Ούτε αυτοκράτειρα, που προετοιμάζεται γιά έξοδο σε …πρώτο ραντεβού με γκόμενο να ήταν!… 🙂 Τόση άργητα! Αλλά, επιτέλους ( ; ) , έρχεται στην Ελλάδα η μανδάμ Κίμπερλυ Γκιλφόϋλ, η νέα πρέσβυς των ηπαπάρα ενθάδε.

[Παρένθεση: σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ήταν να έρθει εδώ στις 9 του μήνα. Αλλά πέρασε η 9η 7ου 2025, κι ακόμη βρίσκεται στις ηπαπάρα, ανάμεσα σε γραφειοκρατικές διαδικασίες. Πάλι άργησε, δηλαδή.]

Απάντησε σε ερωτήσεις, λέει, την ενέκριναν, ξαναλέει, ορκίστηκε, ξαναματαλέει, έβγαλε κι έναν λόγο, λέει εκ τετάρτου…

…Κι εδώ, τα χαλάμε.

Εν πάσει περιπτώσει, η καταγραφή της ομιλίας της, εδώ – αν καί το εγχώριο ΜΜΕ δεν λέει πόθεν η απομαγνητοφώνηση. Ας δεχθούμε, όμως, ότι καί ο λόγος καταγράφηκε σωστά, καί η μετάφραση είναι ακριβής.

Ας πιάσουμε, τώρα, τα σημαντικά αποσπάσματα της ομιλίας της, να τα σχολιάσουμε· κι είμαι απόλυτα σίγουρος ότι η μετάφραση των εδώ γραφομένων θα φτάσει στα μάτια της. (Το ξέρω πως δεν κοιμούνται οι «υπερεσίες» της πατρίδας της, καί θα την ενημερώσουν. Έτσι πρέπει, όμως – όχι μόνον επειδή έχουν το σχετικό καθήκον καί πληρώνονται γι’ αυτό, αλλά καί γιά λόγους, που δεν κατανοούν.)

. . . . . . . . . . .

Πρίν προχωρήσουμε, οφείλετε πρώτα εσείς οι αναγνώστες μου να θυμάστε όσο ζήτε δύο αντικειμενικές καί αδιαμφισβήτητες (καθ’ ό περασμένες από την βάσανο της καθημερινής επαλήθευσης) αλήθειες:

(α) Ότι αυτοί που κυβερνούν τον κόσμο σήμερα, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες:

  • Αυτούς, που δεν θέλουν να υπάρχει επάνω στον πλανήτη ούτε ζωγραφιστός Έλληνας. (Τα δέ τεκμήρια του παρελθόντος μας τα θάβουν σε υπερμυστικές αποθήκες / βιβλιοθήκες καί τα εξαλείφουν.)
  • Κι αυτούς, που δεν τους νοιάζει αν είναι κάποιος Έλληνας-ξεέλληνας (ή Ταϋλανδός, ή Εσκιμώος, ή μαύρος, ή παρδαλός, ή ξέρω ‘γώ), αρκεί να είμαστε «καλά παιδιά», καί να κάνουμε τα χατήρια τους.

[Στο κάτω-κάτω, ούτε η Ιστορία, ούτε το ένδοξο παρελθόν έχουν κάποια τρομερή χρησιμότητα στον σημερινό κόσμο, που προσκυνάει το χρήμα.

Στο κάτω-κάτω, δίς, αφού ο περισσότερος κόσμος εμφορείται, πλέον, από Δυτική νοοτροπία (πχ μουσική ρόκ), έχουν κερδίσει την ιδεολογική μάχη -έστω, στο καθημερινό επίπεδο-, άρα αισθάνονται σίγουροι. Σκεφθήτε πως, ακόμη καί οι ηρωϊκοί (καί κομμουνιστοφέρνοντες) Βιετναμέζοι, ενώι με κύρια δύναμη την αγάπη γιά την πατρίδα τους ξεφτίλησαν μιά «υπερδύναμη», αρνούμενοι να δεχθούν τη βοήθεια ξένων, ακόμη καί της Κίνας, είκοσι χρόνια μετά την ανακωχή …παρακαλούσαν την «υπερδύναμη» να τους δώσει την αποκλειστική αντιπροσωπεία της κοκακόλας γιά όλη την ΝΑ Ασία!!!]

Αυτοί οι τελευταίοι, εν μέτρωι θα ενδιαφερθούν καί γιά τη βιολογική συνέχεια του έθνους μας. (Βλέπε πχ Ήλον Μάσκ. Τώρα, το γιατί θα το κάνουν, δεν χωράει εδώ.)

(β) Ότι το «βαθύ (Χαζαρο)κράτος» των ηπαπάρα ούτε εξαλείφθηκε, ούτε τα έβαψε μαύρα, επειδή βγήκε ο Τράμπ. Οι εταιρείες τους που κουμαντάρουν το χρήμα, όπως η Μαύρη Πέτρα… έεεε… ο Κρονοκύβος… έεεε… η Κάαμπα… έεεε… η Μπλάκ Ρόκ, συνεχίζουν να χαίρουν άκρας υγείας. (Καί συνομωσίας! 🙂 )

[Εντάξει, θα τους άρεσε να βγεί η παλαίμαχη εταίρα -το λέω ευγενικά- Καμάλα, διότι τα σχέδιά τους θα πήγαιναν πιό γρήγορα. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι πάθαν, δά, καί καμιά φοβερή ζημιά.]

Τα παραπάνω τα γράφω, επειδή: χωρίς να τα «υιοθετήσετε», αρκετές από τις πολιτικές / κοινωνικές θέσεις του γράφοντος θα σας φανούν ακατανόητες.

. . . . . . . . . . .

Πάμε, τώρα, να δούμε, τί είπε το κορίτσι μας.

«…H κ. Guilfoyle περιέγραψε τη θέση της χώρας μας ως στρατηγική απέναντι στην «επέκταση της Κίνας και της Ρωσίας», ιδίως σε ό,τι αφορά την αξιοποίηση της κομβικής θέσης της Αλεξανδρούπολης.»

Αχά! Η θέση της χώρας μας!… Θέση 🙂 (ισχυρισμός, δηλαδή), η οποία επαναλαμβάνεται δίς.

Πολύ έξυπνο, καί της βγάζω το καπέλλο! Η θέση, όχι ο Ελληνικός Λαός!

Ή το ξέρει, ή την ενημέρωσαν ότι, αν περιμένει από Έλληνες να πάμε να σκοτωθούμε, γιά ν’ αποτελέσουμε ανάχωμα σε δύο πυρηνικές (καί υπερπληθυσμιακές) υπερδυνάμεις, ώστε να γλυτώσουν οι Δυτικοί (κυρίως ηπαπαραίοι) φαντάροι, θα πάρει τ’ αρχίδια μας.

Συγνώμη που μιλάω έτσι, απευθυνόμενος σε μία κυρία, αλλά η χώρα της (μαζί με την αγγλίτσα) έχουν κάκιστο προηγούμενο κακής συμπεριφοράς απέναντί μας. Βλέπεις, καί το 1941 θα σκοτωνόμασταν άπαντες, αν το στράτευμα υπάκουε στις διαταγές του άφρονος (καί ταμπουρωμένου …στην Αθήνα) Παπάγου να δώσει μάχη μέχρις εσχάτων, ώστε να υποχωρήσουν με ασφάλεια οι άκαπνοι Άγγλοι …»σύμμαχοι» του «εκστρατευτικού σώματος». (Την πλήρωσαν Νεοζηλανδοί καί Αυστραλοί, τελικά.) Καί Ιστορία γνωρίζουμε, κυρία Γκιλφόϋλ. Δεν είμαστε αγράμματοι φουστανελλάδες.

Τώρα, γιατί η Αλεξανδρούπολη;

Μά, επειδή η Αλεξανδρούπολη ως κόμβος πλοίων στην αρχή καί τραίνων μετά, μέσωι Βουλγαρίας / Ρουμανίας, τροφοδοτεί την Ουκρανία. Καταλαβαίνουμε, ακόμη, από τα λεγόμενα της κυρίας πρέσβεως, ότι το κράτος της λύσσαξε να επιτεθεί στη Ρωσσία -μόνο του, ή με το ΝΑΤΟ-, καί ο πόλεμος εκεί πάνω κάθε άλλο, παρά θα σταματήσει σύντομα.

‘Ντάξ’, κυρία μου, το κράτος σας έχει μιά άλφα λασκαρισμένη βίδα να πολεμήσει εναντίον της Ρωσσίας (πολλές λάσκα βίδες έχει, αλλά δεν θα το κάνουμε θέμα), αλλά φροντίστε να μή φάνε καμιά Ρωσσική θερμοβαρική κατακέφαλα οι Αλεξανδρουπολίτες, διότι δεν σας φταίνε σε τίποτε. (Ελπίζω κι οι Ρώσσοι να ξέρουν καλό σημάδι.)

[Αν μπορούν οι Ρώσσοι να σημαδέψουν επιλεκτικώς τον μητροπολίτη της περιοχής, κερνάω λουκούμια το πλήρωμα της πυροβολαρχίας τους! 🙂 ]

Τα παραπάνω, όμως, δείχνουν ακόμη κάτι: ότι οι ηπαπάρα, μέσωι Αλεξανδρούπολης, θέλουν να παρακάμψουν την τουρκίτσα (τον θαλάσσιο δρόμο των Στενών), διότι η τελευταία είναι ασταθής· λέει καί ξελέει. Καί δεν θέλουν, ή δεν μπορούν πλέον, να τη βάλουν στη θέση της. Σύμφωνοι, αλλά είναι το κράτος ΣΑΣ, κυρία Γκιλφόϋλ, που εξέθρεψε το τουρκικό τέρας – δεκαετίες, τώρα. Μην κάνετε μουτράκια, επομένως, που δεν μπορείτε πλέον να το συμμαζέψετε. Ξέρετε τί λέει μία Ελληνική παροιμία; «- Δώσ’ τ’ αέρα του χωριάτη, να σ’ ανέβει στο κρεββάτι!» (Να σε γ.μήσει, δηλαδή. Καί πάλι συγνώμη, κυρία πρέσβυ, γιά το βρωμόστομο που διαθέτω.) Ποιός του έδωσε αέρα του χωριάτη, λοιπόν; Μά εσείς, οι κουτοπόνηροι καί εκδικητικοί Αγγλοσάξωνες! Ποιός άλλος;!

Το κεχαριτωμένον, βέβαια, είναι ότι ο χωριάτης πλέον δεν γ.μάει μόνον εμάς, αλλά άρχισε να γ.μάει κι εσάς! 🙂 Δεν ξέρω αν θα βάλετε ποτέ μυαλό, τώρα που άρχισε να τσούζει κι ο δικός σας κώλος, αλλά ελάχιστα μ’ ενδιαφέρει.

Πάμ’ παρακάτ’.

«…Παράλληλα, έθιξε τις σημαντικές αγορές αμερικανικού αμυντικού εξοπλισμού από την Ελλάδα, όπως μαχητικά F-35, ελικόπτερα Apache και Blackhawk, καθώς και σύγχρονα πλοία, για να επισημάνει τη σημασία του κοινού σχεδίου συμπαραγωγής φρεγατών τύπου Constellation, το οποίο ενισχύει τη βιομηχανική συνεργασία των δύο χωρών.»

Μάλιστα, μάλιστα.

Έ, γνωστά πράγματα· συνεχίζεται το νταβατζηλίκι στα λεφτά μας, επειδή «ανήκομεν εις την Δύσιν», όπως έκρωξε κάποτε ο ανιστόρητος φρύδιας του Κιούπκιοϊ. Αλλοιώς, θα αγοράζαμε όπλα από Κίνα / Ινδία / οποιονδήποτε εκτός ηπαπάρα, καί θα είχαμε καί συμπαραγωγές μ’ αυτούς όλους. Άσε που θ’ αναπτύσσαμε καί τα δικά μας οπλικά συστήματα. Θα μας ερχόταν πολύ φτηνότερα, ξέρετε.

[Κι ακόμη μία φορά: την τουρκίτσα, που στα οπλικά συστήματα σας γύρισε την πλάτη, δεν τολμάτε να την κάνετε ντά!, έ, κυρία πρέσβυ; Δεν τολμάτε, ή δεν μπορείτε; Καί τα F-35 που θα της πουλήσετε, θα παίρνουν μπρός με δικό σας συνθηματικό, ή θα της τα παραδώσετε ξεκλείδωτα; Εικάζω το δεύτερο – καί να μή σας πω ότι αυτά που θ’ αγοράσουμε εμείς θα είναι με το συνθηματικό.]

«…«Αν επιλεγώ , θα είναι προτεραιότητά μου να επιταχύνω περαιτέρω τον εκσυγχρονισμό της ελληνικής άμυνας», δήλωσε.»

Με τα δικά μας λεφτά, εννοείται. Μνημόσυνο με ξένα κόλλυβα, δηλαδή. Κι από «εκσυγχρονισμό», κυρία μου, αφήστε τα· σας είδαμε!… Όπλα μακρού πλήγματος καί λοιπά παρόμοια καλούδια, μας τά ‘χετε απαγορεύσει. Ό,τι μας επιτρέπετε ν’ αγοράζουμε από όπλα, ή είναι ξεπερασμένο, ή τό ‘χουμε απλά γιά τις παρελάσεις.

Γι’ αυτό σας είπα… πόλεμο με Ρωσσία καί Κίνα θέλετε; ξεκινήστε τον, αλλά ΜΗΝ ελπίζετε σ’ εμάς γιά βοήθεια!

«…αναφέρθηκε επίσης στο θέμα της ενέργειας … που διευκολύνουν τις εξαγωγές αμερικανικού φυσικού αερίου στην Ευρώπη.»

Ένθα «Ευρώπη» είναι τα νεοεισελθόντα στις δυτικές συμμορίες πρώην ανατολικά κράτη – Βουλγαρία, Ρουμανία, κτλ. (Διότι τα της δυτικής Ευρώπης τροφοδοτούνται από άλλα λιμάνια.) Κι όσο γιά το φυσικό αέριο, ούτε κουβέντα να βγάλει καί να πουλήσει το δικό της η Ελλαδίτσα. (Ακόμη κι αν το βγάλουμε, μαντέψτε ποιός θα χλαπακιάζει το 95% των κερδών!… Νιάου κάνει, χούρ-χούρ κάνει, τί ζώο είναι; Έ; 🙂 )

Πάμε παρακάτω.

«…«Η Ελλάδα είναι επί χρόνια στενή συνεργάτης με τις ΗΠΑ, έχει ενισχύσει σημαντικά την ασφάλεια στα ανατολικά»…»

Δεν είμαστε συνεργάτες, δουλικά σας είμαστε. Προτεκτοράτο σας είμαστε. Καί… τί ενισχύσαμε εμείς; Την ασφάχάχάχάαααα!!!!! Τα φιλαράκια σας, ο δεύτερος μεγαλύτερος στρατός του ΝΑΤΟ, οι τουρκαλάδες, που τους χαϊδεύετε, τί ενίσχυσαν, τότε, στα ανατολικά;

Εάν μέν ενίσχυσαν «ασφάλειες» καί τα ρέστα, εμάς τί μας (τα) ζαλίζετε; Εάν, πάλι, όχι, τί τους έχετε στα ώπα-ώπα; Σας είπα, κυρία μου, δεν μας τα λέτε καλά.

«…«Είναι σημαντικό να διασφαλίσουμε ότι οι Αμερικανοί πολίτες που ζουν σε περιοχές της Μέσης Ανατολής και κινδυνεύουν, θα έχουν μια ασφαλή έξοδο και βοήθεια από χώρες όπως η Ελλάδα, ή η Κύπρος»…»

Άμ, εδώ είναι το ζουμί! Οι Αμερικανοί πολίτες που κινδυνεύουν, κάλλιστα μπορούν να πάνε σε φιλικά σας κράτη της περιοχής (Ιορδανία, Σαουδική Αραβία, κτλ), να μπούν σε αεροπλάνα, καί να φύγουν. Καί δεν είναι ανάγκη να πάνε σε Κύπρο καί Ελλάδα. Ούτε είναι λογικό, διότι αν πιάσει φωτιά το σπίτι σου, δεν καταφεύγεις στο σπίτι του γείτονα, διότι μπορεί να καεί κι αυτό. Πάς ακόμη πιό μακριά.

Εδώ, όμως, εξυπονοείται άλλο, που δεν ειπώθηκε:

Ότι σε Ελλάδα / Κύπρο θα καταφύγουν οι κάτοχοι διπλών διαβατηρίων, όπως τα φιλαράκια σας οι Ισραηλινοί. Διότι έτσι υπαγορεύει το παλιό σχέδιο: να καταφύγουν εδώ, αν κάποια στιγμή τους την πέσουν όλοι μαζί οι Άραβες (αφού πρώτα μονοιάσουν μεταξύ τους) καί τους πετάξουν στη θάλασσα. Τα ξέρουμε, κυρία πρέσβυ!… Μας θεωρείτε το «στρατηγικό βάθος» του αγαπημένου σας Γισραϊέλ. Οι δέ χώρες-καταφύγια γι’ αυτούς είναι η Χαζαρία, συγνώμη, η Ουκρανία (άκυρο προσώρας), η Κύπρος, καί η Ελλάδα· ειδικά το βόρειο κομμάτι της χώρας μας, η Μακεδονία, με πρωτεύουσα τη «Σαλανίκ». Γι’ αυτό λυσσάξατε να φτιάξετε «Ματσεντονίγια», συνεχίζοντας τις προσπάθειες του Χίτλερ καί του κομμουνιστή Τίτο!

«…«Είναι σημαντικό ότι η Ελλάδα είναι σταθερά πάνω από το 3% και έχει δεσμευτεί στη Χάγη για να φτάσει στο 5%. … ».

Εδώ εννοεί ότι θα δίνουμε το 5% του προϋπολογισμού μας γιά αγορά (δυτικών – κατά προτίμηση αμερικανικών) οπλικών συστημάτων.

Κυρία πρέσβυ, δεν σας τα είπαν καλά. Η Ελλάδα δεν δεσμεύτηκε· επειδή η Ελλάδα πρώτα-πρώτα δεν έχει να ζήσει αξιοπρεπώς τα παιδιά της. Άρα, δεν έχει διαθέσιμα λεφτά, να τα δίνει γιά να ευδοκιμήσουν τα δικά σας γεωπολιτικά σχέδια – που δεν μας αφορούν, παρά μόνον εν μέρει καί περιστασιακώς. Ο Κούλης δεσμεύτηκε – καί μάλιστα, χωρίς να μας ρωτήσει. Τα παράπονά σας, λοιπόν, σ’ αυτόν· καί, αν θυμώσατε, σας τον χαρίζουμε, να τον κάνετε ό,τι θέλετε. Μέχρι καί κινητό στόχο, να εξασκούνται σε ασκήσεις με πραγματικά πυρά οι «Μαρίνζ»! 🙂

. . . . . . . . . . .

Δεν υπάρχει κάτι άλλο να σχολιάσουμε. Αλλά, θα επισημάνω μόνον ότι τα -σαφώς εχθρικά- λόγια αυτά:

  • Είτε ειπώθηκαν, απλά γιά να ειπωθούν. (Μην ξεχνάμε πως, πρώτον, το «βαθύ κράτος» παραμονεύει να φάει ζωντανόν κάθε αποκλίνοντα της «γραμμής» που δίνει αυτό, καί δεύτερον, χιλιετιών σχέδια παγκόσμιας κυριαρχίας δεν σταματάνε, επειδή βγήκε ο Τράμπ καί διόρισε πρέσβυ στην Ελλάδα τη Γκιλφόϋλ.)
  • Είτε καί ειπώθηκαν, καί εννοούνται.

Στην πρώτη περίπτωση, μπορούμε να δούμε την κυρία πρέσβυ με κάποια συμπάθεια. Αν καί γνωρίζουμε καλά πως, στις διακρατικές σχέσεις, η πραγματικότητα πάντα είναι: τα δικά μας συμφέροντα εναντίον των ξένων συμφερόντων. Καί ελάχιστη σημασία έχει αν ο κάθε, ή η κάθε πρέσβυς μας είναι συμπαθές άτομο, ή όχι. Απλά, η θητεία της κυρίας Γκιλφόϋλ στην Ελλάδα θα καταγραφεί θετικά.

Στη δεύτερη περίπτωση, αυτά τα λόγια απλά τυγχάνουν ακόμη ένα δείγμα της ψυχικής μαυρίλας καί σαπίλας όσων δεν θέλουν να υπάρχει ούτε ίχνος Έλληνα. Οπότε, παραμένουμε παγερά αδιάφοροι. Είτε έρθει, είτε δεν έρθει, είτε ζή, είτε πέθανε, ένα καί το αυτό. Η εχθρική πολιτική των ηπαπάρα εναντίον μας θα συνεχιστεί, οπότε τ’ είχαμε, τί χάσαμε; Απλά, θα περιμένουμε τις καλύτερες μέρες γιά την Ελλάδα μας.

. . . . . . . . . . .

Δεν θα μπορούσε, όμως, ένα τέτοιο άρθρο να κλείσει, χωρίς την Ελληνική θέση!

Λοιπόν, Κίμπερλυ… μου επιτρέπεις τον ενικό καί την οικειότητα, έτσι; Η αλήθεια είναι ότι σε συμπαθώ, γι’ αυτό πήρα το θάρρος. (Όχι του χωριάτη! Γελάς, έ; χαίρομαι!)

Λοιπόν, λέω. Όλοι οι άνθρωποι, σε καθημερινή βάση, κάτι κάνουμε σ’ αυτή τη ζωή· εσύ πρέσβυς, εγώ γραφιάς, άλλος ναυτικός, άλλος μπουζουκτσής, άλλος ξυλουργός, άλλος μαθηματικός, άλλος βοθρατζής, καί ούτω καθ’ εξής. Ωστόσο, παράλληλα παίζουμε κι έναν άλλο ρόλο – που, όμως, δεν τον καταλαβαίνουν όλοι, παρά μόνον οι πιό εγρήγοροι.

Μ’ άλλα λόγια, είμαστε τα όργανα δυνάμεων πολύ ανωτέρων του κράτους σου (καί του «βαθέως κράτους» του), καί δυνάμεων «ού του κόσμου τούτου». (Που δεν ελέγχονται από άνθρωπο, δηλαδή.) Έχουμε, δέ, να επιτελέσουμε κάποιο έργο, κατά το μάλλον ή ήττον σημαντικό (θα έλεγα) – στον βαθμό, που κάθε άνθρωπος αντέχει.

Γιά σένα, τώρα: ίσως το ξέρεις, ίσως όχι, πάντως η μοίρα σου πάντα έλεγε ότι κάποια στιγμή θα περνούσες από την Ελλάδα. (Μή με ρωτάς πώς το ξέρω.) Τώρα, το τί θα κάνεις εδώ, εξαρτάται – καί «άνωθεν», αλλά κυρίως από σένα. Αλλά, έχω να σου δώσω μία συμβουλή / παραίνεση:

Μιά μέρα που δεν θα έχεις υποχρεώσεις, ντύσου με τρόπο να μή σε αναγνωρίζουν, φύγε από μία από τις μυστικές εξόδους της πρεσβείας, μόνη σου, χωρίς τους σωματοφύλακές σου…

…καί πήγαινε εκεί, που θα σου πεί η καρδιά σου.

Μόνο κλείσε το κινητό σου, μην πείς σε κανέναν τίποτε γιά το πού θα είσαι, φρόντισε να μή σε ανιχνεύσουν οι δορυφόροι της χώρας σου, καί δώσε αυστηρές εντολές να μή σε ψάξει κανείς, μέχρι να επιστρέψεις.

Παράτυπο; Αδιανόητο; Δεν επιτρέπεται; Ναί, δέ λέω. Αλλά ο προορισμός σου αξίζει πολύ περισσότερο από κατσαδιάσματα από τους προϊσταμένους σου στο υπουργείο, καί ταπεινωτικά «ρηπόρτς».

Μήν ανησυχείς, δεν κινδυνεύεις. Άλλως τε, οι Έλληνες φερόμαστε ωραία στις γυναίκες. Θα το διαπιστώσεις!

…Εκεί, όντας άγνωστη μεταξύ αγνώστων, μπορεί καί να συναντηθούμε. Πού ξέρεις, πώς θα τα φέρει η μοίρα; (Η μοίρα – ή κάποια άλλη ωραία Κυρία, που κάποτε κάποιος αρχιγάϊδαρος δεν Της έδωσε ένα μήλο!)

Θα είμαι απέναντί σου καθισμένος, θα σε κοιτάζω κατά πρόσωπο, θα σου χαμογελάω…

Ποιός είμ’ εγώ, τώρα, έ; Ά, είμαστε πολλοί, που χωράμε σ’ αυτή τη μικρή λεξούλα «εγώ»! Πενηνταέξι (56) άτομα είμαστε, ζωή νά ‘χουμε! 🙂 Θα το καταλάβεις, όμως, έτσι κι αλλοιώς.

Κι αν τύχει ( ; ) καί βρεθούμε, έχουμε να πούμε πολλά.

Αν σου δοθεί τέτοια ευκαιρία, μην τη χάσεις! Είναι once in a lifetime. Με καταλαβαίνεις, ελπίζω!