βιογράφο του πάντως, «Οι γυναίκες (και νεαροί άνδρες;) ήταν μόνο αντικείμενα, πάνω στα οποία αποκαλύπτονταν αυτή η αγάπη στις διαφορετικές της μορφές (πνευματική, ψυχική, σωματική-ερωτική αγάπη). Αν δεν μπορούσε να συνεχίσει μια τέτοια αγάπη τότε γι αυτόν δεν έμπαινε θέμα ηθικής αναστολής, ούτε εγκατάλειψης, αλλά είχε να κάνει είτε με το ότι δεν έβρισκε πλέον την ποθητή μορφή αγάπης ή ότι σε καμιά περίπτωση δεν επιθυμούσε το στενό δέσιμο, γιατί ο πόθος θα έφερνε πάθη.» Σε κάθε φάση της ζωής του «αποκαλύπτει σε όλους τη διπλή του προσωπικότητα: είναι Φάουστ και Μεφιστοφελής, μέσα στον απέραντο πλούτο των αντιθέσεων έχει τις «ρίζες» της η ποιητική του ευφορία. Εκφράζει το παν και το αντίθετο του παντός». Και όντως, στα 81 του ερωτεύτηκε την τελευταία του αγάπη, την 18χρονη Ουρλίκε φον Λέβετσωφ. «Είναι το τελειωτικό, είναι το ύστατο, είναι το αντίο στον έρωτα, σ΄ αυτό το πάθος που τον είχε εμπνεύσει, που σχεδόν στάθηκε οδηγός σ΄ ολόκληρη τη ζωή του ποιητή.»
Αν όλα αυτά είναι «σεξισμός» τότε απλά …….. αλλοίμονό μας !
Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ Η ΑΡΙΣΤΕΡΑ.....
Η αριστερά και ο ΑΡΗΣ
Η αριστερά αναδεικνύει τον Άρη κυρίως ή αποκλειστικά ως αντίπαλο της δεξιάς συντήρησης και του χυδαίου δοσιλογισμού και όχι ως ηγέτη ενός απελευθερωτικού αγώνα ..
.Στην αριστερά των τελευταίων χρόνων ,ιδιαίτερα στα τμήματα εκείνα που ταυτίστηκαν με την λογική της αποεθνοποίησης ,κυριάρχησε μια ρηχή εμφυλιοπολεμική ρητορεία, με έντονο το ταξικό -υποτίθεται- στοιχείο,μια αναφορά σε αριστερές αξίες με μια "θρησκοληπτικού " τύπου εμμονή στην οποία εξ ίσου... εμμονικά, απουσιάζουν ακριβώς εκείνα τα στοιχεία που κατέστησαν την αριστερά προσφιλή σε ευρύτερα τμήματα του λαού.....Μια διάσταση αυτής της "νέας " προσέγγισης καθίσταται φανερή στον τρόπο που αντιμετωπίζεται και χρησιμοποιείται ο Άρης Βελουχιώτης. Μνημονεύεται ως σκληρός τιμωρός και ιδεολογικός αντίπαλος της δεξιάς αλλά χάνεται εντυπωσιακά έως και προκλητικά ως πατριώτης ,ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα απέναντι στους ξένους κατακτητές..
Διαγωνίζονται τμήματα της εγχώριας αριστεράς ποιος εκφράζει ,πιο αυθεντικά ,μια από τις ηρωϊκές και τραγικές προσωπικότητες της αντιστασιακής περιόδου ,με ταυτόχρονη κριτική ο ένας εναντίον του άλλου...Απύθμενη υποκρισία , απόψεις που υπαγορεύονται από τις σημερινές κομματικές "ανάγκες" και τελικά ύβρις προς τον αγωνιστή τον οποίον υποτίθεται σέβονται και θαυμάζουν...Γιατί όλοι αυτοί παρά τις "διαφωνίες" τους έχουν ένα κοινό..Όλοι ..Και οι του Περισσού ,που με τις νέες προσεγγίσεις "ανακαλύπτουν" τα λάθη στον προσανατολισμό του ΕΑΜικού κινήματος ,και οι αριστεροί διανοούμενοι "αντιεθνικιστές" του κοσμοπολιτισμού που "αγνοούν" το "ακατάβλητο αντιστασιακό φρόνημα του λαού μας" ,αν δεν το θεωρούν μάλιστα και "εθνικιστική" παρέκκλιση , και οι αριστεροί του Φίλη, του Λιάκου και της Ρεπούση που θεωρούν πως η λέξη πατρίδα είναι απλώς ένα λήμμα στο λεξικό, και οι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που νομίζουν πως κάνουν.....ανταρσία στο σύστημα κλίνοντας την "ταξική πάλη" σε όλες τις πτώσεις , και οι αστείοι που μοντάρουν την φωτογραφία του παπά-Ανυπόμονου εξαφανίζοντας τον σταυρό στο στήθος του(ναι,ναι ,ναι),και οι θλιβεροί που φωνάζουν "λαέ ,αυτό το χώμα που πατάς λευτέρωσε(σ.σ:!!!!!) ,ο Άρης και ο ΕΛΑΣ" και αμέσως μετά συνεχίζουν ,"μίσος ταξικό, ξεφτίλες πατριώτες"¨(παραδίνομαι!!),κ.λ.π.,κ.λ.π.
Όλοι αυτοί ,στην ουσία ,ΛΕΝΕ σήμερα αυτό που είπε στον Άρη ένα πρωί, το στέλεχος τότε του ΚΚΕ , o Γ.Χουλιάρας (Περικλής) που απευθυνόμενος στον Άρη Βελουχιώτη έπειτα από μια δημόσια ομιλία του τελευταίου σχολίασε: "ωραία τα ΄πες χτες βράδυ,αν δεν σε ήξερα θα έλεγα πως είσαι σοβινιστής πρώτης γραμμής".
Μα πως τα έχουν αφήσει αυτά ασχολίαστα και δεν τον έχουν καταχεριάσει τον ΆΡΗ;Τι είναι αυτά που είπε στον λόγο του στην Λαμία;
Παραπέμπουν στο ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ...
{..}Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ' άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή. Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε.{..}
Αμ το άλλο;{..}Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δε σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ένοπλοι ή όχι. Κι ύστερα μέσα απ' αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της επανάστασης, πού ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους..{..}
Και τούτο τι είναι;{..}Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματος μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη. {..}
Άσε αυτό:{..}Κατηγορούν τους κομμουνιστές, ότι αυτοί θα διαλύσουν επίσης την οικογένεια. Λες κι εμείς κατεβήκαμε από τον ουρανό και δε γεννηθήκαμε από σπίτια ή φυτρώσαμε μόνοι μας σαν τα μανιτάρια. {..}
Η αριστερά αναδεικνύει τον Άρη κυρίως ή αποκλειστικά ως αντίπαλο της δεξιάς συντήρησης και του χυδαίου δοσιλογισμού και όχι ως ηγέτη ενός απελευθερωτικού αγώνα ..
.Στην αριστερά των τελευταίων χρόνων ,ιδιαίτερα στα τμήματα εκείνα που ταυτίστηκαν με την λογική της αποεθνοποίησης ,κυριάρχησε μια ρηχή εμφυλιοπολεμική ρητορεία, με έντονο το ταξικό -υποτίθεται- στοιχείο,μια αναφορά σε αριστερές αξίες με μια "θρησκοληπτικού " τύπου εμμονή στην οποία εξ ίσου... εμμονικά, απουσιάζουν ακριβώς εκείνα τα στοιχεία που κατέστησαν την αριστερά προσφιλή σε ευρύτερα τμήματα του λαού.....Μια διάσταση αυτής της "νέας " προσέγγισης καθίσταται φανερή στον τρόπο που αντιμετωπίζεται και χρησιμοποιείται ο Άρης Βελουχιώτης. Μνημονεύεται ως σκληρός τιμωρός και ιδεολογικός αντίπαλος της δεξιάς αλλά χάνεται εντυπωσιακά έως και προκλητικά ως πατριώτης ,ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα απέναντι στους ξένους κατακτητές..
Διαγωνίζονται τμήματα της εγχώριας αριστεράς ποιος εκφράζει ,πιο αυθεντικά ,μια από τις ηρωϊκές και τραγικές προσωπικότητες της αντιστασιακής περιόδου ,με ταυτόχρονη κριτική ο ένας εναντίον του άλλου...Απύθμενη υποκρισία , απόψεις που υπαγορεύονται από τις σημερινές κομματικές "ανάγκες" και τελικά ύβρις προς τον αγωνιστή τον οποίον υποτίθεται σέβονται και θαυμάζουν...Γιατί όλοι αυτοί παρά τις "διαφωνίες" τους έχουν ένα κοινό..Όλοι ..Και οι του Περισσού ,που με τις νέες προσεγγίσεις "ανακαλύπτουν" τα λάθη στον προσανατολισμό του ΕΑΜικού κινήματος ,και οι αριστεροί διανοούμενοι "αντιεθνικιστές" του κοσμοπολιτισμού που "αγνοούν" το "ακατάβλητο αντιστασιακό φρόνημα του λαού μας" ,αν δεν το θεωρούν μάλιστα και "εθνικιστική" παρέκκλιση , και οι αριστεροί του Φίλη, του Λιάκου και της Ρεπούση που θεωρούν πως η λέξη πατρίδα είναι απλώς ένα λήμμα στο λεξικό, και οι της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς που νομίζουν πως κάνουν.....ανταρσία στο σύστημα κλίνοντας την "ταξική πάλη" σε όλες τις πτώσεις , και οι αστείοι που μοντάρουν την φωτογραφία του παπά-Ανυπόμονου εξαφανίζοντας τον σταυρό στο στήθος του(ναι,ναι ,ναι),και οι θλιβεροί που φωνάζουν "λαέ ,αυτό το χώμα που πατάς λευτέρωσε(σ.σ:!!!!!) ,ο Άρης και ο ΕΛΑΣ" και αμέσως μετά συνεχίζουν ,"μίσος ταξικό, ξεφτίλες πατριώτες"¨(παραδίνομαι!!),κ.λ.π.,κ.λ.π.
Όλοι αυτοί ,στην ουσία ,ΛΕΝΕ σήμερα αυτό που είπε στον Άρη ένα πρωί, το στέλεχος τότε του ΚΚΕ , o Γ.Χουλιάρας (Περικλής) που απευθυνόμενος στον Άρη Βελουχιώτη έπειτα από μια δημόσια ομιλία του τελευταίου σχολίασε: "ωραία τα ΄πες χτες βράδυ,αν δεν σε ήξερα θα έλεγα πως είσαι σοβινιστής πρώτης γραμμής".
Μα πως τα έχουν αφήσει αυτά ασχολίαστα και δεν τον έχουν καταχεριάσει τον ΆΡΗ;Τι είναι αυτά που είπε στον λόγο του στην Λαμία;
Παραπέμπουν στο ΠΑΤΡΙΣ-ΘΡΗΣΚΕΙΑ-ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ...
{..}Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ' άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή. Μα ότι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε.{..}
Αμ το άλλο;{..}Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δε σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ένοπλοι ή όχι. Κι ύστερα μέσα απ' αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της επανάστασης, πού ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους..{..}
Και τούτο τι είναι;{..}Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματος μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη. {..}
Άσε αυτό:{..}Κατηγορούν τους κομμουνιστές, ότι αυτοί θα διαλύσουν επίσης την οικογένεια. Λες κι εμείς κατεβήκαμε από τον ουρανό και δε γεννηθήκαμε από σπίτια ή φυτρώσαμε μόνοι μας σαν τα μανιτάρια. {..}
-----------
"ΤΙΜΟΥΝ" λέει τον Βελουχιώτη, και σου κουνάνε και το δάχτυλο αν απλά αμφισβητήσεις κάτι!..ποιοι;...εκείνοι που τον "έδωσαν" κανονικά γιατί τους χάλαγε τον προδοτικό συμβιβασμό..εκείνοι που σήμερα αφήνουν χωρίς αντίδραση ουσίας την εθνική αποδόμηση προσδοκώντας "ανάστασιν νεκρών"...εκείνοι που σαν κουρδισμένα πορτοκάλια παπαγαλίζουν ακούραστα κάθε συστημικό ιδεολόγημα για "πολυπολιτισμικότητα", για no border, για πλημμύρα μεταναστοπροσφύγων που θα βουλιάξει την πατρίδα στην αν...υπαρξία, για "παγκόσμια ζωή" όπως την οραματίζεται και ο Ζούκεμπεργκ, για "δικαιωματισμό" που καταργεί κάθε κοινωνική αντίσταση επί των πυρήνων της κοινωνικής τυραννίας...μιλούν για τον Αρη αυτοί που, πολιτικά και κοσμοθεωρητικά, κείνται σε μια άλλη όχθη από τη δική του...δεν είναι απλά εκμεταλλευτές του μυθικού του κύρους, είναι αισχροί πλαστογράφοι και μάστορες στην παραμορφωτική τυμβωρυχία...οι ρουφιάνοι που έβαλαν πλάτη για να στηθούν τα κομμένα κεφάλια στα Τρίκαλα, παριστάνουν τη "ζώσα μνήμη"!...η ντροπή δική τους, το φτύσιμο δικό μας...ο Αρης του ανένδοτου πολεμικού πατριωτισμού, δεν έχει καμιά σχέση με τούτα τα ξενόδουλα ασπόνδυλα..η Αριστερά των ξεροτήγανων και του Ζακ, δεν έχει καμιά σχέση με τον Πρωτοκαπετάνιο...όλα τα άλλα είναι παραδοσιακές παπαρολογίες κάτι "κομμουνιστών" από συνήθεια και αυτοματισμό...σαν κάτι οικτρές γεροντοκόρες που άλλαξαν το "ράφι" με το στασίδι του παρακμιακού κυριακάτικου εκκλησιασμού...
--------------
Άρης Βελουχιώτης: Έζησε και πέθανε ως επαναστάτης
Πέμπτη 15 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης φαίνεται να καταλαβαίνει πως φτάνει το τέλος. Αυτοπυροβολείται και γράφει το ένδοξο τέλος του, με τα ίδια του τα χέρια... Μια ημέρα αργότερα, στις 16 Ιουνίου, οι εθνοφύλακες θα βρουν τη σορό του. «Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος.
O λόγος για τον Θανάση Κλάρα (Λαμία, 27 Αυγούστου 1905 – Μεσούντα, 16 Ιουνίου 1945), που άφησε την άνετη ζωή του στη Λαμία και πήρε τα βουνά, γράφοντας το όνομα του, ή μάλλον το ψευδώνυμο του «Άρης Βελουχιώτης» στην ιστορία, σαν ίσως την πιο εμβληματική φιγούρα της Αντίστασης. Ιδρυτής του ΕΛΑΣ και ηγετική μορφή του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ. Ο Βελουχιώτης έρχεται σε ρήξη με το ΚΚΕ μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, καθώς αρνείται να παραδώσει τα όπλα και επιλέγει τον δρόμο της ένοπλης δράσης. Ο δρόμος που διαλέγει τον οδηγεί τελικά στον θάνατο.
Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, την ίδια μέρα που το ΚΚΕ τον διαγράφει από τις τάξεις του, βάζει τέλος στη ζωή του στις 16 Ιουνίου του 1945, καθώς είχε περικυκλωθεί από ομάδες της Εθνοφυλακής που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν, στη Μεσούντα του Αχελώου. Το πτώμα του αποκεφαλίζεται και την επομένη κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων.
Η πορεία προς τον θάνατο
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, που υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945, από την κυβέρνηση Πλαστήρα και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και προέβλεπε δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για τη διεξαγωγή εκλογών και δημοψηφίσματος για τη μοναρχία στην Ελλάδα, διάλυση των ανταρτικών οργανώσεων, παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ μέσα σε δύο εβδομάδες και παραχώρηση αμνηστίας στους στρατιώτες του ΕΛΑΣ, ο Άρης καταγγέλλει τη συμφωνία ως προδοτική και αποδοχή της αγγλικής κατοχής.
Ο Βελουχιώτης καλεί τους αγωνιστές να συνεχίσουν την ένοπλη αντίσταση με αποτέλεσμα το ΚΚΕ να τον αποκηρύξει και να τον απομονώσει. Τότε αρχίζει ένα κυνήγι «κλεφτών κι αστυνόμων» με την Εθνοφυλακή υπό την εποπτεία των Άγγλων να τον καταδιώκει, και τον Άρη, βλέποντας τον κλοιό να στενέυει γύρω του να επιλέγει το δρόμο του θανάτου. «O Άρης ήξερε από την αρχή το τέλος του.
Τις παλιές καλές ημέρες στο βουνό έκανε καμιά φορά παρέα με τον μόνιμο λοχαγό Κουταλίδη, που έπαιζε υπέροχα στο βιολί του κάποια κλασικά κομμάτια. Μια ημέρα ο λοχαγός τού είπε με θαυμασμό ότι μοιάζει με τον επαναστάτη Πουγκατσέφ, που έφτιαξε δικό του στρατό και κυριάρχησε σε μεγάλο τμήμα της τσαρικής Ρωσίας. O αρχηγός τον ρώτησε με νόημα: - Θυμάσαι το τέλος του; - Ναι, απάντησε ο λοχαγός. Κυκλώθηκε από τα τσαρικά στρατεύματα, πιάστηκε αιχμάλωτος και το κεφάλι του έμεινε κρεμασμένο για ημέρες σε κοινή θέα. - Eμένα όμως δε θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο. Κι αυτό έκανε», γράφει για αυτόν ο Διονύσης Χαριτόπουλος, στο βιβλίο του «Αρης, ο αρχηγός των ατάκτων».
Μαζί με τους αντάρτες του ο Βελουχιώτης μεταβαίνει στο Ανθηρό όπου ανταλλάσσει ομήρους με όπλα και πυρομαχικά, κι ενώ ο στρατός τον καταδιώκει το ΚΚΕ δεσμεύεται ότι δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στις διαπραγματεύσεις. Την επομένη, έξω από το χωριό Ελληνικά, σε μια εκκλησία ο Βελουχιώτης μαζεύει τους συντρόφους του και τους ενημερώνει για την επικείμενη συνάντηση του με τον ζαχαριάδη, τον ηγέτη του ΚΚΕ, προκειμένου να λύσουν τα ζητήματα που έχουν προκύψει μεταξύ τους. Αποχαιρετά τους συντρόφους του και κατευθύνεται προς το Λιάσκοβο, όπου φήμες θέλουν υποστηρικτές του να τον περιμένουν για να συνταχθούν μαζί του. Αντί για συντρόφους συναντά διώκτες...
Μετά από σκληρή μάχη, κι αφού έχουν καταφέρει να πάρουν 17 ομήρους, οι αντάρτες υποχωρούν προς το Mαυροβούνι. Τετάρτη 14 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης με τους αντάρτες του κατευθύνεται στο Κοθώνι, από όπου και αποφασίζει να επιχειρήσει τη μεγάλη έξοδο παρά το ότι γνωρίζει ότι βρίσκεται περικυκλωμένος. Κλειδώνει τους όμηρους στο σχολείο του χωριού, και μέσω του Χοιρόλακκου επιχειρεί να περάσει τον Αχελώο.
Οι μάχες είναι σφοδρές, αλλά ο Άρης είναι αποφασισμένος να περάσει το ποτάμι. Έτσι δίνει εντολή στους 20 άνδρες του που τον ακολουθούν να κρυφτούν στο φαράγγι του Φάγγου. Την επομένη κι αφού πέσει το σκοτάδι ξεκινούν για τη Μεσούντα. Πέμπτη 15 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης φαίνεται να καταλαβαίνει πως φτάνει το τέλος. Παρά τις παραινέσεις να περάσουν πάλι το ποτάμι προς τη Ρούμελη φαίνεται να αδιαφορεί. Είναι μάταιο γιατί είναι πλέον κυκλωμένοι. Δίνει εντολή στους άνδρες του να φύγουν προς το ποτάμι, μα εκείνος παραμένει εκεί.
Σαν επαναστάτης έζησε και σαν επαναστάτης θέλει να πεθάνει. Αυτοπυροβολείται και γράφει το ένδοξο τέλος του, με τα ίδια του τα χέρια... Μια ημέρα αργότερα, 16 Ιουνίου, η σορός του βρέθηκε από το τάγμα εθνοφυλάκων του Βόιδαρου, μαζί με τη σορό του Τζαβέλα, που επίσης αυτοκτόνησε. Και οι δύο αποκεφαλίζονται και την επόμενη μέρα το κεφάλι του κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων.
«Γύρω από τα κρεμασμένα κεφάλια οι παρακρατικοί βάραγαν νταούλια και κέρναγαν από νταμιζάνες κρασί. Aς μην επιχαίρουν οι εχθροί του. Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. O Άρης αποχώρησε μόνος του. H αυτοκτονία είναι μια πράξη οριστική και τελεσίδικη, που ουδείς δικαιούται να κρίνει, να εξάρει ή να καταδικάσει. Είναι απολύτως προσωπική και μυστηριώδης. Και επειδή ποτέ δεν στερείται νοήματος, ήταν το ύστατο διάβημα του αυτόχειρα προς τους Έλληνες. Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος.
Πηγή: tvxs.gr
--------------
Άρης Βελουχιώτης: Έζησε και πέθανε ως επαναστάτης
Πέμπτη 15 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης φαίνεται να καταλαβαίνει πως φτάνει το τέλος. Αυτοπυροβολείται και γράφει το ένδοξο τέλος του, με τα ίδια του τα χέρια... Μια ημέρα αργότερα, στις 16 Ιουνίου, οι εθνοφύλακες θα βρουν τη σορό του. «Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος.
O λόγος για τον Θανάση Κλάρα (Λαμία, 27 Αυγούστου 1905 – Μεσούντα, 16 Ιουνίου 1945), που άφησε την άνετη ζωή του στη Λαμία και πήρε τα βουνά, γράφοντας το όνομα του, ή μάλλον το ψευδώνυμο του «Άρης Βελουχιώτης» στην ιστορία, σαν ίσως την πιο εμβληματική φιγούρα της Αντίστασης. Ιδρυτής του ΕΛΑΣ και ηγετική μορφή του αντάρτικου σώματος του ΕΑΜ, αλλά και ένα από τα σημαντικότερα στελέχη του ΚΚΕ. Ο Βελουχιώτης έρχεται σε ρήξη με το ΚΚΕ μετά τη Συμφωνία της Βάρκιζας, καθώς αρνείται να παραδώσει τα όπλα και επιλέγει τον δρόμο της ένοπλης δράσης. Ο δρόμος που διαλέγει τον οδηγεί τελικά στον θάνατο.
Ο καπετάνιος του ΕΛΑΣ, την ίδια μέρα που το ΚΚΕ τον διαγράφει από τις τάξεις του, βάζει τέλος στη ζωή του στις 16 Ιουνίου του 1945, καθώς είχε περικυκλωθεί από ομάδες της Εθνοφυλακής που είχαν σταλεί για να τον συλλάβουν, στη Μεσούντα του Αχελώου. Το πτώμα του αποκεφαλίζεται και την επομένη κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων.
Η πορεία προς τον θάνατο
Μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας, που υπογράφτηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1945, από την κυβέρνηση Πλαστήρα και το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και προέβλεπε δημιουργία των απαραίτητων συνθηκών για τη διεξαγωγή εκλογών και δημοψηφίσματος για τη μοναρχία στην Ελλάδα, διάλυση των ανταρτικών οργανώσεων, παράδοση των όπλων του ΕΛΑΣ μέσα σε δύο εβδομάδες και παραχώρηση αμνηστίας στους στρατιώτες του ΕΛΑΣ, ο Άρης καταγγέλλει τη συμφωνία ως προδοτική και αποδοχή της αγγλικής κατοχής.
Ο Βελουχιώτης καλεί τους αγωνιστές να συνεχίσουν την ένοπλη αντίσταση με αποτέλεσμα το ΚΚΕ να τον αποκηρύξει και να τον απομονώσει. Τότε αρχίζει ένα κυνήγι «κλεφτών κι αστυνόμων» με την Εθνοφυλακή υπό την εποπτεία των Άγγλων να τον καταδιώκει, και τον Άρη, βλέποντας τον κλοιό να στενέυει γύρω του να επιλέγει το δρόμο του θανάτου. «O Άρης ήξερε από την αρχή το τέλος του.
Τις παλιές καλές ημέρες στο βουνό έκανε καμιά φορά παρέα με τον μόνιμο λοχαγό Κουταλίδη, που έπαιζε υπέροχα στο βιολί του κάποια κλασικά κομμάτια. Μια ημέρα ο λοχαγός τού είπε με θαυμασμό ότι μοιάζει με τον επαναστάτη Πουγκατσέφ, που έφτιαξε δικό του στρατό και κυριάρχησε σε μεγάλο τμήμα της τσαρικής Ρωσίας. O αρχηγός τον ρώτησε με νόημα: - Θυμάσαι το τέλος του; - Ναι, απάντησε ο λοχαγός. Κυκλώθηκε από τα τσαρικά στρατεύματα, πιάστηκε αιχμάλωτος και το κεφάλι του έμεινε κρεμασμένο για ημέρες σε κοινή θέα. - Eμένα όμως δε θα με πιάσουν ποτέ αιχμάλωτο. Κι αυτό έκανε», γράφει για αυτόν ο Διονύσης Χαριτόπουλος, στο βιβλίο του «Αρης, ο αρχηγός των ατάκτων».
Μαζί με τους αντάρτες του ο Βελουχιώτης μεταβαίνει στο Ανθηρό όπου ανταλλάσσει ομήρους με όπλα και πυρομαχικά, κι ενώ ο στρατός τον καταδιώκει το ΚΚΕ δεσμεύεται ότι δεν θα δημιουργήσει προβλήματα στις διαπραγματεύσεις. Την επομένη, έξω από το χωριό Ελληνικά, σε μια εκκλησία ο Βελουχιώτης μαζεύει τους συντρόφους του και τους ενημερώνει για την επικείμενη συνάντηση του με τον ζαχαριάδη, τον ηγέτη του ΚΚΕ, προκειμένου να λύσουν τα ζητήματα που έχουν προκύψει μεταξύ τους. Αποχαιρετά τους συντρόφους του και κατευθύνεται προς το Λιάσκοβο, όπου φήμες θέλουν υποστηρικτές του να τον περιμένουν για να συνταχθούν μαζί του. Αντί για συντρόφους συναντά διώκτες...
Μετά από σκληρή μάχη, κι αφού έχουν καταφέρει να πάρουν 17 ομήρους, οι αντάρτες υποχωρούν προς το Mαυροβούνι. Τετάρτη 14 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης με τους αντάρτες του κατευθύνεται στο Κοθώνι, από όπου και αποφασίζει να επιχειρήσει τη μεγάλη έξοδο παρά το ότι γνωρίζει ότι βρίσκεται περικυκλωμένος. Κλειδώνει τους όμηρους στο σχολείο του χωριού, και μέσω του Χοιρόλακκου επιχειρεί να περάσει τον Αχελώο.
Οι μάχες είναι σφοδρές, αλλά ο Άρης είναι αποφασισμένος να περάσει το ποτάμι. Έτσι δίνει εντολή στους 20 άνδρες του που τον ακολουθούν να κρυφτούν στο φαράγγι του Φάγγου. Την επομένη κι αφού πέσει το σκοτάδι ξεκινούν για τη Μεσούντα. Πέμπτη 15 Ιουνίου του 1945 και ο Βελουχιώτης φαίνεται να καταλαβαίνει πως φτάνει το τέλος. Παρά τις παραινέσεις να περάσουν πάλι το ποτάμι προς τη Ρούμελη φαίνεται να αδιαφορεί. Είναι μάταιο γιατί είναι πλέον κυκλωμένοι. Δίνει εντολή στους άνδρες του να φύγουν προς το ποτάμι, μα εκείνος παραμένει εκεί.
Σαν επαναστάτης έζησε και σαν επαναστάτης θέλει να πεθάνει. Αυτοπυροβολείται και γράφει το ένδοξο τέλος του, με τα ίδια του τα χέρια... Μια ημέρα αργότερα, 16 Ιουνίου, η σορός του βρέθηκε από το τάγμα εθνοφυλάκων του Βόιδαρου, μαζί με τη σορό του Τζαβέλα, που επίσης αυτοκτόνησε. Και οι δύο αποκεφαλίζονται και την επόμενη μέρα το κεφάλι του κρεμάται στην κεντρική πλατεία των Τρικάλων.
«Γύρω από τα κρεμασμένα κεφάλια οι παρακρατικοί βάραγαν νταούλια και κέρναγαν από νταμιζάνες κρασί. Aς μην επιχαίρουν οι εχθροί του. Κανείς δεν δικαιούται να υπερηφανευτεί ότι έπιασε ζωντανό, ότι νίκησε ή ότι σκότωσε τον αρχηγό του ΕΛΑΣ. O Άρης αποχώρησε μόνος του. H αυτοκτονία είναι μια πράξη οριστική και τελεσίδικη, που ουδείς δικαιούται να κρίνει, να εξάρει ή να καταδικάσει. Είναι απολύτως προσωπική και μυστηριώδης. Και επειδή ποτέ δεν στερείται νοήματος, ήταν το ύστατο διάβημα του αυτόχειρα προς τους Έλληνες. Tα τρία χρόνια ελευθερίας στα βουνά δεν ήταν όνειρο, αλλά μια υποθήκη για το μέλλον», αναφέρει για την μέρα εκείνη ο Διονύσης Χαριτόπουλος.
Πηγή: tvxs.gr
Τρίτη 27 Αυγούστου 2019
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ
ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ
τι έχει να μας πει ο παγκόσμιος χάρτης για την κλιματική αλλαγή και την υπερθέρμανση που ειδικά φέτος βίωσε όλος ο πλανήτης; 40αρια στη δυτική Ευρώπη, εκτεταμένες πυρκαγιές σε Σιβηρία και Αμαζονιο, παγετώνες που λιώνουν στη Γροιλανδία και πολλά άλλα πρωτοφανή φαινόμενα... Το κακό παραγινε... πώς φαίνονται αυτά στο παγκόσμιο ωροσκόπιο;
Αναλύσεις και χάρτες στα σχόλια που ακολουθουν.
τι έχει να μας πει ο παγκόσμιος χάρτης για την κλιματική αλλαγή και την υπερθέρμανση που ειδικά φέτος βίωσε όλος ο πλανήτης; 40αρια στη δυτική Ευρώπη, εκτεταμένες πυρκαγιές σε Σιβηρία και Αμαζονιο, παγετώνες που λιώνουν στη Γροιλανδία και πολλά άλλα πρωτοφανή φαινόμενα... Το κακό παραγινε... πώς φαίνονται αυτά στο παγκόσμιο ωροσκόπιο;
Αναλύσεις και χάρτες στα σχόλια που ακολουθουν.
ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΩΡΟΣΚΟΠΙΟ; τι είναι τούτο πάλι;
Όταν μιλάμε για παγκόσμιο ωροσκόπιο στην κοσμική αστρολογία εννοούμε συνήθως τον χάρτη που αφορά όλη την υφήλιο και καταστρώνεται για την στιγμή κάποιας μεγάλης συνόδου (πχ η σύνοδος Δία και Κρόνου κάθε 20 έτη) ή της διέλευσης πλανήτη σε κάποιο από τα αστρολογικα 4 σημεία του ορίζοντα (συνηθέστερα το πέρασμα αργού πλανήτη από την παγκόσμια ανατολή δηλαδή την μηδενική Κριού ή σημείο γ)
Όταν μιλάμε για παγκόσμιο ωροσκόπιο στην κοσμική αστρολογία εννοούμε συνήθως τον χάρτη που αφορά όλη την υφήλιο και καταστρώνεται για την στιγμή κάποιας μεγάλης συνόδου (πχ η σύνοδος Δία και Κρόνου κάθε 20 έτη) ή της διέλευσης πλανήτη σε κάποιο από τα αστρολογικα 4 σημεία του ορίζοντα (συνηθέστερα το πέρασμα αργού πλανήτη από την παγκόσμια ανατολή δηλαδή την μηδενική Κριού ή σημείο γ)
ΛΙΓΕΣ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ πριν την αναλυση...
Εδώ χρησιμοποιώ την είσοδο του Κρόνου στον Κριό για την κατάστρωση του παγκόσμιου χάρτη. Συμβαίνει σχεδόν κάθε 30 έτη, ο Κρόνος είναι ο κατεξοχήν πλανήτης των εγκοσμιων γεγονότων ευρείας κλίμακας και ο Κριός είναι το σύμβολο της ανατολής και των εναρξεων. Και όντως έχω παρατηρήσει ότι οι χάρτες εισόδου του Κρόνου στον Κριό είναι πολύ περιγραφικοι για τις 30ετιες που ακολουθούν.
Συντεταγμένες που δίνω είναι του Γκρίνουιτς όπου βρίσκεται η έναρξη των μεσημβρινών της γήινης σφαιρας. Ίσως πιο ορθό θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε σημείο που συνδιάζει την έναρξη των μεσημβρινών και των ισημερινων μαζί, αλλά δεν το προτιμησα διότι το σημείο αυτό πέφτει σε νεκρό έδαφος (κάπου στον Ατλαντικό στα αριστερά της Αφρικής) και αφετέρου έχω διαπιστώσει ότι δεν είναι τόσο ακριβης ο χάρτης αυτός όσο ακριβής είναι του Γκρίνουιτς.
Στον τρέχοντα παγκόσμιο χάρτη που έχει διάρκεια ζωής από 7 Απρίλη 1996 μέχρι το 2025, υπάρχει πλήθος πληροφοριών για τα τρεχοντα τεκταινόμενα στη πολιτική, οικονομία, γεωπολιτική κλπ αλλά θα εστιάσουμε σήμερα στην οικολογια, το οικοσυστημα και την κλιματική κατασταση.
ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΜΑΣ:
Η γη μας, ως αστρολογικό σύμβολο είναι ο Ταύρος και άρα ο πλανήτης ΑΦΡΟΔΙΤΗ. Η θέση της ΣΕΛΗΝΗΣ (ως σύντροφος του πλανήτη μας, σύμβολο της Οικουμένης, του παγκόσμιου σπιτιού) δίνει επίσης πληροφόρηση πρόσθετη. Η ανώτερη οκτάβα της Αφροδίτης, ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ, έχει ταυτιστεί επίσης με την Φυση, το χαώδες Σύμπαν, το περίπλοκο Οικοσύστημα. Αυτά είναι λοιπόν τα σημεία του χάρτη που θα εξετάσουμε αρχικά.
1. βλεπουμε στον παγκόσμιο χαρτη ότι η Αφροδίτη (γη) βρίσκεται σε αντίθεση με τον Πλούτωνα (καταστροφές, κάψιμο, διαγραφή, όλεθρος, στάχτη πριν την αναγέννηση).
2. ο Ποσειδώνας (οικοσύστημα, φύση) βρίσκεται σχεδόν πάνω στην μοίρα του Αρη (κόψιμο, κάψιμο, φωτιά) στις 28 Αιγόκερω.
3. το μεσοδιάστημα των δύο (αφροδιτη-Γη και ποσειδωνας-Φυση) πέφτει πάνω ακριβώς στον Κρόνο (φθορά, γήρανση, εξασθένηση). Και αυτό είναι το μοναδικό μεσοδιάστημα άμεσης επαφής πλανητων στον χαρτη μας.
Έχοντας το μεσοδιάστημα Αφροδίτης - Ποσειδώνα στην μηδενική Κριού από μόνο του αυτό δείχνει ότι θα προκύψουν θέματα οικολογικού ενδιαφεροντος μέσα στην τρέχουσα 30ετια. (Η ίδια ένδειξη σε ένα πιο κοινωνικό επίπεδο μιλά για την επανάπαυση των μαζών, την διοργάνωση λαμπρών φιεστων για αποχαυνωση, την στροφή σε θεάματα και τέχνες, λατρεία της εικονας, της μόδας και της φωτογραφίας).
4. η Σελήνη (εναλλακτικό σύμβολο του πλανήτη Γη, της Οικουμένης) πάει να πιάσει Πλούτωνα (όλεθρος, αποκαΐδια, κόλαση).
5. οι δυο πυρηνοι πλανήτες ήλιος και Άρης βρίσκονται αμφότεροι στο ζώδιο της φωτιάς, στον Κριό, δίπλα δίπλα (υπερθέρμανση, πυρκαγιές, άνοδος θερμοκρασιας, φαινόμενο θερμοκηπίου, πυρετός).
Φαίνεται ξεκάθαρα λοιπόν ότι ο χάρτης της τρέχουσας 30ετιας προέβλεπε την κλιματική και οικουμενική αναστατωση που όσο πάει και κορυφώνεται...
Πέρα από τις αποτυπώσεις στον γενέθλιο χάρτη, ας κοιτάξουμε και τα SOLAR ARC φαινόμενα στα οποία όπως έχετε καταλάβει έχω ιδιαίτερη αδυναμία γιατί είναι πολύ περιγραφικά στην μελέτη των εξελίξεων για το παρόν και στο μέλλον.
6. η επερχόμενη μεγάλη και τρανή σύνοδος τράνζιτ Κρόνου και Πλούτωνα (πάταξη, οριακές και ακραίες καταστάσεις, τέλος εποχής, ολοκληρώσεις με οδυνηρό τροπο, όμως και εκμηδένιση του περιττού, σημείο μηδέν) που θα συμβεί σε λίγους μόνο μήνες (Ιανουάριο 2020) πέφτει σε αντίθεση προς τον SA ωροσκόπο όλου του χαρτη (24 καρκίνου)!... δεν είναι τυχαίο που αυτό το καλοκαίρι είδαμε μαζεμένα τόσα πολλά ακραία, πρωτοφανή και ολέθρια φαινόμενα καταστροφής που θυμίζουν αρμαγγεδωνα, και μάλλον θα τα δούμε και μέσα στο ερχόμενο...
7. ο τράνζιτ Ποσειδώνας φέτος γυροφερνει το SA μεσουράνημα του χάρτη και αυτο μεταξύ άλλων αποτελεί ένδειξη έντονης δραστηριότητας στα ύδατα (τσουνάμι, πολλαπλές πλημμύρες, άνοδος στάθμης υδάτων, μόλυνση θαλασσών ποταμών λιμνών κλπ)
8. ο SA Άρης φέτος βρίσκεται στην μοίρα σελήνης (3 ταύρου) και αυτό αποτελεί μια ένδειξη των φετινων μαζικών κι εκτεταμένων πυρκαγιών σε οικουμενικό επίπεδο και πρωτοφανή άνοδο θερμοκρασιας παντού.
9. ο SA Πλούτωνας φέτος βρίσκεται στη μοίρα Γαλαξιακού Κέντρου (26 Τοξότη) και αυτό πάλι δείχνει σε οικουμενικό επίπεδο το οδυνηρό πέρασμα από τη στάχτη στην αργή αναγέννηση.
Να εξαντλήσουμε πρώτα το τρέχοντα χάρτη που έχει τοσα πολλά να αποκαλύψει και για άλλες πτυχές της πραγματικότητας μας και πιο μετά θα δούμε τον επόμενο χάρτη του 2025. Stay tuned
Εδώ χρησιμοποιώ την είσοδο του Κρόνου στον Κριό για την κατάστρωση του παγκόσμιου χάρτη. Συμβαίνει σχεδόν κάθε 30 έτη, ο Κρόνος είναι ο κατεξοχήν πλανήτης των εγκοσμιων γεγονότων ευρείας κλίμακας και ο Κριός είναι το σύμβολο της ανατολής και των εναρξεων. Και όντως έχω παρατηρήσει ότι οι χάρτες εισόδου του Κρόνου στον Κριό είναι πολύ περιγραφικοι για τις 30ετιες που ακολουθούν.
Συντεταγμένες που δίνω είναι του Γκρίνουιτς όπου βρίσκεται η έναρξη των μεσημβρινών της γήινης σφαιρας. Ίσως πιο ορθό θα ήταν να χρησιμοποιήσουμε σημείο που συνδιάζει την έναρξη των μεσημβρινών και των ισημερινων μαζί, αλλά δεν το προτιμησα διότι το σημείο αυτό πέφτει σε νεκρό έδαφος (κάπου στον Ατλαντικό στα αριστερά της Αφρικής) και αφετέρου έχω διαπιστώσει ότι δεν είναι τόσο ακριβης ο χάρτης αυτός όσο ακριβής είναι του Γκρίνουιτς.
Στον τρέχοντα παγκόσμιο χάρτη που έχει διάρκεια ζωής από 7 Απρίλη 1996 μέχρι το 2025, υπάρχει πλήθος πληροφοριών για τα τρεχοντα τεκταινόμενα στη πολιτική, οικονομία, γεωπολιτική κλπ αλλά θα εστιάσουμε σήμερα στην οικολογια, το οικοσυστημα και την κλιματική κατασταση.ΤΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΜΑΣ:
Η γη μας, ως αστρολογικό σύμβολο είναι ο Ταύρος και άρα ο πλανήτης ΑΦΡΟΔΙΤΗ. Η θέση της ΣΕΛΗΝΗΣ (ως σύντροφος του πλανήτη μας, σύμβολο της Οικουμένης, του παγκόσμιου σπιτιού) δίνει επίσης πληροφόρηση πρόσθετη. Η ανώτερη οκτάβα της Αφροδίτης, ο ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ, έχει ταυτιστεί επίσης με την Φυση, το χαώδες Σύμπαν, το περίπλοκο Οικοσύστημα. Αυτά είναι λοιπόν τα σημεία του χάρτη που θα εξετάσουμε αρχικά.
1. βλεπουμε στον παγκόσμιο χαρτη ότι η Αφροδίτη (γη) βρίσκεται σε αντίθεση με τον Πλούτωνα (καταστροφές, κάψιμο, διαγραφή, όλεθρος, στάχτη πριν την αναγέννηση).
2. ο Ποσειδώνας (οικοσύστημα, φύση) βρίσκεται σχεδόν πάνω στην μοίρα του Αρη (κόψιμο, κάψιμο, φωτιά) στις 28 Αιγόκερω.
3. το μεσοδιάστημα των δύο (αφροδιτη-Γη και ποσειδωνας-Φυση) πέφτει πάνω ακριβώς στον Κρόνο (φθορά, γήρανση, εξασθένηση). Και αυτό είναι το μοναδικό μεσοδιάστημα άμεσης επαφής πλανητων στον χαρτη μας.
Έχοντας το μεσοδιάστημα Αφροδίτης - Ποσειδώνα στην μηδενική Κριού από μόνο του αυτό δείχνει ότι θα προκύψουν θέματα οικολογικού ενδιαφεροντος μέσα στην τρέχουσα 30ετια. (Η ίδια ένδειξη σε ένα πιο κοινωνικό επίπεδο μιλά για την επανάπαυση των μαζών, την διοργάνωση λαμπρών φιεστων για αποχαυνωση, την στροφή σε θεάματα και τέχνες, λατρεία της εικονας, της μόδας και της φωτογραφίας).
4. η Σελήνη (εναλλακτικό σύμβολο του πλανήτη Γη, της Οικουμένης) πάει να πιάσει Πλούτωνα (όλεθρος, αποκαΐδια, κόλαση).
5. οι δυο πυρηνοι πλανήτες ήλιος και Άρης βρίσκονται αμφότεροι στο ζώδιο της φωτιάς, στον Κριό, δίπλα δίπλα (υπερθέρμανση, πυρκαγιές, άνοδος θερμοκρασιας, φαινόμενο θερμοκηπίου, πυρετός).
Φαίνεται ξεκάθαρα λοιπόν ότι ο χάρτης της τρέχουσας 30ετιας προέβλεπε την κλιματική και οικουμενική αναστατωση που όσο πάει και κορυφώνεται...
Πέρα από τις αποτυπώσεις στον γενέθλιο χάρτη, ας κοιτάξουμε και τα SOLAR ARC φαινόμενα στα οποία όπως έχετε καταλάβει έχω ιδιαίτερη αδυναμία γιατί είναι πολύ περιγραφικά στην μελέτη των εξελίξεων για το παρόν και στο μέλλον. 6. η επερχόμενη μεγάλη και τρανή σύνοδος τράνζιτ Κρόνου και Πλούτωνα (πάταξη, οριακές και ακραίες καταστάσεις, τέλος εποχής, ολοκληρώσεις με οδυνηρό τροπο, όμως και εκμηδένιση του περιττού, σημείο μηδέν) που θα συμβεί σε λίγους μόνο μήνες (Ιανουάριο 2020) πέφτει σε αντίθεση προς τον SA ωροσκόπο όλου του χαρτη (24 καρκίνου)!... δεν είναι τυχαίο που αυτό το καλοκαίρι είδαμε μαζεμένα τόσα πολλά ακραία, πρωτοφανή και ολέθρια φαινόμενα καταστροφής που θυμίζουν αρμαγγεδωνα, και μάλλον θα τα δούμε και μέσα στο ερχόμενο...
7. ο τράνζιτ Ποσειδώνας φέτος γυροφερνει το SA μεσουράνημα του χάρτη και αυτο μεταξύ άλλων αποτελεί ένδειξη έντονης δραστηριότητας στα ύδατα (τσουνάμι, πολλαπλές πλημμύρες, άνοδος στάθμης υδάτων, μόλυνση θαλασσών ποταμών λιμνών κλπ)
8. ο SA Άρης φέτος βρίσκεται στην μοίρα σελήνης (3 ταύρου) και αυτό αποτελεί μια ένδειξη των φετινων μαζικών κι εκτεταμένων πυρκαγιών σε οικουμενικό επίπεδο και πρωτοφανή άνοδο θερμοκρασιας παντού.
9. ο SA Πλούτωνας φέτος βρίσκεται στη μοίρα Γαλαξιακού Κέντρου (26 Τοξότη) και αυτό πάλι δείχνει σε οικουμενικό επίπεδο το οδυνηρό πέρασμα από τη στάχτη στην αργή αναγέννηση.
Να εξαντλήσουμε πρώτα το τρέχοντα χάρτη που έχει τοσα πολλά να αποκαλύψει και για άλλες πτυχές της πραγματικότητας μας και πιο μετά θα δούμε τον επόμενο χάρτη του 2025. Stay tuned