ΜΕΡΟΣ Β΄
Η πιθανή χρονολόγηση των βασιλέων - Θεών
Ο Οσίρις θεωρείται ο πρώτος μεγάλος εκπολιτιστής βασιλιάς - θεός της Αιγύπτου γιός του Σέμπ και της Νούτ διαδέχθηκε τον πατέρα του Σέμπ που ταυτίζεται με τον Ελληνικό Κρόνο μετά απο μιά σκοτεινή περίοδο που την χαρακτήριζαν πιθανότατα οι ανθρωποθυσίες. Παντρεύτηκε την αδελφή τουΊσιδα επίσης κόρη του Σέμπ με την οποία μοιράστηκε τον θρόνο, έμαθε τους ανθρώπους να εκμεταλλεύονται το δέλτα του Νείλου για την άρδευση των καλλιεργειών τους, να συλλέγουν τους καρπούς, να εξημερώνουν τα ζώα, να ζούν σε οργανωμένες κοινωνίες με νόμους και πόλεις και να λατρεύουν τους θεούς τους. Αφού εκπολίτισε όλους τους κατοίκους της Αιγύπτου ξεκίνησε το εκπολιτιστικό του ταξίδι εκτός της Αιγύπτου με τεράστια επιτυχία κατάφερε να διδάξει τα ίδια σε ολόκληρη την ανθρωπότητα φέροντας παγκόσμια άνοδο στον ανθρώπινο πολιτισμό. Όταν ολοκλήρωσε το έργο του αποφάσισε να επιστρέψει στην Αίγυπτο αλλά ο αιμοβόρος αδελφός τουΣέθ και αυτός γιός του Σέμπ και της Νούτ που στις απεικονίσεις παριστάνεται με κεφαλή σκύλου ζηλεύοντας την δόξα του αποφάσισε να τον σκοτώσει για να του αρπάξει τον θρόνο.
Ύστερα απο ένα συμπόσιο κατάφερε να τον ξεγελάσει να μπεί μέσα σε ένα κουτί, αφού μπήκε ο Οσίρις ο Σέθ έκλεισε το κιβώτιο θανατώνοντας τον αδελφό του και το πέταξε στον Νείλο, το κιβώτιο με το νεκρό σώμα του Οσίρη παρασύρθηκε απο τις θάλασσες οι οποίες το έκβαλλαν στις ακτές της Φοινίκης. Το κιβώτιο εισήλθε στο κορμό ενός δέντρου κοντά στην Φοινικική πόλη Βίβλο, η αδελφή - σύζυγος του Ίσιδα που θρηνούσε τον νεκρό Οσίρη έσπευσε στην Φοινίκη να βρεί το κιβώτιο, αλλά πρόλαβε ο αιμοβόρος βασιλιάς αδελφός τους Σέθ να βρεί το πτώμα του Οσίρη πρίν την Ίσιδα τεμαχίζοντας το σε 14 κομμάτια.
Η Ίσιδα κατόρθωσε να συλλέξει τα 13 κομμάτια του Οσίρη εκτός απο τον φελλό τον οποίο είχε καταπιεί ένας οξύρρυγχος, συναρμολόγησε τα κομμάτια και κατόρθωσε με τις θαυματουργές της δυνάμεις να μείνει έγκυος απο το νεκρό σώμα του Οσίρη. Το παιδί που γέννησε ήταν ο Ώρος το οποίο μεγάλωσε καταφέρνοντας να το κρύψει απο τον αιμοβόρο κουνιάδο της και θείο του παιδιού Σέθ, το παιδί όταν μεγάλωσε έμαθε απο την μητέρα του την αλήθεια και αποφάσισε να εκδικηθεί τον θάνατο του αγαπημένου του πατέρα Οσίρη. Η Ίσιδα σε όλες τις ενέργειες της όπως την συλλογή των κομματιών του Οσίρη και την ανατροφή του Ώρου είχε πάντα βοηθό την αδελφή τουςΝέφθυς η οποία ήταν σύζυγος του Σέθ. Ο Ώρος όταν μεγάλωσε βρήκε τον θείο του Σέθ και τον σκότωσε παίρνοντας πίσω τον θρόνο εδώ τελειώνει αυτός ο γοητευτικός μύθος του Οσίρη τον οποίο μετέπλασαν με τον δικό τους τρόπο σχεδόν όλες οι θρησκείες, ο Ώρος είναι σύμφωνα τόσο με τον Μανέθωνα όσο και με όλα τα υπόλοιπα ευρήματα ο τελευταίος βασιλιάς - θεός της Αιγύπτου. Ο Ώρος που ταυτίζεται με τον Ελληνικό θεό Απόλλωνα κατά πολλούς μελετητές ταυτίζεται με τον ίδιο τον Οσίρη, επειδή συνελήφθη απο την μητέρα του Ίσιδα μετά τον θάνατο του πατέρα του είναι δηλαδή ο ίδιος ο Οσίρης ξαναγεννημένος στην νέα του ζωή. Σύμφωνα με άλλους μύθους ο Οσίρις είχε αναστηθεί απο την ίδια την Ίσιδα, σκότωσε τον Σέθ και του δόθηκε η ευκαιρία να επανέλθει στον θρόνο του αλλά προτίμησε να τον παραδώσει στον γιό του Ώρο και να εγκατασταθεί στον Άδη όπου έγινε δικαστής των ψυχών των νεκρών μετά τον θάνατο τους, αλλά σε οποιαδήποτε περίπτωση ο Οσίρης ήταν γνωστός στους αρχαίους Αιγυπτίους σάν δικαστής των ψυχών μετά τον θάνατο τους.
Η τριάδα Οσίρις - Ίσιδα - Ώρος ταυτίστηκε με την χριστιανική τριάδα του Θεού, της Παναγίας και του Ιησού όπως ο Ιησούς είναι η ανθρώπινη μορφή του ίδιου του θεού που γεννήθηκε χωρίς σύλληψη με τον ίδιο τρόπο γεννήθηκε ο Ώρος χωρίς σύλληψη απο έναν νεκρό Οσίρη σάν μιά νέα ανθρώπινη μορφή του. Ο Ώρος (Απόλλωνας) θα κλείσει τον κύκλο των Αιγυπτίων θεών αποτελώντας μιά νέα τελική μορφή του Οσίρη σύμβολο του ήταν το γεράκι, το σύμβολο του θεού Ρά με το οποίο παριστάνεται συχνότερα στις απεικονίσεις του. Ο ρόλος του Οσίρη σάν κριτή των ψυχών των νεκρών έχει εκπληκτική ομοιότητα με τον χριστιανικό Ιησού ο οποίος αναφέρεται σάν κριτής των ψυχών των νεκρών μετά τον θάνατο τους ή τελικός κριτής μετά την δευτέρα παρουσία του. Η ιερή πόλη του Ώρου στην Νότια Αίγυπτο είχε το όνομα Ιερανκόπολις (απο το Ιέραξ = Γεράκι, το ιερότερο πτηνό των Αιγυπτίων) κάτι που δείχνει οτι ο Ώρος στους Αιγυπτίους είχε τον ίδιο ρόλο πολλές φορές με αυτόν του Ρά, του δημιουργού του Σύμπαντος και των ανθρώπων. Απο την Ιερανκόπολη κατάγεται η πρώτη δυναστεία της Αιγύπτου με πρώτο φαραώ τον Ναρμέρ/Μήνη ο οποίος θεωρούσε τον εαυτό του προστατευόμενο του θεού, η λατρεία του Ώρου διατηρήθηκε τις 5 πρώτες φαραωνικές δυναστείες της Αιγύπτου οπότε αντικαταστάθηκε με τον Ρά (Ήλιο) απο το ιερατείο της Εννεάδας της Ηλιούπολης. Η αντικατάσταση δέν θεωρήθηκε σημαντική αλλαγή αφού και οι δύο θεωρούνταν ανώτατοι θεοί δημιουργοί του κόσμου και του ανθρώπου ενώ είχαν και οι δύο το γεράκι σάν σύμβολο.
Στην Ελληνική Θεογονία βρίσκουμε αντίστοιχα τον μύθο του Τυφώνα ο οποίος κατά τους Έλληνες συγγραφείς ταυτίζεται με τον κακό αδελφό του Οσίρη Σέθ ο οποίος σφετερίστηκε τον θρόνο σκοτώνοντας τον αδελφό του. Μετά την εξολόθρευση των Γιγάντων και του πατέρα τουΚρόνου ο Δίας σύμφωνα με την Ελληνική Θεογονία ανέλαβε την βασιλεία των Θεών, αργότερα η Γαία για να εκδικηθεί την εξόντωση των Γιγάντων συνεζεύχθη με τονΤάρταρο και γέννησε ένα φοβερό τέρας τον Τυφώνα. Ο Τυφώνας ήταν ένα υπερφυσικό τέρας μεγαλύτερος απο όλα τα βουνά, το κεφάλι του έφτανε ώς τα αστέρια τα χέρια του απλώνονταν απο την Ανατολή ώς την Δύση πάνω σε αυτά υπήρχαν 100 κεφάλια δρακόντων πήγε στον Όλυμπο για να εκδικηθεί τον θάνατο των Γιγάντων απο τον Δία. Στο πέρασμα του εκτόξευε τεράχους τεράστιους σάν τα βουνά ο Δίας τον κυνήγησε με κεραυνούς ώς την Συρία οπου έγινε η τελική μάχη μεταξύ τους, εκεί ο Τυφώνας με το τεράστιο σώμα του ακινητοποίησε τον Δία και τον έδεσε αιχμάλωτο. Τότε ο Τυφώνας ανέλαβε την εξουσία των Θεών αφού πρώτα παρέδωσε τον ανήμπορο Δία να τον φυλάει δεμένος ο αδελφός του Πύθωνας στο Κυρήκειο Άνδρο οπου τελικά ο Ερμής και ο Πάνας κατόρθωσαν να τον λύσουν και να τον απελευθερώσουν. Ο Δίας πήγε ξανά στον Όλυμπο οπου εφοδιάστηκε με πολλούς νέους κεραυνούς, πήγε στο όρος Νύσσαοπου ανατράφηκε με φρούτα σάν κοινός θνητός και απο κεί στο όρος Αίμο της Θράκης για να αντιμετωπίσει ξανά τον Τυφώνα. Ο Δίας πήρε στο κυνήγι τον Τυφώνα οπου τον κεραυνοβολούσε ασταμάτητα, το κεραυνοβόλημα του Δία συνεχίστηκε μέχρι την Σικελία, εκεί τον έριξε μέσα στο όροςΑίτνα οπου τον καταπλάκωσε ρίχνοντας τον στα έγκατα της γής, απο τότε ο Τυφώνας βγαίνει στην επιφάνεια της Γής μέσω της λάβας. Η ταύτιση του Τυφώνα με τον Αιγύπτιο Σέθ ο οποίος σκότωσε τον Οσίρη αλλά σκοτώθηκε με την σειρά τον απο τον Ώρο που θεωρείται εκτός απο γιός και αναστημένος Οσίρης γίνεται απο όλους τους αρχαίους συγγραφείς πιό συγκεκριμένα ο Ηρόδοτος και ο Πλούταρχος γράφουν στα σχετικά τμήματα :
Ηροδότου Ιστορίες, Ευτέρπη Κεφάλαιο Β'
144 ἤδη ὦν τῶν αἱ εἰκόνες ἦσαν, τοιούτους ἀπεδείκνυσαν σφέας πάντας ἐόντας, θεῶν δὲ πολλὸν ἀπαλλαγμένους. τὸ δὲ πρότερον τῶν ἀνδρῶν τούτων θεοὺς εἶναι τοὺς ἐν Αἰγύπτῳ ἄρχοντας, οὐκ ἐόντας ἅμα τοῖσι ἀνθρώποισι, καὶ τούτων αἰεὶ ἕνα τὸν κρατέοντα εἶναι· ὕστατον δὲ αὐτῆς βασιλεῦσαι ὦρον τὸν Ὀσίριος παῖδα, τὸν Ἀπόλλωνα Ἕλληνες ὀνομάζουσι· τοῦτον καταπαύσαντα Τυφῶνα βασιλεῦσαι ὕστατον Αἰγύπτου. Ὄσιρις δὲ ἐστὶ Διόνυσος κατὰ Ἑλλάδα γλῶσσαν.
Πλούταρχος "Περί Ίσιδος και Οσίριδος" Μέρος Α'
Ἑλληνικὸν γὰρ ἡ Ἶσίς ἐστι καὶ ὁ Τυφὼν πολέμιος <ὢν> τῇ θεῷ καὶ δι' ἄγνοιαν καὶ ἀπάτην τετυφωμένος καὶ διασπῶν καὶ ἀφανίζων τὸν ἱερὸν λόγον, ὃν ἡ θεὸς συνάγει καὶ συντίθησι καὶ παραδίδωσι τοῖς τελουμένοις <διὰ> θειώσεως σώφρονι μὲν ἐνδελεχῶς διαίτῃ καὶ βρωμάτων πολλῶν καὶ ἀφροδισίων ἀποχαῖς κολουούσης, τὸ ἀκόλαστον καὶ φιλήδονον, ἀθρύπτους δὲ καὶ στερρὰς ἐν ἱεροῖς λατρείας ἐθιζούσης ὑπομένειν, ὧν τέλος ἐστὶν ἡ τοῦ πρώτου καὶ κυρίου καὶ νοητοῦ γνῶσις [, ὃν ἡ θεὸς παρακαλεῖ ζητεῖν παρ' αὐτῇ καὶ μετ' αὐτῆς ὄντα καὶ συνόντα]. τοῦ δ' ἱεροῦ τοὔνομα καὶ σαφῶς ἐπαγγέλλεται καὶ γνῶσιν καὶ εἴδησιν τοῦ ὄντος· ὀνομάζεται γὰρ Ἰσεῖον ὡς εἰσομένων τὸ ὄν, ἂν μετὰ λόγου καὶ ὁσίως εἰς τὰ ἱερὰ τῆς θεοῦ παρέλθωμεν
Ο Ώρος που ταυτίζεται με τον Έλληνα θεό Απόλλωνα σκότωσε τον Σέθ ενώ ο Σέθ ταυτίζεται με τον ίδιο τον Τυφώνα παρατηρούμε οτι ο πάντα υπερβολικός Ηρόδοτος φτάνει ακόμα και στο σημείο να λέει οτι ο Απόλλωνας σκότωσε τον Τυφώνα παρερμηνεύοντας ακόμα και τον Ελληνικό μύθο που λέει οτι τον Τυφώνα τον σκότωσε ο ίδιος ο Δίας. Ο Οσίρης είχε διαδεχθεί και νικήσει τον κακό πατέρα του Κρόνο με τον ίδιο τρόπο που είχε κάνει την Θεογονία ο Έλληνας Δίας σκοτώνοντας μαζί με τον Κρόνο και τους Γίγαντες που είχαν πολεμήσει στο πλευρό του, αλλά την συνέχεια ο Σέθ/Τυφώνας σε Αίγυπτο/Ελλάδα αντίστοιχα σφετερίστηκε τον θρόνο τους. Μετά τον σφετερισμό ο Δίας και ο Οσίρης κατάφεραν να κερδίσουν ξανά τον θρόνο τους ο μέν Δίας σκοτώνοντας ο ίδιος τον Τυφώνα ανέλαβε ξανά την βασιλεία, ο Οσίρης τον σκότωσε μέσω του γιού του Ώρου που θεωρείται οτι είναι ο ίδιος ο Οσίρης αναγεννημένος όπως αναγεννήθηκε ο Δίας μετά την αιχμαλωσία του. Παρατηρούμε σε τελική ανάλυση οτι τόσο στους Αιγύπτιους όσο και στους Έλληνες θεούς κρύβονται απο πίσω τα ίδια πρόσωπα που περιγράφονται με διαφορετικές ιστορίες βεβαιώνοντας την ομοιότητα και την κοινή τους προέλευση.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
JOHN VAI SETERS : HISTORIOGRAPHY IN THE ANCIENT WORLD AND THE ORIGINS OF BIBLICAL HISTORY (1983)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
http://garyosborn.moonfruit.com/#/origins/4572815437 ,http://abocanto.blogspot.gr/
Η πιθανή χρονολόγηση των βασιλέων - Θεών
Διόδωρος Σικελιώτης Ιστορική βιβλιοθήκη Α', 26
26 Οἱ δ´ ἱερεῖς τῶν Αἰγυπτίων τὸν χρόνον ἀπὸ τῆς Ἡλίου βασιλείας συλλογιζόμενοι μέχρι τῆς Ἀλεξάνδρου διαβάσεως εἰς τὴν Ἀσίαν φασὶν ὑπάρχειν ἐτῶν μάλιστά πως δισμυρίων καὶ τρισχιλίων. μυθολογοῦσι δὲ καὶ τῶν θεῶν τοὺς μὲν ἀρχαιοτάτους βασιλεῦσαι πλείω τῶν χιλίων καὶ διακοσίων ἐτῶν, τοὺς δὲ μεταγενεστέρους οὐκ ἐλάττω τῶν τριακοσίων. ἀπίστου δ´ ὄντος τοῦ πλήθους τῶν ἐτῶν, ἐπιχειροῦσί τινες λέγειν ὅτι τὸ παλαιόν, οὔπω τῆς περὶ τὸν ἥλιον κινήσεως ἐπεγνωσμένης, συνέβαινε κατὰ τὴν τῆς σελήνης περίοδον ἄγεσθαι τὸν ἐνιαυτόν. διόπερ τῶν ἐτῶν τριακονθημέρων ὄντων οὐκ ἀδύνατον εἶναι βεβιωκέναι τινὰς ἔτη χίλια καὶ διακόσια· καὶ γὰρ νῦν δωδεκαμήνων ὄντων τῶν ἐνιαυτῶν οὐκ ὀλίγους ὑπὲρ ἑκατὸν ἔτη ζῆν. παραπλήσια δὲ λέγουσι καὶ περὶ τῶν τριακόσια ἔτη δοκούντων ἄρξαι· κατ´ ἐκείνους γὰρ τοὺς χρόνους τὸν ἐνιαυτὸν ἀπαρτίζεσθαι τέτταρσι μησὶ τοῖς γινομένοις κατὰ τὰς ἑκάστων τῶν χρόνων ὥρας, οἷον ἔαρος, θέρους, χειμῶνος· ἀφ´ ἧς αἰτίας καὶ παρ´ ἐνίοις τῶν Ἑλλήνων τοὺς ἐνιαυτοὺς ὥρους καλεῖσθαι καὶ τὰς κατ´ ἔτος ἀναγραφὰς ὡρογραφίας προσαγορεύεσθαι. Οἱ δ´ οὖν Αἰγύπτιοι μυθολογοῦσι κατὰ τὴν Ἴσιδος ἡλικίαν γεγονέναι τινὰς πολυσωμάτους τοὺς ὑπὸ μὲν τῶν Ἑλλήνων ὀνομαζομένους γίγαντας, ὑφ´ ἑαυτῶν δὲ διακοσμουμένους τερατωδῶς ἐπὶ τῶν ἱερῶν καὶ τυπτομένους ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Ὄσιριν. ἔνιοι μὲν οὖν αὐτοὺς γηγενεῖς φασιν ὑπάρξαι, προσφάτου τῆς τῶν ζῴων γενέσεως ἐκ τῆς γῆς ὑπαρχούσης, ἔνιοι δὲ λέγουσι σώματος ῥώμῃ διενεγκόντας καὶ πολλὰς πράξεις ἐπιτελεσαμένους ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος μυθολογηθῆναι πολυσωμάτους. συμφωνεῖται δὲ παρὰ τοῖς πλείστοις ὅτι τοῖς περὶ τὸν Δία καὶ τὸν Ὄσιριν θεοῖς πόλεμον ἐνστησάμενοι πάντες ἀνῃρέθησαν.
26 Οἱ δ´ ἱερεῖς τῶν Αἰγυπτίων τὸν χρόνον ἀπὸ τῆς Ἡλίου βασιλείας συλλογιζόμενοι μέχρι τῆς Ἀλεξάνδρου διαβάσεως εἰς τὴν Ἀσίαν φασὶν ὑπάρχειν ἐτῶν μάλιστά πως δισμυρίων καὶ τρισχιλίων. μυθολογοῦσι δὲ καὶ τῶν θεῶν τοὺς μὲν ἀρχαιοτάτους βασιλεῦσαι πλείω τῶν χιλίων καὶ διακοσίων ἐτῶν, τοὺς δὲ μεταγενεστέρους οὐκ ἐλάττω τῶν τριακοσίων. ἀπίστου δ´ ὄντος τοῦ πλήθους τῶν ἐτῶν, ἐπιχειροῦσί τινες λέγειν ὅτι τὸ παλαιόν, οὔπω τῆς περὶ τὸν ἥλιον κινήσεως ἐπεγνωσμένης, συνέβαινε κατὰ τὴν τῆς σελήνης περίοδον ἄγεσθαι τὸν ἐνιαυτόν. διόπερ τῶν ἐτῶν τριακονθημέρων ὄντων οὐκ ἀδύνατον εἶναι βεβιωκέναι τινὰς ἔτη χίλια καὶ διακόσια· καὶ γὰρ νῦν δωδεκαμήνων ὄντων τῶν ἐνιαυτῶν οὐκ ὀλίγους ὑπὲρ ἑκατὸν ἔτη ζῆν. παραπλήσια δὲ λέγουσι καὶ περὶ τῶν τριακόσια ἔτη δοκούντων ἄρξαι· κατ´ ἐκείνους γὰρ τοὺς χρόνους τὸν ἐνιαυτὸν ἀπαρτίζεσθαι τέτταρσι μησὶ τοῖς γινομένοις κατὰ τὰς ἑκάστων τῶν χρόνων ὥρας, οἷον ἔαρος, θέρους, χειμῶνος· ἀφ´ ἧς αἰτίας καὶ παρ´ ἐνίοις τῶν Ἑλλήνων τοὺς ἐνιαυτοὺς ὥρους καλεῖσθαι καὶ τὰς κατ´ ἔτος ἀναγραφὰς ὡρογραφίας προσαγορεύεσθαι. Οἱ δ´ οὖν Αἰγύπτιοι μυθολογοῦσι κατὰ τὴν Ἴσιδος ἡλικίαν γεγονέναι τινὰς πολυσωμάτους τοὺς ὑπὸ μὲν τῶν Ἑλλήνων ὀνομαζομένους γίγαντας, ὑφ´ ἑαυτῶν δὲ διακοσμουμένους τερατωδῶς ἐπὶ τῶν ἱερῶν καὶ τυπτομένους ὑπὸ τῶν περὶ τὸν Ὄσιριν. ἔνιοι μὲν οὖν αὐτοὺς γηγενεῖς φασιν ὑπάρξαι, προσφάτου τῆς τῶν ζῴων γενέσεως ἐκ τῆς γῆς ὑπαρχούσης, ἔνιοι δὲ λέγουσι σώματος ῥώμῃ διενεγκόντας καὶ πολλὰς πράξεις ἐπιτελεσαμένους ἀπὸ τοῦ συμβεβηκότος μυθολογηθῆναι πολυσωμάτους. συμφωνεῖται δὲ παρὰ τοῖς πλείστοις ὅτι τοῖς περὶ τὸν Δία καὶ τὸν Ὄσιριν θεοῖς πόλεμον ἐνστησάμενοι πάντες ἀνῃρέθησαν.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης σχετικά με την περίοδο βασιλείας του δεύτερου βασιλιά - θεού Ρά (Ήλιου) γιού του Πτά (Ηφαίστου) αναφέρει οτι οι Αιγύπτιοι χρονολογούν την αρχή της βασιλείας του 23.000 πρίν την διάβαση του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Αίγυπτο. Παράλληλα με την χρονολόγηση που αναφέρει ο Διόδωρος Σικελιώτης για τον Ρά (Ήλιο) άλλες αναφορές αρχαίων συγγραφέων όπως του Διογένη του Λαέρτιου στο έργο του "Βίοι Φιλοσόφων" τοποθετεί την αρχή βασιλείας του πρώτου βασιλιά - θεού Πτά (Ηφαίστου) το 49.000 π.χ.
Διόδωρος Σικελιώτης Ιστορική βιβλιοθήκη Α', 44
44 Μυθολογοῦσι δ´ αὐτῶν τινες τὸ μὲν πρῶτον ἄρξαι τῆς Αἰγύπτου θεοὺς καὶ ἥρωας ἔτη βραχὺ λείποντα τῶν μυρίων καὶ ὀκτακισχιλίων, καὶ θεῶν ἔσχατον βασιλεῦσαι τὸν Ἴσιδος Ὧρον· ὑπ´ ἀνθρώπων δὲ τὴν χώραν βεβασιλεῦσθαί φασιν {ἀπὸ Μοίριδος} ἔτη βραχὺ λείποντα τῶν πεντακισχιλίων μέχρι τῆς ἑκατοστῆς καὶ ὀγδοηκοστῆς ὀλυμπιάδος, καθ´ ἣν ἡμεῖς μὲν παρεβάλομεν εἰς Αἴγυπτον, ἐβασίλευε δὲ Πτολεμαῖος ὁ νέος Διόνυσος χρηματίζων. τούτων δὲ τὰ μὲν πλεῖστα κατασχεῖν τὴν ἀρχὴν ἐγχωρίους βασιλεῖς, ὀλίγα δὲ Αἰθίοπας καὶ Πέρσας καὶ Μακεδόνας. Αἰθίοπας μὲν οὖν ἄρξαι τέτταρας, οὐ κατὰ τὸ ἑξῆς, ἀλλ´ ἐκ διαστήματος, ἔτη τὰ πάντα βραχὺ λείποντα τῶν ἓξ καὶ τριάκοντα· Πέρσας δ´ ἡγήσασθαι Καμβύσου τοῦ βασιλέως τοῖς ὅπλοις καταστρεψαμένου τὸ ἔθνος πέντε πρὸς τοῖς ἑκατὸν καὶ τριάκοντα ἔτεσι σὺν ταῖς τῶν Αἰγυπτίων ἀποστάσεσιν, ἃς ἐποιήσαντο φέρειν οὐ δυνάμενοι τὴν τραχύτητα τῆς ἐπιστασίας καὶ τὴν εἰς τοὺς ἐγχωρίους θεοὺς ἀσέβειαν. ἐσχάτους δὲ Μακεδόνας ἄρξαι καὶ τοὺς ἀπὸ Μακεδόνων ἓξ ἔτη πρὸς τοῖς διακοσίοις καὶ ἑβδομήκοντα. τοὺς δὲ λοιποὺς χρόνους ἅπαντας διατελέσαι βασιλεύοντας τῆς χώρας ἐγχωρίους, ἄνδρας μὲν ἑβδομήκοντα πρὸς τοῖς τετρακοσίοις, γυναῖκας δὲ πέντε· περὶ ὧν ἁπάντων οἱ μὲν ἱερεῖς εἶχον ἀναγραφὰς ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις ἐκ παλαιῶν χρόνων ἀεὶ τοῖς διαδόχοις παραδεδομένας, ὁπηλίκος ἕκαστος τῶν βασιλευσάντων ἐγένετο τῷ μεγέθει καὶ ὁποῖός τις τῇ φύσει καὶ τὰ κατὰ τοὺς ἰδίους χρόνους ἑκάστῳ πραχθέντα· ἡμῖν δὲ περὶ ἑκάστου τὰ κατὰ μέρος μακρὸν ἂν εἴη καὶ περίεργον γράφειν, ὡς ἂν τῶν πλείστων ἀχρήστων περιειλημμένων. διόπερ τῶν ἀξίων ἱστορίας τὰ κυριώτατα συντόμως διεξιέναι πειρασόμεθα.
44 Μυθολογοῦσι δ´ αὐτῶν τινες τὸ μὲν πρῶτον ἄρξαι τῆς Αἰγύπτου θεοὺς καὶ ἥρωας ἔτη βραχὺ λείποντα τῶν μυρίων καὶ ὀκτακισχιλίων, καὶ θεῶν ἔσχατον βασιλεῦσαι τὸν Ἴσιδος Ὧρον· ὑπ´ ἀνθρώπων δὲ τὴν χώραν βεβασιλεῦσθαί φασιν {ἀπὸ Μοίριδος} ἔτη βραχὺ λείποντα τῶν πεντακισχιλίων μέχρι τῆς ἑκατοστῆς καὶ ὀγδοηκοστῆς ὀλυμπιάδος, καθ´ ἣν ἡμεῖς μὲν παρεβάλομεν εἰς Αἴγυπτον, ἐβασίλευε δὲ Πτολεμαῖος ὁ νέος Διόνυσος χρηματίζων. τούτων δὲ τὰ μὲν πλεῖστα κατασχεῖν τὴν ἀρχὴν ἐγχωρίους βασιλεῖς, ὀλίγα δὲ Αἰθίοπας καὶ Πέρσας καὶ Μακεδόνας. Αἰθίοπας μὲν οὖν ἄρξαι τέτταρας, οὐ κατὰ τὸ ἑξῆς, ἀλλ´ ἐκ διαστήματος, ἔτη τὰ πάντα βραχὺ λείποντα τῶν ἓξ καὶ τριάκοντα· Πέρσας δ´ ἡγήσασθαι Καμβύσου τοῦ βασιλέως τοῖς ὅπλοις καταστρεψαμένου τὸ ἔθνος πέντε πρὸς τοῖς ἑκατὸν καὶ τριάκοντα ἔτεσι σὺν ταῖς τῶν Αἰγυπτίων ἀποστάσεσιν, ἃς ἐποιήσαντο φέρειν οὐ δυνάμενοι τὴν τραχύτητα τῆς ἐπιστασίας καὶ τὴν εἰς τοὺς ἐγχωρίους θεοὺς ἀσέβειαν. ἐσχάτους δὲ Μακεδόνας ἄρξαι καὶ τοὺς ἀπὸ Μακεδόνων ἓξ ἔτη πρὸς τοῖς διακοσίοις καὶ ἑβδομήκοντα. τοὺς δὲ λοιποὺς χρόνους ἅπαντας διατελέσαι βασιλεύοντας τῆς χώρας ἐγχωρίους, ἄνδρας μὲν ἑβδομήκοντα πρὸς τοῖς τετρακοσίοις, γυναῖκας δὲ πέντε· περὶ ὧν ἁπάντων οἱ μὲν ἱερεῖς εἶχον ἀναγραφὰς ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις ἐκ παλαιῶν χρόνων ἀεὶ τοῖς διαδόχοις παραδεδομένας, ὁπηλίκος ἕκαστος τῶν βασιλευσάντων ἐγένετο τῷ μεγέθει καὶ ὁποῖός τις τῇ φύσει καὶ τὰ κατὰ τοὺς ἰδίους χρόνους ἑκάστῳ πραχθέντα· ἡμῖν δὲ περὶ ἑκάστου τὰ κατὰ μέρος μακρὸν ἂν εἴη καὶ περίεργον γράφειν, ὡς ἂν τῶν πλείστων ἀχρήστων περιειλημμένων. διόπερ τῶν ἀξίων ἱστορίας τὰ κυριώτατα συντόμως διεξιέναι πειρασόμεθα.
Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης αναφέρει ξανά οτι οι βασιλείς - θεοί με τελευταίο τον Ώρο κυβέρνησαν την Αίγυπτο για ένα διάστημα άνω των 18.000 ετών, ακολούθησαν οι βασιλείς ημίθεοι και ήρωες για μιά περίοδο 5.000 ετών μέχρι την εποχή των ιστορικών βασιλέων.
Αιγυπτιακοί μύθοι της δημιουργίας
Η γενεαλογία των Αιγυπτίων θεών
Αρχικά υπήρχε η αρχέγονη φωτιά απο την οποία δημιουργήθηκε ο ήλιος (Ρά), ο Ρά ήταν ο δημιουργός του υλικού σύμπαντος, της γής, των θεών και των ανθρώπων, ο Ρά αναφέρεται ώς ο δεύτερος απο τους βασιλείς - Θεούς γιός τουΠτά (Ηφαίστου) ο οποίος συμβολίζει πιθανότατα το αρχέγονο πύρ απο το οποίο βγήκε ο Ρά. Ο Ρά που παριστάνεται συνήθως με κεφάλι γερακιού με την σειρά του δημιούργησε τους πρώτους θεούς τον Shu (τον αέρα) και την Τefnut (υγρασία), οι δύο πρώτοι θεοί ο Shu και οι Tefnut διασταυρώθηκαν μαζί τους γεννώντας την Nout (Νούτ/θεά του Ουρανού που ταυτίζεται με την Ελληνική Ρέα) και τον Seb (Σέμπ/θεός της Γής που ταυτίζεται με τον Ελληνικό Κρόνο). Ο Σέμπ και η Νούτ παριστάνοντας την γή και τον ουρανό αντίστοιχα θυμίζουν εκπληκτικά το Ελληνικό ζευγάρι του Ουρανού και της Γής αλλά με αντίστροφο ρόλο δηλαδή ο άντρας (Σέμπ) είναι η γή και η γυναίκα (Νούτ) είναι ο ουρανός. Υπάρχει κάποια απεικόνιση του Σέμπ την εποχή της 3ης δυναστείας που τον δείχνει ως γενειοφόρο άνδρα αλλά όλες οι απεικονίσεις αργότερα τον παριστάνουν με την μορφή ζώου ειδικά φιδιού όπως ο Ελληνικός Κρόνος, παραστάσεις δείχνουν ένα φίδι να γονιμοποιεί τον ουρανό. Παιδιά της Νούτ και του Σέμπ ήταν ο Οσίρις, η Ίσιδα, ο Σέθ και η Νέφθυς απο αυτά ο Οσίρις παντρεύτηκε την Ίσιδα ενώ ο Σέθ παντρεύτηκε την Νέφθυς, τα 4 παιδιά μαζί με τους γονείς τους παππούδες τους και τον Ρά με το όνομα Ατούμ (Atum) αποτελούσαν την ιερή εννεάδα θεοτήτων της Ηλιούπολης. Ο Ρά (ήλιος) που λατρευόταν σε ολόκληρη την Αίγυπτο σάν ο ανώτατος θεός δημιουργός είχε πολλά διαφορετικά ονόματα ανάλογα με την πόλη όπωςΑτούμ - Ρά στην Ηλιούπολη, Άμμων - Ρά στην Θήβα, οι Έλληνες βασιλείς Πτολεμαίοι αργότερα θα τον ταυτίσουν με τονΣεράπη.
Απο την Εννεάδα της Ηλιούπολης θα ξεκινήσει η λατρεία του Ρά απο την 2η δυναστεία και θα καθιερωθεί ώς ανώτατος Αιγύπτιος θεός την εποχή της 5ης δυναστείας αντικαθιστώντας τον Ώρο, το όνομα του θα είναι Ατούμ - Ρά λόγω της συγκεκριμένης ονομασίας του στην Εννεάδα της Ηλιούπολης. Σύμφωνα με τον μύθο ο Ρά φοβήθηκε προβλέποντας οτι ένα απο τα παιδιά της Νούτ και του Σέμπ θα του πάρουν τον θρόνο γι'αυτό καταράστηκε την Νούτ να μήν γεννήσει παιδί καμιά μέρα κανενός μηνός του έτους το οποίο ώς τότε αποτελείτο απο 360 ημέρες με 12 μήνες και 30 μέρες ο καθένας. Οι 360 μέρες δείχνουν οτι εκείνη την εποχή η Γή έκανε έναν πλήρη ετήσιο κύκλο ακριβώς με την ολοκλήρωση 12 Σεληνιακών οι οποίοι κρατούσαν ακριβώς 30 μέρες, η Νούτ ζήτησε την βοήθεια του θεού της σοφίας Θώθ ο οποίος παριστάνεται με την κεφαλή του πουλιού Ίβις για να μπορέσει να τεκνοποιήσει. Ο Θώθ μίλησε με τον θεό της Σελήνης Χονσού που ήταν επίσης αυτοδημιούργητος απο την αρχέγονη φωτιά όπως ο Ρά, ζητώντας του να αρχίσει να επιβραδύνει ελάχιστα την περιστροφή της γής γύρω απο τον ήλιο του, έχοντας κατά νού να δημιουργηθούν επιπλέον μέρες στο ηλιακό έτος ώστε να μπορέσει σε αυτές να τεκνοποιήσει η Νούτ. Ο Χονσού υπάκουσε τον θεό της σοφίας σταδιακά επιβραδύνοντας την περιστροφή της γής ώστε όταν ολοκληρωθεί μιά περιστροφή οι ημέρες της γής να αρχίσουν να υπερβαίνουν τις 360, σταδιακά έγιναν 5 μέσα στις οποίες γεννήθηκαν τα 5 παιδιά του Σέμπ και της Νούτ : Ώρος ο Πρεσβύτερος, Οσίρις, Ίσις, Σέθ και Νέφθυς. Άλλος μύθος λέει οτι την εποχή που ο Ρά ήταν βασιλιάς εκνευρίστηκε απο την ασεβή συμπεριφορά των ανθρώπων ζητώντας απο τον πατέρα του Πτά την άδεια να τους τιμωρήσει, ο Πτά τον συμβούλευσε να τους τιμωρήσει με την ματιά του. Ο Ρά έστειλε τότε το μάτι του στην Γή υπο την μορφή της θεάς Άθωρ προκαλώντας μεγάλες καταστροφές στην ανθρωπότητα πιθανότατα την εποχή των πρώτων κατακλησμών οπου τοποθετείται χρονικά το τέλος της βασιλείας του Ρά.
Η σειρά διαδοχής στην συνέχεια όπως παρατηρούμε πέρασε με επόμενο βασιλιά του Σού θεό του αέρα δημιούργημα του Ρά, απο τον Σού η βασιλεία πέρασε στον γιό του θεό της γής Σέμπ και απο τον Σέμπ τελικά στον μεγαλύτερο γιό του Οσίρη αδελφό του Σέθ ο οποίος τον δολοφόνησε. Ακολουθεί στην συνέχεια ο ενδιαφέρον μύθος του θεού Οσίρη ο οποίος λατρεύεται απο τους Αιγυπτίους σάν ο μεγαλύτερος απο τους υπαρκτούς θεούς που αντικαταστάθηκε τελικά απο τον γιό και μετανσάρκωση του Ώρο με την σύζυγο αδελφή του Ίσιδα. Οι φαραώ πάντα πίστευαν οτι είναι απευθείας απόγονοι των θεών γι'αυτό πάντα παντρεύονταν τις αδελφές τους ώστε τα παιδιά και διάδοχοι τους να εξακολουθούν να έχουν το θεικό αίμα για να μπορούν και τα ίδια να ισχυριστούν οτι είναι απόγονοι των θεών. Το ίδιο φαινόμενο θα παρατηρήσουμε στις βασιλικές δυναστείες της Ευρώπης τα νεώτερα χρόνια, τότε οι βασιλιάδες μπορεί να μήν παντρεύονταν τις αδελφές τους αλλά συνήθως σύζυγοι τους ήταν πριγκήπισες απο άλλους βασιλικούς οίκους ώστε να διατηρηθεί το βασιλικό αίμα.
Η γενεαλογία των Αιγυπτίων θεών
 |
| Ο Ρά με ανθρώπινη μορφή |
 |
| Ο Σέμπ με κεφαλή σκύλου γονιμοποιεί την Νούτ |
 |
| Ο Ρά (αριστερά) με κεφαλή γερακιού |
Ο Αιγυπτιακός μύθος του Οσίρη
 |
| Οσίρις και Ίσις |
 |
| Ο Σέθ με κεφαλή σκύλου |
 |
| Η Ίσιδα θηλάζει τον Ώρο |
Οι ομοιότητες με την Ελληνική Θεογονία
_(06%25).jpg) |
| Ο Ζεύς κατακεραυνώνει τον Τυφώνα (απο αγγείο) |
Ηροδότου Ιστορίες, Ευτέρπη Κεφάλαιο Β'
144 ἤδη ὦν τῶν αἱ εἰκόνες ἦσαν, τοιούτους ἀπεδείκνυσαν σφέας πάντας ἐόντας, θεῶν δὲ πολλὸν ἀπαλλαγμένους. τὸ δὲ πρότερον τῶν ἀνδρῶν τούτων θεοὺς εἶναι τοὺς ἐν Αἰγύπτῳ ἄρχοντας, οὐκ ἐόντας ἅμα τοῖσι ἀνθρώποισι, καὶ τούτων αἰεὶ ἕνα τὸν κρατέοντα εἶναι· ὕστατον δὲ αὐτῆς βασιλεῦσαι ὦρον τὸν Ὀσίριος παῖδα, τὸν Ἀπόλλωνα Ἕλληνες ὀνομάζουσι· τοῦτον καταπαύσαντα Τυφῶνα βασιλεῦσαι ὕστατον Αἰγύπτου. Ὄσιρις δὲ ἐστὶ Διόνυσος κατὰ Ἑλλάδα γλῶσσαν.
Πλούταρχος "Περί Ίσιδος και Οσίριδος" Μέρος Α'
Ἑλληνικὸν γὰρ ἡ Ἶσίς ἐστι καὶ ὁ Τυφὼν πολέμιος <ὢν> τῇ θεῷ καὶ δι' ἄγνοιαν καὶ ἀπάτην τετυφωμένος καὶ διασπῶν καὶ ἀφανίζων τὸν ἱερὸν λόγον, ὃν ἡ θεὸς συνάγει καὶ συντίθησι καὶ παραδίδωσι τοῖς τελουμένοις <διὰ> θειώσεως σώφρονι μὲν ἐνδελεχῶς διαίτῃ καὶ βρωμάτων πολλῶν καὶ ἀφροδισίων ἀποχαῖς κολουούσης, τὸ ἀκόλαστον καὶ φιλήδονον, ἀθρύπτους δὲ καὶ στερρὰς ἐν ἱεροῖς λατρείας ἐθιζούσης ὑπομένειν, ὧν τέλος ἐστὶν ἡ τοῦ πρώτου καὶ κυρίου καὶ νοητοῦ γνῶσις [, ὃν ἡ θεὸς παρακαλεῖ ζητεῖν παρ' αὐτῇ καὶ μετ' αὐτῆς ὄντα καὶ συνόντα]. τοῦ δ' ἱεροῦ τοὔνομα καὶ σαφῶς ἐπαγγέλλεται καὶ γνῶσιν καὶ εἴδησιν τοῦ ὄντος· ὀνομάζεται γὰρ Ἰσεῖον ὡς εἰσομένων τὸ ὄν, ἂν μετὰ λόγου καὶ ὁσίως εἰς τὰ ἱερὰ τῆς θεοῦ παρέλθωμεν
Ο Ώρος που ταυτίζεται με τον Έλληνα θεό Απόλλωνα σκότωσε τον Σέθ ενώ ο Σέθ ταυτίζεται με τον ίδιο τον Τυφώνα παρατηρούμε οτι ο πάντα υπερβολικός Ηρόδοτος φτάνει ακόμα και στο σημείο να λέει οτι ο Απόλλωνας σκότωσε τον Τυφώνα παρερμηνεύοντας ακόμα και τον Ελληνικό μύθο που λέει οτι τον Τυφώνα τον σκότωσε ο ίδιος ο Δίας. Ο Οσίρης είχε διαδεχθεί και νικήσει τον κακό πατέρα του Κρόνο με τον ίδιο τρόπο που είχε κάνει την Θεογονία ο Έλληνας Δίας σκοτώνοντας μαζί με τον Κρόνο και τους Γίγαντες που είχαν πολεμήσει στο πλευρό του, αλλά την συνέχεια ο Σέθ/Τυφώνας σε Αίγυπτο/Ελλάδα αντίστοιχα σφετερίστηκε τον θρόνο τους. Μετά τον σφετερισμό ο Δίας και ο Οσίρης κατάφεραν να κερδίσουν ξανά τον θρόνο τους ο μέν Δίας σκοτώνοντας ο ίδιος τον Τυφώνα ανέλαβε ξανά την βασιλεία, ο Οσίρης τον σκότωσε μέσω του γιού του Ώρου που θεωρείται οτι είναι ο ίδιος ο Οσίρης αναγεννημένος όπως αναγεννήθηκε ο Δίας μετά την αιχμαλωσία του. Παρατηρούμε σε τελική ανάλυση οτι τόσο στους Αιγύπτιους όσο και στους Έλληνες θεούς κρύβονται απο πίσω τα ίδια πρόσωπα που περιγράφονται με διαφορετικές ιστορίες βεβαιώνοντας την ομοιότητα και την κοινή τους προέλευση.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
JOHN VAI SETERS : HISTORIOGRAPHY IN THE ANCIENT WORLD AND THE ORIGINS OF BIBLICAL HISTORY (1983)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
http://garyosborn.moonfruit.com/#/origins/4572815437 ,http://abocanto.blogspot.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου