Το πρόβλημα "Zweikaiser" της αμερικανικής αυτοκρατορίας......

Οι παλιές αυτοκρατορίες, μετά την ακμή τους, κατέρρευσαν όταν οι στρατιωτικοί διοικητές τους διεκδίκησαν την υπέρτατη εξουσία στα δικά τους φέουδα. Ωστόσο, οι διοικητές της αμερικανικής αυτοκρατορίας δεν είναι στρατιώτες αλλά καπιταλιστές. Είναι μια αυτοκρατορία απληστίας που βρίσκεται στη διαδικασία διαίρεσης σε φέουδα απληστίας. Ο γερμανικός όρος για την κρίση νομιμότητας που προκύπτει όταν αρκετοί ηγέτες διεκδικούν την ανώτατη εξουσία σε μια αυτοκρατορία είναι "Zweikaiserproblem", και είναι αυτός που γνωρίζουμε σήμερα στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Είναι οδυνηρά προφανές σήμερα ότι η ανώτατη αρχή σαφώς δεν βρίσκεται στα χέρια του γεροντικού Μπάιντεν, και ήταν εδώ και αρκετό καιρό, ήδη υπό τη βασιλεία του Μπους του νεότερου, του οποίου το ναρκωμένο και αμόρφωτο μυαλό καθοδηγήθηκε από τον άνθρωπο της Halliburton, Dick Cheney. Λοιπόν, ποιος ήταν και ποιος είναι ο Ντικ Τσένι του Τζο Μπάιντεν;

Η απάντηση δεν είναι απλή, ούτε είναι μοναδική στην παράνομη κυβέρνηση του Τζο Μπάιντεν, η οποία υπήρξε μια στροβιλιζόμενη δίνη συμφοράς και χάους από την πρώτη μέρα. Αλλά πρώτα, επιτρέψτε μου να εκφράσω τη συμπάθειά μου στους αναγνώστες που μπορεί να βρουν την ακόλουθη αφήγηση συγκλονιστική, καθώς έχουν συνηθίσει να βλέπουν τις Ηνωμένες Πολιτείες ως αντιπροσωπευτική δημοκρατία υπό το κράτος δικαίου. Λυπάμαι που πρέπει να πω ότι αυτό το σκάφος έχει βυθιστεί εδώ και πολύ καιρό, αν έχει ποτέ επιπλεύσει. Οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν μια χώρα όπου η πλειοψηφία πίστευε ότι ζούσε σε μια νομοταγή δημοκρατία, αλλά αυτή η ψευδαίσθηση δεν είναι πλέον βιώσιμη και εκείνοι που δεν είναι πλέον κάτω από τη μαγεία της ξεπερνούν κατά πολύ τους άλλους, όπως αποδεικνύεται από δημοσκοπήσεις που δείχνουν ότι το κοινό έχει πολύ λίγη εμπιστοσύνη στα όργανα της κυβέρνησης. τα δικαστήρια ή τον λεγόμενο «ελεύθερο» Τύπο.

Είχαμε ήδη πολλούς Αμερικανούς προέδρους που δεν ήταν «όλοι παρόντες», με τον Μπάιντεν να είναι μόνο ο τελευταίος μέχρι σήμερα. Ο «μεγάλος» Woodrow Wilson, ο οποίος μας έδωσε έναν κόσμο «ασφαλή για τη δημοκρατία» όπου θα μπορούσε να φυλακίσει με ασφάλεια αντιιμπεριαλιστές συνδικαλιστές και αριστερούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, ήταν εντελώς ανίκανος από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο για το ήμισυ της δεύτερης θητείας του, με αποτέλεσμα οι συνταγματάρχες House και Cleveland Dodge, που ασχολούνταν με την πολεμική βιομηχανία και τις τράπεζες, έχουν πάρει τα ηνία της κυβέρνησης. Ο Ρόναλντ Ρίγκαν δεν ήταν μόνο ένας πνευματικά άδειος και ηλικιωμένος παππούς, αλλά περνούσε ακόμη περισσότερες ημέρες διακοπών από τον Μπάιντεν και ο Μπους ο νεότερος σχεδόν διπλασίασε αυτό. Ο Gerald Ford θα μπορούσε κάλλιστα να μην είχε εμφανιστεί ποτέ για δουλειά, επειδή κανείς δεν παρατήρησε την παρουσία του. Ο κατάλογος συνεχίζεται. Αλλά ποιος ακριβώς κατέχει την εκτελεστική εξουσία στις Ηνωμένες Πολιτείες;

Μερικές φορές είναι ένας άνθρωπος, όπως ο ισχυρός υποστηρικτής του Χίτλερ John D. Rockefeller, του οποίου το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων έγινε το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου και του οποίου η ομάδα φιλοναζί δικηγόρων - οι αδελφοί Dulles και ο Harriman - έγινε ο νόμος της γης πίσω από την πρόσοψη του άγριου Harry Truman.

Μερικές φορές είναι ένας συνασπισμός συμφερόντων, όπως με τον μεγάλο συνασπισμό μεταξύ του Big Oil και του Σιωνισμού στη μεγάλη σταυροφορία για την καταστροφή του Ιράκ υπό την ονομαστική προεδρία του Μπους του νεότερου. Μερικές φορές είναι η Wall Street, όπως με τη μεγάλη απάτη του Ομπάμα που γέμισε τα ταμεία των δύσπιστων τραπεζών που μόλις είχαν προκαλέσει μια παγκόσμια οικονομική κρίση, ενώ πέταξαν τους απλούς πολίτες έξω από τα υποθηκευμένα σπίτια τους.

Στην περίπτωση του Pappy, όπως μου αρέσει να αποκαλώ τον γεροντικό Μπάιντεν, επειδή ήταν πολύ στενόμυαλος για να ενεργήσει ως πράκτορας μεγάλων επιχειρήσεων ή ομάδων συμφερόντων βαθέως κράτους όπως οι πιο επιφανείς προκάτοχοί του, αυτές οι ομάδες συμφερόντων συγκρούστηκαν πάνω από το κεφάλι του και έστρεψαν τον πήχη στην αμερικανική πολιτική, ενώ αυτός και ο σπάταλος γιος του επιδόθηκαν σε μικροδιαφθορά και χειραγώγησαν την επιβολή του νόμου και το δικαστικό σώμα να μην πάει φυλακή.

Η προεδρία Μπάιντεν είναι το αποκορύφωμα του πραξικοπήματος Russiagate που κατέκλυσε τον Ντόναλντ Τραμπ και τους βοηθούς του κατά τη διάρκεια της προεδρίας του και τελικά του στέρησε τη δεύτερη θητεία του με εκείνα τα περίφημα κουτιά ταχυδρομικών ψηφοδελτίων που παραδόθηκαν στις 3 π.μ., αφού όλοι οι εκλογικοί παρατηρητές είχαν πάει σπίτι. Η σημερινή κυβέρνηση των ΗΠΑ είναι επομένως ένα κατασκεύασμα που συναρμολογήθηκε από τους κύριους παίκτες της συνωμοσίας Russiagate, δηλαδή τον Οίκο Κλίντον και τον Οίκο Ομπάμα.

Ο ίδιος ο Μπάιντεν ήταν σαφώς αντιπρόεδρος του Ομπάμα για δύο θητείες. Οι δύο προσωποφύλακές του, ο Ρον Κλάιν και ο Τζεφ Ζίεντς, διορίστηκαν επίσης από τον Ομπάμα, αλλά είναι Εβραίοι, προκειμένου να καθησυχάσουν το τεράστιο ισραηλινό λόμπι ότι το ισχυρό γραφείο του αρχηγού του προσωπικού δεν θα τον εμπόδιζε ποτέ να έχει πρόσβαση στο POTUS ανά πάσα στιγμή. Ο Klain απολύθηκε και αντικαταστάθηκε από τον Zients επειδή είχε καταχραστεί λίγο αυτή την εξουσία.

Το απόσπασμα της Χίλαρι είναι υπεύθυνο για την εξωτερική πολιτική, λιγότερο μετά την απόλυση της Βικτόρια Νούλαντ μετά το φιάσκο της αντεπίθεσης στην Ουκρανία το 2023. Ο Τζέικ Σάλιβαν, ο άλλος κορυφαίος πράκτορας εξωτερικής πολιτικής της Χίλαρι, είναι επίσης πολύ πιο διακριτικός αυτές τις μέρες, για τον ίδιο λόγο. Με δύο μεγάλα φιάσκο εξωτερικής πολιτικής στο ενεργητικό της – τη Βεγγάζη και την Ουκρανία – η καριέρα της Χίλαρι ως γεράκι του Beltway μπορεί κάλλιστα να τεθεί σε κίνδυνο.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία ήταν η κύρια αποστολή της κυβέρνησης Μπάιντεν, η οποία τον απέτυχε θεαματικά. Η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Κίεβο, η οποία έχει τον πλήρη έλεγχο του καθεστώτος Μαϊντάν που έχει εγκαταστήσει στην εξουσία, είναι φυσικά απόλυτα πιστή στον Οίκο της Κλίντον. Ο στρατός των ΗΠΑ και η CIA, η οποία κανονικά θα συνεργαζόταν με την πρεσβεία των ΗΠΑ για να αποσταθεροποιήσει και να αλλάξει το καθεστώς της χώρας-στόχου, έχουν κρατήσει αποστάσεις από αυτόν τον απερίσκεπτο «πυγμάχο αρκούδας» στο κατώφλι της Ρωσίας, φοβούμενοι δυσανάλογες απώλειες σε έναν πόλεμο όπου η Ρωσία απολαμβάνει πλεονέκτημα έδρας και το ΝΑΤΟ υποφέρει από το να μην ξέρει πλέον πώς να διεξάγει πόλεμο. Αφού πέρασε πάνω από δύο δεκαετίες βομβαρδίζοντας γαμήλιες δεξιώσεις και αποφεύγοντας αυτοσχέδιους εκρηκτικούς μηχανισμούς.

Ωστόσο, η Χίλαρι, ως επικεφαλής εκπρόσωπος του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, χρειαζόταν στρατιωτική δύναμη και πρόσβαση σε κατασκοπευτικούς δορυφόρους και ειδικούς της CIA για να διεξάγει τον πόλεμό της, και ο «ηττημένος» Λόιντ Όστιν, παρά την πίστη του στη Raytheon, απλά δεν ήταν στο ύψος των περιστάσεων, ανίκανος να ξεπεράσει την αναβλητικότητα του Γενικού Επιτελείου. Αν ήταν στο χέρι τους, κανένα άρμα μάχης ή μαχητικό δεν θα είχε σταλεί ποτέ στην Ουκρανία, έτσι ώστε να μην εξαντληθούν τα περιορισμένα αποθέματα του ΝΑΤΟ για έναν πόλεμο που δεν μπορεί να κερδηθεί.

Ανίκανη να πάρει αυτό που ήθελε από το Πεντάγωνο, η Χίλαρι ενεργοποίησε το British Connection που την είχε εξυπηρετήσει τόσο καλά κατά τη διάρκεια του Russiagate, όταν πρώην ηγέτες και πράκτορες της Mi6 κατασκεύασαν αποδεικτικά στοιχεία και πίεσαν μάρτυρες να καταθέσουν εναντίον του εχθρού της Ντόναλντ Τραμπ. Πίσω από αυτό ήταν η δύναμη του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος των ΗΠΑ, το οποίο προσέφερε μια σανίδα σωτηρίας στο αγωνιζόμενο βρετανικό σύμπλεγμα εάν Βρετανοί στρατιωτικοί και μυστικοί πράκτορες έπεφταν στη θάλασσα και θόλωσαν τα πράγματα στην Ουκρανία με σκοπό να εξασφαλίσουν την άμεση συμμετοχή του ΝΑΤΟ στον πόλεμο.

Το μόνο θετικό πράγμα για το Russiagate είναι ότι έχει αποκαλύψει τις εξαιρετικά περίτεχνες πολιτικές ίντριγκες εντός της οργάνωσης 5 Eyes, της DNC (παρόλο που το γνωρίζαμε ήδη) και του FBI, καθώς και τις «βρετανικές συνδέσεις» του Mueller και της Hillary - ειδικά με την Mi6. Όλες αυτές οι ανοησίες, οι υποκλοπές του Τραμπ από την GCHQ, ο φάκελος, η ψεύτικη νομική ακαδημία που στήθηκε για να παγιδεύσει τον Γιώργο Παπαδόπουλο, ο οποίος εξαφανίστηκε την ημέρα που εξερράγη η επιχείρηση τσίμπημα, στόχευαν στην αλλαγή καθεστώτος στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην εγκατάσταση της Χίλαρι στον Λευκό Οίκο.

Αυτό που έκανε τη Χίλαρι τόσο πολύτιμη για όλους αυτούς τους υψηλού προφίλ κατασκόπους όπως ο Μπρέναν, ο Κλάπερ και ο Χάνιγκαν ήταν, φυσικά, ότι ήταν υπέρτατη πολεμοκάπηλη και έμπορος όπλων. Ήταν μέλος της μεγάλης κοινωνίας λόμπι όπλων, η οποία έχει αποδεδειγμένο ιστορικό όχι μόνο με την πώληση ποσοτήτων ρεκόρ όπλων, αλλά και με τη σπορά πολέμου και αταξίας για τη δημιουργία αγοράς όπλων. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο, όταν το εγχώριο κατεστημένο των ΗΠΑ αρνήθηκε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του για επιθετική και προκλητική δράση στην Ουκρανία, εκείνα των άλλων μελών των 5 Ματιών, κυρίως του Ηνωμένου Βασιλείου, ήταν στην ευχάριστη θέση να συμμορφωθούν,

Τώρα που έχουμε διαπιστώσει ότι ο πόλεμος είναι η βασική δουλειά της Χίλαρι και ότι είναι η Κάιζεριν Νο 2 της κυβέρνησης Μπάιντεν που προσπαθεί να φτάσει στο Νο 1, ας ρίξουμε μια ματιά στη σχέση της με τον Κάιζερ Νο 1, τον Ομπάμα. Το 2016, εκείνη τη μοιραία χρονιά που η Χίλαρι και οι χορηγοί όπλων της είδαν τις φιλοδοξίες τους να ματαιώνονται τόσο άσχημα από τον Ντόναλντ Τραμπ, το New York Times Magazine δημοσίευσε ένα περίεργο άρθρο με τίτλο Πώς η Χίλαρι Κλίντον έγινε γεράκι, σχετικά με τη γοητεία της Χίλαρι με τον πόλεμο, ο οποίος διήρκεσε σχεδόν ολόκληρη τη ζωή της. και πώς την οδήγησε να συγκρουστεί μετωπικά με τον Ομπάμα:

Τα ένστικτα εξωτερικής πολιτικής της κ. Κλίντον έχουν τις ρίζες τους στα κόκαλα, βασισμένα σε έναν ψυχρό ρεαλισμό της ανθρώπινης φύσης και σε αυτό που ένας βοηθός αποκαλεί «μια κλασική άποψη της αμερικανικής ιδιαιτερότητας». Αυτό τη διακρίνει από τον αντίπαλό της που έγινε αφεντικό, τον Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος απέφυγε τις στρατιωτικές εμπλοκές και προσπάθησε να συμφιλιώσει τους Αμερικανούς με έναν κόσμο στον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ήταν πλέον ο αδιαμφισβήτητος ηγεμόνας.

Το άρθρο περιγράφει λεπτομερώς τις πολλές φορές που η Χίλαρι και ο Ομπάμα έχουν συγκρουστεί για τη χρήση στρατιωτικής βίας, συμπεριλαμβανομένης της περίπτωσης που υποστήριξε το παρ' ολίγον πραξικόπημα του Σταν ΜακΚρίσταλ, το οποίο έκανε τον Ομπάμα να καταπιεί τη «συσσώρευση στρατευμάτων» στο Αφγανιστάν. Υποστήριξε επίσης 100% τον εξοπλισμό των τζιχαντιστών στη Συρία, ενώ ο Ομπάμα ήταν πάντα σκεπτικός και τελικά τερμάτισε το πρόγραμμα. Το άρθρο προφανώς παραλείπει να αναφέρει τη χειρότερη μιλιταριστική εκτροπή της Χίλαρι, δηλαδή την τζιχαντιστική γραμμή της, στη Λιβύη και τη Συρία, η οποία τελικά εξερράγη στο πρόσωπό της με την καταστροφή της Βεγγάζης το 2013, κοστίζοντας της μια δεύτερη θητεία ως υπουργός Εξωτερικών του Ομπάμα. Για να το θέσω ωμά, απολύθηκε. Ήταν στον Λευκό Οίκο όταν τζιχαντιστές σκότωναν ανθρώπους στην «πρεσβεία» της CIA στη Βεγγάζη τα Χριστούγεννα και δεν ήταν πλέον εκεί όταν ο Ομπάμα ξεκίνησε τη δεύτερη θητεία του τον Ιανουάριο.

Ο Ομπάμα είναι άνθρωπος της CIA. Η μητέρα του ήταν πράκτορας της CIA, οι πατέρες του ήταν πράκτορες της CIA και ο ίδιος εργαζόταν στην Business International Corporation στο Μανχάταν. Για όσους ενδιαφέρονται, το βιβλίο του Wayne Madsen περιέχει πολύ περισσότερες πληροφορίες. Γιατί τα συμφέροντα της CIA να είναι διαφορετικά από εκείνα του στρατιωτικο-βιομηχανικού συμπλέγματος, το οποίο υποτίθεται ότι αποτελεί το θεμέλιο της αμερικανικής ισχύος; Ή μήπως η διαμάχη Ομπάμα-Χίλαρι οφείλεται απλώς στο γεγονός ότι σκότωσε μια ομάδα πρακτόρων της CIA στη Βεγγάζη;

Στην πραγματικότητα, είναι πολύ βαθύτερο. Στη μεθυστική εποχή του Ψυχρού Πολέμου, η αμερικανική στρατιωτική στρατηγική αναπτύχθηκε από τους εμπειρογνώμονες της RAND Corporation, εγκρίθηκε από το Πεντάγωνο και στη συνέχεια μεταφράστηκε σε συμβάσεις προμήθειας. Τα πράγματα άλλαξαν όταν οι κατασκευαστές όπλων αποφάσισαν ότι θα μπορούσαν να κερδίσουν περισσότερα χρήματα αγοράζοντας απευθείας από στρατηγούς του Πενταγώνου, μέλη της Επιτροπής Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας, καθώς και διάφορους πολιτικούς και δεξαμενές σκέψης που σχετίζονται με τη βιομηχανία εθνικής ασφάλειας. Αυτός είναι ο τρόπος με τον οποίο το στρατιωτικό-βιομηχανικό σύμπλεγμα άρχισε να αναπτύσσει τη δική του στρατιωτική στρατηγική και να συντάσσει νόμους για τις δημόσιες συμβάσεις. Σήμερα, οι πολιτικοί ανταγωνίζονται μεταξύ τους για να είναι στο top 10 για την απόδοση της επένδυσης των πολιτικών περιουσιακών στοιχείων των κατασκευαστών όπλων των ΗΠΑ.

Μπορεί να είναι ένας τρόπος να αυξηθούν τα κέρδη της πολεμικής βιομηχανίας και οι τιμές των μετοχών, αλλά δεν είναι ένας τρόπος να κυβερνηθεί μια χώρα ή να διατηρηθεί η παγκόσμια ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η CIA αντιτίθεται στους λογιστές της πολεμικής βιομηχανίας όταν τα εθνικά συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών συγκρούονται με τα συμφέροντα των μετόχων τους.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία υπήρξε το σκηνικό μιας τέτοιας σύγκρουσης μεταξύ της CIA και της CMI, και των αντίστοιχων Kaisers, Obama και Hillary. Η CMI έκανε φανταστική δουλειά με την καταστροφή δύο ολόκληρων στρατών Banderite εξοπλισμένων με πλατφόρμες της σοβιετικής εποχής, η δεύτερη παρτίδα των οποίων έπρεπε να ληφθεί από τρίτες χώρες με την υπόσχεση της αντικατάστασής τους με εξοπλισμό αμερικανικής κατασκευής. Ένας τρίτος στρατός των Μπαντεριτών, αυτή τη φορά εξοπλισμένος με πλατφόρμες όπλων του ΝΑΤΟ, αναπτύχθηκε πέρυσι και αφανίζεται αυτή τη στιγμή που μιλάμε. Αυτή η νέα παρτίδα εξοπλισμού του ΝΑΤΟ αφαιρέθηκε από τα ενεργά αποθέματα, δημιουργώντας χιλιάδες συμβόλαια αντικατάστασης, καθώς και την απώλεια μεριδίου αγοράς των κατασκευαστών όπλων της ΕΕ προς όφελος των Ηνωμένων Πολιτειών – ειδικά της Lockheed, η οποία έλαβε νέες παραγγελίες από την Ελλάδα, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Γερμανία, τον Καναδά και άλλες χώρες. τόσο για την αντικατάσταση των αποθεμάτων που μεταφέρθηκαν στο Κίεβο όσο και μετά τις αποφάσεις των χωρών του ΝΑΤΟ για αύξηση των αμυντικών δαπανών λόγω της «ρωσικής απειλής».

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, υπό την ηγεσία της Κλίντον, έχει παίξει καθοριστικό ρόλο σε πολλές συμφωνίες όπλων. Ωστόσο, ενώ τα αποθέματα αμυντικού εξοπλισμού είναι υψηλά, η ετοιμότητα του στρατού των ΗΠΑ δεν είναι, γεγονός που ανησυχεί τόσο το Πεντάγωνο όσο και τη CIA. Η ανάγκη να εφοδιαστούν οι Μπαντερίτες και οι Σιωνιστές με τα όπλα και τα πυρομαχικά που χρειάζονταν για να συνεχίσουν τα αντίστοιχα φασιστικά τους σχέδια εξόντωσης εξάντλησε σοβαρά τα αποθέματα όπλων του ΝΑΤΟ, τα οποία ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής του ΝΑΤΟ εμπόδισε να αναπληρωθούν γρήγορα, από φόβο ότι οι καπιταλιστές θα βρεθούν ανίκανοι να αποδώσουν τις πρόσθετες επενδύσεις που θα έπρεπε να κάνουν αν οι πόλεμοι είχαν τελειώσει εγκαίρως. Πρόωρος.

Σαν να μην έφτανε αυτό, η Βουλή της Κλίντον και οι Βρετανοί σύμμαχοί της έχουν επανειλημμένα σκηνοθετήσει προκλήσεις που παραβιάζουν τις κόκκινες γραμμές της Μόσχας, προκειμένου να πιέσουν τη Ρωσία να ανταποδώσει άμεσα το ΝΑΤΟ. Ακριβώς όπως το Ισραήλ προκαλεί τη Χεζμπολάχ και το Ιράν να ξεκινήσουν έναν γενικό πόλεμο που θα αναγκάσει τις ΗΠΑ να παρέμβουν, η Χίλαρι και οι Βρετανοί φίλοι της προκάλεσαν επίσης τη ρωσική αρκούδα να κυνηγήσει το ΝΑΤΟ και να σύρει τις ΗΠΑ σε έναν πόλεμο που δεν ήταν σε θέση να πολεμήσουν.

Μέχρι στιγμής, ο κίνδυνος που θέτουν οι επικίνδυνοι ελιγμοί της Χίλαρι και των Βρετανών έχει περιοριστεί από τις καθυστερημένες ρωσικές παρεμβάσεις και τις περιστασιακές τηλεφωνικές κλήσεις μεταξύ των επικεφαλής των υπηρεσιών κατασκοπείας των δύο χωρών. Ωστόσο, αυτό δεν έχει κάνει τίποτα για να ανακουφίσει την κρίση ηγεσίας εντός της κυβέρνησης των ΗΠΑ, η οποία ήρθε στο φως αυτό το μήνα στο διάσημο άρθρο του Politico "Reset Relations", το οποίο αποκάλυψε ότι, αν και γερουσιαστές από κατασκευαστές όπλων (όπως ο πρόεδρος της Υποεπιτροπής Πιστώσεων της Βουλής, Ken Calvert) είχε μια συνάντηση με τον ομοϊδεάτη Σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας Jake Sullivan σχετικά με την έγκριση βαθιών πυραυλικών επιθέσεων εντός της Ρωσίας, "ανώτεροι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου και του Πενταγώνου συνεχίζουν να αντιτίθενται στην ιδέα μιας βαθιάς πυραυλικής επίθεσης":

Ανώτεροι αξιωματούχοι του Λευκού Οίκου και του Πενταγώνου συνεχίζουν να απορρίπτουν οποιαδήποτε πρόταση ότι η κυβέρνηση εξετάζει το ενδεχόμενο αλλαγής της πολιτικής της για να επιτρέψει στην Ουκρανία να χρησιμοποιεί αμερικανικά όπλα εκτός από πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις εντός της Ρωσίας, κοντά στα σύνορα.

Η διαμάχη ξεκίνησε όταν, όπως ισχυρίζονται οι Times, «οι Ηνωμένες Πολιτείες» αντιτάχθηκαν στον προγραμματισμό των πυραύλων Storm Shadow από το βρετανικό προσωπικό για να χτυπήσουν στο εσωτερικό της Ρωσίας. Προφανώς, το Ηνωμένο Βασίλειο δεν μπορεί να το κάνει αυτό χωρίς τη συμφωνία των ΗΠΑ, της Γαλλίας (η οποία κατασκεύασε τους πυραύλους) και μιας τρίτης ανώνυμης χώρας. Δεν είναι μόνο η ταυτότητα αυτής της τρίτης χώρας που έχουν κρύψει οι Times, αλλά το πιο σημαντικό, ποιος στην κυβέρνηση των ΗΠΑ άσκησε βέτο στις βαθιές βρετανικές πυραυλικές επιθέσεις κατά της Ρωσίας; Είναι σαν όλοι όσοι αντιτίθενται σε αυτήν την επικίνδυνη κλιμάκωση να φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν ότι είναι φιλορώσοι. Ωστόσο, η εποχή άφησε μια ένδειξη για όσους ήταν αρκετά προσεκτικοί:

Η Sabrina Singh, αναπληρώτρια εκπρόσωπος του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ, παραδέχθηκε σε ενημέρωση την Πέμπτη ότι οι ΗΠΑ «ανησυχούν για κλιμάκωση» όσον αφορά τη χρήση επιθέσεων μεγάλης εμβέλειας από την Ουκρανία.

Υποστήριξε επίσης ότι τα όπλα μεγάλου βεληνεκούς δεν ήταν απαραίτητα για να βοηθήσουν την Ουκρανία να απελευθερώσει το έδαφός της.

Ως συνήθως, είναι επομένως το Πεντάγωνο που είναι επιφυλακτικό. Πριν από την απόλυση της Βικτόρια Νούλαντ, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ φέρεται να είπε κάτι γι 'αυτό, αλλά ήταν ασυνήθιστα σιωπηλό μετά την αποχώρησή της. Αν και δρουν στη σκιά και μέσω πληρεξουσίων, η απροθυμία του Ομπάμα να ξεκινήσει πυραυλικές επιθέσεις που οδηγούν σε κλιμάκωση και η απερισκεψία της Χίλαρι παρόμοιας φύσης ήταν σχεδόν μια ακριβής επανάληψη της «κρίσης της Συριακής Κόκκινης Γραμμής» του 2013, εκτός, φυσικά, από το ότι ο Άσαντ δεν είχε πυρηνικά όπλα.

Επιστρέφοντας στο Politico, το άρθρο συνεχίζει υποστηρίζοντας ότι είναι οι Ουκρανοί που πιέζουν τα μέλη του Κογκρέσου να δράσουν, όχι οι εταιρείες όπλων που χρηματοδοτούν τις εκστρατείες τους, και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι έχουν χτυπήσει έναν τοίχο, χωρίς φυσικά να βάζουν ένα όνομα ή ένα πρόσωπο σε αυτόν τον τοίχο:

Αξιωματούχοι σε ορισμένα τμήματα της κυβέρνησης έχουν πει στους Ουκρανούς ότι οι ΗΠΑ θα θελήσουν τελικά να αποκαταστήσουν τις σχέσεις με τη Μόσχα και ότι η άρση των περιορισμών θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο αυτές τις προσπάθειες.

Φαίνεται ότι καθώς πλησιάζουμε στο τέλος του πολέμου και αυτής της διεφθαρμένης και άτακτης διοίκησης, η Βουλή του Ομπάμα βρίσκεται σε άνοδο καθώς η Βουλή της Κλίντον δέχεται το ένα χαστούκι μετά το άλλο, κλονισμένη από μια ακόμη μαζική αποτυχία του πολέμου που έχει πολεμήσει τόσο σκληρά και για τόσο πολύ καιρό.

Agit Papadakis   Πηγή VK