ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ, ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑΣ, ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ

Π. Ήφαιστος, ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΙΩΤΩΝ, ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑΣ, ΠΡΟΔΟΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΛΟΙΠΑ 

1. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή όταν μιλάμε για πατριώτες, για την έννοια πατρίδα, για τους προδότες και άλλα συναφή και σχετικά. Οι χαρακτηρισμοί προδότες, για παράδειγμα, δεν ενδείκνυνται εκτός και αν όπως μερικές φορές συμβαίνει σε κράτη με αποτελεσματικές υπηρεσίες συλλαμβάνονται κάποιοι πολίτες ή αξιωματούχοι «να τα τσεπώνουν» προδίδοντας την πατρίδα τους (και σε όλα τα κράτη όλων των εποχών και σήμερα αυτό σημαίνει μεγάλες ποινές ή και εκτέλεση). Είναι λοιπόν γνωστό τι τους έκαναν και τι τους κάνουν σε όλα τα κράτη όταν κάποιος αποδεδειγμένα προδίδει την οικεία πολιτική ομάδα. Για κανένα λοιπόν να μην χρησιμοποιείται η λέξη προδότης εκτός και εάν, τονίζουμε και υπογραμμίζουμε, τα όργανα του κράτους τον συλλάβουν «να το κάνει».
2. Η ιστορία όμως είναι γεμάτη Εφιάλτες, Τσολάκογλου και άλλες χαρακτηριστικές περιπτώσεις και τα ονόματά τους έχουν πλέον αποτυπωθεί επιστημονικά όπως πχ ήταν οι πραιτοριανοί των κατακτητών στην Γαλλία τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο (μετά τον Πόλεμο εκτέλεσαν τα προδοτικά ηγετικά στελέχη). Είναι επίσης όσοι για πολλούς και διάφορους λόγους στις εκάστοτε Θερμοπύλες γίνονται Εφιάλτες.
3. Ο Εφιάλτης είναι συνώνυμο όποιου λίγο, ή πολύ, αλλά τελικά το λίγο συνήθως γίνεται πολύ (και προκύπτει το μοιραίο) συντάσσεται με τους εκάστοτε Μήδους. Για να κατακτηθεί η χώρα τους, να καταργηθεί το κράτος τους κτλ. Μπορεί τελικά οι Έλληνες να απέκρουσαν τους Μήδους στον Μαραθώνα και στην Σαλαμίνα αλλά από τις Θερμοπύλες πέρασαν.  Τώρα, εάν το δούμε ακόμη πιο διαχρονικά τι είναι Μήδοι και τι είναι Εφιάλτης; Ενώ ο Εφιάλτης επί τόπου άνοιγε τις πύλες στους βάρβαρους κατακτητές, υπάρχουν και αυτοί που συνήθως είναι πολλών ειδών και αποχρώσεων και που ιστορικά επικράτησε να λέγονται «Οδοιπόροι προς τα Σούσα». Μεγάλη συζήτηση, πλην ουσιώδης για κάθε έθνος και κάθε κράτος. [ «Εσχάτη προδοσία υπό το πρίσμα της πολιτικής επιστήμης»  https://wp.me/p3OlPy-RR ]. Οι Οδοιπόροι προς τα Σούσα στην ιστορία των Εθνών αλλά και τω ν Ελλήνων είναι αναρίθμητοι αλλά όχι του παρόντος να επεκταθούμε σε πιο συγκεκριμένα ιστορικά παραδείγματα.

3. Τα περί προδοτών λοιπόν δεν είναι δόκιμα. Ο «προδότης» είναι μια κορύφωση συνήθως και αθέατη. Πιο σημαντικά είναι τα ενδιάμεσα είδη και οι ενδιάμεσες αποχρώσεις, καθώς επίσης και οι λογικές απολήξεις τους. Εκτός και αν γίνονται οι αναγκαίες περιγραφές των κύριων αποχρώσεων των αδύναμων κρίκων της φιλοπατρίας και της επιβαλλόμενης επίδειξης αυτοθυσίας για την Πατρίδα, η συζήτηση είναι θολή και μπερδεμένη. Για παράδειγμα:
   1. Προδότης είναι επαναλαμβάνουμε αυτός που συλλαμβάνεται από τους λειτουργούς του κράτους «να τα παίρνει».
   2. Δειλός είναι αυτός που υποκύπτει στον εχθρό ή το βάζει στα πόδια. Τι να τους κάνεις τους κακόμοιρους. Είναι πολλοί και κανείς συνήθως ούτε καν ξέρει ποιος είναι ο δειλός πριν αποδειχθεί στην πράξη.
   3. Χρήσιμος ηλίθιος (ωκεανός περιπτώσεων κυρίως όσοι αφελώς ή συνοδοιπορώντας ηλίθια πίστεψαν ότι … θα ενώσουν τον πλανήτη … http://wp.me/p3OqMa-1jx, http://wp.me/p3OlPy-Zv, και κυρίως http://wp.me/p3OlPy-1id). Αυτοί ιστορικά ήταν οι περισσότεροι και η μεγαλύτερη πηγή πολιτικού και πολιτειακού ανορθολογισμού.
   4. Φιλάργυρος που έχει και κάποια παράπονα όπως Εφιάλτης των Θερμοπυλών, αλλά την Εφιαλτική του στάση την δικαιολογεί πρωτίστως στον εαυτό του αλλά και ευρύτερα με διάφορες κατά περίπτωση εκλογικεύσεις. Τώρα, όταν αρχίσουν οι δικαιολογήσεις μπορεί να ακούσουμε πράγματα όπως «είναι έκτακτη ανάγκη», «δεν έχουμε άλλη επιλογή», τι θα περιμένουμε το «πάλι με χρόνια με καιρούς» γι’ αυτό ας αλλαξοπιστήσουμε για να ζήσουμε, «να υποστούμε τους εκάστοτε Μήδους για να επιβιώσουμε βιολογικά και βλέπουμε», ποικιλοτρόπως, κτλ. Σε όλες τις εποχές, σε όλα τα έθνη και σε όλα τα κράτη αυτά είναι συνήθη και κυμαινόμενα.
   5. Λαπάδες που τους έλαχε, τους δύσμοιρους και κακόμοιρους, να στερούνται ταυτότητας, πολιτισμού και πολιτικών παραδόσεων. Οπότε αν εξουσιαστούν από κάποιο καθόλου δεν τους νοιάζει κτλ κτλ. Τι να τους κάνεις πάλι αυτούς! Ανυπόστατοι είναι και υπόσταση ο άνθρωπος δεν αποκτά από την μια μέρα στην άλλη. Ανθρωπολογική υπόσταση δίνουν οι εθνικοί πολιτισμοί, οι εθνικές πολιτικές παραδόσεις, οι ιστορικές ταυτότητες, τα ένστικτα αυτοσυντήρησης που λειτουργούν ως άξονες, η πνευματικότητα, η καλλιέργεια και τόσα άλλα.
   6. Κανείς μπορεί να σκεφτεί πολλές άλλες αποχρώσεις και είδη. Οι γνώση της ιστορικής διαδρομής, οι εμπειρίες και η λογική τις προσδιορίζει.
4. Κανένα λοιπόν δεν λέμε προδότη. Σε σοβαρές συζητήσεις με υπευθυνότητα περιγράφουμε τις τυπολογίες της φιλοπατρίας και του πατριωτισμού, πρωτίστως τις κύριες και αξονικές, ιδιαίτερα εάν και όταν η πατρίς και οι πολίτες κινδυνεύουν θανάσιμα. Με προσοχή όμως για να μην ισοπεδώνουμε γιατί ευθείες γραμμές δεν υπάρχουν. Σε μια οποιαδήποτε σοβαρή και υπεύθυνη συζήτηση αν κανείς δεν ξέρει για λόγους αξιοπρέπειας σιωπά ή φροντίζει να μάθει. Διαφορετικά δεν υπάρχει ουσιαστική συζήτηση αλλά ανυπόστατα επιχειρήματα και ηχηρές ευθύγραμμες ισοπεδωτικές ασυναρτησίες. Τα τελευταία όμως δεν είναι πολιτική σκέψη αλλά ξεπεσμός αν όχι έσχατη πολιτική και πνευματική παρακμή. Στην κορύφωση του πολιτισμού την κλασική εποχή αυτό εθεωρείτο ιδιωτεία, έσχατη δηλαδή κατάντια. Είναι όταν κανείς μιλά με εγωισμό, παραβλέποντας το κοινό συμφέρον, παρακάμπτοντας τα έσχατα θέσφατα της Ελευθερίας και κοιτάζει μόνο το ευτελές του σαρκίο.
5. Όσον δε αφορά τις συζητήσεις κάποιοι αντί να συζητήσουν εγείρονται και διαμαρτύρονται. Επίσης, ισχύει αυτό που έλεγαν στο χωριό μου την Λάπηθο ότι «όποιος έσιη μούγια μουγιάζεται» («όποιος έχει μύγα μυγιάζεται»).
6. Τυπολογίες διαχρονικές πρέπει να περιγράφουμε, λοιπόν. Ο καθείς βέβαια είναι ελεύθερος εάν μπορεί να ρισκάρει και ερμηνείες και να συναγάγει συμπεράσματα (που πάντα πρέπει να σέβονται τις ειδικές περιστάσεις και ιδιαιτερότητες). Περιγράφουμε, αναλύουμε ερμηνεύουμε όσο γίνεται, γιατί το μεγάλο ρίσκο είναι η ερμηνεία και το συμπέρασμα. Αντίθετα επιχειρήματα ή αποχρώσεις για το τι γινόταν και τι γίνεται στον Πλανήτη Γη είναι καλοδεχούμενα εφόσον είναι στοιχειωδώς σοβαρά για σοβαρή συζήτηση (να μην χάνουμε και τον πολύτιμο χρόνο μας για χαβαλέ). Ορίστε μια τυπολογία τι κάνουν οι άνθρωποι πέντε χιλιάδες χρόνια και το όνομα της ευγενούς λέξης λέγεται «ΠΑΤΡΙΔΑ». https://wp.me/p3OlPy-1JM. Υπάρχουν πολλές άλλες αναλύσεις μερικές σε εκτενή κείμενα για όποιον ενδιαφέρεται. Και πολλά βέβαια μικρότερα κείμενα και παρεμβάσεις μερικές εκ των οποίων παρατίθενται στο τέλος. Βλ. πχ «ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ: «αν είμαι στραβός και η πατρίδα μου είναι καλά, με θρέφει, αν είναι η πατρίδα μου αχαμνά, δέκα μάτια να ‘χω στραβός θα να είμαι»»  http://wp.me/p3OqMa-1o9]
   
   4. Για όλους σε όλες τις εποχές, στο παρελθόν, τώρα και στο μέλλον, υπάρχει πάντα μια κόκκινη γραμμή πάνω στην οποία χωρίζουν τα ήμερα και τα άγρια. Είναι το κράτος μιας κοινωνίας. Για να μην πολυλογούμε και κουράζουμε όσους βιάζονται ή δεν διαβάζουν πάνω από μια παράγραφο και αυτή την ερμηνεύουν όπως θέλουν, υπάρχει κάτι που είναι θέσφατο, έσχατη λογική και υπέρτατη κοσμοθεωρία. Για όλα τα κράτη όλων των εποχών και όλου του πλανήτη: Είναι η εσωτερική και εξωτερική κυριαρχία ή άλλως πως η Εθνική Ανεξαρτησία. Για όσους δε ακούνε την λέξη «έθνος» και «εθνικό» και ανατριχιάζουν, επειδή τους έχουν τραυματίσει τα εθνομηδενιστικά ιδεολογήματα, να τους υπενθυμίσω ότι ΟΗΕ σημαίνει Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών και τον Χάρτη τον έχουν υπογράψει όλα τα χάρτη. Κάποιοι στην Ελλάδα και στην Κύπρο, δυστυχώς, όχι μόνο πετούν στα σύννεφα αλλά δεν διαβάζουν αυτό το Υπέρτατο κείμενο του ΟΗΕ όπου όλα καταγράφηκαν. Υπέρτατες δε Υψηλότατες Αρχές είναι ξεκάθαρα γραμμένες Μεταξύ άλλων: Άρθρο 2.1. Αρχή της κυρίαρχης ισότητας. Άρθρο 2.2. Ειρηνική Επίλυση των διαφορών. Άρθρο 2.3. Αποχή από χρήση βίας κατά εδαφικής ακεραιότητας και πολιτικής ανεξαρτησίας άλλων κρατών. Άρθρο 2. 7. «Καμιά διάταξη αυτού του Χάρτη δεν θα δίνει το δικαίωμα στα Η.Ε. να επεμβαίνουν επί ζητημάτων που ανήκουν ουσιαστικά στην εσωτερική διαδικασία οποιουδήποτε κράτους και δεν θα αναγκάζει τα Μέλη να υποβάλλουν τέτοια θέματα για ρύθμιση σύμφωνα με την τους όρους αυτού του Χάρτη.  ΔΙΑΦΘΕΙΡΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΘΕΣΜΟΥΣ, ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΜΕ ΠΟΛΙΤΙΚΑ / ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΑ ΚΑΙ ΠΕΡΙΦΡΟΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ. http://wp.me/p3OqMa-17D. Στο δε διεθνές σύστημα αυτά δεν σου τα χαρίζει κανείς αλλά η υπεράσπισή τους είναι ένα άθλημα. Υπάρχουν βέβαια και έσχατες πολιτικές ηλιθιότητες όταν κανείς σπεύδει ο ίδιος να προτείνει να καταργηθεί το  κράτος του και να ενταχθεί, για παράδειγμα, στα πεδία της ισλαμικής θηριωδίας. ΚΤΗΝΩΔΙΕΣ ΣΤΑ ΙΣΛΑΜΙΚΑ ΠΕΔΙΑ ΤΗΣ ΛΙΒΥΗΣ, ΑΦΟΡΜΗ ΓΙΑ ΛΟΓΙΚΟΥΣ ΣΥΝΕΙΡΜΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΔΟ ΤΡΟΧΙΑ ΜΕΤΑΤΡΟΠΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΣΕ ΠΕΔΙΟ ΦΡΙΚΑΛΕΟΤΗΤΩΝ ΠΕΡΑΝ ΚΑΘΕ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ ΓΙΑ ΠΟΛΙΤΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/permalink/1732387776795464/
   
   
   5. Η ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ είναι κάτι ευρύτερο. Ο πατριωτισμός σήμερα είναι το κράτος που ενσαρκώνει την ΠΑΤΡΙΔΑ και όπου τα περισσότερα μέλη ενός έθνους ζουν. Φιλοπατρία και πατρίδα ήταν είναι και θα είναι ιερές έννοιες και έσχατες λογικές. Είναι η ελευθερία των ανθρώπων και η δυνατότητά τους να είναι αυτεξούσιοι πολίτες και όχι ζώα που εκτελούνται, βιάζονται και κακοποιούνται όπως κάνουν σε κάποια ισλαμικά κράτη στη δε Τουρκία όχι μόνο στους απίστους αλλά και σε όποιο διαφωνεί. Εντάξει κύριοι εθνομηδενιστές που αφήσατε τον κάθε τυχάρπαστο να σας μηδενίσει πνευματικά και ψυχικά; Πάντως, όποιος βιάζεται να γίνει η πατρίδα μας υποτελές κρατίδιο της Τουρκίας, καλά κάνει να μάθει τι γίνεται στο εσωτερικό της σημερινής Τουρκίας ή στις γειτονικές της χώρες όπου διαδραματίζει κάποιο ρόλο. Ξανά παράθεση αυτής της συγκλονιστικής πλην πολύ αποκαλυπτικής ειδησεογραφίας: https://www.facebook.com/groups/GreeceTurkeyCyprusImbalance/permalink/1732387776795464/
   6. Καταληκτικά λοιπόν είτε αναφερόμαστε στις Πόλεις της κλασικής εποχής είτε σε οποιαδήποτε πολιτική οργάνωση της διαχρονίας που σήμερα ονομάζεται κράτος, είναι έσχατη λογική και οι πολίτες πεθαίνουν γι’ αυτή (μερικά κράτη όπως η Γαλλία, οι ΗΠΑ, κ.α. το θεωρούσαν ή και το θεωρούν θανάσιμα υποχρεωτικό ακόμη και να πεθάνεις – στην σημερινή Τουρκία ξέρουμε τις συζητήσεις για την θανατική ποινή που αφορούσε πρωτίστως τους κατά τον εκάστοτε κυρίαρχο «προδότες» ή προδότες). Μιας δες και συχνά μιλάμε (σε αναφορά με όλα τα κράτη) για αφελείς αριστεροδεξιούς απάτριδες που είναι πηγή ανορθολογισμού και μιας και αναφέραμε «δεξιές» δυτικές χώρες ας αναφέρουμε και «αριστερή-κομμουνιστική». Για όσους δεν το ξέρουν όταν ο Στάλιν την δεκαετία του 1920 αποφάσισε να ενταχθεί στην Κοινωνία των Εθνών (πρόδρομο του ΟΗΕ μετά έγινε και συνιδρυτής) που σήμαινε εγκατάλειψη της «παγκόσμιας επανάστασης» και αποδοχή του κράτους ως καθεστώτος του διεθνούς συστήματος ο Τρόσκι διαφώνησε. Τον δολοφόνησε μαζί και εκατομμύρια άλλους.
   7. Σαπουνόφουσκες λοιπόν ήταν έκτοτε οι εξομοιωτικές και εξισωτικές διεθνιστικές επαναστάσεις ή εξ αντικειμένου ηλίθια και ακραία επικίνδυνα συνθήματα. Όπως για παράδειγμα τα πολιτικοπνευματικά ηλίθια ιδεολογικά σλόγκαν «οι λαοί δεν έχουν κάτι να χωρίσουν» ή ότι θα συναντιόμαστε, θα φιλιόμαστε και θα πίνουμε το καφέ στους μαχαλάδες (πχ της Λαπήθου ή της Λήμνου) και έτσι θα … ενώσουμε τον πλανήτη. Θα βάλουμε μέσα σε ένα καζάνι Κινέζους, Ρώσους, Ιάπωνες, Έλληνες, Τούρκους, Αιγύπτιους, Σουηδούς και όλους τους άλλους και θα ξεβράσουμε τον αταξικό ή εμπορευόμενο παγκόσμιο άτομο που θα περιπατεί αδιάφορο και καλοκάγαθα πάνω στον πλανήτη Γη. Σανός δηλαδή για Ιθαγενείς. Αριστεροδεξιές διεθνιστικές ηγεμονικές μεταμφιέσεις για εμφύλιους και μετατροπή ιθαγενών σε θύματα των στρατηγικών παιγνίων. Για να είμαστε πιο ακριβείς τέτοιες διεθνιστικές ασυναρτησίες ιστορικά μιλώντας ήταν πάντα οικουμενικίστικες μεταμφιέσεις ισχύος (με επίκεντρο τις ευρωπαϊκές ασυναρτησίες βλ. πχ εθνοκράτος versus ωφελιμιστικός διεθνισμός και το θολό ιδεολογικό Βασίλειο της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης http://wp.me/p3OlPy-1kW και EE: ΤΟ «ΙΔΕΑΛΙΣΤΙΚΟ» ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΖΕΙ ΤΟ ΠΑΡΟΝ, ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΕΚΡΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΡΒΙΝΟΥ http://wp.me/p3OlPy-1gC – http://wp.me/p3OqMa-19E και ΝΤΕ ΓΚΟΛ, ΤΣΟΡΤΣΙΛ, ΘΑΤΣΕΡ: Πίσω στα θεμελιώδη. Με εισαγωγή Π. Ήφαιστος http://wp.me/p3OlPy-1ju).
   Υστερόγραφο. Όσον αφορά την Μπουμπουλίνα στην φωτογραφία που αποτυπώνουμε και σε αυτό το σημείο, γράφει: «Μπουμπουλίνα η Ερωτιάρα». Για να δει κανείς που μπορεί να φτάσει ο παραλογισμός και η παράκρουση του εθνομηδενισμού, με την οποία πλέον μόνο αστεία μπορείς να κάνεις γιατί τα ηλίθια επιχειρήματα είναι αήττητα βλ. ΜΠΟΥΜΠΟΥΛΙΝΑ … Η «ΕΡΩΤΙΑΡΑ» (Π. Ήφαιστος) http://wp.me/p3OlPy-X4  https://ifestos.edu.gr/2017/12/29/%cf%80%ce%b5%cf%81%ce%b9-%cf%80%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b9%cf%89%cf%84%cf%89%ce%bd-%cf%86%ce%b9%ce%bb%ce%bf%cf%80%ce%b1%cf%84%cf%81%ce%b9%ce%b1%cf%83-%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b4%ce%bf%cf%84%cf%89%ce%bd/