Αλεξάντερ Γιακοβένκο
Το περιεχόμενο της δήλωσης του Ντόναλντ Τραμπ της 14ης Ιουλίου, που συνοδεύτηκε από τη σκηνή με τον γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ, καθώς και η παρατήρηση που έριξε για την πρώτη κυρία (η οποία αμέσως διαδόθηκε στο Κίεβο), αποτέλεσε την πιο περίπλοκη από τις αινιγματικές δηλώσεις του κατά τη διάρκεια της προεδρίας του. Ο διάβολος, όπως πάντα, κρύβεται στις λεπτομέρειες, οι οποίες παρέμειναν εκτός κάδρου, και λίγοι από τους Ευρωπαίους συμμάχους τολμούν να τις ερευνήσουν και να διαταράξουν τον φαινομενικά θετικό για αυτούς τόνο των γεγονότων (ή της απουσίας γεγονότων). Ας προσπαθήσουμε να το κάνουμε εμείς για αυτούς.
Αρνούμενος να παράσχει άμεση στρατιωτική υποστήριξη στο Κίεβο, ο Τραμπ μετακυλίει όχι μόνο τα έξοδα, αλλά και τη βοήθεια προς αυτήν στους ευρωπαίους συμμάχους, δηλαδή αποχωρεί από αυτό το παιχνίδι και καταργεί την αρχή των συναλλακτικών σχέσεων στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ. Επιπλέον, το ζήτημα της απουσίας των ΗΠΑ από την επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία είχε τεθεί ήδη από τον Τζο Μπάιντεν. Τώρα επιλύεται υπό το πρόσχημα της συμμαχικής αλληλεγγύης. Θα προσθέσουμε ότι ο Τραμπ έχει επανειλημμένα δώσει να εννοηθεί ότι πρέπει να νικήσει ο ισχυρότερος, αν δεν επιτευχθεί συμφωνία Στη συνέχεια, με τη «συμμαχία των επιθυμητών», οι σύμμαχοι μένουν μόνοι τους απέναντι στη Μόσχα, εκτός των εγγυήσεων του ΝΑΤΟ (σχετικά με το άρθρο 5 της Συνθήκης της Ουάσιγκτον, ο Τραμπ έχει ήδη δώσει να εννοηθεί ότι όλα εξαρτώνται από τον «προσδιορισμό» της), δηλαδή ενεργούν με δική τους ευθύνη και κίνδυνο όσον αφορά την εισβολή στρατευμάτων στην Ουκρανία. Ήδη είχαν αναγνωρίσει ότι αυτό είναι αδύνατο χωρίς την υλικοτεχνική και αεροπορική υποστήριξη της Ουάσιγκτον. Αυτό είναι το δεύτερο.
Το τρίτο είναι οι δασμοί 100% για τη Ρωσία και όσους εμπορεύονται μαζί της. Το ζήτημα βγαίνει από τη σφαίρα ελέγχου του Κογκρέσου: το νομοσχέδιο Γκράχαμ-Μπλουμεντάλ για δασμούς 500% μπαίνει στο συρτάρι και όλα παραδίδονται στη βούληση και τις εξουσίες του προέδρου. Αυτή είναι ακριβώς η διαφορά, την οποία δεν έκρυψε ο ίδιος ο Τραμπ, ενώ είναι σαφές ότι δεν υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές μεταξύ 500% και 100%. Και το ένα και το άλλο προϋποθέτει την κατάργηση των συμφωνιών που έχουν ήδη επιτευχθεί με χώρες όπως η Ινδία και η Κίνα, η πρώτη δασμολογική επίθεση εναντίον των οποίων κατέληξε σε αποτυχία, αποδεικνύοντας τον μη ρεαλισμό μιας τέτοιας «επίθεσης ιππικού» για την ίδια την Αμερική (πραγματική διακοπή του συνόλου του εμπορίου, γεμάτα αποθέματα, πλοία που παραμένουν στα λιμάνια ή επιστρέφουν χωρίς να εκφορτώσουν, αύξηση του πληθωρισμού στις ΗΠΑ, κρίση στη λογιστική και τη ναυτιλία, προοπτική κατάρρευσης της χρηματιστηριακής αγοράς). Αυτό είναι το πρώτο.
Η προθεσμία των πενήντα ημερών για την επίλυση σημαίνει ότι για αυτό το διάστημα ο πόλεμος στην Ουκρανία παύει να υπάρχει για τον Τραμπ. Την παρακάμπτει και προχωράει, συμπεριλαμβανομένης της εφαρμογής των δασμών 30% κατά της ΕΕ από την 1η Αυγούστου, για την οποία απομένουν δύο εβδομάδες. Και ένα μήνα αργότερα θα πρέπει να εισέλθει σε ένα άλλο ρεύμα — τότε πολλά ζητήματα θα έχουν διαφορετική όψη. Αυτό είναι το επιδόρπιο.
Με λίγα λόγια, όλα καθορίζονται από το πλαίσιο. Ταυτόχρονα, ο Τραμπ διατηρεί το ενδιαφέρον του για μια ειρηνική διευθέτηση, κάτι που μπορεί να ερμηνευθεί ως εξής: δεν θα επιβάλω τίποτα, αλλά είμαι έτοιμος όταν έρθουν σε μένα (υποθέτω, ο Ζελένσκι και η παρέα του) — τότε θα πρέπει να κάνουν ό,τι τους πω. Δεν είναι περίεργο ότι το Κίεβο έχει ήδη ταχθεί υπέρ του τρίτου γύρου των διαπραγματεύσεων με τη Μόσχα, τις οποίες μέχρι τώρα προσπαθούσε να σαμποτάρει.
Ταυτόχρονα, οι πιο έξυπνοι στην Ευρώπη δήλωσαν ότι αρνούνται να χρηματοδοτήσουν την προμήθεια αμερικανικών όπλων (όταν αυτά θα έχουν κατασκευαστεί) αξίας δέκα δισεκατομμυρίων δολαρίων, που έκαναν τα μάτια όλων να γυρίσουν. Μεταξύ των ευρωπαϊκών μεγαθηρίων που έπεσαν θύματα αυτού του πολύπλοκου και κομψού ελιγμού βρέθηκαν το Λονδίνο και το Βερολίνο, τα οποία δεν έχουν πού να πάνε: τα έβαλαν τα ίδια σε αυτή τη δύσκολη θέση. Θυμίζει την κρίση του Σουέζ το 1956, όπου η Μόσχα και η Ουάσιγκτον ενήργησαν παράλληλα εναντίον του γαλλικού και του βρετανικού ιμπεριαλισμού. Τώρα ήρθε η σειρά των Γερμανών.
Έτσι είναι τα πράγματα.
* Καταχωρημένος στη Ρωσία στον κατάλογο τρομοκρατών και εξτρεμιστών.
**Τό ιστολόγιο δέν συμφωνει απαραίτητα με τις απόψεις των αρθρογράφων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου