Ο ΣΤΑΥΡΟΣ.......

Αρκετές φορές, λόγω της άγνοιας που έχουμε γύρω από ορισμένα παγκόσμια, γνωστά και συχνά χρησιμοποιούμενα σύμβολα, τείνουμε να τα συνδέσουμε αποκλειστικά και μόνο με το σύνολο ιδεών και πίστεων στο οποίο βρισκόμαστε πιο κοντά. Έτσι χάνουμε ένα μεγάλο μέρος της αλήθειας που απεικονίζουν και αδυνατούμε να συλλάβουμε νέα στοιχεία που βρίσκονται πέρα από τον περιορισμένο χώρο της αντίληψής μας.

Ένα από τα περισσότερο γνωστά και παρεξηγημένα σύμβολα είναι εκείνο του σταυρού, στις ποικίλες του μορφές και απεικονίσεις. Για το μέσο Ευρωπαίο ο σταυρός δεν αποτελεί παρά το κυρίαρχο σύμβολο της Χριστιανικής λατρείας και στο νου του το συνδέει μόνο με την σταύρωση του θεανθρώπου. Πέρα από το μαρτυρικό σταυρό του Γολγοθά ελάχιστοι γνωρίζουν ότι ο σταυρός είναι ένα σύμβολο τόσο παλιό όσο και το ανθρώπινο γένος. Αποδόθηκε με πολλές διαφορετικές μορφές, αλλά πάντα αποτελούσε ένα από τα πιο σημαντικά αντικείμενα λατρείας.

Ισοσκελής σταυρός περιγεγραμμένος με κύκλο.

Σε πολλές παραδόσεις ο σταυρός είναι ένα σύμβολο της πυράς και των παθών της ύπαρξης και ο Γιουνγκ υποστηρίζει πως σχετίζεται με την προσπάθεια του ανθρώπου να ανάψει φωτιά τρίβοντας δύο ξύλα μεταξύ τους. Κάτω από αυτή την έννοια, τα δύο σκέλη του θεωρούνταν σαν αρσενική και θηλυκή αρχή αντίστοιχα, που ενώνονται για να παράγουν το δημιουργικό σπινθήρα, τη φωτιά.

Στην προχριστιανική περίοδο συναντάμε στους Κέλτες το σχήμα ενός ισοσκελούς σταυρού περιβεβλημένου από ένα κύκλο. Εδώ οι μελετητές της παγανιστικής Αγγλίας

Το Ανκχ.

αναγνωρίζουν στα τέσσερα σκέλη του τα σημεία του ορίζοντα, τις τέσσερις εποχές, τα τέσσερα πρωταρχικά στοιχεία της φύσης, συνδεδεμένα στη συνεχή επανάληψη και διαδοχή του κύκλου της ζωής. Αυτό φαίνεται καθαρά στην Αγγλική Λαϊκή Παράδοση που ζωντανεύει το γεγονός με γιορτασμούς, που διατηρούνται από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι σήμερα.

Στην άλλη άκρη του κόσμου, στο σχέδιο οικοδόμησης ενός Μεξικανικού ψαράδικου χωριού, που είναι χτισμένο στις όχθες μιας λιμνοθάλασσας στις ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού, ανακαλύφθηκε μία ιερή σφραγίδα στο τοπίο, ο Κελτικός Σταυρός, αποκαλύπτοντας έτσι την αληθινή φιλοσοφία των ιδρυτών του χωριού.

Ένα από τα γνωστότερα είδη σταυρών της προχριστιανικής εποχής για το δυτικό άνθρωπο είναι το αιγυπτιακό Ανκχ. Αυτό αποτελείται από ένα σταυρό σε σχήμα ταυ(Τ) όπου στεφανώνεται από ένα ωοειδές ή κύκλο. Σε όλα τα ιερογλυφικά των τάφων οι Μεγάλες θεότητες της Αιγύπτου κρατούν στα χέρια τους αυτό το σύμβολο της ζωής. Πολλές ερμηνείες έχουν δοθεί για τη βασική σημασία του Ανκχ, το οποίο φαίνεται να σχετίζεται με τη χαρά, την ευχαρίστηση, την ευτυχία και την υγεία. Μερικοί υποστηρίζουν ότι και εδώ υπονοείται η ένωση του θηλυκού και του αρσενικού, όπου το πρώτο απεικονίζεται από το οριζόντιο σκέλος και το δεύτερο από το κάθετο και τον κύκλο. Η ερμηνεία αυτή δεν είναι λαθεμένη, αν και σε ανώτερο επίπεδο θεωρείται σαν η ένωση του πνεύματος και της ύλης, όπου το πνεύμα συμβολίζεται από τον κύκλο και η ύλη από το ταυ (Τ).

Ο σταυρός της Μάλτας.

Το πνεύμα, η θετική δημιουργική δύναμη, φαίνεται να βρίσκεται σε ένα επίπεδο ανώτερο από την υλική ζωή. Έτσι το Ανκχ εμπεριέχει την έννοια της αιώνιας ζωής και για αυτό είναι το κύριο σύμβολο των αθάνατων θεών της αρχαίας Αιγύπτου.

Ο σταυρός σε σχήμα ταυ (Τ).

Από τη μικροκοσμική άποψη, δηλαδή σε αναλογία με τον άνθρωπο, ο κύκλος παριστάνει το ανθρώπινο κεφάλι -ή τον ήλιο που παρέχει ζωή- το οριζόντιο σκέλος παριστάνει τα χέρια του και το κάθετο το σώμα.

Ο σταυρός σε σχήμα ταυ (Τ) θεωρείται από τα πιο παλιά είδη σταυρών και τονίζει την ισορροπία των αντίθετων αρχών που διέπουν τον υλικό κόσμο. Σε αυτό το σύμβολο αναφέρονται τα πρωταρχικά στοιχεία της φυσικής ζωής, όπου οι αντίθετες αρχές ενώνονται μεταξύ τους δίνοντας έμφαση στη σχεδόν τέλεια αρμονία.

Ο σταυρός της Μάλτας (ή σταυρός των οκτώ σημείων) κατά τον Σίρλοτ εκφράζει τις κεντρομόλες δυνάμεις της Γης. Σύμφωνα, όμως, με τις μυστικές διδασκαλίες των εσωτερικών σχολών της Δύσης, ο σταυρός αυτός που φαίνεται να αποτελείται από τις κεφαλές τεσσάρων τόξων, παριστάνει τη γρήγορη και δυνατή επίδραση του Φωτός. Του Φωτός που έρχεται πίσω από το πέπλο εκείνο που καλύπτει την εκτυφλωτική ακτινοβολία της δημιουργικής πηγής.

Ο σταυρός των στοιχείων

Ο ισόπλευρος σταυρός, ή σταυρός των 5 τετραγώνων, ονομάζεται και Σταυρός των Στοιχείων, καθώς κάθε σκέλος του συμβολίζει και ένα από τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν τον υλικό κόσμο, δηλαδή τον αέρα, τη φωτιά, τη γη και το νερό. Μέσα στην τέλεια ισορροπία τους εξαγνίζονται κάτω από το φως της ανώτερης δύναμης, που ενοικεί στο κεντρικό τετράγωνο και που τα κρατάει σε συνοχή.

Ο Ελληνικός σταυρός 13ων τετραγώνων.

Μία παραλλαγή του Ισόπλευρου Σταυρού είναι ο Ελληνικός Σταυρός των 13 τετραγώνων, όπου στο κέντρο δεσπόζει το σύμβολο του Ήλιου, ο οποίος περιβάλλεται από τα 12 σημεία του Ζωδιακού.

Ο Τευτονικός Σταυρός, ή Σταυρός των Πυραμίδων, υποδηλώνει την κάθοδο των θεϊκών δυνάμεων μέσα στα τέσσερα στοιχεία από το σημείο συνένωσής τους, που είναι οι κορυφές των πυραμίδων.

Ο Τευτονικός σταυρός

Τέλος ας έρθουμε στο πιο πλατιά γνωστό είδος Σταυρού, στο Σταυρό των έξι τετραγώνων. Πρόκειται για το σταυρό της θυσίας και του μαρτυρίου, όπου σταυρώθηκε ο θεάνθρωπος για να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από τα δεσμά της παxυλής ύλης και να της ανοίξει το δρόμο για την πνευματική αναγέννηση.

Οι Ροδόσταυροι παρουσιάζουν τον ίδιο σταυρό με ένα Ρόδο στο σημείο τομής, σαν σύμβολο της καρδιάς που εξαγνίστηκε μέσα από τα δύσβατα μονοπάτια της θυσίας και απόρριψης των υλικών δεσμών.

Ο Σταυρός των 6 τετραγώνων

Θα ήταν άδικο να μην αναφερθεί κανείς, κλείνοντας αυτή τη σύντομη παρουσίαση ενός παγκόσμιου συμβόλου, σε ένα από τα αρχαιότερα αλλά και πιο παρεξηγημένα είδη σταυρού, που είχε τη μεγάλη ατυχία να χρησιμοποιηθεί από τις μαύρες δυνάμεις του Ναζισμού. Αυτές φρόντισαν να αντιστρέψουν τη φορά του αντίθετα από την εξέλιξη, για να επιφέρουν όσο το δυνατό μεγαλύτερο πόνο στον πλανήτη. Πρόκειται για τον Αγκυλωτό Σταυρό ή Σβάστικα, του οποίου η κανονική απεικόνιση είναι αυτή στο παρακάτω σχήμα. Σύμφωνα με τη εσωτερική φιλοσοφία πρόκειται για το κινητικότερο είδος σταυρού.

Ο Σταυρός των Ροδόσταυρων

Ήδη έχουμε αναφερθεί στην άποψη ότι τα σκέλη του σταυρού παριστάνουν τη θετική ή δημιουργική και την αρνητική ή παθητική δύναμη του κόσμου. Πάνω σε αυτήν βασίζεται και η θεωρία ότι όσο ψηλότερα διασταυρώνεται το οριζόντιο (παθητικό) σκέλος με το κάθετο (ενεργητικό) τόσο ανώτερη πνευματική κατάσταση υποδηλώνεται. Και έτσι, ανεβαίνοντας τα επίπεδα της εξέλιξης, περνάμε διαδοχικά από το Σταυρό της Προσωπικότητας στο Σταυρό της Θυσίας και κατόπιν στο Σταυρό του Πνεύματος . Και οι τρεις αυτές καταστάσεις συνυπάρχουν στον τριπλό σταυρό που φέρεται από τον Πάπα και που υποδεικνύει την ταυτόχρονη ανάπτυξη και λειτουργία των 3 επίπεδων ύπαρξης.

Ο συμβολισμός χρησιμοποιήθηκε πλατιά σε όλα τα θρησκευτικά συστήματα, προσπαθώντας να υποδείξει μέσα από γνωστά σχήματα και αντικείμενα αφηρημένες ιδιότητες και ιδέες στον πολύ κόσμο. Ταυτόχρονα διαφύλαξε τους πιο απόκρυφους και δύσκολους στο χειρισμό τομείς του από τους άπειρους εκείνους που μπορεί να έκαναν λαθεμένη χρήση τους. Επαναλαμβάνουμε ότι, κάθε σύμβολο έχει διαφορετικά επίπεδα ερμηνείας. Ξεκινώντας από το πιο απλό επίπεδο, που μπορεί να φανερώσει ένα απλό φυσικό γεγονός, μπορούμε να φτάσουμε στην αποκάλυψη ενός κοσμικού νόμου.

Η Σβάστικα.

Από την κατανόηση, όμως, ενός φυσικού γεγονότος μέχρι την κατανόηση ενός κοσμικού νόμου υπάρχουν πολλά ενδιάμεσα επίπεδα συνειδητοποίησης. Η ανθρώπινη συνείδηση, στον αγώνα της για εξέλιξη, βλέπουμε να κατακτά ολοένα και περισσότερα επίπεδα ερμηνείας των συμβόλων που την περιβάλλουν. Το ίδιο ακριβώς, αλλά με διαφορετικό ρυθμό, συμβαίνει με τον αναζητητή που συνειδητά επιταχύνει την εξέλιξή του, πλαταίνοντας και βαθαίνοντας τη συνείδησή του.

Είναι ικανός να φτάσει σε όλο και βαθύτερες ερμηνείες ενός συμβόλου. Από εκεί και πέρα είναι δυνατό, με τον κατάλληλο τρόπο, να πραγματώσει αυτό το σύμβολο στη ζωή. Αυτός είναι ο βασικός λόγος, για τον οποίο το σύμβολο ήταν και θα είναι ο θεματοφύλακας της γνώσης, αποτρέποντας διαρκώς τον αρχάριο, ο οποίος δεν έχει το κατάλληλο συνειδησιακό υπόβαθρο, να χειρίζεται δυνάμεις πέρα από την κατανόησή του.
================Πηγή kosmos-zine

Το πανάρχαιο σύμβολο του σταυρού στην Κνωσό το 1600 π.Χ.

Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η ελληνική σημαία φέρει ισοσκελή σταυρό και όχι τον ανισοσκελή χριστιανικό;
Η πιθανότερη απάντηση είναι ότι οι κατασκευαστές του εθνικού σύμβολου... πρέπει να γνώριζαν περισσότερα από ότι νομίζαμε!

Ο ισοσκελής σταυρός ήταν ανέκαθεν ιερό σύμβολο των θαλασσοπόρων Ελλήνων, μιας και συμβόλιζε τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι θαλασσοκράτορες Κρήτες αλλά και γενικότερα οι θαλασσινοί Έλληνες με τα αναρίθμητα νησιά και τα ποντοπόρα ταξίδια τους, όφειλαν να γνωρίζουν στοιχεία προσανατολισμού με κάθε δυνατή λεπτομέρεια.
Κάτι που ίσως οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν σήμερα, είναι οτι η Ελληνική σημαία στην σημερινή της μορφή ,αποτελούσε την σημαία των Ελληνικών Πολεμικών πλοίων που καθορίστικε με το Προεδρικό διάταγμα 540 στις 15 Μαρτίου 1822 . Μετά την κατάργηση της εμπορικής ναυτικής σημαίας το 1828 καθιερώθηκε ως Ναυτική σημαία της Ελλάδας. Περισσότερα για το συγκεκριμένο θέμα μπορείτε να διαβάσετε και στο άρθρο μας: "Οι Ελληνικές σημαίες και η ιστορία τους".

Ένα αρχαίο σύμβολο των Σαρακατσάνων

Τό δεύτερο μέρος πού αποτελεί τό δεύτερο συνθετικό τής λέξεως Σαρακατσάνοι, είναι η ρίζα -ΚΑΣ (-ΚΑΤΣ).
Η ρίζα ΚΑΣ εμπεριέχει δύο πανάρχαιες ένοιες μέ συμβολικό χαρακτήρα. Στούς Σαρακατσάνους, η ρίζα -ΚΑΣ εμπεριέχεται στή λέξη κατσούλα πού σημαίνει τό καλύβι, ή τό επάνω κωνικό μέρος τού παραδοσιακού τους καλυβιού, καί τά ξύλα πού αποτελούν τόν οπλισμό τής Κατσούλας, τά λένε κατσουλόξυλα. Τά κατσουλόξυλα σχηματίζουν έναν κώνο καί ενώνονται στήν κορυφή σέ μία στεφάνη πού εμπεριέχει έναν σταυρό. Η ρίζα -ΚΑΣ διασώζεται ώς σήμερα στό ρήμα κατσιάζω δηλαδή ζαρώνω, σουφρώνω όπως τά καυσόξυλα σουφρώνουν πρός τήν κορυφή τής καλύβας σχηματίζοντας κώνο.

Οί Σαρακατσάνοι, σταυρός σαν αρχαϊκός παλαιότερα, όταν έλεγαν κατσούλα ενοούσαν όλο τό καλύβι τό όρθο. Κατσούλα επίσης λένε καί τήν κωνική κουκούλα τής κάπας. Η λέξη κατσούλα προέρχεται από τήν λέξη κασούλα όπως αναγράφεται στίς Προκοπίου Ιστορίαι (4, 26). Η λέξη ΚΑΣούλα εμπεριέχει τήν ρίζα -ΚΑΣ η οποία μέ παραφθορά προφέρεται ΚΑΤΣ.
Η ετυμολογική της σημασία είναι οτι εμπεριέχει τήν ένοια τού ενώνω, τού συγκεντρώνω, ταυτίζω, αδελφώνω όπως όλα τά κατσουλόξυλα στήν κορυφή τής κατσούλας – καλύβας στόν σταυρό.

Στόν Όμηρο η ένοια τού κασις αναφέρεται ώς ένωση, αδέλφωμα, (ΙΛΙΑΔΑ Ζ430, Ο545, ΟΔΥΣΕΙΑ Δ155) κατά συνέπεια αποκαλούνται έτσι καί τά αδέλφια, εξ` ού καί η Ομηρική λέξη κασίγνητοι (ΙΛΙΑΔΑ Δ155, Ε359). Οί Σαρακατσαναίοι διασώζουν αυτή τήν πανάρχαια ένοια κάτσα (=η ένωση τών ποδιών, τό ωκλαδών (σταυροπόδι), η ένωση δύο ατόμων, δηλ. η αδελφο-ποίηση στά σταυραδέλφια, τό νήμα πού προέρχεται από τήν ένωση δύο νημάτων στριμένων ή περισσότερων, τό αποκαλούν κατσελωτό. Η ρίζα -ΚΑΣ έχει προέλθει από τήν μητρική της ρίζα -ΚΑ μία πανάρχαια Ελληνοπελασγική ρίζα πού τή συναντούμε στίς αρχαιότερες Ελληνικές γραφές, στήν Γραμμική Α` καί Γραμμική Β` (Περιοδικό ΔΑΥΛΟΣ, τεύχος 126, Ιούνιος 1992, σελ. 5,6,7,8) τής Μινωικής καί Προμινωικής περιόδου. Από τήν ρίζα -ΚΑ προήλθε η ρίζα -ΚΑΤΣ, κι` από αυτή προήλθε η λέξη κατσούλα.

Στούς Σαρακατσάνους βρίσκουμε τόν κύκλο μέ τόν σταυρό σέ κίνηση, όπως ο τροχός στόν χώρο ΚΑΤΣΑ ή ΣΤΑΥΡΩΤΟ όπως αλλιώς λέγεται. Μία μορφή τού χορού αυτού χορεύεται από τέσσερεις χορευτές πού σχηματίζουν σταυρό κρατόντας τίς άκρες δύο μαντηλιών σταυρωμένα μεταξύ τους σχηματίζοντας σταυρό. Όταν χορεύουν, οι σταυροί τών μαντηλιών καί χορευτών διαγράφουν κύκλο. Ο Σταυρωτός χορός τών Σαρακατσαναίων μάς παραπέμπει στό στίχο τού Ορφικού Ύμνου πρός τιμήν τού Ηλίου: “τετραβάμοσι ποσί χορεύουν”, (Νίκου Πρεάδη: Ο Ορφέας καί οί Ορφικοί, σελ. 48, Αθηνα 1994).

Μέ σταυρό στήν αρχαιότητα συμβολίζουν τόν Θεό Ήλιο – Δία καί πιθανότατα ο χορός αυτός νά ήταν πρός τιμήν τού Θεού Ήλιου – Δία. Η ταύτιση τού σταυρού καί τού Ήλιου μπορεί εύκολα νά διαπιστωθεί εάν επισκεφθεί κάποιος τά μουσεία στή Κρήτη όπου θά βρεί πλήθος απεικονήσεων σταυρών καί ήλιων σέ λατρευτικά αντικείμενα.

Στίς πρωτοελληνικές διαλέκτους ο σταυρός λεγόταν -ΚΑΡΟΣ από τή ρίζα -ΚΑ, καί αυτή η λέξη διασώζεται σήμερα σέ όλη τήν Ευρώπη ΚΑΡΟΣ = Κ` ΡΟΣ = CROSS, αλλά καί στή λέξη καρώ πού σημαίνει τετράγωνο ή ρόμβος.
Στή ρίζα -ΚΑΣ λοιπόν βρίσκουμε τήν ένοια τού σταυρού, δηλαδή τήν ένωση “κάσις” ενός συμβόλου πού είχαν οι Σαρακατσάνοι πρίν τόν Χριστιανισμό.
Τό σταυρό στούς Σαρακατσάνους τόν βρίσκουμε όχι μόνο στήν κατσούλα τού καλυβιού, στό εσωτερικό, μά καί στό εξωτερικό τής καλύβας όπου έβαζαν εμφανώς σταυρό.

Σταυρό έχει καί τό πανάρχαιο λάβαρό τους, ο φλάμπουρας. Σταυρό έχουν καί στό χώρο ΣΤΑΥΡΩΤΟ ή ΚΑΤΣΑ.
Οί γυναίκες αλλά καί οί άνδρες παλαιότερα έφεραν σταυρό τατουάζ στό μέτωπο καί στά μπράτσα. Η εξοικείωσή τους μέ τόν σταυρό τούς έκανε καί καλούς Χριστιανούς. Οί Σαρακατσάνοι υπήρξαν “σταυρο-φορούντες” από τήν αρχαιότητα καί διέδωσαν τόν σταυρό σ` όλη τήν Ευρώπη.
Προσφάτως δέ ανεκαλύφθη λείψανο ανθρώπου στίς Αλπεις καλά διατηρημένο στούς πάγους, εις τό οποίο οί επιστήμονες δίνουν ηλικία 4.000 ετών. Τό σώμα αυτό είναι καλά διατηρημένο καί στό δέρμα του διακρίνονται τατουάζ μέ σταυρούς!
Συνοπτικά στή ρίζα -ΚΑΤΣ έχουμε τήν αρχαία ένοια τού σταυρού καί τής κατσούλας (καλυβιού), τού ορθού κονακιού τών Σαρακατσάνων.
-ΣΑΡ λοιπόν ο ορεσίβιος βοσκός κτηνοτρόφος.
-ΚΑΣ η καλύβα – κατσούλα πού φέρει τό σταυρό.
Μέ τόν συνδιασμό αυτών τών δύο αρχαίων ριζών-ενοιών έχουμε τήν προέλευση τής λέξης ΣΑΡ(α)ΚΑΤΣ(άνοι) πού σημαίνει οί ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι, βοσκοί, πού ζούν στίς Κατσούλες, πού έχουν τόν σταυρό, ή οί σταυροφορούντες ορεσίβιοι κτηνοτρόφοι πού ζούν στίς κατσούλες.

Κρά- -> κράσιν = ένωσις -> ΚΡ’Σ -> CROSS

Σχετικά με τον Ήλιο

Ορφικός Ύμνος στον Ήλιο:

κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων

Μετάφραση:
έχεις την συνένωσιν των εποχών και χορεύεις (κινείσαι κυκλικώς) με τέσσερα πόδια (ό δημιουργός των τεσσάρων εποχών του έτους)

Άρα η ένωσις (κράσις -> cross), των εποχών από τον ζωοδότη Ήλιο είναι το σύμβολο του σταυρού.
Και ως σύμβολο ενώνει τα ηλιοστάσια και τις ισημερίες δημιουργώντας τον κύκλο των εποχών.

Για τον άνθρωπο που ζει τον βίο στο υλαίο πεδίο ο Θεός που του χορηγεί τα πάντα από ζωή έως όλα τα αγαθά ενώνει τα πάντα με την δύναμη του.
Όταν ο άνθρωπος φτάσει στο τέλος του βίου του, (τέλος εποχής) ο Θεός (Ήλιος) ανασταίνει τον άνθρωπο ξανά με νέα ζωή και νέο βίο εντός του υλαίου πεδίου.
Έτσι ο ισοσκελής σταυρός είναι σύμβολο ένωσης ζωής και ανάστασης.
Σε αυτήν την μεταφυσική πεποίθηση βασίζεται και η θεωρία της μετενσάρκωσης όπου ο άνθρωπος ως ψυχή δεν χάνεται δεν πεθαίνει αλλά επανενσαρκώνεται σε νέο σώμα ως μία φυσική ανάσταση.

Η όλη ιδέα προέρχεται από τον κύκλο του Ηλίου και την δημιουργία των 4 εποχών.

Η σχέση του σταυρού με τον Θεό Διόνυσο ίσως είναι ότι η λέξη κάρος από την οποία προέρχεται η λέξη Cross, σημαίνει την μέθη και τον βαθύ ύπνο όμοιο θανάτου. Και η επαναφορά από τον μεθυστικό ύπνο είναι η συμβολική ανάσταση.

Στα σημερινά μαθηματικά το σύμβολο της ένωσης 2 αριθμών είναι + δηλαδή ένας σταυρός.

Σε επίπεδο συναισθημάτων η ένωση σημαίνει αδελφοποίηση και κατά αυτήν την έννοια την χρησιμοποιεί και ο Όμηρος.

Σε επίπεδο θεουργικό η ένωση σημαίνει ένωση με το Θείο και σημαίνει θέωση.

Περί της λέξεως Κάρος από την οποία παράγεται η λέξη Cross που στα νεοελληνικά σημαίνει σταυρός.

Κάρος: όνομα νόσου. (Lexicon artis grammaticae)

Κάρος από το Κηρ την θανατοιφόρο μοίρα. (Etymologicum Gudianum)

Κάρος η εξ οινοποσία εγινόμενη μέθη και παραφορά (SUDA vel Suidas A.D. 10)

Έτσι από την θανατηφόρο μοίρα (κάρος) περνάμε στην αναζωογονική δύναμη του Ηλίου που σαν από μέθη ξυπνά την ψυχή μέσα σε νέο σώμα μετά τον υλικό θάνατο βάση της μυθολογίας του Ηλίου που αναγεννάτε.

Τα Αρχαία Ελληνικά Σταυρόσχημα είδωλα της Χαλκολιθικής εποχής

Σταυρόσχημα ειδώλια έχουν βρεθεί και στην Χαλκολιθική εποχή πριν ο σταυρός γίνει ηλικακό σύμβολο και αποκτήσει όλη την προαναφερθείσα μυθολογία του “Κάρου”, της θανατηφόρας μοίρας και της αναγέννησης της ζωής.

Το Ειδώλιο του Πωμού είναι ένα προϊστορικό γλυπτό. Βρέθηκε κοντά στο κυπριακό χωριό Πωμός, στην επαρχία της Πάφου. Είναι φτιαγμένο από πικρόλιθο και χρονολογείται περίπου στο 3.000 π.Χ., στη Χαλκολιθική εποχή. Σήμερα βρίσκεται στο Κυπριακό Μουσείο στην Λευκωσία. Η εικόνα του χρησιμοποιείται στην όψη των κυπριακών νομισμάτων του ενός και των δύο ευρώ.

Το ειδώλιο είναι σταυρόσχημο, παριστάνει δηλαδή έναν άνθρωπο με τα χέρια ανοιχτά σε σχήμα σταυρού. Τέτοια σταυρόσχημα ειδώλια βρέθηκαν αρκετά στην Κύπρο, καθώς στην εποχή τους φαίνεται ότι ήταν διαδεδομένα ως φυλαχτά για τη γονιμότητα, ενώ η συμβολική τους σημασία φαίνεται να ήταν η ευχή για καλή γέννα, κάτι που υπογραμμίζεται από το γεγονός ότι μερικές φορές το οριζόντιο τμήμα του ειδώλιου (τα απλωμένα χέρια) αντικαθίσταται από μια δεύτερη ανθρώπινη μορφή σε οριζόντια θέση.

Οι ανθρώπινες μορφές παριστάνονται είτε χωρίς σημάδια για το φύλο τους είτε με δυο μικρές προεξοχές στο στήθος σαν μαστούς.

Απεικονίζονται σχεδόν πάντα σε καθιστή θέση.

Σε παρόμοια ειδώλια της περιόδου υπάρχει στην κορυφή μια τρύπα που επέτρεπε να φοριέται το αγαλματάκι στο λαιμό. Ένα τέτοιο σταυροειδές φυλαχτό φαίνεται να φέρει κρεμασμένο στο λαιμό και η ίδια η μορφή που εικονίζεται στο ειδώλιο του Πωμού.
Το ειδώλιο του Πωμού αποτελεί ένα χαρακτηριστικό είδος προϊστορικής τέχνης της Κύπρου η οποία είναι συγγενής με την Κυκλαδική τέχνη της ίδιας περιόδου.
Παρόμοια σταυρόσχημα ειδώλια από την Κύπρο μπορεί κανείς να δει και στη συλλογή Ζιντίλη στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης στην Αθήνα.

Άλλα παρόμοια ειδώλια της Χαλκολιθικής εποχής της Κύπρου

Η μορφή της σταυρόμορφης φιγούρας είναι στην πραγματικότητα ένας συνδυασμός δύο μορφών. Μιας όρθιας φιγούρας και μιας φιγούρας στην αγκαλιά αυτής σε οριζόντια στάση. Ο γλύπτης τοποθετόντας την οριζόντια φιγούρα πάνω στην κάθετη δίνει την εντύπωση ότι η όρθια φιγούρα έχει τα χέρια ανοιχτά. Μια τρύπα στην κορυφή της όρθιας φιγούρας δηλώνει την χρήση του αγαλματίου ως κρεμασστό στο λαιμό.

Αυτή η διπλή φιγούρα είναι πολύ σπάνια στην Κύπρο και έχει ερμηνευτεί σαν μια μητέρα να κουβαλάει το παιδί της, ή ζευγάρι να ερωτοτροπεί, ή ένα φυλαχτό με μαγικές ιδιότητες δύο διδύμων μορφών σε αυτή την στάση.

Αν η σταυροειδής φιγούρα συνδέεται με γυναίκα να κρατάει στην αγκαλιά παιδί τότε ίσως είναι φιγούρα αρχέτυπο για την Θεά Εστία που αναπαριστάτε με παιδί στην αγκαλιά στους Έλληνες (πηγή Αθανάσιος Σταγειρίτης, Ωγυγία, Θεά Εστία).

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2010/11/ancient-hellenic-symbol-of-cross.html#ixzz1JrWkPYTΠΕ
===============


ΠΕΡΙ  ΣΤΑΥΡΟΥ ..ΠΑΥΛΟΣ ΚΥΡΑΓΓΕΛΟΣ

..το σχήμα του σταυρού  διακρίνεται κυρίως σε 4 τύπους:

1) Crux courissa, patibulata, δηλαδή
συμπτυγμένος ή αιγυπτιακός ή
σταυρός του αγίου Αντωνίου, σε
σχήμα Τ και σπάνια Υ (δικράνου)

2)   Crux gammata ή gammadion, fylfot, swastika.

3)   Crux ansata ή μετά λαβής.

4)   Crux imunisa, capitata, δηλαδή ανεπτυγμένος ή κεφαλωτός Δια­κρίνεται σε: α) λατινικόν ή Αγίο,υ Πέτρου ή ανισοσκελή β) ελληνι-κόν ή ισοκέραιον ή ισοσκελή. Κύριες παραλλαγές του χριστιανι­κού σταυρού είναι:

1)    Crux decussata ή χιωτός ή σταυρός του Αγίου Ανδρέου

2)    Crux patriarcalis ή διπλούς ή πατριαρχικός ή ρωσικός (συμβο­λίζει το ΙΝΒΙ)

3)    Crux Parae ή τριπλούς ή παπι­κός

4)    Crux patens ή πεπλατυσμένος Ειδικά οι σταυροί του Αγ. Ορους έχουν συλλέγει και "ιστορηθεί" απ τον Ράλλη Κοψίδη στο βιβλίο "Σταυροί εις τον Αθωνα" (εκδ. της Θρησκευτικής και Ηθικής Εγκυκλοπαίδειας, Αθήναι 1963),που στον πρόλογο του ο Ν.Κ.Μουτσόπουλος (καθηγητής του Παν/μίου Θεσ/νίκης) παρα­δέχεται πως ήταν σύμβολο του θεού Ηλιου στα ασσυριακά και βαβυλωνιακά μνημεία (βλ. παρά­πλευρη εικόνα του θεού Bes), και αναφέρει πως "έφτασαν ν' απο­χτήσουν την ίδια σημασία τα σύμβολα +, x Ρ- και τα μονογράμ-ματα[...]και χ .Η άποψη του Ν.Κ.Μουτσόπουλου πως " το Χ στις χώρες της Ανατολής γραφό­ταν και σανχ" στηρίζει την άποψη του Α.Κουκουβή πως "το Χ (είναι) ο σταυρός" ( αλλά τα πράγ­ματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Οπωσδήποτε και η σβάστικα (Χ) και ο σταυρός (+) χρησιμοποιήθη­καν σαν ηλιακά σύμβολα, αλλά για να τονίσουν διαφορετικές "θέ­σεις" του Ηλιου (το Χ την κίνηση και το + τη στάση), ακριβώς όπως και στην αιγυπτιακή αστρονομική θεολογία διαφορετικοί θεοί εφο-ρεύουν τον ανατέλλοντα Ηλιο (Κεπερά-Σκαραβαίος) και τον με­σουρανούντα (Χαρμακή-Σφίγγα) κ.ο.κ. Ετσι το Χ ή Χ 5εν είναι παρά το Ε στο σικυών     \φάβη-το, κι η Σικυών, σύμφωνα με τις ήδη δημοσιευμένες εργασίες μου πάνω στην Αποκάλυψη
έχει άμεση σχέση με τον Ιησού Χριστό. Ηδη στον τύπο του Αιγίου απ τον Γ.Γιαννόπουλο έχει δημοσιευθεί η άποψη πως η βόρεια παραλία της Πελοποννήσου (Πάτρα μέχρι Κόρινθο) είναι "προβολή του α­στερισμού του Κύκνου". Αν ο Ζεύς (και, αστρολογικά, ο πλανή­της Δίας) είναι η έκφραση του κεραυνού (δηλαδή των ηλεκτρο­μαγνητικών δυνάμεων) κι η "προ­βολή "ενός πατέρα είναι το παιδί του, ξέρουμε καλά ποιά ήταν η προβολή του Δία-Κύκνου: η Ελέ­νη, ακριβώς όπως την αναλύω πιό κάτω. Και μια που βρισκόμαστε σε αγιορείτικο όνομα, ας μην ξεχνά­με πως σι αγιορείτες πατέρες (Αθανασίου Παναγιώτου, Δογμα-τολογία) ονομάζουν τον Πατέρα: Προβολέα. ΑσρΓονομικά Σταυρός Βόρειος, κατ αντιδιαστολή προς τον μικρό (αλλα ευδιάκριτο) αστε­ρισμό Νότιος Σταυρός του νοτίου ημισφαιρίου, λέγεται ο αστερι­σμός του Κύκνου, απ το σχήμα, που παίρνουν οι λαμπρότεροι αστέρες του. Χωρίς να ξεχνάμε πως από ένα Κύκνο (τον Δία) γεννήθηκε η Ελένη, ας σημειώ­σουμε πως από μια Ελένη βρέθη­κε ο Τίμιος Σταυρός και πως η 1η Ελένη, η αδελφή των Διοσκού­ρων, είναι αυτή που το όνομα της (και των αδελφών της) δόθηκε στο ηλεκτρομαγνητικό φαινόμε­νο της ειδικής λάμψης γύρω απ τα κατάρτια πλοίων κ.λπ. σε συνδυα­σμό βέβαια με το φαινόμενο του Βορείου Σέλαος.

Αστρολογικά ο Σταυρός δείχνει τη θέση των 4 κυρίων θέσεων του Ηλιου, δηλαδή τις δύο Ισημερίες (Εαρινή, 21 Μαρτίου και φθινοπω­ρινή, 21 Σεπτεμβρίου) και τα δύο Ηλιοστάσια (θερινό, 21 Ιουνίου και χειμερινό, 21 Δεκεμβρίου). Δεν θα κουράσω τον αναγνώστη με μακρές και εκτός θέματος (γνωστές άλλωστε) αναλύσεις αστρονομικών - αστρολογικών ορολογιών (όπως Γωνιώδης- Στα­θερός- Κινητός Σταυρός). Θα σημειώσω απλώς, σε όσα πιό πάνω ανέφερα για το συμβολι­σμό του Ηλιου απ το σχήμα του σταυρού (που αναφέρεται κι απ τον Ν.Κ. Μουτσόπουλο) ότι το μεν στατικό σχήμα του σταυρού δεί­χνει την αρχή των εποχών (αυτή που τέλειωσε κι αυτή που πάει ν αρχίσει, μια φάση σαν αυτή του ... στην πλανητική κίνηση) το δε δυναμικό-κινητό σχήμα της σβά­στικας (Χ) δείχνει το μέσον της κάθε εποχής, περίπου δηλαδή τις ημερομηνίες 6 Μαίου, 6 Νοεμ­βρίου, 6 Φεβρουαρίου και 6 Αυ­γούστου, οπότε η θέση καθενός άξονα της σβάστικας (του Χ) καθορίζεται απ την απομάκρυνση κατά 45° από τη θέση καθενός άξονα του σταυρού (του +)". Ετσι λοιπόν, για να μη μένουν κενά στους αναγνώστες ας ξεκαθαρί­σουμε μια και καλή πως Σταυρός {+·> είναι η γραμμική απόδοση της Στάσης του Σύμπαντος, ενώ Σβά­στικα (Χ) είναι η γραμμική απόδο­ση της Κίνησης του. Και ναι μεν το γράμμα Χ στην αρχαία ελληνική αρίθμηση έχει αξία 600, δηλαδή είναι η γραμμική απόδοση της λέξης ΚΟΣΜΟΣ, όπως σημειώνει ο Ιάμβλιχος στα Θεολογούμενα της Αριθμητικής, αλλά η λέξη κόσμος-στολισμός (στ' αρχαία ελληνικά) δείχνει ακριβώς την κίνηση (δηλ. Χ) που επέβαλε ο Θεός (Δημιουργός) στο εν στάσει ευρισκόμενο Σύμπαν, σύμφωνα και με τον ορισμό της αρχαιο­ελληνικής φιλοσοφίας: "πάντα χρήματα ην ομου, ειτα Νους ελθών αυτά διεκόσμησε". Επομέ­νως το Χ-600 δείχνει την κίνηση των Χ-ρημάτων, δηλαδή των απο­τελεσμάτων της προηγούμενης Χρήσεως (Αιώνος), που έγινε δια της διεισδυτικής (δι-) κινήσεως του Αδαμ Κάδμου (ρήμα κοσμού­μαι, παρακείμενος κέκαδμαι). Προκύπτει το ερώτημα, αφού η σβάστικα έχει σύμβολο το γράμμα Χ κι αυτό έχει αριθμητική αξία 600, ποιό είναι το αντίστοιχο γράμμα του σταυρ ού και ποιά, κατά συνέπεια, η αριθμητική του αξία 600,ποιό ειναι τό αντιστοιχο γραμμα του σταυρού και ποιά η αριθμητική του αξία..

αξία; Ηδη, στα είδη των σταυρών, που προανέφερα, είδαμε πως ο αρχικός ή αιγυπτιακός ή σταυρός του Αγίου Αντωνίου, έχει σχήμα Τ και σπανιώτερον Υ. Το γράμμα Τ έχει αριθμητική αξία 300 και το γράμμα Υ (ή στα κοπτικά, Υ) 400. Για λόγους, που προκύπτουν απ τη δομή του Γραμματαριθμικού Αριθμογραμματικού Λεξικού, πράγματι ο Σταυρός παρίσταται με το γράμμα Υ, που η αριθμη­τική του αξία είναι 400. Η αριθμογραμματική ε­ξίσωση του 400 (σύμ­φωνα με το Λεξικό

μου) περι­λαμβάνει τις εξής λέ­ξεις: Αγαθοερ­γής - Αίθριος Αλατίνη - Αναξιρρόη - ~***®8£ Απέδιλος - Επίλεξις - Η-λοπαγής - Θάλπιος - Θεογεν-νής - Ιάνθινος - Κλήματα -Κλοιός - Κοίλος - Κόκκος -Κολιός - Κριός - Μαθήματα -Μεγάλαιμος - Οίνος - Οίσον - Ον όις - όνοις - όξος - παρερμηνεία -πέλειος - Ρίσκο. Παρατηρούμε πως απ όλες αυτές τις λέξεις της Αριθμογραμματικής εξίσωσε -ως του 400 φαίνεται σαφώς η αναφορά στο πρόσωπο του Ιη­σού Χριστού ή Εσταυρωμένου, δηλαδή του Κρίου (ΚΡΙΟΣ-400) ή του Αρνιού του Εσφαγμένου'. Το που ακριβώς είναι "εσφαγμένον" το Αρνίον είναι τοις πάσι γνω­στόν, δηλαδή επί του σταυρού, που μάλιστα είναι "ηλοπαγές', δηλαδή καρφωμένο με καρφιά

(αφού ο σίδηρος, αστρολογικά, είναι το μέταλλο του Κριού). Αλ­λα, όπως είδαμε, ακριβώς ΗΛΟ-ΠΑΓΗΣ=400 και επίσης ΟΞΟΣ-400, αφού ξύδι (όξος) θέλησαν να ποτίσουν το Χριστό κι αυτός το αρνήθηκε, αφού το Αίμα Του βγαί­νει απ' το κρασί (οίνον) και βλέ­πουμε επίσης ΟΙΝΟΣ=400. είναι άλλωστε ΑΠΕΔΙΛΟΣ-400, αφού Ιησούς ή Ιήσων είναι η ιωνική απόδοση της λέξης Ιάσων" (στα δωρικά) κι είναι αυτός ακριβώς που πάει να διεκδίκηση το "Αρνίον το Εσφαγμένον" ή 'Χρυσόμαλον δέρας" απ τονΑιήτη, γιότου Ηλιου,

συμ­βολίζεται με το Σταυρό, όπως  μας προανέφερε κι ο Ν.Κ. Μουτσόπουλος. Βλέπετε, λοιπόν, πως δεν είναι οι "εβραϊκές λέξεις που ανακατασκευάστηκαν και αναπροσαρμόστηκαν στην Ελ­ληνική" αλλά οι ίδιες, πανάρχαιες, μητρικές Αρχαιοελληνικές Λέξεις, που ήταν, είναι και θα είναι, όπως κι Αυτός που τις μιλούσε, δηλαδή ο Λόγος. Ο Α. Κουκουβής στο αξιό­λογο άρθρο του παρατηρεί πως "ο σταυρός είναι ανάπτυγμα του κύ­βου". Πράγματι, το ξετύλιγμα των πλευρών του κύβου, Όπως έχει δείξει ο Jeff Love στο μοναδικό έργο του The quantum Gods το 1976, μας δίνει το σχήμα του σταυρού, κι εδώ ας σημειώσουμε πως οι 'εξη πλευρές του κύβου, αντιστοιχούν, κατά την άποψη μου, στις επτά μέρες της Δημιουργίας

και δείχνουν την έβδομη (της αναπαύσεως) κρυμμένη (θαμμέ­νη): πράγματι, σε κάθε ζαριά, ο αριθμός της πλευράς που είναι απέναντι απ αυτήν που φέραμε, δίνει πάντα άθροισμα 7 (έτσι, αν φέραμε στη ζαριά μας αριθμό 3, η απέναντι πλευρά του έχει 4). Που μας οδηγούν όλ αυτά, αφού Χ-600 και Υ-40Ό; Πολύ απλά, στην κωδική ονομασία Χ και Υ των θηλυκών και αρσενικών χρωμοσωμάτων, που μετέχουν στη δημιουργία ενός ατομικού ανθρώπινου Κόσμου, ε­νός Αδάμ-Κάδμου, συνδέοντας Χ και Χ (-1200) ή Χ και Υ (-1000) για να βγάλουν αντίστοιχα θηλυκό ή αρσενικό άτομο. Ιδιαίτερα το 1000 είναι πράγματι ένας Κύβος (ο κύβος του Δέκα ή 10³ ) και μας δίνει την αποκαλυπτική εξίσωση της Κοσρικής δημιουργίας: 1000-ΑΙΜΟΣΦΑΙΡΙ-ΝΗ-ΑΙΜΑΤΟΠΟΙΗΣίΣ. Το δε 1200 μας δίνει, εκτός των άλλων, τις λέξεις ΛΩΡΟΣ (αυτό που συνδέει τη μητέρα με το παιδί) και ΤΕΛΧΙ-ΝΕΣ. Ολοκληρώνοντας τη σύνδε­ση του σταυρού με τον Κύβο, πρέπει ν αναφερθούμε στις από­ψεις των Thomas Simcox Lea, D. D. και Frederick Bligh Bond (του 1919) όπως τις φιλοξενώ στο Γραμματα-ριθμικό Αριθμογραμματικό Λεξικό μου, όπου εισάγουν την έννοια

"Σημείον μετάκυβον". Η λέξη αυ­τή, αριθμογραμματικό ψηφίζει 1271, όσο δηλαδή η λέξη Σταυ­ρός. Ας δούμε λοιπόν όλη την Αριθμογραμματική εξίσωση του Σταυρού, δηλαδή του αριθμού 1271. 1271^Ακρόφυλλον - Ανθρα-κοπυρίτιον - Η γνώσις - Η κληρο-νομία αγίων -  Κραντώ -πλευρονήκτης - Προμήκης μυε­λός - Σημείον μετάκυβον - Σταυ­ρός - Χάους - Χάρτος - Χλαμύς -Χριστίνα. Αυτός είναι ο πραγματι­κός αριθμός του Σταυρού, ο 1271, υπάρχει όμως, όπως προανέφερα, και ο πλασματικός αριθμός 777, για κείνους που χρησιμοποιούν τη λέξη "ςαυρός", αντικαθιστώντας, δηλαδή, το δίγραμμα ΣΤ με το

αριθμητικό ς': 777-Αγλαοτρίαινας

- Αερομάντις - Αλευροποιία -Αμφήκης - Βορεύς - Γορδύς - Η ΠΟΡΝΗ ΓΥΝΗ - ςΑυρός - Σεβα­στιανή. Ειδικά η φράση "η πόρνη γύνη" έχει σωρεία παραλλαγών, που έδωσα στα ήδη δημοσιευμέ­να κομμάτια μου πάνω στην Απο­κάλυψη. Μετά απ' όλ αυτά, μέσα απ το αστρολογικό αφ ενός και γονι-μοποιητικό αφ ετέρου πρίσμα, μέσα απ το οποίο δημιουργήθη­καν οι θρησκείες ώστε να είναι κατάλληλες για τη φωτεινή μετάλ­λαξη του ανθρώπου, είναι προφα­νές πως το Φ, ή "χρυσή ή θεία τομή", τα 13/8, ο "άκρος και μέσος Λόγος" στο κατά Ιωάννην Α,1, αποδίδεται γραμμικά μ αυτό το σύμβολο, που είναι πράγματι μια συμ-βολή καθέτου και οριζόντιας γραμμής, το ανάπτυγμα του κύ­βου, η γεωμετρική απόδοση της αριθμιτηκής εννοιας του Λόγου..

3)Η αριθμητική απόδοση της έν­νοιας αυτής δίδεται απ την ακό­λουθη ανάλυση: 1 +7 - 2χ2χ2 - 8 (ή 1..+ 7 - 2..) 8+19 - 3χ3χ3 - 27 (ή 2..+ 19-3..) 27+37 - 4χ4χ4 - 64 (ή 3..+ 37 - 4..) Το γινόμενο του 37 επί το 64 (-ΑΛΗΘΕΙΑ) μας δίδει τον αριθμό 2368-ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ........>>