Παιγνιδάνθρωποι, Ανθρώ-ζωα κ Ανθρω-bots
Θεοφάνης Ράπτης
Επιστημονικός Συνεργάτης
ΔΤΕ-ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»
Είναι γνωστό ότι το πρώτο δείγμα αλαζονείας του ανθρώπου που δεν κατανοεί τη θέση του στο σύμπαν, γιατί δεν γνωρίζει τίποτε πραγματικά για αυτό, είναι η πεποίθηση του περί μη ύπαρξης οτιδήποτε ανώτερου πέραν του ιδίου.
Κατά τον ίδιο τρόπο, εάν αυτός οποτεδήποτε αντιληφθεί κάτι ανάλογο τότε δύο αντιδράσεις μόνο του απομένουν. Είτε να αποτραβηχτεί με τρόμο κουνώντας τα ξόανα κ τα σκύβαλα που έχει επινοήσει στον κόσμο του, τεχνολογικά κ μη για να το αποδιώξει, είτε να κινηθεί με πάθος προς αυτό επιδιώκοντας την ιδίαν αυτού εξύψωση.
Αυτή μόνον η αντίδραση διαχωρίζει τον νου όποιου είναι αρκετά ώριμος για να διακρίνει τη μεγάλη Σωκρατική αλήθεια κατά την οποία ουδέν ακόμη γνωρίζουμε αλλά κ ούτε πρόκειται ποτέ να εξαντλήσουμε το «Απείρατον» του αγνώστου, συμπεριλαμβανόμενου κ του εν δυνάμει εξελισσόμενου εαυτού μας – εάν κ εφ’ όσον διαθέτουμε τέτοιον.
Εξ αιτίας λοιπόν αυτού ακριβώς του κατ’ αρχήν δύστροπου κ κακότροπου χαρακτήρα που αναδύεται μέσω αυτής ακριβώς της καλλιέργειας μιας εντελώς αγενούς κ μισαλλόδοξης αλαζονείας που χαρακτηρίζει περισσότερο από όλα εκείνα ακριβώς τα μικρομεσαία στρώματα, τα πλέον αδαή κ αήθη για τα οποία ορθώς τοποθετήθηκε κάποτε ο γνωστός κοινωνιολόγος Ευάγγελος Λεμπέσης,
αλλά κ εξ αιτίας της έλλειψης άλλου τύπου εξελισσόμενου εσωτερικού εαυτού πλην εκείνου που προσβλέπει σε κοινωνική άνοδο «με κάθε μέσο κ όλα», εξ αιτίας λοιπόν όλων αυτών, είδαμε κατά τη διάρκεια του λεγόμενου «Μεταπολέμου» (1945 - 1990), την ανάδυση του υποκειμένου που μπορεί κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως «Παιγνιδάνθρωπος» (Toy-boy).
Ο Παιγνιδάνθρωπος είναι η πιο χαρακτηριστική καρικατούρα της Θεαματικής κοινωνίας στο τελευταίο στάδιο της αποσύνθεσης της, κ αποτελεί μια γελοιογραφία μιας από τις πιο ανώτερες, αγνές κ αθώες εκφάνσεις του ανθρώπινου ψυχισμού, κ συγκεκριμένα του
«Homo Ludens» [ http://en.wikipedia.org/wiki/Homo_Ludens_(book) ].
Με βάση αυτήν ακριβώς την έντεχνα καλλιεργημένη χαρακτηροδομή, μπορεί κανείς πλέον να εμβαθύνει σχετικά άνετα στα υποτιθέμενα μυστήρια της λεγόμενης τέως Τρικομματικής, νυν Δικομματικής κ αύριο ανύπαρκτης συγκυβερνήσεως. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν προφανώς λάβει πολύ σοβαρά υπ’ όψιν τους την Ηρακλείτεια ρήση κατά την οποία «Αιών, παις εστί, πεσσεύων»!
Για τούτο ακριβώς κ αποφάσισαν ότι οι τύχες όλων μας μπορούν άνετα να αποφασιστούν δια της μεθόδου των «πεσσών», επαναφέροντας εξ άλλου στην επικαιρότητα το ρηθέν υπό των ρεμπετών «Δική μου είναι η Ελλάς, που τηνε βλέπεις κ γελάς, της λείπει το ‘να της το μάτι, που της το παίξανε στο ζάρι!»
Εάν δε, εξαντλήσω όλα τα αντι-παραδείγματα, απομένει μόνο ένα που μου τριβελίζει το νου, κ δεν είναι άλλο από εκείνο μιας τρομερής γυναίκας της οποίας το ήθος υπερέβαινε πολλών ανδρών. Ομιλώ για την ίδια μου την γιαγιά, η οποία αρχές του αιώνα υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την 3η Δημοτικού για να σκάβει στα χωράφια, έχοντας άλλα επτά μικρότερα(!) αδέλφια να κρατήσει στη ζωή.
Πράγματι, πρέπει να ομολογήσω ότι κανένα αμνήμων πολιτικόν ανθρώ-ζωον κ κανένα γαϊδούρι αφιλότιμο δε φαίνεται να αναγνωρίζει πλέον από ποια ακριβώς προπολεμική Ελλάδα έφτασε ως εδώ, με πόσους νεκρούς κ υπό ποιες συνθήκες.
Αντίθετα, οι παιγνιδάνθρωποι εξαπλώνουν παντού τη διαβρωτική τους δραστηριότητα εξαλείφοντας κ τα τελευταία ίχνη λογικής κ σοβαρότητας, καταπατώντας κ απαξιώνοντας κάθε απόπειρα σοβαρής κ δημιουργικής εργασίας, αποδιώχνοντας κ το τελευταίο επιστημονικό δυναμικό της χώρας στην εξορία της Γερμανικής η Αγγλο-Σαξωνικής αγνωμοσύνης κ αρπακτικότητας.
Είναι αυτό άραγε προϊόν μιας κάποιας ύπουλης συνωμοσίας η απλά κ ξεκάθαρα, το λογικό κ συνεπές αποτέλεσμα όλης της ενορχήστρωσης του κόσμου από τους περιβόητους Αγγλο-Σάξωνες, «νικητές» του πολέμου κ μέγιστους προπαγανδιστές της καταναλωτικής-θεαματικής κοινωνίας «τους».
Στην πραγματικότητα όμως, στον παγκοσμιοποιημένο κόσμο του διάχυτου θεάματος, οι συνέπειες είναι πολύ περισσότερες κ «προβλέπεται» να είναι κ πολύ χειρότερες για μια σειρά από λόγους που ο γράφων αποπειράθηκε να αναλύσει σε μια προηγούμενη μελέτη του με τον τίτλο «Τεχνο-Φεουδαρχία»
Για να γίνω αρκούντως συγκεκριμένος, θα πρέπει να επαναλάβω εδώ μια προηγούμενη δήλωση μου σύμφωνα με την οποία, οι υποτιθέμενες «Κορπορατιβιστικές» (εταιρικά ελεγχόμενες) «οικονομίες» κ «δημοκρατίες» του μέλλοντος θα μάθουν να λειτουργούν για μεγάλο διάστημα, υπό καθεστώς Έκτακτης Ανάγκης η ακόμη κ Καθεστώτος Πολιορκίας. Αυτή η κατάσταση βλέπουμε να αχνοφαίνεται ήδη στη Βραζιλία κ στην Τουρκία. Αυτό έχει δύο αιτίες, την μια χειρότερη από την άλλη. Θα ξεκινήσω από την απλούστερη, πλέον εύληπτη κ ως εκ τούτου λιγότερο απειλητική.
Α) Το Παράδειγμα της Ρώμης:
Είναι γνωστό στους ιστορικούς ότι η περίφημη ιδιότητα του «Ρωμαίου Πολίτη» κ τα εξ αυτής απορρέοντα δικαιώματα, αρχικά δεν δίδονταν παρά μόνο σε σπάνιες περιπτώσεις ακόμη κ σε άλλους κατοίκους της Ιταλίας. Σταδικά όμως, λόγω της πανευρωπαϊκής εξάπλωσης της Pax Romana, η Ρώμη υποχρεώθηκε να εγγράφει όλο κ περισσότερους Ρωμαίους πολίτες.
Αυτό αναδεικνύει μια βαθιά αντίθεση στο εσωτερικό της τότε αυτοκρατορίας η οποία σημάδεψε το τέλος της Δημοκρατίας ήδη από τον Καίσαρα κ μετά (4 π.Χ.). Πρόκειται για την αντίθεση ανάμεσα σε ένα διοικητικό κέντρο που παραμένει μια πόλη-κράτος κ όταν ακόμη έχει ήδη γίνει μια παγκόσμια αυτοκρατορία. Αυτό προσφέρει μια εξαιρετική αναλογία με τις σημερινές συνθήκες όπως θα επιχειρήσω να δείξω παρακάτω.
Ο λεγόμενος «μεταπολεμικός» κόσμος, επιχείρησε να εγκαθιδρύσει ένα καθεστώς βασισμένο στην πειθαρχημένη παραγωγή κ κατανάλωση, με το καρότο της εξασφαλισμένης ευμάρειας των μεσαίων τάξεων. Για ποιους όμως το εξασφάλισε αυτό? Προφανώς για τους ανήκοντες στα θολά κ διαρκώς μεταβαλλόμενα όρια μιας πολυσύνθετης οικονομικής «αυτοκρατορίας» που περιελάμβανε τη Β. Αμερική κ την Κεντρική-Δυτική Ευρώπη ενώ ακολουθούσαν Ιαπωνία κ Β. Κορέα.
Στον υπόλοιπο κόσμο δεν έπαψαν να ανθούν, η φτώχεια, η υπανάπτυξη κ ο υποσιτισμός. Άλλωστε, ο πληθυσμός αυτής της υπεραναπτυγμένης αυτοκρατορίας, δεν έπαψε να είναι ένα μικρό μόνον κλάσμα του συνολικού πληθυσμού της Γης το οποίο μάλιστα μίκραινε περισσότερο αντί να μεγαλώνει!
Εάν, έστω κ χοντρικά, τοποθετήσουμε την αρχή της λεγόμενης παγκοσμιοποίησης μέσα στη δεκαετία του 90, τότε θα αρχίσομε να βλέπουμε ένα περίεργο είδος «προβλήματος» να αναδύεται. Για παράδειγμα, εάν η νέα «αυτοκρατορία» πρόκειται σταδιακά να επικρατήσει παντού, με την σταδιακή ισοπέδωση όλων των ουσιαστικών διαφορών, τότε οι πάντες όλοι πρέπει να γίνουν πολίτες της, συμπεριλαμβανόμενων κ των πρώην εξαθλιωμένων μαζών που συνωστίζονταν στα σύνορα της.
Αλλά είναι φανερό ότι σε μια τέτοια περίπτωση, η «αυτοκρατορία» δε θα μπορέσει να διατηρήσει το ίδιο επίπεδο ευμάρειας για όλους. Πολύ απλά, κάτι τέτοιο θα απαιτούσε άλλους δύο πλανήτες σαν τη Γη, εάν λάβουμε σαν μέτρο το μέσο όρο κατανάλωσης της Β. Αμερικής για παράδειγμα. Η μόνη λύση που μπορεί να δοθεί σε πρώτη φάση θα είναι το «κούρεμα» αυτής ακριβώς της αρχικά υπεσχημένης καλοπέρασης με την συμπίεση των μεσαίων στρωμάτων. Με απλά λόγια, αν η Κίνα αποδειχθεί επιτυχημένο παράδειγμα, τότε πρέπει να γίνουμε όλοι ολίγον Κινέζοι! Σε δεύτερη φάση βέβαια, η «αυτοκρατορία» διαθέτει ένα πολύ ισχυρότερο όπλο το οποίο θα μπει αναπόφευκτα σε κίνηση μετά το στάδιο της πρώτης ισοπέδωσης.
Β) Κορπορατιβιστική Φεουδαρχία:
Σε ένα γνωστό βιβλίο που μεταφράστηκε πρόσφατα στα Ελληνικά, περιγράφεται το πώς αναδύθηκε στον κόσμο η έννοια της Εταιρείας κ πως η επαναστατική αυτή σύλληψη –τον καιρό που ο καπιταλιστικός κόσμος ήταν όντως επαναστατικός – επέζησε μέχρι του σημείου να υπερβεί τα όρια των εθνών κ των συστημάτων διακυβέρνησης τους.
Στις μέρες μας, οι Εταιρείες έφτασαν στο σημείο να ελέγχουν μικρούς αλλά αποτελεσματικότατους ιδιωτικούς στρατούς [http://www.thecraft.com/ ] (προσέξτε το σήμα των SS!), [http://academi.com/ ], [http://www.youtube.com/watch?v=0L9TOqmccTM ],
Σύντομα μάλιστα, προβλέπεται να αναλάβουν οι ίδιες κ τον έλεγχο του διαστήματος, πχ εδώ [http://www.planetaryresources.com/ ], κ εδώ [http://applicants.mars-one.com/ ]. Αν αυτά σας φαίνονται παιγνιδάκια, προωθείστε αυτό που βλέπετε 50 με 100 χρόνια μπροστά για να σας φύγει κάθε αμφιβολία.
Ένα πράγμα που δύσκολα μαθαίνουν οι άνθρωποι εξ αιτίας της αλαζονείας τους, είναι ότι μεγάλο μέρος της ιστορίας δεν κυβερνιέται ούτε από τις τέλειες θεωρίες είτε των απόλυτων, μεσσιανικών Μαρξιστών, είτε των παλαιο- κ νέο-φιλελεύθερων αλλά από τις επιστημονικά αποδεδειγμένες δυνάμεις του Χάους! Του ίδιου, στο οποίο, κατά τους αρχαίους οφείλουμε την γέννηση του σύμπαντος κόσμου μετά την συνεύρεση του με την Νύκτα!
Αν υποθέσουμε ότι δεν καταστρεφόμαστε από τα άπειρα συσσωρευμένα πυρηνικά, τότε η δεύτερη φάση του απελπιστικά αργά εξελισσόμενου παγκόσμιου οικονομικού πολέμου, θα αφορά την συμπύκνωση κ συνένωση όλων αυτών των αδιόρατων αλλά κ ήδη, τρομακτικά αποτελεσματικών τεχνολογιών για την εφαρμογή τους σε μαζικό επίπεδο, όχι όμως πλέον απλά σαν εργαλεία ελέγχου αλλά για κάτι πολύ περισσότερο.
Η πραγματική τάση πίσω από αυτό το σχέδιο είχε εκφρασθεί ήδη μετά το 2000 από τις Αναφορές του Ινστιτούτου Arlington το οποίο υποκρύπτει κ το λεγόμενο «Ινστιτούτο για τον Νέο Αμερικανικό Αιώνα».
Πρόκειται για τις λεγόμενες αναφορές NBIC (Nano –Bio –Info - Cogno) οι οποίες είναι προσβάσιμες μέσω της ιστοσελίδας (http://www.wtec.org/ConvergingTechnologies/) πάνω στην σύγκλιση των τεσσάρων τεχνολογιών «άξονα», δηλ. Νανοτεχνολογία, Βιοτεχνολογία, Πληροφορική και Γνωσιακές Επιστήμες (Έλεγχος Εγκεφάλου - Συνείδησης). Τελικό συμπέρασμα είναι ότι, ένας από τους σοβαρότερους λόγος για την πλήρη απελευθέρωση του μη παραγωγικού κεφαλαίου δεν ήταν ότι οι Επικυρίαρχοι έγιναν τόσο ανόητοι ώστε να αφήσουν να καταστραφούν τα μέσα παραγωγής αλλά γιατί αντιμετωπίζουν ένα ανυπέρβλητο πρόβλημα το οποίο θα απαιτούσε ούτως η άλλως την εφαρμογή μιας κατάστασης έκτακτης ανάγκης για να προωθηθεί.
Πρόκειται για την πλήρη αδυναμία συνέχισης της οικονομικής παραγωγής μέσω των δυνάμεων της Αγοράς χωρίς πρώτα να έχει προηγηθεί η καθολική κ πλήρης μετάλλαξη του Ανθρώπινου Είδους στη βάση των τεσσάρων προαναφερθέντων τεχνολογιών! Το πρόβλημα αυτό αναμενόταν ήδη να οξυνθεί περί τα μέσα του 21ου αιώνα και οδηγεί αναγκαστικά στην διαίρεση του Ανθρώπου σε υπο-είδη με ελεγχόμενο μεταξύ τους ανταγωνισμό κ πρόσθετη πιθανή παραγωγή υπανθρώπων-εργατών. Άλλωστε, δεν πιστεύω να φαντάζεστε ότι η Εταιρική Αυτοκρατορία θα επιτρέψει στις μελλοντικές αποικίες εργατών στον Άρη η στους αστεροειδείς, να επαναλάβουν το «σφάλμα» που διέπραξαν οι Βρετανοί στη Β. Αμερική το …1775!
Μια μικρή γενετική μηχανική του νευρικού συστήματος όπως κ μια ειδική εξάρτηση από τα προϊόντα της Εταιρείας θα είναι υπεραρκετή κ αυτό τους είναι ήδη γνωστό!. (Λέγε με Monsanto!)
Όλα αυτά θα κάνουν βέβαια την απλή παρακολούθηση τηλεφωνικών κ άλλων συνομιλιών μέσω PRISM να μοιάζουν με ανέκδοτο. Στο μέλλον, θα προτιμάται η κατευθείαν παρακολούθηση των εγκεφάλων σας! Κ τότε, ένα μεγάλο μάτι θα εμφανισθεί στον ουρανό σας κ θα πει «Παιγνιδάνθρωπε, υπαριθ. 01…, κάνε ένα βήμα μπροστά!» κ αμέσως μετά θα σας εξηγήσει γιατί ξυπνάτε μέσα του έναν μικρό Πολ Ποτ! Καληνύχτα μικροί Κεμάλ, το μέλλον ήταν χθες…
attikanea.blogsot
attikanea.blogsot
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου