Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Η ΜΥΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΤΣΟΠΑΝΗΣ

Δρ. Ιστορίας και Φιλοσοφίας των θρησκειών



Προσθήκη λεζάντας

   Καθόλη τη διάρκεια του Β' ΠΠ, αλλά μέχρι και τις ημέρες μας, οι θεωρίες για τις σχέσεις αποκρυφισμού και Γ' Ράιχ έχουν γνωρίσει μεγάλη άνθηση. Είναι επίσης  γνωστό ότι ο Χίτλερ, ως «μαθητής» του Νίτσε, είχε απορρίψει τον Χριστιανισμό. Κατά πόσο όμως ο ίδιος πίστευε στις σκοτεινές δυνάμεις; Επιδίωκε πράγματι μια επι­στροφή στη θρησκεία της σκανδιναβικής μυθολογίας ή όλα αυτά εντάσσονταν μέσα στο πολιτικό του παιχνίδι, προκειμένου να προσελκύσει με το μέρος του τους απογοητευμέ­νους από τον Χριστιανισμό και, επιπλέον, να ανεξαρτητοποιηθεί από την ισχυρή επιρροή της Εκκλησίας; Μήπως ο ίδιος δεν πίστευε σε τίποτε άλλο παρά στο ότι ήταν όργανο του πεπρωμένου;

Το 1919 ιδρύθηκε στο Μόναχο η περίφημη «Εταιρεία της Θούλης», η οποία και έπαι­ξε πολύ σημαντικό ρόλο στην άνοδο των Εθνικοσοσιαλιστών. Βασικά, ήταν μια ακροδεξιά και αντισημιτική οργάνωση, τα μέλη της οποίας προήλθαν κυρίως από μία παλαιότερη οργάνωση, που αποκαλείτο «Το Τάγμα των Τευτόνων». Είχε ιδρυθεί βάσει των προτύπων των Ελευθεροτεκτόνων, διέθετε διάφορα επίπεδα μύησης και σε αυτήν είχαν πρόσβαση μόνο όσοι μπορούσαν να αποδείξουν ότι είχαν καθαρή γερμανική καταγωγή. Απέκλειε δηλαδή Εβραίους και Σλάβους, των οποίων η παρουσία ήταν πολυπληθής στις γερμανι­κές χώρες.

Πολλές από τις ιδέες των Εθνικοσοσιαλιστών έχουν τις ρίζες τους στα πιστεύω της «Εταιρείας της Θούλης». Σύμφωνα με την απόκρυφη διδασκαλία της Εταιρείας, πολύ πριν αρχίσει να καταγράφεται η Ιστορία, ένα νησί που έμοιαζε με την Ατλαντίδα του Πλά­τωνα, και αποκαλείτο Θούλη, βρισκόταν κάπου στις βόρειες πολικές περιοχές. Το νησί αυτό κατοικείτο από Αρίους υπεράνθρωπους, οι οποίοι είχαν αναπτύξει έναν πολύ προηγμένο πολιτισμό. Μολονότι ο πολιτισμός τους είχε καταστραφεί από έναν κατακλυ­σμό (κάτι που θυμίζει έντονα τους πλατωνικούς μύθους περί της Ατλαντίδος), κάποια από τα μυστικά του είχαν διασωθεί από μία ομάδα «Κυρίων» ή «Αρχαίων» όπως τους ο­νόμαζαν. Ωστόσο, το καθαρό αίμα των κατοίκων της Θούλης είχε νοθευθεί και αλλοιωθεί κατά τη διάρκεια των αιώνων από επιμειξίες με κατώτερες φυλές της ανθρωπότητας - ιδίως με τους Εβραίους.

Η «Εταιρεία της Θούλης» υποστήριζε ότι οι επιζώντες «Κύριοι» θα μπορούσαν να έλ­θουν σε επαφή με τα μέλη της Θούλης και να τους αποκαλύψουν τα μυστικά που είχαν διασώσει, μέσω ειδικών τελετουργιών. Όμως θα έρχονταν σε επαφή μόνο με ανθρώπους οι οποίοι θα ήταν καθαρόαιμοι Αριοί. Κατά συνέπεια, απευθύνονταν σε έναν αριθμό ακροδεξιών ομάδων του προπολεμι­κού Μονάχου. Αυτοί ήταν οι άνθρω­ποι οι οποίοι πολέμησαν τους Κομ­μουνιστές, που είχαν καταλάβει την εξουσία στην Βαυαρία και είχαν ι­δρύσει το πρώτο Σοβιέτ σε ευρω­παϊκό έδαφος. Για τα μέλη της «Εταιρείας της Θούλης» οι Κομ­μουνιστές δεν ήταν τίποτε άλλο πα­ρά «νόθα παιδιά των Εβραίων».

Ένας από τους πρώτους μέντο­ρες του Χίτλερ, οι οποίοι και τον μύησαν στην αποκρυφιστική διδα­σκαλία της «Εταιρείας της Θού­λης», ήταν ο Ντήτριχ Έκαρτ, τον οποίον ο μελλοντικός Φύρερ της μανίας συνάντησε το 1919. Ο Έκαρτ ήδη την εποχή εκείνη ήταν ένας μεγαλοεκδότης της Γερμανίας, γνωστός για τα αντισημιτικά του αι­σθήματα και την αποκρυφιστική του δραστηριότητα. Ο Έκαρτ ανήκε στον στενό κύκλο της «Εταιρείας της Θούλης», αλλά και σε άλλα τάγ­ματα εσωτερικής φιλοσοφίας. Δεν υπάρχουν αμφιβολίες ότι δίδαξε στον Χίτλερ τεχνικές αυτοπεποίθησης, αυτοπροβολής, πειστικής ρη­τορείας, καθώς και τη γλώσσα του σώματος και τη διαλογική σοφι­στεία. Με αυτά τα εφόδια, σε μια πολύ σύντομη περίοδο, ο Χίτλερ κα­τάφερε να βγάλει το Εργατικό Κόμμα από τη σκοτεινή ατμόσφαιρα του καπηλειού και της μπυραρίας και να το μετατρέψει σε ένα μαζικό κίνη­μα. Μέσω της συγκίνησης που τον διακατείχε όταν ομιλούσε, κατάφε­ρε να γίνει ένας εξαίρετος ρήτορας, ο οποίος γοήτευε και ενθουσίαζε ένα απέραντο ακροατήριο με τους λόγους του. Όλα αυτά τα χρωστού­σε στον Ντήτριχ Έκαρτ, στον οποίον αφιέρωσε και το έργο του «Ο Αγών μου».

Ένας άλλος άνθρωπος, ο οποίος τον έστρεψε προς τον εσωτερι­σμό, ήταν ο στρατηγός Καρλ Χαουσχόφερ που επισκεπτόταν συχνά τον Χίτλερ στη φυλακή του Λάντσμπεργκ, την περίοδο κατά την οποία, με τη βοήθεια του Ρούντολφ Εςς, έγραφε το βιβλίο «Ο Αγών μου». Ο ζωτικός χώρος που ζητούσε ο Χίτλερ για το γερμανικό έθνος, εις βά­ρος των Σλάβων, αποτελούσε επίνευση των γεωπολιτικών θεωριών του καθηγητή Χαουσχόφερ. Ο καθηγητής έκλινε προς τον εσωτερισμό και είχε μελετήσει τον Ζεν Βουδισμό, την περίοδο κατά την οποία υπηρε­τούσε ως στρατιωτικός ακόλουθος στην Ιαπωνία. Αυτός ήταν ο δεύτε­ρος «εσωτεριστικός μέντορας» του Χίτλερ μαζί με τον Έκαρτ. Το πόσο επηρέασε η διδασκαλία των αποκρυφιστών τον Χίτλερ φάνηκε καθαρά όταν εκεί­νος ανήλθε στην εξουσία και άρχισε να εφαρμόζει τα δόγ­ματά της στην κοινωνία, ενώ πολλά από τα μέλη του κόμ­ματος του άρχισαν να τε­λούν τα τελετουργικά της ι­δίως στο κάστρο Βέβεσμπεργκ, το οποίο ήταν γνω­στό και ως «πύργος των Ναζί».

Εδώ θα πρέπει να αναφέρουμε και τις φήμες για την επιρροή των αστρολόγων στον ίδιο τον Χίτλερ και το περιβάλλον του. Ο κόμης Λουτζ Σθέριν φον Κρόσινγκ, ο ο­ποίος, αν και δεν ήταν μέλος του κόμματος, ανήκε στο υπουργικό συμβούλιο, ανέφερε στο προσωπικό του ημερολόγιο πως ο Χάινριχ Χίμλερ διέταξε έναν αστρολόγο να συντάξει το προσωπικό ωροσκόπιο του Χίτλερ στις 30 Ιανουαρίου του 1933, την ημέρα που έγινε καγκελάριος. Οι προβλέψεις του αστρολόγου έγιναν ευρέως γνωστές στην ιεραρχία του εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Σύμφωνα, μάλιστα, με φήμες αποτέλεσαν την αφορμή για να ξεκινήσει και ο πόλεμος. Η έκρηξη του Παγκοσμίου Πολέμου είχε προβλεφθεί στο σωστό έτος. Οι μεγάλες νίκες θα επιτυγχά­νονταν μέχρι το 1941. Το πρώτο εξάμηνο του 1945 θα σημειώνονταν κάποιες οπισθοχω­ρήσεις, αλλά η καριέρα του Φύρερ θα στεφόταν με επιτυχία στα τέλη Απριλίου του 1945. Μέχρις ότου ο Χίτλερ αποσύρθηκε στο καταφύγιο του Βερολίνου, ακόμη και οι πλέον κυ­νικοί, όπως ο Γκαίμπελς, ανέφεραν με βεβαιότητα τις προβλέψεις του αστρολόγου. Ο Χίμλερ είχε αποστείλει ένα αντίγραφο των προβλέψεων και στον κόμη Κρόσινγκ.

Ο Χίτλερ, ωστόσο, δεν είχε τη συνήθεια να συμβουλεύεται τα ωροσκόπια. Βέβαιος ότι είχε σταλεί στη Γερμανία από τη Θεία Πρόνοια, δεν χρειαζόταν τέτοιες επιβεβαιώσεις. Η πίστη του στο πεπρωμένο ήταν ακλόνητη, αλλά όμως είχε εμπλουτισθεί από μερικές πολύ περίεργες μη χριστιανικές θεωρίες, τις οποίες ο ίδιος είχε γνωρίσει και, λίγο ή πο­λύ, ασπασθεί κατά τα έτη του αδηφάγου, αλλά χωρίς σύστημα διαβάσματος του. Όπως ο αδιάλλακτος Μάρτιν Μπάρμαν είχε πει ότι «Χριστιανισμός και Εθνικοσοσιαλισμός είναι ασυμβίβαστοι», για τον Χίτλερ ο Χριστιανισμός «ήταν μία εβραϊκής έμπνευσης πίστη, η ο­ποία είχε διαφθαρεί από τις πολλές γενιές των άπληστων ιερέων».

Οι Γερμανοί στρατιώτες έδιναν όρκο πίστης στον Αδόλφο Χίτλερ, αλλά οι πόρπες των ζωνών τους ακόμη διακήρυσσαν «Gotl Mit Uns» («ο Θεός μαζί μας»). Ο Χίτλερ έτρεφε την ελπίδα ότι η πίστη στον Χριστιανισμό θα εξασθένιζε με τα χρόνια κάτω από τη ναζιστική" διακυβέρνηση και ότι τελικά μόνο οι ηλικιωμένοι θα συνέχιζαν να πηγαίνουν στην εκκλησία. Όταν, δε, αυτές οι γενιές θα έφευγαν, ο Χριστιανισμός θα εξαλειφόταν. Κάποιοι Εθνικοσοσιαλιστές θεωρητικοί υποστήριζαν, μάλιστα, ότι ο Ιησούς δεν ήταν Εβραίος, αλ­λά το παράνομο τέκνο ενός Ρωμαίου κεντυρίωνα.

Περισσότερο δημοφιλής ήταν όμως μια δοξασία, εκείνη των «Gottglaubig» («των πι­οτών»), οι οποίοι αποδέχονταν την ύπαρξη ενός ανώτατου όντος, αλλά αρνούντο πολλές χριστιανικές διδασκαλίες, αντικαθιστώντας τις με άλλες της αρχαίας ειδωλολατρικής λα­τρείας. Η ειρωνεία της Ιστορίας είναι πως αυτοί εδίωκαν τους Ελευθεροτέκτονες! Αυτή η μορφή πίστης είχε ευρύτατη διάδοση στον στρατό και τον γερμανικό λαό και υπολογίζε­ται ότι το 1939 περισσότεροι από 3.000.000 Γερμανοί είχαν δηλωθεί επισήμως ως «Gottglaubig».

Ο Χίτλερ δεν ενθάρρυνε την ανα­βίωση αρχαίων τελετουργιών και την εκ νέου καθιέρωση «ιερών τόπων της αρ­χαίας λατρείας στους οποίους θα τελούντο «λατρευτικές τελετές». Όμως, ο Χίμλερ δεν ταυτιζόταν με τη θέληση του Χίτλερ σε αυτό το ζήτημα. Μελε­τούσε τη συγκριτική θρησκειολογία με μεγάλη αφοσίωση και μεγαλύτερη προσοχή απ' ό,τι ο Χίτλερ, και πίστευε στην αθανασία.

Ο Χίμλερ είχε ασπασθεί τις αντιλήψεις των Ινδών περί μετενσάρκωσης και θεωρούσε τον εαυτό του μετενσάρκωση του Σάξωνα βασιλιά Ερρίκου του Ορνιθοθήρα, ο οποίος έζησε τον ένατο αιώνα και εί­χε κατατροπώσει τους Σλάβους. Είχε καθιερώσει ε­τήσιες εορτές στη μνήμη του Γερμανού μονάρχη, ενώ επακολουθούσε γεύμα στο οποίο λάμβαναν μέρος μόνο 12 άτομα, σύμφωνα με το πρότυπο του Άβαλον του βασιλιά Αρθού­ρου και των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης. Αν και ο ίδιος δεν είχε ταξιδεύσει ποτέ στο εξωτερικό, ωστόσο, μετά από τη μελέτη των θρησκειολογικών κειμένων, είχε ανα­πτύξει μια νεοπαγανιστική θρησκεία με την οποία ήθελε να αντικαταστήσει τον Χριστια­νισμό. Με μία ομάδα πανεπιστημιακών καθηγητών, οι οποίοι είχαν ασπασθεί τις ιδέες του, προσπαθούσε να δημιουργήσει μια φιλοσοφική βάση στην οποία θα στήριζε τη θεω­ρία του. Έτσι, κατέφυγε στις προλήψεις και στους θρύλους των γερμανικών δασών που μιλούσαν για περιπτώσεις μετενσάρκωσης. Για τον Χίμλερ ο Χίτλερ ήταν μία «αβατάρας», δηλαδή μετενσάρκωση μιας θεότητας, όπως ο Βίσνου, η οποία κατέβηκε στη Γη για να σώσει τον κόσμο από το κακό και την καταστροφή. Το κάρμα του γερμανικού λαού είχε καλέσει τον Χίτλερ για να τον σώσει. Όλες αυτές οι δοξασίες του Χίμλερ κατέρρευσαν με την πτώση του Γ Ράιχ. Τότε, όπως διηγείται ο ψυχίατρος του Δρ Φέλιξ Κέρστεν, ο Χίμλερ κάλεσε τους ιερείς που βρίσκονταν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τους ζήτησε να προσευχηθούν για την ψυχή του. Τα σχόλια περιττεύουν...

ΠΗΓΗ: ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ- ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΕΡΙΣΚΟΠΙΟ

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον    www.egolpion.com

 http://www.egolpion.com/hitler_apokrifismos.el.aspx#ixzz2vvT0Wcbb