Μετά την πτώση της Τροίας, νικητές και νικημένοι, Αχαιοί,
Τρώες και εκατέρωθεν σύμμαχοι μονοιασμένοι πλέον επιδίδονται σε μία δεύτερη,
ακόμη πιο τολμηρή περιπέτεια. Άλλοι για να κατακτήσουν νέες περιοχές, άλλοι για
να αποκτήσουν μεγαλύτερη δόξα με την ληστεία και την πειρατεία, που ήταν ότι
πιο ευγενές και ανδρείο την εποχή αυτή καθώς βλέπουμε στον Όμηρο, άλλοι για να
βρουν μιαν άλλη φιλόξενη πατρίδα.
Γι αυτό άλλωστε, όχι μόνον ο Οδυσσέας αλλά και όλοι οι
Αχαιοί ήρωες γυρίζουν στην πατρίδα τους αρκετά χρόνια μετά την πτώση της
Τροίας, ενώ θα μπορούσαν να γυρίσουν σε λίγες ημέρες.
Ενα μεγάλο τμήμα των Τρώων υπό τον Αινεία, κατευθύνεται προς
την μητροπολιτική Δαρδανία της Βαλκανικής, αλλά μη βρίσκοντας ιδανικές συνθήκες
εγκατάστασης, διεκπεραιώνονται από τα παράλια της Ηπείρου στην αντικρινή
Ιταλική χερσόνησο και χτίζουν την Ρώμη…
Συνάντηση Αινεία με Οδυσσέα
Ο Αινείας με τη συνοδεία του πήγε στο Αθήναιον (castrum
Minervae) και έμεινε στην περιοχή της Κάτω Ιταλίας αρκετό διάστημα. Στη
συνέχεια πέρασε στη Σικελία, στο Δρέπανον. Εκεί συνάντησε Τρώες υπό τους Έλυμο
και Αιγέστη, τους οποίους βοήθησε να χτίσουν δύο νέες πόλεις, την Έγεστα και τα
Έλαμα.
Κατά το Βιργίλιο ο Αινείας βρέθηκε δύο φορές στο Δρέπανον:
αρχικά στους πρόποδες της Αίτνας, αφού ξέφυγε από τους Κύκλωπες παίρνοντας μαζί
του έναν από τους συντρόφους του Οδυσσέα, περιέπλευσε νότια του νησιού και
κατέληξε στο Δρέπανον, όπου πέθανε ο Αγχίσης.
Ενα δεύτερο τμήμα, που αποτελούσαν κυρίως Αχαιοί και πλήθος
συμμάχων των Τρώων, μπήκε στα καράβια και άρχισε να ληστεύει τα παράλια της
Ανατολικής Μεσογείου, πράγμα που είχε κάνει και πριν τα Τρωικά. Αυτοί είναι οι
περίφημοι »Λαοί της Θάλασσας» των Αιγυπτιακών πηγών, τους οποίου αναχαίτησε ο
Φαραώ Ραμσής ο Γ΄ περί το 1174 πΧ δηλαδή δέκα χρόνια μετά την πτώση της Τροίας.
Τα ονόματα αυτών των λαών είναι Τρώες, Τυρσηνοί-Τυρρηνοί,
Λύκιοι, Σικελοί, Σαρδηνοί, Αχαιοί, Μυσοί, Δαναοί, Παλαιστίνιοι – Φιλισταίοι,
Τεύκροι (Τρώες), Μαίονες κλπ.
Ενα τρίτο θα κινηθεί προς το Νότο ακολουθώντας τα
μικρασιαστικά παράλια, παράλληλα με αυτούς που επέβαιναν στα πλοία και θα
φθάσει λεηλατώντας τα πάντα μέχρι τα σύνορα της Αιγύπτου ,όπου θα αναχαιτισθεί
τελικά. Το πλήθος αυτό ήταν ένα άτακτο μπουλούκι που το αποτελούσαν πολεμιστές
,αλλά και γέροι ,γυναίκες και παιδιά , σέρνοντας μαζί τους τις οικοσυσκευές.
Το γεγονός αυτό μαρτυρείται από τα αρχαία της περίφημης
Ουγκαρίτ, της πλούσιας πόλης που βρίσκεται απέναντι από τον μυχό της Κύπρου,
της οποίας το όνομα προέρχεται από το Ελληνικό Ευαγορίτις ,δηλαδή πόλη των
Ευαγοριδών. Μεταξύ των λαών που στην Ουγκαρίτ αναφέρονται και οι ΔΔΜΣ που σωστά
ερμηνεύθηκαν από τους ερευνητές αρχαιολόγους ως ΔΙΔΥΜΑΙΟΣ.
Μετά την αναχαίτισή τους επιστρέφουν πίσω και καθώς φαίνεται
,ζητούν την συμβουλή του μαντείου του Διδυμαίου Απόλλωνος της Μιλήτου, οι
ιερείς Βραγχίδες της Μιλήτου τους υποδεικνύουν μία άγνωστη γη της επαγγελίας
,στα βάθη της Ανατολής , την κοιλάδα του Ινδού ! Οι ιερείς φυσικά γνώριζαν ότι
ο λαός που συμβούλεψαν ήταν ο λαός που έχασε τον αρχηγο τους, Μέμνονα ,στον
Τρωικό Πόλεμο.
Ποιος ήταν ο Μέμνων
Ο Μέμνων ανατράφηκε από τις Εσπερίδες. Βασίλευσε στην
Αιθιοπία και στον Τρωικό Πόλεμο προσέτρεξε αρωγός στον θείο του Πρίαμο. Τα
κατορθώματα του Μέμνονα στον πόλεμο αυτό περιγράφονται στη «Μικρή Ιλιάδα» και
στο επικό ποίημα «Αιθιοπίς». Ο Μέμνων μονομάχησε με τον Αίαντα, χωρίς να
υπάρξει νικητής.
Στο πεδίο της μάχης βρέθηκε αντιμέτωπος του Αντιλόχου (που είχε τρέξει να βοηθήσει τον πατέρα του Νέστορα που κινδύνευε) και τον σκότωσε. Τότε ο Αχιλλέας όρμησε εναντίον του Μέμνονα.
Η Ηώς και η μητέρα του Αχιλλέα, η Θέτις, φοβήθηκαν για την
τύχη των παιδιών τους και ικέτευσαν τον Δία να παρέμβει. Ο Δίας ζύγισε τις
μοίρες των δύο μαχητών και η μοίρα του Μέμνονα βάρυνε περισσότερο στον ζυγό.
Μετά από αυτό, ο Αχιλλέας σκότωσε τον Μέμνονα, αλλά η Ηώς πέτυχε από τον Δία να
καταστεί ο γιος της αθάνατος.
Η Ηώς παρέλαβε το σώμα του Μέμνονα από την Τροία και το μετέφερε στην Αιθιοπία.
Τα δάκρυα που έχυσε τότε η Ηώς, θεότητα της αυγής, έγιναν κατά τον μύθο οι
σταγόνες της δρόσου που βρίσκουμε πολλά πρωινά πάνω στα φυτά.
Εξάλλου, οι σύντροφοι του Μέμνονα που τον θρήνησαν
μεταμορφώθηκαν σε πουλιά, τις Μεμνονίδες όρνιθες, ενώ σύμφωνα με άλλη εκδοχή τα
πτηνά αυτά γεννήθηκαν από τη στάχτη του Μέμνονα.
Κάθε χρόνο από τότε εμφανίζονταν γύρω από τον τάφο του ήρωα σαν να τον
θρηνούσαν. Κατά μία παράδοση, ο τάφος του Μέμνονα βρισκόταν στην εκβολή του
ποταμού Αισήπου, στα παράλια του Ελλησπόντου.
O Μέμνων προσέτρεξε με στρατό Αιθιόπων να βοηθήσει τον Πρίαμο και να ενισχύσει
την άμυνά της Τροίας.
Η μοίρα αυτού του ήρωα συγκίνησε πολύ τους αρχαίους ποιητές και καλλιτέχνες.
Ο Ομηρος τον θεωρεί ωραιότερο από όλους τους ήρωες του
Τρωικού πολέμου , Αχαιούς και Τρώες. Αγωνίσθηκε ηρωικά ,αλλά στο τέλος
σκοτώθηκε από τον Πάτροκλο και τον θρήνησε όλο το Τρωικό στρατόπεδο. Μέχρι την
κλασική εποχή ,οι πλέον ευφάνταστοι έλεγαν ότι έβλεπαν τους συντρόφους του,
τους Μεμνονίδες, να έρχονται με την μορφή πουλιών και να κλαίνε στον τάφο του
(Παυσανίας).
Ο Αριστείδης Κόλλιας με τα άρθρα του ΟΙ ΙΝΔΟΙ ΣΤΟΝ ΤΡΩΙΚΟ
ΠΟΛΕΜΟ στο περιοδικόν ΑΡΒΑΝΟΝ 1998 , ισχυρίζεται ότι ο ΜΕΜΝΩΝ δεν ήλθε από την
κάτωθεν της Αιγύπτου Αιθιοπία , αλλά από την ΠΡΟΣ ΕΩ ΑΙΘΙΟΠΙΑΝ , δηλαδή την
Αιθιοπία ευρισκόμενη στην Ανατολή και μάλιστα στην σημερινή ΙΝΔΙΑ.
Η ανάγνωση της Ελληνικής προ Δωρικής μυθολογίας δεν είναι
εύκολη υπόθεση , Κανείς καθώς φαίνεται δεν έλαβε υπ΄ όψη την Ομηρική γεωγραφία
κατά την οποία οι ΑΙΘΙΟΠΕΣ άνθρωποι, δηλαδή οι μελαμψοί, μαύροι,κατοικούν προς
το Νότο ,κοντά στο ρεύμα του Ωκεανού και η χώρα τους είναι τόσο μεγάλη που
αρχίζει από εκεί που ανατέλει ο ήλιος και καταλήγει εκεί που δύει.
Κανείς επίσης δεν πρόσεξε ότι ο Ομηρος λέει ότι το Τιθωνό
τον ερωτεύτηκε και τον παντρεύτηκε η Ηώ , (της Ηούς = Αυγή , ενώ Ηώς = Θεά
Αυγή) δηλαδή η Αυγή , η Ανατολή του Ηλιου και τον πήρε για πάντα κοντά της
,πράγμα που υποδηλοί ότι ο Τιθωνός ταξίδεψε προς την Ανατολή, και όχι προς τον
Νότο και ότι ΑΙΘΙΟΠΕΣ υπάρχουν και στην ΙΝΔΙΑ. Ο Ηρόδοτος τους καλεί Αιθίοπες
οι εκ της Ασίης.
ΜΕΜΝΩΝ => από το ρήμα μνάομαι – μνώμαι και αποτελεί ένα
δεύτερο τύπο του γνωστού μιμνήσκομαι που φυσικά σημαίνει ενθυμούμαι,ανακαλώ στο
νού μου.
Τι έπρεπε να θυμηθεί αυτός ο άνθρωπος που γεννήθηκε μακριά
από την πατρίδα, του πατέρα του;
Τι να θυμηθεί ο λαός του , οι Μεμνονίδες , που έπρεπε να επιστρέψουν από την Μ.
Ασία στην Ινδία;
Αλλά ήξεραν πως να επιστρέψουν στην πατρίδα τους και έγιναν
έτσι συνοδηγοί στο μεγάλο αυτό ταξίδι προς την Ανατολή . Μαζί με αυτό το τμήμα
προφανώς θα ταξίδεψαν και Αχαιοί, που προτίμησαν την δόξα της μεγάλης
περιπέτειας από την επιστροφή στα πάτρια εδάφη.
Εφτασε λοιπόν αυτό το τμήμα του λαού με επικεφαλής τους
ΒΡΑΓΧΙΔΕΣ ιερείς της Μιλήτου στην Βόρεια Ινδία και από εκεί αρχίζει η
διαδικασία εισβολής και κατάκτησης της εύφορης κοιλάδας του Ινδού.
Το κοινωνικό ,πολιτικό, φιλοσοφικό και θρησκευτικό σύστημα
που επέβαλαν οι Αριοι ,όταν κατέκτησαν την κοιλάδα του Ινδού είναι προϊόν των
Βραχμάνων , δηλαδή των Βραγχίδων ιερέων αυτού του εισβολέα λαού . Είναι
ολοφάνερο ότι είχαν και εκμεταλλεύτηκαν μία εξουσία που τους παραχωρήθηκε από
τον λαό και τον στρατό των Αρίων.
Ηταν άλλωστε οι Βραγχίδες ιερείς της Μιλήτου που συμβούλεψαν
και οδήγησαν στην νέα γη της επαγγελίας ,όπως είπαμε μετά το πέρας του Τρωικού
Πολέμου. Κάνοντας μία αναδρομή στα αχαϊκά καθεστώτα της εποχής του Τρωικού
πολέμου ,θα δούμε και εκεί το ιερατείο και οι μάντεις ,παίζουν ή διεκδικούν τον
πρώτο ρόλο.
Οπως γνωρίζουμε ο Μάντης Κάλχας στην ουσία έδωσε το σήμα και
ενέκρινε την εκστρατεία στην Τροία, ο οποίος πάντα διεκδικούσε να στέκεται
ψηλότερα και από τον Αγαμέμνονα. Ηταν λογικό και η παντοδυναμία τους, ώστε να η
τάξη αυτή να είναι επικεφαλής του λαού και η πρώτη τάξη στην κοινωνική ιεραρχία
,πάνω από τον στρατό και τον βασιλιά.
πηγη
***********
4 ήρωες του Τρωικού Πολέμου,για τους οποιους δεν ακουμε και πολλά..
Ο Flash των Τρώων και η Wonder Woman που πήρε στο κυνήγι τον Αχιλλέα.
Τρωικός Πόλεμος δεν ήταν μόνο 5-10 ήρωες και κάτι χιλιάδες κομπάρσοι, που πέθαναν ανώνυμοι για ένα υπερκαυτό φόρεμα αδειανό, για μιαν Ελένη. Ήταν πολλοί περισσότεροι ήρωες, που δυστυχώς οι περισσότεροι δεν απολαμβάνουν τη δημοσιότητα που τους αξίζει και αυτήν την ιστορική αδικία ήρθαμε να αποκαταστήσουμε.Την άλλη αδικία, το ότι πέθαναν χιλιάδες ανώνυμοι κομπάρσοι για του αφέντη το φαΐ, δυστυχώς δεν μπορούμε να τη διορθώσουμε και δεν ξέρουμε αν αυτό θα συμβεί και ποτέ.Τσέκαρε, λοιπόν, 4 ήρωες που πολέμησαν στην Τροία και η «μυθολογική μνήμη» δεν τους τιμά όσο τους αξίζει. Έτσι, δε θα πιαστείς ξανά ποτέ αδιάβαστος.
Δόλωνας
Αυτός ο τύπος ήταν κάτι σαν τον Flash της εποχής, αδιανόητα γρήγορος, αλλά σίγουρα με πολύ-πολύ χειρότερα ρούχα. Βλέπεις ο Δόλωνας είχε φορέσει το δέρμα λύκου και μία κάπα από δέρμα νυφίτσας (wtf) και είχε σταλεί από τον Έκτορα να κατασκοπεύσει τους Έλληνες. Πριν πει το «ναι» όμως, επειδή ήθελε και αυτός να εξασφαλίσει το κατιτίς του, ζήτησε από τον Έκτορα ως ανταμοιβή με το που θα τελείωνε ο πόλεμος, να του δώσει τα αθάνατα άλογα του Αχιλλέα. Μάλιστα, επειδή δεν τον εμπιστευόταν, τον έβαλε να ορκιστεί κιόλας σε ό, τι έχει ιερό, ότι θα του τα δώσει. (ΕΒΑΛΕ ΤΟΝ ΕΚΤΟΡΑ ΝΑ ΟΡΚΙΣΤΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ, ΘΑ ΤΡΕΛΑΘΟΥΜΕ).
Ωραία, ας πούμε ότι δεν ήταν και πολύ καλός στις προβλέψεις και ας προχωρήσουμε. Φόρεσε, λοιπόν, αυτά τα υπέροχα ρουχαλάκια, άρχισε να περπατάει στα τέσσερα για να μοιάζει με ζώο και πλησίασε το στρατόπεδο των Αχαιών για να δει αν φρουρούν τα πλοία τους μέσα στη μαύρη νύχτα και με ποιον τρόπο. Ο Διομήδης και ο Οδυσσέας όμως, οι οποίοι και αυτοί μέσα στη μαύρη νύχτα είχαν πάρει μυστικά τον δρόμο προς το στρατόπεδο των Τρώων για να κάνουν τη δική τους κατασκοπεία, τον πήραν χαμπάρι.Έπεσαν κάτω και ανακατεύτηκαν με τους υπόλοιπους νεκρούς και όταν πλησίασε, σταμάτησαν να κάνουν τους νεκρούς σε κάτι κάδους και άρχισαν να τον κυνηγούν. Εκείνος όμως, έτσι «φτεροπόδαρος» όπως ήταν, δεν υπήρχε περίπτωση να πιαστεί, οπότε η Αθηνά ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ βοήθησε τον αγαπημένο της Διομήδη και τον μπαγλαρώσανε.
Ο Οδυσσέας, κάνοντας τον καλό μπάτσο, του είπε πώς αν τους αποκάλυπτε τι γύρευε τέτοια ώρα εκεί θα τον άφηναν να ζήσει. Για να τον μαλακώσει ακόμα περισσότερο, του είπε ότι «οι Αχαιοί είναι φίλοι σας, ο Έκτορας είναι αυτός που σας λέει ψέματα, πχ τα άλογα του Αχιλλέα που σου έταξε, δεν μπορείς να τα πάρεις. Μόνο εκείνος μπορεί να τα δαμάσει και να τα καβαλήσει, κανένας άλλος θνητός».
Ο Δόλωνας, λοιπόν, ψάρωσε και όχι μόνο τα είπε όλα, αλλά τους ξεφούρνισε και σε ποια σκηνή κοιμόταν ο κάθε Τρώας. Στη συνέχεια, ο Διομήδης στον ρόλο του κακού μπάτσου, τον αποκεφάλισε asap και μαζί με τον Οδυσσέα έφυγαν για το στρατόπεδο των Τρώων, όπου σκότωσαν τον βασιλιά της Θράκης, τον Ρήσο μέσα στη σκηνή του, κλέβοντάς του και τα άλογα.
Υπήρχε μάλιστα ένας χρησμός που έλεγε ότι αν αυτά τα άλογα έτρωγαν σανό από τη γη της Τροίας και έπιναν νερό από τον ποταμό Ξάνθο, θα έσωζαν την Τροία. Το περιστατικό αποτέλεσε και το κεντρικό θέμα μία τραγωδίας του Ευριπίδη, που δυστυχώς δε σώθηκε. Όπως και οι υπόλοιποι Τρώες της ιστορίας μας. RIP Δόλωνα.
Ιδομενέας
Ένας από τη μεριά των Ελλήνων που έκανε πολλές Τρωάδες να κλάψουν πάνω απ’ το νεκρό σώμα του άντρα τους και πολλούς γιους να ορκιστούν εκδίκηση στο αίμα του πατέρα τους (πσσσσ). Ο βασιλιάς των Κρητών, καταλαμβάνει την τρίτη καλύτερη επίδοση στα φονικά, στα αιματοκυλίσματα και γενικά στην επίδειξη «γενναιότητας» κατά τον Τρωικό Πόλεμο. Ακόμα και μέσα στον Δούρειο Ίππο μπήκε, όταν η μπάλα δηλαδή έκαιγε, δεν κρύφτηκε, ζήτησε πάσα, τι άλλο να ‘κανε;
Ωστόσο, το δράμα του αρχίζει με το που τελείωσε ο πόλεμος και σήκωσε πανιά για Κρήτη. Σύμφωνα με τον επικρατέστερο μύθο, έπεσε πάνω σε θύελλα και για να προλάβει το ναυάγιο, ορκίστηκε στον Ποσειδώνα, πώς αν τον έσωζε θα θυσίαζε για χάρη του το πρώτο έμψυχο πλάσμα που θα ‘βλεπε στην Κρήτη. Κι έτσι έγινε και γλίτωσε και έφτασε στη νησάρα του. Και ποιον είδε τελικά ρε παιδιά πρώτο; Τον γιο του τον Ιδαμάνθη. Τι σου είναι η ζωή; Τι παγίδες κρύβει; Τι παιχνίδια παίζουν οι θεοί με τον άνθρωπο…Κάποιοι λοιπόν ισχυρίζονταν ότι ο Ιδομενέας έσφαξε τον γιο του και όταν αργότερα έπεσε πανούκλα στο νησί, τον εξόρισαν γιατί θεώρησαν ότι αυτή του η πράξη έφερε την καταστροφή. Σύμφωνα με κάποιους άλλους, όμως, αρνήθηκε να θυσιάσει τον γιο του και ο Ποσειδώνας για να τον εκδικηθεί έστειλε πανούκλα στο νησί, οπότε πάλι οι συντοπίτες του τον έστειλαν στην εξορία. Οπότε είτε με τον έναν τρόπο, είτε με τον άλλον, με την επιστροφή του στην Κρήτη, έπεσε πανούκλα και τον εξόρισαν. Τουλάχιστον, βρήκε την ησυχία του στη Νότια Ιταλία στην Καλαβρία, όπου και έμεινε για ένα μεγάλο διάστημα, μέχρι να πεθάνει αργότερα στον Κολοφώνα της Μικράς Ασίας. Ε μα πια, τον πρήξατε τον άνθρωπο ρε.
Πενθεσίλεια
Η μόνη αμαζόνα με κομμένα και τα δυο της στήθη (οι υπόλοιπες είχαν μόνο το ένα) πήρε μόλις για ένα 24ωρο μέρος στον Τρωικό Πόλεμο, εκπληρώνοντας την αποστολή της: να πεθάνει ως ηρωίδα. Γιατί; Γιατί με αυτόν τον τρόπο πίστευε ότι θα εξιλεωθεί για τον θάνατο της αδερφής της και βασίλισσας των Αμαζόνων, Ιππολύτης, τον οποίο και προκάλεσε η ίδια κατά λάθος, ενώ κυνηγούσαν παρέα.
Η Wonder Woman του μύθου, λοιπόν, μαζί με 12 αμαζόνες πήραν το μέρος των Τρώων και εμφανίστηκαν στο πεδίο της μάχης, μια μέρα μετά την ταφή του Έκτορα. Εκεί ορκίστηκε να σκοτώσει η ίδια τον Αχιλλέα, πράγμα -εχμ- λίγο δύσκολο βασικά, αλλά OK, είπαμε: δεν τη χάλαγε να πεθάνει.
Στην αρχή την πέφτει στον Αίαντα, αλλά αυτός ψιλογελάει μαζί της, δεν τη θεωρεί άξια αντίπαλο του -παρά το γεγονός ότι έχει σκοτώσει ήδη αρκετούς Έλληνες-, της λέει «έλα σε πρκλ πλυ» και φεύγει, ψάχνοντας το επόμενο θύμα του.
Στη συνέχεια, εκείνη αναγνωρίζει τον Αχιλλέα μέσα στο πλήθος, τον πλησιάζει και του πετάει το δόρυ της, το οποίο σπάει πάνω στη χρυσή του ασπίδα. Και το δεύτερο δόρυ που του πέταξε πάει άπατο, με τον Αχιλλέα να την καρφώνει με το δικό του με μία και μόνο προσπάθεια, τρυπώντας την πανοπλία της και το άλογό της μαζί. Υπήρχε ένα θεματάκι όμως εδώ. Δεν ήξερε ότι πολεμούσε με γυναίκα, γιατί εκείνη φορούσε μάσκα. Όταν την έβγαλε, λένε ότι μαγεύτηκε τόσο πολύ από την ομορφιά της, που κάθισε να την κοιτάει στεναχωρημένος και λιώνοντας για ώρες.
Και κάπου εκεί, ο Θερσίτης, ο πιο μισητός και θρασύς Έλληνας πολεμιστής για κάποιους, τολμάει να τον κοροϊδέψει και πέφτει νεκρός από τις γροθιές του. Στο τέλος της ημέρας, οι Έλληνες, έδωσαν το πτώμα της Πενθεσίλειας στους Τρώες για να το θάψουν με όλες τις τιμές, αναγνωρίζοντας έτσι την αξία της.
Σίνωνας
Ίσως, ο πιο αδικημένος όσον αφορά την υστεροφημία του, καθώς χωρίς αυτόν τον πανούργο και σεντερφορίσιο μπαλαδόρο, οι Αχαιοί δε θα έμπαιναν ποτέ στην Τροία. Και εξηγούμαι.
Οι Αχαιοί προσποιούνται ότι φεύγουν από την Τροία, ότι ινάφ ιζ ινάφ, πάμε σπίτια μας, αρκετά με τον κάθε πυροβολημένο. Αφήνουν όμως πίσω τους στην παραλία ένα ξύλινο άλογο (που όλοι ξέρουμε πώς λεγόταν) και αυτόν τον τύπο, τον Σίνωνα. Με το που σκάνε εκεί οι Τρώες και τον βρίσκουν μόνο του, τον αρχίζουν στις ερωτήσεις, αλλά αυτός τίποτα, δε βγάζει κουβέντα. Του κόβουν τα αυτιά και τη μύτη και τότε αυτός καταλαβαίνει ότι το καλύτερο γι’ αυτόν είναι ίιιιιιιισως να συνεργαστεί. Και τότε τους πουλάει το εξής παραμύθι:
Τους λέει ότι ο Οδυσσέας τον μισούσε και τον κυνηγούσε να τον σκοτώσει, γιατί ήταν συγγενής του Παλαμήδη, του Αχαιού στρατηγού, που ο γάτος από την Ιθάκη τον είχε παγιδεύσει παλιότερα με ψέματα λόγω ζήλιας, ωθώντας τους Αχαιούς να τον σκοτώσουν. Έτσι, λίγο πριν φύγουν τα καράβια τους λέει ότι αυτομόλησε και άρχισε να τρέχει να κρυφτεί, για να μην τον πιάσει στα χέρια του ο άλλος ο παλαβός. Και τους ζητάει με λίγα λόγια άσυλο.«Α, επίσης αυτό το αλογάκι που βλέπετε το άφησαν για να εξευμενίσουν την Αθηνά, ώστε να έχουν καλό ταξίδι. Αν εσείς όμως το βάλετε μέσα στα τείχη σας, θα είστε απόρθητοι και για την επόμενη φορά που θα έρθουν να σας την πέσουν’. Οι Τρώες το τρώνε το παραμύθι, δεν ακούνε ούτε την Κασσάνδρα, ούτε τον Λαοκόοντα που τους λένε «ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΜΩΡΕ, ΞΥΠΝΑΤΕ, ΣΑΣ ΚΟΡΟΪΔΕΥΟΥΝ» και παίρνουν το άλογο παρέα με τον Σίνωνα πίσω απ’ τα τείχη τους. Και εκεί… ΚΑΛΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
Το βράδυ ο Σίνωνας ανοίγει κρυφά την καταπακτή του αλόγου για να βγουν οι Αχαιοί και στη συνέχεια τρέχει στην παραλία, όπου κάνει σινιάλο με πυρσούς στα πλοία των Αχαιών να επιστρέψουν και να αρχίσουν τα μπάχαλα. Πες μου τώρα. Δεν αξίζει αυτός ο τύπος λίγη παραπάνω δημοσιότητα; https://www.oneman.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου