Παρασκευή 22 Αυγούστου 2025

Το Μεγάλο Ισραήλ στέλνει την Αίγυπτο στην αγκαλιά της Τουρκίας. Κρίση ασφάλειας για την Ελλάδα


 Του Σωτήρη Σιδέρη

Η τελευταία είδηση, ότι η Αίγυπτος ετοιμάζεται να υπογράψει συμφωνία αμυντικής συνεργασίας με την Τουρκία και να συμμετάσχει στην παραγωγή του αεροσκάφους 5ης γενιάς Κaan  προκάλεσε πανικό στο Μέγαρο Μαξίμου. Ο Μητσοτάκης επικοινώνησε με τον Σίσι και σύμφωνα με ανακοίνωση, συζήτησε για τη Γάζα.  Παραπλανητική ανακοίνωση. Συζήτησε τις αλλαγές που συντελούνται στην εξωτερική πολιτική της Αιγύπτου. Γιατί το Κάϊρο,  βλέποντας ότι το Τελ Αβίβ οδεύει προς την δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ,  αναζητά αντίβαρο ασφάλειας για το μέλλον της  Αιγύπτου που να αποτελεί κατά κάποιο τρόπο αντίπαλο δέος για το Ισραήλ. Και αυτό το βρίσκει στην Τουρκία και όχι στην Ελλάδα . 

 Η τελευταία διπλωματική ήττα και για την Ελλάδα και για την Αίγυπτο είναι η “εξαγορά” του Χάφταρ και η προσκόλλησή του στην πολιτική της Τουρκίας. Η Ελλάδα, όμως έχει χάσει σταδιακά και τη δυνατότητα αντίδρασης, καθώς είναι απομονωμένη,  χάνει έδαφος παντού, ενώ  απαιτείται άμεσος επαναπροσδιορισμός της εξωτερικής πολιτικής. 


Η κυριαρχία της τουρκικής διπλωματίας

   Η Τουρκία έχει υπογράψει  διμερείς συμφωνίες αμυντικής, οικονομικής και εμπορικής συνεργασίας με τις περισσότερες χώρες των βαλκανίων, μέχρι τις χώρες του Καυκάσου και της Βόρειας Αφρικής, ακόμη και με το Σουδάν. Παράλληλα, χτίζει και δωρίζει σχολεία, τεμένη, στηρίζει με κάθε μέσο τις μειονότητές της, έχει σχέδιο επιρροής. 
 Μεθοδικά και επίμονα, κατάφερε να διαβρώσει όλα τα σχήματα συνεργασίας που είχε αναπτύξει η Ελλάδα την τελευταία 15ετία, ακόμη και το σχήμα 3+1 . Ελλάδας , Κύπρου , Ισραήλ και  ΗΠΑ, κατάφερε να ακυρώσει μέσω των ΗΠΑ τον αγωγό EastMed, πάγωσε το ηλεκτρικό καλώδιο και έχει απαγορεύσει την έξοδο της Ελλάδας πέρα από τα έξη μίλια και την άσκηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Αντί η Ελλάδα να επεκτείνει τα χωρικά της ύδατα παντού, με εξαίρεση τα Δωδεκάνησα όπου υπάρχει λογική ένσταση της Τουρκίας, παρακολουθεί παθητικά την διπλωματική επέλαση της Τουρκίας, ακολουθεί πολιτική κατευνασμού έναντι των απειλών της Άγκυρας, αντί να κινητοποιήσει γη και ουρανό για να ακυρώσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό. 

 Είναι σχεδόν κατακλυσμιαία η δραστηριότητα που αναπτύσσει η Τουρκία σε όλα τα επίπεδα. Έχει παραλύσει την Ελλάδα στο Αιγαίο και την ανατολική Μεσόγειο, πρακτικά έχει προσαρτήσει τα κατεχόμενα της Κύπρου, θα έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στα εξοπλιστικά προγράμματα, άρα και στην στρατηγική ασφάλειας της ΕΕ, ενώ μέσω των διμερών συμφωνιών που έχει υπογράψει με πλήθος χωρών , απλώνεται στρατηγικά και επιδραστικά, από τον Καύκασο μέχρι την Μεσόγειο και την Αφρική, μέχρι τα βαλκάνια και την Ασία. Και μάλιστα με αποτελεσματικότητα. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός, ότι σε αυτή την διπλωματική φρενίτιδα που κυριαρχεί στην Ευρώπη, ως απότοκο των συνομιλιών Τραμπ -Πούτιν-Ευρωπαίων για το μέλλον της Ουκρανίας, όλοι οι μεγάλοι Ευρωπαίοι παράγοντες, θεωρούν την Άγκυρα καθοριστική για την αρχιτεκτονική ασφάλειας που θα οικοδομηθεί μεταπολεμικά. Ουδείς ενέπλεξε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την Ελλάδα. Σαν να μην υπάρχει.

 
Φυσικά κάποιες ευρωπαικές χώρες θέλουν την Τουρκία με στρατό στην Ουκρανία, αλλά ο Ερντογάν δεν είναι ερασιτέχνης. Για να συνδράμει με οποιοδήποτε τρόπο θα ζητήσει πλήθος ανταλλαγμάτων. Πολιτικά ανταλλάγματα, όπως π.χ. η αναβαθμισμένη Τελωνειακή Ένωση, πλήρης συμμετοχή στην ευρωπαική στρατιωτική βιομηχανία  και Περιφερειακό ρόλο. Προφανώς, θα λάβει υπόψη της και την Ρωσία, με την οποία έχει στρατηγικό βάθος και διπλωματικό και οικονομικό και γεωπολιτικό και δεν έχει αντιπαλότητα με τον Πούτιν, ούτε θέλει αντιπαλότητα. 
   

Το Ισραήλ, η Αίγυπτος, η Τουρκία και τα αντίβαρα


Είναι προφανές ότι όχι μόνο το ΝΑΤΟ και οι μεγάλες ευρωπαικές χώρες, αλλά και αρκετές χώρες της Μέσης Ανατολής θέλουν να έχουν καλές σχέσεις με την Τουρκία. Η “εξαγορά” του Χάφταρ από την Άγκυρα, ο οποίος επί σειρά ετών αποτελούσε επιρροή της Ελλάδας και της Αιγύπτου, ανατρέπει τα δεδομένα. Η Λιβύη ολόκληρη πλέον , έστω και με τις ιδιαιτερότητες του δίπολου Τρίπολης -Βεγγάζης, βρίσκεται υπό την τουρκική επιρροή .

Κατά πληροφορίες είναι ζήτημα χρόνου να ανατεθεί στην Άγκυρα η έναρξη ερευνών για φυσικό αέριο, κάτι που θα τινάξει στον αέρα την ελληνική εξωτερική πολιτική. Το παραμύθι, κυρίως για εσωτερική κατανάλωση,  ότι αυτές οι ενέργειες δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα καταρρέει με πάταγο.Τίποτα νόμιμο και σύμφωνα με τις επιταγές του διεθνούς δικαίου δεν συμβαίνει στον κόσμο. Όλοι όμως αναγνωρίζουν τη νέα πραγματικότητα, έστω και αν αυτή είναι συνέπεια βίας και πολέμων ή του νόμου της ζούγκλας. Ούτε οι ΗΠΑ, ούτε η ΕΕ, ούτε διμερώς οι μεγάλες χώρες, πιέζουν έστω για τους τύπους την Άγκυρα. Δηλαδή αν βρεθεί φυσικό αέριο δεν θα το εισάγει η Ευρώπη; γελοιότητες Μητσοτάκη -Γεραπετρίτη που προκαλούν τεράστιο κόστος στην Ελλάδα. 


Όμως η Αίγυπτος είναι ίσως η χώρα -βαρόμετρο για την περιοχή. Είναι εξαρτημένη από τη Δύση, αλλά αντιμετωπίζει πλέον σοβαρά  οικονομικά και διπλωματικά προβλήματα, σε μια ασταθή γεωπολιτικά περιοχή. Η Δύσης της είναι αναγκαία για χρήμα και άλλους πόρους για να αντιμετωπίσει τα οικονομικά προβλήματα και τις ανάγκες μιας χώρας άνω των 100 εκατομμυρίων κατοίκων. 
Η παρακμή της Δύσης και η ανασφάλεια που προκύπτει από την πολιτική Τραμπ, σε συνδυασμό με τον μεγαλοϊδεατισμό του Ισραήλ, προκαλεί ανασφάλεια στην Αίγυπτο. Η οποία πλέον αναζητά συμμαχίες για να διασφαλίσει το δικό της μέλλον.

Το Μεγάλο Ισραήλ, ο αιώνας της Τουρκίας και η Ελλάδα στη μέση...

Δεν είναι δεδομένη χώρα η Αίγυπτος, ούτε εμπιστεύεται την Τουρκία. Όμως είναι ανάγκη να έχει μια συμμαχία που θα λάβει υπόψη της το Ισραήλ και η συμμαχία Αιγύπτου -Τουρκίας, ίσως και με άλλες χώρες σταδιακά δημιουργεί μια ειδική αρχιτεκτονική ασφάλειας, πέρα από την επιρροή των ΗΠΑ και του Ισραήλ. Για να συμβεί αυτό, η συνεργασία Αιγύπτου -Ισραήλ πρέπει να αρχίσει να αποκτά στρατηγικό βάθος. Οπότε η Ελλάδα , αν θέλει να δράσει θα το κάνει τώρα, διαφορετικά στο εγγύς μέλλον δεν θα μπορεί να κάνει πολλά πράγματα. Η Αθήνα μπορεί να συνομιλήσει με το Τελ Αβίβ και το Κάϊρο για να συμβάλλει στη δημιουργία συνθηκών διαλόγου και σταθερότητας στην περιοχή και να αποτρέψει την δημιουργία μετώπου Αιγύπτου -Τουρκίας. Και το Ισραήλ πρέπει να καταλάβει ότι πολλές χώρες του κόσμου ήθελαν να γίνουν μεγάλες επεκτείνοντας τα εδάφη τους , αλλά στο τέλος οι ίδιες πλήρωσαν το τίμημα του μεγαλοϊδεατισμού. Και αν το Τελ Αβίβ θέλει να αποτρέψει τον τουρκικό μεγαλοϊδεατισμό, ας προσεγγίσει την Αίγυπτο, να την καθησυχάσει και να συνεργαστεί με την Ελλάδα και την Κύπρο επί ίσοις όροις και όχι υπό την έπαρση της Μεγάλης Ιδέας του...


Προφανώς η Αίγυπτος γνωρίζει από πρώτο χέρι, ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να αποτελέσει τέτοιου είδους σύμμαχος. Από την πλευρά της η ελληνική κυβέρνηση όφειλε έγκαιρα να προβλέψει ότι ο πόλεμος του Ισραήλ δεν είναι προ πολλού αντίδραση στην επίθεση της Χαμάς και να κινηθεί ανάλογα, αλλά όλα δείχνουν ότι οι προετοιμασίες για “τελική λύση” στο Παλαιστινιακό είχε σχεδιαστεί χρόνια πριν. Απλά η επίθεση της Χαμάς ήταν το τέλειο άλλοθι για να φέρει στο προσκήνιο το Μεγάλο Ισραήλ, το οποίο απροκάλυπτα προβάλλει τώρα ο Νετανιάχου. Η Αθήνα  οφείλει  να συζητήσει με την Αίγυπτο και με άλλες χώρες του αραβικού κόσμου την προοπτική μιας μεγάλης συμμαχίας ειρήνης και ασφάλειας, απέχοντας από επιθετικά σχέδια, ώστε να συμμετάσχει και να εγκαταλείψει τα μεγαλοιδεατικά του σχέδια. Ταυτόχρονα να κινητοποιηθεί διεθνώς κατά της Τουρκίας. 


Η αντίδραση πολλών χωρών στο Μεγάλο Ισραήλ και τον “αιώνα της Τουρκίας” θα είναι στο εξής το μείζον γεωπολιτικό ζήτημα. Το Ισραήλ και η Τουρκία , χτίζοντας τα σχέδιά τους θέλουν χώρες δορυφόρους διαφορετικά δεν μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα. Ας προσέξει η Ελλάδα . 
Γιατί ο Μητσοτάκης, ηθελημένα ή όχι, μετατρέπει την Ελλάδα σε δορυφόρο του Ισραήλ, αλλά και η Τουρκία απειλεί και στην πράξη προωθεί με την βία και τον αναθεωρητισμό της, την δορυφοποίηση της Ελλάδας. Η κρίση ασφάλειας της Ελλάδας είναι προ των πυλών...  https://www.omegapress.gr/

**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου