ΤΑ ΝΑΖΙΣΤΙΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΤΟ ΠΛΗΓΜΑ ΠΟΥ ΥΠΕΣΤΗΣΑΝ ΟΙ ΡΟΥΝΟΙ, ΑΠΟ ΤΗ ΛΑΘΟΣ ΣΥΝΔΕΣΗ ΤΟΥΣ ΜΕ ΑΥΤΑ!
ΟΙ ΡΟΥΝΟΙ
Μυστήριο καλύπτει τη γέννηση και τη χρήση των Ρούνων. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι Γότθοι της Σκανδιναβίας προσάρμοσαν την ελληνική γραφή, όταν ήρθαν σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό, γύρω στο 200 μ.Χ. Υπάρχουν και κάποιοι που πιθανολογούν, ότι ξεκίνησαν από τη βόρεια Ιταλία, πολύ αργότερα και προέρχονται από το λατινικό αλφάβητο. Άλλοι μιλούν για το 800 μ.Χ. και ισχυρίζονται ότι επινοήθηκαν κατά τη διάρκεια της εποχής των Βίκινγκς. Αυτό που δυσκολεύει τον εντοπισμό της προέλευσής τους, είναι ότι αρχικά σκαλίζονταν σε ξύλο, υλικό που αποσυντίθεται εύκολα και κατά συνέπεια δεν αφήνει μαρτυρίες. Επίσης θεωρείται βέβαιο ότι οι Ρούνοι καίγονταν αμέσως μόλις τέλειωνε η τελετή κατά την οποία τους χρησιμοποιούσαν, ένα ακόμα γεγονός που δυσκολεύει τα πράγματα. Σήμερα πια γνωρίζουμε ότι γεννήθηκαν το 500 περίπου π.Χ. στις χώρες της βόρειας Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των Βρετανικών Νήσων, της Σκανδιναβίας και της Ισλανδίας. Παλαιότεροι από την Καινή Διαθήκη, ανήκουν σε μια αρχαιότατη παράδοση της οποίας αποτελούν το γραπτό μνημείο. Σύμφωνα με την παράδοση των Βίκινγκς, η λέξη rune σημαίνει «μυστήριο» ή «μυστικό που ψιθυρίζεται». Πριν ακόμα οι Γερμανικοί λαοί κατέχουν μια μορφή γραφής, χρησιμοποιούσαν γραφικά σύμβολα σκαλισμένα στους βράχους. Ιδιαίτερα διαδεδομένα στη Σουηδία, αυτά τα προϊστορικά σκαλίσματα στους βράχους, χρονολογούνται από τη δεύτερη εποχή του χαλκού (1300π.Χ). Οι ειδωλολατρικοί αυτοί λαοί δεν ήταν άγριοι, όπως ίσως πιστεύουμε. Αγαπούσαν πολύ τη Γη και σέβονταν το φυσικό περιβάλλον και τις άλλες μορφές ζωής με τις οποίες το μοιράζονταν. Αναγνώριζαν τη θεία φύση σ’ όλα τα πράγματα και την αλληλεξάρτηση όλων όσων υπάρχουν. Αντιλαμβάνονταν την ανθρώπινη ζωή σαν μια έκφραση ζωντάνιας και πίστευαν ότι έπρεπε κάποιος να τη ζήσει στο έπακρο στο Εδώ και Τώρα. Ο θάνατος δεν θεωρούνταν το τέλος της ζωής, αλλά μέρος της. Η γέννηση, η ανάπτυξη, η ωριμότητα, ο θάνατος και η αναγέννηση ήταν συνεχόμενα φαινόμενα εξέλιξης, αλλαγής και μετάβασης. Η ισότητα των φύλων ίσχυε με την έννοια, ότι οι άντρες και οι γυναίκες είναι ισότιμοι, σαν αλληλοσυμπληρούμενα «αντίθετα» σε μια συνεργασία στην οποία ο καθένας έδινε αυτό που χρειαζόταν ή στερούταν ο άλλος. Ο Κόσμος γι’ αυτούς ήταν εξ άλλου, η συνεργασία της θηλυκής και της αρσενικής πολικότητας, που ενυπάρχει στα πάντα. Οι θεοί και οι θεές του Οντινισμού, της βασικής θρησκείας των βορείων λαών, που πήρε το όνομά της από τον αρχηγό θεό Όντιν, ήταν προσωποποιήσεις των αόρατων διανοιών, που πίστευαν ότι υπήρχαν πίσω από τις δημιουργικές και διαμορφωτικές δυνάμεις της Φύσης και του Σύμπαντος. Οι θεοί αυτοί και οι θεές δεν ήταν ψευδαισθήσεις ή αποκυήματα μιας φαντασίας, ούτε συμβολικές αναπαραστάσεις. Ήταν «πραγματικοί», επειδή ήταν εκφράσεις της συμπεριφοράς των ισχυρών φυσικών δυνάμεων και παρείχαν ένα «απτό» μέσο, που επέτρεπε στα ανθρώπινα πλάσματα να δημιουργούν μια ουσιαστική σχέση μαζί τους, παρ’ όλο που ήταν αόρατοι. Η κάθε μέρα της βδομάδας, ήταν αφιερωμένη στις θεότητες αυτές, επειδή πίστευαν ότι η κάθε μέρα διέθετε μια ιδιότητα, η οποία εξέφραζε τα χαρακτηριστικά τους.
• Η Κυριακή (Sun-Day) ήταν αφιερωμένη στον Ήλιο, την πηγή του φωτός και της ζωής, η Υπέρτατη Πηγή από την οποία προέρχονται τα πάντα.
• Η Δευτέρα (Moon-Day) ήταν αφιερωμένη στη Σελήνη, τη θεότητα Μάνι και τη ρευστή δύναμη της άμπωτης και της παλίρροιας, που επηρεάζει τα συναισθήματα και τα υγρά του σώματος.
• Η Τρίτη (Tyrs-Day) ήταν η μέρα του θεού Τυρ και τόνιζε την προστασία που προέρχεται από την τίμια εργασία, την προσπάθεια και την εφαρμογή του νόμου, της τάξης και της δικαιοσύνης.
• Η Τετάρτη (Wonden’s-Day) ήταν η μέρα του Βόντεν - η γερμανική ονομασία του Όντιν, του πατέρα των πάντων και του Δημιουργού που υπάρχει μαζί μας και γι’ αυτό εμφανίζεται στο μέσο του εβδομαδιαίου κύκλου.
• Η Πέμπτη (Thur’s-Day) ήταν η μέρα του θεού Θωρ και συνδέεται με την γονιμότητα, την παραγωγικότητα και την μεταμόρφωση που προέρχεται από την ανάπτυξη και την εξέλιξη.
• Η Παρασκευή (Freyja’s-Day) ήταν η μέρα της θεάς Φρέγια και συνδέεται με τη δύναμη της αγάπης και της συμπόνιας, τη θέρμη και τη φιλία καθώς και με την ελευθερία του ατόμου.
• Το Σάββατο συνδεόταν με τους τρεις Νόρνε -τις τρεις πλευρές του Χρόνου, το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον- και σήμαινε την ανάγκη για ανάπαυση και αναζωογόνηση.
Η βασική θεότητα, ο αρχηγός θεός, ο Πατέρας των Πάντων ήταν ο Όντιν (Oddin). Το όνομα προέρχεται από το αρχαίο σκανδιναβικό όνομα «οντ», που σημαίνει άνεμος ή το πνεύμα που διαποτίζει τα πάντα. Παρουσιάζεται σαν θεός, σαν αρχηγός με επιρροή ή σαν ταξιδευτής σαμάνος και σχετίζεται άμεσα με τους Ρούνους. Αυτό που δεν είναι σαφές σ’ αυτές τις μυθολογικές αφηγήσεις, είναι το κατά πόσο ο Όντιν ήταν ένα επουράνιο ή ένα εξωγήινο πλάσμα ή κάποιος σαμάνος που αργότερα θεοποιήθηκε για τα επιτεύγματά του. Η σπουδαιότητα όμως των αφηγήσεων δεν επηρεάζεται από οποιαδήποτε υπόθεση. Ο Όντιν ο ταξιδευτής σαμάνος βίωσε τους Ρούνους σαν μια αποκάλυψη της Δημιουργικής Πνοής: από τον Όντιν τον επουράνιο Δημιουργό, στον Όντιν τον επίγειο μεταδότη. Η «αποκάλυψή» τους δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η εκ νέου ανακάλυψη αυτού που είχε «χαθεί», γιατί σύμφωνα με την προφορική παράδοση οι Ρούνοι πάνε πολύ πιο πίσω απ’ ό,τι εικάζουν οι ιστορικοί. Σύμφωνα με τους μύθους που περιγράφονται στις Έδδες, οι Ρούνοι δεν ήταν επινόηση του ανθρώπινου νου αλλά κάτι που ήδη υπήρχε και περίμενε να το ανακαλύψουν πάλι και να το αποκαλύψουν. Πολύ πιθανόν οι μύθοι να αποτελούσαν μέρος μιας φυλετικής μνήμης κάποιου παλαιότερου «πολιτισμού», αυτή δε η μνήμη να παρουσιάστηκε με μορφή τέτοια, που οι απόγονοι των επιζώντων μιας παγκόσμιας φυσικής οικολογικής καταστροφής, θα μπορούσαν να συνδεθούν. Πράγματι, οι ιερές γραφές περιέχουν και αναφορές σ’ έναν προϊστορικό πολιτισμό ο οποίος καταστράφηκε από μια οικολογική συμφορά. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο κατακλυσμός του Νώε στην Παλαιά Διαθήκη. Η παρακάτω ποιητική αφήγηση αναφέρει ότι ο Όντιν (Oddin), ο Πατέρας των Πάντων κρεμάστηκε από το δέντρο του κόσμου, το Yogdrasil , ανάποδα από το ακόντιό του, για εννιά μέρες κι εννιά νύχτες, χωρίς τροφή και νερό, τρυπώντας τον εαυτό του με ένα δόρυ, με σκοπό να κερδίσει τη γνώση των Ρούνων. Είναι από την Ποιητική Έδδα (1200 μ.Χ.). Οι Ρούνοι εμφανίστηκαν όταν πέταξε στο έδαφος, ενώ ήταν κρεμασμένος, τις εννέα του δόγες και μέσα στο σχήμα που αυτές δημιούργησαν, φάνηκαν ένα, μετά δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι γωνιώδη σχήματα που έφτασαν τα εικοσιτέσσερα. Έτσι φανερώθηκαν στον Όντιν εικοσιτέσσερις Ρούνοι.
Κρεμάστηκα από το δέντρο που το δέρνει ο άνεμος Κρεμάστηκα εννιά μέρες κι εννιά νύχτες
Με την ίδια μου τη λόγχη μάτωσα
Προσφορά για τον Oddin
Προσφορά για τον εαυτό μου
Δεμένος στο δέντρο που κανείς δε γνωρίζει
Πού οι ρίζες του τρέχουν.
Κανένας δε μου ‘δωσε ψωμί
Κανένας δε μου ‘δωσε νερό
Κοιτάζω κάτω μέσα στα βάθη της γης
Αρπάζω τους Ρούνους
Και με τρομαχτική κραυγή
Λιποθυμώ
Αφού άρχισα να συνέρχομαι
Έρχεται η σοφία σε μένα
Είχα πετύχει κι ήμουν χαρά γεμάτος
Η μια λέξη με οδηγούσε σε μια άλλη
Ο ένας άθλος μου ‘δειχνε το δρόμο για τον επόμενο
The speech of the High One The Poetic Edda, c1200AD
Αυτό το ποίημα περιγράφει ένα γεγονός που μπορούμε να δούμε επίσης στις κάρτες Tarot, «ο κρεμασμένος». Παρόμοιοι μύθοι υπάρχουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη και είναι ακόμα ζωντανοί στην παράδοση των Fakir στην Ινδία. Ο άνθρωπος κρεμιέται από το δέντρο και μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία στρέφει το νου του στα βάθη του εαυτού του. Φτάνει η συγκλονιστική φώτιση όπου οι ψευδαισθήσεις της ζωής ξεσκεπάζονται. Οι Ρούνοι συμβολίζουν αυτή την αυτοανακάλυψη. Έπειτα τους μαζεύει από κάτω, σημάδι ότι αυτοί δεν δημιουργήθηκαν, αλλά μάλλον ανακαλύφθηκαν. Οι Ρούνοι δεν είναι τα γωνιώδη σχήματα με τα οποία τους παριστάνουμε, αυτά λέγονται «δόγες». Δόγα είναι ένας πάσσαλος ή ένας πήχης που χρησιμοποιείται για την υποστήριξη ενός σχήματος ή μιας κατασκευής. Για παράδειγμα, το κυρτωμένο ξύλο που έδινε το σχήμα σ’ ένα ξύλινο κάδο λεγόταν δόγα, απόλυτα ταιριαστή λέξη αφού οι Ρουνικοί σαμάνοι που ήταν μυημένοι στη «γλώσσα» των Ρούνων, τους θεωρούσαν δυνάμεις που στήριζαν και συγκρατούσαν το σύμπαν. Η λέξη δόγα σημαίνει επίσης βακτηρία, δηλαδή μπαστούνι και το πεντάγραμμο πάνω στο οποίο γράφονται οι μουσικές νότες. Οι Ρούνοι είναι μια «διαδικασία» με την οποία μεταφέρονται ή αποδίδονται οι βασικές δυνατότητες της Φύσης. Σαν δυνατότητα θα μπορούσαμε να ορίσουμε τη δύναμη που μπορεί να εκφραστεί, αλλά που δεν βρίσκεται ακόμα σε κίνηση. Με άλλα λόγια, είναι η ικανότητα να πραγματοποιεί αυτό που υπάρχει μέσα της, αλλά αυτή η ικανότητα πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί για να μπορέσει να λειτουργήσει. Αυτή είναι η πραγματική φύση της δόγας-Ρούνου. Η δόγα-Ρούνος είναι ένα ενεργειακό πρότυπο που ενυπάρχει στη Φύση και μέσα μας. Κάθε δόγα εμπεριέχει μια δυνητική ποιότητα ή ζωτικότητα, η οποία όταν αφεθεί ελεύθερη, ενεργεί με ευφυΐα και επιφέρει αλλαγές στον υλικό κόσμο. Η δόγα-Ρούνος λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί η υπογραφή της δυνατότητας που αντιπροσωπεύει. Οι Ρούνοι έγιναν γνωστοί αργότερα σαν ένα σύστημα γραφής αποτελούμενο από 24 γράμματα και ονομαζόταν Futhark , από τα έξη πρώτα του γράμματα, τις έξι πρώτες δόγες, όπως ακριβώς τα δύο πρώτα γράμματα Α και Β του δικού μας αλφάβητου, δίνουν το όνομά τους σ’ αυτό. Κάθε Ρούνος έχει ένα εσωτερικό νόημα και ιδιότητες συνυφασμένες μ’ αυτόν, εκτός από την απλή του σημασία και τον τρόπο που αυτός διαβάζεται. Αυτό εξηγεί γιατί χρησιμοποιήθηκαν εκτός από τη γραφή, για μαγεία και μαντική. Οι Ρούνοι όμως δεν αποκαλύφθηκαν γι’ αυτούς τους σκοπούς, αλλά για να εξυψώσουν τη ζωή, να προσφέρουν προστασία από τις αρρώστιες και να βοηθήσουν τους ανθρώπους να εναρμονιστούν με τη Φύση και τον εαυτό τους. Δεν είναι μαγικά σύμβολα ούτε απόκρυφος κώδικας. Από τον 9ο μέχρι τον 12ο αιώνα οι Ρούνοι μεταφέρονται από Νορβηγούς στην Αγγλία, Ισλανδία και όπου αυτοί ταξίδευαν. Ρουνικά κομψοτεχνήματα έχουν βρεθεί στη Ρωσία, στην Κωνσταντινούπολη, στη Γροιλανδία. Αρχαίες ρουνικές επιγραφές έχουν βρεθεί επίσης στη Β. Αμερική, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι οι Βίκινγκς είχαν φτάσει στην Αμερική πριν τον Κολόμβο. Οι Ρούνοι άγγιζαν κάθε μορφή ζωής από την πιο ιερή μέχρι την πιο πρακτική. Υπήρχαν Ρούνοι για να επιδρούν στις καιρικές συνθήκες, στις παλίρροιες, για την κτηνοτροφία, τον έρωτα, τη θεραπεία και το θάνατο. Σκαλίζονταν σε φυλαχτά, σε ποτήρια, σε πολεμικά ακόντια, στα υπέρθυρα των σπιτιών, στις πλώρες των πλοίων. Τους χρησιμοποιούσαν στο εμπόριο και τις συναλλαγές και ακόμα τους σκάλιζαν σε υπερμεγέθη πέτρινα μνημεία, στη μνήμη όσων είχαν σκοτωθεί στις μάχες, μνημεία που βλέπουμε ακόμα σήμερα κατά χιλιάδες στην αγροτική Σουηδία. Οι Ρούνοι συνδέθηκαν επίσης με θρησκευτικές δοξασίες και έθιμα. Κάθε Ρουνικό σύμβολο κατείχε όπως ήδη αναφέραμε, ένα όνομα, έναν ήχο και το πιο σημαντικό, ένα πλούσιο σύνολο συνδεδεμένων εννοιών. Οι σαμάνοι, που είχαν μυηθεί στη γνώση των Ρούνων έπαιξαν τεράστιο και σημαντικό ρόλο σ’ αυτό. Άντρας ή γυναίκα, ο σαμάνος ήταν ένα πνευματικό μέλος της κοινωνίας που έδωσε στον κάθε Ρουνικό χαρακτήρα το συμβολικό του νόημα και ως εκ τούτου και τη μυστική του δύναμη. Ο σαμάνος ήταν μια φιγούρα με μεγάλη επιρροή στην κοινωνία της φυλής τόσο ώστε να θεραπεύει ασθένειες, να βοηθά στη γονιμότητα, να εξασφαλίζει μια καλή σοδειά και να λύνει πολλά άλλα καθημερινά θέματα. Το πιο αξιοσημείωτο ήταν ότι προστάτευε τη φυλή από τους εχθρούς, τόσο στο σωματικό επίπεδο όσο και στο ψυχικό. Σε πολλούς πολιτισμούς και για πολλές χιλιάδες χρόνια ο σαμάνος ήταν το πρόσωπο που μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του κόσμου των θεών και του κόσμου των καθημερινών ανθρώπων, χρησιμοποιώντας τη φυσική του ικανότητα να επικοινωνεί με τον πνευματικό κόσμο. Μ’ αυτή την έννοια ήταν κάτι σαν αγωγοί της ίδιας της φύσης, θεωρώντας τους θεούς και τις θεμελιώδεις φυσικές δυνάμεις ένα και το αυτό πράγμα. Σε πολλά μέρη του κόσμου, οι σαμάνοι έκαναν την σύνδεση με τον άλλο κόσμο, όταν βρίσκονταν σε κατάσταση έκστασης ή όταν χόρευαν, όταν νήστευαν ή διεύθυναν τις τελετές. Οι σαμάνοι ήταν ένα ζωτικό μέρος της κουλτούρας των Ρούνων. Εκλέγονταν ειδικά, εκπαιδεύονταν και ξεχώριζαν από τους άλλους ανθρώπους της κοινότητας. Αν και τους σέβονταν για τις γνώσεις τους οι σαμάνοι επίσης προκαλούσαν μεγάλο φόβο με τις υπερφυσικές τους δυνάμεις. Σε πολλά μέρη του κόσμου ο σαμανισμός υπάρχει ακόμα και οι σαμάνοι ακόμα ζουν σ’ έναν αυτοεπιβαλλόμενο περιορισμό ζώντας σ’ ένα ξεχωριστό επίπεδο τυλιγμένοι στο μαγικό τους σύμπαν.
Η θέση του σαμάνου περνάει από γενιά σε γενιά και παραμένει στην οικογένεια από μητέρα σε κόρη και από πατέρα σε γιο. Στα χρόνια του Χριστιανισμού, οι Ρούνοι εξαφανίζονται. Η εκκλησία θεώρησε έργο της να θέσει εκτός νόμου τη χρήση τους και να καταστρέψει κάθε απόδειξη της ύπαρξής τους. Εκκλησίες χτίζονται σε ιερούς τόπους και οι ειδωλολατρικές γιορτές Ystre (Easter) - γιορτή αφιερωμένη στον Ystre, το θεό της γονιμότητας, κατά την οποία κάθε άνοιξη, γιόρταζαν την αναγέννηση της ζωής μετά τον κρύο θάνατο του χειμώνα και Saturnalia (Christmas) - υιοθετούνται από τους χριστιανούς για τους δικούς τους σκοπούς. Οι πρώτοι χριστιανοί επίσης, αφοσιώθηκαν στο να εξαλείψουν κάθε άλλον θεό εκτός από τον δικό τους. Από δω και πέρα δεν θα υπήρχε γιορτή, ούτε μαγική τελετουργία, ούτε κανένα άλλο είδος λατρείας έκτός κι αν υπήρχε η συγκατάθεση από την Χριστιανική Εκκλησία. Όμως αυτό πήρε πολύ χρόνο και ειδικά στα βόρεια της Ευρώπης, η χρήση των Ρούνων, η ειδωλολατρική λατρεία των θεών και οι μαγικές τελετουργίες, μεταφέρθηκαν κανονικά μέχρι τουλάχιστον τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας του Χριστιανισμού. Στα χρόνια του Μεσαίωνα οι άνθρωποι απάντησαν στην αδιαλλαξία της εκκλησίας με την ενσωμάτωση των Ρουνικών συμβόλων κατευθείαν στα ξύλινα σπίτια τους, τοποθετώντας γύψινες αναπαραστάσεις Ρούνων στα ξύλινα δοκάρια των σπιτιών, έτσι ώστε οι κάτοικοί τους να έχουν τη δύναμη των Ρούνων που βρίσκονταν από πάνω τους. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πολλά σπίτια στη βόρεια Ευρώπη, στα οποία τα Ρουνικά σχέδια είναι ακόμα ορατά. Μια προφορική όμως παράδοση, όπως αυτή των Ρούνων εξαρτάται από την κοινωνική σταθερότητα. Οι κοινωνίες σιγά σιγά άρχισαν να διασπώνται και καθώς τα παιδιά άφηναν τα σπίτια τους για ν’ αναζητήσουν την τύχη τους στις μεγάλες πόλεις η γνώση της παράδοσης σύντομα άρχισε να εξαφανίζεται. Οι Ρούνοι όμως δεν χάθηκαν εντελώς. Ανακαλύφθηκαν εκ νέου στις αρχές του εικοστού αιώνα, στα τέλη της βικτοριανής εποχής σε μια αναβίωση του αποκρυφισμού και του πνευματισμού. Η αναβίωση ξεκίνησε από τον Γερμανό αποκρυφιστή Γκουίντο Φον Λιστ και εμφάνισε βασικά τους Ρούνους σαν ένα σύστημα μαγείας, ένα μέσο για τον χειρισμό των Ρουνικών δυνάμεων για την εκπλήρωση των επιθυμιών του ατόμου και για την πρόβλεψη του μέλλοντος. Έγιναν έτσι εργαλείο της βούλησης για την άσκηση ελέγχου και όχι βοήθημα για το πνεύμα με σκοπό την κατανόηση του εαυτού μας και του σύμπαντος και την εξύψωση της ζωής μας μέσα από την εναρμόνισή μας με τις φυσικές δυνάμεις. Ο Φον Λιστ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1848 και από πολύ νέος έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη γερμανική μυθολογία, το μυστικισμό και τη λαογραφία. Το 1890 με την πρώτη έκρηξη της Θεοσοφίας και την έκδοση στα γερμανικά του βιβλίου της Μαντάμ Μπλαβάτσκυ “Το Μυστικό Δόγμα”, ο μυστικισμός συνεχίζει να αναβιώνει και ο Φον Λιστ αφοσιώνεται εξ ολοκλήρου στον Ρουνικό μυστικισμό, τον παρουσιάζει σαν μαγικό σύστημα και γράφει οκτώ βιβλία με θέματα τον αποκρυφισμό, τα άρια σύμβολα και έθιμα και τη μαγική χρήση των Ρούνων. Η λέξη Άριος προέρχεται από μια σανσκριτική λέξη που σημαίνει «ευγενής» και αναφέρεται στους απογόνους της ινδοευρωπαϊκής φυλής. Το ενδιαφέρον του για τον γερμανικό εθνικισμό τον οδηγεί στην ίδρυση της Εταιρείας της Θούλης, που ήταν τάγμα εσωτερισμού και πολιτική λέσχη της δεξιάς. Η Εταιρεία της Θούλης πρέσβευε την τευτονική ανωτερότητα και την αμιγή φυλετική και ιδεολογική καταβολή. Λέγεται ότι ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Ρούντολφ Ες , ο Χέρμαν Γκέριγκ και ο Χίμλερ ήταν μέλη της και επηρεάστηκαν από τις διδασκαλίες του Φον Λιστ, ο οποίος πέθανε το 1919, αλλά όταν οι Ναζί το 1933 ήρθαν στην εξουσία κι έκαναν θρησκεία τον εθνικισμό και την φυλετική ανωτερότητα, το βασικό τους δόγμα είχε τις ρίζες του στον αποκρυφισμό. Η χρήση των Ρουνικών συμβόλων από τους Ναζί βασίστηκε στο σύστημα και τους στοχαστικούς αφορισμούς του Φον Λιστ, αλλά εισήγαγαν κι ένα νέο συμβολισμό που έδινε έμφαση στον αγώνα, στον έλεγχο και την κυριαρχία κι έτσι έδωσαν τεχνητή σημασία στους Ρούνους. Για παράδειγμα υιοθέτησαν τον Ρούνο SOL σαν έμβλημα των τρομερών Ες-Ες, τον Ρούνο TYR για το κίνημα της χιτλερικής νεολαίας, η δε σβάστικα (λέξη που έχει τη βάση της σε δύο σανσκριτικές λέξεις που και οι δύο μαζί σημαίνουν «ευεξία»), που υιοθετήθηκε το 1920 σαν το επίσημο έμβλημα του Εθνικού Σοσιαλιστικού κινήματος, μετά από πρόταση του ίδιου του Χίτλερ και που την επέλεξε σαν έμβλημα της αναβίωσης της εθνικής ζωής στη Γερμανία, ήταν το αρχαίο σύμβολο του Τροχού της Ζωής και έδειχνε την κίνηση του ήλιου, τα τέσσερα κύρια σημεία του ορίζοντα και τα τέσσερα δευτερεύοντα, καθώς επίσης και τις τέσσερις εποχές. Ο Χίτλερ αντέστρεψε το σύμβολο σε φορά αντίθετη με τους δείκτες του ρολογιού, πιστεύοντας ότι χρησιμοποιούσε δύο Ρούνους S τον ένα πάνω στον άλλο, που υποδήλωναν την ελκτική δύναμη της πηγής του φωτός και της ζωής. Όταν ενεργοποιείται μια θετική δύναμη και η φυσική της ροή αντιστρέφεται με την εφαρμογή εξωτερικής πίεσης, εμφανίζεται αστάθεια, η ροή είναι ταραγμένη και χαοτική και απελευθερώνονται αρνητικές δυνάμεις. Έτσι, από σύμβολο του Τροχού της Ζωής, έγινε το αντίθετο: σύμβολο του θανάτου, της καταστροφής και του χάους. Έτσι, οι Ρούνοι υπέστησαν μεγάλο πλήγμα από τη σύνδεσή τους με τον αποκρυφισμό, τη μαγεία και τις δόλιες δυνάμεις του Ναζισμού. Η σημασία τους κηλιδώθηκε καθώς οι άνθρωποι συνέδεαν αυτά τα σύμβολα με τον ρατσισμό, την τρομοκρατία και την καταστροφή. Όμως ποτέ οι Ρούνοι δεν χρησιμοποιούνταν για εγωιστικούς ή δόλιους σκοπούς, ούτε σαν εργαλείο για την αποκάλυψη της Μοίρας. Δόθηκαν στην ανθρωπότητα σαν δώρο και ευλογία, κάτι που δεν είχε γίνει αντιληπτό για πάρα πολύ καιρό. Ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη πραγματική φύση των Ρούνων και μέσα από αυτή την κατανόηση να εννοήσουμε πληρέστερα τα θαύματα της Φύσης και του φυσικού περιβάλλοντος και να ενισχύσουμε το σεβασμό μας γι’ αυτά. Κατανοώντας την πραγματική τους φύση, μπορούμε να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να καθορίσουμε τον υποκείμενο σκοπό της ζωής μας. Οι Ρούνοι μπορούν να μας μάθουν τη σημασία που έχει το κοίταγμα μέσα μας και η βίωση από εμάς τους ίδιους της σχέσης μεταξύ του απτού και του πνευματικού, του εκδηλωμένου και του μη εκδηλωμένου, του εκτός και του εντός. Ο καθένας περιέχει μια υπερβατική δύναμη που ενυπάρχει στη Φύση και σε μας και δηλώνει τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά των δυνάμεων που επηρεάζουν αυτό που εκδηλώνεται και αυτό που φεύγει από την υλική ύπαρξη. Με τον ίδιο τρόπο, σαν ιδιότητες της ψυχής, οι Ρούνοι εκφράζουν τις εμπειρίες μας, αυτά που επηρεάζουν τη ζωή μας σήμερα και αυτά που βρίσκονται στη διαδικασία της μετάβασης και της μεταμόρφωσης. Σύμφωνα με τη σύγχρονη Φυσική, η βασική ουσία της ύλης βρίσκεται σε υποατομικό επίπεδο, πέρα από άτομα και μόρια, εκεί όπου η ύλη κι η ενέργεια εναλλάσσονται. Η βασική αυτή μονάδα της ύλης και ενέργειας λέγεται κβάντο –ένα αόρατο σήμα ή διακύμανση που προηγείται τόσο των ώσεων της ενέργειας, όσο και των μορίων της ύλης. Σε αυτό το πιο ανεπαίσθητο επίπεδο υπάρχει το μεγαλύτερο δυναμικό της ενέργειας και από δω ξεκινούν οι Ρούνοι. Στην αυγή της νέας χιλιετίας, η ανθρωπότητα έχει φτάσει σε μια κρίσιμη φάση όπου υπάρχει μια σαφής επιλογή. Παρ’ όλες τις μεγάλες εφευρέσεις και τα θαύματα της σύγχρονης τεχνολογίας, ο κόσμος μας οδεύει προς μια μεγάλη κρίση. Είτε θα επιλέξουμε την πνευματική χρεοκοπία και τον εκφυλισμό, είτε μπορούμε να επιλέξουμε να επεκτείνουμε την ανθρώπινη συνείδηση σε ανώτερα πεδία επίγνωσης κι έτσι να αντιληφθούμε την πολυδιάστατη φύση της Πραγματικότητας και να δημιουργήσουμε μια Χρυσή Εποχή
http://aftospougyreva.blogspot.gr/p/blog-page_11.html
Μυστήριο καλύπτει τη γέννηση και τη χρήση των Ρούνων. Κάποιοι πιστεύουν ότι οι Γότθοι της Σκανδιναβίας προσάρμοσαν την ελληνική γραφή, όταν ήρθαν σε επαφή με τον ελληνικό πολιτισμό, γύρω στο 200 μ.Χ. Υπάρχουν και κάποιοι που πιθανολογούν, ότι ξεκίνησαν από τη βόρεια Ιταλία, πολύ αργότερα και προέρχονται από το λατινικό αλφάβητο. Άλλοι μιλούν για το 800 μ.Χ. και ισχυρίζονται ότι επινοήθηκαν κατά τη διάρκεια της εποχής των Βίκινγκς. Αυτό που δυσκολεύει τον εντοπισμό της προέλευσής τους, είναι ότι αρχικά σκαλίζονταν σε ξύλο, υλικό που αποσυντίθεται εύκολα και κατά συνέπεια δεν αφήνει μαρτυρίες. Επίσης θεωρείται βέβαιο ότι οι Ρούνοι καίγονταν αμέσως μόλις τέλειωνε η τελετή κατά την οποία τους χρησιμοποιούσαν, ένα ακόμα γεγονός που δυσκολεύει τα πράγματα. Σήμερα πια γνωρίζουμε ότι γεννήθηκαν το 500 περίπου π.Χ. στις χώρες της βόρειας Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένων των Βρετανικών Νήσων, της Σκανδιναβίας και της Ισλανδίας. Παλαιότεροι από την Καινή Διαθήκη, ανήκουν σε μια αρχαιότατη παράδοση της οποίας αποτελούν το γραπτό μνημείο. Σύμφωνα με την παράδοση των Βίκινγκς, η λέξη rune σημαίνει «μυστήριο» ή «μυστικό που ψιθυρίζεται». Πριν ακόμα οι Γερμανικοί λαοί κατέχουν μια μορφή γραφής, χρησιμοποιούσαν γραφικά σύμβολα σκαλισμένα στους βράχους. Ιδιαίτερα διαδεδομένα στη Σουηδία, αυτά τα προϊστορικά σκαλίσματα στους βράχους, χρονολογούνται από τη δεύτερη εποχή του χαλκού (1300π.Χ). Οι ειδωλολατρικοί αυτοί λαοί δεν ήταν άγριοι, όπως ίσως πιστεύουμε. Αγαπούσαν πολύ τη Γη και σέβονταν το φυσικό περιβάλλον και τις άλλες μορφές ζωής με τις οποίες το μοιράζονταν. Αναγνώριζαν τη θεία φύση σ’ όλα τα πράγματα και την αλληλεξάρτηση όλων όσων υπάρχουν. Αντιλαμβάνονταν την ανθρώπινη ζωή σαν μια έκφραση ζωντάνιας και πίστευαν ότι έπρεπε κάποιος να τη ζήσει στο έπακρο στο Εδώ και Τώρα. Ο θάνατος δεν θεωρούνταν το τέλος της ζωής, αλλά μέρος της. Η γέννηση, η ανάπτυξη, η ωριμότητα, ο θάνατος και η αναγέννηση ήταν συνεχόμενα φαινόμενα εξέλιξης, αλλαγής και μετάβασης. Η ισότητα των φύλων ίσχυε με την έννοια, ότι οι άντρες και οι γυναίκες είναι ισότιμοι, σαν αλληλοσυμπληρούμενα «αντίθετα» σε μια συνεργασία στην οποία ο καθένας έδινε αυτό που χρειαζόταν ή στερούταν ο άλλος. Ο Κόσμος γι’ αυτούς ήταν εξ άλλου, η συνεργασία της θηλυκής και της αρσενικής πολικότητας, που ενυπάρχει στα πάντα. Οι θεοί και οι θεές του Οντινισμού, της βασικής θρησκείας των βορείων λαών, που πήρε το όνομά της από τον αρχηγό θεό Όντιν, ήταν προσωποποιήσεις των αόρατων διανοιών, που πίστευαν ότι υπήρχαν πίσω από τις δημιουργικές και διαμορφωτικές δυνάμεις της Φύσης και του Σύμπαντος. Οι θεοί αυτοί και οι θεές δεν ήταν ψευδαισθήσεις ή αποκυήματα μιας φαντασίας, ούτε συμβολικές αναπαραστάσεις. Ήταν «πραγματικοί», επειδή ήταν εκφράσεις της συμπεριφοράς των ισχυρών φυσικών δυνάμεων και παρείχαν ένα «απτό» μέσο, που επέτρεπε στα ανθρώπινα πλάσματα να δημιουργούν μια ουσιαστική σχέση μαζί τους, παρ’ όλο που ήταν αόρατοι. Η κάθε μέρα της βδομάδας, ήταν αφιερωμένη στις θεότητες αυτές, επειδή πίστευαν ότι η κάθε μέρα διέθετε μια ιδιότητα, η οποία εξέφραζε τα χαρακτηριστικά τους.
• Η Κυριακή (Sun-Day) ήταν αφιερωμένη στον Ήλιο, την πηγή του φωτός και της ζωής, η Υπέρτατη Πηγή από την οποία προέρχονται τα πάντα.
• Η Δευτέρα (Moon-Day) ήταν αφιερωμένη στη Σελήνη, τη θεότητα Μάνι και τη ρευστή δύναμη της άμπωτης και της παλίρροιας, που επηρεάζει τα συναισθήματα και τα υγρά του σώματος.
• Η Τρίτη (Tyrs-Day) ήταν η μέρα του θεού Τυρ και τόνιζε την προστασία που προέρχεται από την τίμια εργασία, την προσπάθεια και την εφαρμογή του νόμου, της τάξης και της δικαιοσύνης.
• Η Τετάρτη (Wonden’s-Day) ήταν η μέρα του Βόντεν - η γερμανική ονομασία του Όντιν, του πατέρα των πάντων και του Δημιουργού που υπάρχει μαζί μας και γι’ αυτό εμφανίζεται στο μέσο του εβδομαδιαίου κύκλου.
• Η Πέμπτη (Thur’s-Day) ήταν η μέρα του θεού Θωρ και συνδέεται με την γονιμότητα, την παραγωγικότητα και την μεταμόρφωση που προέρχεται από την ανάπτυξη και την εξέλιξη.
• Η Παρασκευή (Freyja’s-Day) ήταν η μέρα της θεάς Φρέγια και συνδέεται με τη δύναμη της αγάπης και της συμπόνιας, τη θέρμη και τη φιλία καθώς και με την ελευθερία του ατόμου.
• Το Σάββατο συνδεόταν με τους τρεις Νόρνε -τις τρεις πλευρές του Χρόνου, το Παρελθόν, το Παρόν και το Μέλλον- και σήμαινε την ανάγκη για ανάπαυση και αναζωογόνηση.
Η βασική θεότητα, ο αρχηγός θεός, ο Πατέρας των Πάντων ήταν ο Όντιν (Oddin). Το όνομα προέρχεται από το αρχαίο σκανδιναβικό όνομα «οντ», που σημαίνει άνεμος ή το πνεύμα που διαποτίζει τα πάντα. Παρουσιάζεται σαν θεός, σαν αρχηγός με επιρροή ή σαν ταξιδευτής σαμάνος και σχετίζεται άμεσα με τους Ρούνους. Αυτό που δεν είναι σαφές σ’ αυτές τις μυθολογικές αφηγήσεις, είναι το κατά πόσο ο Όντιν ήταν ένα επουράνιο ή ένα εξωγήινο πλάσμα ή κάποιος σαμάνος που αργότερα θεοποιήθηκε για τα επιτεύγματά του. Η σπουδαιότητα όμως των αφηγήσεων δεν επηρεάζεται από οποιαδήποτε υπόθεση. Ο Όντιν ο ταξιδευτής σαμάνος βίωσε τους Ρούνους σαν μια αποκάλυψη της Δημιουργικής Πνοής: από τον Όντιν τον επουράνιο Δημιουργό, στον Όντιν τον επίγειο μεταδότη. Η «αποκάλυψή» τους δεν ήταν τίποτα άλλο παρά η εκ νέου ανακάλυψη αυτού που είχε «χαθεί», γιατί σύμφωνα με την προφορική παράδοση οι Ρούνοι πάνε πολύ πιο πίσω απ’ ό,τι εικάζουν οι ιστορικοί. Σύμφωνα με τους μύθους που περιγράφονται στις Έδδες, οι Ρούνοι δεν ήταν επινόηση του ανθρώπινου νου αλλά κάτι που ήδη υπήρχε και περίμενε να το ανακαλύψουν πάλι και να το αποκαλύψουν. Πολύ πιθανόν οι μύθοι να αποτελούσαν μέρος μιας φυλετικής μνήμης κάποιου παλαιότερου «πολιτισμού», αυτή δε η μνήμη να παρουσιάστηκε με μορφή τέτοια, που οι απόγονοι των επιζώντων μιας παγκόσμιας φυσικής οικολογικής καταστροφής, θα μπορούσαν να συνδεθούν. Πράγματι, οι ιερές γραφές περιέχουν και αναφορές σ’ έναν προϊστορικό πολιτισμό ο οποίος καταστράφηκε από μια οικολογική συμφορά. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι ο κατακλυσμός του Νώε στην Παλαιά Διαθήκη. Η παρακάτω ποιητική αφήγηση αναφέρει ότι ο Όντιν (Oddin), ο Πατέρας των Πάντων κρεμάστηκε από το δέντρο του κόσμου, το Yogdrasil , ανάποδα από το ακόντιό του, για εννιά μέρες κι εννιά νύχτες, χωρίς τροφή και νερό, τρυπώντας τον εαυτό του με ένα δόρυ, με σκοπό να κερδίσει τη γνώση των Ρούνων. Είναι από την Ποιητική Έδδα (1200 μ.Χ.). Οι Ρούνοι εμφανίστηκαν όταν πέταξε στο έδαφος, ενώ ήταν κρεμασμένος, τις εννέα του δόγες και μέσα στο σχήμα που αυτές δημιούργησαν, φάνηκαν ένα, μετά δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι γωνιώδη σχήματα που έφτασαν τα εικοσιτέσσερα. Έτσι φανερώθηκαν στον Όντιν εικοσιτέσσερις Ρούνοι.
Κρεμάστηκα από το δέντρο που το δέρνει ο άνεμος Κρεμάστηκα εννιά μέρες κι εννιά νύχτες
Με την ίδια μου τη λόγχη μάτωσα
Προσφορά για τον Oddin
Προσφορά για τον εαυτό μου
Δεμένος στο δέντρο που κανείς δε γνωρίζει
Πού οι ρίζες του τρέχουν.
Κανένας δε μου ‘δωσε ψωμί
Κανένας δε μου ‘δωσε νερό
Κοιτάζω κάτω μέσα στα βάθη της γης
Αρπάζω τους Ρούνους
Και με τρομαχτική κραυγή
Λιποθυμώ
Αφού άρχισα να συνέρχομαι
Έρχεται η σοφία σε μένα
Είχα πετύχει κι ήμουν χαρά γεμάτος
Η μια λέξη με οδηγούσε σε μια άλλη
Ο ένας άθλος μου ‘δειχνε το δρόμο για τον επόμενο
The speech of the High One The Poetic Edda, c1200AD
Αυτό το ποίημα περιγράφει ένα γεγονός που μπορούμε να δούμε επίσης στις κάρτες Tarot, «ο κρεμασμένος». Παρόμοιοι μύθοι υπάρχουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη και είναι ακόμα ζωντανοί στην παράδοση των Fakir στην Ινδία. Ο άνθρωπος κρεμιέται από το δέντρο και μέσα σ’ αυτή τη διαδικασία στρέφει το νου του στα βάθη του εαυτού του. Φτάνει η συγκλονιστική φώτιση όπου οι ψευδαισθήσεις της ζωής ξεσκεπάζονται. Οι Ρούνοι συμβολίζουν αυτή την αυτοανακάλυψη. Έπειτα τους μαζεύει από κάτω, σημάδι ότι αυτοί δεν δημιουργήθηκαν, αλλά μάλλον ανακαλύφθηκαν. Οι Ρούνοι δεν είναι τα γωνιώδη σχήματα με τα οποία τους παριστάνουμε, αυτά λέγονται «δόγες». Δόγα είναι ένας πάσσαλος ή ένας πήχης που χρησιμοποιείται για την υποστήριξη ενός σχήματος ή μιας κατασκευής. Για παράδειγμα, το κυρτωμένο ξύλο που έδινε το σχήμα σ’ ένα ξύλινο κάδο λεγόταν δόγα, απόλυτα ταιριαστή λέξη αφού οι Ρουνικοί σαμάνοι που ήταν μυημένοι στη «γλώσσα» των Ρούνων, τους θεωρούσαν δυνάμεις που στήριζαν και συγκρατούσαν το σύμπαν. Η λέξη δόγα σημαίνει επίσης βακτηρία, δηλαδή μπαστούνι και το πεντάγραμμο πάνω στο οποίο γράφονται οι μουσικές νότες. Οι Ρούνοι είναι μια «διαδικασία» με την οποία μεταφέρονται ή αποδίδονται οι βασικές δυνατότητες της Φύσης. Σαν δυνατότητα θα μπορούσαμε να ορίσουμε τη δύναμη που μπορεί να εκφραστεί, αλλά που δεν βρίσκεται ακόμα σε κίνηση. Με άλλα λόγια, είναι η ικανότητα να πραγματοποιεί αυτό που υπάρχει μέσα της, αλλά αυτή η ικανότητα πρέπει πρώτα να απελευθερωθεί για να μπορέσει να λειτουργήσει. Αυτή είναι η πραγματική φύση της δόγας-Ρούνου. Η δόγα-Ρούνος είναι ένα ενεργειακό πρότυπο που ενυπάρχει στη Φύση και μέσα μας. Κάθε δόγα εμπεριέχει μια δυνητική ποιότητα ή ζωτικότητα, η οποία όταν αφεθεί ελεύθερη, ενεργεί με ευφυΐα και επιφέρει αλλαγές στον υλικό κόσμο. Η δόγα-Ρούνος λοιπόν μπορεί να θεωρηθεί η υπογραφή της δυνατότητας που αντιπροσωπεύει. Οι Ρούνοι έγιναν γνωστοί αργότερα σαν ένα σύστημα γραφής αποτελούμενο από 24 γράμματα και ονομαζόταν Futhark , από τα έξη πρώτα του γράμματα, τις έξι πρώτες δόγες, όπως ακριβώς τα δύο πρώτα γράμματα Α και Β του δικού μας αλφάβητου, δίνουν το όνομά τους σ’ αυτό. Κάθε Ρούνος έχει ένα εσωτερικό νόημα και ιδιότητες συνυφασμένες μ’ αυτόν, εκτός από την απλή του σημασία και τον τρόπο που αυτός διαβάζεται. Αυτό εξηγεί γιατί χρησιμοποιήθηκαν εκτός από τη γραφή, για μαγεία και μαντική. Οι Ρούνοι όμως δεν αποκαλύφθηκαν γι’ αυτούς τους σκοπούς, αλλά για να εξυψώσουν τη ζωή, να προσφέρουν προστασία από τις αρρώστιες και να βοηθήσουν τους ανθρώπους να εναρμονιστούν με τη Φύση και τον εαυτό τους. Δεν είναι μαγικά σύμβολα ούτε απόκρυφος κώδικας. Από τον 9ο μέχρι τον 12ο αιώνα οι Ρούνοι μεταφέρονται από Νορβηγούς στην Αγγλία, Ισλανδία και όπου αυτοί ταξίδευαν. Ρουνικά κομψοτεχνήματα έχουν βρεθεί στη Ρωσία, στην Κωνσταντινούπολη, στη Γροιλανδία. Αρχαίες ρουνικές επιγραφές έχουν βρεθεί επίσης στη Β. Αμερική, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι οι Βίκινγκς είχαν φτάσει στην Αμερική πριν τον Κολόμβο. Οι Ρούνοι άγγιζαν κάθε μορφή ζωής από την πιο ιερή μέχρι την πιο πρακτική. Υπήρχαν Ρούνοι για να επιδρούν στις καιρικές συνθήκες, στις παλίρροιες, για την κτηνοτροφία, τον έρωτα, τη θεραπεία και το θάνατο. Σκαλίζονταν σε φυλαχτά, σε ποτήρια, σε πολεμικά ακόντια, στα υπέρθυρα των σπιτιών, στις πλώρες των πλοίων. Τους χρησιμοποιούσαν στο εμπόριο και τις συναλλαγές και ακόμα τους σκάλιζαν σε υπερμεγέθη πέτρινα μνημεία, στη μνήμη όσων είχαν σκοτωθεί στις μάχες, μνημεία που βλέπουμε ακόμα σήμερα κατά χιλιάδες στην αγροτική Σουηδία. Οι Ρούνοι συνδέθηκαν επίσης με θρησκευτικές δοξασίες και έθιμα. Κάθε Ρουνικό σύμβολο κατείχε όπως ήδη αναφέραμε, ένα όνομα, έναν ήχο και το πιο σημαντικό, ένα πλούσιο σύνολο συνδεδεμένων εννοιών. Οι σαμάνοι, που είχαν μυηθεί στη γνώση των Ρούνων έπαιξαν τεράστιο και σημαντικό ρόλο σ’ αυτό. Άντρας ή γυναίκα, ο σαμάνος ήταν ένα πνευματικό μέλος της κοινωνίας που έδωσε στον κάθε Ρουνικό χαρακτήρα το συμβολικό του νόημα και ως εκ τούτου και τη μυστική του δύναμη. Ο σαμάνος ήταν μια φιγούρα με μεγάλη επιρροή στην κοινωνία της φυλής τόσο ώστε να θεραπεύει ασθένειες, να βοηθά στη γονιμότητα, να εξασφαλίζει μια καλή σοδειά και να λύνει πολλά άλλα καθημερινά θέματα. Το πιο αξιοσημείωτο ήταν ότι προστάτευε τη φυλή από τους εχθρούς, τόσο στο σωματικό επίπεδο όσο και στο ψυχικό. Σε πολλούς πολιτισμούς και για πολλές χιλιάδες χρόνια ο σαμάνος ήταν το πρόσωπο που μπορούσε να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ του κόσμου των θεών και του κόσμου των καθημερινών ανθρώπων, χρησιμοποιώντας τη φυσική του ικανότητα να επικοινωνεί με τον πνευματικό κόσμο. Μ’ αυτή την έννοια ήταν κάτι σαν αγωγοί της ίδιας της φύσης, θεωρώντας τους θεούς και τις θεμελιώδεις φυσικές δυνάμεις ένα και το αυτό πράγμα. Σε πολλά μέρη του κόσμου, οι σαμάνοι έκαναν την σύνδεση με τον άλλο κόσμο, όταν βρίσκονταν σε κατάσταση έκστασης ή όταν χόρευαν, όταν νήστευαν ή διεύθυναν τις τελετές. Οι σαμάνοι ήταν ένα ζωτικό μέρος της κουλτούρας των Ρούνων. Εκλέγονταν ειδικά, εκπαιδεύονταν και ξεχώριζαν από τους άλλους ανθρώπους της κοινότητας. Αν και τους σέβονταν για τις γνώσεις τους οι σαμάνοι επίσης προκαλούσαν μεγάλο φόβο με τις υπερφυσικές τους δυνάμεις. Σε πολλά μέρη του κόσμου ο σαμανισμός υπάρχει ακόμα και οι σαμάνοι ακόμα ζουν σ’ έναν αυτοεπιβαλλόμενο περιορισμό ζώντας σ’ ένα ξεχωριστό επίπεδο τυλιγμένοι στο μαγικό τους σύμπαν.
Η θέση του σαμάνου περνάει από γενιά σε γενιά και παραμένει στην οικογένεια από μητέρα σε κόρη και από πατέρα σε γιο. Στα χρόνια του Χριστιανισμού, οι Ρούνοι εξαφανίζονται. Η εκκλησία θεώρησε έργο της να θέσει εκτός νόμου τη χρήση τους και να καταστρέψει κάθε απόδειξη της ύπαρξής τους. Εκκλησίες χτίζονται σε ιερούς τόπους και οι ειδωλολατρικές γιορτές Ystre (Easter) - γιορτή αφιερωμένη στον Ystre, το θεό της γονιμότητας, κατά την οποία κάθε άνοιξη, γιόρταζαν την αναγέννηση της ζωής μετά τον κρύο θάνατο του χειμώνα και Saturnalia (Christmas) - υιοθετούνται από τους χριστιανούς για τους δικούς τους σκοπούς. Οι πρώτοι χριστιανοί επίσης, αφοσιώθηκαν στο να εξαλείψουν κάθε άλλον θεό εκτός από τον δικό τους. Από δω και πέρα δεν θα υπήρχε γιορτή, ούτε μαγική τελετουργία, ούτε κανένα άλλο είδος λατρείας έκτός κι αν υπήρχε η συγκατάθεση από την Χριστιανική Εκκλησία. Όμως αυτό πήρε πολύ χρόνο και ειδικά στα βόρεια της Ευρώπης, η χρήση των Ρούνων, η ειδωλολατρική λατρεία των θεών και οι μαγικές τελετουργίες, μεταφέρθηκαν κανονικά μέχρι τουλάχιστον τις αρχές της δεύτερης χιλιετίας του Χριστιανισμού. Στα χρόνια του Μεσαίωνα οι άνθρωποι απάντησαν στην αδιαλλαξία της εκκλησίας με την ενσωμάτωση των Ρουνικών συμβόλων κατευθείαν στα ξύλινα σπίτια τους, τοποθετώντας γύψινες αναπαραστάσεις Ρούνων στα ξύλινα δοκάρια των σπιτιών, έτσι ώστε οι κάτοικοί τους να έχουν τη δύναμη των Ρούνων που βρίσκονταν από πάνω τους. Μέχρι σήμερα υπάρχουν πολλά σπίτια στη βόρεια Ευρώπη, στα οποία τα Ρουνικά σχέδια είναι ακόμα ορατά. Μια προφορική όμως παράδοση, όπως αυτή των Ρούνων εξαρτάται από την κοινωνική σταθερότητα. Οι κοινωνίες σιγά σιγά άρχισαν να διασπώνται και καθώς τα παιδιά άφηναν τα σπίτια τους για ν’ αναζητήσουν την τύχη τους στις μεγάλες πόλεις η γνώση της παράδοσης σύντομα άρχισε να εξαφανίζεται. Οι Ρούνοι όμως δεν χάθηκαν εντελώς. Ανακαλύφθηκαν εκ νέου στις αρχές του εικοστού αιώνα, στα τέλη της βικτοριανής εποχής σε μια αναβίωση του αποκρυφισμού και του πνευματισμού. Η αναβίωση ξεκίνησε από τον Γερμανό αποκρυφιστή Γκουίντο Φον Λιστ και εμφάνισε βασικά τους Ρούνους σαν ένα σύστημα μαγείας, ένα μέσο για τον χειρισμό των Ρουνικών δυνάμεων για την εκπλήρωση των επιθυμιών του ατόμου και για την πρόβλεψη του μέλλοντος. Έγιναν έτσι εργαλείο της βούλησης για την άσκηση ελέγχου και όχι βοήθημα για το πνεύμα με σκοπό την κατανόηση του εαυτού μας και του σύμπαντος και την εξύψωση της ζωής μας μέσα από την εναρμόνισή μας με τις φυσικές δυνάμεις. Ο Φον Λιστ γεννήθηκε στη Βιέννη το 1848 και από πολύ νέος έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη γερμανική μυθολογία, το μυστικισμό και τη λαογραφία. Το 1890 με την πρώτη έκρηξη της Θεοσοφίας και την έκδοση στα γερμανικά του βιβλίου της Μαντάμ Μπλαβάτσκυ “Το Μυστικό Δόγμα”, ο μυστικισμός συνεχίζει να αναβιώνει και ο Φον Λιστ αφοσιώνεται εξ ολοκλήρου στον Ρουνικό μυστικισμό, τον παρουσιάζει σαν μαγικό σύστημα και γράφει οκτώ βιβλία με θέματα τον αποκρυφισμό, τα άρια σύμβολα και έθιμα και τη μαγική χρήση των Ρούνων. Η λέξη Άριος προέρχεται από μια σανσκριτική λέξη που σημαίνει «ευγενής» και αναφέρεται στους απογόνους της ινδοευρωπαϊκής φυλής. Το ενδιαφέρον του για τον γερμανικό εθνικισμό τον οδηγεί στην ίδρυση της Εταιρείας της Θούλης, που ήταν τάγμα εσωτερισμού και πολιτική λέσχη της δεξιάς. Η Εταιρεία της Θούλης πρέσβευε την τευτονική ανωτερότητα και την αμιγή φυλετική και ιδεολογική καταβολή. Λέγεται ότι ο Αδόλφος Χίτλερ, ο Ρούντολφ Ες , ο Χέρμαν Γκέριγκ και ο Χίμλερ ήταν μέλη της και επηρεάστηκαν από τις διδασκαλίες του Φον Λιστ, ο οποίος πέθανε το 1919, αλλά όταν οι Ναζί το 1933 ήρθαν στην εξουσία κι έκαναν θρησκεία τον εθνικισμό και την φυλετική ανωτερότητα, το βασικό τους δόγμα είχε τις ρίζες του στον αποκρυφισμό. Η χρήση των Ρουνικών συμβόλων από τους Ναζί βασίστηκε στο σύστημα και τους στοχαστικούς αφορισμούς του Φον Λιστ, αλλά εισήγαγαν κι ένα νέο συμβολισμό που έδινε έμφαση στον αγώνα, στον έλεγχο και την κυριαρχία κι έτσι έδωσαν τεχνητή σημασία στους Ρούνους. Για παράδειγμα υιοθέτησαν τον Ρούνο SOL σαν έμβλημα των τρομερών Ες-Ες, τον Ρούνο TYR για το κίνημα της χιτλερικής νεολαίας, η δε σβάστικα (λέξη που έχει τη βάση της σε δύο σανσκριτικές λέξεις που και οι δύο μαζί σημαίνουν «ευεξία»), που υιοθετήθηκε το 1920 σαν το επίσημο έμβλημα του Εθνικού Σοσιαλιστικού κινήματος, μετά από πρόταση του ίδιου του Χίτλερ και που την επέλεξε σαν έμβλημα της αναβίωσης της εθνικής ζωής στη Γερμανία, ήταν το αρχαίο σύμβολο του Τροχού της Ζωής και έδειχνε την κίνηση του ήλιου, τα τέσσερα κύρια σημεία του ορίζοντα και τα τέσσερα δευτερεύοντα, καθώς επίσης και τις τέσσερις εποχές. Ο Χίτλερ αντέστρεψε το σύμβολο σε φορά αντίθετη με τους δείκτες του ρολογιού, πιστεύοντας ότι χρησιμοποιούσε δύο Ρούνους S τον ένα πάνω στον άλλο, που υποδήλωναν την ελκτική δύναμη της πηγής του φωτός και της ζωής. Όταν ενεργοποιείται μια θετική δύναμη και η φυσική της ροή αντιστρέφεται με την εφαρμογή εξωτερικής πίεσης, εμφανίζεται αστάθεια, η ροή είναι ταραγμένη και χαοτική και απελευθερώνονται αρνητικές δυνάμεις. Έτσι, από σύμβολο του Τροχού της Ζωής, έγινε το αντίθετο: σύμβολο του θανάτου, της καταστροφής και του χάους. Έτσι, οι Ρούνοι υπέστησαν μεγάλο πλήγμα από τη σύνδεσή τους με τον αποκρυφισμό, τη μαγεία και τις δόλιες δυνάμεις του Ναζισμού. Η σημασία τους κηλιδώθηκε καθώς οι άνθρωποι συνέδεαν αυτά τα σύμβολα με τον ρατσισμό, την τρομοκρατία και την καταστροφή. Όμως ποτέ οι Ρούνοι δεν χρησιμοποιούνταν για εγωιστικούς ή δόλιους σκοπούς, ούτε σαν εργαλείο για την αποκάλυψη της Μοίρας. Δόθηκαν στην ανθρωπότητα σαν δώρο και ευλογία, κάτι που δεν είχε γίνει αντιληπτό για πάρα πολύ καιρό. Ας προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τη πραγματική φύση των Ρούνων και μέσα από αυτή την κατανόηση να εννοήσουμε πληρέστερα τα θαύματα της Φύσης και του φυσικού περιβάλλοντος και να ενισχύσουμε το σεβασμό μας γι’ αυτά. Κατανοώντας την πραγματική τους φύση, μπορούμε να μάθουμε καλύτερα τον εαυτό μας και να καθορίσουμε τον υποκείμενο σκοπό της ζωής μας. Οι Ρούνοι μπορούν να μας μάθουν τη σημασία που έχει το κοίταγμα μέσα μας και η βίωση από εμάς τους ίδιους της σχέσης μεταξύ του απτού και του πνευματικού, του εκδηλωμένου και του μη εκδηλωμένου, του εκτός και του εντός. Ο καθένας περιέχει μια υπερβατική δύναμη που ενυπάρχει στη Φύση και σε μας και δηλώνει τις ιδιότητες και τα χαρακτηριστικά των δυνάμεων που επηρεάζουν αυτό που εκδηλώνεται και αυτό που φεύγει από την υλική ύπαρξη. Με τον ίδιο τρόπο, σαν ιδιότητες της ψυχής, οι Ρούνοι εκφράζουν τις εμπειρίες μας, αυτά που επηρεάζουν τη ζωή μας σήμερα και αυτά που βρίσκονται στη διαδικασία της μετάβασης και της μεταμόρφωσης. Σύμφωνα με τη σύγχρονη Φυσική, η βασική ουσία της ύλης βρίσκεται σε υποατομικό επίπεδο, πέρα από άτομα και μόρια, εκεί όπου η ύλη κι η ενέργεια εναλλάσσονται. Η βασική αυτή μονάδα της ύλης και ενέργειας λέγεται κβάντο –ένα αόρατο σήμα ή διακύμανση που προηγείται τόσο των ώσεων της ενέργειας, όσο και των μορίων της ύλης. Σε αυτό το πιο ανεπαίσθητο επίπεδο υπάρχει το μεγαλύτερο δυναμικό της ενέργειας και από δω ξεκινούν οι Ρούνοι. Στην αυγή της νέας χιλιετίας, η ανθρωπότητα έχει φτάσει σε μια κρίσιμη φάση όπου υπάρχει μια σαφής επιλογή. Παρ’ όλες τις μεγάλες εφευρέσεις και τα θαύματα της σύγχρονης τεχνολογίας, ο κόσμος μας οδεύει προς μια μεγάλη κρίση. Είτε θα επιλέξουμε την πνευματική χρεοκοπία και τον εκφυλισμό, είτε μπορούμε να επιλέξουμε να επεκτείνουμε την ανθρώπινη συνείδηση σε ανώτερα πεδία επίγνωσης κι έτσι να αντιληφθούμε την πολυδιάστατη φύση της Πραγματικότητας και να δημιουργήσουμε μια Χρυσή Εποχήhttp://aftospougyreva.blogspot.gr/p/blog-page_11.html
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΑΠΟΔΟΣΗ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά Αρη!
ΑπάντησηΔιαγραφή