ΜΕΡΟΣ 2ον-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΚΡΙΣΙΜΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ,ΑΠΟ ΤΟΝ SIMPLICIUS -

 ΜΕΡΟΣ 2ον

SIMPLICIUS

-3.Πολύ λίγα γράφονται για την κομματική δραστηριότητα των φιλορώσων στην Ουκρανία ή των φιλοουκρανών στη Ρωσία.

Αναφέρεται ότι τα αυτοκίνητα των ανθρώπων που κάνουν την αναγκαστική στρατολόγηση στην Οδησσό πυρπολούνται. Είναι αυτό από Ρώσους παρτιζάνους ή από τους ίδιους τους Ουκρανούς που δεν θέλουν να στρατολογηθούν βίαια.

Τι είναι γνωστό για την κομματική δραστηριότητα, και μπορεί αυτό να χρησιμοποιηθεί για να μάθουμε ποιον υποστηρίζουν οι άνθρωποι στην περιοχή;

--Έχετε δίκιο ότι υπήρξε μια τεράστια έξαρση αυτής της «κομματικής» δραστηριότητας, όπως ονομάζεται, στην Ουκρανία. Όχι μόνο τα αυτοκίνητα των αξιωματικών κινητοποίησης του TSS, αλλά το πιο σημαντικό, τα κιβώτια αναμετάδοσης σιδηροδρόμων πυρπολούνται - νομίζω μισή ντουζίνα περίπου από αυτά μόλις τις τελευταίες δύο εβδομάδες. Αυτό συμβάλλει στην άσκηση σημαντικών πιέσεων στο εμπόλεμο σιδηροδρομικό σύστημα της Ουκρανίας, το οποίο ήδη υποφέρει από τα ζητήματα αποηλεκτροδότησης που περιβάλλουν το ενεργειακό δίκτυο της Ουκρανίας. Ο John Helmer μόλις το κάλυψε αυτό με μεγάλη λεπτομέρεια πριν από μία ημέρα.

Τώρα προσπαθούν ακόμη και να το συνδέσουν με τον ευρύτερο «σιδηροδρομικό πανικό» της Ευρώπης μετά την απενεργοποίηση πολλαπλών γραμμών στη Γαλλία:

Όπως είπατε όμως, στην Ουκρανία δεν έχουν γραφτεί ή γίνει γνωστά πολλά για τις επιθέσεις, με ακρίβεια, οπότε δεν γνωρίζουμε πραγματικά αν πρόκειται για τυχαίους παρτιζάνους ή για ρωσικές συντονισμένες επιθέσεις. Πιθανότατα είναι ένας συνδυασμός και των δύο, καθώς είναι απλό SOP ειδικών υπηρεσιών για την οργάνωση αυτών των τύπων επιθέσεων σε έναν εχθρό, οπότε γνωρίζουμε ότι η Ρωσία εργάζεται πάντα ενεργά σε αυτό. Από την άλλη, γνωρίζουμε επίσης με βεβαιότητα ότι υπήρξε ένα τεράστιο κύμα οργανικής δυσαρέσκειας, διαμαρτυριών κ.λπ., ενάντια στην εκστρατεία κινητοποίησης στην Ουκρανία. Έχουμε δει δεκάδες βίντεο τώρα από διάφορες περιπτώσεις αναταραχής τις τελευταίες εβδομάδες, ιδιαίτερα από τότε που υπογράφηκε ο νέος νόμος κινητοποίησης πριν από λίγο καιρό. Επομένως, είναι συνετό να υποθέσουμε ότι υπάρχουν περιπτώσεις και των δύο.

Αλλά για να είμαι ειλικρινής, πολύ περισσότερα είναι γνωστά για τις προσπάθειες της Ουκρανίας στη Ρωσία από το αντίστροφο, πιθανώς επειδή η ρωσική OPSEC ήταν πάντα καλύτερη. Αυτό είναι συνέπεια του ότι η Ουκρανία χρειάζεται δόξα δημοσίων σχέσεων πολύ περισσότερο από τη Ρωσία, και έτσι η Ουκρανία διαφημίζει τις επιτυχίες της για πόντους νίκης, ενώ η Ρωσία κάνει τα πάντα κρυφά και δεν ενδιαφέρεται να πολεμήσει τον «πόλεμο προπαγάνδας» στο Twitter.

Αλλά τον τελευταίο καιρό υπήρξε μια σειρά από ουκρανικές «αντάρτικες» επιθέσεις στη Ρωσία - αν μπορείτε να τις ονομάσετε έτσι. Σχεδόν σε κάθε περίπτωση είναι το ίδιο: οι ουκρανικές υπηρεσίες πληροφοριών επικοινωνούν με έναν τυχαίο εύπλαστο Ρώσο πολίτη στο Telegram και τους προσφέρουν χρήματα για να κάνουν κάποια «πράξη». Πρόσφατα, ένας 62χρονος Ρώσος πληρώθηκε μερικά δολάρια για να ρίξει ένα φλεγόμενο κοκτέιλ σε ένα ρωσικό στρατιωτικό κέντρο στρατολόγησης, το οποίο είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα gags για τέτοιου είδους επιθέσεις.

Ο πιο αξιοσημείωτος ήταν ο δολοφόνος που μόλις πιάστηκε στην Τουρκία, ο οποίος ανατίναξε το αυτοκίνητο του Ρώσου Αναπληρωτή Αρχηγού Δορυφορικών Επικοινωνιών Andrei Torgashov. Ο αιχμάλωτος πλέον Ρώσος «παρτιζάνος» ήταν μέλος μιας οργάνωσης νεολαίας του Ναβάλνι και λέγεται ότι του είχαν υποσχεθεί «10 έως 20 χιλιάδες δολάρια» για την επίθεση της ουκρανικής SBU. Αλλά φυσικά, αυτό δεν είναι πραγματικά ένα «κομματικό» με την κλασική έννοια, ενεργώντας με δική τους πρωτοβουλία, αλλά περισσότερο σαν ένα πληρωμένο κορόιδο.

Αλλά στην Ουκρανία, η αντάρτικη δραστηριότητα που αναφέρατε είναι πραγματικά αυξανόμενη, με έναν Ουκρανό στρατιωτικό εθελοντή να γράφει τα ακόλουθα νωρίτερα αυτή την εβδομάδα:

Μου φαίνεται ότι ο εμπρησμός στρατιωτικών οχημάτων έχει ξεφύγει πολύ από τον έλεγχο.

Ως άτομο που συγκέντρωσε και παρέδωσε περισσότερα από ένα αυτοκίνητα για τον στρατό μας, είναι πολύ οδυνηρό για μένα να κοιτάζω κάθε τέτοιο εμπρησμό.

Κάθε τέτοιο αυτοκίνητο είναι πολύ δύσκολο να αποκτηθεί - πρέπει να συγκεντρώσετε χρήματα γι 'αυτό, στη συνέχεια να το οδηγήσετε, να το επισκευάσετε, να το αφαιρέσετε και να εκδώσετε όλα τα έγγραφα. Βάζω την ψυχή μου σε κάθε αυτοκίνητο που πουλάω.

Και εδώ κάποιος μικρός ηλίθιος μπορεί να το κάψει για 100 δολάρια. Δεν πρέπει να είναι έτσι!

Απαιτούνται επείγουσες αλλαγές σε μέρος του Ποινικού Κώδικα, συμπεριλαμβανομένης της μείωσης του ορίου ευθύνης στα 14 έτη για παρόμοια εγκλήματα.

Πρόκειται για ανατρεπτική δραστηριότητα, όχι απλώς καταστροφή περιουσίας.

Και δεν είναι μόνο ότι ο ψυχολογικός πόλεμος είναι εχθρικός. Έχει γίνει εδώ και καιρό κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.

Αλλά για να απαντήσουμε σταθερά στην ερώτησή σας, δεν γνωρίζουμε πραγματικά πολλά για αυτό το τελευταίο κύμα κομματικής δραστηριότητας, καθώς δεν υπήρξαν συγκεκριμένες λεπτομέρειες. Είναι απλά η επαγγελματική μου γνώμη που βασίζεται σε μια εκ των προτέρων γνώση της εξέλιξης της σύγκρουσης ότι αυτό είναι πιθανώς ένας συνδυασμός τόσο της οργανικά αυξανόμενης θρασύτητας του αγανακτισμένου πληθυσμού, όσο και του έργου των ρωσικών υπηρεσιών πληροφοριών. Συγκεκριμένα, η τυχαία πυρπόληση αυτοκινήτων που σταθμεύουν στο δρόμο μπορεί να αποδοθεί σε οργανική δράση, ενώ η σκόπιμη στόχευση των κιβωτίων μεταγωγής ρελέ τρένων είναι πολύ πιο πιθανό να είναι μια συντονισμένη προσπάθεια συλλογής πληροφοριών, όπου τα δεδομένα θέσης για τα κουτιά τροφοδοτούνται σε κάποιον στο έδαφος από ρωσικές πηγές πληροφοριών.

Και παρεμπιπτόντως, τα ουκρανικά στρατεύματα διαμαρτύρονται πρόσφατα για την άνοδο τέτοιων αντάρτικων ενεργειών όχι στις πόλεις, αλλά ακόμη και στις πόλεις πρώτης γραμμής στο Ντονμπάς. Λένε ότι οι εναπομείναντες πάντα παραδίδουν τις θέσεις τους στους Ρώσους, οι οποίοι χτυπούν τα αρχηγεία τους, οπότε είναι ένα αυξανόμενο πρόβλημα, αλλά δεν είναι αρκετά κρίσιμη μάζα αρκετή για να έχει βαθύ αντίκτυπο ακόμα.

-4.Πολλοί στρατοί έχουν διασχίσει τον ποταμό Δνείπερο σε περιόδους πολέμου, και προς τις δύο κατευθύνσεις, αλλά ποτέ υπό τις τρέχουσες συνθήκες ISR. Υποθέτοντας ότι το ουκρανικό κράτος δεν έσπασε και ο στρατός του αποσύρθηκε πίσω από τον Δνείπερο, πόσο εμπόδιο θα μπορούσε να είναι αυτό το ποτάμι για τις ρωσικές ένοπλες δυνάμεις;

Έχω γράψει εκτενώς για αυτό εδώ και πολύ καιρό, προς την αρχή του blog, όπου λίγο πολύ κατέληξα στο συμπέρασμα ότι δεν είναι δυνατόν να γίνει, και για να καταλάβει η Ρωσία την Οδησσό, θα πρέπει να εισβάλει ξανά από το Κίεβο στη δυτική πλευρά του ποταμού, στη συνέχεια να έρθει μέχρι κάτω για να καταλάβει τη Χερσώνα, την Οδησσό κ.λπ.

Το κύριο ζήτημα δεν είναι στην πραγματικότητα το ίδιο το πέρασμα - η Ρωσία μπορεί αρκετά επαρκώς να ξεκινήσει μια μαζική συνδυασμένη αμφίβια και αεροπορική επιχείρηση επίθεσης που θα μπορούσε να προσγειώσει δεκάδες χιλιάδες στρατεύματα στην άλλη πλευρά για να καταλάβει ένα συμπαγές προγεφύρωμα και να εγκατασταθεί σε ένα. Το πρόβλημα είναι στη συνέχεια η παροχή της δύναμης από την άλλη πλευρά επ' αόριστον μέσω μιας ασφαλούς διαδρομής επιμελητείας - εκεί είναι που τα πράγματα καταρρέουν.

Είναι ένα πράγμα να κάνεις την αρχική επιχείρηση, η οποία θα μπορούσε, για παράδειγμα, να βοηθηθεί από μια μαζική εκστρατεία διαφόρων αποτελεσμάτων για να αποπροσανατολίσει και να αποπροσανατολίσει τον εχθρό. Αλλά μόλις κατακαθίσει η σκόνη, οι τακτικές οδοί ανεφοδιασμού θα βρίσκονται υπό συνεχή μακροπρόθεσμη φθορά drones, πυροβολικού και HIMARS που θα καθιστούσε τη διατήρηση ή την επέκταση αυτής της ζώνης ένα τεράστιο αβάσιμο πρόβλημα. Θυμηθείτε ότι αυτός είναι ο κύριος λόγος που η Ρωσία αποσύρθηκε από τη Χερσώνα στα τέλη του 2022. Δεν εκδιώχθηκαν, σε αντίθεση με την ουκρανική ρεβιζιονιστική προπαγάνδα – στην πραγματικότητα, η Ρωσία είχε κερδίσει όλες τις τελευταίες μάχες επιδέξια και εξολόθρευε τις ουκρανικές δυνάμεις εκεί με τεράστια διαφορά απωλειών. Αλλά δυστυχώς, η υλικοτεχνική υποστήριξη ήταν τόσο αδύναμη πάνω από τη μία ημιλειτουργική γέφυρα Antonovsky που ο κίνδυνος ήταν απλά πολύ υψηλός. Και όλα αυτά ήταν πριν από την έλευση των τελευταίων βελτιώσεων FPV, οι οποίες έχουν τριπλασιαστεί και τετραπλασιαστεί σε εμβέλεια, και πολλά άλλα καλούδια όπως κεφαλή διασποράς ATACMS κ.λπ.

Ωστόσο, υπάρχουν μερικά πιθανά σκοτεινά άλογα που ίσως θα μπορούσαν να δώσουν στη Ρωσία τη δυνατότητα να δημιουργήσει με ασφάλεια περάσματα στο μακρινό μέλλον.

1. Η στάθμη του νερού άγνωστη. Προς το παρόν είναι δύσκολο να βρούμε μια χάντρα για το ποια είναι η ακριβής κατάσταση της στάθμης του νερού από τότε που καταστράφηκε το φράγμα Kakhovka. Εξακολουθούν να υπάρχουν αναφορές ότι ορισμένα τμήματα του Δνείπερου είναι εντελώς κατάφυτα και εύκολα να διασχίσει κανείς με όχημα. Το πρόβλημα είναι ότι η Ουκρανία εξακολουθεί να ελέγχει άλλα φράγματα πιο πάνω στον ποταμό που μπορεί να εξαπολύσει ανά πάσα στιγμή για να δημιουργήσει ξανά πλημμύρες - π.χ. το HPP Dnipro στην πόλη Zaporozhye.

2. Οι περισσότερες συζητήσεις για τη διέλευση του Δνείπερου περιστρέφονται γύρω από την υπόθεση ότι η Ρωσία απλώς θα διασχίσει κάπου κοντά στη Χερσώνα, όπως στις παλιές γέφυρες Antonovsky ή στη γέφυρα Kakhovka Dam. Αλλά μια πιθανότητα, αν και θα ήταν αρκετά μακριά, εξαρτάται από τη ρωσική κατάληψη ολόκληρης της ζώνης του ποταμού - δηλαδή όλων δυτικά του Ντονμπάς και συμπεριλαμβανομένων των περιφερειών Πολτάβα, Ντνιπροπετρόφσκ και Ζαπορόζιε.

Εάν η Ρωσία επρόκειτο να καταλάβει το ανατολικό τμήμα των πραγματικών πόλεων Dnipro, Zaporozhye, και ίσως ακόμη και Kremenchug, κλπ., όπου υπάρχουν πολλές γέφυρες και διαβάσεις, θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα είδος μαζικού πλεονασμού της εφοδιαστικής που θα μπορούσε να κάνει τη διέλευση του ποταμού μακροπρόθεσμα πολύ πιο βιώσιμη.

Φυσικά, η Ουκρανία θα μπορούσε να ανατινάξει όλες αυτές τις γέφυρες κατά τη διάρκεια της υποχώρησης, όπως είχα περιγράψει ότι θα έκαναν σε ένα από τα πρώτα μου άρθρα εδώ, τότε αυτό θα μπορούσε να βάλει φρένο σε αυτό το σχέδιο. Αλλά η Ρωσία μπορεί να είναι σε θέση να δημιουργήσει παρόμοιες διαβάσεις «κάτω από τη γέφυρα» όπως είχε κάνει με το Antonovsky, ή να μπαλώσει τις γέφυρες με κάποιο είδος συσκευής γεφύρωσης, ανάλογα. Για παράδειγμα, η διάβαση στην πόλη Zaporozhye είναι πάνω από το ίδιο το φράγμα HPP του Dnipro και για να απενεργοποιήσετε αυτή τη «γέφυρα» θα πρέπει να ανατινάξετε ολόκληρο το φράγμα, κάτι που θα ήταν άλλο ένα καταστροφικό γεγονός. Η ανατίναξή της θα εμπόδιζε τη γέφυρα να είναι χρησιμοποιήσιμη, αλλά θα μπορούσε ενδεχομένως να αφαιρέσει το τελευταίο ατού της AFU στην πλημμύρα του ποταμού, μετά από το οποίο η Ρωσία θα μπορούσε να διασχίσει τον ξηρό ποταμό χωρίς μεγάλη ανησυχία για την πλημμύρα της εφοδιαστικής της, αν και υπάρχει ένα άλλο HPP βορειότερα στο Kamianske.

3. Η τελευταία πιθανότητα είναι απλώς η φθορά της AFU σε τέτοιο σημείο όπου τα δυτικά όπλα έχουν εξαντληθεί εδώ και καιρό, και τα HIMARS / ATACMS, κ.λπ., είναι τόσο λίγα που δεν αποτελούν πλέον τόσο μεγάλη υλικοτεχνική απειλή. Αυτό θα μπορούσε να έρθει, ας πούμε, δύο περίπου χρόνια στο μέλλον, όπου η «άκρη» των drones της Ουκρανίας θα μπορούσε επίσης να μειωθεί σημαντικά λόγω ενός πολύ πιο ισχυρού ρωσικού δικτύου EW / AD. Εάν επιτευχθεί ένα τέτοιο σενάριο, οι Ρώσοι στρατιωτικοί σχεδιαστές θα μπορούσαν να αισθάνονται ικανοποιημένοι με την ικανότητά τους να προστατεύσουν τις γραμμές επιμελητείας τους αρκετά επαρκώς ώστε να δικαιολογούν μια μακροπρόθεσμη εκστρατεία αυτού του είδους.

Τα παραπάνω ισχύουν και για τα ουκρανικά συστήματα αεράμυνας. Εάν εξαντληθούν αρκετά σε δύο ή τρία χρόνια σε τέτοιο σημείο ώστε η Ρωσία να μην φοβάται πλέον τον εναέριο ανεφοδιασμό και τις αποστολές αεροπορικής επίθεσης, τότε το γενικό επιτελείο θα μπορούσε να αισθάνεται πολύ πιο άνετα στην προσπάθειά του να κερδίσει την άλλη πλευρά του ποταμού. Εάν τα μεγάλα An-124 ή Il-76 μπορούν να ρίχνουν προμήθειες από αέρος όλη την ημέρα - για να μην αναφέρουμε τα στρατεύματα - θα μπορούσε να ανακουφίσει πολλά υλικοτεχνικά προβλήματα, αλλά η αεράμυνα μεγάλης εμβέλειας αυτή τη στιγμή θα εμπόδιζε αυτό να είναι ακόμη και εξ αποστάσεως δυνατό.

Εν κατακλείδι, δεν βλέπω να είναι δυνατό σύντομα, αλλά αν ο πόλεμος συνεχιστεί για άλλα δύο ή τρία χρόνια, με την Ουκρανία να έχει υποστεί σοβαρή φθορά και να κρέμεται από μια κλωστή, θα μπορούσε να γίνει δυνατή λόγω ενός συνδυασμού των παραπάνω παραγόντων. Η κατάληψη όλων των παραποτάμιων πόλεων όπως η Ζαπορόζιε, η Καμιάνσκε κ.λπ., προκειμένου να ελεγχθούν όλα τα εργοστάσια HPP και να αποτραπεί η μαζική απόρριψη νερού, θα μπορούσε να δώσει στη Ρωσία όχι μόνο τη διαβεβαίωση ότι οι γραμμές εφοδιαστικής της δεν θα σαρωθούν, αλλά και έναν μεγάλο αριθμό πλεονασμών οδών εφοδιασμού που θα εμπόδιζαν την Ουκρανία να ασκήσει οποιαδήποτε ακριβή εξουσία με πυρά μεγάλης εμβέλειας στη μία ή την άλλη βασική διαδρομή. Αυτό θα μπορούσε να επιτρέψει στη Ρωσία να χρησιμοποιήσει την τρέχουσα μαζική συντριπτική στρατηγική «θάνατος με χίλιες περικοπές» για να πάρει την άλλη πλευρά του ποταμού μέσω πολυάριθμων διαβάσεων που θα είναι πάρα πολλές για να στοχεύσουν και των οποίων οι κύριοι μοχλοί ρύθμισης μέσω των HPP θα είναι υπό ρωσικό έλεγχο. Σε συνδυασμό με τις εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες ακριβείας ακριβείας και AD της AFU, όλα αυτά σε συνδυασμό θα μπορούσαν ενδεχομένως να θέσουν τις βάσεις για κατάλληλα ασφαλή εφοδιαστική πέρα από τον ποταμό.

Αλλά ένας τέτοιος χρόνος θα ήταν πιθανότατα τουλάχιστον δύο ή τρία χρόνια μακριά στο ελάχιστο με τον τρέχοντα ρυθμό, μήπως η AFU υποστεί μια ταχεία ανεξέλεγκτη κατάρρευση στο ημι-εγγύς μέλλον και αναγκαστεί να εγκαταλείψει αμέσως τα πάντα ανατολικά του ποταμού μονομιάς. Αν και δεν είναι απαραίτητα πιθανό, ένα τέτοιο σενάριο είναι πιθανό, ιδιαίτερα εάν ο Ζελένσκι και οι συνεργάτες του κρύβουν την πραγματική έκταση των σημερινών απωλειών τους και των γενικών δεινών της στρατιωτικής δομής.

5.Simplicius, τι νομίζετε ότι θα συμβεί στις ΗΠΑ στο τέλος αυτής της κίνησης προς έναν πολυπολικό κόσμο;

Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Υποθέτω ότι είναι περισσότερο μια μακροπρόθεσμη προοπτική, και αυτή που έχω σκεφτεί στο παρελθόν. Νομίζω ότι κάποιες ενδείξεις μπορούν να βρεθούν στα ανταγωνιστικά οράματα για ένα μέλλον «μετά το βαθύ κράτος» που διατυπώθηκαν από τον Τραμπ ή ακόμα και από δεξαμενές σκέψης με επιρροή, όπως το Project 2025 του Heritage Foundation. Αυτό συμβαίνει επειδή για μένα αυτά αντιπροσωπεύουν αυξανόμενες τάσεις από τα δυσαρεστημένα λαϊκιστικά κινήματα για το μέλλον της κατεύθυνσης της Αμερικής ως χώρας, η οποία αντηχεί επίσης μεταξύ πολλών από τους «λαμπρότερους» μελλοντικούς ηγέτες σκέψης, π.χ. Vivek Ramaswamy.

Οι προφανείς επικαλύψεις είναι πράγματα όπως ο εμπορικός προστατευτισμός και ο απομονωτισμός, σε διάφορους βαθμούς, τα οποία είναι όλα βολές κατά της παγκοσμιοποίησης. Μερικές από τις πιο ακραίες ιδέες προτείνουν ακόμη και την καταστροφή του δολαρίου ΗΠΑ ως παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος, το οποίο με πολλούς τρόπους αποτελεί πρόβλημα για τη χώρα λόγω του γνωστού «διλήμματος Trillfin», μεταξύ άλλων θεμάτων. Ο Trump έχει ανοιχτά προτείνει την «υποτίμηση του δολαρίου» για να ενισχύσει τις εξαγωγές, για παράδειγμα.

Αναφέρω αυτά τα πράγματα επειδή επιφανειακά φαίνεται να υπάρχει δυνατότητα για μια μεγάλη αναδιαμόρφωση της σχέσης των ΗΠΑ με τον κόσμο τα επόμενα χρόνια, όχι μόνο εξωγενώς από την ώθηση πολυπολικότητας Κίνας-Ρωσίας, αλλά ακόμη και ενδογενώς από ένα ριζοσπαστικό σύνολο αλλαγών στις εσωτερικές πολιτικές των ΗΠΑ. Όσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα για τις ΗΠΑ και τον κόσμο, τόσο πιο ριζοσπαστικές και εκτεταμένες είναι οι λύσεις που προτείνονται. Ταυτόχρονα, έχω ισχυρές αμφιβολίες ότι ακόμη και ο Trump θα είναι σε θέση να «αποστραγγίσει το βάλτο» με τρόπο που θα απελευθέρωνε πραγματικά τις ΗΠΑ από τα πιο επιβλαβή παράσιτα τους, ιδιαίτερα το Ισραήλ.

Αλλά αυτές είναι πιο βραχυπρόθεσμες προοπτικές, η ερώτησή σας ήταν πιθανό να αφορά μια πιο μακροπρόθεσμη, όταν καθιερωθεί πλήρης πολυπολικότητα ας πούμε 10 ή 20 χρόνια στο μέλλον. Ένα πράγμα που μπορούμε να πούμε σχεδόν οριστικά, είναι ότι οι ΗΠΑ πιθανότατα θα καταλήξουν σε καλύτερη θέση από την Ευρώπη, επειδή οι ηγέτες των ΗΠΑ έχουν σαμποτάρει έξυπνα την Ευρώπη στον «αγώνα προς τα κάτω» για να βεβαιωθούν ότι η Ευρώπη παραμένει «μπροστά» σε αυτόν τον αγώνα. Ακόμη και δεδομένων όλων των αρνητικών τάσεων και εξελίξεων, οι ΗΠΑ έχουν πολλά πράγματα που λείπουν από την Ευρώπη, όπως η ενεργειακή αυτονομία, τα τρόφιμα και πιθανώς κάπως καλύτερο δυναμικό παραγωγής.

Αυτό σημαίνει ότι η Ευρώπη πιθανότατα θα οπισθοδρομήσει περισσότερο εάν η συνδυασμένη Δύση συνεχίσει να δεσμεύεται για την οικοδόμηση ενός νέου οικονομικού Σιδηρού Παραπετάσματος μεταξύ αυτών και της Ανατολής στην αρχή της πολυπολικότητας. Εκτός αν κάποιο γεγονός μαύρου κύκνου ανατρέψει τα πάντα, όπως ένας πιθανός εμφύλιος πόλεμος, οι ΗΠΑ έχουν απλώς προχωρήσει πολύ μπροστά από μεγάλο μέρος του κόσμου για να υποφέρουν πολύ αισθητά στο ενδιάμεσο μέλλον. Ακριβώς όπως η Ιαπωνία ήταν σε θέση να κρατήσει τα πράγματα μαζί για δεκαετίες παρά τη μαζική στασιμότητα ή στασιμοπληθωρισμό, αν θέλετε, οι ΗΠΑ πιθανότατα θα είναι σε θέση να διατηρήσουν τα φαινόμενα για δεκαετίες, ενώ θα βυθίζονται σε μια μακρά σταθερή Σκοτεινή Εποχή παρακμής.

Κοιτάξτε χώρες όπως η Βραζιλία, εξακολουθούν να είναι σε θέση να κρατήσουν τα πράγματα μαζί και ακόμη και να υπερέχουν σε πολλές βιομηχανίες παρά την υψηλή εγκληματικότητα και τον μεγάλο εθνοτικά ανόμοιο πληθυσμό. Έτσι, χωρίς έναν ξαφνικό μαύρο κύκνο - κάτι που είναι πάντα δυνατό - προσωπικά προβλέπω ότι οι ΗΠΑ απλώς εισέρχονται σε μια εποχή παρακμής, όπου η επιρροή τους στον κόσμο παραχωρείται σταδιακά στην Κίνα και σε άλλους και γίνεται, ίσως με κάποιους τρόπους, περισσότερο από τη χώρα που ήταν το 1800, όσον αφορά την παγκόσμια επιρροή και θέση. ίσως ακόμη και να προσκολληθεί σε ένα ανανεωμένο δόγμα Monroe για να περιορίσει την ηγεμονία του στο δυτικό ημισφαίριο.

Θα έχει πάντα τα πυρηνικά της, το γιγαντιαίο «προβάδισμα» της στα πρώτα παγκόσμια επίπεδα ανάπτυξης, τα οποία θα χρειαστούν πολύ περισσότερο χρόνο για να διαβρωθούν από άλλες χώρες με παρόμοια πτωτική τροχιά. Έτσι, μπορούμε να αναμένουμε ότι οι ΗΠΑ θα παραμείνουν μεταξύ των ηγετών του κόσμου, ιδιαίτερα επειδή άλλοι ανταγωνιστές όπως η Ευρώπη θα «αγωνιστούν προς τα κάτω», όπως αναφέρθηκε προηγουμένως.

Η πιο σημαντική εξέλιξη, για μένα, πιθανότατα θα είναι η ήττα της Δύσης στον πολιτιστικό πόλεμο – αυτό θα έχει μακράν τον μεγαλύτερο αντίκτυπο στις παγκόσμιες εξελίξεις. Η Δύση κέρδισε τον 20ό αιώνα μέσω της πολιτιστικής υπεροχής, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου, τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου. Ο δυτικός πολιτισμός πέτυχε μια υπέρτατη θέση γοήτρου που όλα τα έθνη του κόσμου φιλοδοξούσαν. Αλλά ένα διπλό χτύπημα απειλεί τώρα να εκθρονίσει αυτόν τον πολιτισμό. Αυτό είναι: 1. η οικονομική υπεροχή της «Ανατολής», με την οποία εννοώ τον αραβικό και ασιατικό κόσμο, επίσης: 2. η απώλεια της λάμψης του δυτικού πολιτισμού λόγω της πρόσφατης απόλυτης δέσμευσής του σε έναν ακραίο εκφυλισμό εντελώς απεχθή για τον υπόλοιπο κόσμο.

Ο πολιτιστικός πόλεμος ήταν υπεύθυνος για την κυριαρχία των ΗΠΑ, επειδή όλοι ήθελαν να έρθουν στις ΗΠΑ και να ζήσουν στη χώρα όπου υπήρχε το Χόλιγουντ και η μεγαλύτερη μουσική σκηνή του κόσμου. Αλλά αυτό αλλάζει σιγά-σιγά, ιδιαίτερα επειδή το Χόλιγουντ υφίσταται τώρα επιθανάτιο ρόγχο και βρίσκεται στο δρόμο της εξόδου. Η αμερικανική μουσική έχει επίσης χάσει την κρυφή της μνήμη σε μεγάλο βαθμό. Πολλές χώρες του Παγκόσμιου Νότου προτιμούν τώρα τη δική τους μουσική, στυλ και πολιτισμό από εκείνη του παρακμιακού και απογόνου του αμερικανικού.

Έτσι, προβλέπω μια μακρά περίοδο όπου η Ανατολή κοιτάζει προς τα μέσα και σταματά να παίρνει στοιχεία από τη Δύση, η οποία δεν έχει πλέον ένα αποδεκτό όραμα για το μέλλον να προσφέρει στον κόσμο. Η Αμερική πιθανότατα θα συνεχίσει να προσπαθεί να ανακτήσει τη θέση της στον κόσμο υποδαυλίζοντας περισσότερες συγκρούσεις για να εισέλθει στη δράση, αλλά το πρόβλημα είναι ότι μεγάλο μέρος της στρατιωτικής δύναμης της Αμερικής έχει πλέον εκτεθεί ως αδύναμο και φθίνον. Και λόγω των κοινωνικών ζητημάτων στο εσωτερικό, η Αμερική δεν είναι σε θέση να το αντιμετωπίσει με ρεαλιστικό τρόπο, επειδή το ανθρώπινο κεφάλαιο πίσω από τη στρατιωτική της δύναμη - τόσο όσον αφορά τους νεοσύλλεκτους και τους στρατιώτες, όσο και την κατασκευαστική ικανότητα που είναι υπεύθυνη για τα πολλά θαύματά της - μειώνεται ραγδαία.

Προς το παρόν, βλέπω μια πολύ πιο αργή και πιο μακροπρόθεσμη ανάπτυξη αυτών των τάσεων. Νομίζω ότι θα υπάρξουν πολλά «από τα ίδια» για αρκετές δεκαετίες με την παρακμή να συμβαίνει σταδιακά. Αλλά είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ακόμη και στο βαθύ μέλλον οποιεσδήποτε απροκάλυπτα «ακραίες» προβλέψεις, όπως για παράδειγμα ότι οι ΗΠΑ είναι μια εντελώς άσχετη τριτοκοσμική δύναμη, ή κάτι τέτοιο – το οποίο έχω δει πολλούς ανθρώπους να προτείνουν.

Αν κοιτάξετε πίσω εκατοντάδες χρόνια, η παγκόσμια κατάταξη ισχύος των χωρών δεν αλλάζει δραστικά, ανεξάρτητα από το πόσες πρωτοφανείς και ιστορικές καταστροφές, παγκόσμιοι πόλεμοι, πραξικοπήματα κ.λπ., συμβαίνουν. Σε γενικές γραμμές, οι σημερινές «Μεγάλες Δυνάμεις» του κόσμου είναι οι ίδιες που βρίσκονται στο τραπέζι από το 1700 περίπου. Έτσι, πιθανότατα δεν θα πρέπει να περιμένουμε τα πιο δραστικά αποτελέσματα, εκτός εάν συμβεί ένα μεγάλο γεγονός μαύρου κύκνου όπως ο εμφύλιος πόλεμος ή η απόσχιση, το οποίο θα μπορούσε προφανώς να αλλάξει εντελώς τον υπολογισμό και είναι πιθανό μέσα στις επόμενες δεκαετίες ή δύο, αλλά πιθανότατα όχι τόσο πιθανό όσο το πιο πεζό σενάριο στασιμότητας και σταδιακής παρακμής.

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...