Δεν είμαι άγιος, ούτε θέλω ν’ αγιάσω. Την ησυχία μου θέλω. Αλλά, όταν βλέπω κάτι τέτοια, μού ‘ρχεται να πάω να κάνω αίτηση γιά υπηκοότητα στους καννίβαλους.

. . . . . . . . . . .

Έρχεται ένας τύπος εξ ηπαπάρα, που «τα λέει έξω απ’ τα δόντια», λέει. Καί τί είπε το παλληκάρι; ότι η Ελλάδα πρέπει να ξαναπάρει τη Σμύρνη!!! Καί να το βουλώσουν οι τουρκαλάδες, λέει, διότι πολύ απαιτητικοί γίνανε, ξαναλέει.

Άκου ‘δώ, φίλος. Μπορεί οι σημερινοί Έλληνες στην πλειονότητά τους να έχουν πάρει διαζύγιο με την Ιστορία καί τη λογική, αλλά υπάρχουμε κι εμείς οι ολίγοι στο «μικρό Γαλατικό χωριό», που αντιστεκόμαστε στη μαλακία. Σήμερα, τη Σμύρνη, καί να μας τη χαρίσετε, δεν τη θέλουμε.

Γιατί;

Γιά αρκετούς καί σοβαρούς λόγους.

Θες ανάλυση, ρέ μάγκα «έξω απ’ τα δόντια»; θες να σ’ τα κάνουμε πενηνταράκια; Ιδού!

  • Πρώτον (καί ίσως κυριώτερον), διότι δεν κατοικείται πλέον από Έλληνες.

Δεν μας ενδιαφέρει μιά τσιμεντούπολη των εξήμιση εκατομμυρίων τουρκαλάδων (καί μερικών εξισλαμισμένων Κρητικών), η οποία μάλιστα ρυπαίνει αγρίως τον ομώνυμο κόλπο με αστικά λύματα. Να την κάνουμε, τί; μας ζητάτε εμμέσως (πλήν σαφώς) να γενοκτονήσουμε τον πληθυσμό της, καί ν’ ανατινάξουμε τα πάντα με φουρνέλλα; Άλλη δουλειά δεν είχαμε, ξέρετε…

  • Δεύτερον, διότι από το 1919 έχουν αλλάξει άρδην οι συνθήκες. «Δεν μπαίνεις στο ίδιο ποτάμι δύο φορές!», είπε κάποτε κάποιος -όντως μεγάλος- Έλλην.

Το 1919 είχαμε ένα κράτος ψιλομπάχαλο μέν, αλλά κι έναν πληθυσμό απολύτως ομοιογενή (κι εμπειροπόλεμον), ο οποίος σχεδόν στο σύνολό του ασπαζόταν τη «Μεγάλη Ιδέα». Σήμερα, τί έχουμε; ένα κράτος τελείως μπάχαλο, με πληθυσμό κουρκούτι ντόπιων καί αλλοφύλων, ο οποίος αδιαφορεί τελείως καί γιά μεγάλες, καί για μικρές ιδέες.

Τότε, είχαμε (μασωνο)ηγεσία έστω κουτσή, στραβή, εξαρτημένη από ξένους, αλλά καί με κάποιες πολιτικές / διπλωματικές ικανότητες. Σήμερα, τί έχουμε; καλλιστεία ηλιθίων, ως αρχηγών στα μεγάλα κατεστημένα κόμματα. (Καί τη νιάου. Τη νιάου, ρέ π@ύστη μου!…) Τί περιμένεις, δηλαδή, να γίνει, αν πάρουμε τη Σμύρνη, ενόσωι την Ελλάδα την κυβερνάνε αυτά τα σκουπίδια; (Θα την ξαναχάσουμε. Δεν σας βάζω δύσκολα.)

  • Τρίτον: καί τότε, αλλά καί σήμερα, η απελευθέρωση μόνον της Σμύρνης ήταν καί είναι σοβαρώτατο (γεω)πολιτικό / (γεω)στρατηγικό λάθος.

Σας τα είπα εδώ πέρα, κι ας μή γράφω άρθρα σε «έγκυρα» κι «έγκριτα» μεγάλα οβραιοένδυπα των ηπαπάρα: η απελευθέρωση Ελληνικών εδαφών της Μ. Ασίας υπακούει στον κανόνα «ή όλα, ή τίποτε» – καί ΜΟΝΟΝ σ’ αυτόν. Την τμηματική απελευθέρωση εδαφών μας, ξεχάστε την.

Αν δεν πείθεσθε, καλά θα κάνετε να διαβάσετε Ιστορία. Ήσαν αρκετές μερικές τουφεκιές ατάκτων ακροβολιστών, όταν αποβιβάστηκε το εκστρατευτικό σώμα του Στρατού μας στη Σμύρνη, γιά να διαλυθούν οι όποιες ισορροπίες καί υπογεγραμμένες συνθήκες. Αντιδράσαμε (ορθώς!), κυνηγήσαμε τα σκουπίδια αυτά (ορθώς!), αλλά το αποτέλεσμα ήταν ότι είχαμε πιάσει (παροιμιωδώς) την τίγρη απ’ την ουρά, κι όταν γύρισε το κεφάλι της καί μας κοίταξε, δεν ξέραμε πώς να την αφήσουμε! (Ένθα «τίγρη» δεν ήταν η τουρκίτσα, αλλά η συμμορία των τότε «Μεγάλων Δυνάμεων». Μή μας κουνιέται κι ο Κεμάλ γιά στρατιωτική ιδιοφυΐα, δηλαδή.)

Κοιτάξτε, τώρα, κατάσταση «καζάν-καζάν» (γι’ αυτούς, όχι γιά μας), που λένε καί οι γείτονες καί εν …Νάτωι «σύμμαχοι» (…εναντίον του κομμουνισμού! 🙂 🙂 ) :

– Αν καθόμασταν στ’ αυγά μας («κατοχή» μονάχα Σμύρνης καί περιχώρων), στα ενδότερα κινδύνευαν Ελληνικοί πληθυσμοί από τα ανεξέλεγκτα μπουλούκια τουρκαλάδων καί Κούρδων.

– Αν δεν καθόμασταν στ’ αυγά μας (όπως καί δεν καθήσαμε), πάλι στα ενδότερα κινδύνευαν Ελληνικοί πληθυσμοί από τα ανεξέλεγκτα μπουλούκια τουρκαλάδων καί Κούρδων. Καί, ναί, αυτόν τον δρόμο ακολουθήσαμε, τελικώς· το αποτέλεσμα, όμως, είναι γνωστό.

Αυτά έπρεπε να τα έχει σκεφθεί το ημέτερον Επιτελείο, πρίν κάν επιβιβάσει τον πρώτο φαντάρο στα πλοία γιά τη Μ. Ασία… καί δεν τα σκέφτηκε. (Αλλά τό ‘φαγε κι αυτό ο ενθουσιασμός.) Έπρεπε να το σκεφθούν το ενδεχόμενο προβοκάτσιας, καί να έχουν έτοιμα εναλλακτικά σχέδια. Ένα αποβατικό σώμα «κατοχής» μονάχα μιάς πόλης, ήταν απλά μεζεδάκι γιά Τούρκους προβοκάτορες καί συνακόλουθα γιά ανταρτοπόλεμο φθοράς καί φόνους Ελλήνων αμάχων εκ μέρους των τουρκαλάδων (διότι κατά μέτωπον σύγκρουση δεν την τολμούσαν, ούτε την επεδίωκαν), με πίσω τους μεγάλη ενδοχώρα καί πηγές εφοδίων. Αλλά, πού μυαλό…

  • Τέταρτον: μιά που μιλάμε γιά στρατιωτικές καταστάσεις καί πόλεμο, η σύγκριση του 1919 με το σήμερα δεν πρέπει να γίνεται κάν.

Το 1919, η Ελλάδα είχε τρομερά εμπειροπόλεμο στρατό, καί οπλισμό εφάμιλλο των Τούρκων. Άντε, λίγο κατώτερο, διότι αυτοί πλήρωναν πιό πολλά. (Ημείς ανέκαθεν είμεθα πτωχοί καί πένητες.) Ωστόσο, τους παλεύαμε στα ίσα.

Επίσης, αριθμητικώς οι δύο στρατοί ήσαν συγκρίσιμοι σε μέγεθος.

Σήμερα, τί γίνεται εδώ; στρατιωτική θητεία του χαβαλέ, Ένοπλες Δυνάμεις διαλυμένες, όπλα στρατηγικού πλήγματος (αεροπλάνα, υποβρύχια, στόλος επιφανείας…) χωρίς βλήματα, η (στρατεύσιμη) νεολαία φευγάτη στα ξένα (όχι, θα κάτσει να λούζεται τον κουκλοχαιρετάκια καί τους ομοίους του), κι ένας ολόκληρος ετοιμοπόλεμος εχθρικός στρατός ΕΝΤΟΣ της χώρας μας, που όσο πάει καί αυξάνεται, συνεπικουρούμενος από εγχώριους ηλίθιους «αλληλέγγυους» καί παλιανθρώπους «ανθρωπιστές» (με το αζημίωτο). (Κι απ’ τον υπόκοσμο – εγχώριο, Βαλκανίων, καί παντοδαπό.)

Ά! Καί στρατιωτική βιομηχανία δική μας, απλά ανύπαρκτη.

Να μιλήσω γιά στρατιωτικά δεδομένα στην Τουρκία σήμερα; δεν χρειάζεται. Ό,τι διαβάσετε παραπάνω γιά μας, σκεφθήτε αυτομάτως το αντίθετο.

. . . . . . . . . . .

Που σημαίνει, εν κατακλείδι: Άει παρατάτε μας, με τη Σμύρνη!

Αν αγνοήσουμε όοοοολα τα παραπάνω δεδομένα καί την ξαναπάρουμε, ά λά 1919, τότε καί θα τη χάσουμε ξανά πολύ σύντομα, καί θα γενοκτονηθούμε καί εντός της κυρίως Ελλάδας. Ούτε τόσο στρατό έχουμε να την κρατήσουμε, ούτε είναι στρατιωτικώς σωστό να διασπάσουμε τις όποιες διαθέσιμες ΕΔ μας. Καί δή, γιά μιά υπόθεση χαμένη από χέρι.

Μακιρά από Σμύρνες!

. . . . . . . . . . .

Επειδή, όμως, αρκετοί συν-Έλληνες έλκουν την καταγωγή τους από εκεί, καί (α) θα το δούν το θέμα συναισθηματικά, «- Ναί, να την ξαναπάρουμε τη Σμύρνη!» (ρέ γαμώτο, μ’ αυτό το συναίσθημα!… σαράκι της φυλής μας έχει καταντήσει!), (β) θα αγνοήσουν επιδεικτικώς όλα τα παραπάνω προεκτεθέντα αντεπιχειρήματα… (γιά χάρη κλαμμάτων καί θρήνων)

…Υπάρχει ακόμη ένα, που ελπίζω να συνετίσει τους πάντες:

  • Οι ηπαπαραίοι έχουν σταθερή εξωτερική πολιτική. Δεν με νοιάζει τί επιδιώκουν καί τί κάνουν σε άλλους τομείς, αλλά, όσον αφορά εμάς, είναι διαχρονικώς εις βάρος μας.

Συνεπώς, κάτι τέτοιες άσφαιρες «πολεμικές κραυγές» εις βάρος της τουρκίτσας διαφόρων «παραγόντων» (γερουσιαστών, δημοσιογράφων, καί λοιπών παρομοίων), απλά λέγονται γιά να λέγονται – αν κι εντάξει, μέσα στα πλαίσια (λεκτικής) πολιτικής «καρώτου καί μαστίγιου». Τίποτε το ουσιαστικό. (Γιάααα θυμηθήτε! Τα πήρε τα F-16 η τουρκίτσα, ναί, ή ού; όσο κι αν φώναζε ο Μενέντεζ.) Όθεν, ας μην πεταχτεί, τώρα, κανένας παπάρας καί μας βγάλει τον «έξω απ’ τα δόντια» …φιλέλληνα!…

Κι αν ακόμη δεν συνετιστήκατε, άντε καί το τελευταίο:

  • Οι «Μεγάλες Δυνάμεις», εδώ καί αιώνες μας έχουν περάσει ψυχολογική ακτινογραφία, καί γνωρίζουν άριστα τα «κουμπιά» μας. (Έμ;! Αν δεν γνώριζαν πώς να χορεύουν τους Έλληνες στο ταψί, τί «Μεγάλες Δυνάμεις» θά ‘ταν; )

Γι’ αυτό κάθε τρείς καί λίγο (μπορούν να) μας χορεύουν με συναίσθημα καί διχασμούς. Θυμηθήτε, όχι «Γράμμους» καί «Πηγάδες» (γιά τα οποία ακόμη αλληλοβρίζονται στα ιντερνέτια διάφοροι φελλοί, επιμένοντας ν’ αγνοούν σε τίνων παγίδες έπεσαν – είπαμε: με την Ιστορία, διαζύγιο!), αλλά κάτι πολύ πρόσφατο: τους φανατικούς των εμβολίων, που καταριόντουσαν με ψόφο όσους δεν γουστάραμε τα νεκροζούμια των οβραίων ιδιοκτητών των φαρμακευτικών εταιρειών, καί τους μιλούσαμε με λογικά επιχειρήματα!…

Ετούτο εδώ, λοιπόν, το «φιλελληνικό» παραλήρημα αυτουνού του «όξω απ’ τα δόντια» λεβέντη, δεν είναι τίποτε άλλο, παρά ακόμη μία προβοκάτσια εις βάρος μας. Η οποία φιλοδοξεί να βρεί αρκετούς ανόητους να την υποστηρίξουν, ώστε να μας πάρει καί να μας σηκώσει πανεθνικώς ακόμη μία φορά. Καί …πιό καλά απ’ την προηγούμενη…

. . . . . . . . . . .

Αυτά!

Συμβουλή μου: αν πράγματι θέλετε να επιζήσετε καί ν’ αποτελέσετε (μετά τα επερχόμενα γεγονότα) μέλη ενός μελλοντικού καθαρού έθνους Ελλήνων, να μάθετε (ακόμη καί τώρα, στο «καί μισή») να σκέπτεσθε με τη λογική. Το συναίσθημα πετάξτε το στα σκουπίδια! Τόσο απλά.

Όθεν, λεβέντη μου «έξω απ’ τα δόντια»… «φιλέλληνα»… κρατήστε εσύ καί το γκουβέρνο σου τη Σμύρνη, χώστε την (βαθειά) εκεί που ξέρετε, καί πάρτε δώρο καί τη μαλαπέρδα των πραγματικών Ελλήνων.

ΤΕΛΟΣ

Υγ: Επειδή υπάρχει κίνδυνος μερικοί (Έλληνες μέν, ολιγόμυαλοι δέ) να με παρεξηγήσουν ως ηττοπαθή καί αρνησίπατρι, σας λέω το εξής: ναί, ρέ μάγκες, να ξαναπάρουμε (καί δή οριστικώς) καί τη Σμύρνη, καί τημΜπόλιν, κι όλα τα εδάφη μας, μέχρι το Ερζερούμ – που λέει ο λόγος. Αλλά:

  • Όταν θα είμαστε έτοιμοι, καί μόνον τότε. (Κι όχι όποτε μας κελεύει ο κάθε «φιλέλλην» του κώλου.)
  • Με σχέδιο, κι όχι με γιούργια.
  • Καί προς Θεού όχι έχοντας στην αρχηγία της Ελλάδας μαϊμούδες!!!

‘Ντάξ’, τώρα; 🙂

. . . . . . . . . . .