ΓΥΑΛΙΝΑ ΓΙΑΝΝΕΝΑ....

*Είναι κάτι βράδια με φεγγάρι και χιονιά ,που θές να φωνάξεις.."εντάξει παραδίνομαι"!!!!...κάπως σαν να θες να μπείς σε μια απ τίς ζωγραφιές του Παπαδιαμάντη,και να τελειώσουν όλα ηρεμα κι ειρηνικά..κάπως σάν τον μπαρμα Γιαννιό ,απ τον "Ερωτα στα χιόνια".....

--<<Ἐκλονήθη, ἐσαρρίσθη, ἔκλινε καὶ ἔπεσεν. Ἐξηπλώθη ἐπὶ τῆς χιόνος, καὶ κατέλαβε μὲ τὸ μακρόν του ἀνάστημα ὅλον τὸ πλάτος τοῦ μακροῦ στενοῦ δρομίσκου......Πλὴν δὲν τὸν εἶδεν  κανεὶς ἄλλος. Κ' ἐπάνω εἰς τὴν χιόνα ἔπεσε χιών. Καὶ ἡ χιὼν ἐστοιβάχθη, ἐσωρεύθη δύο πιθαμάς, ἐκορυφώθη. Καὶ ἡ χιὼν ἔγινε σινδών, σάβανον.Καὶ ὁ μπαρμπα−Γιαννιὸς ἄσπρισεν ὅλος, κ' ἐκοιμήθη ὑπὸ τὴν χιόνα, διὰ νὰ μὴ παρασταθῇ γυμνὸς καὶ τετραχηλισμένος, αὐτὸς καὶ ἡ ζωή του καὶ αἱ πράξεις του, ἐνώπιον τοῦ Κριτοῦ, τοῦ Παλαιοῦ Ἡμερῶν, τοῦ Τρισαγίου.>>…...

 Όπως καταλαβαίνετε,η θείτσα δεν θα γκρινιάξει απόψε με τα λαμόγια που λυμαίνονται την πατρίδα,ουτε θα ανεβάσει χαριτωμένη αναρτησούλα….πάμε με Γυάλινα Γιάννενα,μαζί με τούς απόκληρους,μέ τούς βασανισμένους,μέ οσους θυσίασαν κατι απ τον εαυτό τους ή και ολη την ζωή τους,γιά καταστάσεις πού δεν γίνονται κατανοητές απ την πλατειά εγωπαθή μάζα...και που κανείς δεν έμαθε για αυτούς,ηρθαν και πέρασαν σιωπηλοί..σαν χιόνι....

 ===
Η ποίηση είναι τού Μιχάλη Γκανά ,αφήγηση από τον Χάρη Κατσιμίχα ,με μουσική υπόκρουση το παραδοσιακό Ηπειρώτικο τραγούδι "πήγαινα το δρόμο, δρόμο" σε εκτέλεση του Σέα Γκίκα.


Μια τέτοια νύχτα πριν από χρόνια
Κάποιος περπάτησε μόνος
Δεν ξέρω πόσα λασπωμένα χιλιόμετρα
Κάποιος περπάτησε μόνος

Νύχτα και συννεφιά, χωρίς άστρα
Πήγαινε το δρόμο δρόμο

Ξημερώματα, μπήκε στα Γιάννενα
Στο πρώτο χάνι έφαγε και κοιμήθηκε τρία μερόνυχτα
Ξύπνησε απ' το χιόνι που έπαιφτε μαλακά
Στάθηκε στο παράθυρο και άκουγε τα κλαρίνα
Και άκουγε τα κλαρίνα
Πότε θαμπά και πότε δίπλα του
Πότε θαμπά
Και πότε δίπλα του
Όπως τα 'φερνε ο άνεμος

Αχ...
Και άκουσε μετά τη φωνή πεντακάθαρη
Από κάπου κοντά την άκουσε
Σαν αλύχτημα και σαν να την έσφαζαν τη γυναίκα
Κι ούτε καυγάς, ούτε τίποτα άλλο
Χιόνιζε
Όλη νύχτα στα Γιάννενα χιόνιζε

Ξημερώματα, πλήρωσε ότι χρωστούσε και γύριζε στο χωριό του
Στα πενήντα του θα 'τανε
Με γκρίζα μαλλιά και τρεις θυγατέρες, ανύπαντρες
Χήρος τέσσερα χρόνια
Στα πενήντα του θα 'τανε

Χήρος τέσσερα χρόνια
Με τη μαύρη κάπα στις πλάτες
Αχ, το τι χιόνι σήκωσαν
Τι χιόνι σήκωσαν τούτες οι πλάτες
Κανένας δε το 'μαθε...
Κανένας δε το 'μαθε...
Κανένας!