Κλιφοθική τεχνοκρατία

 

ΟΚΕ

Στην Καμπαλιστική κοσμολογία, το Δέντρο της Ζωής αντιπροσωπεύει τη θεϊκή εκπόρευση – καθαρή συνείδηση που ρέει μέσα από δέκα διασυνδεδεμένες σφαίρες για να εκδηλώσει την πραγματικότητα. Αλλά υπάρχει ένα δέντρο σκιάς, το Qliphoth, το οποίο εξυπηρετεί ακριβώς τον αντίθετο σκοπό.

Θα μπορούσε αυτό το αρχαίο πλαίσιο να παρέχει τον σαφέστερο φακό για την κατανόηση της σύγχρονης παγκόσμιας διακυβέρνησης;

Ένα αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA του 1969 1 αποκαλύπτει συνδέσεις μεταξύ αποκρυφιστικών οργανισμών και των υψηλότερων επιπέδων διεθνών θεσμών - συνδέσεις που θα μπορούσαν να υποδηλώνουν μια συστηματική αντιστροφή που λειτουργεί στην καρδιά των παγκόσμιων δομών εξουσίας.

Και περιλαμβάνει τον Robert McNamara, τον ίδιο άνθρωπο που εισήγαγε το PPBS το 1961.

Θεοσοφική Σύνδεση

Για να κατανοήσουμε πώς αυτή η αντιστροφή πήρε θεσμική μορφή, πρέπει να εξετάσουμε τα ιδεολογικά θεμέλια που τέθηκαν στις αρχές του 20ού αιώνα. Η θεοσοφία της Έλενας Μπλαβάτσκυ καθιέρωσε τη θεμελιώδη επαναστατική αρχή τοποθετώντας τον «Εωσφόρο» ως τον φορέα φωτός της γνώσης σε αντίθεση με την παραδοσιακή θεϊκή εξουσία2. Ενώ παρουσιάστηκε ως ατομική πνευματική ανάπτυξη, αυτό αντιπροσώπευε την πρώτη συστηματική εισαγωγή σατανικών αρχών στη δυτική εσωτερική σκέψη – ατομική εξέγερση ενάντια στους καθιερωμένους ηθικούς και πνευματικούς περιορισμούς.

Η Alice Bailey έχτισε πάνω σε αυτό το θεμέλιο, αλλά μεταμόρφωσε την εφαρμογή του. Σπάζοντας από την κύρια Θεοσοφική Εταιρεία στη δεκαετία του 1920, ο Μπέιλι ίδρυσε τη Σχολή Αρκέην και συστηματοποίησε τον ατομικιστικό σατανισμό της Μπλαβάτσκυ στον κολεκτιβιστικό Εωσφορισμό3. Εκεί που η Μπλαβάτσκυ είχε προωθήσει την ατομική εξέγερση για προσωπική πνευματική ικανοποίηση, η Μπέιλι προώθησε την οργανωμένη εξέγερση μέσω θεσμικών καναλιών – αυτό που ονόμασε «εξωτερίκευση της ιεραρχίας»4.

Η πρόοδος είναι κρίσιμη: η Μπλαβάτσκυ έθεσε το σατανικό θεμέλιο (ατομική εξέγερση ενάντια στη θεϊκή εξουσία), ενώ η Μπέιλη ανέπτυξε την εωσφορική δομή (ιεραρχική οργάνωση επαναστατικών αρχών για την καθιέρωση νέων μορφών θεσμικού ελέγχου που εξυπηρετούν θεμελιωδώς εκμεταλλευτικούς σκοπούς, ενώ διεκδικούν ηθική εξουσία).

Η κρίσιμη γέφυρα μεταξύ αυτών των φάσεων ήταν η Annie Besant5, η οποία έδειξε πώς οι απόκρυφες αρχές θα μπορούσαν να ενσωματωθούν συστηματικά στα κινήματα θεσμικής μεταρρύθμισης. Ο Besant ήταν ο πρώτος κορυφαίος ομιλητής για τη Φαβιανή Εταιρεία στη δεκαετία του 1880, κυριαρχώντας στην προσέγγισή τους της σταδιακής θεσμικής «διείσδυσης» παρά της επαναστατικής ανατροπής6. Οι Φαβιανοί πρωτοστάτησαν στη μεθοδολογία του συστηματικού θεσμικού μετασχηματισμού μέσω της διείσδυσης των ασθενών στις υπάρχουσες δομές – μια τεχνική που θα αποδεικνυόταν απαραίτητη για την απόκρυφη θεσμική αιχμαλωσία.

Το 1889, αφού διάβασε τη «Μυστική Δοξασία» της Μπλαβάτσκυ, η Μπέζαντ ασπάστηκε τη Θεοσοφία και επέτρεψε να εκπνεύσει η ιδιότητα του μέλους της Φαβίας. Αλλά έφερε μαζί της τη θεσμική μεθοδολογία του Φαβιανού, και έγινε Πρόεδρος της Θεοσοφικής Εταιρείας το 1907. Υπό την ηγεσία της, η Εταιρία άρχισε να εφαρμόζει τις τεχνικές σταδιακής διείσδυσης του Φαβιανού για να προωθήσει τις θεοσοφικές αρχές μέσω φαινομενικά κοσμικών καναλιών. Η Besant αντιπροσωπεύει έτσι τον κρίσιμο σύνδεσμο μεταξύ της θεσμικής στρατηγικής του Φαβιανού και των θεοσοφικών αποκρυφιστικών στόχων – δείχνοντας πώς η συστηματική θεσμική σύλληψη θα μπορούσε να εξυπηρετήσει την πνευματική εξέγερση μεταμφιεσμένη ως κοινωνική πρόοδοΟι μαθητές του Μπέιλη δεν ήταν απλώς φιλόσοφοι. Το αποχαρακτηρισμένο έγγραφο της CIA από το 1969 υποδηλώνει ότι η επιρροή της επεκτάθηκε στα υψηλότερα επίπεδα της κυβέρνησης μέσω μιας οργάνωσης που ονομάζεται Ναός της Κατανόησης7. Σύμφωνα με το έγγραφο, ο Ναός είχε «δεσμούς με μυστικιστικά και μεταθεολογικά κινήματα όπως η Σχολή Αρκέην της Νέας Υόρκης8 και το Lucis Trust του Λονδίνου, Αγγλία9».

Το πιο σημαντικό, το έγγραφο κατονομάζει συγκεκριμένους υψηλόβαθμους αξιωματούχους ως μέλη του Τεμπλ: Robert McNamara (Υπουργός Άμυνας, τότε Πρόεδρος της Παγκόσμιας Τράπεζας), Marietta Peabody Tree (Πρέσβειρα του ΟΗΕ) και «κορυφαίους Αμερικανούς αξιωματούχους της CIA, της Εξωτερικής Υπηρεσίας και του Υπουργείου Άμυνας'. Ο Ναός έλαβε χρηματοδότηση από το ίδρυμα και λειτουργούσε από γραφεία τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στη Νέα Υόρκη, λειτουργώντας ως μεσάζων μεταξύ αποκρυφιστικών οργανώσεων και θεσμών διακυβέρνησης.

Μαζί με το «Global Governance: Why? Πώς? Όταν?'10, αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να είναι ενδεικτικό των ιστορικών στοιχείων για τη θεσμική διείσδυση που θα εξελισσόταν στις σημερινές συστηματικές αναστροφές.

Δέκα Κλιφοθικοί Κόμβοι Παγκόσμιας Διακυβέρνησης

Χρησιμοποιώντας το πλαίσιο του ανεστραμμένου δέντρου11, μπορούμε να χαρτογραφήσουμε πώς κάθε σφαίρα διακυβέρνησης διατηρεί τη θεϊκή της εμφάνιση ενώ εξυπηρετεί αντίθετους σκοπούς:

Η Ουράνια Τριάδα: Το Στέμμα της Αντιστροφής

1. Thaumiel («Δυαδικότητα του Θεού») ↔ Αναδρομή
   πληροφοριών Σύγχρονοι οργανισμοί: Συμμαχία Five Eyes, κέντρα συγχώνευσης πληροφοριών του ΝΑΤΟ

   Το διαιρεμένο στέμμα της εξουσίας εκδηλώνεται μέσω δικτύων πληροφοριών που δημιουργούν πληθωρισμό απειλών και βρόχους εξάρτησης αντιπάλων. Αντί να παρέχουν ασφάλεια μέσω ακριβούς αξιολόγησης, αυτά τα συστήματα κατασκευάζουν κρίσεις για να δικαιολογήσουν τη δική τους επέκταση και να εξασφαλίσουν αέναες συγκρούσεις. Οι υπηρεσίες πληροφοριών λειτουργούν ως το συντονιστικό στέμμα αυτού του ανεστραμμένου συστήματος – του ψευδούς Keter που οργανώνει όλες τις άλλες θεσμικές αντιστροφές, διατηρώντας παράλληλα την εντύπωση ότι εξυπηρετεί υψηλότερους σκοπούς μέσω της «εθνικής ασφάλειας».

2. Ghagiel («The Hinderers») ↔ Εκκαθάριση πληροφοριών

   Σύγχρονοι οργανισμοί: UNESCO, μεγάλα ακαδημαϊκά ιδρύματα, συστήματα αξιολόγησης από ομοτίμους, mainstream media, πολιτιστικά ιδρύματα

   Η διεφθαρμένη σοφία εκδηλώνεται μέσω συναινετικών καρτέλ που χρησιμοποιούν κύκλους παραπομπών και συντακτικές πολιτικές για να αποκλείσουν την ετερόδοξη έρευνα. Τα ακαδημαϊκά ιδρύματα που θα έπρεπε να επιδιώκουν την αλήθεια αντί να χρησιμοποιούν ως όπλο τα διαπιστευτήρια για να καταστείλουν την έρευνα. Τα μέσα ενημέρωσης και οι πολιτιστικοί θεσμοί που πρέπει να ενημερώνουν και να εμπνέουν αντ' αυτού συντονίζουν τις αφηγήσεις και καθορίζουν την αποδεκτή πολιτιστική έκφραση. Το σύστημα αξιολόγησης από ομοτίμους μετατρέπεται σε μηχανισμό επιβολής προκαθορισμένων συμπερασμάτων και όχι σε διαδικασία ποιοτικού ελέγχου.

3. Satariel («The Concealers») ↔ Νομική εκκαθάριση Σύγχρονοι
   οργανισμοί: Διεθνές Δικαστήριο, Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων

   Ο νόμος ως συσκότιση δημιουργεί λαβύρινθους δικαιοδοσίας που ματαιώνουν τη θεραπεία, ενώ επεκτείνουν τη θεσμική εντολή. Η νομική πολυπλοκότητα χρησιμοποιείται σκόπιμα ως όπλο για να κρύψει τις ροές εξουσίας και να αποτρέψει τη λογοδοσία. Το διεθνές δίκαιο γίνεται ένα σύστημα προστασίας των θεσμικών φορέων από τις συνέπειες αντί να απονέμει δικαιοσύνη.

Η Μέση Τριάδα: Πρακτική Εφαρμογή

4. Gamchicoth («The Devourers») ↔ Εκκαθάριση ΥγείαςΣύγχρονοι οργανισμοί: ΠΟΥ, CDC, ρυθμιστικοί
   οργανισμοί υγείας

   Το ψεύτικο έλεος που καταναλώνει ό,τι βοηθά εκδηλώνεται μέσω αναστροφών φροντίδας προς συμμόρφωση, όπου η ιατρική διαλογή λειτουργεί με βάση την τήρηση της πολιτικής και όχι την ανάγκη. Τα συστήματα υγείας τρέφονται από τη διαρκή κρίση, χρησιμοποιώντας επιτήρηση μεταμφιεσμένη σε περίθαλψη. Η δημόσια υγεία γίνεται ένας μηχανισμός κοινωνικού ελέγχου και όχι βελτίωσης της ευημερίας.

5. Golachab («The Destroyers») ↔ Εκκαθάριση ασφαλείας Σύγχρονοι
   οργανισμοί: ΝΑΤΟ, Υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας, αντιτρομοκρατικός μηχανισμός

   Η βία χωρίς δικαιοσύνη χρησιμοποιεί την ασφάλεια ως δικαιολογία για μόνιμα έκτακτα μέτρα. Οι απειλές για την ασφάλεια κατασκευάζονται για να ομαλοποιήσουν τον αυταρχικό έλεγχο που παρουσιάζεται ως προστασία. Ο μηχανισμός ασφαλείας δημιουργεί την ίδια την αστάθεια που ισχυρίζεται ότι αντιμετωπίζει, δικαιολογώντας διευρυμένες εξουσίες μέσω προβλημάτων που συστηματικά δημιουργεί.

6. Togharim («Οι αμφισβητίες») ↔ Πολιτική εκκαθάριση Σύγχρονοι
   οργανισμοί: Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών, Κοινοβούλιο της ΕΕ, εθνικά νομοθετικά σώματα

   Η αρμονία ως αδιέξοδο εκδηλώνεται μέσω του διαδικαστικού, όπου τα αποτελέσματα είναι προκαθορισμένα, αλλά η διαδικασία χρησιμεύει ως θέαμα. Το δημοκρατικό θέατρο κρύβει τεχνοκρατικό προκαθορισμό. Οι πολιτικοί θεσμοί γίνονται χώροι παραστάσεων που νομιμοποιούν αποφάσεις που λαμβάνονται αλλού, ενώ δίνουν την εντύπωση αντιπροσωπευτικής διακυβέρνησης.

   Η Κάτω Τριάδα: Υλική Εκδήλωση

   7. Harab Serapel («Serpents of Copper») ↔ Περιβαλλοντική εκκαθάριση Σύγχρονοι
      οργανισμοί: UNFCCC, IPCC, αγορές άνθρακα

      Η νίκη μέσω της διαφθοράς χρησιμοποιεί την πλανητική υγεία ως ηθικό μοχλό για την εξορυκτική εταιρική ενοποίηση. Η προστασία του περιβάλλοντος γίνεται ένας μηχανισμός συγκέντρωσης πόρων μέσω πιστωτικών μορίων άνθρακα, αντισταθμιστικών αγορών και «λύσεων που βασίζονται στη φύση» που χρηματιστικοποιούν τις υπηρεσίες οικοσυστήματος. Η διατήρηση γίνεται εξόρυξη με επιπλέον βήματα.Samael («Δηλητήριο του Θεού») ↔ Εκκαθάριση προτύπων Σύγχρονοι

      οργανισμοί: ΟΟΣΑ, ISO, Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ

      Η επικοινωνία ως χειραγώγηση δημιουργεί μηχανική δεικτών που θάβει τη διανεμητική βλάβη και τον κίνδυνο ουράς. Τα συστήματα μέτρησης έχουν σχεδιαστεί για να αποκρύπτουν και όχι να φωτίζουν την πραγματικότητα. Οι οργανισμοί τυποποίησης δημιουργούν μετρήσεις που κάνουν την εκμετάλλευση να εμφανίζεται ως πρόοδος, ενώ κρύβουν τις αρνητικές εξωτερικότητες από την προβολή.Gamaliel («Μολυσμένο Ίδρυμα») ↔ Χρηματοοικονομική Αναδρομή

      Σύγχρονοι οργανισμοί: NGFS (Network for Greening the Financial System), ESG rating agencies

      Η διεφθαρμένη μετάδοση διοχετεύει το κεφάλαιο μέσω μηχανισμών φήμης που νομιμοποιούν τη συγκέντρωση. Τα πλαίσια ESG διοχετεύουν τις ροές πλούτου στην αιχμαλωσία της ελίτ, παρέχοντας παράλληλα ηθική κάλυψη. Τα χρηματοπιστωτικά συστήματα που θα έπρεπε να κατανέμουν αποτελεσματικά τους πόρους αντί να γίνονται μηχανισμοί εξόρυξης πλούτου μεταμφιεσμένοι ως ηθικές επενδύσεις.

      Το Υλικό Θεμέλιο

      10. Lilith («Νυχτερινό φάντασμα») ↔ Εκκαθάριση
          τραπεζών Σύγχρονοι οργανισμοί: Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών, κεντρικές τράπεζες, γραφεία συμψηφισμού

          Η πραγματικότητα ως υπνωτικό πέπλο λειτουργεί μέσω σκιωδών ισολογισμών και στρωμάτων συμψηφισμού που συσκοτίζουν τον έλεγχο των συστημάτων διακανονισμού. Η ορατή οικονομία κρύβει βαθύτερη παρασιτική χρηματοπιστωτική αρχιτεκτονική. Οι κεντρικές τράπεζες γίνονται ένας μηχανισμός συστηματικής μεταφοράς πλούτου μεταμφιεσμένου σε νομισματική σταθερότητα.

          Η κρυμμένη σφαίρα

          • Da'at Corrupted («Η γνώση ως πειρασμός») ↔ Ηθική εκκαθάριση
            Σύγχρονοι οργανισμοί: Επιτροπές δεοντολογίας, θρησκευτικοί συνασπισμοί, δίκτυα «κοινωνίας των πολιτών», συμβούλια δεοντολογίας τεχνητής νοημοσύνης, αναδυόμενες επιτροπές νευροηθικής

            Η αντεστραμμένη συνείδηση εκδηλώνεται μέσω του ξεπλύματος αρετής, όπου οι επιτροπές δεοντολογίας δικαιολογούν αυτό που διαφορετικά θα αποτύγχανε στον έλεγχο. Η ηθική γλώσσα χρησιμοποιείται ως όπλο για να παρέχει δίκαιη κάλυψη για τη συστημική αντιστροφή. Οι επιτροπές δεοντολογίας AI νομιμοποιούν την αλγοριθμική επιτήρηση και τη χειραγώγηση της συμπεριφοράς, πλαισιώνοντας τον έλεγχο της συνείδησης ως υπεύθυνη ανάπτυξη. Οι προσεγγίσεις της απόλυτης εκδήλωσης μέσω της Νευροηθικής – ηθικά πλαίσια που θα δικαιολογήσουν τις τεχνολογίες άμεσης νευρωνικής διεπαφής ως απελευθέρωση, διευκολύνοντας παράλληλα την άνευ προηγουμένου χειραγώγηση της συνείδησης. Η «παγκόσμια ηθική» / «καθολική ηθική γραμματική» γίνεται ο μηχανισμός πύλης που νομιμοποιεί όλες τις άλλες αντιστροφές κάνοντας τη διαφωνία να φαίνεται ανήθικη παρά πολιτικά νομιμοποιημένη.

            Πώς οι καλές προθέσεις εξυπηρετούν ανεστραμμένους σκοπούς

            Ο στόχος είναι να στρατολογηθούν πραγματικά ιδεαλιστές συμμετέχοντες. Το μοντέλο Bailey/Temple of Understanding δείχνει πώς λειτουργεί αυτό: οι άνθρωποι με ειλικρινείς προθέσεις να υπηρετήσουν την ανθρωπότητα διοχετεύονται σε θεσμικές θέσεις όπου η δομική λογική αντιστρέφει την υπηρεσία τους.

            Αυτό δεν είναι συνειδητή συνωμοσία από τους περισσότερους συμμετέχοντες. Το σύστημα λειτουργεί ακριβώς επειδή τα άτομα μέσα σε αυτό πιστεύουν πραγματικά ότι εξυπηρετούν υψηλότερους σκοπούς. Οι ακαδημαϊκοί ερευνητές πιστεύουν ότι επιδιώκουν τη γνώση. Οι αξιωματούχοι υγείας πιστεύουν ότι προστατεύουν τη δημόσια υγεία. Οι περιβαλλοντικοί υποστηρικτές επιδιώκουν να διατηρήσουν τον πλανήτη.

            Αλλά οι θεσμικές δομές εντός των οποίων λειτουργούν αντιστρέφουν συστηματικά αυτές τις προθέσεις. Το έργο του ερευνητή διοχετεύεται μέσω μηχανισμών συναίνεσης που καταστέλλουν τα άβολα ευρήματα. Οι συστάσεις του αξιωματούχου υγείας φιλτράρονται μέσω πολιτικών διαδικασιών που δίνουν προτεραιότητα στον έλεγχο της περίθαλψης. Οι ανησυχίες του περιβαλλοντικού συνηγόρου αιχμαλωτίζονται από οικονομικούς μηχανισμούς που εμπορευματοποιούν τη φύση, ενώ την αποκαλούν προστασία.

            Κάθε εκκαθάριση διατηρεί την εξωτερική μορφή του θεϊκού ομολόγου του, ενώ εξυπηρετεί αντίθετους σκοπούς μέσω τεχνοκρατικών επιχειρήσεων κελύφους. Αυτό παρέχει τέλεια κάλυψη για τους συμμετέχοντες που ασυνείδητα εκδηλώνουν αναστροφές ενώ συνειδητά επιδιώκουν τους δηλωμένους στόχους τους.

            Η νοημοσύνη ως συντονιστικό στέμμα

            Αυτό που κάνει αυτό το σύστημα συνεκτικό και όχι χαοτικό είναι ο ρόλος των μυστικών υπηρεσιών ως το διεφθαρμένο στέμμα. Όπου ο θεϊκός Keter αντιπροσωπεύει την καθαρή συνείδηση κατευθύνοντας την πραγματικότητα σύμφωνα με την αλήθεια, οι υπηρεσίες πληροφοριών λειτουργούν ως τεχνοκρατική συνείδηση κατευθύνοντας την παγκόσμια διακυβέρνηση σύμφωνα με συστηματικά κατασκευασμένες απειλές.

            Η νοημοσύνη δεν συλλέγει απλώς πληροφορίες - συντονίζει τις αφηγήσεις απειλής που δικαιολογούν όλες τις άλλες εκκαθαρίσεις:

            • Οι υπηρεσίες ασφαλείας λειτουργούν βάσει διαβαθμισμένων αξιολογήσεων απειλών

            • Οι πολιτικές υγείας ανταποκρίνονται σε αναλύσεις κινδύνου σε σχήμα νοημοσύνης

            • Οι περιβαλλοντικές πολιτικές ενσωματώνουν τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στην ασφάλεια

            • Οι δημοσιονομικοί κανονισμοί αφορούν τη νομιμοποίηση εσόδων από παράνομες δραστηριότητες και τη χρηματοδότηση της τρομοκρατίας

            • Τα νομικά πλαίσια επεκτείνονται για την αντιμετώπιση απειλών που εντοπίζονται από πληροφορίες

            Ο συντονισμός πραγματοποιείται μέσω ενημερώσεων ασφαλείας, αξιολογήσεων απειλών και διαβαθμισμένης διυπηρεσιακής συνεργασίας που το κοινό δεν μπορεί να επαληθεύσει. Αυτό δημιουργεί τέλειες συνθήκες για συστηματική αντιστροφή: κάθε εκκαθάριση μπορεί να δικαιολογήσει τους αντίθετους σκοπούς της με αναφορά σε διαβαθμισμένες πληροφορίες που αποκαλύπτουν «πολύπλοκες πραγματικότητες» που το κοινό δεν μπορεί να κατανοήσει.

            ---

            Αποκοπή των άκρων προς τα πίσω

            Αυτό που κάνει το qliphothic σύστημα ιδιαίτερα σταθερό είναι η συστηματική εξάλειψη των μηχανισμών ανάδρασης που θα μπορούσαν να εκθέσουν ή να διορθώσουν τις αναστροφές. Σε υγιή θεσμικά συστήματα, οι πληροφορίες ρέουν αμφίδρομα - οι «προς τα πίσω άκρες» επιτρέπουν στη διόρθωση, τη λογοδοσία και την ανατροφοδότηση να ρέουν από κάτω προς τα πάνω. Το κλειφοθικό δέντρο κόβει αυτές τις άκρες προς τα πίσω διατηρώντας παράλληλα την εμφάνισή τους.

            Η δημοκρατική λογοδοσία γίνεται θέατρο όπου οι εκπρόσωποι ανταποκρίνονται σε συντονισμένες αφηγήσεις και όχι σε γνήσιες ανησυχίες των συνιστωσών. Η επιστημονική αξιολόγηση από ομοτίμους γίνεται συναινετική επιβολή που εμποδίζει την έρευνα που προκαλεί παραδείγματα να αποκτήσει νομιμότητα. Οι νομικές προσφυγές χάνονται στη δικαιοδοτική πολυπλοκότητα που έχει σχεδιαστεί για να εξαντλήσει τους αμφισβητίες. Η ανατροφοδότηση της αγοράς στρεβλώνεται μέσω της κανονιστικής σύλληψης και της ασυμμετρίας πληροφόρησης. Οι μηχανισμοί διαφάνειας μετατρέπονται σε ελεγχόμενη αποκάλυψη που αποκαλύπτει προκαθορισμένες πληροφορίες, ενώ αποκρύπτει τις διαδικασίες συντονισμού.

            Κάθε εκκαθάριση λειτουργεί με τέλεια ασυμμετρία πληροφόρησης - οι από κάτω δεν μπορούν να επαληθεύσουν τη νοημοσύνη που δικαιολογεί τη θεσμική συμπεριφορά, ενώ οι παραπάνω ισχυρίζονται ειδικές γνώσεις που κάνουν τις ενέργειές τους να φαίνονται απαραίτητες παρά τους αντίθετους δεδηλωμένους σκοπούς. Η καταγγελία δυσλειτουργιών διοχετεύεται μέσω εσωτερικών διαδικασιών που αποσκοπούν στην εξουδετέρωση και όχι στην αποκάλυψη προβλημάτων. Τα ανεξάρτητα εποπτικά όργανα στελεχώνονται με συμμετέχοντες στο σύστημα που πιστεύουν πραγματικά στις αναστροφές που διαιωνίζουν.

            Το αποτέλεσμα είναι ένα σύστημα που φαίνεται να ανταποκρίνεται ενώ είναι θεμελιωδώς ασύδοτο. Η ισχύς ρέει προς τα κάτω μέσω κάθε εκκαθάρισης, αλλά οι γνήσιες διορθωτικές πληροφορίες δεν μπορούν να ρέουν προς τα πάνω. Οι θεσμικές μορφές λογοδοσίας παραμένουν άθικτες, ενώ η λειτουργία τους έχει αντιστραφεί πλήρως.

            Το αποτέλεσμα είναι ο αυταρχισμός – με δημοκρατικό προσωπείο.

            Η διαφάνεια ως πρωταρχική αντι-στρατηγική

            Η κατανόηση της νοημοσύνης ως συντονιστικής κορώνας αποκαλύπτει γιατί η διαφάνεια και η λογοδοσία αντιπροσωπεύουν την πρωταρχική δομική ευπάθεια του συστήματος. Ολόκληρος ο μηχανισμός εξαρτάται από την ασυμμετρία πληροφόρησης για τη διατήρηση των θεσμικών αντιστροφών.

            Η διαφάνεια επιτίθεται άμεσα στο στέμμα αντί να προσπαθεί να μεταρρυθμίσει μεμονωμένους κόμβους. Αναγκάζει το σύστημα είτε:

            1. Αποκαλύψτε τους πραγματικούς μηχανισμούς συντονισμού (εκθέτοντας έτσι την αντιστροφή)

            2. Στην πραγματικότητα εξυπηρετούν δηλωμένους σκοπούς (γεγονός που καταστρέφει τον μηχανισμό εξαγωγής)

            Αυτό εξηγεί γιατί οι καταγγελίες δυσλειτουργιών και οι διαρροές εγγράφων δημιουργούν τέτοιο συστημικό πανικό. Δεν φέρνουν απλώς σε δύσκολη θέση μεμονωμένες υπηρεσίες - απειλούν να εκθέσουν τις συντονιστικές πληροφορίες που διατηρούν όλες τις θεσμικές αντιστροφές.

            Το σύστημα μπορεί να απορροφήσει μεταρρυθμιστικές προσπάθειες εντός μεμονωμένων εκκαθαρίσεων - επειδή εξακολουθούν να λειτουργούν εντός του πλαισίου όπου οι υπηρεσίες πληροφοριών διαμορφώνουν αυτό που μετράει ως «νόμιμη» έρευνα, πολιτική ή κριτική. Αλλά δεν μπορεί να απορροφήσει την έκθεση του συντονισμού του στέμματος χωρίς θεμελιώδη δομική κατάρρευση.

            Πέρα από τη μεταρρύθμιση

            Η πιο σύγχρονη κριτική της παγκόσμιας διακυβέρνησης επικεντρώνεται στη βελτίωση των επιμέρους θεσμών – «καλύτερη επιστήμη» στον ΠΟΥ, περισσότερη «δημοκρατική λογοδοσία» στον ΟΗΕ, «ισχυρότερη» περιβαλλοντική προστασία, «δικαιότεροι» δημοσιονομικοί κανονισμοί. Αλλά αν η κλιφοθική ανάλυση είναι σωστή, αυτές οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες ενισχύουν πραγματικά το σύστημα κάνοντάς το να φαίνεται πιο νόμιμο – αφήνοντας άθικτη τη συντονιστική αντιστροφή.

            Η εναλλακτική λύση είναι η διαρθρωτική διαφάνεια που εκθέτει τους ίδιους τους μηχανισμούς συντονισμού:

            • Αποχαρακτηρισμός των αξιολογήσεων πληροφοριών που διαμορφώνουν την πολιτική σε όλους τους τομείς

            • Δημόσια τεκμηρίωση των διυπηρεσιακών διαδικασιών συντονισμού

            • Ανοικτή πρόσβαση στις πραγματικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων που διέπουν τις διεθνείς συμφωνίες

            • Γνωστοποίηση των χρηματοοικονομικών ροών μεταξύ ιδρυμάτων σε πραγματικό χρόνο

            • Διαφάνεια σχετικά με το ποιες οργανώσεις της «κοινωνίας των πολιτών» συντονίζονται πραγματικά με τις υπηρεσίες πληροφοριών

            Αυτό δεν αφορά μόνο την κυβερνητική διαφάνεια - απαιτεί την έκθεση του συντονισμού μεταξύ κρατικών και μη κρατικών φορέων που κάνει το σύστημα να λειτουργεί ως ολοκληρωμένο σύνολο.

            Ο δρόμος μπροστά μας

            Το κλειφοθικό δέντρο αποκαλύπτει την παγκόσμια διακυβέρνηση ως μια συστηματική αντιστροφή όπου οι θεσμοί διατηρούν θεϊκές εμφανίσεις ενώ εξυπηρετούν αντίθετους σκοπούς και δομείται μέσω του εωσφορικού μηχανισμού όπου η ιεραρχική οργάνωση των επαναστατικών αρχών δημιουργεί νέες μορφές ελέγχου μεταμφιεσμένες σε απελευθέρωση.

            Έχουμε να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο προσεγγίσεις διαφάνειας:

            1. Διαφάνεια των μεταρρυθμίσεων: ενίσχυση της λογοδοσίας των υφιστάμενων θεσμικών οργάνων, με παράλληλη διατήρηση της συντονιστικής αντιστροφής

            2. Διαρθρωτική διαφάνεια: Έκθεση των μηχανισμών συντονισμού που διατηρούν τη συστηματική αντιστροφή

            Το πρώτο ενισχύει το σύστημα κάνοντάς το να φαίνεται πιο νόμιμο. Η δεύτερη απειλεί τη θεμελιώδη λειτουργία της, αναγκάζοντάς την είτε να αποκαλύψει την πραγματική της φύση είτε να εξυπηρετήσει πραγματικά τους δεδηλωμένους σκοπούς της.

            Το αρχαίο σύμβολο του ανεστραμμένου δέντρου δεν ήταν απλώς μυστικιστικές εικασίες - ήταν μια προειδοποίηση για το πώς ακόμη και οι πιο θεϊκές θεσμικές μορφές θα μπορούσαν να διαφθαρούν για να εξυπηρετήσουν ακριβώς αντίθετους σκοπούς, διατηρώντας παράλληλα τέλεια εμφάνιση.

            Η σημερινή παγκόσμια διακυβέρνηση αντιπροσωπεύει την πλήρη εκδήλωση αυτής της αρχαίας προειδοποίησης. Το αν την αναγνωρίζουμε μπορεί να καθορίσει αν θα ξεφύγουμε από αυτήν.

          • **Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων