Ο ΒΑΚΤΡΙΑΝΟΣ ΔΟΥΡΕΙΟΣ ΙΠΠΟΣ ,ΠΟΥ ΑΛΩΣΕ ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ!!Ο ΜΕΒΛΑΝΑ ΡΟΥΜΙ!!!!!

Χριστίνα Πριάμου

Αυτές τις μέρες ,πολλά λέγονται και γράφονται σχετικά με την πτώση της Κωνσταντινούπολης, όμως στην παρούσα ανάρτηση, θα σας αποκαλύψω έναν άγνωστο εν πολλοίς Βακτιανό αιρεσιάρχη, τον Μεβλάνα Ρούμι (1207 - 1273), ο οποίος, αφού μελέτησε το Κοράνι κοντά στον ιμάμη πατέρα του, και προπαντός οτιδήποτε αφορά την μελλοντική επανεμφάνιση του δικέρατου Δουλ Καρνάιν (Αλέξανδρου), ως Μεσσία των Ελλήνων κατά την εποχή του πληρώματος του χρόνου, βάλθηκε να εκμεταλλευτεί στο ακέραιο τις εξαγγελίες του προφήτη Μωάμεθ, ροκανίζοντας στην πραγματικότητα τα θεμέλια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, που έπεσε σαν ώριμο φρούτο τελικά στην αγκαλιά του Μωάμεθ του Πολιορκητή ( 1432 - 1481). Η πορεία ζωής του Μεβλάνα Ρούμι τοποθετήθηκε στις ράγες της ιστορίας κατά τη στιγμή που οι ορδές του Τσέγκς Χαν πέρασαν το τείχος του Αλεξάνδρου, με αποτέλεσμα μικρό παιδί ακόμα, να φύγει μαζί με την οικογένειά του από τα Βάκτρα (Μπάλχ) του Αφγανιστάν, λίγο πριν την καταστρέψουν οι Μογγόλοι και να καταλήξει μετά από πολλές περιπέτειες στο Ικόνο της Καππαδοκίας. Το Ικόνιο εκείνης της εποχής υπήρξε μία από τις πλέον σημαντικές χριστιανικές πόλεις, διότι αποτελούσε έδρα επισκόπου και σημαντικό αμυντικό προπύργιο προ του επερχόμενου Ισλάμ. Ζώντας λοιπόν εκεί ο νεαρός ιεροσπουδαστής Μεβλάνα, επηρεάστηκε πάρα πολύ από τις διδαχές των τοπικών πατέρων της εκκλησίας και την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, με αποτέλεσμα, αφού μελέτησε βαθιά τον Πλάτωνα και τους Νεοπλατωνικούς συγγραφείς, μετά από πολλές ενδιαφέρουσες συζητήσεις, προσευχές και συνασκήσεις με τους μοναχούς του Αγίου Χαρίτωνος (ή Πλάτωνος), να πραγματοποιήσει πάρα πολλά ταξίδια στη Μέκκα, που είχαν σαν αποτέλεσμα να δημιουργήσει μια δική του θεολογική αδελφότητα, που τάραξε τα λιμνάζοντα ύδατα της εποχής του κι έγινε γνωστή με το όνομα «η κοινωνία των Μεβλελίδων».

Κύρια τελετή ήταν η μουσική και ο σεμάς, ο περιστροφικός χορός δηλαδή που εκτελούνταν από τους δερβίσηδες, ενόσω μέσα στον τεκέ λειτουργούσε και κουζίνα που παρείχε τροφή σε όλους τους πιστούς. Το κήρυγμα του είχε τεράστια απήχηση στην περιοχή της Καππαδοκίας, επειδή δίδασκε σε έμμετρη μορφή την ένωση με το θεό μέσα από την αγάπη για τον συνάνθρωπο, ειδικά με την ερωτική σύντροφο, με αποτέλεσμα οι κάτοικοι να τον θεωρούν άγιο πριν ακόμα πεθάνει. Λέγεται μάλιστα πως η δεύτερη σύζυγός του ήταν Ελληνίδα και πως ο ίδιος προσηλύτισε 18.000 Έλληνες.

Αυτό που συνέβη στο Ικόνιο με τον Μεβλάνα Ρούμι , σχετίζονταν με την άφιξη στα τέλη του 11ου αιώνα της Σελτζουκικής δυναστείας, η οποία αποκάλεσε τη χώρα «Σουλτανάτο των Ρουμ», λόγω του γεγονότος ότι η πλειονότητα των κατοίκων ήταν Ελληνο-Ρωμιοί χριστιανοί στο θρήσκευμα, ενώ ο ίδιος ο Σουλτάνος μαζί με τους φρουρούς και τις οικογένειές τους αποτελούσαν μια ισχνότατη κάστα στρατιωτικο-πολιτικής Ισλαμικής εξουσίας. Σταδιακά συνέβη εδώ κάτι αρκετά σημαντικό, τις διαστάσεις του οποίου ελάχιστα γνωρίζουμε όλοι εμείς οι σύγχρονοι Έλληνες. Λόγω των φορολογικών ελαφρύνσεων που παρείχε ο Σουλτάνος στους Ισλαμιστές κατοίκους της χώρας, πάρα πολλοί Έλληνες και Ιουδαίοι αναγκάστηκαν να αλλαξοπιστήσουν οικιοθελώς, προκειμένου να μπορέσουν να επιβιώσουν μέσα σ’ αυτό το νέο καθεστώς. Στην πορεία του χρόνου, μολονότι οι άνθρωποι αυτοί είχαν αλλάξει θρησκεία, εντούτοις είχαν εθνική συνείδηση, η οποία όμως με το πέρασμα του χρόνου ξεχάστηκε εντελώς, κι αυτό συνέβη επειδή προσπαθώντας να διαβάσουν το Κοράνι στην αραβική γλώσσα, υιοθέτησαν άθελά τους την κουλτούρα του Ισλάμ. Οι απόγονοί τους σιγά- σιγά μίλησαν και την Τουρκική γλώσσα, όχι τόσο λόγω βιαιοπραγιών, ή διαταγών, αλλά για να μπορούν να συνεννοούνται με τους ιμάμηδες, χότζες, διοικητές κ.τ.λ. Ωστόσο ο Μεβλάνα Ρούμι αποκαλούσε τόσο τους κατοίκους της Μικράς Ασίας, όσο και τους Σελτζούκους ξεκάθαρα Yynanian, Έλληνες δηλαδή και όχι Ρωμιούς, πράγμα που σημαίνει πως ο ίδιος αρνούνταν να παραδεχτεί πως ο κοινωνικός ιστός της εποχής του αποτελούνταν από ένα φυλετικό μόρφωμα, που αναδύονταν διαφορετικό, κάθε φορά μέσα από τις πληθυσμιακές ανακατατάξεις. Τελικά ο νεαρός ιεροσπουδαστής επηρεάστηκε τόσο από τον χριστιανισμό και την αρχαία Ελληνική φιλοσοφία, ώστε μόλις έγινε πλήρης γνώστης της Ελληνικής γλώσσας έγραψε τα ποιήματά του στη διάλεκτο που χρησιμοποιούσε ο λαός του Ικονίου.

Το έργο του Μεβλάνα συνέχιζαν οι δερβίσηδες οι οποίοι ίδρυαν κοντά στα σύνορα ένα είδος μοναστηριών, που έγιναν γνωστά με την ονομασία τεκέδες. Οι δερβίσηδες, αφού αποκτούσαν φιλίες με τους κατοίκους των παραμεθορίων χωριών, που συνήθως ήταν ταλαιπωρημένοι από τις αιρέσεις και την βαριά φορολογία, κατάφερναν να τους προσηλυτίσουν στην κοσμοθεωρία τους, με αποτέλεσμα να προετοιμάζουν σιγά- σιγά το έδαφος για την έφοδο των στρατευμάτων. Με την τακτική αυτή της χαλαρής θρησκείας που δεν απαιτούσε ατέρμονες προσευχές και τυπικό λατρείας, κατόρθωσαν τελικά να ανοίξουν την κερκόπορτα της χριστιανοσύνης, ώστε οι Οθωμανοί Σουλτάνοι να κατακτήσουν χάρη στις συντονισμένες προσπάθειές τους ολόκληρη την Βυζαντινή αυτοκρατορία και να συνενώσουν όλους τους λαούς κάτω από την ηγεμονία τους. Η υπόθεση αυτή ξεκίνησε στις αρχές του 14ου αιώνα, όταν είχαν κατακλύσει την Μικρά Ασία ένα πλήθος τουρκομανικών κρατιδίων (εμιράτων), με κυριότερο αυτό του Οσμάν, που εξελίχθηκε στην μετέπειτα Οθωμανική αυτοκρατορία, χάρη στην τακτική αυτής της αίρεσης, με αποτέλεσμα να πέσει η Κωνσταντινούπολη κατά τη εποχή του Μωάμεθ του Πορθητή, που θεωρώντας τον εαυτό του διάδοχο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, φρόντισε αμέσως να ανοικοδομηθεί το Εγούμπ Τζαμί, ή ο πρώτος τεκές της Κωνσταντινούπολης, όπου και στέφθηκε εκεί επισήμως Σουλτάνος.

Η αλήθεια είναι πως ο Μωάμεθ ο Πορθητής χρησιμοποίησε κατά κόρον την Κορανική προφητεία του Ισκαντάρ Ζουλ Καρνάυν, ή του δικέρατου Αλεξάνδρου, παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως Μεσσία απόγονό του, που θα έσωζε τους κατοίκους της αυτοκρατορίας τόσο από τις Βυζαντινές, όσο και τις Μογγολικές ορδές. Γιατί όμως επέλεξε μια τέτοιου είδους προβολή ο Πολιορκητής? Επειδή, σύμφωνα με τον Γεώργιο Φραντζή, γενάρχης της βασιλικής δυναστείας των Οθωμανών, από την οποία προέρχονταν και ο Μωάμεθ ήταν ένας ανιψιός του αυτοκράτορα Ιωάννη Β΄ Κομνηνού (1118-1143), που ονομαζόταν επίσης Ιωάννης και είχε αυτομολήσει στους Τούρκους, εξαιτίας των διαφωνιών που είχε με τον αυτοκράτορα θείο του. Αφού αλλαξοπίστησε και πήρε το όνομα Τζελεπής, παντρεύτηκε την Καμερώ, κόρη ενός αμηρά της Κεντρικής Ασίας, και απέκτησε μαζί της έναν γιο που ονομαζόταν Σολιμάν. Ο Σολιμάν γέννησε τον Ερτογρούλ, τον πατέρα του Οσμάν, ιδρυτή της δυναστείας των Οσμανιδών και θεμελιωτή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. (Γ. Φραντζής, «Χρονικόν», εκδόσεις «Γεωργιάδη», Αθήνα 2001).

Έτσι λοιπόν για όλους αυτούς τους λόγους, το Τάγμα των Μεβλελίδων απέσπασε πάρα πολύ μεγάλη υποστήριξη από όλους σχεδόν τους Σουλτάνους της Κωνσταντινουπόλεως, καθώς διατηρούσαν το μοναδικό προνόμιο να χρίζουν βασιλέα τον εκάστοτε Οθωμανό Σουλτάνο, ο οποίος, αφού πήγαινε με μεγάλη πομπή στο τέμενος Εγιούπ, ο εκάστοτε τσελεμπής της Πόλης έκανε μια ειδική τελετή και τον περίζωνε με το σπαθί του προφήτη Μωάμεθ. Στα κατοπινά χρόνια κάθε Σουλτάνος που περνούσε την Πύλη κάποιας πολιτείας, πήγαινε κατ’ ευθείαν στο σπίτι του Δερβίση και του παρέδιδε το σπαθί του. Στη συνέχεια ο Δερβίσης κραδαίνοντας το σπαθί επιβεβαίωνε την κυριαρχία του στην περιοχή. Κατά τα επόμενα χρόνια ιδρύθηκαν 14 μεγάλοι οργανωμένοι τεκέδες στις σπουδαιότερες πόλεις της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και 76 μικρότεροι στις επαρχιακές πόλεις. Όλοι αυτοί οι τεκέδες που διοικούνταν από σεΐχηδες και τσελεμπήδες που είχαν αποκτήσει μεγάλη οικονομική επιφάνεια και εξουσία, έδιναν αναφορά στον τσελεμπή απόγονο του Μεβλάνα, που είχε την έδρα του στο Ικόνιο, και λειτουργούσε σαν Μασονική στοά. Τεκέδες υπήρχαν σε όλες τις μεγάλες Ελληνικές πόλεις, πράγμα που δηλώνει πως η αίρεση αυτή είχε βρει πρόσφορο έδαφος σε ολόκληρη την Οθωμανική επικράτεια αλλά μετά την επανάσταση και την επικράτηση των Νεότουρκων ο Κεμάλ Ατατούρκ απαγόρευσε την λειτουργία των τεκέδων, θεωρώντας ότι πρόκειται για κέντρα διαφθοράς και πολιτικών επεμβάσεων. Σήμερα το σύγχρονο Τουρκικό κράτος επέτρεψε να ανοίξουν εκ νέου τις πύλες τους οι Τεκέδες της χώρας, ως μια ακόμα ένδειξη προόδου και σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πλην όμως οι Σουνίτες τους αποστρέφονται καθώς τους θεωρούν αιρετικούς.Πληροφορίες για τά τάγματα εδώ https://cognoscoteam.gr/archives/21900