2016: ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΠΙΒΡΑΝΔΥΣΗΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Σε προηγούμενο άρθρο μου για τον ρόλο του Ποσειδώνα στον χάρτη της Ελλάδας , σας περιέγραψα συνοπτικά το πρόβλημα και τις αιτίες της κρίσης που μαστίζει την Ανθρωπότητα στις μέρες μας, αλλά και τους επερχόμενους κινδύνους για την Ανθρωπότητα στο άμεσο μέλλον εξ αιτίας της έκρηξης του υπερπληθυσμού. Σας έγραψα επίσης ότι το πρόβλημα αυτό επιτείνεται εξ αιτίας της λειτουργίας της παραοικονομίας του χρήματος που χοντρικά είναι περίπου 10πλάσια από την πραγματική οικονομία (ΠΕΠ) και που λειτουργεί σαν “καταστρεπτικός θόρυβος” πάνω στην πραγματική οικονομία, μια και, για παράδειγμα, ο Σόρος μπορεί με 50 δις - δηλαδή αέρα κοπανιστό μια και τα κεφάλαια αυτά δεν έχουν αντίκρισμα σε “σκληρές” αξίες όπως ο χρυσός κλπ - να “αγοράσει” μια ολόκληρη Χώρα, άρα και να αποκτήσει έλεγχο πάνω σε πραγματικούς πόρους της οικονομίας.
Η ΝΤΠ που επισήμως ξεκίνησε με την ομιλία του Μπους το 1991, είναι μια κοινή προσπάθεια των παγκόσμιων οικονομικών κατεστημένων – τράπεζες, πολυεθνικές και αγορές – που έτσι και αλλιώς ως σύνολο ελέγχονται από 50 το πολύ οικογένειες. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, φαίνεται ότι υπήρξε μία διάσταση συμφερόντων ανάμεσα στο ΔΜΚ (Διεθνές Μεγάλο Κεφάλαιο η Αγορές) – που λειτουργεί την χρηματιστηριακή παραοικονομία και που φαίνεται ότι μεταξύ των άλλων “ξεπλένει” κεφάλαια για λογαριασμό των άλλων συμφερόντων ΔΠΚ (Διεθνές Παραγωγικό Κατεστημένο η Μονοπώλια και Τράπεζες ) και στο ΔΠΚ. Και αυτό γιατί, ο μόνος τρόπος για το ΔΠΚ να συνεφέρει την παγκόσμια οικονομία είναι να “καταργήσει” την παραοικονομία του χρήματος η τουλάχιστον να βάλει κανόνες τέτοιους, που να ισορροπήσουν την προσφορά και την ζήτηση κεφαλαίων. Πέρα λοιπόν από την φορολόγηση του ΔΜΚ όπως και της αντικατάστασης της συνθήκης του Bretton Woods - πάνω στην οποια στηρίζεται η δομή της σημερινής παγκόσμιας οικονομίας – από μια σύγχρονη, όπως πρότεινε ο “παραιτηθείς” στην συνέχεια, προηγούμενος Πάπας , ένα άλλο μέτρο είναι και η καθιέρωση ενός μοναδικού παγκόσμιου νομίσματος και μάλιστα άυλου. Κάτι τέτοιο όμως βάλλει ευθέως κατά των συμφερόντων του ΔΜΚ που με την σειρά του δημιουργεί προβλήματα στα συμφέροντα του ΔΠΚ. Η ιστορία με την Γεωργία το 2008, την Ουκρανία το 2012, την Αραβική Άνοιξη και την ISIS, αλλά και παλιότερα με την Γιουγκοσλαβία, καθώς επίσης και το Μεταναστευτικό – που δεν αφορά μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία, αλλά και στην Νότια Αφρική - θα πρέπει να ληφθούν υπόψη ως συστατικά αυτής της αντιπαράθεσης.
Όλα όσα λοιπόν, βιώνει η Ανθρωπότητα, αλλά και η Χώρα μας από το 1991 και δώθε, θα πρέπει να ιδωθούν μέσα στο προαναφερθέν πλαίσιο, με ημερομηνία λήξεως το 2020 όταν το stellium του Πλούτωνα, του Κρόνου, του Δία και του Αρη στο τέλος του Αιγόκερου τον Μάρτιο του 2020, θα διαμορφώσει σκηνικό παγκόσμιας περιφερειακής σύγκρουσης, που θα εκδηλωθεί το καλοκαίρι , εκτός εάν εν τω μεταξύ επιλυθούν οι διαφορές με διαπραγματεύσεις (η Αφροδίτη από τον Ταύρο ίσως συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση).
Στην σημερινή μου ανάρτηση θα σας αναλύσω τι περιμένω να συμβεί το 2016.
ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΟΥ 2016
H Έκλειψη του Μαρτίου του 2016 (σχημα 1) είναι ολική και γίνεται στην 19η μοίρα των Ιχθύων (2ος δεκανός – που συνδέεται με παλιρροϊκά κύματα και πλημμύρες, αλλά και με θανάτους διασημοτήτων κατά τον Raphael) σε συζυγία με τον απλανή Fomalhaut.
Οι Ιχθείς κυβερνάνε την Ευρώπη (ως σύνολο), την Ανατολική Μεσόγειο, την Αίγυπτο, την Νότια Ασία αλλά και το Βατικανό και τον Ισλαμισμό.
Η Έκλειψη είναι ορατή στις Ινδίες, την Νοτιο-ανατολική Ασία, την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία και την δυτική περιοχή των ΗΠΑ.
H Έκλειψη έχει να κάνει με την “ αδυναμία/ ανικανότητα των κρατούντων να δημιουργήσουν εκείνο το αναπτυξιακό περιβάλλον που θα επιτύχει πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται πληθωριστικά φαινόμενα, και κατασπατάληση πόρων σε μη παραγωγικές δραστηριότητες”.
Η συζυγία της Έκλειψης με τον Fomalhaut, όχι μόνο επιβεβαιώνει τα προαναφερθέντα, αλλά δίνει και μια άλλη διάσταση στο πρόβλημα. Διάσταση που έχει να κάνει αφενός με τους παρατρεχάμενους της Εξουσίας και τον ρόλο που παίζουν, αλλά και αφετέρου με την ύπαρξη μυστικών συμφωνιών που εμποδίζουν την υγιή ανάπτυξη της Οικονομίας.
Η συζυγία της Έκλειψης με τον Νοτιο Δεσμό, δείχνει την αχίλλειο πτέρνα του συστήματος της παγκόσμιας Οικονομίας – τις μεταφορές και τα μεταφορικά δίκτυα – που όχι μόνο ευνοούν συνθήκες λαθρεμπορίου γενικότερα και ενέργειας και ναρκωτικών ειδικότερα, αλλά αποτελούν και μια από τις κύριες αιτίες απώλειας εσόδων για τα κράτη.
Ο σχηματισμός του μεγάλου σταυρού (1) της Έκλειψης (ΣΧΗΜΑ 2) μας λέει ότι “οι υπερβολικοί και εσκεμμένοι περιορισμοί στην λειτουργία της δικαιοσύνης - είτε για λόγους φιλοσοφικούς, είτε για λόγους σκοπιμοτήτων που έχουν να κάνουν με την διαφθορά, αλλά και με την ανάμειξη της θρησκείας στα πολιτικά δρώμενα - διευκολύνει την ανάπτυξη της παραοικονομίας σε διεθνικό επίπεδο και οδηγεί τα κράτη σε κατάσταση αδυναμίας να υπερασπισθούν τις εθνικές οικονομίες τους, εμποδίζοντας την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής.”
Ο σχηματισμός του μεγάλου τετραγώνου (2) (ΣΧΗΜΑ 2) μας λέει ότι “οι παγκοσμιοποιητές εκμεταλλεύονται την αναποφασιστικότητα των μαζών να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν ή και τον φόβο που καλλιεργείται στις μάζες από βίαιες επαναστατικές ενέργειες η και τις συνέπειες του μεταναστευτικού προβλήματος η και την αναποφασιστικότητα αλλά και φοβία που οι εθνικές κυβερνήσεις επιδεικνύουν για την αξιοποίηση των εθνικών ενεργειακών πόρων, προκειμένου αφενός να προετοιμαστούν μυστικά για επιβολή νέων μελλοντικών περιορισμών αλλά και αφετέρου να αποκρύψουν πόρους προκειμένου να τους αξιοποιήσουν στο μέλλον επ’ ωφελεία τους”.
Ο σχηματισμός (3) (ΣΧΗΜΑ 2) μας λέει ότι “οι παγκοσμιοποιητές προκειμένου να επιβάλλουν την θέληση τους δεν θα διστάσουν να επιβάλλουν δικτατορικά καθεστώτα η και να απειλήσουν ή και να κάνουν κατάχρηση της δύναμης πυρός που ελέγχουν ακόμα και ενάντια σε κράτη που παραδοσιακά θεωρούνται ως σύμμαχοι τους ή και υπό τον έλεγχο τους”.
Ο σχηματισμός (4) (ΣΧΗΜΑ 2) μας λέει ότι καταρχήν “θα πρέπει να περιμένουμε ένα περίεργο – αλλά αναμενόμενο - μπλέξιμο της Θρησκείας με την Δικαιοσύνη με την έννοια ότι η τελευταία διαμορφώνει θέσεις για την πρώτη, η και σε κάποιες άλλες χώρες το αντίστροφο”. Μας λέει επίσης ότι “θα αναδειχθούν εθνικές ηγεσίες που θα έχουν την ικανότητα να γεφυρώσουν τις ανάγκες των μαζών με τις απαιτήσεις των επικυρίαρχων και του επιχειρηματικού κατεστημένου, μέσα από διαπραγματεύσεις”.
Τον Απρίλιο του 2016 ο Άρης και ο Δίας γυρνάνε στατικοί/ανάδρομοι και η θέση τους απεικονίζεται με τον μεγάλο σταυρό της 17/4/2016 (ΣΧΗΜΑ 2). Ο σχηματισμός αυτός μας λέει ότι “η παρουσίαση ψευδών στοιχείων (δημιουργική λογιστική) για την κοινωνικό-οικονομική πραγματικότητα - με την οποία οι κυβερνήσεις επιχειρούν να ωραιοποιήσουν την αποτυχία των οικονομικών μέτρων που επιβάλλει το κυρίαρχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα της εποχής (νεοφιλελευθερισμός) σε συνδυασμό με την ανάμειξη του θρησκευτικού στοιχείου για κάποιες περιοχές του Κόσμου – οδηγούν σε εξέγερση και απόρριψη των εν λόγω μέτρων αλλά και περεταίρω επιδείνωση του παγκόσμιου κοινωνικό-οικονομικού κλίματος, εξ αιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης στην ακολουθούμενη πολιτική”. Δηλαδή, πόλεμοι εμπορικοί και θρησκευτικοί παγκοσμίων επιπτώσεων εξ αιτίας της εμμονής των παγκοσμιοποιητών στο νέο-φιλελεύθερο μοντέλο διαχείρισης της Οικονομίας που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των διεθνών μονοπωλίων.
Η Έκλειψη του Σεπτεμβρίου 2016 (Σχημα 3) γίνεται στην 10ο της Παρθένου – “η αδυναμία να συμβιβασθούν οι ανάγκες των μαζών με τα σχέδια του επιχειρηματικού κατεστημένου οδηγεί σε πιθανή εξέγερση των μαζών” – στον 1ος δεκανό – σύμφωνα με τον Raphael υποδεικνύει μεγάλες συμφορές και τον θάνατο (μεταφορικό ή κυριολεκτικό ) ηγετών - και σε συζυγία με τον απλανή Regulus – “προσωρινή δόξα αλλά και κίνδυνος από εχθρούς και δήθεν φίλους που τελικά οδηγεί στην ατιμωτική πτώση και πιθανά βίαιο θάνατο” [Robson V. –The Fixed Stars & Constellations in Astrology, p195].
H Έκλειψη γίνεται στο Νότιο Ημισφαίριο περνά από την Μέση Αφρική και είναι ορατή από την Νότια Αμερική και την Αυστραλία. Η Έκλειψη επίσης επηρεάζει χώρες που χαρακτηρίζονται ως Παρθένοι, όπως η Ελβετία, η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κροατία, η Ουραγουάη, οι Δυτικές Ινδίες, η Βραζιλία, η Χαβαη, το Κογκο, η Αιγυπτος, το Ιρακ, η Ροδεσία, το Βιετνάμ.
Η Έκλειψη βρίσκεται σε συζυγία με την αντίθεση του Βορείου Δεσμού με τον Ποσειδώνα και τετραγωνίζεται από την συζυγία Κρόνου και Άρη. Η διάταξη αυτή σημαίνει ότι “η αιτία της ανόδου αλλά και της πτώσης των ηγεσιών της περιόδου θα έχει να κάνει με την αποτυχία των αναπτυξιακών σχεδίων – εξ αιτίας της αδυναμίας ελέγχου του λαθρεμπορίου αλλά και της ανυπαρξίας οργανωμένων δράσεων η και της ασυνεννοησίας ανάμεσα σε συμμάχους /συνεταίρους – και την χρησιμοποίηση της δημιουργικής λογιστικής ως εργαλείου απόκρυψης η και ωραιοποίησης των στοιχείων, προκειμένου να αποκρύψουν τις κακές συνθήκες διαβίωσης των μαζών”.
Μια άλλη όμως ερμηνεία του ίδιου σχηματισμού είναι πολύ πιθανό να έχει να κάνει και με τα οικονομικά των διαφόρων Εκκλησιών – επισήμων και αιρέσεων – που μπορεί και να αποκαλύψει τον ρόλο των Εκκλησιών στην διοίκηση των παγκόσμιων οικονομικών και ειδικά όσον αφορά στο τραπεζικό σύστημα.
Ο συνδυασμός των όψεων των παρατιθέμενων σχηματισμών της Έκλειψης του Σεπτεμβριου 2016 (Σχημα 4), μας λέει ότι “το ΔΜΚ (Διεθνές Μεγάλο Κεφάλαιο η Αγορές) – που αγωνιά στην σκέψη ότι μπορεί να χάσει τα πάντα, μια και στην φάση αυτή δεν έχει στηρίγματα - παρασκηνιακά πιέζει και επιτυγχάνει την σύγκλιση μιας παγκόσμιας διάσκεψης με επίσημο αντικείμενο τα μέτρα για την καταπολέμηση της οικολογικής καταστροφής της Γής και την ανάγκη δημιουργίας νέων διαδρόμων μεταφορών για να μειωθούν οι συνέπειες οικολογικών καταστροφών” (!). Στην πράξη όμως το θέμα αφορά στον έλεγχο του λαθρεμπορίου – ναρκωτικών και ενεργειακών προϊόντων - και στην ευκαιρία που παρουσιάζεται για μεγαλύτερα κέρδη από τους νέους δρόμους μεταφορών, δεδομένου του ότι στην υφιστάμενη κατάσταση οι φανταμενταλιστές ελέγχουν το εμπόριο αυτό και τροφοδοτούν τον αγώνα τους με το προϊόν του λαθρεμπορίου αυτού. Κάποιος βέβαια πρέπει να πληρώσει και στην φάση αυτή οι Κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών είναι σε συντηρητική διάθεση απασχολημένες περισσότερο με το πώς θα εφαρμόσουν/περάσουν τις αλλαγές που επιβάλλουν οι καιροί σε θέματα διακυβέρνησης, κοινωνικής οργάνωσης και τάξης και ακόμα ακόμα σε θέματα Θρησκείας (!) χωρίς να αμφισβητηθούν από τους λαούς των χωρών τους. Κρίνουν, λοιπόν, ότι η καλύτερη και σκληρότερη αστυνόμευση των επαναστατημένων περιοχών του Κόσμου, βραχυπρόθεσμα θα έχει καλύτερα αποτελέσματα. Κάτι όμως που δεν φαίνεται να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ΔΜΚ, που με την σειρά του προβοκάρει μια ξαφνική διακύμανση των νομισματικών συνθηκών προκειμένου να δημιουργήσει συνθήκες κόστους τέτοιες, που θα προκαλέσουν τέτοια δυσφορία στους λαούς των αναπτυγμένων χωρών, ώστε να ασκήσουν πίεση στις ηγεσίες τους προκειμένου να περάσουν τα σχέδια των ΔΜΚ για νέους διαδρόμους μεταφορών.
Ξαναγυρνώντας στον χάρτη της Έκλειψης, βλέπουμε ότι ενεργοποιείται και ο σχηματισμός του παρατιθέμενου Σχήματος (5), που επιβεβαιώνει αφενός την χωροφυλακίστικη λογική των μέτρων που θα θελήσουν να πάρουν οι μεγάλες δυνάμεις προκειμένου να κερδίσουν χρόνο αλλά και να διασφαλίσουν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα τους και να συνεχίσουν να έχουν τον έλεγχο των παραγωγικών πόρων, αλλά και αφετέρου το ότι οι παγκοσμιοποιητές του ΔΜΚ, παρόλο το στρίμωγμα τους, δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια . Η ερμηνεία που δίνω στον σχηματισμό είναι ότι “επειδή υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στις λαϊκές ανάγκες και στις επιδιώξεις των παγκοσμιοποιητών υλοποιούνται ανατρεπτικές δραστηριότητες - έστω και συγκαλυμμένες- που αποσκοπούν στην εξέγερση κατά των σχεδίων εκσυγχρονισμού που θέλουν να επιβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές, προκειμένου να δυσφημισθεί η χώρα στην διεθνή κοινότητα και να δημιουργηθούν συνθήκες επιβολής δικτατορικών καθεστώτων, που θα διευκολύνουν τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών”.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ 2016
Ανακεφαλαιώνοντας τα του σκηνικού που θα επικρατήσει το 2016 θα παρατηρήσουμε τα ακόλουθα.
Καταρχήν φαίνεται ότι υπάρχει μια διαφοροποίηση των στόχων και των μεθοδεύσεων των ηγετών των αναπτυγμένων χωρών, σε σχέση με τις επιδιώξεις των παγκοσμιοποιητών. Η διαφοροποίηση αυτή συνίσταται στο ότι οι ηγέτες των αναπτυγμένων χωρών φαίνεται να θέλουν να εκσυγχρονίσουν τις χώρες τους με κριτήρια εθνο-κεντρικά, ενώ οι παγκοσμιοποιητές ενδιαφέρονται στην συνέχιση του σχεδίου τους για παγκόσμια κυριαρχία, αφενός συνεχίζοντας να ελέγχουν την παγκόσμια παρα-οικονομία αλλά και αφετέρου αρνούμενοι να συμμετέχουν στην χρηματοδότηση του προγράμματος εκσυγχρονισμού επιμένοντας ότι το πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τους εθνικούς προϋπολογισμούς των υποκείμενων τον εκσυγχρονισμό χωρών, στους οποίους όμως αυτοί δεν θα έχουν καμία συνεισφορά, πέρα από το να περιμένουν να εκμεταλλευτούν για την τσέπη τους τα αποτελέσματα..
Οι ηγεσίες των αναπτυγμένων χωρών προκειμένου να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη τροφοδοσία σε πρώτες ύλες και σε ενέργεια, καταφεύγουν σε δοκιμασμένες σκληροπυρηνικές συνταγές ελέγχου των περιβαλλοντικών συνθηκών των οικονομιών των χωρών τους – γνωστές από την εποχή της αποικιοκρατίας - δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό σοβαρές εστίες αντίστασης στις οποίες πρωτοστατεί το θρησκευτικό στοιχείο ως πόλος έλξης της δυσφορίας των καταπιεζόμενων λαών.
Οι παγκοσμιοποιητές, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα προτείνουν ένα σχέδιο αναθέρμανσης της παγκόσμιας οικονομίας βασισμένο στην οικολογική ανάπτυξη και στην ανάπτυξη νέων διαδρόμων μεταφορών, με το επιχείρημα της τιθάσευσης του σχετικού κόστους. Ταυτόχρονα όμως φροντίζουν να προκαλέσουν αναταραχή στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα εντείνοντας τον νομισματικό πόλεμο – προκειμένου να διαμορφώσουν συνθήκες πίεσης των κυβερνήσεων των αναπτυγμένων χωρών από τους λαούς τους εξ αιτίας της αδυναμίας ελέγχου των συντελεστών κόστους που επηρεάζονται από τις νομισματικές διακυμάνσεις. Δεν μένουν όμως μόνον εκεί. Ταυτόχρονα επιχειρούν να ακυρώσουν τα σχέδια των αναπτυγμένων χωρών για έλεγχο των πρώτων υλών και της παραγωγής ενεργειακών προϊόντων, αλλά και των διαδρόμων θαλασσίων κυρίως μεταφορών, φροντίζοντας ώστε να χρηματοδοτήσουν αυτονομιστικά κινήματα – περιβεβλημένα συνήθως με τον μανδύα των θρησκευτικών σεχτών - στις υποκείμενες χώρες, προκειμένου να διαμορφωθούν τέτοιες συνθήκες που θα δυσκολέψουν ή και θα ακυρώσουν τις επιδιώξεις των αναπτυγμένων χωρών η και ακόμα θα κάνουν το κόστος των επιδιώξεων πολύ ακριβό για αυτές.
Πέρα από την παραπάνω αντιπαράθεση, είναι γνωστή η πρόθεση των παγκοσμιοποιητών να αμβλύνουν τα εθνικά χαρακτηριστικά και να ακυρώσουν το θρησκευτικό συναίσθημα των λαών του Κόσμου και σε αυτή την κατεύθυνση εξακολουθούν να δουλεύουν πάνω στην βραχυπρόθεσμη ανάγκη παγκόσμιας συνεννόησης και μεσομακροπρόθεσμα συνένωσης των Εκκλησιών, τουλάχιστον των μονοθεϊστικών. Πέρα, λοιπόν, από την αναζωπύρωση του μεταναστευτικού στις χώρες της Δύσης, θα παρατηρηθεί και μια έξαρση των φαινομένων θρησκευτικού φανταμενταλισμού που αυτή την φορά δεν θα περιοριστούν μόνο στους συνήθεις υπόπτους της Μέσης Ανατολής, αλλά υπάρχει πιθανότητα να τα βιώσουν και άλλες περιοχές του Κόσμου και ειδικότερα της Ευρώπης –όπως η περιοχή της Ιβηρικής χερσονήσου, της Γαλλίας και της Ιρλανδίας, αλλά και της Σκανδιναβίας – της Μέσης και Νότιο-ανατολικής Ασίας αλλά και των ΗΠΑ. Ένα φαινόμενο που θα παρατηρηθεί θα είναι η ανάμειξη της δικαιοσύνης στα θέματα των θρησκευτικών αντιπαραθέσεων, δημιουργώντας σχετική νομολογία μέσα από δικαστικές αποφάσεις.
Από την άλλη, είτε για λόγους αντιπερισπασμού, είτε για λόγους ακύρωσης του ρόλου των Εκκλησιών στην αντιπαράθεση ανάμεσα στους παγκοσμιοποιητές και στις κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών, αλλά ακόμα ακόμα και για λόγους αύξησης των εθνικών εσόδων, φαίνεται ότι οι ηγεσίες των αναπτυγμένων χωρών θα αρχίσουν να “αποκαλύπτουν” τον ρόλο των Εκκλησιών στα παγκόσμια οικονομικά δρώμενα και κυρίως όσον αφορά στην παρά-οικονομία.
Κατι ανάλογο θα συμβεί και με τις περίφημες ΜΚΟ και την χρηματοδότηση τους, μια και τα όσα πρεσβεύουν και διαχειρίζονται αυτές οι μη κυβερνητικές οργανώσεις – π.χ. ρατσισμός, πνευματισμός, δικαιώματα μειονοτήτων, παγκόσμια ανεξαρτησία – αρχίζουν να παίρνουν ένα χρώμα κατευθυνόμενης αντίστασης κατά των κρατούντων πολιτειακών και πολιτικών κατεστημένων που κυβερνούν.
Εν κατακλείδι, το 2016 θα είναι η χρονιά στην οποία θα αρχίσει να γίνεται φανερή η αποτυχία του σχεδίου παγκοσμιοποίησης υπό τον έλεγχο των Μονοπωλίων και στηριγμένου πάνω στο φιλοσοφικό και πολιτικό-οικονομικό μοντέλο του νέο-φιλελευθερισμού. Η εκτίμηση μου είναι – όπως θα σας αναλύσω σε μελλοντικές μου αναρτήσεις – ότι το σχέδιο αυτό – που ξεκίνησε το 1991 - θα έχει ημερομηνία λήξεως. Όμως και η πορεία προς τα εκεί θα είναι δύσκολη και οι κρατούντες δεν θα εγκαταλείψουν τα κεκτημένα τους, παρόλο που περιμένω κάπου εκεί στο 2021 τα Μονοπώλια να υποστούν ένα συντριπτικό χτύπημα. Άλλωστε τα ίδια δεν έπαθαν και οι δεινόσαυροι;
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Σε προηγούμενο άρθρο μου για τον ρόλο του Ποσειδώνα στον χάρτη της Ελλάδας , σας περιέγραψα συνοπτικά το πρόβλημα και τις αιτίες της κρίσης που μαστίζει την Ανθρωπότητα στις μέρες μας, αλλά και τους επερχόμενους κινδύνους για την Ανθρωπότητα στο άμεσο μέλλον εξ αιτίας της έκρηξης του υπερπληθυσμού. Σας έγραψα επίσης ότι το πρόβλημα αυτό επιτείνεται εξ αιτίας της λειτουργίας της παραοικονομίας του χρήματος που χοντρικά είναι περίπου 10πλάσια από την πραγματική οικονομία (ΠΕΠ) και που λειτουργεί σαν “καταστρεπτικός θόρυβος” πάνω στην πραγματική οικονομία, μια και, για παράδειγμα, ο Σόρος μπορεί με 50 δις - δηλαδή αέρα κοπανιστό μια και τα κεφάλαια αυτά δεν έχουν αντίκρισμα σε “σκληρές” αξίες όπως ο χρυσός κλπ - να “αγοράσει” μια ολόκληρη Χώρα, άρα και να αποκτήσει έλεγχο πάνω σε πραγματικούς πόρους της οικονομίας.
Η ΝΤΠ που επισήμως ξεκίνησε με την ομιλία του Μπους το 1991, είναι μια κοινή προσπάθεια των παγκόσμιων οικονομικών κατεστημένων – τράπεζες, πολυεθνικές και αγορές – που έτσι και αλλιώς ως σύνολο ελέγχονται από 50 το πολύ οικογένειες. Στα χρόνια που μεσολάβησαν, φαίνεται ότι υπήρξε μία διάσταση συμφερόντων ανάμεσα στο ΔΜΚ (Διεθνές Μεγάλο Κεφάλαιο η Αγορές) – που λειτουργεί την χρηματιστηριακή παραοικονομία και που φαίνεται ότι μεταξύ των άλλων “ξεπλένει” κεφάλαια για λογαριασμό των άλλων συμφερόντων ΔΠΚ (Διεθνές Παραγωγικό Κατεστημένο η Μονοπώλια και Τράπεζες ) και στο ΔΠΚ. Και αυτό γιατί, ο μόνος τρόπος για το ΔΠΚ να συνεφέρει την παγκόσμια οικονομία είναι να “καταργήσει” την παραοικονομία του χρήματος η τουλάχιστον να βάλει κανόνες τέτοιους, που να ισορροπήσουν την προσφορά και την ζήτηση κεφαλαίων. Πέρα λοιπόν από την φορολόγηση του ΔΜΚ όπως και της αντικατάστασης της συνθήκης του Bretton Woods - πάνω στην οποια στηρίζεται η δομή της σημερινής παγκόσμιας οικονομίας – από μια σύγχρονη, όπως πρότεινε ο “παραιτηθείς” στην συνέχεια, προηγούμενος Πάπας , ένα άλλο μέτρο είναι και η καθιέρωση ενός μοναδικού παγκόσμιου νομίσματος και μάλιστα άυλου. Κάτι τέτοιο όμως βάλλει ευθέως κατά των συμφερόντων του ΔΜΚ που με την σειρά του δημιουργεί προβλήματα στα συμφέροντα του ΔΠΚ. Η ιστορία με την Γεωργία το 2008, την Ουκρανία το 2012, την Αραβική Άνοιξη και την ISIS, αλλά και παλιότερα με την Γιουγκοσλαβία, καθώς επίσης και το Μεταναστευτικό – που δεν αφορά μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ και στην Αυστραλία, αλλά και στην Νότια Αφρική - θα πρέπει να ληφθούν υπόψη ως συστατικά αυτής της αντιπαράθεσης.
Όλα όσα λοιπόν, βιώνει η Ανθρωπότητα, αλλά και η Χώρα μας από το 1991 και δώθε, θα πρέπει να ιδωθούν μέσα στο προαναφερθέν πλαίσιο, με ημερομηνία λήξεως το 2020 όταν το stellium του Πλούτωνα, του Κρόνου, του Δία και του Αρη στο τέλος του Αιγόκερου τον Μάρτιο του 2020, θα διαμορφώσει σκηνικό παγκόσμιας περιφερειακής σύγκρουσης, που θα εκδηλωθεί το καλοκαίρι , εκτός εάν εν τω μεταξύ επιλυθούν οι διαφορές με διαπραγματεύσεις (η Αφροδίτη από τον Ταύρο ίσως συμβάλλει προς αυτή την κατεύθυνση).
Στην σημερινή μου ανάρτηση θα σας αναλύσω τι περιμένω να συμβεί το 2016.
ΤΟ ΣΚΗΝΙΚΟ ΤΟΥ 2016
H Έκλειψη του Μαρτίου του 2016 (σχημα 1) είναι ολική και γίνεται στην 19η μοίρα των Ιχθύων (2ος δεκανός – που συνδέεται με παλιρροϊκά κύματα και πλημμύρες, αλλά και με θανάτους διασημοτήτων κατά τον Raphael) σε συζυγία με τον απλανή Fomalhaut.
Οι Ιχθείς κυβερνάνε την Ευρώπη (ως σύνολο), την Ανατολική Μεσόγειο, την Αίγυπτο, την Νότια Ασία αλλά και το Βατικανό και τον Ισλαμισμό.
Η Έκλειψη είναι ορατή στις Ινδίες, την Νοτιο-ανατολική Ασία, την Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία και την δυτική περιοχή των ΗΠΑ.
H Έκλειψη έχει να κάνει με την “ αδυναμία/ ανικανότητα των κρατούντων να δημιουργήσουν εκείνο το αναπτυξιακό περιβάλλον που θα επιτύχει πλεονασματικούς προϋπολογισμούς, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται πληθωριστικά φαινόμενα, και κατασπατάληση πόρων σε μη παραγωγικές δραστηριότητες”.
Η συζυγία της Έκλειψης με τον Fomalhaut, όχι μόνο επιβεβαιώνει τα προαναφερθέντα, αλλά δίνει και μια άλλη διάσταση στο πρόβλημα. Διάσταση που έχει να κάνει αφενός με τους παρατρεχάμενους της Εξουσίας και τον ρόλο που παίζουν, αλλά και αφετέρου με την ύπαρξη μυστικών συμφωνιών που εμποδίζουν την υγιή ανάπτυξη της Οικονομίας.
Η συζυγία της Έκλειψης με τον Νοτιο Δεσμό, δείχνει την αχίλλειο πτέρνα του συστήματος της παγκόσμιας Οικονομίας – τις μεταφορές και τα μεταφορικά δίκτυα – που όχι μόνο ευνοούν συνθήκες λαθρεμπορίου γενικότερα και ενέργειας και ναρκωτικών ειδικότερα, αλλά αποτελούν και μια από τις κύριες αιτίες απώλειας εσόδων για τα κράτη.
Ο σχηματισμός του μεγάλου σταυρού (1) της Έκλειψης (ΣΧΗΜΑ 2) μας λέει ότι “οι υπερβολικοί και εσκεμμένοι περιορισμοί στην λειτουργία της δικαιοσύνης - είτε για λόγους φιλοσοφικούς, είτε για λόγους σκοπιμοτήτων που έχουν να κάνουν με την διαφθορά, αλλά και με την ανάμειξη της θρησκείας στα πολιτικά δρώμενα - διευκολύνει την ανάπτυξη της παραοικονομίας σε διεθνικό επίπεδο και οδηγεί τα κράτη σε κατάσταση αδυναμίας να υπερασπισθούν τις εθνικές οικονομίες τους, εμποδίζοντας την ανάπτυξη της εγχώριας παραγωγής.”
Ο σχηματισμός του μεγάλου τετραγώνου (2) (ΣΧΗΜΑ 2) μας λέει ότι “οι παγκοσμιοποιητές εκμεταλλεύονται την αναποφασιστικότητα των μαζών να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν ή και τον φόβο που καλλιεργείται στις μάζες από βίαιες επαναστατικές ενέργειες η και τις συνέπειες του μεταναστευτικού προβλήματος η και την αναποφασιστικότητα αλλά και φοβία που οι εθνικές κυβερνήσεις επιδεικνύουν για την αξιοποίηση των εθνικών ενεργειακών πόρων, προκειμένου αφενός να προετοιμαστούν μυστικά για επιβολή νέων μελλοντικών περιορισμών αλλά και αφετέρου να αποκρύψουν πόρους προκειμένου να τους αξιοποιήσουν στο μέλλον επ’ ωφελεία τους”.
Ο σχηματισμός (3) (ΣΧΗΜΑ 2) μας λέει ότι “οι παγκοσμιοποιητές προκειμένου να επιβάλλουν την θέληση τους δεν θα διστάσουν να επιβάλλουν δικτατορικά καθεστώτα η και να απειλήσουν ή και να κάνουν κατάχρηση της δύναμης πυρός που ελέγχουν ακόμα και ενάντια σε κράτη που παραδοσιακά θεωρούνται ως σύμμαχοι τους ή και υπό τον έλεγχο τους”.
Ο σχηματισμός (4) (ΣΧΗΜΑ 2) μας λέει ότι καταρχήν “θα πρέπει να περιμένουμε ένα περίεργο – αλλά αναμενόμενο - μπλέξιμο της Θρησκείας με την Δικαιοσύνη με την έννοια ότι η τελευταία διαμορφώνει θέσεις για την πρώτη, η και σε κάποιες άλλες χώρες το αντίστροφο”. Μας λέει επίσης ότι “θα αναδειχθούν εθνικές ηγεσίες που θα έχουν την ικανότητα να γεφυρώσουν τις ανάγκες των μαζών με τις απαιτήσεις των επικυρίαρχων και του επιχειρηματικού κατεστημένου, μέσα από διαπραγματεύσεις”.
Τον Απρίλιο του 2016 ο Άρης και ο Δίας γυρνάνε στατικοί/ανάδρομοι και η θέση τους απεικονίζεται με τον μεγάλο σταυρό της 17/4/2016 (ΣΧΗΜΑ 2). Ο σχηματισμός αυτός μας λέει ότι “η παρουσίαση ψευδών στοιχείων (δημιουργική λογιστική) για την κοινωνικό-οικονομική πραγματικότητα - με την οποία οι κυβερνήσεις επιχειρούν να ωραιοποιήσουν την αποτυχία των οικονομικών μέτρων που επιβάλλει το κυρίαρχο πολιτικό-οικονομικό σύστημα της εποχής (νεοφιλελευθερισμός) σε συνδυασμό με την ανάμειξη του θρησκευτικού στοιχείου για κάποιες περιοχές του Κόσμου – οδηγούν σε εξέγερση και απόρριψη των εν λόγω μέτρων αλλά και περεταίρω επιδείνωση του παγκόσμιου κοινωνικό-οικονομικού κλίματος, εξ αιτίας της έλλειψης εμπιστοσύνης στην ακολουθούμενη πολιτική”. Δηλαδή, πόλεμοι εμπορικοί και θρησκευτικοί παγκοσμίων επιπτώσεων εξ αιτίας της εμμονής των παγκοσμιοποιητών στο νέο-φιλελεύθερο μοντέλο διαχείρισης της Οικονομίας που εξυπηρετεί τα συμφέροντα των διεθνών μονοπωλίων.
Η Έκλειψη του Σεπτεμβρίου 2016 (Σχημα 3) γίνεται στην 10ο της Παρθένου – “η αδυναμία να συμβιβασθούν οι ανάγκες των μαζών με τα σχέδια του επιχειρηματικού κατεστημένου οδηγεί σε πιθανή εξέγερση των μαζών” – στον 1ος δεκανό – σύμφωνα με τον Raphael υποδεικνύει μεγάλες συμφορές και τον θάνατο (μεταφορικό ή κυριολεκτικό ) ηγετών - και σε συζυγία με τον απλανή Regulus – “προσωρινή δόξα αλλά και κίνδυνος από εχθρούς και δήθεν φίλους που τελικά οδηγεί στην ατιμωτική πτώση και πιθανά βίαιο θάνατο” [Robson V. –The Fixed Stars & Constellations in Astrology, p195].
H Έκλειψη γίνεται στο Νότιο Ημισφαίριο περνά από την Μέση Αφρική και είναι ορατή από την Νότια Αμερική και την Αυστραλία. Η Έκλειψη επίσης επηρεάζει χώρες που χαρακτηρίζονται ως Παρθένοι, όπως η Ελβετία, η Ελλάδα, η Τουρκία, η Κροατία, η Ουραγουάη, οι Δυτικές Ινδίες, η Βραζιλία, η Χαβαη, το Κογκο, η Αιγυπτος, το Ιρακ, η Ροδεσία, το Βιετνάμ.
Η Έκλειψη βρίσκεται σε συζυγία με την αντίθεση του Βορείου Δεσμού με τον Ποσειδώνα και τετραγωνίζεται από την συζυγία Κρόνου και Άρη. Η διάταξη αυτή σημαίνει ότι “η αιτία της ανόδου αλλά και της πτώσης των ηγεσιών της περιόδου θα έχει να κάνει με την αποτυχία των αναπτυξιακών σχεδίων – εξ αιτίας της αδυναμίας ελέγχου του λαθρεμπορίου αλλά και της ανυπαρξίας οργανωμένων δράσεων η και της ασυνεννοησίας ανάμεσα σε συμμάχους /συνεταίρους – και την χρησιμοποίηση της δημιουργικής λογιστικής ως εργαλείου απόκρυψης η και ωραιοποίησης των στοιχείων, προκειμένου να αποκρύψουν τις κακές συνθήκες διαβίωσης των μαζών”.
Μια άλλη όμως ερμηνεία του ίδιου σχηματισμού είναι πολύ πιθανό να έχει να κάνει και με τα οικονομικά των διαφόρων Εκκλησιών – επισήμων και αιρέσεων – που μπορεί και να αποκαλύψει τον ρόλο των Εκκλησιών στην διοίκηση των παγκόσμιων οικονομικών και ειδικά όσον αφορά στο τραπεζικό σύστημα.
Ο συνδυασμός των όψεων των παρατιθέμενων σχηματισμών της Έκλειψης του Σεπτεμβριου 2016 (Σχημα 4), μας λέει ότι “το ΔΜΚ (Διεθνές Μεγάλο Κεφάλαιο η Αγορές) – που αγωνιά στην σκέψη ότι μπορεί να χάσει τα πάντα, μια και στην φάση αυτή δεν έχει στηρίγματα - παρασκηνιακά πιέζει και επιτυγχάνει την σύγκλιση μιας παγκόσμιας διάσκεψης με επίσημο αντικείμενο τα μέτρα για την καταπολέμηση της οικολογικής καταστροφής της Γής και την ανάγκη δημιουργίας νέων διαδρόμων μεταφορών για να μειωθούν οι συνέπειες οικολογικών καταστροφών” (!). Στην πράξη όμως το θέμα αφορά στον έλεγχο του λαθρεμπορίου – ναρκωτικών και ενεργειακών προϊόντων - και στην ευκαιρία που παρουσιάζεται για μεγαλύτερα κέρδη από τους νέους δρόμους μεταφορών, δεδομένου του ότι στην υφιστάμενη κατάσταση οι φανταμενταλιστές ελέγχουν το εμπόριο αυτό και τροφοδοτούν τον αγώνα τους με το προϊόν του λαθρεμπορίου αυτού. Κάποιος βέβαια πρέπει να πληρώσει και στην φάση αυτή οι Κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών είναι σε συντηρητική διάθεση απασχολημένες περισσότερο με το πώς θα εφαρμόσουν/περάσουν τις αλλαγές που επιβάλλουν οι καιροί σε θέματα διακυβέρνησης, κοινωνικής οργάνωσης και τάξης και ακόμα ακόμα σε θέματα Θρησκείας (!) χωρίς να αμφισβητηθούν από τους λαούς των χωρών τους. Κρίνουν, λοιπόν, ότι η καλύτερη και σκληρότερη αστυνόμευση των επαναστατημένων περιοχών του Κόσμου, βραχυπρόθεσμα θα έχει καλύτερα αποτελέσματα. Κάτι όμως που δεν φαίνεται να εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ΔΜΚ, που με την σειρά του προβοκάρει μια ξαφνική διακύμανση των νομισματικών συνθηκών προκειμένου να δημιουργήσει συνθήκες κόστους τέτοιες, που θα προκαλέσουν τέτοια δυσφορία στους λαούς των αναπτυγμένων χωρών, ώστε να ασκήσουν πίεση στις ηγεσίες τους προκειμένου να περάσουν τα σχέδια των ΔΜΚ για νέους διαδρόμους μεταφορών.
Ξαναγυρνώντας στον χάρτη της Έκλειψης, βλέπουμε ότι ενεργοποιείται και ο σχηματισμός του παρατιθέμενου Σχήματος (5), που επιβεβαιώνει αφενός την χωροφυλακίστικη λογική των μέτρων που θα θελήσουν να πάρουν οι μεγάλες δυνάμεις προκειμένου να κερδίσουν χρόνο αλλά και να διασφαλίσουν τα γεωστρατηγικά συμφέροντα τους και να συνεχίσουν να έχουν τον έλεγχο των παραγωγικών πόρων, αλλά και αφετέρου το ότι οι παγκοσμιοποιητές του ΔΜΚ, παρόλο το στρίμωγμα τους, δεν θα κάτσουν με σταυρωμένα τα χέρια . Η ερμηνεία που δίνω στον σχηματισμό είναι ότι “επειδή υπάρχει τεράστιο χάσμα ανάμεσα στις λαϊκές ανάγκες και στις επιδιώξεις των παγκοσμιοποιητών υλοποιούνται ανατρεπτικές δραστηριότητες - έστω και συγκαλυμμένες- που αποσκοπούν στην εξέγερση κατά των σχεδίων εκσυγχρονισμού που θέλουν να επιβάλλουν οι παγκοσμιοποιητές, προκειμένου να δυσφημισθεί η χώρα στην διεθνή κοινότητα και να δημιουργηθούν συνθήκες επιβολής δικτατορικών καθεστώτων, που θα διευκολύνουν τα σχέδια των παγκοσμιοποιητών”.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΟ 2016
Ανακεφαλαιώνοντας τα του σκηνικού που θα επικρατήσει το 2016 θα παρατηρήσουμε τα ακόλουθα.
Καταρχήν φαίνεται ότι υπάρχει μια διαφοροποίηση των στόχων και των μεθοδεύσεων των ηγετών των αναπτυγμένων χωρών, σε σχέση με τις επιδιώξεις των παγκοσμιοποιητών. Η διαφοροποίηση αυτή συνίσταται στο ότι οι ηγέτες των αναπτυγμένων χωρών φαίνεται να θέλουν να εκσυγχρονίσουν τις χώρες τους με κριτήρια εθνο-κεντρικά, ενώ οι παγκοσμιοποιητές ενδιαφέρονται στην συνέχιση του σχεδίου τους για παγκόσμια κυριαρχία, αφενός συνεχίζοντας να ελέγχουν την παγκόσμια παρα-οικονομία αλλά και αφετέρου αρνούμενοι να συμμετέχουν στην χρηματοδότηση του προγράμματος εκσυγχρονισμού επιμένοντας ότι το πρόγραμμα αυτό θα πρέπει να χρηματοδοτηθεί από τους εθνικούς προϋπολογισμούς των υποκείμενων τον εκσυγχρονισμό χωρών, στους οποίους όμως αυτοί δεν θα έχουν καμία συνεισφορά, πέρα από το να περιμένουν να εκμεταλλευτούν για την τσέπη τους τα αποτελέσματα..
Οι ηγεσίες των αναπτυγμένων χωρών προκειμένου να διασφαλίσουν την απρόσκοπτη τροφοδοσία σε πρώτες ύλες και σε ενέργεια, καταφεύγουν σε δοκιμασμένες σκληροπυρηνικές συνταγές ελέγχου των περιβαλλοντικών συνθηκών των οικονομιών των χωρών τους – γνωστές από την εποχή της αποικιοκρατίας - δημιουργώντας με τον τρόπο αυτό σοβαρές εστίες αντίστασης στις οποίες πρωτοστατεί το θρησκευτικό στοιχείο ως πόλος έλξης της δυσφορίας των καταπιεζόμενων λαών.
Οι παγκοσμιοποιητές, πετώντας την μπάλα στην εξέδρα προτείνουν ένα σχέδιο αναθέρμανσης της παγκόσμιας οικονομίας βασισμένο στην οικολογική ανάπτυξη και στην ανάπτυξη νέων διαδρόμων μεταφορών, με το επιχείρημα της τιθάσευσης του σχετικού κόστους. Ταυτόχρονα όμως φροντίζουν να προκαλέσουν αναταραχή στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα εντείνοντας τον νομισματικό πόλεμο – προκειμένου να διαμορφώσουν συνθήκες πίεσης των κυβερνήσεων των αναπτυγμένων χωρών από τους λαούς τους εξ αιτίας της αδυναμίας ελέγχου των συντελεστών κόστους που επηρεάζονται από τις νομισματικές διακυμάνσεις. Δεν μένουν όμως μόνον εκεί. Ταυτόχρονα επιχειρούν να ακυρώσουν τα σχέδια των αναπτυγμένων χωρών για έλεγχο των πρώτων υλών και της παραγωγής ενεργειακών προϊόντων, αλλά και των διαδρόμων θαλασσίων κυρίως μεταφορών, φροντίζοντας ώστε να χρηματοδοτήσουν αυτονομιστικά κινήματα – περιβεβλημένα συνήθως με τον μανδύα των θρησκευτικών σεχτών - στις υποκείμενες χώρες, προκειμένου να διαμορφωθούν τέτοιες συνθήκες που θα δυσκολέψουν ή και θα ακυρώσουν τις επιδιώξεις των αναπτυγμένων χωρών η και ακόμα θα κάνουν το κόστος των επιδιώξεων πολύ ακριβό για αυτές.
Πέρα από την παραπάνω αντιπαράθεση, είναι γνωστή η πρόθεση των παγκοσμιοποιητών να αμβλύνουν τα εθνικά χαρακτηριστικά και να ακυρώσουν το θρησκευτικό συναίσθημα των λαών του Κόσμου και σε αυτή την κατεύθυνση εξακολουθούν να δουλεύουν πάνω στην βραχυπρόθεσμη ανάγκη παγκόσμιας συνεννόησης και μεσομακροπρόθεσμα συνένωσης των Εκκλησιών, τουλάχιστον των μονοθεϊστικών. Πέρα, λοιπόν, από την αναζωπύρωση του μεταναστευτικού στις χώρες της Δύσης, θα παρατηρηθεί και μια έξαρση των φαινομένων θρησκευτικού φανταμενταλισμού που αυτή την φορά δεν θα περιοριστούν μόνο στους συνήθεις υπόπτους της Μέσης Ανατολής, αλλά υπάρχει πιθανότητα να τα βιώσουν και άλλες περιοχές του Κόσμου και ειδικότερα της Ευρώπης –όπως η περιοχή της Ιβηρικής χερσονήσου, της Γαλλίας και της Ιρλανδίας, αλλά και της Σκανδιναβίας – της Μέσης και Νότιο-ανατολικής Ασίας αλλά και των ΗΠΑ. Ένα φαινόμενο που θα παρατηρηθεί θα είναι η ανάμειξη της δικαιοσύνης στα θέματα των θρησκευτικών αντιπαραθέσεων, δημιουργώντας σχετική νομολογία μέσα από δικαστικές αποφάσεις.
Από την άλλη, είτε για λόγους αντιπερισπασμού, είτε για λόγους ακύρωσης του ρόλου των Εκκλησιών στην αντιπαράθεση ανάμεσα στους παγκοσμιοποιητές και στις κυβερνήσεις των αναπτυγμένων χωρών, αλλά ακόμα ακόμα και για λόγους αύξησης των εθνικών εσόδων, φαίνεται ότι οι ηγεσίες των αναπτυγμένων χωρών θα αρχίσουν να “αποκαλύπτουν” τον ρόλο των Εκκλησιών στα παγκόσμια οικονομικά δρώμενα και κυρίως όσον αφορά στην παρά-οικονομία.
Κατι ανάλογο θα συμβεί και με τις περίφημες ΜΚΟ και την χρηματοδότηση τους, μια και τα όσα πρεσβεύουν και διαχειρίζονται αυτές οι μη κυβερνητικές οργανώσεις – π.χ. ρατσισμός, πνευματισμός, δικαιώματα μειονοτήτων, παγκόσμια ανεξαρτησία – αρχίζουν να παίρνουν ένα χρώμα κατευθυνόμενης αντίστασης κατά των κρατούντων πολιτειακών και πολιτικών κατεστημένων που κυβερνούν.
Εν κατακλείδι, το 2016 θα είναι η χρονιά στην οποία θα αρχίσει να γίνεται φανερή η αποτυχία του σχεδίου παγκοσμιοποίησης υπό τον έλεγχο των Μονοπωλίων και στηριγμένου πάνω στο φιλοσοφικό και πολιτικό-οικονομικό μοντέλο του νέο-φιλελευθερισμού. Η εκτίμηση μου είναι – όπως θα σας αναλύσω σε μελλοντικές μου αναρτήσεις – ότι το σχέδιο αυτό – που ξεκίνησε το 1991 - θα έχει ημερομηνία λήξεως. Όμως και η πορεία προς τα εκεί θα είναι δύσκολη και οι κρατούντες δεν θα εγκαταλείψουν τα κεκτημένα τους, παρόλο που περιμένω κάπου εκεί στο 2021 τα Μονοπώλια να υποστούν ένα συντριπτικό χτύπημα. Άλλωστε τα ίδια δεν έπαθαν και οι δεινόσαυροι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου