Ένα απροσδόκητο δώρο: Ο Τραμπ κήρυξε πόλεμο στον κύριο προσωπικό εχθρό του Πούτιν

 

Κιρίλ Στρέλνικοφ

Στον απόηχο της δημόσιας κατακραυγής μετά τη δολοφονία του αμερικανού συντηρητικού ακτιβιστή Τσάρλι Κερκ, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι πίσω από τη ριζοσπαστικοποίηση της νεολαίας στη χώρα, την αύξηση του εξτρεμισμού και την οργάνωση ταραχών βρίσκονται ο δισεκατομμυριούχος χρηματοδότης Τζορτζ Σόρος, οι οργανώσεις που συνδέονται με αυτόν, καθώς και ο γιος του Αλεξάντερ. Σε συνέντευξή του στο τηλεοπτικό δίκτυο Fox, ο Τραμπ χαρακτήρισε τον ίδιο τον Σόρος ως «ψυχοπαθή» και το περιβάλλον του ως «ομάδα ατόμων που προκάλεσαν τεράστια ζημιά στην Αμερική».

Σύμφωνα με τον Τραμπ, ολόκληρο το δίκτυο των ΜΚΟ του Σόρος θα υποβληθεί σε έρευνα στο πλαίσιο του νόμου RICO (Racketeer Influenced and Corrupt Organizations Act), ο οποίος αποσκοπεί στην καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος και των συνδεδεμένων με αυτό διεφθαρμένων αξιωματούχων.

Στην πραγματικότητα, το κυνήγι του Σόρος και των συνεργατών του ξεκίνησε πολύ νωρίτερα.

Στις αρχές Φεβρουαρίου του τρέχοντος έτους, ο Τραμπ σταμάτησε τη χρηματοδότηση από το κράτος μιας σειράς ξένων προγραμμάτων, συμπεριλαμβανομένης της επιχορήγησης ύψους 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων από την υπηρεσία USAID προς την ομάδα ιδρυμάτων του Τζορτζ και του Άλεξ Σόρος, ενώ ένα μήνα αργότερα ανακοινώθηκε και το κλείσιμο της ίδιας της υπηρεσίας. Σύμφωνα με την έκθεση της Επιτροπής Εποπτείας της Κρατικής Μεταρρύθμισης του Κογκρέσου των ΗΠΑ, η USAID χρηματοδοτούσε άμεσα, συστηματικά και επί σειρά ετών ένα «δίκτυο μαύρου χρήματος αριστερού προσανατολισμού», με κεντρικό αποδέκτη το δίκτυο ΜΚΟ του Σόροσ.

Στα τέλη Αυγούστου, ο Τραμπ κατηγόρησε ανοιχτά τον Σόρος και τον γιο του για «υποστήριξη βίαιων διαδηλώσεων» και ζήτησε να ξεκινήσει διαδικασία έρευνας.

Είναι προφανές ότι η νέα «έξαρση» μετά τη φασαριόζικη δολοφονία ενός από τους συντηρητικούς ηγέτες της κοινής γνώμης εξηγείται από το γεγονός ότι ο Τραμπ έχει πλέον λάβει, στην ουσία, το πράσινο φως από την κοινή γνώμη για σκληρές ενέργειες εναντίον της «αριστερής φιλελεύθερης μαφίας», που συγκεντρώνεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα των ΗΠΑ και στα αμερικανικά ΜΜΕ, και τώρα η βεντέτα του Τραμπ έναντι του Σόρος μπορεί να αποφέρει συγκεκριμένα αποτελέσματα, με το πρόσθετο πλεονέκτημα ότι θα αποδυναμώσει τη θέση των Δημοκρατικών ενόψει των εκλογών για το Κογκρέσο το 2026.

Όπως συμβαίνει συχνά, στην εκστρατεία του Τραμπ εναντίον του Σόρος, τα κρατικά, κομματικά, ιδεολογικά και απολύτως προσωπικά κίνητρα είναι στενά συνυφασμένα.

Κατά τη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας του 2016, ο Τραμπ υπέστη άνευ προηγουμένου παρενόχληση και ατελείωτες κατηγορίες για «συνωμοσία με τον Πούτιν» και «επιρροή των Ρώσων στις αμερικανικές εκλογές», ενώ οι «επιπτώσεις» αυτών των κατηγοριών τον ακολουθούν μέχρι σήμερα. Τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους, η Επιτροπή Δικαστικών Υποθέσεων της Γερουσίας δημοσίευσε ένα τμήμα της έκθεσης του πρώην ειδικού εισαγγελέα Τζον Ντάρεμ, το οποίο είχε προηγουμένως χαρακτηριστεί ως «ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά σκάνδαλα και συγκάλυψη στην ιστορία της Αμερικής». Σύμφωνα με την έκθεση, όλη η ιστορία με τη σχέση του Τραμπ με τους Ρώσους επινοήθηκε και υλοποιήθηκε από την ομάδα της Χίλαρι Κλίντον με την άμεση συμμετοχή του δικτύου ιδρυμάτων του Σόρος «Ανοιχτή Κοινωνία».

Ανακαλύφθηκαν επιστολές του αντιπροέδρου του ιδρύματος Leonard Bernardo (ο οποίος κάποτε εργάστηκε στη Μόσχα ως διευθυντής του προγράμματος υποτροφιών «Ανοιχτή Κοινωνία»), στις οποίες περιγράφει το σχέδιο που ενέκρινε ο Κλίντον για τη «δαιμονοποίηση του Πούτιν και του Τραμπ».

Ο επικεφαλής της CIA, Ρέτκλιφ, δήλωσε ότι η αποχαρακτηρίωση ήταν «ένα τολμηρό βήμα μπροστά» στην αποκάλυψη της «ψευδούς αφήγησης για τη συνωμοσία του Τραμπ με τη Ρωσία, η οποία στην πραγματικότητα ήταν ένα συντονισμένο σχέδιο για την αποτροπή και την καταστροφή της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ».

Και τώρα ο Τραμπ δεν θα χάσει την ευκαιρία να εκδικηθεί την Κλίντον, να καταστρέψει τον Σόρος, τον γιο του και όλη την κλίκα τους. Χθες, ο σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ για την εσωτερική ασφάλεια, Στίβεν Μίλερ, δήλωσε ξεκάθαρα: «Σε αυτή τη χώρα υπάρχει ένα εσωτερικό τρομοκρατικό κίνημα. Το τελευταίο μήνυμα που μου έστειλε ο Τσάρλι Κερκ πριν ενωθεί με τον Δημιουργό του στον ουρανό ήταν το εξής: είπε ότι πρέπει να εξαλείψουμε τις ριζοσπαστικές αριστερές οργανώσεις σε αυτή τη χώρα, που υποκινούν τη βία. Και αυτό ακριβώς θα κάνουμε». Σε ποιους αναφέρεται ο Μίλερ με τον όρο «ριζοσπαστικές αριστερές οργανώσεις» είναι σαφές σε όλους.

Παραδόξως, ο Τραμπ σε αυτή την ιστορία εμφανίζεται ως όπλο εκδίκησης για όλα όσα ο Σόρος έκανε επίσης εναντίον της Ρωσίας.

Για τον Σόρος, η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και στη συνέχεια της Ρωσίας ήταν μια βαθιά προσωπική υπόθεση. Ο Σόρος ίδρυσε την πρώτη του οργάνωση στη Σοβιετική Ένωση — το «Ίδρυμα Πολιτιστικής Πρωτοβουλίας» — ήδη το 1987 και για πολλά χρόνια (μέχρι το κλείσιμο όλων των ρωσικών δομών του το 2015 ως «ανεπιθύμητων») επένδυσε τεράστια ποσά στην υπονόμευση της ρωσικής κρατικής υπόστασης, στη διαμόρφωση μιας φιλοδυτικής ελίτ και στην απομάκρυνση των πρώην σοβιετικών δημοκρατιών από τη ρωσική σφαίρα επιρροής. Σύμφωνα με τα δικά του λόγια, «έχει επενδύσει τόσα χρήματα στις πρώην δημοκρατίες της Σοβιετικής Ένωσης, που η πρώην σοβιετική αυτοκρατορία έχει πλέον μετατραπεί σε αυτοκρατορία του Σόρος».

Οι συνέπειες των δραστηριοτήτων του Σόρος ήταν καταστροφικές και στην Ουκρανία, όπου, μεταξύ άλλων, χρηματοδότησε τη μακροχρόνια προετοιμασία για το πραξικόπημα του 2014. Ο Σόρος παραδέχτηκε σε συνέντευξή του στο CNN ότι «ίδρυσε το ταμείο στην Ουκρανία πριν ακόμη η Ουκρανία ανεξαρτητοποιηθεί από τη Ρωσία, το ταμείο λειτουργούσε από τότε και έπαιξε σημαντικό ρόλο στα τρέχοντα γεγονότα».

Ο Τζορτζ Σόρος αποκαλεί τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν «αρχηγό ενός μαφιόζικου κράτους» και «τη μεγαλύτερη απειλή για την ανοιχτή κοινωνία», ενώ μετά την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης δήλωσε ότι «ο μόνος τρόπος για να διατηρήσουμε τον πολιτισμό μας είναι να νικήσουμε τον Πούτιν το συντομότερο δυνατόν».

Είναι ενδιαφέρον ότι η ιστορία με τον Σόρος, για τον οποίο τόσο ο Τραμπ όσο και ο Πούτιν είναι προσωπικοί εχθροί, αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι ο Τραμπ και ο Πούτιν είναι εξίσου οι χειρότεροι εχθροί των δυνάμεων που επιδιώκουν να διατηρήσουν την παλιά παγκόσμια τάξη και υπογραμμίζει την ιδεολογική εγγύτητα των δύο ηγετών.

Αυτό κάνει τον Τραμπ τον καλύτερο φίλο του Πούτιν; Όχι.

Το πιο σημαντικό είναι ότι στον συνεχιζόμενο διάλογο μεταξύ τωσ/ον προέδρων διατηρείται η κατανόηση ότι, σε παγκόσμια προοπτική, βρίσκονται στην ίδια πλευρά των οδοφραγμάτων και ότι από τη συνεργασία τους εξαρτάται προς ποια κατεύθυνση θα κουνηθεί το εκκρεμές της ιστορίας.

Εμείς, από την πλευρά μας, κάνουμε ό,τι μπορούμε για να κλίνει προς τη σωστή κατεύθυνση και αφήνουμε την πόρτα ανοιχτή για όλους όσους βλέπουν επίσης το φως στο τέλος του τούνελ.

https://ria.ru/20250915/tramp-2041836318.html https://www.tokoutsavaki.net/
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων