ΝΑΥΠΛΙΟΣ - ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ
Όπως έχει διαπιστωθεί, ο λόφος της Ακροναυπλίας ήταν κατοικημένος από το τέλος της Γ' π.Χ. χιλιετίας.Ο Ναύπλιος ήταν γιος του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης [κόρης του Δαναού].
Τότε, όπως μας λέει ο Απολλόδωρος [Β, 1,4], όταν έφθασε, προερχόμενος από την Λιβύη [!!!!], ο Δαναός με τις 50 κόρες του εδώ – ο οποίος είχε κάνει προηγουμένως μια στάση στην ΡΟΔΟ [!!!!] όπου και ίδρυσε το ιερό της Αθηνάς στην Λίνδο – η περιοχή της Αργολίδας ήταν άνυδρη γιατί ο Ποσειδών είχε ξηράνει τα ποταμια επειδή ο βασιλιάς Ίναχος είχε αφιερώσει την χώρα στην Ήρα. Η κόρη του Δαναού, η Αμυμώνη, βγήκε να ψάξει για κάποια πηγή. Ο Ποσειδών την συνάντησε και την έσωσε από έναν Σάτυρο. Για να της υποδείξει δε την πηγή [της Λέρνας] της πρότεινε να συνευρεθούν. Ετσι γεννήθηκε ο Ναύπλιος.
Η Αμυμώνη, όπως μας λέει παρακάτω ο Απολλόδωρος [Β,1,5] ήταν μια από τις 4 κόρες που είχε αποκτήσει ο Δαναός από μια σύζυγό του, ονομαζόμενη ΕΥΡΩΠΗ [!!!] η οποία ήταν βασίλισσα. Οι άλλες αδελφές της από την ίδια μητέρα ήταν η Αυτομάτη, η Αγαυή και η Σκαιή.
Όταν έφθασαν οι γιοι του Αιγύπτου, που ‘κατεδίωκαν’ τον Δαναό, και ο καθένας ορίστηκε να πάρει μια κόρη του Δαναού, στην Αμυμώνη δόθηκε ως σύζυγος ο ΕΓΚΕΛΑΔΟΣ.
Να σημειώσουμε πως ‘γαιοσείστης’ [= αυτός που δημιουργει τους σεισμούς] είναι επίθετο του Ποσειδώνα [!!].
Μερικά άλλα επίθετα του θεού: Άναξ # Αρχιθάλασσος # Ασφάλειος # Γενέσιος # Δαμαίος # Εινάλιος # Ελάτης # ελελίχθων # Ελύμνιος # Ελύτιος # εννοσίγαιος # εννοσίδας (ο - δωρικός τύπος της λέξης εννοσίγαιος) # ενοσίγαιος # ενοσίχθων # Επακμόνιος # Επακταίος # Επιλίμνιος # Ερεχθεύς # Ερίκτυπος (επίθετο δικατάληκτο) # Ευρίπιος (ο) # Ευρυκρείων (ο) # Ευρυμέδων # ευτριαίνης # Ζηνοποσειδών # Θαλάσσιος # Θαμιμασάδας # θεμελιούχος # θυννοσκόπος # Ίμψιος (ο - από το ρήμα ίμψαι που σημαίνει ζεύω στους Θεσσαλούς) # ιππηγέτης # Ίππιος # Ιπποδρόμιος # Ιπποκούριος # ιπποποσειδών # κινησίγαιος # κρηνούχος # Κυανοχαίτης # Κυμοθαλής # Μάλεος # Μεσοπόντιος # Ναυμέδων # Νισυρεύς # Νυμφαγέτης # Ορσοτριαίνας # Πατήρ # Πατρογένειος # Πελαγαίος # Πελλάνιος # Πετραίος # Ποντομέδων # Ποντοποσειδών # Ποσειδάν (ο - δωρικός τύπος της λέξης Ποσειδών) # Ποσειδάων # Ποσειδέων # Ποσιδάων # Ποσίδαων # Ποσιδεών # Ποτειδάν (ο - δωρικός τύπος της λέξης Ποσειδών) # Ποτιδάν # Ποτίδαν # Ποτιδάς # Ποτίδας # Ποτιδάων # Πρόνεως # Ριζούχος # Σεισίχθων # Σουνιάρατος # Ταινάριος # Ταύρεος # Ταύριος # Ταύριος # Ταύρος # Τινάκτωρ γαίας # Τριαινοκράτωρ # Υγρομέδων # Φύκιος # Φυτάλμιος # Χρυσοτριαίνης.
Αυτά γίνονται πολύ πριν ακόμα ξεκινήσει η Τρωική εκστρατεία.
Στον ‘Κατάλογο’ των πλοίων, ο Όμηρος, όμως δεν μας λέει τίποτα για καμία πόλη ‘Ναύπλιο’.
Αλλά ούτε και για κάποια Εφύρα μας λέει βρισκόμενη σε αυτή την περιοχή της Αργολίδος, όπως είπαμε.
Λογικό είναι το συμπέρασμα πως τότε η πόλη λεγόταν αλλιώς, ΤΙΡΥΝΣ, και αργότερα ονομάστηκε μια κοντινή παραλιακή πόλη, Ναύπλιο.
Ο Ναύπλιος, αυτός, ο γιος του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης, λέει ο Απολλόδωρος πως έζησε πολλά χρόνια και έγινε μεγάλος θαλασσοπόρος [το λέει και το όνομά του, άλλωστε]. Τον περιγράφει όμως κάπως παράξενα:
Πλέων τὴν θάλασσαν, τοῖς ἐμπίπτουσιν ἐπὶ θανάτῳ ἐπυρσοφόρει. συνέβη οὖν καὶ αὐτὸν τελευτῆσαι ἐκείνῳ τῷ θανάτῳ.
Ένας άνθρωπος που κρατά έναν ΠΥΡΣΟ...
Σύζυγοί του αναφέρονται: Η Κλυμένη του Κατρέως, ή η Φιλύρα, ή η Ησιόνη.
Ήταν κόρη του Ωκεανού και της Τηθύος. Ο Χείρων ήταν φίλος του Πηλέα και δάσκαλος του Αχιλλέα.
Παιδιά του Ναύπλιου ήταν ο ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ, ο ΟΙΑΚΑΣ και ο ΝΑΥΣΙΜΕΔΩΝ.
Ο Παλαμήδης ήταν γνωστός για την σοφία και την ευγένειά του. Θεωρήθηκε εφευρέτης του Ελληνικού αλφαβήτου, των αριθμών, της χρήσης των νομισμάτων, των μέτρων και σταθμών, καθώς και της διαίρεσης του έτους. Επιπλέον εφηύρε διάφορα παιχνίδια, όπως τα ζάρια [κύβοι].
ΟΙΑΞ = τιμόνι πλοίου.
ΝΑΥΣΙΜΕΔΩΝ = ο κυβερνήτης πλοίου. [Ένα επίθετο του Ποσειδώνα ήταν ‘Ναυμέδων’].
Ο Πλάτων στους ΄Νόμους’ [Γ, 677 D], μιλώντας για κάποιες προηγούμενες καταστροφές του ανθρώπινου γένους, γράφει:
ΑΘΗΝΑΙΟΣ. Ουκούν όργανά τε πάντα απόλλυσθαι, και εί τι τέχνης ήν εχόμενον σπουδαίως ηυρημένον ή πολιτικής ή και σοφίας τινός ετέρας, πάντα έρρειν ταύτα εν τω τότε χρόνω φήσομεν; Πως γαρ αν, ω άριστε, εί γε έμενεν τάδε ούτω τον πάντα χρόνον ως νυν διεκεκόσμηται, κοινόν ανηυρίσκετό ποτε και οτιούν;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ. Τούτο ότι μεν μυριάκις μύρια έτη διελάνθανεν άρα τους τότε, χίλια δε αφ’ ού γέγονεν ή δις τοσαύτα έτη, τα μεν Δαιδάλω καταφανή γέγονεν, τα δε Παλαμήδει, τα δε περί μουσικήν Μαρσύα και Ολύμπω, περί λύραν δε Αμφίονι, τα δε άλλα άλλοις πάμπολλα, ως έπος ειπείν χθες και πρώην γεγονότα.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
ΑΘΗΝΑΙΟΣ. Δεν θα πρέπει, εν τοιαύτη περιπτώσει, να παραδεχθούμε επίσης ότι κατά την ίδια εκείνη εποχή [της καταστροφής] εχάθησαν όλα τα εργαλεία, καθώς και ότι κάθε επινόησις σχετική με την τέχνη ή με την πολιτική ή και με κάποια άλλη γνώση εχάθηκε κι αυτή; Διότι αν, αγαπητέ μου, τα πράγματα αυτά έμεναν έτσι όλον αυτόν τον χρόνο, όπως είναι τώρα, πώς θα μπορούσε ποτέ να εφευρεθεί κάτι το καινούργιο;
ΑΘΗΝΑΙΟΣ. Δεν θα πρέπει, εν τοιαύτη περιπτώσει, να παραδεχθούμε επίσης ότι κατά την ίδια εκείνη εποχή [της καταστροφής] εχάθησαν όλα τα εργαλεία, καθώς και ότι κάθε επινόησις σχετική με την τέχνη ή με την πολιτική ή και με κάποια άλλη γνώση εχάθηκε κι αυτή; Διότι αν, αγαπητέ μου, τα πράγματα αυτά έμεναν έτσι όλον αυτόν τον χρόνο, όπως είναι τώρα, πώς θα μπορούσε ποτέ να εφευρεθεί κάτι το καινούργιο;
ΚΛΕΙΝΙΑΣ. Θες να πεις δηλαδή, το εξής : Ότι όλα αυτά, επί μυριάδες μυριάδων ετών ήσαν άγνωστα στους τότε ανθρώπους, και ότι μόλις πριν από χίλια ή δυο χιλιάδες χρόνια άλλα μεν εφανερώθησαν στον Δαίδαλο, άλλα στον Παλαμήδη, τα όσα δε αφορούν τη μουσική στον Μαρσύα και στον Όλυμπο, τα αφορώντα δε τη λύρα στον Αμφίονα, και τα αμέτρητα άλλα, που έχουν γίνει χθες ή προχθές, που λέει ο λόγος, σε άλλους;
Βλέπουμε ότι τον Παλαμήδη, ο Πλάτων, τον τοποθετεί αμέσως μετά τον ΔΑΙΔΑΛΟ.
Ενδιαφέρον είναι ότι ο Δαίδαλος λέγεται πως είχε γονείς τον ΕΥΠΑΛΑΜΟ και την Αλκίππη, ή τον ΠΑΛΑΜΑΟΝΑ και την Φρασιμήδη. Ανήκε στο γένος των Ερεχθειδών [ένα επίθετο του Ποσειδώνος είναι ‘Ερεχθεύς’], και εκτός από αρχιτέκτων ήταν και γλύπτης, άριστος τεχνίτης και εφευρέτης. Σε αυτόν αποδίδονται ο κεραμευτικός τροχός, ο πέλεκυς, το τρύπανο, καθώς και οι ιστοί και οι κεραίες των πλοίων. Η λέξη ‘δαίδαλος’ απεδίδετο κατά την αρχαία εποχή σε κάθε έργο τέχνης καλοδουλεμένο [Ο Ήφαιστος ποίει δαίδαλα πολλὰ ἰδυίῃσι πραπίδεσσιν = λογιών εικόνες έπλαθε με την σοφήν του γνώσιν (Ιλιαδος Ραψωδία Σ, στ. 482) αλλά και την ασπίδα του Αχιλλέα την έφτιαξε πάντοσε δαιδάλλων= όλην με τέχνην (Σ, 479]. Σπουδαίο έργο του ήταν ο Λαβύρινθος και όπως λέει ο Όμηρος, [Ραψωδία Σ, στ. 590] είχε φτιάξει τον ‘χορό’ για την Αριάδνη, στην Κνωσό.
Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε την φράση του Ομήρου στην Ιλιάδα Ε, 597
ἀνὴρ ἀπάλαμνος = ένας άνθρωπος που στέκεται με απορία μη γνωρίζοντας τι πρέπει να κάνει
Το αντίθετό του θα μπορούσε να γραφεί ως Παλαμάων, ή Παλαμήδης.
Αν η καταστροφή που είχε στο νου του ο Πλάτων ήταν η έκρηξη της Σαντορίνης, τότε ο Μίνως, ο Δαίδαλος καθώς και ο Παλαμήδης, χρονολογικά τοποθετούνται μετά το 1600-1500 π.Χ. Το ίδιο και ο Δαναός [βλ. παρακάτω].
Η εποχή κατά την οποία έζησε ο Ναύπλιος είναι η ίδια με την εποχή που έζησε ο Άβας, γιος της Υπερμνήστρας και του Λυγκέα. [Η Υπερμνήστρα ήταν αδελφή της Αμυμώνης, μητέρας του Ναύπλιου, κόρη και αυτή του Δαναού, αλλά με μητέρα την Ελεφαντίδα, όχι την βασίλισσα ΕΥΡΩΠΗ].
Ο Άβας ήταν ο πατέρας του του Ακρίσιου και του Προίτου [ο οποίος εξεδίωξε τον Βελλεροφόντη από την Εφύρα], λέει ο Απολλόδωρος.
Ο Ναύπλιος, από την άλλη πλευρά, ηταν ο πατέρας των Παλαμήδη, Οίακα, Ναυσιμέδοντα.
Οπότε την εποχή που ο Προίτος κατέλαβε με [Λύκιο, όπως λέει ο Απολλόδωρος] στρατό την Εφύρα ή Τίρυνθα, βασιλιάς της πρέπει να ήταν ο Παλαμήδης ! Ο αναφερόμενος ως ο εφευρέτης των ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ !
Αν βάλουμε σε μια παράλληλη γραμμή τις 3 παραπάνω γενεαλογίες θα έχουμε:
ΑΒΑΣ à ΠΡΟΙΤΟΣ à Προιτίδες+Μελάμπους à ΜΕΓΑΠΕΝΘΗΣ
ΝΑΥΠΛΙΟΣ à ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ, ΟΙΑΚΑΣ, ΝΑΥΣΙΜΕΔΩΝ à ?
ΣΙΣΥΦΟΣ à ΓΛΑΥΚΟΣ à ΒΕΛΛΕΡΟΦΟΝΤΗΣ à ΙΠΠΟΘΟΟΣ à ΓΛΑΥΚΟΣ [του ΤΡΩΙΚΟΥ πολέμου]
Απόγονοι του Παλαμήδη, αυτού του σπουδαίου ανθρώπου, ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ...
Δεν θα ήταν καθόλου παράξενο να σκεφτόμασταν πως κάποιοι απόγονοί του, υπό τον Βελλεροφόντη, έφυγαν [διώχθησαν] και βρέθηκαν στην Λυκία...
Ή ακόμη και πως ο ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ ίσως ήταν το ίδιο πρόσωπο με τον πατέρα του Βελλεροφόντη, τον Γλαύκο ...
Για τον Γλαύκο, τον γιο του Σισυφου και της Ατλαντίδας Μερόπης, λένε πως είχε τα γρηγορότερα άλογα του κόσμου. Για να τα κάνει ακόμα ταχύτερα τα τάισε με ανθρώπινο κρέας. Οι θεοί οργίστηκαν και σε επικήδειους ιππικούς αγώνες προς τιμήν του Πελία στην Ιωλκό, τον έριξαν κάτω από το άρμα με αποτέλεσμα να σκοτωθεί. Σύζυγός του, και μητέρα του Βελλερεφόντη, ήταν η Ευρυνόμη ή Ευρυμήδη, κόρη του βασιλιά Νίσου, των Μεγάρων, γιου του Πανδίονα και αδελφού του Αιγέα.
[Τον Πελία όμως, λένε πάλι, πως τον είχε σκοτώσει η Μήδεια, του Ιάσονα. Αν τον ‘τίμησαν’ με επικήδειους αγώνες είναι αμφίβολο... Και ιδιαίτερα είναι αμφίβολο να συμμετείχαν συγγενείς του Ιάσονα. Εκτός, βέβαια, αν ο θρυλούμενος τρόπος θανάτου του Πελία είναι εντελώς φανταστικός].
Έτσι, από αυτό το συγκεκριμένο σημείο της γης, την ΕΦΥΡΑ [= ΟΧΥΡΑ = ΤΙΡΥΝΣ] του Αργολκού [Αργείου] κόλπου, ο Βελλεροφόντης, μετέφερε ένα ‘μήνυμα’ του... Προίτου.
σήματα λυγρὰ
γράψας ἐν πίνακι πτυκτῷ θυμοφθόρα πολλά
Και μέσα εις κλειστόν πίνακα του έδωσε σημεία,
του χάραξε κακόβουλα με νόημα θανάτου
[Ζ, στ. 168-169]
λυΓΡΑ ΓΡΑψας. Αλλά δεν χρησιμοποιεί ο Όμηρος την λέξη ΓΡΑμματα. Αυτά πρέπει να ήταν ιερογλυφικά.
Μην ξεχνάμε πως μια από τις συζύγους του Ναυπλιου αναφέρεται η Φιλύρα, στην οποία αποδίδουν την εφεύρεση του χαρτιού! Στις παλιότερες εποχές από φλοιό φιλύρας [φλαμουριάς - τίλιο] έφτιαχναν ψάθες και πινακίδες για να γράφουν. Δηλαδή τους ‘πίνακας πτυκτούς’ που αναφέρει ο Όμηρος !
Και ‘φύλλο-πινάκιο γραφής’ = πιττάκιον [ίσως από το ‘πτυκτόν’, εξ ου και ο Πιττακός]
Να σημειώσουμε ξανά την γενεαλογία του Παλαμήδη:
ΔΑΝΑΟΣ + ΕΥΡΩΠΗ à Αμυμώνη [και 49 άλλες κόρες]
ΑΜΥΜΩΝΗ + ΠΟΣΕΙΔΩΝ à Ναύπλιος
ΝΑΥΠΛΙΟΣ + ? à ΠΑΛΑΜΗΔΗΣ, Οίακας, Ναυσιμέδων.
Παυσανίας ΙΙ, 38, 2-3
Από το Τημένιο απέχει η Ναυπλία πενήντα, νομίζω, στάδια, και είναι σήμερα έρημη. Οικιστής της υπήρξε ο Ναύπλιος, γιος κατά την παράδοση, του Ποσειδώνα και της Αμυμώνης. Σώζονται ακόμα ερείπια των τειχών κι ένα ιερό του Ποσειδώνα. Έχει και λιμάνια η Ναυπλία, καθώς και μια πηγή που λέγεται Κάναθος. Σε αυτήν, λένε οι Αργείοι πως με ένα λουτρό η Ήρα κάθε χρόνο γίνεται παρθένος. Αυτό είναι από τα απόρρητα που το λένε σε μυστική τελετή που έχουν για την Ήρα. [Βλ. ΑΡΓΕΙΑ ΗΡΗ]
Αργότερα οι μυθοπλάστες τον Παλαμήδη τον συνέδεσαν με τον Τρωικό πόλεμο και με την κλήση του Οδυσσέα σε αυτόν. Καθώς και με καταδίκη του σε θάνατο δια λιθοβολισμού [!!!] εξ αιτίας χρηματισμού από τον Πρίαμο, τον οποίο υποτίθεται πως τον ανακάλυψε ο Οδυσσέας από ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ [!!!!], μια επιστολή, την οποία είχε στείλει ο Παλαμήδης... Ο Όμηρος στην Ιλιάδα δεν αναφέρει ΤΙΠΟΤΑ για τον Παλαμήδη... [γράφει όμως την λέξη ‘απάλαμνος’ , όπως είπαμε παραπάνω, που σημαίνει : αυτός που δεν γνωρίζει τι να πράξει].
Είναι σαφές πως δεν μπορεί να συνέβησαν αυτά τα γεγονότα, διότι αυτός εδώ ο Παλαμήδης έζησε τουλάχιστον 3 γενιές νωρίτερα από τον Τρωικό πόλεμο. Και, όπως λέει ο Απολλόδωρος [Β, 1,5] ήταν γιος του συγκεκριμένου Ναυπλίου, γιου της Αμυμώνης και του Ποσειδώνα.
Ἀμυμώνη δὲ ἐκ Ποσειδῶνος ἐγέννησε Ναύπλιον. οὗτος μακρόβιος γενόμενος, πλέων τὴν θάλασσαν, τοῖς ἐμπίπτουσιν ἐπὶ θανάτῳ ἐπυρσοφόρει. συνέβη οὖν καὶ αὐτὸν τελευτῆσαι ἐκείνῳ τῷ θανάτῳ. πρὶν δὲ τελευτῆσαι ἔγημε ὡς μὲν οἱ τραγικοὶ λέγουσι, Κλυμένην τὴν Κατρέως, ὡς δὲ ὁ τοὺς νόστους γράψας, Φιλύραν, ὡς δὲ Κέρκωψ, Ἡσιόνην, καὶ ἐγέννησε Παλαμήδην Οἴακα Ναυσιμέδοντα.
Πιο κάτω όμως, στην βιβλιοθήκη του, [Γ,2,2] ο Απολλόδωρος, αναφερόμενος στον Κατρέα από την Κρήτη, απόγονο της Ευρώπης, και γιο του Μίνωα, ‘πατέρα’ της Αερόπης και ‘παππού’ του Μενέλαου και Αγαμέμνωνα, γράφει πάλι την ιστορία του Ναυπλίου, μεταφερμένη μια γενιά πριν τον Αγαμέμνονα.
Ωστόσο, τα παιδιά του Ναύπλιου, διατηρούν τα ονόματά τους, Παλαμήδης και Οίακας. [Τώρα είναι 2 και όχι 3].
Γίνεται καθαρό πως το εδάφιο έχει παρεμβληθεί και σκοπό έχει το μπέρδεμα σχετικά με την καταγωγή των Ατρειδών.
Ίσως θα πρέπει να υποθέσουμε πως αυτή η Αερόπη ήταν απόγονος του Ναύπλιου... Ή ίσως και του Ερεχθέως.
Και ο Απολλώνιος Ρόδιος έρχεται να μπερδέψει περισσότερο τα πράγματα. Στα ΑΡΓΟΝΑΥΤΙΚΑ, βιβλίο ΠΡΩΤΟ γράφει:
Ναύβολος αύ Λέρνου, Λέρνον γε μέν ίδμεν εόντα Προίτου Ναυπλιάδαο, Ποσειδάωνι δέ κούρη πρίν ποτ' 'Αμυμώνη Δαναΐς τέκεν ευνηθείσα Ναύπλιον, ός περί πάντας εκαίνυτο ναυτιλίησιν.
Ναύβολος αύ Λέρνου, Λέρνον γε μέν ίδμεν εόντα Προίτου Ναυπλιάδαο, Ποσειδάωνι δέ κούρη πρίν ποτ' 'Αμυμώνη Δαναΐς τέκεν ευνηθείσα Ναύπλιον, ός περί πάντας εκαίνυτο ναυτιλίησιν.
[μετ. Ο Ναύβολος είναι γιος του Λέρνου, και βέβαια γνωρίζουμε πως [ ο Λέρνος ] είναι γιος του Προίτου, γιου του Ναύπλιου, στον Ποσειδώνα δε κάποτε η Δαναϊδα κόρη Αμυμώνη γέννησε τον Ναύπλιο, ο οποίος έφερε κανούργια πράγματα στην ναυτιλία].
Αντί του Παλαμήδη, ως γιο του Ναύπλιου ο Απολλώνιος Ρόδιος, αναφέρει τον ΠΡΟΙΤΟ !
Αν ο Προίτος είναι γιος του Ναύπλιου, και όχι του Άβαντα όπως λέει ο Απολλόδωρος, τότε παύει να είναι αδελφός του Ακρίσιου [παππού του Περσέα] με τον οποίο άλλωστε είχε πολύ κακές σχέσεις.
Μια σκέψη πάνω σε αυτό. Αν αντικατασταθεί το Λ και το Δ του ‘ΠαΛαμήΔη’ με τα γράμματα Ρ και Τ αντίστοιχα [κάτι που γίνεται συχνά στην ελληνική γλώσσα], παίρνουμε την λέξη ‘ΠαΡαμήΤη’. Από αυτήν μπορούμε εύκολα να οδηγηθούμε στις λέξεις ΠΡΟΙΤΟΣ, αλλά και [με Δ αντί Τ] ‘ΠΥΡΑΜΙΔΑ’. Ισως πραγματικά να ταυτίζονται τα δυο πρόσωπα, και επίσης, ίσως, η πρώτη προφορά της λέξης ‘πυραμίδα’ να ήταν ‘ΠΑΛΑΜΗΔΕΙΟΝ έργο’.
Στην αρχαιότητα υπήρχαν φράσεις, αναφερόμενες στον Παλαμήδη:
«Παλαμήδειον βούλευμα» προκειμένου για ένα σοφό σχέδιο επιχειρήσεων.
«Παλαμήδους εξεύρημα» για κάθε σοφή επινόηση.
«Παλαμήδους σοφώτερος» επί παντός θαυμαζομένου για την σοφία του.
Είναι άλλωστε πασίγνωστη η Πυραμίδα του Άργους !!
Η πυραμίδα του Ελληνικού στο Άργος είναι αρχαιότερη από τις Αιγυπτιακές. Ο Παυσανίας μάλιστα αναφέρει ότι είναι ένα ταφικό μνημείο σε ανάμνηση της πρώτης μάχης στην οποία χρησιμοποιήθηκαν ασπίδες!!!
Παυσανίας ΙΙ, 25, 7. Δεξιά καθώς κανείς πηγαίνει από το Άργος προς την Επίδαυρο υπάρχει οικοδόμημα που μοιάζει πολύ με Πυραμίδα κι έχει πάνω απεικονισμένες ανάγλυφες ασπίδες του σχήματος των Αργολικών ασπίδων. Εκεί είχε πολεμήσει ο ΠΡΟΙΤΟΣ έναντίον του Ακρισίου για την βασιλεία, και λένε πως ο αγώνας έληξε ισόπαλος, και γι’ αυτό αργότερα συμφιλιώθηκαν αφού ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπόρεσε να πετύχει αποφασιστική νίκη. Λένε πως τότε ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ συγκρούσθηκαν οπλισμένοι με ασπίδες και οι ίδιοι και το στράτευμά τους. Για όσους εκατέρωθεν έπεσαν, επειδή ήταν συμπολίτες και συγγενείς, έγινε σ’ αυτό το μέρος κοινός τάφος.
8. Προχωρώντας κανείς από εκεί και λοξοδρομώντας δεξιά συναντά τα ερείπια της ΤΙΡΥΝΘΑΣ... ...
Αυτό το χωρίο του Παυσανία, έρχεται ο Απολλόδωρος και το επιβεβαιώνει με τα εξής:
[Β 2,1] Λυγκεὺς δὲ μετὰ Δαναὸν Ἄργους δυναστεύων ἐξ Ὑπερμνήστρας τεκνοῖ παῖδα Ἄβαντα. τούτου δὲ καὶ Ἀγλαΐας τῆς Μαντινέως δίδυμοι παῖδες ἐγένοντο Ἀκρίσιος καὶ Προῖτος. οὗτοι καὶ κατὰ γαστρὸς μὲν ἔτι ὄντες ἐστασίαζον πρὸς ἀλλήλους, ὡς δὲ ἀνετράφησαν, περὶ τῆς βασιλείας ἐπολέμουν, καὶ πολεμοῦντες εὗρον ἀσπίδας πρῶτοι. καὶ κρατήσας Ἀκρίσιος Προῖτον Ἄργους ἐξελαύνει. ὁ δ᾽ ἧκεν εἰς Λυκίαν πρὸς Ἰοβάτην, ὡς δέ τινές φασι, πρὸς Ἀμφιάνακτα· καὶ γαμεῖ τὴν τούτου θυγατέρα, ὡς μὲν Ὅμηρος, Ἄντειαν, ὡς δὲ οἱ τραγικοί, Σθενέβοιαν. κατάγει δὲ αὐτὸν ὁ κηδεστὴς μετὰ στρατοῦ Λυκίων, καὶ καταλαμβάνει Τίρυνθα, ταύτην αὐτῷ Κυκλώπων τειχισάντων. μερισάμενοι δὲ τὴν Ἀργείαν ἅπασαν κατῴκουν, καὶ Ἀκρίσιος μὲν Ἄργους βασιλεύει, Προῖτος δὲ Τίρυνθος.
Όμως οι εκπλήξεις, στην Αργολίδα, συνεχίζονται...
Ο Παυσανίας [ΙΙ, 25,5] γράφει:
Εξήντα στάδια από την Λύρκεια είναι οι Ορνεές. Την πόλη Λύρκεια, επειδή ήδη ήταν έρημη τον καιρό της εκστρατείας των Ελλήνων στο Ίλιον, δεν την αναφέρει ο Όμηρος στον Κατάλογο. Τις Ορνεές όμως που κατοικούνταν ακόμα, σύμφωνα με την θέση τους μέσα στην Αργολίδα, τις ανέφερε στο ποίημά του, πριν από τον Φιλούντα και την Σικυώνα. Το όνομα οφείλεται στον Ορνέα, τον γιο του ΕΡΕΧΘΕΑ. Γιος του Ορνέα αυτού ήταν ο ΠΕΤΕΩΣ, και αυτού γιος ο ΜΕΝΕΣΘΕΑΣ, ο οποίος με άλλους Αθηναίους συνεργάστηκε με τον Αγαμέμνονα στην κατάληση της εξουσίας του Πριάμου. Από αυτόν λοιπόν είχε πάρει η πόλη το όνομα.
[Οι Ορνεές βρίσκονται δίπλα στο Λεόντι [βλ. Χάρτη],, κάτω από την σημερινή Νεμέα και δυτικά των Δερβενακίων].
τῶν αὖθ᾽ ἡγεμόνευ᾽ υἱὸς Πετεῶο Μενεσθεύς.
Τῷ δ᾽ οὔ πώ τις ὁμοῖος ἐπιχθόνιος γένετ᾽ ἀνὴρ
κοσμῆσαι ἵππους τε καὶ ἀνέρας ἀσπιδιώτας·
Νέστωρ οἶος ἔριζεν· ὃ γὰρ προγενέστερος ἦεν·
Ο Μενεσθεύς του Πετεού τους διοικούσε, ο μόνος
ίππους να τάξ’ εις πόλεμον και ασπιδοφόρους άνδρες,
και σ’ όλους μέσα τους θνητούς αντίπαλον δεν είχεν
άλλον παρά τον Νέστορα, τον γεροντότερόν του.
Έτσι λοιπόν καταλήγουμε στο ότι:
1. Ο ‘Προίτος’ και ο ‘Ακρίσιος’ ανακάλυψαν τις ΑΣΠΙΔΕΣ [αντίστοιχα πόλεις : ‘Τίρυνς’ - ‘Αργος’], όπως λένε οι Παυσανίας και Απολλόδωρος.
2. Ο Μενεσθέας, από την ίδια περιοχή [Ορνεαί], και κατόπιν αρχηγός των Αθηναίων, και απόγονος του Ερεχθέως, ήταν ο ΠΡΩΤΟΣ που παρέταξε στον πόλεμο ΑΣΠΙΔΟΦΟΡΟΥΣ στρατιώτες και ΙΠΠΙΚΟ, όπως λέει ο Όμηρος.
Όμως σε ποια μάχη τους παρέταξε αυτούς τους ασπιδοφόρους άνδρες; Δυστυχώς δεν μας λέει ...
Σχετικά με την λέξη ‘ασπίδα’ στο λεξικό βρίσκουμε:
ΠΑΛΜΗ = ασπίδα (είδος) # ασπίδα πλεχτή τετράγωνη ή ρομβοειδής
ΠΑΛΜΥΣ = βασιλιάς
ΠΑΛΜΟΣ = κραδασμός # δόνηση # τράνταγμα # τρεμούλιασμα # σφυγμός # χτύπος # τρόμος # ΣΕΙΣΜΟΣ
Θα μπορούσε έτσι, κάποιος βασιλιάς που θεωρούσε τον εαυτό του ΑΠΟΓΟΝΟ ΤΟΥ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ [γαιοσείστη] να έχει εφεύρει και τις ασπίδες. Το χαρακτηριστικό επίθετο ‘Παλαμήδης’ θα του ταίριαζε απόλυτα.
Η ασπίδα όμως λεγόταν και ‘αιγίδα’. Και η Αθηνά ήταν πασίγνωστη για την ΑΙΓΙΔΑ της.
Την Ασπίδα του Αίαντος την έφτιαξε ο Τυχίος, από την Ύλη της Βοιωτίας, Αιολίδης. [Ιλ. Ραψωδία Η, στ. 220].
Τον Δία τον προστάτεψε ο, ονομαζόμενος από τους θεούς ‘Αιγαίων’, από τους ανθρώπους δε ‘Βριάρεως’ [Ιλ. Ραψωδία Α, στ. 403-404],λέει ο Όμηρος.
Όμως ο Βριάρεως αυτός, εμφανίζεται ΚΑΙ στην περιοχή της Κορίνθου..
Παυσανίας, Κορινθιακά, 1, 6: Ανάμεσα στους ΚΟΡΙΝΘΙΟΥΣ, ο ΒΡΙΑΡΕΩΣ θεωρείται ο διευθετητής της διαμάχης μεταξύ του ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ και του ΗΛΙΟΥ, και μοίρασε σε αυτούς τους δυο την γη της ΚΟΡΙΝΘΟΥ. Στον ΠΟΣΕΙΔΩΝΑ έδωσε τον ΙΣΘΜΟ και τις γύρω περιοχές, και στον ΗΛΙΟ έδωσε το ύψωμα πάνω από την πόλη (Ακροκόρινθος).
Είναι λοιπόν ο ίδιος που προστάτεψε τον Δία, και ζούσε στην περιοχή της Κορίνθου αλλά και της Αργολίδας.
Επίσης, η λέξη ΠαΛαΜήΔης με αντικατάσταση του Λ με Ρ και του Δ με Θ, μας οδηγεί και στην λέξη ΠΡομηΘέας. Που και αυτός πιστώνεται με εφεύρεση των γραμμάτων, και ανήκει μάλιστα στο ίδιο γένος με τον Σίσυφο.
http://www.mikrosapoplous.gr/iliada/NAYPLIOS.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου