ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ ΩΣ..ΠΡΟΦΑΝΕΣ ΠΕΠΡΩΜΕΝΟ...

 Γράφει ο    Βασίλης Στοϊλόπουλος
Μετανάστευση, σαν «προφανές πεπρωμένο».
Ο Αμερικανός δημοσιογράφος Τζων Ο΄ Σάλιβαν ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον Αύγουστο του 1845 την ιστορική φράση: «Το προφανές πεπρωμένο». Αναφέρονταν στον εποικισμό της «Άγριας Δύσης» από νεοφερμένους Ευρωπαίους μετανάστες και στην σταδιακή εξολόθρευση των γηγενών Ινδιάνων της Αμερικής. Λες και επρόκειτο για «θεϊκή βούληση»!
Η φράση αυτή ακούγεται και σήμερα σε κύκλους εφησυχασμένων και από τους εκτός πραγματικότητας αιθεροβάμονες ...που εξακολουθούν ν΄ αντιλαμβάνονται το σύγχρονο μεταναστευτικό ζήτημα (σε συνδυασμό με την δημογραφική κατάρρευση της χώρας) σαν «το προφανές πεπρωμένο» για τη χώρα μας - και μάλιστα με ιδεαλιστικό προπέτασμα και αυτοκαταστροφικό μοραλισμό.
Έτσι γίνονται, διακόσια χρόνια μετά, επίκαιροι και οι στίχοι του Χάινριχ Χάινε :
«Γάλλους και Ρώσους ανήκει η στεριά,
Η θάλασσα ανήκει στους Βρετανούς,
Εμείς όμως κατέχουμε ΣΤΟ ΑΕΡΙΝΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ
Την κυριαρχία αδιαμφισβήτητα.»
Μετά και από τη σημερινή συνάντηση Μέρκελ-Μητσοτάκη στο Βερολίνο η πολιτική των «ανοιχτών συνόρων» στο μεταναστευτικό δεν αλλάζει, όπως ακλόνητη παραμένει και η πίστη στην καλή πρόθεση του Ερντογάν στο ευρωτουρκικό ντηλ για τη μετανάστευση. Την ώρα που ο σιωπηλός εποικισμός της Αθήνας συνεχίζεται αμείωτος. Για όσους θέλουν ακόμα να βλέπουν.

Ευσπλαχνική Εκκλησία και δίκαιη Πολιτεία.

Όντως, κάμποσοι εθνομηδενιστές του ΣΥΡΙΖΑ έφυγαν από την κυβέρνηση και τη θέση τους πήραν αρκετοί νεοφιλελεύθεροι της ΝΔ. Αυτό, το «διπλό πρόσωπο του Ιανού» πουθενά δεν είναι τόσο ορατό όσο στην ελλειμματική υπεράσπιση του εθνικού συμφέροντος στο μεταναστευτικό. Σύσσωμη σχεδόν η πολιτική τάξη και η ελίτ της Ελλάδας ζουν και αναπνέουν ακόμα με το ίδιο «μερκελικό φρόνημα» ανωτερότητας στο μεταναστευτικό και δεν αντιλαμβάνονται ότι ευσπλαχνική πρέπει να είναι η Εκκλησία, όχι όμως η Πολιτεία, που οφείλει να είναι προπάντων δίκαιη. Κι ας γνωρίζουν ότι η χώρα σε αυτόν τον αιώνα θα αντιμετωπίσει προβλήματα εθνικής επιβίωσης ή και τον καταποντισμό της σε «περιφερειακό εθνάριο» φολκλόρ με το «ένδοξο παρελθόν». Κι ας γνωρίζουν ότι με την υποχώρηση της παγκοσμιοποίησης αναδύεται ήδη μια Νέα Τάξη Πραγμάτων: ο εθνοκεντρισμός παγκόσμιων (ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία) αλλά και περιφερειακών δυνάμεων (Αγγλία, Ινδία, Βραζιλία, Ιράν, Ιαπωνία, Τουρκία, κ.α.).
Όμως, έτσι όπως ήρθαν εδώ τα πράγματα, όσο ταπεινωτική είναι η συναίνεση της λαϊκής πλειοψηφίας στο μεταναστευτικό, άλλο τόσο μάταιη φαντάζει και η όποια αντίδρασή της. Αλλά πάλι, και η αυτοθωράκιση πίσω από ιδεαλιστικές παρωπίδες και ο εγκλεισμός «στο αέρινο βασίλειο του ονείρου» γίνονται διαρκής εξευτελισμός.