Ο σκηνοθέτης, ιθύνων νους της Τερατωδίας Ολυμπιακών Αγώνων αυθαιρετεί ισχυριζόμενος ότι η Ζαν ντ’Αρκ ήταν μια απ΄τις μεγαλύτερες τραβεστί της ιστορίας. ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ … Με το ανώμαλο σκεπτικό του και οι Αγίες της ερήμου στο ”Μητερικόν” που ασκήθηκαν με ανδρική περιβολή ήταν τραβεστί.. ΣΤΡΕΨΟΔΙΚΟΙ ΙΕΡΟΣΥΛΟΙ… ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΒΕΛ ΣΤΗ ΒΕΒΗΛ…. της βεβήλωσης.
Πολλές αναχώρητριες ερημίτισσες κυρίως του 9ου αι μ.χ ασκήθηκαν ως άνδρες μοναχοί με ονόματα ανδρικά καλογερίστικα και αποκαλύφθηκε η ταυτότητα του φύλου τους μόνο κατά την κοίμηση τους όπως η Αγ Αθανασία από την Αντιόχεια. Αυτές σαρκάζουν την τρανσομανία των ημερών μας .. Αυτές άλλαξαν τον ενδυματολογικό κώδικα για ν΄αγιάσουν….φόρεσαν το ανδρικό χιτώνιο του αόρατου πολέμου και ρίχθηκαν στη πιο δύσκολη μάχη.. ένας καλώς νοούμενος γυναικείος ασκητικός φεμινισμός.. Ασκητικός ”φεμινισμός” διεκδίκησαν ίσα δικαιώματα άσκησης στην εμπειρική θεολογία.
Η αλλαγή ενδυματολογικού κώδικα ήταν μια στολή παραλλαγής για να φέρουν εις πέρας την πνευματική αποστολή τους που ήταν να νεκρώσουν τα πάθη τους έχοντας ωστόσο παρεισφρήσει στις τάξεις του ανδρώου μοναχισμού παλεύοντας σώμα με σώμα με τον εαυτό τους και κατά μέτωπο τον πειρασμό. Ήταν ένα εκούσιο μαρτύριο έπεσαν μέσα στο καμίνι των παθών και βγήκαν αλώβητες ως άλλοι παίδες εν καμίνω. Αντίστοιχα και η Ζαν ντ’Αρκ έφερε τη στολή όχι για να υποδηλώσει αλλαγή ταυτότητας φύλου όπως κάνουν οι τραβεστί και διακηρύσσει ο στρεψόδικος σκηνοθέτης αλλά για να εμπνεύσει το στράτευμα και να τύχει σεβασμού από τους συμπολεμιστές της μια και στην εποχή της το Μεσαίωνα οι ”Αμαζόνες” δεν είχαν τύχη και η θέση της γυναίκας ήταν στο γυναικωνίτη. Ανέλαβε μια θεία αποστολή και την εκτέλεσε..
Και στην περίπτωση και των ασκητριών και στην περίπτωση της Ζαν ντ’Αρκ η αλλαγή περιβολής δεν έχει να κάνει με νοσηρό φετιχισμό ούτε με αλλαγή ταυτότητας σεξουαλικού προσανατολισμού αλλά είναι στολή παραλλαγής για επίτευξη υψηλών ιδανικών και όχι προς ικανοποίηση βίτσιων και κατώτερων ενστίκτων αλά Ντε Σαντ..
Η Ζαν Ντ’ Αρκ και οι Αγίες της ερήμου πάντα είχαν συνείδηση κι αποδοχή του φύλου τους σ΄αντίθεση με τραβεστί που αλλάζουν και φύλο και συνείδηση φύλου..
Η Ζαν Ντ’ Αρκ και οι Αγίες της ερήμου δεν άλλαξαν ενδυμασία για λόγους ηδονοθηρίας αλλά για λόγους άσκησης αποστολής μαρτυρίου και οδύνης δοκιμασίας...
Και στις 2 περιπτώσεις η αλλαγή στολής είχε να κάνει με εγχείρημα να οδηγηθούν από το κατά φύσιν στο υπέρ φύσιν να πετύχουν την υπέρβαση αυθυπέρβαση και όχι από το κατά φύσιν στο παρά φύσιν όπως οι κοινοί τραβεστί… ήταν ένας αγώνας για τη θέωση..Καμιά σχέση το ένα με το άλλο, αλλά στον αντίποδα…
Επίσης οι κατηγορίες είναι πολλές για την 19χρονη Ιωάννα της Λωραίνης που καταδικάστηκε ως αιρετική: προφητεύει, παρουσιάζει τα οράματά της ως θεϊκές αποκαλύψεις, φέρει ανδρική περιβολή (στολή ιππότη έσπασε το ανδροκρατούμενο κατεστημένο του στρατού). Μια καταδίκη που ήταν τόσο θρησκευτική όσο και πολιτική γιατί επέτρεψε στους Αγγλοβουργουνδούς να υπονομεύσουν τη νομιμότητα του βασιλιά Καρόλου Ζ’. Από πουθενά ακόμη και από το κατηγορητήριο δεν προκύπτει συσχέτιση με τους νυν τραβεστί..
Βεβήλ.. Βεβηλώνα… Η Βεβήλ των Παρισίων η Βεβηλώνα των Παρισίων
Σε συνέντευξή του στη Le Monde, ο Thomas Jolly καλλιτεχνικός διευθυντής των Ολυμπιακών Αγώνων υποστηρίζει την «πολιτική» διάσταση των σκηνοθετικών επιλογών του και αναγνωρίζει ότι τα ερωτηματολόγια φύλου «υπήρχαν παντού» στις τελετές του.
«Ρευστότητα φύλου»
Προσθέτοντας ότι σύμφωνα με τον ίδιο, «η κουλτούρα μας αποτελείται από αυτή τη ρευστότητα των φύλων» αναφέρθηκε σε όλη την τελετή: «Η αποστολή μου ήταν να πω ποιοι είμαστε. (σσ ποιοι είσαστε ένα ”κοινόβιο” και όχι μια Κοινότητα) Σε όλους τους πίνακες εμφανίζονταν διαφορετικά σώματα, διαφορετικότητα, γυναίκες και άντρες με μακιγιάζ ή κοστούμια. Το θέατρο ήταν παντού, όπως και το ζήτημα του φύλου. Οι Γάλλοι βασιλιάδες έφεραν πούδρα και φορούσαν τακούνια. Η Jeanne d’Arc, μια από τις μεγαλύτερες τραβεστί στην ιστορία μας, δεν καταδικάστηκε επειδή ήταν ντυμένη σαν άντρας;
Ο σκηνοθέτης πιστεύει, από την άλλη, ότι η κριτική για την ερμηνεία του Philippe Katerine, γυμνού σε μια γέφυρα του Παρισιού, δεν είναι θέμα «διαμάχης», αλλά «κύματος μίσους».
Έτσι, αποφεύγοντας την κριτική, συγχαίρει τον εαυτό του που μπόρεσε να δημιουργήσει ενότητα: «Πολλοί άνθρωποι μου έγραψαν για να μου πουν ότι ένιωθαν ότι αντιπροσωπεύονταν και είχαν την αίσθηση ότι ήταν μέρος ενός μεγάλου εμείς . Ο οικουμενισμός αναδύεται ισχυρότερος από αυτόν τον διάλογο μεταξύ του κοινού και του ενικού».
Aτάλαντοι αντιχαρισματικοί Λοβοτομημένοι εγκέφαλοι προσκυνημένοι στο σταρ σύστεμ και τις ανώμαλες επιταγές του εξαγορασμένες συνειδήσεις για εφήμερη δόξα και χρήμα, επιτυχία και άμεση κοινωνική ανάδειξη πόρνες της προβολής σωματέμποροι του θεάματος αναδεικνύονται και ηθικοί κήνσορες που επιχειρούν να ποδηγετήσουν μια ολόκληρη εποχή…
dimpenews.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου