11 ΚΡΥΜΜΕΝΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΙΣΡΑΗΛ-ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗΣ!!

 

[Χαζαρικό νόμισμα από τον Θησαυρό των Spillings που βρέθηκε πρόσφατα στο Γκότλαντ, το μεγαλύτερο νησί της Σουηδίας (περίπου 800 μ.Χ.). η αραβική επιγραφή γράφει «Ο Μωυσής είναι ο αγγελιοφόρος του Θεού» σε αντίθεση με το τυπικό ισλαμικό νόμισμα «Ο Μωάμεθ είναι ο αγγελιοφόρος του Θεού». Οι Χαζάροι και οι απόγονοί τους, δηλαδή οι Ασκεναζίμ, δεν ήταν Εβραίοι και επομένως δεν έχουν δικαίωμα στη Γη της Επαγγελίας. Ακόμη πιο σημαντικό, η αποδοχή του Ιουδαϊσμού από τους ίδιους φαίνεται να ήταν εντελώς ψεύτικη και δόλια]

Muhammad Shamsaddin Megalommati

Παλαιστίνιοι εναντίον Ισραηλινών: 11 κρυμμένες ιστορικές αλήθειες για έναν μάταιο πόλεμο

Καθώς έχω κατακλυστεί από email και ερωτήσεις που έστειλαν πολλοί φίλοι, οι οποίοι με ρώτησαν λεπτομέρειες για τον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Παλαιστίνη/Ισραήλ, αποφάσισα να απαντήσω σε όλους αμέσως, διευκρινίζοντας τα κύρια ιστορικά ζητήματα και τους θρησκευτικούς παράγοντες που καθορίζουν αυτή τη σύγκρουση. που είναι προορισμένη να γονατίσει τον κόσμο τη μια ή την άλλη μέρα.

I. Καμία θρησκεία δεν υπάρχει χωρίς ηθική και κανένα έθνος δεν υπάρχει λόγω της ψεύτικης ιστορίας

Το παλαιστινιακό πρόβλημα δεν είναι μια εθνοτική σύγκρουση και δεν έχει χαρακτηριστικό θρησκευτικό πόλεμο. Αυτό συμβαίνει επειδή ούτε οι Παλαιστίνιοι έχουν εθνική ταυτότητα ούτε οι Ισραηλινοί έχουν θρησκεία. Για τους πρώτους, λίγες λέξεις αυτοπροσδιορισμού που υποστηρίζονται από συμπαγή άγνοια δεν αποτελούν έκφραση της σωστής οικοδόμησης του έθνους. για το τελευταίο, οι θεατρικές παραστάσεις που υποτίθεται ότι έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα δεν συνίστανται σε θρησκεία.

Κανείς δεν πρόκειται να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο και όταν θα επιτευχθεί ειρήνη, οι πιο άθλιες στιγμές της Παγκόσμιας Ιστορίας θα αρχίσουν να ξετυλίγονται. Μια θλιβερή ειρήνη είναι με κάθε τρόπο μια αυτόκλητη εξέλιξη. Ξεγελασμένοι από την ολέθρια προπαγάνδα, εξαπατημένοι από ηγέτες και συμμάχους, προσκολλημένοι σε ψεύτικες υποσχέσεις και κυριευμένοι από αυταπάτες, οι άνθρωποι σκοτώνουν και σκοτώνονται άσκοπα λόγω του ιστορικού ψεύδους με το οποίο έχουν κατηχηθεί, δηλαδή μεθυσμένοι.

Όταν επικρατεί σύγχυση, κανείς δεν έχει ιδέα για το τι πραγματικά συνέβη στο παρελθόν. Αυτό σημαίνει ότι αυτό που πιστεύει ότι συνέβη στο παρελθόν είναι μάλλον μια αυταπάτη απαραίτητη μόνο για την κατήχησή του και για εκείνους που τον χειραγωγούν για τα δικά τους σχέδια που κρατούν μυστικά. δεν υπάρχει αλήθεια σε τέτοιες πεποιθήσεις και πεποιθήσεις.

Κανένας άνθρωπος δεν έχει το δικαίωμα να κρίνει έναν άπιστο, που απεχθάνεται ακόμη και να μιλάει για το Έπειτα. οι άνθρωποι δεν είναι υποκατάστατο του Θεού. Το να σκοτώνεις άλλους χωρίς να γνωρίζεις ούτε τη δική σου ταυτότητα ούτε του εχθρού, δεν είναι καθήκον που έχει εμπιστευτεί ο Θεός, αλλά μια τρέλα που έχει ανατεθεί από το Κακό. Μόνο ένας ψεύτικος πιστός πιστεύει ότι ήρθε σε αυτόν τον κόσμο για να σκοτώσει άλλους. αλλά κάνοντάς το αυτό, χάνει το επέκεινα στο οποίο λέει ότι πιστεύει.

Ποια είναι λοιπόν η διαφορά μεταξύ δύο εχθρών από τους οποίους ο πρώτος δεν πιστεύει στον Θεό και στο Πνευματικό Σύμπαν, και ο δεύτερος λέει ότι πιστεύει, αλλά ενεργεί σαν να μην πιστεύει;

II. 11 σημεία ιστορικής διευκρίνισης σχετικά με την παλαιστινιο-ισραηλινή σύγκρουση

Στην παρούσα συνοπτική παρουσίαση, θα απαριθμήσω και θα αντικρούσω εν συντομία τα ψέματα που διαδίδονται και πιστεύονται παγκοσμίως για το λεγόμενο «Παλαιστινιακό Πρόβλημα». Στην πραγματικότητα, η σχεδόν ολότητα της Ανθρωπότητας δεν έχει ιδέα για το τι συμβαίνει εκεί. Αντίθετα, εντελώς ψευδείς αφηγήσεις διαχέονται συστηματικά για να συσκοτιστεί και να συγκαλυφθεί η πραγματικότητα.

Σημείο 1: οι Ισραηλινοί δεν είναι εθνικά Εβραίοι

Οι Αρχαίοι Εβραίοι ήταν Σημίτες. Ο Αβραάμ ήταν Βαβυλώνιος από τη Νότια Μεσοποταμία που άφησε τη χώρα του, ακολούθησε τον εμπορικό δρόμο προς τη Νότια Χαναάν, διέσχισε τον ποταμό Ευφράτη κοντά στη Χαρράν (ΝΑ Τουρκία) και προχώρησε νοτιοδυτικά. Οι απόγονοί του έφτασαν στην Αίγυπτο μόνο για να εγκαταλείψουν αργότερα τη χώρα και να εγκατασταθούν στη Νότια Χαναάν. Η αρχαία εβραϊκή είναι μια βορειοδυτική σημιτική γλώσσα πολύ κοντά στις Χανανικές γλώσσες και στη Φοινικική. Οι σύγχρονοι Ισραηλινοί είναι μια σύνθετη κοινωνία. αποτελούνται από α) Σεφαραδίτες Εβραίους, που είναι απόγονοι των Αρχαίων Εβραίων της Ύστερης Αρχαιότητας, και β) Ασκεναζίμ Χαζάρων, που έχουν Τουρκομογγολικές συγγένειες. Ούτε μια σταγόνα εβραϊκού αίματος δεν μπορεί να βρεθεί στις φλέβες των Ασκεναζίμ.

Σημείο 2: οι Ισραηλινοί δεν είναι θρησκευτικά Εβραίοι

Οι Ασκεναζίμ Χαζάροι και οι Σεφαραδίτες Εβραίοι Ισραηλινοί προσποιούνται ότι είναι Εβραίοι της θρησκείας. Αυτό είναι πολύ κρίσιμο, επειδή η διεκδίκησή τους για τη γη της Παλαιστίνης, που είναι το νότιο τμήμα της Χαναάν, βασίζεται αποκλειστικά σε θρησκευτικούς προβληματισμούς, πεποιθήσεις και αποσπάσματα. Ωστόσο, από τη στιγμή της ίδρυσης του κράτους του Ισραήλ (1948) μέχρι τις μέρες μας, κάτω από το σχήμα της «πολιτικής», της «δημοκρατίας», των «πολιτικών δικαιωμάτων», των «ανθρώπινων δικαιωμάτων» και πολλών άλλων κακών σύγχρονων ευρωπαϊκών αντιλήψεων, ένας μεγάλος αριθμός νόμων επέτρεψε στους κατοίκους του λεγόμενου «εβραϊκού» κράτους να ζουν με έναν βαθιά «αντιεβραϊκό» τρόπο και να έχουν «δικαίωμα» σε αυτό που για τους αρχαίους βιβλικούς κανόνες είναι θανάσιμο αμάρτημα, αποτρόπαια πράξη, και μια βλάσφημη αποστροφή. Σύμφωνα με τους κανόνες της αρχαίας εβραϊκής θρησκείας που επικαλούνται οι Ισραηλινοί για να δικαιολογήσουν την αξίωσή τους στη γη τους, εκατοντάδες χιλιάδες ή ακόμα και εκατομμύρια Ισραηλινοί πρέπει να εκτελεστούν αμέσως για ακραία δυσπιστία, φρικτή πορνεία και πρωτίστως φρικαλεότητες.

Σημείο 3: Ο «ιουδαϊσμός» δεν είναι πανομοιότυπος με την αρχαία εβραϊκή θρησκεία

Η αρχαία εβραϊκή θρησκεία είναι η πίστη του Αβραάμ, του Μωυσή, του Ηλία και του Ιωνά. Υπήρχε όσο οι Εβραίοι ευημερούσαν και ζούσαν στη Νότια Χαναάν. Είναι σημαντικό να ληφθεί υπόψη ότι οι τρεις πυλώνες της αρχαίας εβραϊκής θρησκείας ήταν οι Βασιλείς, οι Προφήτες και οι Ιερείς. Ωστόσο, μετά την κατάκτηση της Σαμάρειας από τους Ασσύριους (722 π.Χ.) και την κατάκτηση της Ιερουσαλήμ από τη Βαβυλωνία (587 π.Χ.), δεν υπήρχαν άλλοι βασιλιάδες και αμέσως μετά δεν υπήρχαν άλλοι προφήτες. Οι εξόριστοι Εβραίοι στη Βαβυλωνία και όσοι επέστρεψαν στην Ιουδαία μετά την κατάκτηση της Βαβυλώνας από τους Αχαιμενιδούς (539 Κ.Χ.) έπρεπε να βασίζονται μόνο στο ιερατείο. Αυτή ήταν μια σημαντική αλλαγή θρησκευτικού χαρακτήρα.

Δεν έχουν σωθεί βιβλικά κείμενα από την εποχή των δύο εβραϊκών βασιλείων (το Ισραήλ με τις δέκα φυλές και τη Σαμάρεια ως πρωτεύουσα και τον Ιούδα με τις δύο φυλές και την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα). Από την εποχή των Αχαιμενιδών, των Σελευκιδών, των Πτολεμαίων και των Ρωμαίων έχουμε ουσιαστική τεκμηρίωση για την εβραϊκή θρησκεία (ή τον Ιουδαϊσμό) εκείνων των ημερών. Ωστόσο, αντιλαμβανόμαστε εύκολα ότι, εκτός από την Παλαιά Διαθήκη, είχαν πολλά άλλα θρησκευτικά βιβλία, κυρίως το Aggadah, που αφορούσε το Midrash και το Talmud και το Halakha (δηλαδή διάφορους θρησκευτικούς νόμους, συμπεριλαμβανομένου κυρίως του Mishnah). Ακόμη πιο σημαντικό, τα Αρχαία Εβραϊκά ήταν τότε μια νεκρή γλώσσα και όλοι οι Εβραίοι μιλούσαν αραμαϊκές διαλέκτους. Γι' αυτό χρειάζονταν ζωτικά το Targumim, δηλαδή τις αραμαϊκά μεταφράσεις των αρχαίων εβραϊκών βιβλικών κειμένων (όπως το Targum Onkelos και το Targum Jonathan).

Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, πολλοί Αραμαίοι, ιδιαίτερα εκείνοι που μετεγκαταστάθηκαν στη Σαμάρεια και τη Γαλιλαία μετά την κατάκτηση του Ισραήλ από τους Ασσύριους, αποδέχθηκαν την αρχαία εβραϊκή θρησκεία αν και με διάφορες παραλλαγές. Αυτό αντανακλάται στις αναφορές της Καινής Διαθήκης στις λατρευτικές διαφορές μεταξύ των Σαμαρειτών (: των Αραμαίων που μεταφέρθηκαν από τη Νότια Μεσοποταμία και εγκαταστάθηκαν στα άδεια εδάφη του Ισραήλ από τον Σαργών Β' την περίοδο 722-718 π.Χ.) και των Ιερουσαλιμιτών Εβραίων.     

Σημείο 4: Οι Εβραίοι αντιπροσώπευαν μια αποστατική μειονότητα των Εβραίων

Αμέσως μετά το θάνατο του Σολομώντα (930 π.Χ.), το βασίλειό του χωρίστηκε σε δύο μέρη: το βόρειο βασίλειο του Ισραήλ με τις δέκα φυλές και πρωτεύουσα τη Σαμάρεια (σημερινή Ναμπλούς) υπό τον Ιεροβοάμ και το μικροσκοπικό νότιο βασίλειο του Ιούδα με τις δύο φυλές και πρωτεύουσα. στην Ιερουσαλήμ υπό τον Ροβοάμ. Οι προφήτες του Ισραήλ επέπληξαν και τα δύο βασίλεια για την απιστία τους. Σε αντίθεση με ό,τι θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, η ιεροσύνη και στα δύο βασίλεια ήταν διεφθαρμένη, άχρηστη και υποταγμένη στους βασιλιάδες. Γι' αυτό και απορρίφθηκαν από τους προφήτες.

Τα δύο βασίλεια συνήψαν ατελείωτες συμμαχίες με αραμαϊκά, φοινικικά, νεοχετταϊκά και φιλισταϊκά βασίλεια ενάντια στην ανερχόμενη δύναμη της Ασσυρίας, συχνά πολεμώντας το ένα εναντίον του άλλου. Το 722 π.Χ., ο Σαργών της Ασσυρίας (722-705 π.Χ.) κατέλαβε τη Σαμάρεια και μετέφερε ολόκληρο τον πληθυσμό του βόρειου κράτους (Ισραήλ) στα βορειοανατολικά όρια της Ασσυρίας (στη σημερινή Ανατολική Τουρκία και ΒΔ Ιράν). Μετά την κατάρρευση της Ασσυρίας (614-609 π.Χ.), οι μεταφερθέντες Ισραηλίτες δεν βρέθηκαν πια εκεί. ονομάζονται συνήθως «οι δέκα χαμένες φυλές του Ισραήλ». Σχετικά με αυτά τα γεγονότα, υπάρχουν ασσυριοβαβυλωνιακά κείμενα και επίσης εβραϊκές βιβλικές αφηγήσεις.

Επομένως, είναι σημαντικό οι άνθρωποι να μην συγχέουν τους όρους:

• Εβραίοι είναι οι Αρχαίοι Ισραηλίτες (10 φυλές) και οι Αρχαίοι Εβραίοι (2 φυλές).

• Μετά το 722 π.Χ., δεν μπορούμε πλέον να χρησιμοποιούμε τους όρους «Εβραίος» και «Ισραηλίτης», γιατί η απόλυτη πλειονότητά τους χάθηκε. Για ιστορικές περιόδους, πρέπει να χρησιμοποιούμε μόνο τον όρο «Εβραίος» (ή Ιουδαίος).

• Οι σύγχρονοι Ισραηλινοί δεν έχουν καμία σχέση με τους Αρχαίους Ισραηλίτες. Μόνο λίγοι από τους πολίτες του σύγχρονου Ισραήλ είναι Εβραίοι (οι Σεφαραδίτικοι), αλλά οι Εβραίοι είναι απόγονοι του Βασιλείου του Ιούδα, όχι του Ισραήλ.

• Οι σύγχρονοι Ισραηλινοί δεν έχουν καμία σχέση με τους Αρχαίους Εβραίους. Μόνο λίγοι από τους πολίτες του σύγχρονου Ισραήλ είναι απόγονοι του Βασιλείου του Ιούδα, το οποίο περιλάμβανε ένα μικρό μέρος (όχι περισσότερες από 2 από τις 12 φυλές) του έθνους του Δαβίδ και του Σολομώντα.

• Είναι απαραίτητο να κατανοήσουμε ότι όχι μόνο στην Παλαιά Διαθήκη αλλά και στην Καινή Διαθήκη και στο Κοράνι, οι δύο όροι «Εβραίοι» και «Ισραηλίτες» δεν αλληλοεπικαλύπτονται, αλλά περιέχουν αντικρουόμενες υποδηλώσεις. Όσοι θεωρούν τους «Ισραηλίτες» για «Εβραίους», όταν διαβάζουν την Καινή Διαθήκη και το Κοράνι, είναι είτε αδαείς είτε ψεύτες.

• Το όνομα «Ισραήλ» για το σύγχρονο κράτος που ιδρύθηκε στην Παλαιστίνη από τους Σιωνιστές το 1948 είναι εντελώς ψεύτικο και εντελώς γελοίο. Κανένας από τους κατοίκους δεν έχει δικαίωμα σε αυτό το όνομα. Πρόκειται για μια εξωφρενική και σκανδαλώδη ιστορική διαστρέβλωση.
  
  
  
  

  Σημείο 5: το τελευταίο ιστορικό κράτος των Εβραίων ονομάστηκε Ιούδας / Ιουδαία, όχι «Ισραήλ»

  Μετά την Αχαιμενιδική Ιρανική κατάκτηση της Βαβυλώνας (539 π.Χ.), επετράπη στους εξόριστους Εβραίους να επιστρέψουν στη γη του Ιούδα. είναι αξιοσημείωτο ότι ελάχιστοι το έκαναν. Πολλοί παρέμειναν στη Μεσοποταμία και οι απόγονοί τους έμειναν εκεί μέχρι τους Ισλαμικούς και Νεότερους χρόνους. Είναι επίσης σημαντικό να έχουμε κατά νου ότι υπήρχαν επίσης εβραϊκές κοινότητες στην Αίγυπτο, ιδίως στο Ασουάν και στο Elephantine Island, μια σημαντική αγορά και λιμάνι στους εμπορικούς δρόμους μεταξύ της Αιγύπτου, του Αρχαίου Σουδάν (η ιστορική Αιθιοπία), της Ερυθράς Θάλασσας. και η Σαχάρα. Αργότερα, με την ίδρυση της Αλεξάνδρειας δίπλα στο αρχαίο αιγυπτιακό λιμάνι της Ρακώτιδας, εγκαταστάθηκαν εκεί πολυάριθμοι Εβραίοι. δύο από τις πέντε συνοικίες της μεσογειακής πόλης-λιμανιού ήταν εξ ολοκλήρου εβραϊκές.

  Το υπάρχον υλικό αρχείο μας βοηθά να καταλάβουμε ότι, στους τελευταίους προχριστιανικούς αιώνες, η πλειονότητα των Εβραίων της εθνικής καταγωγής ζούσε έξω από την Ιουδαία. Όταν η δυναστεία των Χασμονέων ίδρυσε ένα βασίλειο (ממלכת החשמונאים‎; Mamleket haḤashmona'īm) από το 140 π.Χ. Αυτό συνέβη ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο Χασμοναίος Ιούδας έλεγχε τη Σαμάρεια, τη Γαλιλαία, την Περαία και την Ιδουμαία (Εδώμ) εκτός από την ίδια την Ιουδαία. Δεν υπήρχε λόγος να ονομαστεί το κράτος «Ισραήλ», επειδή δεν έμεινε ούτε ένας Ισραηλίτης στη Χαναάν μετά το 722 π.Χ. Αυτό δείχνει ότι ήταν εντελώς παράλογο ή εκνευριστικά σκόπιμα να ονομαστεί το σιωνιστικό κράτος «Ισραήλ» το 1948. Στην πραγματικότητα, δεν αντιπροσωπεύουν το Αρχαίο Ισραήλ με καμία έννοια.

  

  Σημείο 6: δεν υπάρχει δικαίωμα στη Γη της Επαγγελίας για τους Εβραίους

  Ενώ το δικαίωμα στη Γη της Επαγγελίας παραχωρήθηκε στους Αρχαίους Εβραίους (τις δώδεκα φυλές) των οποίων η πλειοψηφία χάθηκε (οι δέκα φυλές του Ισραήλ), είναι απαραίτητο να αποκαλυφθεί τώρα μια άλλη καλά κρυμμένη ιστορική αλήθεια. Με βάση την υπάρχουσα ιστορική τεκμηρίωση, συνειδητοποιούμε ότι, στον απόηχο της Βαβυλωνιακής Εξορίας, οι Εβραίοι ήταν ένα έθνος όπως όλα τα άλλα. επηρεάστηκαν πολύ από τους Βαβυλώνιους, τους Αραμαίους, τους Ιρανούς, τους Αιγύπτιους, τους Ανατολίους και τους Μακεδόνες. Όπως οι Φοίνικες και οι Αραμαίοι, ασχολούνταν με το εμπόριο και είχαν μια διασπορά που ζούσε σε πολλές διαφορετικές χώρες. Η εξέγερση των Μακκαβαίων, που πυροδότησε την άνοδο της δυναστείας των Χασμονέων, στράφηκε κυρίως εναντίον των κοσμοπολίτικων Εβραίων που ήταν έτοιμοι να συνεργαστούν με τους Μακεδόνες και να δεχτούν τεράστιους πολιτιστικούς, πνευματικούς, πνευματικούς και θρησκευτικούς συμβιβασμούς. Αλλά δεν υπήρχε πλέον καμία αναφορά σε κανένα «δικαίωμα» στη «Γη της Επαγγελίας». γι' αυτό οι Χασμοναίοι ηγεμόνες βασίλεψαν σε εδάφη που δεν ήταν μέρος της επικράτειας, την οποία ο Γιαχβέ (ή Ελοχίμ) είχε πράγματι παραχωρήσει στους προγόνους τους (ως ένα μικρό μέρος όλων των Εβραίων) μια χιλιετία νωρίτερα. Αν οι Μακκαβαίοι δεν διεκδίκησαν τη Γη της Επαγγελίας την εποχή του Αντίοχου Δ' Επιφάνη, είναι απολύτως γελοίο τώρα που οι εθνικά μη Εβραίοι Ασκενάζι Χαζάροι απαιτούν την Παλαιστίνη γι' αυτούς. Επομένως, οι σύγχρονοι ψεύτικοι Ισραηλινοί πρέπει να φύγουν.

  Σημείο 7: ολόκληρη η Παλαιά Διαθήκη είναι μια μεταγενέστερη κατασκευή γεμάτη διαστρεβλώσεις

  Χωρίς τις ιερές γραφές τους, οι Χαζάροι Ασκενάζι και οι Σεφαραδίτες Εβραίοι Ισραηλινοί δεν έχουν δικαίωμα στην Παλαιστίνη. αλλά αλήθεια, πόσο αυθεντική είναι η Παλαιά Διαθήκη; Οι δυτικοί μελετητές έθεσαν παρόμοια ερωτήματα σχετικά με το Κοράνι, το οποίο υποτίθεται ότι είχε ειπωθεί από τον προφήτη Μωάμεθ στις αρχές του 7ου αι. CE, που γράφτηκε στη συνέχεια από πολλούς αντιγραφείς και αργότερα καθιερώθηκε ως corpus. Τα παλαιότερα ολοκληρωμένα χειρόγραφα χρονολογούνται στα τέλη του 8ου αι. και έως τον 9ο αι. Μόνο λίγα χειρόγραφα χρονολογούνται πράγματι στον 7ο αι. Αν αυτό θεωρείται ως ακαδημαϊκό πρόβλημα ως προς την αυθεντικότητα και τη διατήρηση του χειρογράφου, τότε τόσο το Μασοριτικό κείμενο (Εβραϊκή Βίβλος) όσο και οι Εβδομήκοντα (ελληνική μετάφραση) μας κάνουν να θέτουμε σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την πρωτοτυπία, την αξιοπιστία και την εγκυρότητά τους.

  Οι κύλινδροι του Ketef Hinnom, που περιέχουν μια παραλλαγή ενός αποσπάσματος από το Βιβλίο των Αριθμών, είναι το μόνο εύρημα που χρονολογείται στα τέλη του 7ου και στις αρχές του 6ου αι. Π.Χ. Οι χειρόγραφοι της Νεκράς Θάλασσας (2ος αι. π.Χ. – 2ος αι. Κ.Χ.) περιέχουν την Πεντάτευχο (Τορά) και αποσπάσματα από τα υπόλοιπα. Αρκετά άλλα αποσπασματικά ευρήματα περιέχουν μικρά τμήματα από διαφορετικά βιβλία της Βίβλου, αλλά τα πρώτα χειρόγραφα της Εβραϊκής Βίβλου (δηλαδή ο Κώδικας του Χαλεπίου, η Πεντάτευχο της Δαμασκού και ο Κώδικας του Λένινγκραντ) χρονολογούνται από τον 10ο αι. Αυτό σημαίνει σχεδόν 1500 χρόνια μετά την περίοδο κατά την οποία οι περισσότεροι ειδικοί πιστεύουν σήμερα ότι αυτά τα κείμενα γράφτηκαν για πρώτη φορά με τη μορφή που βρίσκονται σήμερα. Τεράστιο κενό χρόνου!

  Όσον αφορά την ελληνική μετάφραση (του Εβδομήκοντα), γνωρίζουμε ότι ο Σιναϊτικός Κώδικας, ο Αλεξανδρινός Κώδικας και ο Κώδικας του Βατικανού χρονολογούνται από τον 4ο-5ο αι. Αυτό σημαίνει όχι λιγότερο από 600-700 χρόνια αφότου πραγματοποιήθηκε η μετάφραση μετά από απαίτηση του Πτολεμαίου Β'. Και πάλι, ένα πραγματικά μεγάλο κενό χρόνου! Λαμβάνοντας υπόψη τις συντριπτικές θρησκευτικές αλλαγές που συνέβησαν στο μεταξύ, μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει ότι αυτό που ονομάζουμε «Παλαιά Διαθήκη» είναι η παραγωγή των εξόριστων Εβραίων στη Βαβυλώνα και ότι όλες οι προηγούμενες αφηγήσεις και αντίγραφα έχουν ξαναγραφεί εκτενώς, προσαρμοστεί. , αλλοιωμένο και παραμορφωμένο.

  Σημείο 8: μεταξύ των σημερινών αποκαλούμενων «Εβραίων» μόνο το 10-15% είναι αληθινά Εβραίοι: οι Σεφαραδί

  Υπάρχουν τέσσερις ιστορικές κοινότητες της εβραϊκής διασποράς: Σεφαραδίτικες (αρχικά από την Ισπανία, εξαπλώθηκαν σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία μετά το 1492), Μιζράχι (από την Αίγυπτο/Μιζραίμ), Υεμενίτικη και Αιθιοπική (Falasha/Beta Israel). Μπορεί κανείς να τους αποκαλέσει συλλογικά ως Σεφαραδί, σε αντίθεση με τους Ασκενάζι Χαζάρους. Ωστόσο, όλοι αυτοί αποτελούν μια ελάχιστη μειοψηφία (10-15%) μεταξύ όλων εκείνων που χαρακτηρίζονται ως Εβραίοι σήμερα, είτε στο Ισραήλ είτε παγκοσμίως. Καθώς το αξιοθρήνητο σιωνιστικό κίνημα ήταν μια εξ ολοκλήρου εφεύρεση των Ασκενάζι, οι Σεφαραδίτες Εβραίοι (που είναι οι μόνοι αληθινοί Εβραίοι στον κόσμο) είναι πολίτες δεύτερης κατηγορίας στο Ισραήλ. Το γεγονός ότι υπάρχουν δύο αρχιραβίνοι, ένας Σεφαραδί και ένας Ασκενάζι, στο Αρχιραβινάτο του Ισραήλ δεν σημαίνει τίποτα. Καμία σημαντική απόφαση δεν ελήφθη ποτέ από Σεφαραδί στο πλαστό κράτος του Ισραήλ. Οι Σεφαραδί Εβραίοι είναι απαραίτητοι μόνο για να χρησιμοποιηθούν δεόντως και να χρησιμεύσουν ως άλλοθι για την ίδρυση του παράνομου κράτους με το ψεύτικο όνομα. Ωστόσο, αυτό το βασικό ζήτημα δεν τέθηκε ποτέ παγκοσμίως.

  Σημείο 9: οι σημερινοί λεγόμενοι «Εβραίοι» δεν είναι εθνικά Εβραίοι: οι Ασκεναζίμ 

  Όπως ήδη τόνισα, οι Ασκεναζίμ πιστεύεται ότι είναι Εβραίοι, αλλά δεν είναι. λόγω της προπαγάνδας τους και λόγω του ελέγχου τους στα παγκόσμια mainstream μέσα ενημέρωσης, πιστεύεται ότι κάνουν περίπου. Το 85% των λεγόμενων «παγκόσμιων Εβραίων», ενώ δεν είναι Εβραίοι. Τοποθετούνται ως «Εβραίοι», αλλά είναι Τουρανό-Μογγολικής καταγωγής. Αυτό το γεγονός δεν έχει γίνει δεόντως κατανοητό από τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο άνθρωποι από διαφορετικά υπόβαθρα δεν καταλαβαίνουν πραγματικά ότι οι λεγόμενοι Ισραηλινοί δεν έχουν κανένα απολύτως δικαίωμα στην Παλαιστίνη. Οι Χαζάροι είναι πολύ γνωστοί μέσω πολλών πηγών: ανατολικά ρωμαϊκά, αραβικά, φαρσί και τουρκικά κείμενα τους αναφέρουν και περιγράφουν την αλληλεπίδρασή τους με πολλά άλλα έθνη. Επιπλέον, η Χαζαρική Αλληλογραφία είναι αρκετά ενδεικτική από αυτή την άποψη. οι Χαζάροι δεν ισχυρίστηκαν ποτέ ότι ήταν απόγονοι των δέκα χαμένων φυλών του Ισραήλ και ποτέ δεν διεκδίκησαν την Παλαιστίνη. Συνέβη μόλις πρόσφατα, όταν οι Σιωνιστές Ασκενάζι απόγονοι των Χαζάρων ξεκίνησαν το αβάσιμο εσχατολογικό τους έργο.Αν εξετάσουμε τι έκαναν οι Χαζάροι τα τελευταία 1200 χρόνια, θα συνειδητοποιήσουμε σύντομα ότι ισοδυναμεί με το ότι οι σημερινοί Βορειοκορεάτες αποδέχονται -μαζικά αλλά παραπλανητικά- τον Ιουδαϊσμό ως θρησκεία και «κατά συνέπεια» ισχυρίζονται ότι έχουν δικαίωμα στη Γη της Επαγγελίας. Αυτό θα ήταν ένα αστείο. ποιος θα δεχόταν ότι οι Βορειοκορεάτες έχουν δικαίωμα στην Παλαιστίνη μόνο και μόνο λόγω της μεταστροφής τους στον Ιουδαϊσμό;

  Το παράδειγμα των αραμαίων πληθυσμών της Adiabene (Hadyab), ένα παρθικό υποτελές βασίλειο, είναι γνωστό. οι κάτοικοι της Βορειοανατολικής Μεσοποταμίας και της Υπερσιγριτανίας αποδέχθηκαν τον Ιουδαϊσμό ως θρησκεία τον 1ο αι. CE. Η βασίλισσα Ελένη της Adiabene έχτισε ένα βασιλικό παλάτι στην Ιερουσαλήμ, το οποίο ανασκάφηκε πρόσφατα, αλλά δεν διεκδίκησαν τη «Γη της Επαγγελίας».

  Δεν υπάρχει δικαίωμα «επιστροφής» στη Γη της Επαγγελίας για τους Ασκενάζι Χαζάρους, γιατί οι πρόγονοί τους δεν ήταν ποτέ εκεί. Με άλλα λόγια, η προκληθείσα εσχατολογική διάσταση του σιωνιστικού σχεδίου είναι μηδενική. Είναι απλώς μια ξεδιάντροπη αλαζονεία με την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα έχει συντριπτικά εξαπατηθεί και εξαπατηθεί ιδιαίτερα από τους κακούς Ευαγγελικούς, Αγγλικανούς και άλλους ψευτοχριστιανούς αιρετικούς που παίρνουν φιλοσιωνιστικές θέσεις.

  

  Χαζάροι-Ασκεναζίμ, Τουράνοι και Ανατολικοί Σλάβοι στις εμπορικές διαπραγματεύσεις, όπως οραματίστηκε και ζωγράφισε η σκηνή ο Ρώσος ζωγράφος Sergey Vasilyevich Ivanov (Сергей Васильевич Иванов; 1864-1910)

  Σημείο 10: Ο μεταρρυθμιστικός Ιουδαϊσμός δεν είναι Ιουδαϊσμός

  Ο αντίκτυπος που άσκησαν τα δυτικοευρωπαϊκά πνευματικά, ακαδημαϊκά και φιλοσοφικά συστήματα στους Ασκενάζι Χαζάρους και στους Σεφαραδίτες Εβραίους ήταν καταστροφική. Σε αντίθεση με τον Σιωνισμό, ο οποίος -σε ιδεολογικο-πολιτικό επίπεδο- είναι μια μορφή εθνικισμού που είναι αδύνατον να συνάδει με τον ιστορικό Ιουδαϊσμό, ο Reform Judaism είναι ένα δόλιο ιδεολογικό σύστημα που αποδέχτηκε μια σίγουρα μη βιβλική θεϊστική άποψη, την κακή έννοια του προσωπικού Θεός, και μια φιλελεύθερη, αιρετική, ερμηνεία των Βιβλικών και των Ταλμουδικών κειμένων. Καταστροφικά επηρεασμένος από τον γερμανικό ιδεαλισμό, ο μεταρρυθμιστικός ιουδαϊσμός συρρίκνωση της «αποκάλυψης» σε απλή «έμπνευση», εκθέτοντας έτσι τους Ασκεναζίμ Χαζάρους και τους Σεφαραδίτες Εβραίους σε αναγεννησιακές, κλασικιστικές, ελληνιστικές και νεωτεριστικές ιδέες και αντιλήψεις. Αυτό ήταν αγανάκτηση, καθώς παραμόρφωσε την εβραϊκή πνευματικότητα, διακύβευε την παραδοσιακή ηθική, τροποποίησε την πίστη και καθόρισε τη θρησκεία.

  Εκθέτοντας ειδικούς στη δυτική αντίληψη της νεωτερικότητας, ο μεταρρυθμιστικός ιουδαϊσμός προώθησε σθεναρά τον ορθολογισμό, την επιστημονική κριτική των ιερών κειμένων, τον υλισμό, τον εξελικτικό και τον αγνωστικισμό μεταξύ των Ασκεναζίμ και των Σεφαραδιμών. Ο Συντηρητικός Ιουδαϊσμός και ο Ορθόδοξος Ιουδαϊσμός απέτυχαν να αντιταχθούν στον Μεταρρυθμιστικό Ιουδαϊσμό, ενώ ο Μεταρρυθμιστικός Σιωνισμός επηρέασε τους Σιωνιστές παρουσιάζοντας τον Ιουδαϊσμό ως παγκόσμια θρησκεία. Παράλογο και καταστροφικό, ο μεταρρυθμιστικός ιουδαϊσμός προώθησε τον αμερικανισμό, ενώ απέρριψε την επιστροφή στη Σιών για θρησκευτικούς-θεολογικούς σκοπούς. Συμβατός με την εσχατολογική ατζέντα των Ιησουιτών, ο Μεταρρυθμιστικός Ιουδαϊσμός και ο Μεταρρυθμιστικός Σιωνισμός προσέλκυσαν οπαδούς μεταξύ του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ και έστειλαν Ασκενάζι Χαζάρους στο Ισραήλ μόνο για να περιμένουν να έρθει ο Αντίχριστος.  

Καταπιεσμένοι και διωκόμενοι από τους τσάρους, οι Ασκενάζι προχώρησαν προς τα δυτικά.

Σημείο 11: Η σύγχρονη εβραϊκή (Ivrit) είναι μια ψεύτικη, κατασκευασμένη, μη σημιτική γλώσσα 

Όπως εξήγησα σε προηγούμενα μέρη του παρόντος άρθρου, τα Αρχαία Εβραϊκά ήταν ήδη νεκρή γλώσσα την εποχή της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας των Σελευκιδών της Συρίας. η μητρική γλώσσα του Ιησού ήταν η αραμαϊκή, και αυτό το γεγονός αποδεικνύεται εύκολα στα κείμενα των Ευαγγελίων. Οι Εβραίοι της Διασποράς μιλούσαν αραμαϊκά, έμαθαν τα αρχαία εβραϊκά ως θρησκευτική γλώσσα και ήταν εξοικειωμένοι με τις διάφορες τοπικές γλώσσες που ήταν εγγενείς στις διάφορες χώρες όπου ήταν διασκορπισμένοι. Σχηματίστηκαν μικτά ιδιώματα από τόπο σε τόπο, κυρίως τα ιουδαιο-αραβικά (που περιλαμβάνουν 5-6 διαλέκτους) και τα λαντίνο, που είναι τα ιουδαιο-ισπανικά. Αυτό αφορά τους Σεφαραδίτες Εβραίους, καθώς και τους Μιζράχι και τους Εβραίους της Υεμένης.

Από την άλλη πλευρά, η γλώσσα των Χαζάρων εξελίχθηκε σε αυτό που σήμερα ονομάζουμε Γίντις, που είναι μια γλωσσική συγχώνευση γερμανικών, αραμαϊκών και εβραϊκών, σλαβικών, τουρκικών και ρομανικών γλωσσών. Τα Γίντις ήταν η μητρική γλώσσα των Ασκεναζίμ από τον 13ο αιώνα, όταν χρονολογούνται τα παλαιότερα έγγραφα. Για το Σιωνιστικό σχέδιο και την ψεύτικη επιστροφή που ήθελαν να παράγουν, εφαρμόζοντας την εσχατολογική τους ατζέντα, η ύπαρξη πολυάριθμων διαλέκτων προκάλεσε σοβαρό πρόβλημα. χρειάζονταν μια μοναδική γλώσσα που θα γινόταν η επίσημη γλώσσα του κράτους που οραματίστηκαν να δημιουργήσουν. Ένα ακόμη χειρότερο πρόβλημα οφειλόταν στο γεγονός ότι η γραμματική δομή των σημιτικών γλωσσών είναι πολύ διαφορετική από αυτή των τουρκοτουρανικών και των ινδο-γερμανικών γλωσσικών ομάδων, καθιστώντας έτσι πολύ δύσκολη τη μελέτη της αρχαίας εβραϊκής και της αραμαϊκής για τους Ασκεναζίμ. Αντίθετα, οι Εβραίοι, που μιλούσαν ιουδαραβικά (και άρα ήξεραν αραβικά), μπορούσαν εύκολα να μάθουν αρχαία εβραϊκά, γιατί οι αντίστοιχες δομές της γραμματικής και της σύνταξης είναι σχεδόν πανομοιότυπες.

Για το λόγο αυτό, το πρώτο στάδιο του Σιωνιστικού σχεδίου δεν ξεκινά με το περιβόητο Παγκόσμιο Σιωνιστικό Συνέδριο (1897), αλλά με τη μακρά διαδικασία της λεγόμενης «Αναβίωσης της Εβραϊκής Γλώσσας», που δεν έχει καμία σχέση με μια σωστή 'αναβίωση'. Αντιθέτως, αφορά την κατασκευή μιας υβριδικής γλώσσας που βασίζεται α) σε βασικό λεξιλόγιο που εξάγεται από την αρχαία εβραϊκή και αραμαϊκή και β) την ινδο-γερμανική γραμματική και σύνταξη. Αν και ο πρόδρομος του κινήματος έζησε τον 18ο αι. (Moshe Chaim Luzzatto; 1707-1746), οι ηγετικές μορφές κάλυψαν το διάστημα από τα μέσα του 19ου αι. έως τα μέσα του 20ου αι. (Abraham Mapu, Mendele Mocher Sfarim, Asher Zvi Hirsch Ginsberg, David Frischmann, Shaul Tchernichovsky, Micha Josef Berdyczewski, Uri Nissan Gnessin, Devorah Baron, Zevi Scharfstein και πάνω απ' όλα Eliezer Ben-Yehuda). Αυτή η απολύτως ψεύτικη και κατασκευασμένη γλώσσα (όπως η νέα ελληνική) είναι μια ανιστορική μηχανορραφία που έγινε η επίσημη γλώσσα του πλαστού κράτους του Ισραήλ. Χωρίς αυτό, δεν θα μπορούσε ποτέ να υπάρξει ένα «κράτος του Ισραήλ».

https://megalommatis-wordpress-com