Το Ατλαντικό Συμβούλιο έχει μεγάλα σχέδια για έναν πόλεμο μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν

 

By Μπράντον Σμιθ

Οι παγκοσμιοποιητές ως οργανωμένη οντότητα έχουν τη συνήθεια να μετατοπίζουν τις προσπάθειές τους μεταξύ διαφόρων ψευδών μετωπικών θεσμών, προκειμένου να αποφύγουν σημαντικό έλεγχο. Για παράδειγμα, το 2020 επιτάχυναν τη μηχανή φόβου για την πανδημία covid και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ ανέλαβε ηγετικό ρόλο σε αυτή την προσπάθεια. Ο Klaus Schwab ήταν σε όλα τα μέσα ενημέρωσης χρησιμοποιώντας τον covid ως δικαιολογία για να προωθήσει κάθε αυταρχικό μέτρο που μπορεί να φανταστεί κανείς.

Όταν αυτή η ατζέντα απέτυχε (τα lockdown μπλοκαρίστηκαν, οι εντολές μάσκας αγνοήθηκαν, τα διαβατήρια εμβολίων ηττήθηκαν και το CDC έπιασε να φουσκώνει τους αριθμούς εμβολιασμού), το WEF και ο Klaus Schwab εξαφανίστηκαν βολικά από το ραντάρ των μέσων ενημέρωσης.

Όταν οι παγκοσμιοποιητές προσπάθησαν να καθιερώσουν μόνιμα το ESG ως τρόπο ζωής για τις εταιρείες, εισήγαγαν το Συμβούλιο για τον Περιεκτικό Καπιταλισμό, που διευθύνεται από την Lynn de Rothschild και συνεργάζεται με το Βατικανό. Όταν το ESG εκτέθηκε για αυτό που πραγματικά είναι (μια γέφυρα προς τον πλήρη κομμουνισμό στον οποίο οι εταιρείες επιβάλλουν την ακροαριστερή κοινωνική μηχανική), η CIC εξαφανίστηκε από το προσκήνιο τόσο γρήγορα όσο εμφανίστηκε.

Τούτου λεχθέντος, υπάρχει μια ομάδα παγκοσμιοποιητών που ήταν σταθερά στο παρασκήνιο κατά τη διάρκεια των περισσότερων από αυτές τις επιχειρήσεις - το Ατλαντικό Συμβούλιο. Κάθε φορά που υπάρχει μια προπαγανδιστική ώθηση στο παιχνίδι για να αποπροσανατολιστεί το δυτικό κοινό, όποτε υπάρχει μια πολιτική πρωτοβουλία για την αφαίρεση των ελευθεριών σας, όποτε υπάρχει ένας περιφερειακός πόλεμος που μπορεί να εκραγεί σε παγκόσμιο πόλεμο, πάντα καταλήγω να βρίσκω τα δακτυλικά αποτυπώματα του Ατλαντικού Συμβουλίου.

Το συμβούλιο συμμετείχε βαθιά στην προπαγάνδα του covid από το 2020 και μετά και έχουν επίσης τα χέρια τους στην προπαγάνδα για την κλιματική αλλαγή, αλλά το ψωμί και το βούτυρο τους είναι περιφερειακοί πόλεμοι δι' αντιπροσώπων.

Στο πρόσφατο άρθρο μου «Οι παγκοσμιοποιητές προσπαθούν να κλιμακώσουν τον πόλεμο στην Ουκρανία στον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο πριν από τις εκλογές των ΗΠΑ», περιέγραψα πώς το συμβούλιο είναι βαθιά συνυφασμένο με την κλιμάκωση του πολέμου στην Ουκρανία μέσω του Κέντρου Ευρασίας και του Κέντρου Scowcroft. Υποδαυλίζουν συγκρούσεις στην περιοχή για τουλάχιστον μια δεκαετία με την πρόθεση να σύρουν τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ σε άμεση αντιπαράθεση με τη Ρωσία.

Σε μια έκθεση που δημοσιεύθηκε από το Ατλαντικό Συμβούλιο το 2014 με τίτλο «Ένας οδικός χάρτης για την Ουκρανία: Εκπληρώνοντας την υπόσχεση του Μαϊντάν», η ομάδα σημειώνει:

«Το περασμένο φθινόπωρο, καθώς οι Ουκρανοί συγκεντρώθηκαν στο Μαϊντάν για να απαιτήσουν μια καλύτερη κυβέρνηση και στενότερους δεσμούς με την Ευρώπη, το Ατλαντικό Συμβούλιο άρχισε να κινητοποιείται για την Ουκρανία. Αντιπροσωπεία του Ατλαντικού Συμβουλίου επισκέφθηκε τη Βαρσοβία και το Κίεβο τον Μάρτιο για να χαράξει τη στρατηγική μας, και κατά τη διάρκεια της επίσκεψης του ουκρανού πρωθυπουργού Arseniy Yatsenyuk στο Συμβούλιο τον ίδιο μήνα, ξεκινήσαμε μια εκστρατεία εκατό ημερών για να κινητοποιήσουμε τη διατλαντική κοινότητα πίσω από το δημοκρατικό μέλλον της Ουκρανίας στην Ευρώπη.

Καθώς η κρίση επιδεινωνόταν, συναντηθήκαμε στα υψηλότερα επίπεδα, δημιουργώντας ζωτικές συνδέσεις μεταξύ Ουκρανών, Αμερικανών και Ευρωπαίων υπευθύνων χάραξης πολιτικής και ηγετών σκέψης. Αναπτύξαμε τη σημαντική τεχνογνωσία μας για να ξεκινήσουμε ασκήσεις «κόκκινης ομάδας» που προέβλεπαν τις ενέργειες της Ρωσίας και περιέγραφαν στρατηγικές για να ανταποκριθούμε σε πιθανά σενάρια. Οι ομάδες εργασίας ταχείας αντίδρασης («ομάδες τίγρεων») έκαναν συστάσεις για θέματα θεμελιώδους σημασίας για την επιτυχία της Ουκρανίας. Μια αντιπροσωπεία του Ατλαντικού Συμβουλίου παρέδωσε αυτή την έκθεση, η οποία συγκεντρώνει όλα αυτά τα ευρήματα, στον πρωθυπουργό Yatsenyuk και σε άλλους ηγέτες στο Κίεβο την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου. Τα ευρήματα μοιράζονται επίσης με Αμερικανούς και Ευρωπαίους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής.

Όσον αφορά την πολιτική ασφάλειας της Ουκρανίας, το Συμβούλιο ενημέρωσε τόσο τους αξιωματούχους του ΝΑΤΟ όσο και της Ουκρανίας. Το έγγραφο συνεχίζει περιγράφοντας πώς το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να εμπλακεί κρυφά και ανοιχτά με την Ουκρανία για να ενισχύσει τις πιθανότητές τους να ενταχθούν στην ΕΕ με την πάροδο του χρόνου. μια κίνηση που ο Βλαντιμίρ Πούτιν ισχυρίζεται ότι ήταν ένας από τους λόγους για την εισβολή του στο Ντονμπάς. Τέλος, το έγγραφο περιγράφει πώς το ΝΑΤΟ θα μπορούσε να προωθήσει έναν πόλεμο δι' αντιπροσώπων εναντίον της Ρωσίας μέσω της Ουκρανίας χωρίς να κηρύξει άμεσα πόλεμο στη Ρωσία. Όπως αναφέρει το Συμβούλιο:

«Η επιθετικότητα της Ρωσίας παρέχει μια ευκαιρία στρατηγικής σαφήνειας και επείγουσας ανάγκης που θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί για να επιταχυνθεί η οικοδόμηση ενός ισχυρού, σύγχρονου και ικανού ουκρανικού ιδρύματος άμυνας και ασφάλειας...»

Πιστεύω ότι το Ατλαντικό Συμβούλιο είναι ένας βασικός υποκινητής πίσω από κάθε παγκοσμιοποιημένο σχέδιο για να προκαλέσει έναν μεγαλύτερο πόλεμο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Το ιδανικό τους σενάριο φαίνεται να είναι η δημιουργία μιας σύγκρουσης δι' αντιπροσώπων που λειτουργεί ως πρώτο ντόμινο σε μια αλυσίδα που οδηγεί σε παγκόσμιο πόλεμο, λίγο σαν τη «Θεωρία Linchpin» της DARPA για την οποία έχω γράψει στο παρελθόν.

Για να είμαστε σαφείς, το συμβούλιο δεν ενδιαφέρεται μόνο για την Ουκρανία και τη Ρωσία. Είναι ευτυχείς να εμπλέξουν τους Αμερικανούς σε έναν μεγαλύτερο πόλεμο όπου μπορούν.

Την περασμένη εβδομάδα, το Ατλαντικό Συμβούλιο δημοσίευσε μια άλλη έκθεση σεναρίου πολέμου που ασχολείται με το Ιράν με τίτλο «Το μέλλον της στρατηγικής των ΗΠΑ προς το Ιράν: Ένας δικομματικός οδικός χάρτης για την επόμενη κυβέρνηση». Ο στόχος της έκθεσης είναι να επηρεάσει ένα νέο αμυντικό δόγμα με αποστολή να εισάγει τις ΗΠΑ απευθείας στη μέση του αυξανόμενου πολέμου μεταξύ Ιράν και Ισραήλ.

Όπως αναφέρει η έκθεση:

«Με απλά λόγια, ο στόχος ήταν να αναπτυχθεί μια πολιτική των ΗΠΑ απέναντι στο Ιράν, όχι μια δημοκρατική ή ρεπουμπλικανική. Ονομάσαμε την προσπάθεια Σχέδιο Στρατηγικής του Ιράν (ISP). Και όταν αρχίσαμε να προσλαμβάνουμε εμπειρογνώμονες για να συμμετάσχουν στη συμβουλευτική επιτροπή και την ομάδα εργασίας μας, το πράξαμε έχοντας κατά νου δύο βασικές αρχές. Πρώτον, η ιδεολογική ποικιλομορφία και ο δικομματισμός δεν θα μπορούσαν να είναι απλώς σημεία συζήτησης – ήταν απαιτήσεις. Οι άγριες διακυμάνσεις της πολιτικής των ΗΠΑ προς το Ιράν κατά την τελευταία δεκαετία δημιούργησαν σημαντικά κενά πολιτικής που εκμεταλλεύτηκε το Ιράν για να προωθήσει ταχύτερα την περιφερειακή κακοήθη επιρροή και το πυρηνικό του πρόγραμμα.

Η υπόθεση στην έννοια μιας «δικομματικής» στάσης για το Ιράν είναι ότι υπάρχει κοινό έδαφος που πρέπει να συλλεχθεί μεταξύ συντηρητικών και αριστερών όταν πρόκειται για πόλεμο στην περιοχή. Βεβαίως, οι Δημοκρατικοί και οι Νεοσυντηρητικοί συμφωνούν πλήρως στα περισσότερα πράγματα. Αλλά οι νεοσυντηρητικοί δεν είναι συντηρητικοί και η πολιτική βάση και στις δύο πλευρές του διαδρόμου έχει ελάχιστο ενδιαφέρον για έναν άλλο πόλεμο στη Μέση Ανατολή.

Ο μπαλαντέρ εδώ είναι ο Τραμπ. Τα καθεστωτικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν ότι το Ιράν χάκαρε τις προεκλογικές στρατηγικές της εκστρατείας του Τραμπ και τις έδωσε στο στρατόπεδο της Χάρις. Υπάρχουν επίσης φήμες που διαδίδονται από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών ότι το Ιράν εργαζόταν για τη δολοφονία του Τραμπ. Αληθεύουν αυτοί οι ισχυρισμοί; Υπάρχουν λίγα δημόσια στοιχεία διαθέσιμα για να το αποδείξουν.

Ίσως το Ιράν θέλει πραγματικά να ρίξει τον Τραμπ. Ή, ίσως αυτό είναι μέρος μιας συνωμοσίας για να διασφαλιστεί ότι ο Trump θα υποστηρίξει έναν πλήρη πόλεμο με το Ιράν εάν κερδίσει τις εκλογές. Ο Τραμπ έχει δηλώσει επανειλημμένα ότι σκοπεύει να τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία μετά την επιστροφή του στον Λευκό Οίκο. Αυτό θα κατέστρεφε πάνω από μια δεκαετία σχεδιασμού από το Ατλαντικό Συμβούλιο. Αλλά τι γίνεται αν μπορούν να βυθίσουν τις ΗΠΑ σε μια διαφορετική σύγκρουση με την ίδια δυνατότητα για έναν παγκόσμιο πόλεμο; Αυτό είναι το Ιράν – Ένας άλλος ακρογωνιαίος λίθος.

Το συμβούλιο διαβεβαιώνει ότι θα επιδιώξουν να συνδέσουν τις ΗΠΑ αμείλικτα με τη μοίρα του Ισραήλ τοποθετώντας μια μόνιμη αμερικανική στρατιωτική δύναμη στην περιοχή:

«Η αποτροπή της απειλής που θέτει το Ιράν και οι πληρεξούσιοί του απαιτεί μια πολύπλευρη προσέγγιση που περιλαμβάνει τη διατήρηση επαρκούς στρατιωτικής παρουσίας στην περιοχή και την προθυμία αντίδρασης με την κατάλληλη δύναμη σε επιθέσεις κατά των συμφερόντων των ΗΠΑ και των συμμάχων των ΗΠΑ. συνεργασία με τους συμμάχους για την ενίσχυση της συνεργασίας πάνω στην περιφερειακή ασφάλεια· συνεργασία με εταίρους για τρόπους μείωσης των συγκρούσεων και της αστάθειας που δημιουργούν ανοίγματα προς εκμετάλλευση από το Ιράν· και επέκταση της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας πέρα από τα παραδοσιακά πεδία».

Θέλουν επίσης οι "ΠΑ να δημιουργήσουν τη δική τους δήλωση κόκκινης γραμμής· εάν το Ιράν αποκτήσει πυρηνικά, τότε το Ιράν πρέπει να καταστραφεί (λάβετε υπόψη ότι επιβεβαιώνεται ότι το Ισραήλ έχει ήδη το δικό του πυρηνικό οπλοστάσιο).

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να διατηρήσουν μια δηλωτική πολιτική, που διατυπώθηκε ρητά από τον πρόεδρο, ότι δεν θα ανεχθούν το Ιράν να αποκτήσει πυρηνικά όπλα και θα χρησιμοποιήσουν στρατιωτική δύναμη για να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη εάν όλα τα άλλα μέτρα αποτύχουν. Για να υποστηρίξουν αυτήν την πολιτική, οι "νωμένες Πολιτείες θα πρέπει να αποφύγουν να τονίσουν ότι δεν επιδιώκουν σύγκρουση με το Ιράν· να ανακοινώσει ότι θα διεξάγει ετήσιες κοινές ασκήσεις με το Ισραήλ, όπως το Juniper Oak».

Η Juniper Oak ήταν μια κοινή άσκηση πολέμου με πραγματικά πυρά που διοργανώθηκε από τις αμυντικές δυνάμεις των ΗΠΑ και του Ισραήλ το 2023, η οποία θεωρείται ως θεωρητική δοκιμή για μια επίθεση στο Ιράν. Ο πόλεμος μεταξύ του Ιράν και των ΗΠΑ ήταν ένα περιζήτητο αποτέλεσμα για τους παγκοσμιοποιητές εδώ και πολύ καιρό, αλλά μου φαίνεται ότι ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να βάλουν τον Trump στην ημερήσια διάταξη. Η ακόλουθη δήλωση από την έκθεση του Ατλαντικού Συμβουλίου είναι εξαιρετικά ύποπτη:

«Επειδή οι συνωμοσίες δολοφονίας εναντίον νυν ή πρώην αξιωματούχων των ΗΠΑ αποτελούν άμεση απειλή για την κυριαρχία των ΗΠΑ και προκειμένου να ενισχυθεί η αποτροπή, οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να εξετάσουν μια μόνιμη πολιτική κινητικής στρατιωτικής απάντησης εναντίον του Ιράν σε αντίποινα για μια επιτυχημένη -ή ακόμα και κοντά στην επιτυχημένη- συνωμοσία...»

Αυτό φαίνεται να είναι μια άμεση αναφορά ή μήνυμα στον Τραμπ σχετικά με τις φήμες ότι το Ιράν προσβλήθηκε από το θάνατό του. Δεδομένου ότι έχουν γίνει τουλάχιστον δύο απόπειρες δολοφονίας του Τραμπ μέχρι στιγμής, δεν θα εκπλαγώ αν μετά τη νίκη του στις εκλογές κυκλοφορήσουν ξαφνικά νέες πληροφορίες που συνδέουν το Ιράν με τουλάχιστον μία επίθεση. Θα περίμενα επίσης μια μεγάλη τρομοκρατική επίθεση στις ΗΠΑ μέσα στον επόμενο χρόνο (πραγματική ή ψεύτικη σημαία).

Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Τραμπ θέλει πόλεμο. Δεν μπορώ να κάνω αυτόν τον ισχυρισμό με τον ένα ή τον άλλο τρόπο ακόμα. Προς τιμήν του, ήταν ένας από τους λίγους προέδρους που απέφυγαν την επέκταση των συγκρούσεων στις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της πρώτης θητείας του. Αλλά όπως προειδοποίησα το 2016, είχε πολλά ghouls στο υπουργικό του συμβούλιο ψιθυρίζοντας στο αυτί του. Η διατήρηση του Ατλαντικού Συμβουλίου (μεταξύ άλλων) μακριά από το Οβάλ Γραφείο και τον Τραμπ θα πρέπει να αποτελέσει προτεραιότητα το 2025.

Το συμβούλιο φαίνεται να τοποθετείται για έναν πόλεμο υπό οποιαδήποτε διοίκηση - έναν πόλεμο με τη Ρωσία υπό τον Harris ή έναν πόλεμο με το Ιράν υπό τον Trump. Δεν είμαι οπαδός του ισλαμικού φονταμενταλισμού, αλλά μια σύγκρουση μεταξύ των ΗΠΑ και του Ιράν είναι ακριβώς αυτό που θέλουν οι παγκοσμιοποιητές, επειδή μπορεί εύκολα να κάνει μετάσταση σαν καρκίνος.

Το Συμβούλιο σημειώνει ότι υπάρχουν ήδη 40.000 αμερικανικά στρατεύματα διασκορπισμένα σε όλη τη Μέση Ανατολή και ότι αυτή η δύναμη θα μπορούσε να αναδιοργανωθεί σε ένα απόσπασμα για ταχεία αντίδραση στο Ιράν, μαζί με νέα στρατεύματα που προστέθηκαν με την πάροδο του χρόνου. Φυσικά, αναγνωρίζουν ότι η κατάσταση του Ιράν έχει αλλάξει με την πάροδο των ετών, με πολύ στενότερους στρατηγικούς δεσμούς με την Κίνα και τη Ρωσία:

«Αυτό απαιτεί αναγνώριση ότι η σχέση του Ιράν με τη Ρωσία και την Κίνα έχει εξελιχθεί με τρόπο που καθιστά δύσκολο να πειστεί οποιαδήποτε χώρα να υποστηρίξει νέους οικονομικούς ή στρατιωτικούς περιορισμούς κατά του Ιράν».

Με άλλα λόγια, το Συμβούλιο κατανοεί ότι ένας πόλεμος με το Ιράν θα μπορούσε να κλιμακωθεί σε μια μεγαλύτερη σύγκρουση με τη Ρωσία και ίσως την Κίνα.

Ο αγώνας μεταξύ του Ισραήλ και πολλών εθνών στη Μέση Ανατολή δεν με αφορά. Δεν έχω κανένα συμφέρον από την επιτυχία καμίας πλευράς. Είμαι Αμερικανός και νοιάζομαι για την Αμερική, αλλά υπάρχουν ισχυροί άνθρωποι εκεί έξω που θέλουν να επενδύσουμε σε ξένους πολέμους. Θέλουν να διαλέξουμε πλευρά και θέλουν να πανηγυρίσουμε για τα αμερικανικά στρατεύματα που στέλνονται να πολεμήσουν και να πεθάνουν εξαιτίας αυτών των ξένων πυρκαγιών.

Η μεγαλύτερη ανησυχία εδώ είναι ότι μια μέρα αυτοί οι πόλεμοι δι' αντιπροσώπων και οι περιφερειακοί πόλεμοι θα εκραγούν σε κάτι που θα προσγειωθεί στο κατώφλι μας. Στο παρελθόν, οι Αμερικανοί έχουν παρασυρθεί στην απάθεια όταν πρόκειται για ξένες εμπλοκές, επειδή ποτέ δεν χρειάζεται να τις αντιμετωπίσουμε στην καθημερινή μας ζωή. Ήταν πάντα έξω από τα μάτια και έξω από το μυαλό. Στον επόμενο πόλεμο, μπορεί να μην έχουμε αυτή την πολυτέλεια.

 Alt-Market.us -